Opgroeien in een streng gelovige gemeenschap is geen pretje. Alles draait om de kerk. Dan komt de kerk en vervolgens de kerk. Mijn vader is ook nog eens van de harde hand. Voor alles wat in zijn ogen een zonde is moet er gestraft worden. Menig keer heb ik mijn broek moeten laten zakken en voorover gebogen over tafel moeten staan. Met zijn riem ranselde hij dan mijn kont af. Ook mijn moeder moest zijn soms onredelijke woede ondergaan. Soms denk ik ook dat het een stuk frustratie was bij mijn vader. Het hebben van maar één kind is in onze gemeenschap echt wel een schande. Ergens vermoed ik dat mijn moeder stiekem de pil heeft gebruikt. Als dat zo is, dan vind ik haar echt een held. Vragen kan ik het haar niet meer. Tien maanden geleden is ze van de brug gevallen. Ik weet wel beter. Mijn moeder trok het niet meer. Maar zelfmoord is nu eenmaal een zonde. En hoewel iedereen in de gemeenschap weet wat er echt gebeurd is, wordt mijn vader de schande van een vrouw die zelfmoord heeft gepleegd gespaard. Alom is dus besloten dat het Gods wil was dat mijn moeder van de brug gevallen is. Wie gelooft is zalig. Amen! Zelf hoop ik na de middelbare school te gaan studeren. Hopelijk krijg ik dan de ruimte om deze gemeenschap te verlaten en het begrip godsdienst uit mijn leven te verbannen.

Een voordeel van een streng gelovige gemeenschap is dat ze elkaar niet in de steek laten. Althans niet voor het oog van de gemeenschap. Zo heeft de dominee geregeld dat er een oogje in het zeil werd gehouden. Een arme man alleen met een vijftientienjarige zoon, die moet geholpen worden. Twee keer per week kwam er een vrouw bij ons poetsen. Ieder keer weer een andere vrouw. Ook de goede daden worden blijkbaar eerlijk verdeeld. Ook kregen we regelmatig eten aangeboden dat we alleen maar op hoefden te warmen. Of we mochten bij een ander gezin komen eten. Ook daar zat een soort patroon in. Mijn vader kan niet koken en ook ik heb heel eerlijk als jongen nooit iets in het huishouden hoeven doen. Voor het eerst denk ik dat mijn vader liever een dochter had gekregen in plaats van mij. Een vrouw in huis was nu wel makkelijk voor hem geweest.

Verder werkt de gemeenschap ook heel pragmatisch. Bij een jonge, pas gehuwde man was alvleesklierkanker vastgesteld. Pas in een laat stadium, dus er kon niets meer voor hem gedaan worden. Ja, bidden. De remedie voor alles binnen onze gemeenschap. Het zal u verbazen, maar het werkte niet. De beste man heeft geen maand meer geleefd. Laat het dan maar aan de dominee over om een geniale oplossing te vinden. Twee weduwen, dat is een probleem dat makkelijk op te lossen is. Trouwen dus. Hoewel we de jonge vrouw alleen kenden van onze kerkbezoeken en we voor haar man gebeden hebben, was ze eigenlijk een vreemde voor ons. Maar de wil van de dominee is wet en vandaag is zonder morren werd het huwelijk voltrokken. Zo’n beetje van de een op de andere dag heb ik dus een stiefmoeder. Ondertussen ben ik zestien, maar mijn stiefmoeder is drieëntwintig. Een lach kon er bij haar niet vanaf. Ik begrijp het wel. Ze heeft net de liefde van haar leven verloren. Zonder de tijd te krijgen om te rouwen ‘moet’ ze trouwen met een man van vierenveertig. Een stiefzoon krijgt ze cadeau. Maar ook zij is opgegroeid in onze gemeenschap. Ze weet dus hoe het werkt.

Na de sobere huwelijksplechtigheid krijgen we op kosten van de gemeenschap een diner aangeboden. Een echt gesprek komt er niet op gang. Mijn vader probeert het wel, maar succesvol is hij niet. Daarna gaan we eerst de spullen van mijn stiefmoeder ophalen en dan door naar huis. Mijn stiefmoeder is er nog nooit geweest. Vandaag is het vrijdag en heb ik bijzonder verlof van school. Vandaag en het weekend hebben mijn vader en ik tijd om de nieuwe vrouw in huis te leren kennen. Daarna is er voor mij weer school en het werk van mijn vader. Mijn stiefmoeder voelt zich duidelijk nog steeds niet op haar gemak. Haar spullen worden opgeborgen. Dan geeft mijn vader een snelle rondleiding door het huis. Het is maar dat ze weet waar de keuken is en dus het enige recht dat ze hier in huis heeft. Juist, het aanrecht. Tot mijn verbazing stuurt mijn vader mij al om negen uur naar bed. Normaal is mijn bedtijd elf uur. Maar als snel begrijp ik wat de reden is. Mijn vader wil ook vroeg naar bed. Hij wil vast zijn ‘nieuwe fiets’ uitproberen. Zo’n jong blaadje ziet hij als een Godsgeschenk. Ik kan het hem niet eens kwalijk nemen. Mijn stiefmoeder is een mooie vrouw. Dat is mij ook niet ontgaan. Daarbij ziet mijn vader vast een kans om weer eens vader te worden. Een zo goed als nieuwe eicelfabriek staat tot zijn beschikking. Eindelijk kan hij aan de kinderproductie beginnen die mijn moeder hem onthouden heeft. Natuurlijk was het haar schuld dat ik maar het enige kind ben. Voordat mijn stiefmoeder in de overgang is, dat duurt nog wel even.

Ik hoor gestommel op de overloop. Zoals verwacht ben ik niet de enige die vroeg het bed in gaat. Slapen kan ik niet. Geluiden komen van de badkamer. Als ik de deur van hun slaapkamer dicht hoor gaan, begint mijn fantasie een vrije loop te nemen. Ook al ben ik zestien en mag ik pas seks hebben op mijn huwelijksnacht, betekend dat nog niet dat ik weet wat er zo dadelijk op die andere slaapkamer gaat gebeuren. Hoewel ik mijn vader en moeder vaak genoeg seks heb horen hebben, merk ik dat ik hormonaal bijna een jaar verder ben. Het idee alleen al dat er ‘iets’ op seksgebied staat te gebeuren, maakt dat in mijn pyjamabroek ‘iets’ begint te roeren. Dat heb ik bij mijn vader en moeder nooit gehad. Maar nu dus wel. Het is niet de eerste keer dat ik een stijve krijg en ja, ik heb mijzelf heel zondig ook al een paar keer afgetrokken. Maar toch voelt dit op de een of andere manier anders. Mijn nieuwsgierigheid kan ik plotseling niet meer bedwingen. Ja, ik weet het. Ook nieuwsgierigheid is een zonde. En als mijn vader mij betrapt bij wat ik van plan ben, dan kan ik vast en zeker een paar weken niet meer zonder pijn gaan zitten. Toch sluip ik uit bed en maak zachtjes de deur van mijn slaapkamer open. Hoewel ik weet dat ze op de andere slaapkamer zijn, kijk ik toch eerst goed om mij heen. Dan sluip ik zachtjes verder. Voor de deur van hun slaapkamer ga ik op mijn knieën zitten. Mijn rechteroog plaats ik voor het sleutelgat. Ja, mooi op tijd. Mijn vader heeft zijn pyjama al aan. Mijn stiefmoeder staat onwennig en zenuwachtig in haar ondergoed. Ze beseft ook wat er te gebeuren staat.

Mijn hand stop ik onder de rand van mijn pyjama en meteen door mijn onderbroek in. Rustig begin ik al wat met mijn stijve te spelen. Mijn stiefmoeder trekt haar bh uit. Wow. God moet in een gulle bui zijn geweest toen hij haar borsten uit heeft gedeeld. Op haar rondingen staan twee puffige roze tepels ingebed op een redelijk kleine tepelhof. Lang kan ik niet genieten van haar tieten, want gehaast trekt ze een nachtpon aan. Dat is een gevalletje jammer. Toch trek ik rustig door aan mijn harde penis. Mijn stiefmoeder gaat op het bed zitten. Haast heeft ze niet. Of probeert ze bewust tijd te trekken. Mijn vader moet hetzelfde idee hebben. Hij trekt haar zowat op het bed en duwt mijn kersverse stiefmoeder op haar rug. Zo te zien ondergaat ze het gelaten. Ze berust in haar lot. Onhandig stroopt mijn vader de nachtpon omhoog. Ruw trekt hij haar slipje naar beneden. Even later landt het naast het bed. Mijn vader trekt zijn pyjama broek samen met zijn onderbroek een stuk naar benden. Net als die van mij is zijn pik hard en stijf. Bruut duwt hij haar benen uit elkaar. Even heb ik zicht op het zwaar behaarde, donkerblonde kruis van mijn stiefmoeder. Dan ontnemen mij de zwaar behaarde billen van mijn vader het prachtige uitzicht. Niet het meest erotische beeld als ik heel eerlijk ben. Vier keer probeert mijn vader haar te penetreren, maar zit hij blijkbaar op de verkeerde plaats. Lees eerst de gebruiksaanwijzing, denk ik cynisch. Bij de vijfde poging is het dan toch raak en dringt hij het liefdeskanaal van mijn stiefmoeder binnen. Zij maakt een van pijn vertrokken gezicht, maar geeft verder geen krimp. Bij de eerst volgende stoten zie ik opnieuw een pijnscheut, maar dan begint ze te wennen. Nu kijkt mijn stiefmoeder onbewogen naar het plafond, alsof ze er geestelijk niet bij is.

Mijn vader merkt het niet want zijn gezicht ligt naast haar hoofd. Zijn kont gaat in een hoog tempo op en neer tussen haar gespreide benen. Hij hijgt erbij als een stoomlocomotief. Het heeft niets erotisch meer. Als dit seks is, dan zijn mijn fantasieën schromelijk overdreven. Dit valt echt tegen wat ik zie. Spontaan wordt het stuk vlees in mijn hand weer slap. Wat een tegenvaller. Dan kreunt mijn vader heel hard en stopt hij met bewegen.
“Jaaah, wat lekker” zegt hij nog. Een paar voorzichtige nastoten volgen nog, maar volgens mij heeft mijn vader zijn zaad al in de vagina van mijn stiefmoeder geschoten. Alles bij elkaar heeft het nauwelijks meer dan een minuut geduurd. Mijn vader rolt van haar af en trekt in diezelfde beweging zijn broeken weer op. Vervolgens kruipt hij onder de dekens. Nu heb ik wel weer zicht op het zwaar behaarde poesje van mijn stiefmoeder. Bang dat dit niet lang gaat duren neem ik niet de moeite om mijn gereedschap opnieuw in mijn handen te nemen. Wel wrijft ze even met een vinger tussen haar schaamlippen. Die traktatie is mooi meegenomen. Helaas doet mijn stiefmoeder dat maar één keer. Ik denk dat ze wat restanten sperma weg heeft geveegd. Dan pakt ze snel het slipje van de vloer en trekt het vlug aan. De nachtpon trekt ze naar beneden en dan kruipt ook zij snel onder de dekens. Dat was het dan. Einde show. Maar goed dat ik hier geen entreegeld voor heb hoeven te betalen, want dat was weggegooid geld geweest. Nee, seks is duidelijk niet zo interessant als ik mij dat had voorgesteld. Nu ik dat weet, mag het voor mij ook wel wachten tot op mijn huwelijksnacht. Behoorlijk teleurgesteld sluip ik terug naar mijn slaapkamer. Het is nog steeds vroeg, dus snel inslapen zit er niet in. Wel komt het beeld van de tieten van mijn stiefmoeder veel in mijn gedachten. Ook het behaarde poesje komt veelvuldig terug. Ondanks dat ik beide maar kort heb gezien, zijn ze scherp in mijn geheugen gegrift.

De volgende morgen sta ik vroeg op. Ik probeer een goed opgevoede indruk op mijn stiefmoeder te maken, zodat ze ziet dat ik een goede moeder heb gehad. Daarom blijf ik voor een zaterdag niet lang in bed liggen. Niet geheel tot mijn verrassing is mijn stiefmoeder al beneden. Ze wenst mij een goede morgen en ik haar ook. Ze is de ontbijttafel aan het dekken. Natuurlijk is ze zoekende in de keuken, maar ze is blij met mijn aanwijzingen. Ik krijg zelfs de neiging om te helpen, maar dat kan natuurlijk niet. Huishoudelijke dingen zijn voor de vrouwen, niet voor ons mannen. Terwijl ze spullen op de tafel zet, vraagt ze mij dingen over school en wat mij interesseert. Ze schijnt oprecht geïnteresseerd te zijn en ik zie voor het eerst een lach op haar gezicht. Het maakt haar nog mooier. Nu we rustig kunnen praten blijkt het een hele leuke vrouw te zijn. Mijn stiefmoeder wil weten hoe mijn vader en ik het ontbijt graag hebben. Mij maakt het niet uit, maar mijn vader heeft er graag een hard gekookt ei bij. Mijn vader drinkt koffie en ik graag een glas sinaasappelsap. Mijn stiefmoeder gaat aan de slag. Alsof mijn vader het geroken heeft, komt hij naar benden als de tafel gereed is. De ontspanning bij mijn stiefmoeder is meteen weer verdwenen. Blijkbaar is dat het effect dat mijn vader op mensen heeft. In ieder geval op de vrouwen hier in huis. Mijn vader gaat voor in het gebed en dan kunnen we eten. Een gesprek is weer ver te zoeken. De sfeer is blijkbaar heel anders als mijn vader erbij is.

Na het ontbijt ruimt mijn stiefmoeder de zooi weer op en doet ze de afwas. Ik krijg het gevoel niet kwijt dat ze graag bezig is, zodat er geen ongemakkelijk stille sfeer ontstaat. Behalve zichzelf, doet ze hoogstwaarschijnlijk ook mijn vader daar een plezier mee. Na de afwas wil ze gaan poetsen en vraagt waar de poetsspullen staan. Mijn vader heeft echter een ander idee. We gaan wandelen. Ook die heb ik eerder aan kunnen zien komen. Natuurlijk wil hij zijn nieuwe vrouw aan de gemeenschap tonen. We gaan mooi weer en het ideale gezinnetje spelen. Zwaaien naar de mensen en zo hier en daar een vriendelijk praatje houden. Precies dat wat hij met mijn nieuwe moeder niet kan. Ik prik er zo doorheen. Helaas de andere mensen niet. Maar meer waarschijnlijk spelen zij hetzelfde spelletje. Dit hele kerkelijke gedoe is één grote façade. Ja, het heeft zeker ook zijn goede kanten, maar ik zal echt blij zijn als ik deze gemeenschap kan verlaten. Uiteraard lopen we ook langs de dominee. Het wordt best een lange wandeling. Thuis zorgt mijn stiefmoeder voor de lunch. Hoe mijn vader erbij komt weet ik niet, maar hij heeft besloten dat we een spelletje ganzenbord gaan spelen. Waarschijnlijk weet hij ook niet hoe hij zijn tijd anders door moet brengen met zijn nieuwe vrouw in huis. De sfeer wordt er in ieder geval niet beter op. Ja, mijn vader heeft de grootste lol. Waarschijnlijk komen de leuke herinneringen van zijn jeugd naar boven. Weet ik veel.

Mijn stiefmoeder en ik spelen mee, maar echt plezier beleven we er niet aan. Misschien is het een generatie dingetje. Wat mij ineens doet beseffen dat mijn stiefmoeder en ik meer van dezelfde generatie zijn dan mijn stiefmoeder en mijn vader. Wellicht verklaart dat ook waarom mijn vader geen klik heeft met zijn nieuwe vrouw. Mijn vader heeft na vier spelletjes ook door dat hij de enige is die plezier heeft. Die conclusie maakt hem niet bepaald vrolijker. Ik ben meteen op mijn hoede. Met dit humeur van mijn vader moet ik oppassen, want voor het minste of geringste krijg ik straf.
“Ik begin honger te krijgen,” zegt hij kort af.
Mij stiefmoeder begrijpt de hint en haast zich naar de keuken. Ze begint te koken. Mijn vader trekt zich terug naar zijn werkkamer. Geen idee wat hij daar gaat doen, maar het kan mij niet boeien. Ik ga naar de keuken en maak met mijn schouders een verontschuldigend gebaar. Een flauwe lach zegt mij dat ze het heeft begrepen. Ook zonder te praten begrijpen mijn stiefmoeder en ik elkaar. Knap, omdat we elkaar ook pas hebben leren kennen. Ik maak een opmerking over hoe saai het ganzenborden was en we hebben al een gespreksonderwerp. Zo makkelijk kan het blijkbaar zijn. Mijn stiefmoeder is het met mij eens. Ik blijf in de keuken en blijkbaar is mijn stiefmoeder blij met het gezelschap. We hebben het over van alles. Als mijn vader er niet bij is, kan ik echt leuk met haar praten. Te leuk. We zijn ergens over aan het lachen als ik iets vreemds ruik. Mijn stiefmoeder ruikt het ook en schrikt zich rot.
“Verdomme, de aardappelen zijn aangebrand.”
Oei. Dat vloeken kan ze beter niet doen als mijn vader erbij is. Als je het over de duivel hebt. Net op dat moment komt hij naar benden om te kijken of het eten al klaar is.

“Wat stinkt er hier zo? Wat is er gebeurd?”
“Het spijt me” zegt mijn stiefmoeder. “Maar ik heb de aardappelen aan laten branden.”
Het gezicht van mijn vader kleurt langzaam rood. Uit ervaring weet ik dat dit geen goed teken is.
“Je hebt het kostbare voedsel dat onze Heer ons geschonken heeft aan laten branden. Heb je dan geen enkel respect voor de Heer.”
Ondertussen haalt hij zijn riem uit zijn broek. Nee. Dat gaat hij toch niet doen.
“Laat je rok zakken, vrouw. Gods straf zal jouw deel zijn.”
Gods straf, mijn hoela. Mijn vaders straf zal hij bedoelen. Hier kikt hij gewoon op, de smeerlap. Maar de baas des huizes wil is wet in onze gemeenschap en hem tegenspreken is geen goed idee. Ook mijn stiefmoeder weet dat. Enigszins beschaamd maakt ze haar rok los. Het erge is dat ik mij schuldig voel, omdat ik haar heb afgeleid. Mijn vader draait mijn stiefmoeder met het gezicht naar de eettafel en duwt haar hardhandig naar voren. Ze ligt nu met haar bovenlichaam op de tafel. Net zo bruut trekt mijn vader haar slipje naar beneden. Haar kont is bloot en steekt voor haar ongelukkig naar achteren. Hoewel mijn stiefmoeder absoluut mooie billen heeft, kan ik er zo niet van genieten. Ik moet weg. Mijn vader heeft echter door dat ik weg wil glippen.

“Blijf, jongen. Vandaag leer ik je hoe je met een vrouw om moet gaan die respectloos is naar de Heer.”
Nou, dat hoeft hij mij niet te leren. Ik heb zelf hardhandig ondervonden hoe het werkt. Ook heb ik vaak genoeg moeten aanschouwen hoe hij de kont van mijn moeder beurs geslagen heeft. Toch heb ik mijn vader blijkbaar verkeerd begrepen. Zijn riem duwt hij in mijn handen.
“Hier, jongen. Sla die ketterse teef. Met vijftien slagen komt ze er nog genadig vanaf, vind je ook niet.”
Dit kan hij niet menen. Ik kan mijn stiefmoeder toch niet slaan. Maar als mijn vader woorden als ‘ketterse teef’ gebruikt, dan is hij echt tot in zijn botten geërgerd. Nu niet doen wat hij vraagt kan de situatie alleen maar erger maken. Met trillende handen sta ik met de riem in mijn hand. Mijn ogen worden nat van pure frustratie. Dit is zo niet eerlijk.
“Kom jongen. Slaan. Laat haar Gods straf voelen.”
Er zit niets ander op. Ik hef mijn arm en beweeg deze daarna naar voren. De riem klets op de billen van mijn stiefmoeder. Haar gekerm gaat door merg en been. Bij mijn eigen moeder vond ik het al erg, maar het zelf moeten doen raakt mij duizend keer meer. Een rode striem is zichtbaar op de billen van mijn stiefmoeder.
“Harder, jongen. Het is niet de bedoeling dat je haar aait. Kom op. Slaan met dat die riem. Mijn hele lichaam trilt nu van woede en frustratie. Toch sla ik opnieuw, maar lukt het mij niet om harder te slaan. Ondanks het gekerm van mijn stiefmoeder wordt mijn vader alleen maar bozer.

Om hem niet nog bozer te maken, probeer ik het echt. Ondanks de aanmoedigingen van mijn vader lukt het mij nauwelijks om harder te slaan. Na vijf slagen is hij het zat en rukt hij de riem uit mijn handen.
“Wat ben jij een zwakkeling, jongen. Kun jij dan ook niets goed doen. Kijk hoe het moet.”
De riem zwiept luid en klets enorm hard op de kont van mijn stiefmoeder. Met kermen komt ze nu niet meer uit. Haar pijnlijke schreeuw raakt mij diep. Ik voel haar pijn in mijn hoofd en ook bij mij rollen de tranen over mijn wangen. Niet zoals bij mijn stiefmoeder, want die huilt van de pijn.
“Dat is één” zegt mijn vader.
Nee, dat kan hij niet menen. Ze heeft al vijf slagen gehad. Echter niet volgens mijn vader. Vrolijk roept hij “twee” bij de volgende buitensporige klap. Opnieuw schreeuwt mijn stiefmoeder het uit. Net als bij de volgende slagen. Haar billen zijn diep rood waar de riem haar snoeihard heeft geraakt. Ze moet de volle vijftien slagen van mijn vader doorstaan. Mijn stiefmoeder blijft liggen op de tafel. Vermoedelijk heeft ze de kracht niet om recht te komen. Mijn vader doet zijn riem weer om.

Uit zijn beurs pak hij geld en geeft het aan mij.
“Ga maar een zak patat halen en twee kroketten.”
Dan richt hij zich tot de rug van zijn nieuwe vrouw.
“En jij eet die aangebrande aardappelen maar. Het is zonde om die weg te gooien. En ruim de troep op.”
Zonder zich nog om te draaien loopt hij weer naar boven. Hopelijk is zijn ergste frustratie er nu uit. Even weet ik niet wat te doen. Ik voel mij slecht, maar dat is natuurlijk niets bij de pijn die mijn stiefmoeder moet voelen. Waarom weet ik niet, maar ik ga door mijn knieën en pak het slipje dat op haar enkels ligt. Ik trek het omhoog. Voorzichtig doe ik het om haar beurs gelagen kont. Dan komt mijn stiefmoeder toch omhoog. Ze pakt zelf haar rok en trekt deze omhoog.
“Het spijt me” zeg ik. “Het is allemaal mijn schuld. Ik heb je afgeleid. En slaan wilde ik je al helemaal niet. Ik moest wel.”
Opnieuw komen er bij mij tranen, nu uit schaamte. Uit het niets slaat mijn stiefmoeder haar armen om mij heen en geeft mij een knuffel.
“Het is niet jouw schuld” snikt ze door haar tranen heen. “Jij bent niet verantwoordelijk voor de daden van je vader. Vergeet dat nooit. Laat je nooit een schuldgevoel aan praten.”
Blijkbaar vindt ze het echt niet mijn schuld. Dat doet mij goed. De knuffel ook. Ik kan niet herinneren wanneer mijn moeder mij voor de laatste keer geknuffeld heeft. Mijn stiefmoeder laat mij wee los. Ze aait mij door mijn haren en geeft mij een glimlach door haar opdrogende tranen heen.
“Vlug, ga die patat halen voordat je vader ook boos wordt op jou.”
Ik lach voorzichtig terug. Mijn stiefmoeder heeft natuurlijk gelijk. Snel pak ik mijn jas en haast mij naar het cafetaria.

Mijn vader heeft nog steeds geen compassie met zijn nieuwe vrouw. Ze moet echt de aangebrande aardappelen opeten. Hoewel het vreselijk moet smaken, is dat aan haar gezicht niet af te zien. We eten in alle stilte. Mijn stiefmoeder wipt wel steeds op en neer in en poging om haar gehavende billen te ontzien. Ondanks dat ik weet dat ze het niet erg vindt, voel ik mij toch schuldig dat ik wel patat mag eten. Mijn vader heeft het klaargekregen dat ik een nog grotere hekel aan hem gekregen heb. Na het eten ruimt mijn stiefmoeder af en doet ze de vaat. Mijn vader leest in de bijbel. Waarschijnlijk op zoek naar rechtvaardiging van zijn gedrag. Het zal niet moeilijk zijn om dat te vinden. Mijn stiefmoeder probeert het nog even, maar zitten blijft een probleem. Ze vraagt mijn vader toestemming om te douchen en vroeg naar bed te gaan. Hij bromt dat het goed is. Wat is dit voor een huwelijk, vraag ik mij af. Waarschijnlijk was dat met mijn moeder hetzelfde, maar was ik te jong om de volle omvang ervan in te zien. Ze heeft zich natuurlijk niet voor niets van het leven beroofd. Ze moet echt wanhopig zijn geweest om haar eigen zoon bij die tiran achter te laten. Niet dat ik haar dat kwalijk neem. Integendeel. Ik hoop dat ze nu vrede heeft, waar ze nu ook is. Ik red mij wel, uiteindelijk. Hopelijk geldt dat ook voor mijn nieuwe moeder.

De volgende dag is het de dag des Heren. Zondag dus. Opstaan, ontbijten, douchen en de beste kleren aan. Op naar de kerk. Natuurlijk spelen we weer het perfecte gezin. Wat zich binnen de muren van het gezin afspeelt, blijft binnen die muren. Hoewel het een stuk beter gaat, heeft mijn stiefmoeder toch problemen met rustig op de harde houten kerkbank te blijven zitten. De voorganger heeft er zin in. De helft van de preek krijg ik helemaal niet mee. Na gisteren ben ik helemaal klaar met mijn vader en de kerk. Het is uitzingen. Het schooljaar is bijna afgelopen. Dan nog twee jaar en dan heb ik mijn vwo diploma gehaald op het Christelijk gymnasium. Twee lange jaren. Dan ben ik achttien, kan ik studeren en de wijde wereld intrekken. Mij zien ze hier dan niet meer terug. Die tijd moet ik het schrikbewind van mijn vader nog uitzitten. Mijn stiefmoeder is duidelijk blij als de dienst eindelijk is afgelopen. Ze kan weer staan. Op het kerkplein volgen nog de sociale praatjes en roddels. Weer een moment waar mijn vader trots zijn nieuwe bruid kan showen. Ook krijgen we een uitnodiging om bij een andere familie na de lunch op bezoek te gaan. Mijn stiefmoeder zorgt voor die lunch en daarna gaan we nog steeds in de beste zondagse kleren op bezoek. Het is een gezin met jonge kinderen, dus echt aanspraak heb ik niet. Mijn stiefmoeder voelt zich wel op haar gemak. Daardoor is het bezoek voor mij toch meer dan geslaagd. Mijn stiefmoeder zorgt ook voor het avondeten. Het vlees en de groenten van gisteren hoeven maar opgewarmd te worden. De aardappelen lukken natuurlijk perfect. Deze keer leid ik haar niet af, al is het maar omdat mijn vader in de woonkamer is. Wel is mijn stiefmoeder weer bedrukt. De sfeer is er na gisteren niet bepaald beter op geworden. De avond brengen we door in de woonkamer. Er is een gesprek, maar dat is heel geforceerd. Mijn vader legt uit dat hij morgen moet werken en hoe belangrijk hij wel niet is voor zijn bedrijf. Een opsomming van al zijn belangrijke werkzaamheden volgen. Heel interessant. Elf uur is het bedtijd. Niet veel later gaan ook mijn vader en stiefmoeder naar bed. Ik luister aandachtig, maar er is geen gebrom van mijn vader. Geen seks dus op die ander kamer. Wel zie ik voordat ik in slaap val weer de prachtige borsten en het behaarde poesje van mijn stiefmoeder voor mij. Nu ook haar prachtige billen voordat mijn vader ze helemaal beurs geslagen heeft.