De volgende dag vertrekken we in alle vroegte naar huis. Het is een lange rit terug naar Nederland en mijn vader moet het hele stuk in zijn eentje rijden. Mijn stiefmoeder heeft natuurlijk geen rijbewijs, want ze is een vrouw. Gisteravond zijn we vroeg naar bed gegaan. Ik heb geen geluiden gehoord die lijken op seks. Ik weet ook niet of mijn stiefmoeder dat nog aan had gekund. Van de andere kant, die paar minuutjes had ze ook nog wel overleefd. Zo af en toe nemen we een kleine pauze om de benen te strekken of iets kleins te eten. Alleen voor het avondeten nemen we royaal tijd. Dan weer verder en ’s avonds zijn we weer thuis. De hele weg was de stemming weer beneden elk niveau. Af en toe was iets dat we onderweg zagen reden om een gesprek te beginnen, maar dat bloedde snel weer dood. Hoewel we allemaal moe zijn, gaat mijn stiefmoeder meteen aan de slag. Vuile kleren moeten in de was en de andere spullen moeten weer op de juiste plaats komen. Mijn vader is echt doodop van het rijden. Wederom gaan we vroeg naar bed. Morgen moeten we naar de kerk en dan moeten we fris zijn.

Zelfs in de kerk is mijn vader nog steeds niet zichzelf. De dienst duurt naar mijn mening weer veel te lang. Na de dienst krijgen we veel aanspraak. We zijn in Zuid-Frankrijk goed bruin geworden en dat valt op. We moeten dus over onze meer dan geweldige vakantie praten. Het mooie onderkomen en de prachtige omgeving waar we schitterende wandelingen hebben gemaakt. Natuurlijk niet over het stomme idee van mijn vader en de plezierige invulling die mijn stiefmoeder en ik daar aan hebben gegeven. Daarna kunnen we terug naar huis en gaan we lunchen. Hoe later het wordt, hoe meer het gezicht van mijn vader op onweer staat. Na weer een oorverdovend stilte hoor ik de stem van mijn vader.

“Zeg eens, jongen. Heb jij vrijdag seks gehad met mijn vrouw?”

De ondertoon bevalt mij van geen meter. Waarom wil hij het er nu ineens over hebben? Ik dacht dat we dat alleen in bedekte termen deden en dat deze non-verbale discussie gesloten was. Maar wellicht wil mijn vader zich nog een keer vergewissen, zodat hij heel zeker weet dat ik nog een poging heb gedaan om mijn stiefmoeder te bezwangeren. Bij mijn stiefmoeder zie ik ook die spanning op haar gezicht. Ze weet ook niet wat deze wending te betekenen heeft.

“Ja, vader” zeg ik, maar kijk daarbij wel beschaamd naar de vloer.

“En heb ik jou daar toestemming voor gegeven?”

Mijn vader klinkt steeds kwader. Ik begrijp het niet. Waar wil hij naar toe?

“Uh, ja vader.”

“Heb je mij dat dan horen zeggen?”

Ja. Of eigenlijk nee. Hij heeft het niet letterlijk gezegd. Dat zal hij wel bedoelen.

“Nee, vader.”

Het valt even stil. Ik weet het echt niet meer.

“Dus als jij nodig bent om de duivel uit mijn vrouw te drijven, denk jij dat je daarna maar naar gelieven seks met haar kunt hebben. Dat is een doodzonde jongen, seks hebben met je moeder. Vooruit, trek je broek uit!”

Nee. Dit is zo oneerlijk. Mijn vader wilde het zelf, maar heeft het inderdaad niet met zoveel woorden gezegd. Zijn frustratie van het feit dat hij zijn vrouw door mij heeft moeten laten dekken, komt er dan toch uit. Zijn blik is furieus. Weigeren is normaal al geen optie, maar nu heel zeker niet. Ik trek mijn broek en slip uit en ga gebogen over de tafel staan. Ik weet hoe het werkt.

“Dat is niet eerlijk. Als je iemand wil straffen, neem mij dan.”

Ik waardeer de poging van mijn stiefmoeder, maar het gaat niet helpen. Integendeel. Dat ze mijn vader tegenspreekt zal hem waarschijnlijk alleen maar nog bozer maken.

“Houd je bek, vuile hoer. Ik zal die zondaar Gods toorn laten voelen.”

Zelfs ik ben van mijn vader dit taalgebruik niet gewend. Hij is ook nog eens onredelijk. Weer voel ik die woede opkomen, omdat hij mijn stiefmoeder een hoer heeft genoemd. Dat heeft ze niet verdiend. Ook zij heeft alleen maar gedaan wat hij zelf wilde. Dat het hem nu niet meer lekker zit, dat is niet haar schuld. Waar ik ook een hekel aan heb, is dat hij de Heer weer misbruikt om zijn eigen woede goed te praten. Maar dat alles gaat mij niet helpen. Ik zet mij schrap omdat ik weet wat er staat te gebeuren. Een flinke pijnscheut gaat door mij heen als de riem mij hard op mijn billen raakt. Ik probeer geen krimp te geven.

“Nee” hoor ik mijn stiefmoeder schreeuwen en dan voel ik twee armen om mij heen slaan. Mijn stiefmoeder is tegen mijn rug gaan staan als een soort beschermende muur.

“Twee” hoor ik mijn vader roepen. Mijn stiefmoeder gilt het uit van de pijn. Haar rok en slip beschermen haar niet tegen de venijnige slagen die mijn vader uitdeelt. Ik moet hier weg, maar mijn stiefmoeder houdt mij stevig over de tafel gedrukt. Bij elke slag van mijn vader schreeuwt ze het uit van de pijn. Mijn vader blijft maar doorgaan. Pas na slag dertig heeft hij er genoeg van.

“Ik ben naar boven om de bijbel te lezen. Dat zouden jullie zondaars ook eens moeten doen.”

Pas als mijn vader een paar minuten weg is, laat mijn stiefmoeder mij los. De tranen van pijn lopen nog over haar wangen. Ik trek mijn broeken omhoog.

“Waarom deed je dat?”

Ik wil het echt weten. Waarom heeft ze zich voor mij opgeofferd? Dat heb ik ook niet voor haar gedaan toen het mijn schuld was dat de aardappelen waren aangebrand.

“Toen ik met je vader moest trouwen, ben jij mijn zoon geworden. Daarmee ben ik voor jou verantwoordelijk en zal ik je tegen alle onheil beschermen. Zeker tegen deze onredelijke straf. Daarbij zou hij mij moeten straffen en niet jou.”

Haar woorden raken mijn diep. Ze is echt een goede moeder.

“Oordeel niet te hard over je vader. Zijn gedrag wordt gedreven door onze gemeenschap. Hij kan niet verwerken wat er in Frankrijk is gebeurd. Dit is zijn manier om ons te vertellen dat het over is en dat we geen seks meer mogen hebben. Hij weet niet hoe hij er op een andere manier mee om moet gaan. Je vader imiteert gewoon het gedrag van zijn vader.”

Natuurlijk had ik dat zelf ook kunnen bedenken. Toch voel ik een bepaalde woede richting mijn vader. Misschien ben ik ook wel kwader omdat hij mijn siefmoeder heeft geslagen, in plaats van mij. Ik ben echt gesteld op haar geworden. Haar aanwezigheid kalmeert mij, zeker als ze haar armen om mij heen slaat om mij troostend te knuffelen. Haar tranen drogen ondertussen op. De vraag is hoe mijn vader gaat redeneren als blijkt dat mijn stiefmoeder niet zwanger is. Dan heeft hij opnieuw een dekhengst nodig om het werk voor hem op te knappen. Na zijn tirade van vandaag ben ik wellicht geen optie meer. Dan heeft hij een probleem. Dan kan zelfs de dominee hem niet meer helpen. Alhoewel. Dat vieze mannetje verdenk ik ervan dat hij ‘diepgaande’ gesprekken voert met vrouwen uit onze gemeenschap die in nood zijn. Dus wellicht mag mijn stiefmoeder ook wel bij hem op bezoek voor zo’n ‘gesprek.’ Nog erger is dat de vrouw van de dominee waarschijnlijk ook wel weet wat haar man uitspookt. Maar ook zij is opgevoed met mooi weer spelen. Maar waarschijnlijk is het niet dat mijn vader een beroep doet op de dominee. Anders had hij dat wel meteen gedaan in plaats van mij met die opdracht op te zadelen. Daarbij zou hij dan toe moeten geven dat het aan hem ligt dat zijn nieuwe vrouw maar geen kinderen wilt baren. Die schande zal hij niet willen ondergaan.

De tweede en laatste vakantieweek van mijn vader is geen pretje. Mijn stiefmoeder heeft niet alleen op zondag, maar ook de maandag niet fatsoenlijk kunnen zitten. Het lijkt wel of mijn vader steeds harder straft. Buiten dat is de sfeer slechter dan hij ooit is geweest. Op een schaal van nul tot tien zijn we in de negatieve getallen aanbeland. Natuurlijk weet mijn vader diep van binnen ook wel dat hij onredelijk bezig is geweest, maar weet niet hoe hij dit goed moet maken. Hij mist gewoon de sociale vaardigheden. Het weer is een stuk minder dan voordat we op vakantie zijn gegaan, waardoor we ook nog meer aan huis gekluisterd zijn dan ons allen lief is. Vooral als je elkaar niet veel te vertellen hebt is dat heel vervelend. Wel zijn we een dag naar Amsterdam geweest en hebben daar onder andere het rijksmuseum bezocht. Mijn vader had als zelf bestempeld kunstkenner daar wel het hoogste woord. De schilderijen waren prachtig, maar het had van mij ook zonder commentaar van mijn vader gemogen. Maar laat ik niet te veel klagen, want alles is beter dan verveelt in je eigen huis te moeten zitten. En omdat mijn vader de hele week thuis is, zijn er ook geen gezellige momenten met mijn stiefmoeder. Zonder mijn vader kunnen we wel een goed gesprek voeren, maar dat zit er dus nauwelijks in. De hele week hebben ze geen seks. Wellicht omdat mijn vader weet dat hij toch geen bijdrage kan leveren aan een eventuele zwangerschap, maar wellicht ook wel omdat hij het voorlopig niet wil doen met het overspelige poesje van zijn vrouw. Dat zou zomaar kunnen, want de gedachten van mijn vader zijn soms heel ondoorgrondelijk.

De volgende week kan de vlag uit. Mijn vader moet weer naar zijn werk. Zelf heb ik nog twee weken vakantie. Hoewel niet geweldig, is het weer wel wat beter geworden. Mijn stiefmoeder doet haar huishoudelijke taken zoals poetsen, wassen, boodschappen doen en koken. Ik onderneem wat met vrienden, maar heb op momenten dat mijn stiefmoeder er tijd voor heeft leuke en gezellige gesprekken met haar. Over Zuid-Frankrijk hebben we het niet neer. Althans niet over het gedeelte dat ik het leukste vond. Dat is namelijk nooit gebeurd. De avonden daarentegen zijn het dieptepunt. Met mijn vader erbij wil de sfeer maar niet verbeteren. Hij zit nog steeds niet goed in zijn vel, ook al heeft hij zijn frustratie op mijn stiefmoeder bot gevierd. Ook vermoed ik dat hij ons niet helemaal vertrouwd. Hij denkt vast dat nu we eenmaal van de zonde hebben geproefd, wij daar meer van willen. Alsof het een verslaving is. Was het maar waar. Wat mij betreft is het inderdaad voor herhaling vatbaar. Maar mijn stiefmoeder en ik begrijpen ook wel dat wat in Frankrijk is gebeurd, hier niet meer kan. Niet alleen omdat we terug in onze gemeenschap zijn, maar ook omdat het gewoon niet hoort om seks te hebben met iemand van je eigen familie. Ook al weten we hoe lekker die seks kan zijn.

De laatste week van mijn vakantie is aangebroken. Gisteren was het de dag des Heeren, maar vandaag moet mijn vader weer gewoon werken. Natuurlijk blijf ik in bed liggen tot hij de deur uit is. Mijn stiefmoeder kan dat natuurlijk niet omdat ze voor het ontbijt moet zorgen en de lunch trommel van mijn vader in orde moet maken. Als ik beneden kom, zijn ze beiden weg. Wellicht is mijn stiefmoeder al boodschappen doen, al doet ze dat normaal iets later. Ze is best lang weg, maar komt dan toch thuis met de boodschappen. Ik doe mijn best om niet in de weg te lopen als mijn stiefmoeder aan de poets is begonnen. Ze heeft goede zin, maar dat is niet vreemd gezien mijn vader uit huis is. ’s Middags ben ik bij een vriend en klagen we dat de vakantie veel te kort is. Natuurlijk wordt er gevraagd hoe het met mij en mijn gezin is, maar meer als het standaard “goed” laat ik niet los. Uiteraard zorg ik ervoor dat ik op tijd thuis ben voor het eten. Mijn vader gaat voor in het gebed en dan schept hij op. Mijn stiefmoeder en ik volgen zijn voorbeeld. Zoals gebruikelijk eten we in alle stilte, tot mijn stiefmoeder haar keel schraapt. Dat is zo verrassend, dat ze gelijk de aandacht van zowel mijn vader als die van mij heeft. Even kijkt ze met een gespannen gezicht naar mij en naar mijn vader.

“Ik ben vanochtend bij de huisarts geweest. De Heer is ons genadig geweest. Ik ben zwanger.”

Het valt weer stil, al is deze stilte anders dan ik gewend ben.

“Dat is goed nieuws” zegt mijn vader uiteindelijk met een gulle lach. “Hoor je dat jongen, je stiefmoeder is zwanger. Je krijgt een halfbroertje.”

“Of zusje” zegt mijn stiefmoeder ter aanvulling.

“Of een halfzusje” herhaalt mijn vader.

Ik weet niet of ik blij moet zijn of niet. Wellicht dat het humeur van mijn vader nu verbetert. Iets dat heel welkom zou zijn. Maar aan de andere kant is mijn hoop dat ik weer nodig ben om een nieuwe poging te doen mijn stiefmoeder te moeten bezwangeren nu compleet de grond ingeboord. Dat steekt meer dan ik voor mogelijk heb gehouden. Uiteraard speel ik dat ik blij ben voor hen dat ze vader en moeder worden. Maar dan besef ik mij dat het kind niet alleen mijn halfbroertje of zusje wordt, maar ook mijn zoon of dochter. Natuurlijk bestaat er ook een kans dat het kind van mijn vader is. Ten slotte heeft hij in mijn geval ook raak geschoten. Maar wie dat geloofd is zalig. Nee, na de hele voorgeschiedenis is de kans dat het mijn kind is wel heel erg groot. Zeker omdat ik mijn naar nu blijkt vruchtbare zaad in haar meest vruchtbare periode bij mijn stiefmoeder heb mogen lozen. Vier keer nog wel. Maar wat in Frankrijk is gebeurd, dat heeft nooit plaatsgevonden. Dus is het kind ‘gewoon’ van mijn vader. Zijn idiote plan heeft daadwerkelijk gewerkt.

Het humeur van mijn vader heeft er inderdaad een boost van gekregen. Hoewel nog stroef, komt er ’s avonds iets van een gesprek op gang. Het gaat in ieder geval de goede kant op. Mijn vader heeft het al over het inrichten van een babykamer. Over enthousiast zijn gesproken. Ook hoor ik dat ze die nacht seks hebben. Kort en niet eens krachtig. Puur omdat mijn vader zijn zaad even moet lozen. De volgende dag heb ik eindelijk de tijd om er alleen met mijn stiefmoeder over te praten. Gewoon op de vrouw af vraag ik of ze blij is met de zwangerschap. Haar stralende gezicht zegt genoeg. Ze knikt.

“Ja, heel blij” zegt ze. “Ik heb altijd graag moeder willen worden. Ik ben blij dat ik daar nu de kans voor krijg. Natuurlijk ben ik ook blij voor je vader. Dit is goed voor ons gezin en voor het aanzien in de gemeenschap.”

Oké. Als mijn stiefmoeder blij is, dan moet ik het ook maar zijn. Voor haar.

“Maar ik ben ook blij dat het kind van jou is,” vervolgt ze. “Het wordt vast een mooi en gezond kind.”

Die laatste opmerking verrast mij. Ik dacht echt dat we daar niet meer over mochten praten. Toch streelt het mijn ego, de wetenschap dat mijn stiefmoeder zich ook heel bewust is van het feit dat het embryo in haar buik door mij bevrucht is. Maar meer kan ik niet met die opmerking. Het is niet meer dan wat het is. Ik heb mijn plicht gedaan en nu mag ik weer terug in mijn hok. Gewoon weer de goed opgevoede Godvruchtige zoon zijn. Precies dat wat ik niet meer wil. Nee, nu besef ik dat ik meer wil. Maar dat zit er niet in. Het gaan nog twee hele zware jaren worden voor mij. Ik zal mijn vader goede sier zien maken met mijn kind. Na die twee jaar kan ik gaan studeren en de wijde wereld in. Hopelijk vind ik dan een mooie ketterse vrouw die zo lief is als mijn stiefmoeder. Dat alles maakt dat ik toch niet oprecht blij kan zijn voor mijn stiefmoeder.

De week vordert. Natuurlijk heeft mijn vader op dinsdag meteen het goede nieuws op zijn werk al verteld. Woensdag wordt mijn stiefmoeder in het centrum al aangesproken tijdens het boodschappen doen. De tamtam gaat heel snel. De sfeer in huis is zelfs als mijn vader thuis is op een redelijk basisniveau. Erg genoeg ben ik daar al blij mee, want veel beter ben ik bang zal het niet gaan worden. Op donderdag kondigt mijn vader aan dat hij op vrijdag na het werk met enkele mannelijke collega’s nog een borreltje gaat drinken om het heugelijke feit te vieren. Mijn stiefmoeder hoeft geen rekening met hem te houden voor het avondeten. Zo eten mijn stiefmoeder en ik op mijn laatste doordeweekse vakantiedag met z’n tweeën. Mijn stiefmoeder heeft gevraagd waar ik zin in heb. Om haar te ontlasten en omdat ik het lekker vind eten we weer eens patat. Na het eten maken we het gezellig. We spelen een eenvoudig kaartspelletje en hebben daar vreemd genoeg heel veel lol bij. Mijn stiefmoeder voelt meer als een oudere zus en dat voelt prettig. We maken het best laat, maar mijn vader is nog steeds niet thuis. Uiteindelijk gaan we dan toch maar naar bed. Ik slaap al als ik door gestommel wakker word. Het dringt langzaam door dat het geluid van bij de voordeur komt. Ik stap uit bed en gluur door het venster van mijn slaapkamer. Het is mijn vader. Het is half twee in de ochtend. Hij heeft het goed volgehouden met zijn collega’s. Mijn stiefmoeder hoor ik naar beneden lopen. Ze is ook wakker geworden van het gestommel. Meer waarschijnlijk is dat ze wakker is gebleven tot mijn vader thuis zou komen. Ik hoor de voordeur open gaan. Mijn vader is best luidruchtig. Gestommel op de trap vertelt mij dat mijn stiefmoeder mijn vader probeert omhoog te krijgen. Dat is lang geleden. Mijn vader drinkt niet vaak alcohol. Zeker niet veel achter elkaar. Wel weet ik van vroeger dat als hij dat doet, hij erg dronken wordt. Blijkbaar was het met zijn collega’s erg gezellig, want overduidelijk heeft hij vandaag een paar glaasjes te veel gehad.

Het gestommel op de trap stopt niet. Mijn vader hoor ik wat onbegrijpelijks brabbelen, maar ik hoor ook mijn stiefmoeder doordringend iets zeggen. Ik besluit om dan toch maar even te gaan kijken. Mijn stiefmoeder lijkt opgelucht als ze mij ziet.

“Gelukkig, lieverd. Je bent wakker. Ik krijg je vader niet omhoog, kom eens helpen alsjeblieft.”

Ik kom in actie en ondersteun waar mogelijk mijn vader op de smalle trap. Met z’n tweeën krijgen we mijn vader met moeite naar boven en uiteindelijk ook naar de slaapkamer. Als een zandzak laten we hem op het bed ploffen.

“Begin jij met zijn schoenen?”

Mijn stiefmoeder begint de knopen van zijn bloes los te maken. Ik begin dan maar met de veters van zijn schoenen. Mijn stiefmoeder is handig en heeft de bloes snel open. Ik heb de schoenen en sokken al uitgetrokken. Ik help met ondersteunen zodat mijn stiefmoeder de bloes uit kan trekken. Mijn vader ruikt naar alcohol. Zeg maar gerust dat hij stinkt. Zo erg heb ik hem nog nooit gezien. Mijn stiefmoeder ontdoet mijn vader ook van zijn broek. Dan ligt hij in zijn onderbroek. Ze pakt zijn pyjama, maar legt die weer weg.

“Laat maar” mompelt ze geïrriteerd in zichzelf. “Hij slaapt maar in zijn onderbroek.”

Met zijn tweeën kost het nog moeite om hem onder de dekens te krijgen waar hij als een zandzak op ligt. Zodra het eindelijk gelukt is begint mijn vader ook nog hard te snurken. Dat is waarschijnlijk tot op mijn slaapkamer te horen, dus ik heb nu al medelijden met mijn stiefmoeder.

Ik wil alweer terug naar mijn kamer gaan maar mijn stiefmoeder houdt mij tegen.

“Dankjewel voor de hulp. Dat was mij zonder jou nooit gelukt.”

Nou. Graag gedaan, denk ik.

“Zou je mij even vast willen pakken, lieverd. Ik heb het even nodig.”

Zonder op mijn antwoord te wachten slaat ze haar armen om mijn heen. Stevig trekt ze mij tegen zich aan en legt haar hoofd tegen mijn schouder. Automatisch sla ik ook mijn armen om haar heen. Zo hebben we elkaar stevig vast. Na een half minuutje voel ik haar handen over mijn rug bewegen. Ze aait mij zachtjes. Het doet mij denken aan die eerste keer, toen mijn stiefmoeder mij op mijn gemak wilde stellen. Een geruststellende blik op mijn vader vertelt mij dat hij diep ligt te slapen. Zijn aanhoudende gesnurk bevestigd dat nog eens. Hij zou het denk ik niet kunnen waarderen als hij mij zo zou zien met zijn vrouw. Als haar handen mijn onderrug hebben bereikt en zelfs de aanzet van mijn billen, voel ik in mijn pyjamabroek iets groeien. Oei, nu wordt het gênant. Ik mag niet meer opgewonden raken van mijn stiefmoeder. Maar mijn penis lijkt een eigen wil te hebben. Omdat we zo strak tegen elkaar staan, moet mijn stiefmoeder het wel voelen. Haar handen zakken nog iets en nu streelt ze vol op mijn billen. Dit is geen toeval meer.

“Wat doe je?”

Ik fluister, hoewel dat niet nodig is. Mijn vader krijg je nu zelfs met een kanon niet meer wakker. Het is gewoon het idee dat hij daar zo dichtbij ligt.

“Rustig maar, lieverd. Ik wil je. Bedrijf de liefde met mij. Ik ben er zo aan toe.”

Mijn stiefmoeder blijft mij stevig vasthouden en haar handen blijven mijn billen strelen. Nee, dit kan niet. Het mag niet. Niet zonder de toestemming van mijn vader. En die toestemming ga ik voorlopig niet krijgen, omdat mijn stiefmoeder al zwanger is.

“Sorry, dat gaat niet. Het is een zonde als we het doen. Mijn vader geeft daar nooit zijn toestemming voor.”

Het is de taal van onze gemeenschap die mijn stiefmoeder moet begrijpen.

“Durf je het niet of wil je niet? Als je niet wilt, dan laat ik je meteen los. Maar anders zou ik het heel prettig vinden als we seks hebben. Zeg alsjeblief dat je het wilt lieverd.”

Natuurlijk wil ik wel. Heel graag zelfs. Maar is het juist om dit te doen? Die vraag verscheurt mij. Dit zou een daad kunnen zijn om af te rekenen met mijn Christelijke opvoeding. Het kan ook de toorn Gods oproepen waardoor mijn vader mij zwaar gaat straffen. Of nog erger, mijn stiefmoeder.

“Ik wist het wel,” zegt mijn stiefmoeder als ik te lang na moet denken. ‘Je wilt dit ook net zo graag als ik.”

Mijn stiefmoeder haalt haar hoofd van mijn schouder en plant haar lippen op die van mij. Automatisch tuit ik mijn lippen en zoen haar terug. Het voelt ondanks mijn eerdere bezwaren meteen goed. Een hand die net nog op mijn billen lag, zit nu tussen ons in en streelt over mijn stijve. Ook door de pyjamabroek heen voelt het echt fijn. Een voorzichtig kreuntje ontsnapt mij tegen haar zachte lippen. Dit is het sein van mijn definitieve capitulatie. Ik wil mijn stiefmoeder. Ik wil de liefde met haar bedrijven. Omdat ze er aan toe is, maar vooral omdat ik haar dat genot wil schenken.

Mijn stiefmoeder stapt achteruit. Ze kijkt mij met die verlangende en opgewonden ogen aan. Ze zijn zo mooi, die ogen. Ze pakt de onderkant van haar nachtpon en trekt deze over haar hoofd uit. Haar mooie grote borsten komen tevoorschijn. Haar prachtige tepels zijn niet puffig, maar reeds groot en hard. Ik bedenk mij dat ze bij mijn vader de nachtpon nooit uitdoet. Dat is ook niet nodig. Mijn vader is niet geïnteresseerd in haar mooie borsten. Hij is alleen maar geïnteresseerd in haar poesje om zijn behoefte in te deponeren. Mijn stiefmoeder stapt nog iets achteruit en gaat op het bed liggen. Ze wenkt mij om naar haar toe te komen. Dat kan ze niet menen. Ze ligt op nog geen meter van mijn vader. Is het wel verstandig om het hier te doen. Het kan ook op mijn slaapkamer. Maar misschien wil mijn stiefmoeder wel gewoon een statement maken door het juist in haar echtelijk bed te doen. Naast haar stomdronken man die haar alleen maar als fokvee ziet en alleen seks met haar heeft voor zijn eigen plezier. Dat kan ik zelfs begrijpen. Het is ook niet dat ik bang ben dat mijn vader wakker wordt. Het idee om het hier te doen staat mijn ineens heel erg aan. Ja, mijn vader heeft de doos van Pandora geopend toen hij mijn stiefmoeder toestemming heeft gegeven zich door mij te laten bezwangeren. Nu de doos eenmaal open is, laat deze zich niet gemakkelijk meer sluiten. En wat mij betreft blijft de doos voor eeuwig open en ik denk dat mijn stiefmoeder het met mij eens is. Mijn vader heeft deze ellende zelf over zich afgeroepen. Deze nacht kan wel eens een definitief begin zijn van mijn nieuwe leven. Twee jaar eerder dan gepland, maar o zo gewenst.

Ik klim naast mijn stiefmoeder op het bed en buig mijn hoofd naar die prachtige borsten. Een van haar harde tepels neem ik in mijn mond en zuig er op. Mijn stiefmoeder kreunt al zachtjes, zich ervan bewust dat mijn vader toch niet wakker zal worden. Met twee handen kneed ik haar grote bollen, omdat ik weet dat ze dat ook heel fijn vindt. Afwisselend zuig, sabbel en lik ik die heerlijke stijve tepels. Mijn stiefmoeder kreunt al harder, al heb ik het idee dat door de aanwezigheid van mijn vader ze bewust of onbewust iets ingetogener kreunt. Het maakt het voor mij niet minder prettig. Ik geniet van het feit dat mijn stiefmoeder het fijn vindt. Dat is voor mij het belangrijkste. Niet mijn eigen genot, maar dat van mijn stiefmoeder is wat voor mij telt. Dat is waar ik in verschil ten opzichte van mijn vader. En niet op mijn vader lijken is voor mij heel belangrijk. Ik wil de negatieve en gewelddadige tendens verbreken die al generaties van vader op zoon is overgedragen.