Maar drie woorden heb ik hiervoor: zinderend, dampend, stampend.
Het Baltimore Stadium staat direct en totaal op zijn kop.

Eerder had ik dat niet zo, dat het me bijna beangstigde, al die mensen die mij willen horen en willen zien. Maar juist déze tour is het bizar, die immens grote stadiums, vaak tot de nok gevuld met tientallen duizenden mensen die op mijn concerten afkomen.

Sinds mijn zussen afhaakten en ik alléén optreed is het begonnen, met Garreth, mijn tweelingbroer. Dat ik hem zo hard nodig heb, dat hij me helpt om de wereld aan te kunnen. Zonder hem trék ik het niet meer, hij is de enige die ik nog helemaal in mijn leven durf toe te laten, die me na mijn optredens uit mijn bubbel weet te krijgen...



LADIES AND GENTLEMEN…

WE PROUDLY PRESENT YOU….

JENNIFER TAYLOR !!!



Als eerste is de drum te horen en langzaam komt er instrument voor instrument bij. Het is dé manier om iedereen stil te krijgen en als mensen eenmaal de melodie herkennen komt er één grote kreet van adoratie voor de oude meester, Roy Orbison...

She tears again my bleeding heart
I want to run she's pulling me apart
Fallen angel cries and I just melt away

She's a mystery to me
She's a mystery girl….



Zo begin ik mijn concerten altíjd en tot dat moment sta ik iedere keer weer backstage óp van de zenuwen op dat moment te wachten. Als dan éindelijk de stem van de speaker me aankondigt begint het, hij daagt me uit het avontuur aan te gaan, hij dráágt me dan als het ware het podium op, waarna ik overgenomen wordt door het daverende applaus en gejoel van al die mensen die hier voor mij zijn gekomen.
Vanavond zijn het er bijna dertigduizend, ze zijn met mij samen in het Baltimore M&T Stadium. En al vanaf het begin gaan ze totaal uit hun dak, whow, het beangstigt me bijna. Wat ik ook doe, uptempo, slowly, rocky, ‘n ballad, het maakt niet uit. Hun reactie is zinderend, stampend, dampend, it’s total madness...

En ja, ik weet dat ik ze nóg verder ophits. Ik weet dat ik er goed uitzie en dat ook dat een deel van de gekte is. Ik weet dat er behoorlijk op me wordt gegeild, niet alleen door jongens, door mannen, maar ook door meisjes, door vrouwen. Maar hoe moet ik dat voorkomen, hier komen ze óók voor dus ik kan toch moeilijk gehuld in een voddezak opkomen.

Ik ben lang voor een meisje, honderd-een-en-tachtig centimeters. En ik ben slank, ik weeg acht-en-zestig kilo schoon aan de haak. Ik heb felblauwe en heel erg sprekende ogen, die ik extra accentueer met een tikje blauwgroenige shadow, waardoor ik er wel smokey en mystery uitzie. Mijn blonde haar is schouderlang, met een tikje slag er in. Ik heb niet zo’n grote borsten helaas maar ik weiger daar iets aan te laten doen en gelukkig, mijn behoorlijk lange benen compenseren veel.
Vanavond heb ik een roze jurkje aan van opengewerkte kant, waarvan de stof net onder mijn kruis ophoudt en waarna de touwtjes-franjes beginnen. Onder het opengewerkte jurkje draag ik underwear in dezelfde kleur als het jurkje, een roze slipje en een roze push-up beha, die mijn kleine tepels maar net bedekt. Om het plaatje volledig te maken heb ik mijn benen bloot gelaten, gestoken in lage felrooie cowgirlboots met halve hakjes. Op mijn hoofd draag ik de eerste paar nummers een stetson, in de kleur van mijn laarsjes.

Wat ik al zei, ik weet best welk effect ik met zo’n outfit heb op mensen, maar het hoort er nou eenmaal bij, zó willen ze me zien, dáár hebben ze voor betaald. Ze willen fun, ze willen show , ze willen romantiek, ze willen muziek, ze willen hits, kortom, ze willen álles van mij. Dus maak ik me mooi, laat ik me op mijn best zien en doe ik mijn stinkende best, ik maak er zoveel mogelijk een fééstje van. Ik zing, ik entertain, en ik laat me dus van mijn beste kant zien. Ondanks de hakjes onder mijn laarzen beweeg ik me met stevige passen over de totale breedte van zo’n podium, om dynamiek te krijgen en zoveel mogelijk contact te maken met de mensen.

Beroemd zijn…

Ik zing op dit moment mijn meest recente hit als eerste toegift en ik zou er eigenlijk nog wel een willen geven, het nummer dat me lanceerde, maar ik durf het niet. We moeten hier nog wel wég kunnen komen en hoe langer ik daar mee wacht hoe groter straks de oploop is. Ik kijk opzij naar waar mijn broer staat, verstopt achter een speakertoren en hij voelt het hetzelfde aan als ik, hij schudt nee, hij wijst met zijn duim backstage, wegwezen hier. Dus bedank ik na deze toegift iedereen, zwaai ik kort en weg ben ik, terwijl de mensen dat nog niet kunnen geloven en roepen ‘Jenn-one-more, Jenn-one-more…!’

Garreth en ik rennen met wat mensen van onze crew voor en achter ons kruip door sluip door naar de speciale parkeergarage voor de sporters die normaal dit stadium gebruiken, daar staat een zwarte geblindeerde Chevy te wachten. Met twee motoren politiebegeleiding gaan we er snel vandoor.
In no time zijn we op het vliegveld waar onze gecharterde jet al met opgewarmde motoren klaar staat. Eenmaal in het toestel zak ik uitgeput onderuit in mijn seat, nog in mijn stage-kleding. Zo in het licht van de cabine ziet ik eruit alsof ik half naakt ben maar het maakt me niet uit. Ik ben kapot en tegelijk sta ik nog strak van de adrenaline, waardoor ik me amper bewust ben van wat er gebeurt. Ik krijg nog net mee dat Garreth met de steward praat. Dan legt hij heel cosy een fleecedekentje over me heen en ik slaap al als we even later opstijgen. Want dat is altijd mijn reactie na een concert, eerst slapen en pas daarna moet ik me afreageren…

Ik ben nu achttien en eerlijk gezegd zag ik déze gekte niet aankomen. Garreth en ik zijn nakomertjes, volgens onze ouders een gewenst ongelukje en onze drie oudere zussen hadden al een paar jaar een sister act toen ik me er op veertienjarige leeftijd bij aansloot. Fort-Payne waar we woonden ligt niet ver af van Nashville en hoe kan het dus anders, m’n zussen zongen bekende country-covers, en later ik mét hen. Heel af en toe schreef er iemand een nummer speciaal voor ons en al met al hadden we redelijk succes in the States. De vervreemding van mijn zussen begon toen ik eens probeerde om zelf een nummer te schrijven, waarmee we eigenlijk meteen onze doorbraak te pakken hadden. Dat duwde me op de podia langzaam maar zeker in een centrale rol en uiteindelijk leek het of de mensen alleen nog maar voor mij kwamen. Waarna mijn zussen teleurgesteld afhaakten en het contact helemaal lieten verwateren.

Het gevolg was dat ik vereenzaamde, omdat ik voor mijn gevoel op niemand meer kon vertrouwen, hoe meer succes ik kreeg hoe meer mensen van me wilden, verlángden. Ik was daarom intens blij toen Garreth inging op mijn vraag om mijn manager te worden. We zaten tegelijk samen in mum’s baarmoeder, we groeiden samen op, we deelden lief en leed als de nakomertjes van ons gezin, als ik íemand vertrouw is hij het.

In álles steun ik op hem, zelfs in seksueel opzicht. Want wat ontzettend oneerlijk is, jongens, mannen die beroemd zijn hebben alle vrijheid van de wereld hebben om het met de meiden aan te leggen. Maar als een beroemd meisje dat doet dan ben je meteen een slet die kapot wordt geschreven.
Dat vooral is de reden waarom ik al stopte met dingen in de social media te posten, alles wordt toch alleen maar verdraaid. Wat veroorzaakte dat ik nu bekend sta als een mystery girl, waar mensen weinig van weten en wat hen juist steeds nieuwsgieriger maakt.

Inmiddels koester ik dat als een imago, zelfs hardcore fans krijgen weinig over me te horen.
Wat voor de glamourbladen trouwens niet veel uitmaakt, of ze wel of niet iets weten bedoel ik. Ze verzinnen het desnoods zelf wel, waarna ze gewoon maar wat in het wilde weg schrijven…

Landen op Aarde

Na ieder optreden is het een hele kunst om weer te landen op aarde.
In totaal doe ik in deze stadium-tour twintig optredens, verspreid over het hele land. Ik doe er maar twee per week, waardoor ik na afloop steeds terug naar huis kan gaan, ik heb dat nodig.
Het is vanuit Baltimore iets minder dan drie uur vliegen naar Mobile, waar ik vorig jaar een landhuis aan de kust kocht. Het wordt net licht als Garreth en ik weer in mijn eigen huis in Orange Beach zijn. Normaal gesproken geniet ik van het uitzicht van de opkomende zon over het strand en de golf van Mexico, wat me eigenlijk nooit verveelt. Maar nu, na mijn hazenslaapje in het vliegtuig, kan ik maar aan één ding denken, ik moet mijn opgekropte energie kwijt en daar heb ik Garreth voor nodig.

De airco stond duidelijk niet aan vandaag, het is bloedheet in huis en het lucht me op als ik mijn jurkje over mijn hoofd uit kan trekken. Mijn slipje en beha gaan er achteraan en met mijn laarzen nog aan ga ik op de bank liggen, met mijn benen al opgetrokken en een beetje uit elkaar. Garreth kent mijn behoeftes, hij trekt ook alles in no time uit en niet veel later voel ik met een zucht van verlichting hoe hij eerst met zijn mond mijn klitje en kutje verwent en dan zijn harde paal bij me naar binnen schuift. Na een optreden voelt dit moment iedere keer weer alsof hij een dijk in me doorsteekt, ineens krijgen alle emoties en stress en adrenaline vrij baan waardoor het contact met mijn eigen lichaam wordt hersteld.

Ik vouw mijn benen om Garreths heupen, sla mijn armen stijf om zijn nek en zo, als een aapje geklemd om haar moeder neukt hij me. Met lange harde halen drijft hij zijn pik keer na keer in me, net zo lang tot ik klaarkom en hij weet dat hij vanaf dat moment voor zichzelf kan gaan. Want dat gun ik hem, hij is niet zo maar een fuckbuddy, hij is mijn bróer, waar ik alle lief en leed mee deel.
Uit ervaring weet ik dat Garreth er lang over doet om zijn zaad in me te schieten en geduldig onderga ik zijn geweld in me, soms kom ik zelfs nog een tweede keer klaar.

Altijd weer vertelt Garreth me dat hij zó trots op me is, hoe ik zo’n concert buiten mezelf lijk te treden, een totaal ander mens word, hoe ik daarna álles aan kan. Ik voel dat ook wel zo, ik denk dat je zo’n massa mensen helemaal niet kan handelen als je daar maar een beetje de eenvoudige Jennifer Taylor uit Fort-Payne/Alabama staat te zijn. Want echt, sorry, maar zo’n menigte lijkt bijna op een grote wolvenroedel die je als je niet uitkijkt met huid en haar opvreet. Het enige wat je daartegen kan doen is zelfbewust zijn, er sexy uitzien, zorgen dat je ze in woord en gebaar de baas blijft en vooral samen met een superband de sterren van de hemel zingen.

Hunting cows

Maar het gevolg is altijd wel dat ik me na een paar uur totaal heb losgezongen van mezelf.
Ik bedenk me dit zo allemaal, terwijl Garreth zich zwoegend en kreunend op me uitleeft. Langzaam maar zeker voel ik dat dit weer zo’n avond wordt, dat ik nog een keer kan klaarkomen. Ik wurm me onder mijn broer uit en als ik eenmaal op hem zit, met zijn harde pik weer diep in me, begin ik hem te berijden. Met mijn handen om mijn kleine ronde tieten galoppeer ik op hem, alsof ik zoals vroeger op de ranch van onze ouders een stel uitgebroken runderen terug binnen de omheining moet zien te jagen.

Ik kijk graag naar mijn broer als hij zo onder me ligt. Hij is dan alléén maar bezig met mij en om mij mijn genot te geven. Ik kan aan zijn stevige buikspieren zien hoe hij zijn bekken zo hoog mogelijk opduwt, om zijn pik liefst nóg dieper in me te duwen. We lijken echt op elkaar, Garreth heeft net als ik blond haar en blauwe ogen, alleen is hij natuurlijk een vent en nog weer een stuk langer dan ik. We lopen samen minstens enkele keren in de week hard en in het souterrain van dit huis hebben we verder een hele verzameling fitnessapparaten staan waar we ons graag en vaak op uitleven. En het werkt, we hebben allebei een strak lijf.

Ik rij graag op zijn pik en het grappige is altijd dat Garreth mij volgt in mijn beeld van een cowgirl te paard, speciaal daarvoor hangt er een stetson naast de bank. Terwijl ik me op hem uitsloof is het zijn gag om die op mijn hoofd te drukken, terwijl hij luid ‘Ride ‘em up, Yieehaw’ brult. Dit keer voel ik op hetzelfde moment hoe zijn neuklans nóg iets groter wordt en ik hem nog net ietsje dieper in me krijg, wat me mijn laatste duwtje geeft. Het zweet gutst me van het lijf, alsof ik een marathon heb gelopen. Garreth wrijft ondertussen al dat zweet verlekkerd over mijn lijf uit en zo tilt hij me op naar sferen waar ik anders nooit kom.

Voor de tweede keer kom ik klaar en zoals altijd is dat veel heftiger dan de eerste keer. Het laat me als het ware in slow motion opnieuw het concert beleven, en zoals zo vaak zie ik op dit moment pas de enkele individuele gezichten weer voor me, zoals die me opvielen. Het meisje dat helemaal vooraan tegen de dranghekken stond en iedere keer als ik haar aankeek me adorerend aan stond te staren. Of die jongen die op een gegeven moment ongegeneerd zijn wijsvinger door het ringetje van zijn andere wijsvinger en duim pompte, om me duidelijk te maken dat hij me wilde neuken.

Dat zijn dus de momenten, lijkt mij, waarop beroemde jongens, mannen weten wie ze straks zullen gaan neuken, maar mij maakt het allen maar scary. Ik weet niet hoe snel ik dan weg moet kijken, om controle te houden. Dit is wat er allemaal door me heen gaat als ik het tweede orgasme door mijn lijf voel zinderen. Als ik me daarna uitgeput op Garreths inmiddels ook kletsnatte lijf laat zakken en mijn tietjes tegen zijn borstkas plet pompt hij nog een paar keer stevig in me en dan voel ik hoe hij zijn zaad in me spuit. Per lozing kreunt hij luid en na een keertje of zeven komt hij tot rust.

En zo blijven we nog lang liggen, lijf aan lijf, zijn pik nog in me, uithijgend, nagenietend…


Leuk dat je mijn verhaal leest! X. Zazie