Het was even slikken toen mijn hartsvriendin en haar zoon vertrokken waren uit ons dorp.

We werden wel op de hoogte gehouden vanuit Zeeland, waar ze tijdelijk hun intrek hadden genomen.

Al snel kregen we bericht dat ze iets gevonden hadden in de buurt van Benidorm, in Spanje dus. Het was in de lente van 1984 en het leven ging rustig zijn gangetje. Het liep naar mijn 36ste verjaardag en ik bedacht me dat mijn leven nu onderhand wel in rustig vaarwater was beland. Ik verveelde ik me nogal, ik had geen werk meer en wat moest ik gaan doen?

De kinderen waren overdag naar school. De oudste ging al naar de middelbare school in de stad. Ik vond het wel mooi dat ze zelfstandig werden en al zo groot. De jongste zou na de vakantie ook al naar de middelbare gaan en dan was ik de hele dag alleen thuis. Nu ik eindelijk de ruite en tijd had om lekker met iemand te stoien had ik niemand om dat mee te doen!

Mijn zus Eefje was ondertussen in verwachting geraakt en was met Toine naar geschikte woonruimte aan het zoeken. Trouwen deden ze niet en ergens gaf ik ze groot gelijk. Niet dat ik er spijt van had, in tegendeel, ik had de beste vent die je maar kon hebben. Helaas zou er dus niet gebeuren waar ik wel eens stiekem op had gehoopt. Ik zou die pik van Toine voorlopig (nog) niet tussen mijn benen krijgen. Nu ze zover was wilde ik dat ze zich op haar toekomst richtte. Ik had ze alles geleerd behalve het moeder zijn, dat moet ieder voor zichzelf uitvinden.

Op een dag zag ik in de krant een advertentie van een verzorgingstehuis. Daar zochten ze een afdelingsassistente en het was vooraan in de stad dus dicht tegen ons dorp aan. Ik vond dat wel iets voor mij, solliciteerde en mocht op gesprek komen. Ik vertelde ze van mijn werkzaamheden bij het kappersgezin waar ik voor een invalide mevrouw had gezorgd. Uiteraard zonder enige kennis van verpleging of iets dergelijks.

Dat bleek ook niet nodig, wat ze nodig hadden was iemand die de mensen heen en weer bracht, al dan niet met een rolstoel. Naar de kapper, naar de koffiekamer, naar de dokter, afijn alles waar een verpleegster niet bij nodig was. Ik werd gevraagd om een morgen mee te draaien en het leek me leuk werk. Weer eens iets anders dan poetsen hoewel ik daar ook mijn hand niet voor omdraaide. Het ging ook om drie dagen per week dus dat sloot mooi aan op mijn vorige werkzaamheden. De werkuren waren perfect, van 9.00 uur tot 12.00 uur dus met de kinderen hofde ik geen rekening meer te houden. Als de jongste weer thuis was, was ik er ook al bijna en ze kon heel goed voor zichzelf zorgen.

De andere vrouwen die er werkten waren erg aardig. Ik kreeg de indruk dat die verpleegsters altijd wel lollige meiden waren. Al snel kende ik iedereen en sjeesde ik met de patiënten door de gangen. Bij mooi weer even de tuin in en met hen een sigaretje roken. Ook bracht ik ze naar het restaurant voor het ontbijt of de koffie. Ik was helemaal op mijn plek daarzo en ik genoot van alle bedrijvigheid om me heen. Zo was ik na 20 jaar weer terug bij het verzorgen van mensen.

Op een dag was er een nieuwe patiënt binnen gekomen. Een man, Manuel genaamd, had een autoongeluk gehad waarbij zijn vrouw omgekomen was. Hij was een tijdje in het ziekenhuis opgenomen geweest om opgelapt te worden. Hij was niet alleen zijn vrouw kwijt maar ook waren zijn beide benen verlamd. Bij ons zou hij aansterken en kreeg hij fysiotherapie terwijl ondertussen zijn huisje werd aangepast zodat hij er met zijn rolstoel kon wonen. In het begin viel hij nog onder de zorg van het verplegend personeel maar na enige tijd werd mij gevraagd om de zorg voor hem op me te nemen.

"Goh Truus, deze man heeft geen verpleging meer nodig. Zou jij hem onde rje hoede kunnen nemen en hem in de rolstoel overal naar toe kunnen brengen. "Je moet hem dan uit bed halen, zorgen dat hij zich wast, zijn bed ondertussen verschonen en dan naar de eetzaal brengen. Daarna hem weer ophalen en naar de fysio brengen en daarna weer terug naar zijn kamer of naar de zaal, net wat hij wil" kreeg ik van de leidinggevende te horen.

Natuurlijk deed ik dat wel, waarom ook niet. De leidinggevende vertelde me wel dat ik hem onder de douche in de gaten moest houden. "Je helpt hem uit bed en zet hem in de rolstoel. Dan rijd je hem naar de douche en helpt hem op de douchestoel. Je laat hem zichzelf wassen, ondertussen verschoon je zijn bed. Hij moet alles zelf aanleren en in feite hoef je hem alleen maar in de gaten te houden dat hij niet valt" kreeg ik te horen. "Daarna rijd je hem naar de eetzaal, lukt je dat?" vroeg ze me.

Ik had goed gezien dat ze alles met een geniepig lachje vertelde. "Ja natuurlijk lukt me dat, ik hoop alleen dat hij geen 100 kg weegt want dat til ik niet" grapte ik terug. "Nee joh, je hebt hem toch gezien, die knappe donkere man bedoel ik hé" kreeg ik te horen. Dat wist ik ook wel want die had allang gezien. We hadden het er nog over gehad dat het zo zielig voor hem was. Het echtpaar had geen kinderen en nu was hij voortaan helemaal alleen en op zichzelf aangewezen.

Ik werd meegenomen naar de kamer van deze Manuel en werd aan hem voorgesteld. Het was inderdaad die knappe donkere man die ik voor ogen had. "Hoi, ik ben Truus en ben vanaf overmorgen uw steun en toeverlaat" stelde ik me netjes voor. "Nou, kijk eens aan, krijg ik een persoonlijke assistente" zei hij met enige humor. Ik bleef netjes want ik wist niet hoezeer het ongeluk er bij hem ingehakt had. Het was al enkele maanden geleden gebeurd maar toch, het verdriet blijft.

Onder de koffie met de verpleegsters kwam mijn nieuwe taak natuurlijk ter sprake. "Zo Truus, dus nu ben jij eindelijk aan de beurt" werd er gelachen en ik snapte er niets van. "Ach dames, ik heb wel voor hetere vuren gestaan" pochte ik want bij Ria, de vrouw van de kapper, had ik op jonge leeftijd al een en ander geleerd. Ik was door de wol geverfd en zou me niet laten kennen, zeker weten van niet. "Ik sla me er wel doorheen, ik was pas 16 toen ik al voor een invalide mevrouw moest zorgen" schepte ik op.

Die bewuste ochtend kwam ik, zoals meestal, vrolijk de kantine ingelopen. "Succes hé" riepen een paar meiden toen ik na het gebruikelijke kopje koffie naar de kamer van Manuel liep. Ik klopte aan en riep "Goedemorgen, wakker worden" en liep naar binnen zonder op antwoord te wachten. Als we telkens zouden moeten wachten alvorens naar binnen te lopen kwamen we tijd te kort, vandaar. Hij lag natuurlijk nog in bed, hoe kon het ook anders.

"Ook een goedemorgen" kreeg ik te horen en ik trok de gordijnen open. Het zonlicht viel de kamer in en bescheen zijn bed. "Kom er maar eens uit, tijd om op te staan" en ik draaide me om en pakte de dekens vast en sloeg die terug. Een gewone handeling maar met een ongewone uitwerking. Hij lag daar enkel in een slip en wat daar in zat deed me verstommen. Godsklere, wat zag ik nu toch weer, Manuel had zowaar een komkommer in die slip verstopt.

Hij zag mijn verbazing en was er schijnbaar niet door verrast. "Jij bent nu al de zoveelste die zo reageert" was zijn nuchtere opmerking. Ineens flitste het door mijn hoofd waarom die meiden stiekem zo'n lol hadden gehad. Ze wisten allemaal van die flinke paal in zijn broek. Wat ze niet wisten dat ik in mijn leven al meer kennis had gemaakt met een lul van dergelijke afmeting.

"Ben je zo blij dat je mij ziet?" herpakte ik me snel. "Meestal is hij zo als ik wakker wordt" verklaarde hij zijn opgewonden toestand. "Ik kan er echt niets aan doen, dat doet moeder natuur met me" ging hij verder met zijn verhaal. Ik schatte hem ergens tussen de 40 en 50 jaar oud. Nog in de bloei van zijn leven, zal ik maar zeggen. Zoals al eerder gezegd zag hij er ook niet slecht uit, integendeel. Zijn huid was donker getint en ik herinnerde me de woorden van Sjan. "Mannen met een bruine huid hebben meestal van die flinke apparaten" had ze eens tegen me gezegd.

"Waar kom je eigenlijk vandaan, je hebt zo'n mooi kleurtje?" vroeg ik belangstellend. Ondertussen reed ik de rolstoel naast zijn bed om hem te helpen overstappen. "Ik ben geboren in Kaap-Verdië, weet je waar dat ligt? antwoordde hij met een tegenvraag. "Nee, maar dat ga jij me wel vertellen" kaatste ik terug. Ik keek ondertussen toe hoe hij in die rolstoel terecht kwam. Hij keek me aan en vroeg glimlachend "Wil je eerst weten waar dat ergens ligt of ga je me eerst uit bed helpen?"

"Oh sorry, ik dacht dat je dat zelf kon" stamelde ik en hij stak zijn arm uit om die om mijn nek te slaan. "Ik houd je om je nek vast en dan schuif ik zo in de rolstoel. Ik heb zelf het bed al laten zakken dus dat moet zo gaan lukken" kreeg ik de instructie. Ik boog me naar hem toe en keek tegen die imposante bult in zijn broek aan. Mijn tieten drukten tegen zijn bovenlichaam en ik had de indruk dat hij zich een beetje aanstelde. Hij hield me stevig vast en uiteindelijk was hij dan uit bed.

Ik reed hem naar de douche en hielp hem op de douchestoel. "Ik ga ondertussen je bed verschonen en je roept maar als je klaar bent" en ik wilde weglopen. "Ho ho, je bent hier nog niet klaar, eerst nog even wat uitdoen" en ik keek hem eens aan. Hij wees op zijn slip hoewel ik stellig de indruk had dat hij dat best zelf kon. "Ik denk dat je dat zelf wel lukt" en ik keek hem eens aan. "Ik ben al een keertje van die stoel gelazerd, dat geen tweede keer meer" zei hij resoluut.

Tsja, wat moest ik daar nu weer mee, ze hadden me daar geen precieze instructies over gegeven. Tevens wilde ik graag die pik in volle glorie aanschouwen. Ik stapte naar voren en bukte, ik zag de twinkeling in zijn ogen toen ik mijn handen naar zijn slip uitstrekte. Hij drukte zich met handen iets omhoog zodat ik die slip kon verwijderen. Ik stroopte die naar beneden maar zijn stijve blokkeerde een snelle handeling. De broeksrand bleef steken achter die flinke pik dus moest ik met mijn hand even die harde piemel opzij houden om mijn werkje af te ronden.

Er ging een sensatie door me heen bij dat allereerste contact. Ik voelde mijn slipje nat worden alsof ik erin geplast had. Dat niet alleen, ik ontblootte een prachtige donkere piemel die keihard omhoog wees. Automatisch keek ik hem aan en ik zag hem tevreden kijken. "Nog nooit zoiets gezien zeker?" vroeg hij benieuwd. Ik wilde hem niet meer vertellen dan noodzakelijk maar hij was werkelijk prachtig gebouwd.

"Ik denk de meeste verpleegsters hier niet" stotterde ik. "Inderdaad, niet één om precies te zijn" kreeg ik als antwoord. "Dat snap ik wel, onze mannen hebben niet van die flinke knapen" besloot ik een beetje te slijmen. Ik moest even tot rust komen dus ik gaf hem de doucheslang in handen en draaide de kraan open. "Goed wassen hé" zei ik en liep weg om het bed te verschonen. Ik kneep mijn benen tegen elkaar van geiligheid, wat was er nu weer op mijn pad gekomen.

Toen ik met het bed klaar was liep ik weer de badkamer in waar hij net de kraan dichtdraaide. Ik had al een handdoek voor hem klaargelegd dus keek ik toe hoe hij zich afdroogde. Hij keek me aan en zei dat ik net zo goed hem even kon helpen. "Dan kan ik eerder naar het ontbijt" gaf hij als reden. Ik hielp hem zo goed en kwaad als het kon en gek genoeg was de erectie verdwenen. "Zeker met koud water afgespoeld?" vroeg ik lachend en hielp hem weer in zijn rolstoel.

Terug bij zijn bed gaf ik zijn kleren aan en bekeek hoe hij zich aankleedde. Het moest een hele verandering zijn voor zo'n man. Van een vitale kerel naar zoiets, ik kreeg er medelijden mee. Ondanks zijn ongeluk was hij toch goedgemutst en even later reed ik hem naar de eetzaal. Onderweg kwam ik een van de andere meiden tegen. "Ging het een beetje?" kon ze niet nalaten om aan me te vragen. "Oh prima hoor, ik heb wel voor hetere vuren gestaan" kreeg ze van me terug.

Tijdens onze koffiepauze keken ze me natuurlijk allemaal tegelijk aan. "Wat is er meiden, willen jullie iets vragen of zo?" opende ik het gesprek nu maar zelf. "Nou, zeg eens wat je er van vond?" klonk het bijna uit één mond. "Wat bedoelen jullie, die piemel van hem. Zijn jullie thuis zoiets niets gewend of zo?" zei ik met een stalen gezicht. Ze keken even verbaasd en hadden toen pas in de gaten dat ik aan het opscheppen was. "Nee Truus, ook jij hebt nog nooit zo'n formaat gezien" was hun reactie. Ach, ik liet het maar zo, voor vandaag.

Twee dagen later was het weer mijn taak om als eerste Manuel te gaan helpen. Zoals de vorige keer klopte ik en gooide de deur meteen open. Ik zag nog net dat hij zijn hand onder het deken uit trok. Ik liep nu naar zijn bed en gooide het meteen open. Net wat ik dacht, zijn piemel stond keihard en stak nu voor meer dan de helft boven zijn slip uit. Was hij zich aan het aftrekken geweest of had hij zijn piemel expres uit zijn slip gehaald?

"Aan het spelen met jezelf?" vroeg ik voor m'n neus weg terwijl ik nu pas de gordijnen openschoof. Ik draaide me daarna weer om en hij had zelfs niet de moeite genomen om hem weg te stoppen. "Wil je me choqueren of zo? vroeg ik toen ik met de rolstoel naast zijn bed stond. "Kan ik dat dan?" daagde hij me uit. "Choqueren niet maar ik kijk er ook niet de andere kant voor op" kreeg hij mijn eerlijke antwoord. "Jij kijkt toch ook graag naar een mooie vrouw?"

"Eindelijk iemand die niet verschiet van mijn geslachtsdeel" zei hij netjes. "Ik snap dat sommige daarvan verschieten. Hij is ook een geweldig mooi gevormd" gaf ik nu mijn bewondering voor hem toe. Hij keek me smekend aan en ik kon het niet laten. Ik streelde er even overheen en weer zat ik met een zeiknat slipje. "Kom op Manuel, geen tijd voor spelletjes" spoorde ik hem aan en boog me voorover zodat hij zijn arm om me heen kon slaan.

"Je gaat me toch niet pijpen hé?" grapte hij maar meteen verontschuldigde hij zich. "Sorry hoor, dat was ongepast, dit had ik niet mogen zeggen". Hij was duidelijk geschrokken van zijn opmerking. Ik snapte dat ik zoiets kon rapporteren maar ik was wel meer gewend. "Ben maar niet bang hoor, ik kan wel tegen wat schunnige praat" stelde ik hem gerust. "Vertel me nu eerst eens waar dat land ligt waar jij vandaan komt" gooide ik het over een andere boeg,

Hij vertelde dat het ver onder de Canarische eilanden lag, ergens halverwege Afrika. "Ik heb eens gehoord dat jullie daar allemaal van die grote piemels hebben, is dat zo?" wilde ik nu wel eens weten. "Dat weet je dus wel?" kreeg ik direct terug. "Inderdaad zijn wij over het algemeen veel groter geschapen dan Europeanen" bevestigde hij de verhalen over die donkere mannen. "Geen wonder dat jullie er ook allemaal van schrikken" volgde er achteraan.

"Wie zegt dat ik er van ben geschrokken?" kreeg hij te horen terwijl ik hem naar de douche reed. Ik hielp hem nu direct uit zijn slip en keek nu wat langer naar dat magnifieke stuk vlees. "Ik bewonderde hem alleen maar want ik heb zelden zoiets moois gezien" gaf ik eerlijk toe. Zo'n grote bruine piemel, die imposante eikel, die lange schacht, die bruine zak met ballen. Het was gewoon een prachtig gezicht.

"Wat jammer dan dat ik mezelf moet aftrekken onder de douche" liet hij zich nu ontvallen. Nu snapte ik waarom hij de vorige keer slap was geweest na het douchen. Ik kreeg jeuk om mijn hand om die pik te slaan en het voor hem te doen. Nog liever zou ik hem klaar pijpen maar ja, er golden hier wel regels in dit huis. "Ja, ik snap dat je in bed niet de gelegenheid hebt om dat te doen. Ik zal lang genoeg wegblijven, roep maar als je klaar bent" gaf ik aan dat hij zijn gang kon gaan.

Met trillende knieën verschoonde ik zijn bed, hij was hier vlakbij aan die hemelse pik aan het sjorren. Ik, die niets liever zou doen dan hem van zijn zaad af te helpen, was hier met zijn bed bezig. Ik kon het niet laten en keek stiekem door de kier in de deur. Hij was inderdaad bezig om met flinke halen zijn orgasme op te wekken. 'Zonde, doodzonde dat ik hem niet mag helpen' spookte het in mijn hoofd rond. Deze keer won het verstand het van mijn lust en keerde ik terug naar mijn werk.

"Ben je zover?" riep ik even later naar hem. "Ja hoor, ik ben klaar" hoorde ik zijn antwoord. Ik liep de badkamer weer in en zag zijn verhitte gezicht. Ik keek hem nu heel anders aan en begon hem te helpen met afdrogen. "Ik heb aan jouw lekkere lijf gedacht" fluisterde hij zachtjes. "Dat vind je toch niet erg hé?" wilde hij weten. "Helemaal niet, heeft het wel goed geholpen?" wilde ik alleen maar weten. "Wat denk je zelf, natuurlijk, heel goed zelfs" en zo had ik hem toch een beetje meegeholpen aan zijn orgasme.

Nadat ik hem naar de eetzaal had gebracht schoot ik meteen een toilet in. Ik stroopte mijn slipje naar beneden en stak meteen een paar vingers in mijn kut, mijn kletsnatte kut wel te verstaan. Er was niet veel voor nodig om klaar te komen. Ik was geil, bloedgeil en wist niet of ik me wel elke keer in zou kunnen houden. Deze man daagde me uit en ik was juist gewend dat ik degene was die uitdaagde. Zou dit wel goed aflopen?

Toen ik die middag thuis kwam en de kinderen besloten hadden buiten te gaan spelen zag ik mijn kans. Ik kroop op bed en stroopte mij slipje van mijn lijf en ging met mijn vibrator aan de slag. Niet één keer, geen twee keer, zelfs drie keer was niet genoeg om me tevreden te stellen. Ik fantaseerde hoe ik die bruine pik helemaal in me opnam. Hoe ik me over die staaf zou laten zakken terwijl die knappe donkere man me aan bleef kijken. Net zo lang tot ik zijn ballen tegen mijn billen aan voelden komen.

's-Avonds in bed deed ik het nog nog eens over met Jan die al merkte dat ik de laatste week weer bijzonder hitsig was. "Wat is er meiske, mis je die grote pik van Bart soms. We hebben nog niets gehoord uit Spanje maar we hebben beloofd dat we ze gaan bezoeken. Als we er zijn vinden we wel een manier waarop jullie je even uit kunnen leven" kreeg ik van mijn lieverd te horen. Hij moest eens weten dat ik al een nieuwe megapik op het oog had, een ander kleurtje dat wel maar dat maakte me niet zoveel uit, eerlijk gezegd.