Later die dag kwam Michiel terug thuis, en hij stelde voor om eten klaar te maken voor hen beiden. Lore overwoog even om zijn aanbod af te slaan en zelf te koken, want ze wist wat voor zootje hij er altijd van maakte in de keuken, hoe simpel de bereiding ook was − zo leek hij er een punt van te maken om steevast ten minste drie potten of pannen te gebruiken, ook als hij aan een genoeg zou hebben. Anderzijds besefte ze dat hij het goed bedoelde, en dat het niet erg aardig van haar zou zijn als ze hem niet liet begaan. En zo kwam het dat ze toekeek hoe hij de keuken zo toetakelde dat die op den duur nauwelijks nog te herkennen was.

Ze aten zij aan zij op de bank, zwijgend, en het zag ernaar uit dat alles tussen hen eindelijk weer normaal was. Lore was blij dat Michiel weer zijn gewone, kalme zelve was; waarschijnlijk was hij al vergeten wat er tussen hen was voorgevallen. Tegen de tijd dat ze hun bord leeg hadden, was Michiels overdreven speelsheid van enkele uren voordien niet meer dan een vage herinnering. Ze verzamelde alle vuile vaat en liet de gootsteen opnieuw vollopen met heet, schuimend water. Net toen ze aan de afwas begonnen was, verbrak Michiel de stilte.

'En, hoe is afgelopen nacht je bevallen?' vroeg hij.

Lore verstijfde. 'Er is niets gebeurd vannacht.'

'Heb ik dat dan beweerd?' grijnsde Michiel.

'En het mag nooit meer gebeuren.'

'Zei je niet dat er niets was gebeurd?'

Lore fronste haar voorhoofd. 'Michiel, alsjeblieft. Het was goed voor één keer, jij hebt je pleziertje gehad en … wel, daar zul je genoegen mee moeten nemen.'

'Weet je wat ik denk? Dat jij het zelf stiekem ook wel plezierig vond …' fluisterde Michiel, die naar voren reikte en haar tieten begon te kneden.

'Michieeeeel!'

'Oké, zus, een keer en nooit meer, ik heb het begrepen. Maak je geen zorgen.' Hij rukte haar topje naar beneden, zodat haar dikke borsten werden ontbloot, en kneep in haar tepels.

'Michiel, houd op! Ik ben aan het afwassen!'

Hij liet haar los en deed een stap naar achteren, zonder haar topje weer goed te doen. Lore slaakte een diepe zucht; ze wist dat het geen zin had om dat aan hem te vragen, en zelf kon ze haar tieten ook niet terugsteken, want haar handen waren momenteel kletsnat van het afwaswater.

Toen voelde ze plots een harde klap tegen haar kont. Ze slaakte een gil en draaide haar hoofd net op tijd om te zien hoe Michiel nog een mep tegen haar billen gaf.

'Stóp het, Michiel!'

'Sorry, maar het is zó geil om te zien hoe je vette billen wiebelen als ik erop sla …' zei hij, alvorens nog een mep uit te delen. Deze keer hield hij zijn hand op haar kont en kneep er speels in. 'Beter zo?' vroeg hij.

'Wel, het doet in ieder geval minder pijn …' gaf Lore toe.

Haar broer begon haar achterste nu echt te betasten, waarbij hij zijn vingers door haar bilnaad haalde. Ze probeerde hem te negeren en zich op de vaat te concentreren, een opzet waar ze nog in slaagde ook − in elk geval sloeg hij haar niet meer, en op de een of andere bizarre manier had zijn behandeling zelfs een kalmerend effect op haar.

Onbewust stak ze haar kont verder naar achteren om Michiels grijpgrage vingers tegemoet te treden, tot hij dicht tegen haar aan kwam leunen, zijn hand omlaag liet glijden in haar short en zijn vingers rechtstreeks tussen haar billen schoof, die door een string van elkaar werden gescheiden. Hij begon zijn vingers naar voren te duwen en door haar bilnaad heen te bewegen.

Lore gilde weer en stampte geagiteerd met haar voeten. 'Michiel, hoeveel keer moet ik het nog zeggen? Dit gaat me te ver.' Ze liep rood aan toen haar broer haar woorden in de wind leek te slaan en gewoon op zijn elan doorging.

'Hmm, zo heet en sexy …' gromde Michiel. 'Was jij maar verder af en doe net alsof ik er niet ben, goed?' Hij hamerde nu als een dolle met zijn vingers in de spleet tussen haar kontwangen, waarbij hij eerst haar string in haar holletje duwde en daarna zijn vingers eromheen liet glippen zodat hij rechtstreeks bij haar poepgat kon.

'Haal hem eruit!' gebood Lore uiteindelijk, net toen het topje van zijn vinger haar aars was binnengedrongen.

Tot haar grote verbazing − maar ook haar immense opluchting − deed Michiel wat ze vroeg. Maar vervolgens bracht hij die specifieke vinger bliksemsnel omhoog en duwde hem in haar mond voor ze er iets tegen kon uitrichten.

Ze draaide haar hoofd weg en bij gebrek aan andere lichaamsdelen die ze kon inzetten stuwde ze haar billenpartij achterwaarts tegen hem aan, waardoor hij een stap bij haar vandaan moest zetten. Hij grijnsde breed terwijl zijn vinger van tussen haar lippen gleed, en zijn zus achterbleef met een vreemde, zweterige, hete smaak in haar mond.

'Je bent soms echt irritant,' zei Lore, die hem fronsend aankeek, maar tevreden was dat ze hem zover had gekregen dat hij ophield met haar gaatje te spelen − zonder dat ze daarvoor haar handen uit de gootsteen had hoeven te halen!

'Hé!' zei Michiel, die gekwetst klonk. 'Da's niet erg lief van je.'

Lore voelde zich meteen schuldig. 'Sorry, Michiel. Het was niet gemeend. Ik weet toch dat je alleen maar lol met me wilt trappen …' Ze glimlachte hem toe, hij glimlachte terug, en ze ging door met afwassen. Wat bezielde haar toch de laatste tijd? Het moest maar eens afgelopen zijn met al die onvriendelijkheid; dit was niet de Lore die haar broers kenden en waar ze zo erg van hielden. Nee, ze waren dol op haar goedhartige en onschuldige, ja, zelfs wat naïeve natuur (die term had ze hen eens op een heel liefkozende toon horen gebruiken). Oké, ze kreeg het soms aardig op haar heupen van hen, en werd van tijd tot tijd in verlegenheid gebracht door hun stomme spelletjes en hun speelse capriolen. Maar tegenover die momentjes van onbehagen stonden veel andere situaties waarin haar broers haar aan het lachen hadden gemaakt, en ervoor hadden gezorgd dat ze zich gelukkig voelde. Dus nee, het zou niet erg billijk zijn als ze in ruil gemeen tegen hen ging doen. Stank voor dank, eerder.

Ze werd uit haar overpeinzingen gerukt toen Michiel vliegensvlug zijn hand weer achter de band van haar short stak en zijn middelvinger in haar hol boorde. Die was waarschijnlijk nog nat van toen hij in haar mond had gezeten, want hij schoof er snel helemaal in, tot aan de knokkel.

Lore gilde luid. 'Michiel, wat doe je nu?' Niet voor het eerst wenste ze dat ze de vaat voor een keertje had laten staan. Ze kon weinig tot niets doen nu ze tot aan haar ellebogen in het zeepsop zat. Toen ze haar billenpartij heen en weer schudde en opnieuw probeerde hem ermee achteruit te duwen, was het enige gevolg dat zijn vinger dieper in haar reet werd gedreven.

'Michiel, haal je vinger eruit!'

'Goed. Goed,' zei Michiel, waarna hij heel langzaam zijn vinger terugtrok. Net toen Lore zich wou gaan ontspannen, op het moment dat alleen nog zijn vingertop erin zat, kwam hij weer dichter bij haar en liet zijn vinger terug naar binnen glijden. Hij perste haar tegen de gootsteen terwijl hij met zijn vinger in haar anus poerde.

'Ik wil … ik wil …' Lore kwam even niet uit haar woorden. 'Ik wil hier de afwas doen en dat gáát niet als je vinger in mijn hol zit!'

'Natuurlijk gaat dat wel,' zei Michiel. 'Nogmaals: je moet doen alsof ik er niet ben …' Hij wriemelde zijn vinger helemaal in haar aars en begon haar in een gelijkmatig tempo te vingeren. In haar ooghoek zag ze hem met zijn andere hand zijn pik tevoorschijn halen; het ding was al behoorlijk stijf.

'Je hebt beloofd dat je het niet meer zou doen!' zei Lore.

'O ja?' vroeg Michiel. 'Rustig blijven, zusje, ik ben niet van plan je te neuken. Ik speel gewoon een spelletje. Je kent me toch?'

Lore was een beetje gerustgesteld nu ze wist dat hij dat niet meer zou proberen, en ze besloot de zaken van de positieve kant te bekijken: zijn vinger nam hoe dan ook heel wat minder plaats in haar hol in dan zijn dikke piemel. Toen ze vervolgens nog een poging ondernam om hem van zich af te schudden en die hem alleen maar extra leek aan te moedigen, probeerde ze zich eroverheen te zetten en verder te gaan met de afwas. Helaas werd ze zich al gauw bewust dat ze steeds maar hetzelfde bord bleef schoonschrobben; kennelijk was het een hele opgave om haar broer te negeren. Zijn vette lul hing vlak naast haar, en Michiel wreef ermee tegen haar dij terwijl hij eraan sjorde. Ondertussen bleef hij zijn vinger in en uit haar reet pompen.

'Ben je bijna klaar?' vroeg ze.

'Met een beetje hulp van jou ben ik in een wip klaar,' antwoordde Michiel. 'Houd je hand gewoon naast je en voor je het weet kun je gewoon weer door met de vaat.'

'Eh, hoe bedoel je?'

'Haal je rechterhand uit het water en laat ze omlaag hangen tegen de kast, met de palm naar me toe. Ik doe de rest.'

'Maar mijn hand is drijfnat, en glibberig van het afwasmiddel …'

'Des te beter,' zei Michiel. 'Je hoeft ze absoluut niet af te drogen. Kom op, doe het. Wil je niet dat ik je met rust laat, dan? Wil je misschien toch meer …?'

'Oké, oké,' zei Lore, die het opgaf. Als hij maar ophield met haar lastig te vallen en zijn vinger uit haar gat haalde … Ze tilde haar hand op uit de gootsteen en liet ze tegen de kast hangen, zodat zeepsop op de vloer droop. Ze snapte nog steeds niet echt waar Michiel nu op aanstuurde … waarvoor kon hij in godsnaam haar hand nodig hebben?

'Buig je vingers een beetje,' beval Michiel, en ze deed wat hij vroeg.

Lore voelde plots iets heets tegen haar handpalm drukken, en toen ze naar beneden keek zag ze hoe Michiel zijn glimmende eikel tegen haar natte hand aan duwde. 'Wat doe je nou?' vroeg ze op niet-begrijpende toon.

'Niets om je druk om te maken, zus,' suste Michiel haar. 'Was jij maar verder af. Ja, goed zo. Hmm, wat is dit lekker …' Hij had zijn rechterhand uitgestoken en hield ze tegen de rug van de hare om ze op haar plek en haar vingers gekromd te houden. Hij bewoog zijn pik nu heen en weer in de palm van haar hand en af en toe gebruikte hij zijn rechterhand om haar hand naar achteren te duwen, zodat die zijn leuter beter omvatte.

Hij heeft gemakkelijk praten, dacht Lore. Dat hij maar eens probeerde om met één hand de vaat te doen! Maar goed, ze maakte er het beste van, ook al kon ze de verleiding niet weerstaan om van tijd tot tijd omlaag te kijken (of zelfs te staren) naar hoe Michiel haar hand 'neukte'. Ze vond het lichtjes komisch om te zien hoe zijn moddervette leuter heen en weer schoof in haar kleine, fijne hand, en ondanks zichzelf moest ze toch glimlachen. Terwijl ze met wat moeite een giechel onderdrukte, vroeg ze zich af wat Michiel hier nu in hemelsnaam leuk aan vond − maar ach, hoe eerder hij ophield met zijn vinger in haar anus te hameren (iets waar hij zich inmiddels wat minder op leek te concentreren), hoe beter.

Net toen ze bedacht dat het afwassen met één hand haar goed begon af te gaan, trok hij plotseling zijn vinger weg uit haar gat en zeeg ze tot haar verbazing op haar knieën neer. Michiel had zijn hand nu stevig om de hare geklemd en hield die in een strakke greep om zijn geslacht; hij gebruikte haar hand om zich af te trekken.

Lore zat even met haar vol tanden nadat ze op de vloer was geduwd en nu ze Michiels enorme penis op haar gezicht gericht zag terwijl hij eraan rukte met haar eigen hand. Net op het moment dat ze haar mond opendeed om haar ongenoegen over de gang van zaken kenbaar te maken, schokte Michiels pik in haar hand en werd ze in het gezicht getroffen door een krachtige straal van een witte, melkachtige vloeistof.

Lore was met verstomming geslagen, en bleef als aan de grond genageld zitten terwijl Michiel de ene na de andere straal op haar afvuurde. Warm en plakkerig kwamen ze op haar neus, haar wangen, haar voorhoofd en haar kin terecht. Ze nog nooit van haar leven een facial gezien − sterker nog, ze had überhaupt nog geen mannelijk orgasme zien plaatsvinden. Haar ervaring ermee had zich tot nog toe beperkt tot die twee keer dat Michiel in haar aars was klaargekomen, gisterenavond en vanmorgen, plus die keer dat Daan haar kontshortje had ondergespoten, waarna hij het meteen had schoongeveegd en enkel wat vlekken had achtergelaten.

In elk geval was ze te zeer van haar stuk gebracht om zich uit Daans vuurlinie te begeven, en ergens diep in haar geest, zo zou ze zich later realiseren, vond ze het zelfs fijn om eens mee te maken − het was grappig op een dwaze manier, en de warme nattigheid die in dikke, romige strengen over haar gezicht werd gedrapeerd voelde eigenlijk niet onaangenaam.

Michiel molk de laatste druppels uit zijn lul en liet die op haar kin druipen terwijl ze naar hem opkeek. 'Hmmm, zus,' zei hij, 'je ziet er prachtig uit! Deze look staat je zo onwíjs goed …'

'Dat lieg je,' zei Lore, die sceptisch haar wenkbrauwen fronste. 'Je bent me gewoon aan het uitlachen. Ik zie er vast megastom uit.'

'Helemaal niet. Je ziet er zó sexy uit! Eerlijk waar, dat zaad op je gezicht staat je echt super. Volgens mij is er maar één manier waarop je er nog beter zou uitzien: als er nog meer zaad aan je snoet hing.'

'Ja, zal wel …' zei Lore, die hem toelachte, zij het niet erg overtuigd.

'Weet je wat? Misschien kan Daan er nog wat bij doen.'

'Mm …'

'Grapje, hoor. Wel, dan moest ik maar eens opkrassen. Tot gauw.'

'Doei doei,' zei Lore. Ze kwam overeind, droogde haar handen af en deed haar tieten eindelijk terug in haar topje. Ze wou net doorgaan met afwassen toen ze bedacht dat ze wel eens wilde zien hoe ze eruitzag, en ze liep naar de badkamer.

Daar, voor de spiegel, stak ze haar tong uit naar zichzelf. Het zag er gewoon onnozel uit. Ze probeerde zich in Michiel te verplaatsen, probeerde zich voor te stellen hoe hij ernaar zou kijken. Zo wist ze zichzelf er bijna van te overtuigen dat ze er inderdaad goed uitzag met dat zaad op haar gezicht, en ze tuitte haar lippen en blies zichzelf een kusje toe. Misschien had Michiel haar dan toch niet voorgelogen. Maar dat maakte hoe dan ook weinig uit, want ze was toch niet van plan om het nogmaals te laten gebeuren.

Plots werd Lores gepeins onderbroken door het besef dat ze de deur van de caravan open en dicht had horen gaan, en ze ging de badkamer uit om te kijken of Michiel was teruggekomen.

'Oh, hey mams,' zei Lore verrast. 'Wat eten we vanavond?'

Haar moeder staarde haar aan terwijl ze de tas met etenswaren die ze was gaan kopen neerzette op de keukentafel. 'Wat is dat aan je gezicht?'

Lore kon zichzelf wel voor haar kop slaan! Ze had vergeten om Michiels sperma van haar gezicht te vegen! Hoe dom!

'Wel, euhm − verzorgende crème …' antwoordde Lore stamelend, en ze voelde zichzelf rood worden.

'Probeer me niet voor de gek te houden, jongedame,' zei haar moeder, die zich van haar afwendde en het eten uit de tas begon te halen. 'Heb je weer jongens zitten uitdagen? Kennelijk meer dan een, als ik zie hoeveel er aan je gezicht hangt … Nu goed, op zijn minst zijn ze niet in je lijf klaargekomen.'

'Maar mams …' begon Lore.

'Spreek me niet tegen, Lore. Ik kan er echt met mijn verstand niet bij waarom je dat goedje zou willen laten zitten. Denk je nou echt dat je er cool uitziet zo? Of sexy? Mijn god, die jonge generatie toch …'

Michíél vindt dat het er sexy uitziet, wou Lore antwoorden, maar ze hield haar lippen wijselijk stijf op elkaar. Ze ging gelijk naar de badkamer om het sperma van haar gezicht te wassen en keerde terug om haar moeder te helpen bij het uitladen van de boodschappen.

'Ik ben je broer tegengekomen,' zei haar moeder.

'Michiel?'

'Daan. Hij was op weg naar Grote John om daar wat te chillen. Volgens hem ging Michiel ook komen, en zouden ze allebei pas laat terug thuis zijn.'

Lore knikte. Grote John was een gespierde zwarte kerel die een beetje ouder was dan Daan en zijn eigen stacaravan had op de camping. Haar broers gingen er dikwijls heen om te kaarten en om bier te drinken, en soms bracht haar moeder hem ook een bezoekje − ze was trouwens lang niet de enige vrouw die geregeld bij hem langsging. Lore had eigenlijk nooit begrepen waarom iedereen hem Grote John noemde, aangezien hij heus niet zo lang was, en al zeker niet dik. Maar zoals zo vaak had ze ook op deze vraag nooit een duidelijk antwoord gekregen.

'Heeft Daan gezegd dat hij vanavond hier zou blijven slapen?' vroeg Lore, vurig biddend dat dat niet het geval was.

'Nu je het zegt, inderdaad. Hij komt vanavond bij jullie slapen. Heeft eventjes zijn buik vol van zijn vriendin.'

De moed zonk Lore in de schoenen. 'Hij is toch de hele avond bij Grote John? Kan hij dan niet gewoon daar overnachten?'

'Dat zou vrijpostig zijn,' zei haar moeder. 'Er is hier meer dan plek genoeg, en we zijn familie.'

'Er is hier helemáál geen plek! De voorbije nacht was het eigenlijk al te krap voor Michiel en mij, laat staan dat −'

'Het lukt vast wel,' kapte Lores moeder haar zin af. 'Je wou toch niet zóveel plaats in beslag nemen, wel? En voor je het weet is Daan weer weg. Hij blijft een tweetal nachten, misschien drie. Hoogstens een week.'

'Een wéék!? Dat gaat niet door!'

'Denk nou eindelijk ook eens aan iemand anders dan jezelf, Lore,' zei haar moeder streng. 'Je broer heeft nu even de steun van zijn familie nodig. En Michiel vond het meteen prima! Waarom jij dan niet?'

Lore ontweek haar vraag en zei: 'En de bank? Kan hij daar niet op? Of bij paps en jou in bed?'

'De bank is veel te smal en oncomfortabel om op te slapen, dat weet je maar al te goed. Bovendien zijn er in de zitkamer geen jaloezieën om de ruimte te kunnen verduisteren. Nee, de bank is dus geen optie. Net als ons bed. Daan is veel te oud geworden om nog bij ons te slapen, dat zou hij nooit van zijn leven willen.'

Lore fronste haar voorhoofd. 'Goed. Dan ga ik op de bank liggen.'

'Mij best. Maar kom achteraf niet klagen dat je geen oog hebt dichtgedaan!'

Lore zuchtte diep. Ze had gelijk. Één keer had ze geprobeerd op die bank de nacht door te brengen, toen ze nog maar net naar deze caravan waren verhuisd. Het was onmogelijk gebleken. Er zaten bulten in die pijnlijk in haar rug en nek pookten, en dat was dan nog in het fortuinlijke geval dat ze erop wist te blijven; het ding was zó ontzettend smal dat je bij de minste of geringste beweging het risico liep om met een harde smak op de vloer te belanden, iets wat haar die nacht driemaal was overkomen. Ze had nog steeds blauwe plekken, en had gezworen om het nooit meer te proberen.

'Oké, mams,' zei Lore uiteindelijk met een poging tot een glimlach. 'Daan en Michiel kunnen bij me slapen.' Ze had besloten dat ze best een kneiterhete nacht met hun drieën tegen elkaar aan geperst tegemoet wou gaan, als daartegenover stond dat ze op zijn minst aan wat échte slaap toe zou komen. Alles bij elkaar was die regeling te verkiezen boven de bank of de harde vloer (want extra dekens of kussens hadden ze niet). En met Daan en Michiel aan weerszijden van haar, zoals ze vermoedde dat het zou gaan, zou ze in ieder geval niet uit het bed vallen!

'Dank je,' zei haar moeder. 'Het zal heus wel meevallen. Als jullie er eenmaal aan gewend zijn, wordt het vast een leuke ervaring. Geloof me maar.'

'Mm. Wie weet,' zei Lore, en ze glimlachte haar moeder toe.