Verscheidene weken gingen zo voorbij. Elke week meldde ik me bij het ziekenhuis voor mijn afspraak met Astrid. Ieder keer ook was het weer een geil avontuur daarboven op de zolder en Astrid kreeg ook steeds meer een hekel om terug te keren naar huis, naar haar man die haar niet waardeerde, haar kleineerde en niet kon geven wat ik haar gaf. Liefde, geile seks en acceptatie van haar zoals ze was. Ik gaf om haar, om wie ze was, om hoe ze was, hoe ze er uit zag, en ik zou ook niet willen dat ze daar iets aan zou veranderen. Want dan gaf ik niet meer om de persoon die ze was, maar om een droombeeld dat ik creëerde. Net zoals haar man jaren geleden al had gedaan. Hij hield niet meer van de vrouw waar hij mee was getrouwd, maar van het beeld dat hij van haar schiep. Een beeld waarnaar zij zich moest aanpassen om hem zijn geluk te geven, en dat werkte natuurlijk niet.

Het was weer geweldig geweest. De seks met Astrid, haar fantastische lichaam en onze middag samen. Iedere week weer leefde ik hier naar toe en ik begon steeds meer naar haar te verlangen. Haar lichaam naast het mijne, in mijn bed, ons bed. Niet meer dat stiekeme gedoe in het ziekenhuis. De ene keer amper ’n uurtje, de andere keer wat langer, als ze ’s middags niet meer hoefde te werken. Maar ik wilde meer. Ik wilde niet meer stiekem. Ik wilde haar voor mij.
Ik kreeg ook steeds meer de indruk dat het begon op te vallen. Ik kwam hier nu al zo vaak. Dat zou wel niet, maar voor mijn gevoel wel. Ook nu weer.
Die ene receptioniste zat weer achter de balie en ze keek mij aan, nee, staarde mij aan. Ik voelde me iedere keer weer wat ongemakkelijker onder haar blikken, alsof ze wist wat ik hier kwam doen. Toen ik uit de lift stapte, haar voelde staren en me naar de uitgang wilde begeven, zag ik hoe ze me wenkte, snel wat tegen haar collega zei en op me af kwam.
“Kom eens even met me mee,” zei ze en verbouwereerd liep ik achter haar aan.
Wat was dat nu weer?
Ze ging een kamertje in, knipte de lamp aan en wees me naar een stoel, waar ik, nog steeds verbaasd, op plaats nam. Nadat ze de deur had gesloten, kwam ze tegenover me zitten. Een tijdlang staarde ze me aan, zonder iets te zeggen.
“Zo, meneer Jansen, als ik het goed heb?”
Ik knikte.
“Meneer Jansen. Ik hou u al een tijdje in het oog want het viel me op dat u hier wel een beetje vaak komt. Na wat navraag gedaan te hebben, onder andere uw naam en specialist, kwam ik er achter dat uw behandeling al een tijdje geleden was afgelopen. Nu rees bij mij de vraag wat u dan mogelijk nog iedere keer hier had te zoeken en dus ben ik u eens in de gaten gaan houden. Wat bleek nu, meneer Jansen. U komt hier vanwege uw affaire met een van de medewerksters van uw specialist. Ene Astrid Wulmsen. Klopt het tot zover, meneer Jansen?”
Totaal overrompeld knikte ik van ja.
“Een getrouwde vrouw, ook dat nog. En nu mijn vraag meneer Jansen. Wat moet ik hier mee aan? Zoals u wel zult begrijpen moet ik daar eigenlijk melding van maken, maar dat zou tot het ontslag van mevrouw Wulmsen kunnen leiden. En ik kan me voorstellen dat dat niet is wat u wilt, meneer Jansen.”
“Nee, natuurlijk niet. Dat is wel het laatste wat ik wil. Maar dat is natuurlijk een domme vraag. Niet dan?” Nu keek ik haar strak aan. Ik was door haar woorden over de eerste verbijstering heen en werd weer wat gevatter. “Wat wil je van mij, Irene?” las ik op haar naamplaatje.
“Hoezo, wat wil ik?”
“Nou, als je niet wilt dat Astrid ontslagen wordt, en dat wil je niet, want anders had je het al wel gerapporteerd, dan wil je wat anders. Wat?”
“Kijk meneer Jansen. Ik wil open kaart met u spelen,” en ze haalde haar telefoon tevoorschijn, opende hem en kwam wat dichter naar mij toe gebogen.
“Kijk meneer Jansen. Dit filmpje heb ik vorige week gemaakt. Ik had een cameraatje verborgen in dat kamertje waar jullie seks hebben, en ik moet zeggen, u kunt er wat van, meneer Jansen. Toen ik dit bewijs had van jullie wilde ik er eerst natuurlijk mee naar de directie stappen, maar toen ik het enkele malen had bekeken dacht ik, dat moet toch ook anders op te lossen zijn? Laat ik eerlijk zijn, meneer Jansen. Jullie zijn echt niet de enigen die gebruik maken van de zolderverdieping. Daar wordt wat afgeneukt hoor, maar meestal tussen personeel onderling. U echter bent een van de weinige patiënten die dat doet, en daarom begon het me ook op te vallen. Ook omdat, nou ja, laat ik maar eerlijk zijn, u geen al te onknappe man bent. Alleen daarom was u me al eerder opgevallen. En ik weet ook dat, grijze muis die ik ben, u nog nooit notie van mij hebt genomen daar achter die receptie. Behalve die ene keer dat u naar mij knikte. Ik weet nog niet waarom, maar u leek me een beetje onzeker toen, alsof ik u ergens op betrapte. Daarom ben ik ook een beetje navraag gaan doen.”
Terwijl ik het filmpje bekeek, had ik aandachtig naar haar geluisterd. Hoorde ik dat nu goed? Had ze een oogje op mij?
“En? Wat wil je nu dan van mij Irene?” vroeg ik, terwijl ik al een vermoeden begon te krijgen, maar dat toch echt nog niet kon geloven.
“Wel, eh,” en nu was het Irene die onzeker begon te klinken.
“Ja, wat eh?” vroeg ik al een heel stuk zelfverzekerder.
“Nou, eh, ja, hoe moet ik ’t zeggen. Ik denk hier al langer aan, maar nu ’t zover is, ik weet ’t niet.”
“Wat weet je niet? Of durf je niet?”
Ze keek me strak aan en stond op. “Oké, laten we alles maar vergeten. Ik wis ’t filmpje wel en dan kunnen jullie gewoon doorgaan. Sorry dat ik erover ben begonnen en ’t zover heb laten komen,” en ze wilde aanlopen.
Ik greep haar bij de arm, terwijl ik overeind kwam. “Oh nee. Niks daarvan. Eerst wil je me chanteren en dan ineens loop je weg alsof er niks gebeurd is. Zo werkt dat niet hoor. Nou wil ik het weten ook, waar je aan dacht.” En ik greep haar nog wat steviger vast en trok haar wat dichter naar me toe.
“Laat me los,” siste ze, “anders schreeuw ik.”
“En dan zeg ik dat je me probeerde te chanteren,” repliceerde ik. “Nu, vertel.”
Ik had haar nog steeds stevig vast en kwaad keek ze me in de ogen. Gelukkig konden die niet doden. Toen ineens veranderde haar houding. Ze zakte wat in elkaar, de boosheid verdween uit haar ogen en maakte plaats voor tranen. Ze ontspande.
“Ik wil ook wel eens geneukt worden,” snikte ze plotseling.
Perplex liet ik haar los. Al had ik zoiets wel verwacht, het kwam toch even binnen.
“Maar hoe had je je dat dan voorgesteld? Zo maar even iemand dwingen om jou te naaien? Via chantage? Nou, dat zou ’n leuk neukpartijtje geworden zijn, hoor.” Het venijn spatte van mijn stem, hetgeen nog meer tranen opwekte bij haar.
“Nee, ik weet ’t niet. Ik had het me zo gemakkelijk voorgesteld,” snikte ze. “Jou confronteren met het filmpje en zo.”
“Maar wat scheelt er dan aan? Als je zo graag seks wilt, dan lijkt me dat toch niet zo moeilijk? Zeker niet voor een vrouw.”
“Moet ik dan midden in ’n kroeg gaan staan, in mijn blote kont en vragen wie er mij wil neuken?” snikte ze, zo mogelijk nog harder.
“Nee, natuurlijk niet, maar ’t lijkt mij dat als een vrouw seks wil, dat niet zo moeilijk moet zijn.”
“Met mijn uiterlijk?”
“Hoezo met jouw uiterlijk?”
“Kijk mij eens aan. Ik zie er toch niet uit!”
Ze was inderdaad niet de mooiste vrouw die ik ooit gezien had, maar ook zeker niet zo afschuwelijk als ze zelf dacht. En met een beetje meer aandacht voor zichzelf was er best wel wat van te maken, vond ik dan.
“Dat valt toch wel mee,” probeerde ik nog, maar het haalde niet heel veel uit op dat moment. Ze huilde nog harder en was geleidelijk aan steeds dichter tegen mij aan komen staan. Nu klampte ze zich echt aan mij vast en legde haar hoofd op mijn borst.
“Weet je hoe lang het geleden is? En hoe verwaarloosd en afgewezen ik me voel. Ik durf zelfs niet meer op stap, bang om telkens maar weer te worden afgewezen.”
Ik voelde nu toch wel wat medelijden opkomen voor Irene. Deze vrouw had het veel moeilijker dan ik voor mogelijk had gehouden.
“Kom, droog je tranen en fatsoeneer jezelf wat. Je moet zo weer aan ’t werk.”
“Nee hoor. Mijn dienst zit er op voor vandaag. En dus moet ik weer alleen naar mijn huisje, waar niemand op me wacht,” en weer stroomden de tranen.
Ik maakte me los uit haar greep, deed een stap naar achteren en bekeek haar nog eens goed. Zo slecht zag ze er toch ook niet uit, alleen haar kleren, een ruim vallend uniform, slordige haren en geen make-up maakten dat ze er slechter uitzag dan ze was.
“Weet je wat? Jij knapt je op, dan ga ik vast naar mijn wagen. Als je klaar bent kom je me achterna en dan gaan we samen wat eten. Hoe lijkt je dat?”
Verschrikt keek ze me aan.
“Meen je dat echt?” stamelde ze. “Of hou je me voor de gek?”
“Nee hoor. Ik meen ‘t. Ik wacht op de parkeerplaats op je. Een donkerblauwe Mercedes. Ik zal even met m’n lichten knipperen als ik je buiten zie komen. Oké?”
“Nee, dat meen je niet, echt?” stamelde ze beduusd.
“Ik meen ’t wel, maar dan moet je wel opschieten.”
Haar tranen drogend stond ze op, opende de deur en keek snel rond om dan als een haas richting toiletten te verdwijnen. Ik weet ‘t, ik ben veel te goed voor deze wereld, maar ik had toch medelijden met haar gekregen. En och, een etentje, ’n goed gesprek en misschien knapte ze daar ’n heel stuk van op.
Even later zat ik in mijn auto op Irene te wachten. Ik had een leuk muziekje opgezet en hield de uitgang in de gaten. Na ’n minuut of tien zag ik haar aankomen, knipperde even met mijn lichten toen ik haar onzeker zag rondkijken, en startte alvast de wagen. Snel kwam ze naar me toe getrippeld en toen ze bijna bij de auto was stapte ik uit, liep om de wagen heen en hield de deur voor haar open. Verlegen keek ze me even aan voordat ze instapte en ik hoorde haar zachtjes “dank je” fluisteren. Na het portier gesloten te hebben stapte ik ook weer in en vroeg haar waar ze naar toe wilde. Schuchter haalde ze haar schouders op.
“Wel, wat zou je lusten?”
“Ik weet niet, zeg ’t maar,” fluisterde ze en keek me verlegen aan. “ Ik ben dit helemaal niet gewend.”
“Chinees, Thais, Italiaans, Gewone kost? Jij mag ’t zeggen. Dit is jouw moment.”
“Dan graag naar een gewoon restaurant alsjeblieft,” kwam er met moeite uit.
Ik knikte en reed weg. Ik wist wel een leuk restaurantje, goed eten, lekker knus, intiem en redelijk van prijs. Het was ’n half uurtje rijden. Gelukkig stond de muziek aan want Irene was erg stil tijdens de rit, en zo kon ik ook mijn gedachten wat ordenen.
In het restaurant had ik bewust een tafeltje achteraf uitgekozen, een beetje uit ’t zicht. Niet omdat ik me voor haar schaamde, maar om haar wat rust te gunnen. Ze werd steeds verlegener met de hele situatie en kroop steeds meer in haar schulp. Nadat we onze bestelling hadden doorgegeven en we allebei een glas drinken hadden, keek ik haar aan, hief mijn glas bier en zei, ”op jou. Dat het je moge smaken dadelijk.”
Irene hief haar glas wijn, tikte dat verlegen tegen mijn glas bier en knikte verlegen, “dank je wel. Proost.”
We dronken, aten, lachten steeds meer toen ze wat los begon te komen, en hadden een heel intiem gesprek. Daar kwam ik er achter dat zij een minder leuk leven achter de rug had. Verwaarloosd door haar ouders, geplaagd door leeftijdsgenoten, op elke school die ze had doorlopen, misbruikt door enkele medeleerlingen, en een bruut van ’n vriend gehad die haar mishandelde en gebruikte voor zijn eigen pleziertjes, zonder ook maar ooit aan haar te denken. Dit alles had van haar, logischerwijze, een teruggetrokken en gefrustreerde vrouw gemaakt. Maar heel even kon ik door het gordijn kijken dat er om haar heen hing en zag een andere vrouw dan die ik in het ziekenhuis had getroffen.
Een warme, liefdevolle vrouw, geslagen door het leven maar klaar om te worden herontdekt. Ik weet niet waarom, of wel, maar na het eten vroeg ik haar of ze met me mee wilde naar mijn huis voor nog ’n afzakkertje, en waar ik had verwacht dat ze nee zou zeggen, keek ze me even onzeker aan en zei toen zachtjes, ”ja, dat is goed.”
Ik bestelde ’n taxi, omdat ik ongemerkt te veel had gedronken om nog te mogen rijden, en niet veel later zaten we samen bij mij op de bank.
“Weet je dat je lang niet zo’n grijze muis bent als je dacht.”
“Hoezo dan?”
“Nou, toen we zaten te eten en jij wat los begon te komen, zag ik wat er onder die façade van je zat. Een warme maar ongelukkige vrouw.”
“Ga weg. Dat meen je niet.”
“Zeker wel. En dat wil ik je laten zien.”
“Hoezo dan?”
“Luister. Ik heb je eens goed bekeken. Dat strenge knotje, nergens voor nodig. Doe je haren eens los?”
Onzeker keek ze me aan, bewoog toen haar handen naar haar hoofd en maakte het knotje los. Haar haren vielen nu los tot op haar schouders en meteen veranderde haar hele gezicht. Waar het eerst streng en smal had geleken, zag het er nu een stuk voller, minder streng en ook wat vrolijker uit.
“Zie je. Dat is al ’n stuk beter.”
“Dat zeg je zo maar.”
“Nee, echt niet. Kom maar eens mee als je me niet gelooft,” en ik ging haar voor naar mijn slaapkamer. Onwennig, en toch ook wel onzeker kwam ze me na en keek even verschrikt rond. Met zachte dwang stuurde ik haar naar de grote passpiegel op mijn kleerkast.
“Zie je wel. Je bent zo helemaal iemand anders.”
Met haar hoofd schuddend bekeek ze zichzelf. “Nee hoor, nog steeds dezelfde trut van straks hoor.”
Ik keek haar echt verwonderd aan. “Dat meen je niet. Kijk dan toch. Een wereld van verschil. Doe eens niet zo negatief. Mag ik?” en voordat ze kon antwoorden deed ik haar haar goed. Even kromp ze ineen.
“Ik doe niks hoor.”
“Nee, nog een schrikreactie van vroeger,” en meteen begreep ik weer hoe diep alles zat, bij haar.
“Kijk nou eens. Als je je haar zo doet, ’n beetje lacht, hier en daar wat make-up, dan krijg je ’n wereld van verschil. Geloof me maar.”
Nog onwennig keek ze in de spiegel, maar ze kon nog niet door haar eigen masker kijken. Voorzichtig pakte ik haar kin, draaide haar hoofd richting mij en zei, “kijk, hier wat mascara, daar wat rouge en een mooie, niet al te felle lippenstift daar, een wereld van verschil volgens mij.”
Ze draaide haar hoofd weer richting de spiegel, keek nog even fel naar zichzelf en toen zag ik een flauwe glimlach doorbreken. “Misschien heb je gelijk. Maar ik heb dat spul niet.”
“Ja, jammer, ik ook niet,” lachte ik en begreep dat de eerste breuken in het masker zichtbaar werden.
“En dan een ander uniform om te beginnen. Dit zit zo ruim, het lijkt wel een poncho.” Ik opende de kast en gaf haar een van mijn T-shirts. “Probeer eens, ik draai me wel even om.” Even later hoorde ik het ruisen van kleren en toen, “kijk maar.”
Mijn mond viel open van verbazing. Wat een mooi lijf was daar tevoorschijn gekomen. Mooie borsten, een slanke taille, en dat had ze al die tijd verstopt.
“Prachtig,” zei ik dan ook meteen en onzeker keek Irene me aan.
“Hoezo prachtig. Ik zie er niet uit. Dat zei mijn ex toch altijd.”
“Dan was die ex echt een lul hoor. Of hij had stront in zijn ogen. Wat ik zie is prachtig. En dan zie ik nog altijd niet alles.”
“Zou je dan alles willen zien?”
Nu was ik het die even verward keek. Hoorde ik dat goed?
“Alleen als jij het me wilt laten zien hoor. Voel je tot niets verplicht.”
Verlegen kijkend, aarzelend ook, pakte ze haar, nee mijn T-shirt, met twee handen vast, trok het omhoog en deed het toen zachtjes over haar hoofd uit. Mijn adem stokte in mijn keel. Verdomme, wie had dat nou verwacht. Wat een heerlijk lijf kwam er tevoorschijn, alleen jammer weer van die ouwerwetse bh. Toen ze die grijns op mijn gezicht zag verschijnen, glimlachte ze zelf ook en ietwat zelfverzekerder opende ze haar broek en liet hem op de grond zakken. Nee maar, wat een prachtig lijf had ze. En dat had ze al die jaren verstopt. Geen wonder dat ze nooit meer iemand had ontmoet. Zonde, echt zonde. Dit maakte haar iets minder mooie gezicht meer dan goed. Met de nodige zorgen stond hier een prachtige vrouw. Ik stond echt perplex.
“Wat ben je stil?”
“Ik moet even wennen. Wat ben je een mooie vrouw. Waarom heb je dat toch altijd verstopt? Geen wonder dat je geen vent kunt krijgen, al kan ik me wel voorstellen dat je daar niet echt meer aan wilde, na alles wat je hebt meegemaakt.”
“Meen je dat echt?”
“Ja zeker wel. Als jij een andere garderobe aanschaft, een kleiner uniform, mooie lingerie en wat aandacht aan jezelf besteed, dan ben je een prachtige vrouw. En ja, ik meen het.”
Even keek ze mij nog aan en ineens brak er een stralende lach door op haar gezicht. Wat haar nog mooier deed worden.
“Nu geloof ik je pas echt,” schaterde ze en wees even naar mijn kruis. Godver, was me dat ding ook weer tot leven gekomen. Maar wat wil je. Ik ben toch ook niet van steen. Irene kwam lachend op me toelopen, streek even met haar hand over mijn kruis en plantte toen onverwachts haar lippen op de mijne. Geschrokken opende ik mijn mond een beetje en meteen voelde ik haar tong naar binnen glijden. Wat een verandering had zich het afgelopen uur voltrokken. Van een schuchtere grijze muis naar een zelfverzekerde vamp. Langzaam begon ik te reageren op haar gekus en mijn handen vonden hun weg naar haar rug waar ik de bh loshaakte. Deze viel tussen ons op de grond en ik liet mijn handen over haar stevige borsten glijden. Ze waren minder groot dan die van Astrid, maar wel veel steviger. Ik kneedde ze zacht en drukte er enkele kusjes op. Ik rolde de tepels tussen mijn vingers en voelde ze steeds harder worden. De hand op mijn kruis begon wat harder te wrijven en even later ging hij omhoog om de knoop en rits los te maken. Met twee handen trok ze nu allebei de broeken omlaag en mijn stijve vriend kletste even tegen mijn bloes aan, voordat hij in de handen van Irene verdween. Ze trok mijn voorhuid terug en begon hem langzaam te masseren. Heel licht ging ze er over heen en ik voelde zachte tintelingen door mijn lul gaan. Met twee handen bewerkte ze hem en langzaam bracht ze haar mond naar mijn eikel om hem daarna naar binnen te laten verdwijnen. Ik voelde hem haar keel in glijden, zonder dat ze hoefde te kokhalzen, en verwonderde mij erover dat ze hier zo goed in was. Ze kon echt pijpen als de beste en al spoedig begon ik zachtjes te kreunen. Net toen ik op het punt stond om te komen kneep ze er zachtjes in en drukte haar tong stevig tegen het toompje. Meteen zakte mijn orgasme weer terug en ik kreunde van verontwaardiging, maar toen ik haar aankeek zag ik een duivelse glinstering in haar ogen. Daarna ging ze verder, en zo liet ze me ’n keer of vijf, zes, bijna klaarkomen om het daarna af te maken. Toen ik verwachtte dat ze weer zou stoppen, zoog ze door tot ik mijn zaad in dikke stralen haar mond in joeg. Kreunend greep ik me aan haar vast, dit was echt genieten.
“Sodeju,” stamelde ik even later, “waar heb je dat in godsnaam geleerd?”
“Vond je ’t lekker dan? Ja, mijn ex was een lul van ’n vent, maar hij heeft me hardhandig geleerd hoe ik een kerel moet laten genieten. Dat is ’t enige goede wat ik aan hem heb overgehouden.”
Irene was weer overeind gekomen en terwijl ik haar kuste nam ik haar mee naar het bed. Daar aangekomen ontdeed ik me van de rest van mijn kleren, en haar van haar slipje. Waar ik verwacht had een enorme bos haar te zien, zag ik een gladgeschoren kutje. Ze zag hoe ik keek en lachte, “ja, ook dat heb ik bij hem geleerd. Ik moest me elke dag scheren, anders kreeg ik klappen. En dat heeft hij er zo in geslagen dat ik het nu nog steeds doe. Daarbij vind ik het zelf ook prettig hoor, vooral als ik met mezelf speel. Want ja, als vrouw alleen moet je toch ook wat,” en daarbij keek ze me lachend aan. Wat was ze toch in een keer veranderd. De sensuele vrouw was uit haar grijze schulp gekropen en ik was nu degene die er van mocht genieten.
“Kom, je mag met me doen wat je wilt. Geeft niet wat, ik ben nogal veel gewend.”
Ik kroop tussen haar benen en begon haar kutje te verwennen. Eerst verkende ik de omgeving met mijn lippen en tong, daarna richtte ik me vooral op haar klitje. Ik zoende het, likte het en zoog er op. Net zo lang totdat ze begon te kronkelen van genot. Toen ik merkte dat ze steeds natter werd likte ik door haar spleetje, om daarna mijn tong tussen haar lipjes te laten verdwijnen en haar van haar vocht te ontdoen. Dit lukte natuurlijk niet, want ze werd alsmaar natter. En ze smaakte heerlijk.
Steeds sneller neukte ik haar met mijn tong totdat ik voelde hoe ze verkrampte en met een luide kreet klaarkwam. Met mijn duim bleef ik haar klitje verwennen, terwijl ik met mijn andere hand haar borsten begon te strelen. Weer begon ze te kronkelen en ik kneep zacht in haar tepel, waarbij ik tegelijkertijd extra stevig op haar clit drukte, wat haar tweede orgasme teweeg bracht.
“Oh, verdomme, dit had ik nodig,” kreunde ze even later. “Dit is zoveel beter dan wanneer je het zelf moet doen. Veel lekkerder. Nog nooit heeft mijn ex dat voor mij gedaan. Die dacht alleen maar aan zijn eigen gerief en dan liet hij mij weer voor oud vuil achter.”
Nadat we beiden bekomen waren ging ze op haar knieën zitten, boog voorover, steunde op haar handen en achterom kijkend zei ze, “neuk me. Neuk me helemaal van de wereld met die lekkere paal van je. Beide gaatjes zijn voor jou beschikbaar. Pak wat je wilt, welk je wilt. Als je me maar neukt.”
Even keek haar verwonderd aan, verwonderd over zo veel geilheid in deze veranderde vrouw, maar stak toch maar snel mijn pik in haar dampende kutje. Dit was echt zeiknat en na een paar ferme stoten, wilde ik ook haar kontgaatje wel eens proberen. Nat van haar geil trok ik me terug, zette mijn eikel tegen haar ster en gleed, als een mes door de boter, naar binnen. Dit had ze dus ook al veel vaker gedaan en ik kon me er ook wel iets bij voorstellen. Lang bleef ik daar echter niet aan denken, want dit was veel te lekker om me af te laten leiden. Een paar fikse stoten, weer van gaatje wisselen, opnieuw een paar stoten en weer wisselen. Dit voelde zo heerlijk aan, van dat nauwe darmkanaal, naar de iets ruimere kut en weer terug. Doordat ik straks al ’n keer gespoten had hield ik het nu een stuk langer vol, maar ook aan dit genot kwam een eind.
Uiteindelijk spoot ik mijn zaad diep haar darm in, waarna ik even uitgeput over haar heen viel, Irene meesleurend in mijn val, zodat we naast elkaar op bed lagen.
Een hele tijd lagen we zo tegen elkaar, dommelden zelfs af en toe even in, maar toen gaf Irene toch te kennen dat ze naar huis wilde gaan. Morgen moest ze weer gaan werken en ze moest thuis nog haar spullen in orde gaan brengen.
We fristen ons op, wasten onze edele delen eens goed en daarna kleedden we ons aan. Ik had inmiddels een taxi gebeld en samen wachten we op de bank tot hij zou arriveren.
“Hartelijk dank voor alles wat je voor mij gedaan hebt,” zei Irene. “Het spijt me zo, hoe ik je wilde behandelen, maar als ik het niet had gedaan zou ik hier nu niet zitten. Ontzettend fijn dat je naar me hebt willen luisteren en dat je mij het gevoel hebt terug gegeven wat ik zo lang geleden ben kwijt geraakt. Ik ga proberen om je advies ter harte te nemen en ik wil me gaan veranderen. Een echte vrouw worden, zonder frustraties, en ik hoop dat jij me daar bij wilt blijven steunen.”
“Natuurlijk doe ik dat, je bent ’t waard.”
De bel ging en samen liepen we naar de deur, waar we nog even afscheid namen, middels een innige zoen.
“Nogmaals bedankt voor alles, en nogmaals sorry voor mijn gedrag,” en weg was ze.