Mijn Leven, Mijn Liefdes, Studiejaren - 15

Aangezien Hilde nog snel even bij de dierenwinkel wat spulletjes voor Stein ging halen zoals een mand, een riem en dergelijke, gingen Anne, die door Hilde was uitgenodigd om te blijven eten, Noor en ik aan de gang met het bereiden van het avondeten. Dré was ondertussen naar de tuin gegaan om met onze nieuwe huisgenoot te spelen.

Nadat we de groenten hadden gesneden en de aardappelen geschild, hoefde ik alleen nog maar de vis voor te bereiden. Het was immers vrijdag en dan aten we altijd vis. Dit keer had Hilde kabeljauwfilets gekocht, die ik nog moest voorzien van een laagje paneermeel zodat we die konden frituren. Van mijn moeder had ik geleerd hoe dat gedaan moest worden en ik had er inmiddels een behoorlijke handigheid in ontwikkeld.

Toen ik de filets in de pan had, hoorde ik ineens een gil en een paniekstem vanuit de tuin roepen: “Moets, kom eens helpen!”

‘Verdraaid,’ dacht ik, ‘dat is Nannie!’ en ik vroeg Noor om even op de vis te letten en liep naar buiten de tuin in.

Als Nannie niet zo’n verschrikte blik op haar gezicht zou hebben gehad, was het eigenlijk wel een komisch tafereel dat ik in de tuin aantrof.
Gekleed in haar blauwe stewardessen uniform met aan één van haar voeten een halfhoge zwarte pump, de andere lag op de grond onder het bankje, en haar KLM hoedje schots en scheef op haar hoofd stond ze met haar tas in haar armen geklemd op de tuinbank verschrikt naar Stein te kijken, die door Dré met moeite in bedwang werd gehouden.

“Stein, af!!” riep ik op bevelende toon en snelde me naar de tuinbank toe. Stein ging liggen, blafte een keer en jankte heel kort en keek me vol verwachting aan.
Ik hielp Nannie van de tuinbank af en toen ze eindelijk weer met beide benen op de grond stond, kwam Stein weer met een grom overeind.

“Blijf!” riep ik en Stein ging weer liggen. “Het is goed volk!” zei ik tegen de hond en aaide hem over zijn kop.

“Dat hadden jullie me ook wel kunnen laten weten!” zei Nannie, “ik schrok me kapot toen die hond op me af kwam!”

“Tja, we hebben de hond nog maar pas en hebben nog niemand van zijn komst op de hoogte kunnen stellen. Hij heet Stein en zal nog wat moeten wennen aan onze situatie. Laat hem maar even aan je hand ruiken.”

Terwijl ik de hond over zijn kop aaide, bracht Nannie rustig haar hand met de palm naar beneden naar voren. Stein rook eens aan haar hand, terwijl ik hem kalmerend toesprak.
Hij begon met zijn staart te kwispelen en likte over de rug van haar hand waarna zij over zijn kop aaide.

“Zie je wel, het is best wel een aardige hond,” zei ik, “kom, laten we naar binnen gaan, we waren net aan het koken. Kom Stein!”

Gedrieën liepen we met de hond naar binnen waar Noor net bezig was om de vis uit de pan te halen.

“Hey Noor!” riep Nannie naar Noor en liep naar haar toe om haar te begroeten. Ze omhelsden elkaar en gaven elkaar een knuffel terwijl ze over elkaars rug wreven. “Wat zie je er goed uit, meisje!” vervolgde Nannie, “wat een verschil met de vorige week, zeg!”

Ik zag een blos op de wangen van Noor verschijnen die haar ogen even neersloeg. “Ja,” antwoordde ze, “ik zit voor het eerst sinds lange tijd goed in mijn vel de laatste tijd!”
“Daar ben ik dan blij om!” reageerde Nannie welgemeend. “Ik ben ook erg blij!” riep Dré met kinderlijk enthousiasme en sloeg zijn armen om hun benen heen, waardoor de meiden en ik in de lach schoten. Nannie kroelde eens door zijn haren, omhelsde ook hem en gaf een kus op zijn voorhoofd.

Ook Anne werd door Nannie enthousiast begroet, ze kenden elkaar immers al goed. Na elkaar innig te hebben omhelsd, zei Nannie tegen haar: “Jij ziet er vandaag anders uit, je straalt helemaal!”

“Ik zit ook lekker in mijn vel,” reageerde ook Anne met een blos op haar wangen die zich naar Nannie toeboog en haar kort iets toefluisterde waarna Nannie me met glimlach aankeek en toen opmerkte: “Daar kan ik me van alles bij voorstellen!”

Ik had inmiddels het koken weer van Noor overgenomen zodat ze met de rest aan de keukentafel kon gaan zitten. Er ontspon zich een levendig gesprek, waar ook Dré, die erbij was gaan zitten, zo af en toe ook aan deelnam. Ze vertelden elkaar over en weer over elkaars wedervaardigheden op de respectievelijke opleidingen en wat me daarbij opviel is hoe vaak Nannie en Anne elkaar vluchtig aanraakten. En dat was me nog niet eerder opgevallen maar ze hadden het zo erg leuk samen.

Nog geen tien minuten later kwam Hilde binnenlopen met haar handen vol met dingen die ze bij de dierenwinkel had gekocht. “Hé Nan!“ begroette ze haar nichtje, “jij bent er lekker vroeg bij! Ik leg even deze spullen in de bijkeuken, ik ben er zo weer!”
Nadat ze spullen had weggelegd, kwam ze de keuken weer binnen en liep naar Nannie om haar te begroeten. Ze omhelsden elkaar en gaven elkaar zoals ze gewoon waren, een dikke zoen op de lippen.

Nadat Dré samen met Noor de tafel had gedekt, kon ik het eten op tafel zetten en lieten we ons de maaltijd goed smaken onderwijl gezellig met elkaar keuvelend over wat er allemaal was voorgevallen de voorafgaande week. Er natuurlijk was er behoorlijk wat met elkaar uit te wisselen, en ondanks dat één onderwerp niet bepaald aanleiding was om te lachen, lieten we de opperbeste stemming er niet door verpesten. De maaltijd duurde dan ook langer dan anders; waar we normaal binnen het uur wel klaar waren, tafelden we toen zeker een uur, zo niet anderhalf uur nog na zodat het de vroege avond was dat we de keuken weer opruimden.

Hilde had Stein nog vóór de maaltijd te eten gegeven en die had gedurende vrijwel de hele maaltijd ontspannen in zijn nieuwe mand gelegen, wat hij zo af en toe had onderbroken door op te staan, naar de tafel toe te lopen en bij deze of gene te snuffelen om vervolgens weer in zijn mand te gaan liggen.

Ik bood aan om de hond uit te laten en Nannie zei me wel te willen vergezellen. Anne gaf aan weer naar haar kamer te gaan en nam van iedereen afscheid waarbij ik als laatste door haar nog werd toegefluisterd dat ze het erg fijn had gevonden en ze hoopte dat we het daar niet bij zouden laten. Ongezien door de anderen streelde ik haar over haar billen en gaf ik haar nog een heerlijke tongzoen, waarna ze naar buiten liep om op de fiets te stappen en naar huis te fietsen.

Inmiddels had ik Stein zijn nieuwe riem al omgedaan en liep samen met Nannie naar buiten in de richting van het park.

“Dit weekend gaat het gebeuren, hè?” zei Nannie toen we straat door liepen, “de eerste bijeenkomst van ons genootschap!”

“Ja, ik ben benieuwd hoe dat zal gaan. Iedereen heeft er in ieder geval wel veel zin in. Ik heb nog wat dingetjes gekocht die ik vanavond of morgen nog op zolder moet aanbrengen èn morgen zullen we ook voor iedereen speldjes hebben.”

“Dat heb je trouwens goed geregeld, Moets!” zei Nannie, die met haar hand mijn vrije hand vastpakte, onze vingers in elkaar strengelde en met haar andere hand mijn arm vastpakte om die stevig maar zacht tegen zich aan te drukken.

Ik keek haar even aan en gaf haar daarna een zoen op de zijkant van haar hoofd. “Ja, wat een beetje mazzel niet kan uitmaken. Ik fiets normaal nooit door de straat waar die winkel zit en toen ik aan de opdruk van de etalage zag dat er daar speldjes verkocht werden, kon ik het niet laten om er even binnen te wippen. En het was een schot in de roos! Lieve is er vanmiddag nog met haar ontwerp naar toe gegaan en als het allemaal meezit hebben we morgen twintig speldjes!”

“Ja, inderdaad, een schot in de roos! En ik begrijp dat dat niet het enige was waar je je op heb gericht,” zei Nannie op een ietwat badinerende toon, “Anne had me iets toegefluisterd!”

Net op dat moment zag Stein een andere hond in het park lopen en begon ineens hard aan de riem te trekken. Omdat ik er niet op was bedacht vloog ik met een schok naar voren en ging ik bijna voorover op mijn gezicht. Gelukkig kon ik me na enkele wankele stappen schrap zetten waardoor ik Stein weer beter onder controle had en hem enigszins kon tegenhouden. De andere hond liep echter niet aangelijnd en was ons tot op een paar meter genaderd. Ik zag aan beide honden dat er geen agressie in de lucht hing. Allebei kwispelden enthousiast hun staart en begonnen hevig aan elkaar te snuffelen.

“Thor! Hier!” hoorde ik een naar een bariton klinkende stem roepen. Op zo’n veertig meter zag ik een man gehaast aan komen lopen. Hij had een fors postuur, was breedgeschouderd en had halflange haren en een stoppelbaard. Hij was gekleed in een eenvoudige spijkerbroek met daarop een rood geruite houthakkershemd met omgeslagen mouwen. Hij zag er behoorlijk gespierd uit.

Thor luisterde uiteraard niet, de man moest dus helemaal naar ons toelopen om zijn hond weer in het gareel te krijgen.

“Wauw!” hoorde ik Nannie zachtjes naast me zeggen, “wat een stuk!”

Ik keek eens opzij om Nannie verlekkerd naar de man te zien kijken en zei toen glimlachend op zachte toon: “Hé, effe dimmen, jij!”

Ze keek me met een verontschuldigende blik aan en zei: “Ik heb de hele week tussen de meiden gezeten en ben eigenlijk wel aan een lekker stuk toe. En jij hebt je al op Anne uitgeleefd!”

“Nou, normaal kun jij ook met dames aan je trekken komen en ìk heb nog wel genoeg energie voor jou over, hoor!”

“Daar hou ik je dan aan! En met die meiden in mijn klasje is letterlijk geen land te bezeilen. Erg preuts! Die verhalen over stewardessen zijn erg overdreven!”

Inmiddels was de man ons tot op een paar meter genaderd. “Sorry!” zei hij tegen me, “hij was er ineens vandoor. Ik had hem natuurlijk gewoon aan de lijn moeten houden, maar hij was zo enthousiast in het park dat ik dacht dat het wel even zou kunnen!”

“Nou, zo te zien kunnen die twee het goed met elkaar vinden,” zei ik en stak mijn hand uit, “ik ben Mucike van Dongen en dit is mijn vriendin Nanette.”
Nadat we elkaar de hand hadden geschud stak hij zijn hand naar Nannie uit die hem aannam.

“En ik ben Joeri Molenaar, aangenaam! Komen jullie hier vaker in het park met de hond wandelen? Ik denk dat Thor het wel zou waarderen om zo af en toe met jullie hond te ravotten! Hoe heet hij eigenlijk?”

“Hij heet Stein en hij is van Nanette’s tante waar ik op kamers woon en we hebben hem eigenlijk pas sinds vandaag. Het zit er dus wel in dat we vaker in het park zullen wandelen.”

We liepen verder het park in en er ontspon zich een erg geanimeerd gesprek waarin bleek dat Joeri een erg gezellige gozer was. Hij was pas in de buurt komen wonen aan de andere kant van het park en werkte bij ‘s lands bekendste verzekeringsbedrijf als schade expert. Nannie had duidelijk meer dan louter oppervlakkige belangstelling voor hem en trachtte, op soms niet hele subtiele manier achter zijn relationele status te komen. En aan de lichaamstaal van Joeri te merken liet haar belangstelling hem bepaald niet koud.
Op gegeven moment kwam ik er niet meer echt tussen en ik wilde ook niet een spelbreker zijn en dus hield ik me met de honden bezig die met elkaar aan het ravotten waren. Ik had Stein’s riem losgemaakt die samen met Thor achter elkaar rondjes aan het rennen was. Zo af en toe gooide ik een stevige tak weg die ze dan beiden trachten van de grond op te rapen en naar me terug te brengen. En dat ging zonder enige agressie gepaard.

Zo bleven we toch zeker een uur in het park en tegen het eind namen we afscheid van Joeri en deden Stein weer aan de riem. Op de terugweg naar huis sloeg ik mijn arm om de schouder van Nannie en zei: “Erg subtiel was je zo-even niet, Nan! Wat ben je allemaal te weten gekomen?”

Nannie sloeg haar arm om mijn onderrug en zei een beetje besmuikt lachend: “Met Joeri zou ik ‘s ochtends wel een beschuitje willen eten, wat een brok van een vent, zeg! Hoe dan ook, hij is single, van mijn leeftijd en hij gaat altijd rond dezelfde tijd in het park wandelen. Dus als jullie het niet erg vinden dan ga ik morgen wel in mijn eentje met Stein in het park wandelen.”

“Denk je dat je hem in bedwang kunt houden?”

“Vast en zeker, het lijkt me niet zo moeilijk!”

“Okay, geen probleem wat mij betreft, maar je zult het nog wel aan de anderen moeten vragen. Misschien dat Hilde en Dré ook willen gaan wandelen.”

Thuis aangekomen gaf ik Stein in de bijkeuken eerst een bak fris water. Het ravotten had hem immers de nodige kruim gekost en zijn tong hing zowat tot op zijn voorpoten, zo moest hij hijgen op de terugweg.
Hij keek me dan ook dankbaar aan toen ik de bak met koud water voor zijn snufferd zette.
Vervolgens liep ik de keuken binnen waar ik zag dat alles al was opgeruimd en waar de reuk van versgezette koffie nog in de lucht hing. Ik schonk me dan ook een beker in, voorzag het van wat melk en suiker en liep naar de woonkamer waar ik de drie dames aantrof. Dré lag inmiddels al in bed.

Nadat we met elkaar nog wat over de hond hadden gesproken, gaf ook Noor aan naar haar slaapkamer te willen gaan om in alle rust nog een boek te lezen. Ze was best wel moe geworden van de afgelopen week met alle veranderingen en kon wel wat tijd voor haarzelf gebruiken. Na met een zoen op onze wang ons een goede nachtrust te hebben gewenst, liep ze naar boven toe.

Dat gaf ons de gelegenheid om met zijn drieën de gang van zaken van de volgende dag te bespreken.

Hilde had al met Noor en Dré afgesproken dat zij de middag naar dierentuin Blijdorp zouden gaan zodat we ons geen zorgen zouden hoeven te maken en in alle rust ons op het voorbereiden van de bijeenkomst van Amor omnia vincit konden richten.

Dré zou daarna zoals gewoonlijk om half zeven naar bed gaan en Noor zou de avond waarschijnlijk doorbrengen met het lezen van een boek. In ieder geval kon de bijeenkomst ongestoord om negen uur beginnen.

“Dus morgen gaan we van vier van ons de fantasie inwilligen?” vroeg ik aan Hilde.

“Wel, daar heb ik nog eens over nagedacht en ik denk dat we morgen zes van ons aan de beurt kunnen laten komen als we het een en ander wat ruimer interpreteren!”

“Hoe dat zo?” vroeg Nannie met enige verwondering in haar stem.

“Nou, Lieve, Hanneke, Suus en Soof willen alle vier geblinddoekt onder handen worden genomen, weliswaar niet persé in een onderdanige rol, maar dat werd niet uitgesloten. En Rick en jij hebben beiden aangegeven eens te willen ervaren hoe het is om te domineren. En volgens mij kunnen we dat goed combineren. Maar omdat dit voor de meesten van ons de eerste keer is dat we ons in zo’n afhankelijkheidssituatie begeven, zullen we wel wat terughoudenheid moeten betrachten en geen extreme dingen doen. Dat kan later nog altijd als daar animo voor blijkt.”
Nannie begon met het vooruitzicht op wat de volgende dag zou gebeuren te glimlachen en zei: “Hmm, dat zie ik wel zitten!”

Hilde gaf haar een por in haar zij en zei: “Dat dacht ik wel!”

“Maar wat gaat de rest van ons dan doen?” vroeg ik.

“Ik denk dat het voor nu, in het begin, het beste is om in paren te werken. Dat betekent dat er naast Rick en Nan nog twee nodig zijn om zich met de andere twee geblinddoekten bezig te houden. Ik dacht Anne en mijzelf, zodat jij met Christel een duo kunt vormen. Wat vind je daarvan?”

“Christel is de enige van mijn studiegenotes die het tot nu toe nog in het midden heeft gelaten of ze er interesse in heeft om eens met mij te rollebollen. Dus ik ben wel benieuwd of zij ervoor in eens.”

“Dat gaan we dan morgen achterkomen,” zei Nannie, “maar volgens mij heeft ze daar geen moeite mee.”

“Wat weet jij wat ik niet weet?” vroeg ik.

“Nou, ik heb haar wel eens heimelijk naar jou zien kijken als we weer eens naakt op de zolderverdieping rondliepen. Ze is, denk ik, alleen wat schuchter om de eerste stap te zetten.”

“Huh! Dat is me nou nooit eens opgevallen. Ik dacht dat, ondanks dat ze bi is, ze toch meer de voorkeur heeft voor de vrouwelijke kunne,” reageerde ik lichtelijk verbaasd.

“Dat is ook niet zo verwonderlijk,” zei Hilde, “jij bent doorgaans zo bezig om het anderen naar de zin te maken dat jou het niet opvalt als anderen interesse in je hebben! Hoe empathisch je ook naar anderen toe bent, je hebt een blinde vlek waar het jezelf betreft!”

“Ja, daar zeg je me wat, ik had het van de andere meiden ook niet meteen in de gaten totdat ze er zelf mee aankwamen. Maar wat jullie zeggen zet mij nu toch wel aan tot een grondige zelfreflectie. Ik heb tot nu toe altijd geloofd dat ik redelijk snel in de gaten heb wat de subtekst is in een gesprek of wat er onderhuids speelt in een situatie. En dat ik het heel vaak wel bij het rechte eind heb als het de bijbedoelingen van anderen betreft. Maar waarom ik dit soort dingen niet in de gaten heb, is me nu toch wel een raadsel!”

“Nou,” bracht Nannie in, “misschien omdat jij op seksueel gebied geen roofdier of zelfs jager bent. Ik ken jou nu al een behoorlijke tijd en volgens mij zijn het meestal de meisjes die het initiatief nemen om met jou op meer intieme voet te staan, of niet dan? Ben jij er wel eens op uit gegaan om een meisje te versieren?”

“Uh, neen, ik geloof van niet! Ik heb altijd goed met het vrouwvolk kunnen opschieten en van het een kwam dan wel eens het andere, maar ik heb er nooit mijn best voor hoeven te doen.”

“Zie je wel,” zei Nannie bijna triomfantelijk, “dat dacht ik al. Je hebt daardoor geen seksuele antennes hoeven te ontwikkelen, waardoor je geen idee hebt waar je op zou moeten letten! Ik denk dat het dat is!”

“En overigens,” deed ook Hilde nog een duit in het zakje, “geloof me maar dat er veel jongens zijn die hierom behoorlijk jaloers op je zouden zijn. Die moeten veel meer moeite doen om de aandacht van het vrouwelijke geslacht te trekken. Dus zo erg is het niet voor je!”

“Het gaat me er niet om dat ik het erg zou vinden, in tegendeel! Maar het bevreemdt me gewoon dat daar ik normaal gesproken signalen snel oppik, er kennelijk toch dingen doorheen slippen. Ik vraag dan ook af waar dat door komt.”

“Ik heb wel eens gelezen dat er bepaalde non-verbale tekens zijn die zowel mannen als vrouwen afgeven die erop zouden duiden dat er interesse is in iemand als seks partner,” opperde Hilde, “en dat die deels bij de geboorte in het onderbewustzijn van iedereen zitten en deels cultureel worden bepaald. Zo zijn bepaalde gebaren en gedragingen in het ene land volstrekt onacceptabel terwijl die in een ander land breed in de maatschappij worden geaccepteerd.”

“Ik kan me daar werkelijk helemaal niets bij voorstellen,” zei ik, “over wat voor gedragingen of gebaren heb je het dan?”

“Nou, bij voorbeeld als iemand je helemaal van boven naar onder scant om je daarna in de ogen aan te kijken en naar je glimlacht en met de tong over de eigen lippen likt of knipoogt,” gaf Nannie als illustratie.

“Of als een vrouw naar je kijkt en haar haren achter haar oor strijkt,” voegde Hilde eraan toe, “en zo zijn er nog wel een aantal andere gedragingen. En hetzelfde geldt voor mannen!”

“Nou,” zei ik ter afsluiting, “dan zal ik maar eens proberen die signalen op te pikken. Wie weet heb ik daar later nog wat aan. Maar hoe dan ook ik vind het prima om, als zij dat ook wil, het morgen met Christel erg gezellig te hebben!”

Hilde gaf aan dat ze Stein nog even zou uitlaten en een korte wandeling te maken voordat ze naar bed zou gaan.
Nannie en ik ruimden nog even de vuile vaat weg en liepen daarna de trap op naar onze kamers. Boven aangekomen pakte Nannie me van achteren om mijn middel en gaf me een natte zoen in mijn nek.

“Ik heb nog wat te goed van je!” fluisterde ze me in mijn oor, “bij jou of bij mij?”

“Misschien kunnen we samen even douchen,” opperde ik, “en daarna kruip ik wel bij jou in je bed. Okay?”

“Hmmm, dat lijkt me een uitstekend idee,” zei ze zachtjes in mijn oor terwijl ze teder in mijn oorlelletje beet, “ga je gelijk mee?”

“Ik ga eerst mijn kleding uittrekken en mijn kamerjas pakken en dan kom ik naar je toe. Ik ben er zo!”

“Dat is goed,” zei ze waarna ze me een tik op mijn billen gaf en in de richting van haar kamer liep, “maar wel snel, hè?”

Ik liep naar mijn kamer, ontdeed me van mijn kleding, pakte wat schoon ondergoed, een handdoek en mijn kamerjas en liep daarna naar Nannie’s kamer toe. Daar hoorde ik via de tussendeur met de badkamer die half open stond dat ze al aanstalten maakte om onder de douche te gaan staan.

Ik legde mijn spullen op de stoel die bij haar bed stond en liep met mijn handdoek in mijn hand de badkamer in. Ik zag dat Nannie met haar armen omhoog onder de douche stond, een klein beetje met haar welgevormd achterste naar me toe gedraaid, zodanig dat ik nog een perfect zicht had op de zijkant van een van haar heerlijke borsten waar een stijve tepel pront schuin naar boven wees. Het was een perfect plaatje, net zoals je wel eens zag van Amerikaanse pin-up girls van rond het midden van de eeuw. Ik voelde een rilling over mijn rug gaan en bespeurde tevens dat mijn jongeheer zich met kleine schokjes langzaamaan aan het oprichten was.

Wat voelde ik me een geluksvogel dat ik het voorrecht had om met haar en de andere meiden op intieme voet te staan!

Ik stapte de doucheruimte nadat ik mijn handdoek op een haakje had gehangen, ging achter haar staan en nam haar in mijn armen terwijl ik mijn onderlichaam lichtjes tegen haar billen aan drukte.
Terwijl het heerlijke warme water in stevige stralen over ons beiden heen viel, legde ze met gesloten ogen haar hoofd achterover op mijn schouder, draaide zich naar mijn gezicht toe en gaf me een zoen op mijn wang.

“Wat heb ik hier naar uitgekeken!” verzuchtte ze, “de afgelopen week was het nogal saai op de opleiding. We hadden alleen maar herhaling van eerder gegeven lesstof en die kende ik al op mijn duimpje.” Ze bracht haar handen naar achteren en legde ze op mij heupen.

“En je collega’s dan?” vroeg ik terwijl ik met mijn handen zachtjes haar borsten masseerde, “hadden die geen zin om wat plezier te maken?”

“Hmmm,” kreunde ze zachtjes terwijl ze met haar heerlijke kont tegen mijn steeds harder wordende lul heen en weer wiebelde, “neen, kennelijk hadden die de lesstof nog niet echt in de vingers en wilden zich alleen daar mee bezig houden. En, zoals ik al aangaf tijdens het wandelen, de meesten zijn nogal preuts, dus een lekkere knuffelpartij kon ik wel vergeten. En dat terwijl ik al sinds woensdagavond in een behoorlijke geile bui ben!”

“Och, zielenpietje!” zei ik terwijl mijn mijn rechterhand in de richting van haar krulhaar ging dat zich tussen haar benen bevond, “ dan zal ik hier maar eens werk van maken!” En zachtjes kroelde ik door haar venusheuveltje heen totdat ik met mijn duim en wijsvinger haar buitenste kutlipjes vastgreep en clitoris teder masseerde.

“Oh!” riep ze zachtjes, “wat is dat toch lekker!” en als in een reflex drukte ze haar billen wat steviger naar achteren toe zodat mijn lul wat in de verdrukking kwam te zitten. Met mijn vrije hand stak ik hem tussen haar billen zodat mijn eikel over de gehele lengte van haar inmiddels hete potje heen kon glijden.

“Als je hier mee doorgaat, dan sta ik niet meer voor mezelf in,” zei ze en liet haar kont wat steviger heen en weer deinen ondertussen met haar hand mijn paal tegen haar grotje drukkend.

“Dat kunnen we niet laten gebeuren!” zei ik met een grijns en liet haar even los om haar vervolgens om te draaien. Ik pakte de flacon met douchegel van het planchetje, deed wat van de inhoud op mijn handen en begon de emulsie over haar lichaam heen te verdelen. Het was een waar genot om mijn handen door het zeepsop over haar gehele lichaam heen te laten glijden.

Met licht geopende mond keek ze me smachtend aan en ik zag dat ze lichtjes hijgde. “Laten we snel onder de douche vandaan gaan,” zei ze, “ik kan niet wachten totdat ik je in me voel!”

“Eerst inzepen en dan afdouchen!” zei ik terwijl ik mezelf inzeepte. Met een kreetje van teleurstelling nam ze mijn staaf in haar ene hand: “Pestkop!” en begon me met lange halen af te trekken terwijl ze met haar andere handen mijn ballen vastpakte om ze teder te kneden.

“Aaargh!” riep ik zachtjes uit en pakte met beide met zeepsop besmeurde handen haar hoofd vast en gaf haar een felle tongzoen die ze met veel enthousiasme beantwoordde.

We lieten het warme water nog een paar minuten het zeepsop van onze lichamen afspoelen en stapten de doucheruimte uit. Met onze handdoeken droogden we elkaar af waarbij we wat langer bij onze intieme delen stil stonden, zo af en toe elkaar hete zoenen gevend. Hierna liepen we hand in hand naar bed toe waar zij zich op sensuele wijze neervlijde. Haar haren vielen zodanig op het bed dat het net leek alsof ze een halo om haar hoofd had. Met beide handen ondersteunde ze haar borsten en bood ze me als het ware aan terwijl ze haar benen halfopen had gespreid zodat ik een perfecte kijk had op haar door liefdessap glinsterend grotje.

Ik boog me over haar heen, duwde op zachtzinnige wijze mijn benen tussen de hare en positioneerde mijn piemel vlak voor de opening van grotje.
Zachtjes penetreerde ik haar en maakte aanstalten om haar rustig te neuken, ware het niet dat zij dat anders zag. Met beide handen greep ze me bij de heupen vast en met krachtig bewegingen ramde ze me in haar kut.
Het was duidelijk dat haar geilheid de overhand had gekregen en dat ze zich niet meer in de hand kon houden.

In het daarop volgende anderhalf uur neukten we als konijntjes waarbij de ene na de andere positie de revue passeerde.
Ondanks de inspanning die ik eerder op de dag bij Anne had geleverd, bleek Nannie’s geilheid behoorlijk besmettelijk en kon ik in dat tijdsbestek toch driemaal klaarkomen. Haar kundige handen en mond zorgden ervoor dat tot aan de laatste ejaculatie mijn erectie vrijwel niet verzwakte. Daarna schrompelde mijn voorheen fier rechtop staande piemel al snel ineen tot proporties waarin hij zich meestentijds bevond, dat wil zeggen in een bedaarde toestand.

Nannie had daarentegen gedurende een groot deel van onze vrijpartij een vrijwel permanent orgasme waarbij grotere en kleinere hoogtepunten elkaar hadden afgewisseld.

Op het eind waren we beiden dan ook behoorlijk afgemat en zo klam en zweterig dat een tweede douchebeurt niet overbodig zou zijn geweest, maar de vermoeidheid aan het eind van onze vrijage was zodanig dat we beiden als een blok in slaap vielen en niet ontwaakten voordat het de volgende dag alweer behoorlijk licht was geworden.