“Ik had niet gedacht je zó snel terug te zien.”

“Wel… Nu is het zondag, en dat is de enige dag dat ik kan. In de week werk ik hé. Als jullie een gepensioneerde nodig hebben, wacht dan nog enkele jaren.”

“Alle begrip Storm. Gefeliciteerd met je alliantiestatus. Dat ging echt snel. De bazen willen je er blijkbaar ASAP bij.”

“Wil je eerst uitleggen wat dat is, alliantiestatus.”

“Die status geven we aan een zeer beperkt aantal mensen. Voor bewezen diensten, betrouwbare mensen, en vooral om deel te zijn van ons netwerk.”

“Hoe moet ik me dat netwerk voorstellen?”

“Het Centrum heeft zelf een staf van ongeveer honderd mensen. Ongeveer vijfentwintig agenten in the field, een vijftigtal in de backoffice. Dat is véél te weinig om alle markten te bedienen. Daarom recruteren we betrouwbare buitenstaanders in de Alliantie. Je kan dat zien als een geheim genootschap. Je zal psychologisch gescreend worden en je zal zeer strikte geheimhoudingsovereenkomst moeten tekenen.”

En ze schoof een stapeltje documenten naar Storm toe

“Wel, ik zal dit eens laten nakijken door mijn juridische dienst.”

“O nee, dit is strikt tussen jou en het Centrum. Je laat alle buitenstaanders hier buiten.”

“Okee, dus ik teken dat. Met mijn bloed?”

“Nee met je sperma.”

“O? Nu? Zo, hier?”

“Grapje Storm! Met blauwe inkt. Hier is een pen.”

Zonder iets na te lezen parafeert Storm alle bladzijden en tekent hij de laatste met zijn volledige naam.

Hij verbaast zich over zijn eigen inschikkelijkheid. Hij heeft genoeg introspectie om te weten waarom hij tekent zonder te lezen. Hij heeft in de voorbije paar dagen Honey en haar team leren kennen als authentieke no-nonsense vrouwen, bijna zo goed als vriendinnen. Ook de hernieuwde kennismaking met Alix heeft hem geraakt. Storm is niet avers van een berekend risico, als hij het kan inschatten. En als hij zich er goed bij voelt, is hij het type dat geen spijt heeft van iets proberen, eerder spijt van iets niet geprobeerd te hebben, althans, dat was vroeger het geval.

Het was al vijf jaar sinds zijn vrouw was overleden. Zijn dochter had haar overlijden niet kunnen verwerken en had zich van hem afgekeerd. Sinds die tijd was de wereld grijs geworden. Hij heeft zich op zijn werk gesmeten, en heeft hij geen enkele relatie gehad. Bang, of eerder voorzichtig voor vrouwen die zich in zijn bestaan zouden vastankeren. O ja, hij ontving af en toe een escorte voor een avond in zijn luxueuze villa. Geen één andere vrouw duldde hij voor meer dan enkele uren in zijn nabijheid. Bij Honey en haar team was dat anders. Hij voelde zich graag gezien als kameraad, hoe raar dit ook is in deze situatie. De laatste dagen had hij het bloed terug door zijn aderen voelen stromen. Ja, ik wil in jullie alliantie, wilde hij zeggen.

“… introductie geven” hoorde hij Honey nog zeggen.

“Heu sorry Honey, ik heb je laatste zinnen niet verstaan, wil je nog eens herhalen?”

“Storm, je bent nu formeel aspirant-lid van de Alliantie. We zullen je beetje bij beetje introduceren met ons programma. Over onze werking, protocols, opleiding in elementaire technieken. En wij zullen jouw tijdsbesteding respecteren. Jij bent een meer dan voltijds bezette zakenman, alle respect daarvoor. We zullen in contact zijn via geëncrypteerde kanalen, op variabele locaties. Vragen?”

Storm was overweldigd door de situatie en had voorlopig geen vragen.

“We hebben nu al een concrete missie, en we denken dat jij de persoon bent om die uit te voeren. Ik denk dat je weet wat die is.”

Storm had dit zelf ook al overpeinsd. “De vrouw van de consul van Singapore?”

“Precies. Jij hebt aanwijzingen gevonden dat ze dubbelspion is. Zij weet gelukkig niet dat wij haar ontmaskerd hebben. We moeten haar kunnen inrekenen zonder dat haar entourage dit merkt. Liefst ook haar man. Ze is bovendien diplomatiek onaanraakbaar.

We hebben nog niet echt een plan. Hoe dan ook, jij speelt een hoofdrol. Ze is ze lichamelijk sterk aangetrokken door jou. We gaan dat exploiteren. Hoe kunnen we, dat wil zeggen jij, haar benaderen op een onverdachte manier? Heb jij een idee?”

“Wel… Je bedoelt onder welk voorwendsel kan ik haar contacteren. Privé bedoel je… wel…”

“Stuur ze een naaktselfie?”

“Wat? Nee! dat doe ik niet. Dat is gewoon… Dat doe je toch niet?”

“O, ik krijg er talloze! Mannen generen zich niet hoor. Daarin heb je gelijk, het is jouw stijl niet. Mocht je er toch één maken, stuur je mij een kopie? Om te ruilen met mijn vriendinnen. En voor in het dossier.

Grapje,” voegde ze eraan toe toen ze de onzekerheid in Storm’s ogen las.

“Als ik nu eens een visum ga aanvragen. Om, en dat ligt in de lijn der verwachtingen, naar Singapore te reizen. Om IBC te bezoeken?”

“Prima!”

“Slecht idee. Er bestaat geen visumplicht voor Europese onderdanen. Je moet gewoon een formulier invullen na de landing.”

“En is er iets te doen in verband met de invoer van hightech producten?”

“Ik kan dat nakijken. Ik vrees dat dat iets is van lange adem. En dat het niet via het consulaat verloopt.”

”Storm, loop even mee, ik zal iets tonen. Nu je medewerker bent, kan ik je formeel niet meer meenemen naar het opleidingslokaal. Voor deze elementaire training is de kantine trouwens geschikter.”

Ze deed een dubbele deur open en ze stapten binnen in een

“… een echte stemmige bruine kroeg! Wel dat had ik niet verwacht in dit klooster,” bewonderde Storm.

Jaren zestig muzak speelde op de achtergrond. Een vijftal mensen zaten verspreid aan ronde tafeltjes met Thonetstoelen. Dit was de kantine van het Centrum. Achter een authentiek uitziend barmeubel stond een cliché glazen afdrogende barman. Honey ging op een kruk zitten en node Storm hetzelfde te doen.

“Storm, we hebben amper een paar uur om je klaar te stomen voor een missie. Je wordt gevraagd om eventueel een doelwit te verleiden - niet zeker dat het nodig is. We moeten de mogelijkheid voorzien. We weten niet wat zij echt wil, en je moet in elke situatie kunnen ageren.”

“Je bedoelt dus Meimei verleiden. Ik had de indruk dat ze mij wel zag zitten, dus... wel… dus ik? Ik nodig ze uit voor een lunchmeeting?”

“O nee, Storm. Meimei was - is - in de Alliantie. Ze heeft een deel van onze opleiding gevolgd. Ze zou zich volledig anders kunnen voordoen dan ze werkelijk is en in de plaats jou verleiden en alle informatie uit jou trekken voor je tot drie kan tellen.”

“Zo erg kan dat toch niet zijn?”

“De mogelijkheid bestaat dat je niet alleen Meimei moet verleiden maar ook haar man.”

“Wat?? Ik ben hetero, Honey.”

“O Storm je bent zo hetero als maar kan. Jouw jongensachtige onschuld trekt ook mannen aan.”

“Hoe kan jij dat weten?”

Honey riep de barman.

“Filiep, wil jij onze vriend Storm even… je weet wel.”

“Graag Honey, héél graag zelfs,” zei Filiep, lief kijkend naar Storm. Helemaal niet opdringerig, gewoon oprecht geïnteresseerd. Storm wist niet wat hem overkwam, diezelfde hypnostische spanning als bij de act van Honey in de stripclub voelde hij opkomen.

“Honey! Wat gebeurt hier,” riep hij naar Honey. Hij kon zijn ogen niet afhouden van Filiep.

“Stop Filiep, het is te veel ineens.”

Filiep was opeens terug de joviale barman. “Aangenaam, Filiep.”

“Aangenaam heu… Storm.”

“Ik ben 100% hetero, Storm, echt,” beweerde Filiep, “Soms ook niet,” met een knipoog.

“Djiezes, ik trapte er echt in, en ik voelde me zo…”

“Aangetrokken, Storm?” zei Honey ironisch glimlachend. “Filiep, schenk je voor mij een dubbele whisky in?”

“Zo Storm, we gaan vier situaties spelen. Ik ben telkens het doelwit dat je moet verleiden met de bedoeling om informatie te verkrijgen. Bij de eerste twee situaties kom je gewoon de kantine binnen, zie je mij zitten aan de bar, kom je naast me zitten en probeer je me te verleiden of minstens contact te maken. Vragen? Nadien brief ik jou over hoe je het ervan afbracht. Doe zoals je denkt dat je moet doen.”

Ze gaf Storm niet echt de gelegenheid om vragen te stellen, laat staan zich voor te bereiden, op iets waar hij eigenlijk geen talent voor had.

Storm stapte dus de kantine binnen, zo normaal acterend als hij kon. Hij zag Honey aan het einde van de bar op een kruk zitten, nippend van haar whisky. Uit niets bleek dat ze hem had zien binnenkomen. Hij nam plaats op de kruk naast haar. Ze deed of ze hem niet opmerkte. Hij kuchte. Hij deed teken naar Filiep om hem en haar een glas te schenken. Toen Filiep de glazen neerzetten zei ze met een haast onmerkbaar kort knikje nee danku.

Storm stapte de kantine binnen. Hij zag Honey aan het einde van de bar op een kruk zitten, nippend van haar whisky. Uit niets bleek dat ze hem had zien binnenkomen. Hij wou plaats nemen naast haar. Ze deed of ze hem niet opmerkte. Hij voelde zich plots onzeker. Hij deed toch teken naar Filiep om één glas in te schenken. Hij nam het glas en ging twee krukken verder zitten. Ze keek tersluiks om naar hem en draaide weg toen hij zijdelings terugblikte.

“Zo Storm, wat vond je? Wat was het verschil tussen de twee situaties?”

“De eerste keer ging gemakkelijk. Je reageerde wel niet, maar ik had er geen probleem mee. De tweede keer verschrompelde mijn zelfvertrouwen.”

Hij is heerlijk accuraat in zijn antwoorden, dacht Honey bij zichzelf. De meeste andere mannen kunnen dat niet zo exact benoemen. Die kan nog een echte goeie worden, er is werk aan. En met een brede glimlach: “Spijker op de kop. En zal ik je zeggen wat ik anders deed? Uiterlijk was ik identiek, maar innerlijk niet. De eerste keer was ik volstrekt niet geïnteresseerd in je. Dat je me een drankje aanbood vond ik ergerlijk, en ik bleef correct. De tweede keer wou ik echt met je neuken. Ik smachtte naar je. Je hebt dat gevoeld. En je bent teruggedeinsd.”

“Waaw.” Storm stond perplex. Een regen van herinneringen aan vroegere mislukte avances defileerde door zijn hoofd. Hij had moeite om bij de les te blijven. “Honey, jij kan dat zomaar? Dat kan toch niet? Je kan toch niet zo, op bevel, oprechte emoties spelen?”

“Het kan wel degelijk, Storm. En jij hebt honderd procent de sensitiviteit om seksuele interesse in je persoon te detecteren, alleen plaats je dat niet op de correcte manier. In de tweede oefening gaan we dat nog eens oefenen, op een andere manier.”

Storm stapte de kantine binnen, niet wetend waaraan zich verwachten. Hij zag Honey aan het einde van de bar op een kruk zitten, nippend van haar whisky. Ze keek naar hem en volgde hem met haar ogen. Ze beet op haar onderlip en bewoog haar schouders en heupen. Hij stapte zelfvertrouwen voorwendend op haar af. Hij nam plaats op de kruk naast haar. Ze bewoog met haar halfopen mond met vochtige lippen naar hem toe. Ze nam zijn hoofd en zoende hem intens. Hij wist niet goed hoe zich te gedragen. Honey stopte de proef.

Storm stapte de kantine binnen. Hij zag Honey aan het einde van de bar op een kruk zitten, nippend van haar whisky. Ze keek naar hem en volgde hem met haar ogen. Ze beet op haar onderlip en bewoog haar schouders en heupen. Hij stapte op haar af. Hij nam plaats op de kruk naast haar. Ze bewoog met haar halfopen mond met vochtige lippen naar hem toe. Zij nam zijn hoofd, en hij zoende haar intens. Zij smolten samen in een hartstochtelijke tongzoen. Zij stond op en duwde haar lichaam tegen Storm die haar greep één hand op haar kont, één hand achter haar hoofd. Honey stopte de proef niet onmiddellijk. Ze duwde haar borsten tegen Storm aan haar bekken gekanteld tegen zijn bekken. Zij tasten naar zijn buik en daalde af en probeerde zijn broeksriem los te maken, wat hij niet efficiënt verhinderde. De andere gasten in de kantine hadden amper aandacht voor de actie tussen Storm en Honey. Ze zetten haar nagels in zijn nek, en hijgde in zijn oor: “Ik wil dat je me neemt, hier, nu…”

Dan stopte ze en fatsoeneerde haar kledij.

Storm had tien seconden nodig om zich te herstellen. “Honey, wat was dat? Jij bent een verleidingmachine!”

“Wat was het verschil tussen de twee laatste keren?”

Storm begon het te begrijpen: “De eerste keer was je niet geïnteresseerd in mij. Je acteerde bijna perfect dat je het wel was. En de tweede keer was je oprecht zo passioneel als een… als een … echt passionele vrouw.”

“Storm, jij had een vrouw moeten zijn. Er zijn weinig mannen die dit zo snel leren. Nóg eens spijker op de kop. Ik denk dat je met deze kleine les al een beetje gewapend bent tegen Mei, als het zover zou komen. Dus, moest ze je ooit benaderen, dan kan je een beetje aanvoelen of haar lichaamstaal echt of gespeeld is.”

“Okee.”

“En zorg er ook voor dat jouw lichaamstaal hetzelfde doet als wat je werkelijk wil.”

“Hoe dan?”

“Als je haar wil verleiden, beeld je dat in, zo sterk als je kan, dat je haar echt wil neuken, bevruchten. De meeste mannen zenden dan de feromonen uit die die boodschap bevestigen.”

“Ik wíl haar niet bevruchten!”

“Leer het je inbeelden. Probeer eens met mij.” En Honey sloot haar ogen.

Storm wist eerst niet wat denken. Dan dacht hij terug aan de stripteasebar. Aan de sessie in de jacuzzi. O ja, aan Honey vastgeketend aan het bed in zijn hotelkamer. Hij probeerde aan niets ander te denken.

“OK ik voel je, je doet het goed Storm,” en ze stond op, gaf Storm een tik op zijn billen en zei: “en nu gaan we naar de wapenkamer. We geven je iets beters dan die Glock.”