“Meneer Storm?”

“Dat ben ik. Met wie spreek ik?”

“’t Is Emma – Pebbles.”

“Hé dag! Da's lang geleden! Waarvoor bel je, Emma?”

“Wel… meneer Storm… Hoe moet ik dat zeggen…”

“Vertel maar hoor. Je hoeft me niet meneer te noemen hé! Gewoon Storm.”

“OK, hihihi, menee… nee, gewoon Storm. Wel… Ik en Beatrice willen een uitstapje maken onder ons tweetjes, en we dachten zo, mogen we uw auto lenen?”

“Auto? De Vantage? Wel…”

“…We zullen goed voor haar zorgen. U mag elke keer mijn Twingo gebruiken.”

“Elke keer??”

“Heu… Heb ik dat gezegd? Wel. Wij hadden gezien dat u uw Vantage niet alle dagen gebruikt. En vèr onder haar nominaal vermogen. Dat is niet goed voor haar… finesse. Wij dachten… uw Vantage zal in goede handen zijn. Ik ben een héél goede chauffeur.”

“Ja, dàt weet ik. Dat is net het risico. Je racet als een rallypiloot.”

“Ik zal niet sneller dan tweehonderd rijden.”

“Wat? Nee hoor!”

“Ik zal de boetes zelf betalen.”

“Niks van!”

“O ja, en u krijgt van mij ook een gesigneerd exemplaar van de jaarlijkse naaktkalender van het C.E.C.”

“Emma, ik heb die al. Hij hangt in mijn heu… bureau.”

Storm trok de bovenste lade van zijn mahoniehouten bureau open en haalde de kalender eruit.

“Ik en Beatrice zijn augustus, wist u dat, meneer Storm?”

“Echt? Nu je het zegt, jullie gezichten zijn niet herkenbaar gefotografeerd, en ik had de vorm van jullie… kuch… achterwerken niet dadelijk herkend! Nu je het zegt, heel mooi. Heel mooi. Stijlvol. Echt. Kuch.”

“Dankje! Honey mocht alwéér januari zijn. Heeft u de kalender misschien van haar gekregen?”

“Nee, de kalender is toegekomen met de post. Alle Alliantieleden krijgen er een, elk jaar.”

“O?”

Stilte aan de andere kant van de lijn.

“Emma? Pebbles?”

“Meneer Storm, u bent een keiharde onderhandelaar, en daarom ik wil wel iets ultrawaardevols in ruil doen.”

“Ha, wat?”

“Ik kan u de Bescherming aanleren.”

“De bescherming??”

“De Bescherming tegen de Methode.”

“De methode??”

“Oeps, kent u de Methode niet? Wel, meneer Storm, mag ik dan even langskomen om het uit te leggen?”

“OK, OK… Je maakt me wel nieuwsgierig hoor! Wanneer wil je langskomen? Ik heb hier nog voor ongeveer drie uren werk. Daarna?”

“Ik sta nu eigenlijk aan uw hoofdingang. Laat u me nu binnen?”

***

Een half uur later stapte Emma glunderend langs dezelfde hoofdingang de hoofdstraat op. Twee handen in de zakken van haar lange jas, haar rosse haren wapperend in de wind. In haar éne hand de sleutels van de Vantage. In de andere een gevuld condoom.

Drie verdiepingen daarboven lag Storm halfnaakt op zijn mahoniehouten bureau. Bij te komen van wat hij net geleerd had. Wat had hij eigenlijk geleerd? Vergeten! Wa-aw, die Emma is een beest zeg…