Na een lange dag van reizen en het opzetten van onze tenten, voelde ik me uitgeput. De stilte van de camping was bijna overweldigend na de drukte van de afgelopen dagen. De nacht viel snel, en het enige geluid dat nog te horen was, waren de zachte krekelgeluiden en het ruisen van de bomen in de wind. Ik kroop mijn kleine tent in, dankbaar voor een moment van privacy... De slaapzak voelde koel aan tegen mijn huid, en de zachte ondergrond van gras en aarde was een welkom alternatief voor de harde autostoel van de afgelopen dagen.

Mijn gedachten bleven echter niet stil. Wat dat betreft was het net als thuis. Het waren dankbare gedachten aan Nicola. Zo zou je het kunnen noemen. De gebeurtenissen van de dag flitsten door mijn hoofd, vooral de momenten met Nicola en Judith. Elke aanraking, elk woord, bleef hangen in mijn gedachten. Ik voelde mijn hart sneller kloppen terwijl ik terugdacht aan de subtiele aanrakingen en de blikken die ze me hadden gegeven. Ze wisten me elk moment te verleiden op ongekende manieren. En ze hadden het zelf niet eens door, realiseerde ik me. Maar als ik mijn ogen sloot, deden ze alles bewust en was vandaag weer het begin van een nieuwe fantasie die ik dan helemaal alleen in mijn tentje kon beleven. Elke blik of aanraking was het moment van een erotisch begin en mijn fantasie kende geen grenzen. Al bleef het zelfs in m'n fantasie nog 'netjes', en hiel ik er rekening mee dat Nicola m'n stiefzus was, en het dus niet mocht. Niet dat we ons daardoor lieten tegenhouden. Het was de extra stimulans die het moment nog beter maakte.

Na wat voelde als uren woelen, viel ik uiteindelijk in slaap, omringd door de geluiden van de natuur. Ook ik had me dan al uitgebreid aan m'n natuur overgegeven.

-

Ik werd vroeg wakker, nog voor zonsopgang. Zoals ik de avond eindigde, begon ik de ochtend vaak weer... Maar daarna wilde ik me ook op de vakantie richten. Ik had gisteren vlug de omgeving gezien, en dat riep gewoon om avontuur. Ik had al met m'n vader afgesproken dat ik wat vrijgelaten zou worden. Ik hoefde niet mee op elk tripje. Dat gold voor ons allemaal, gelukkig. De lucht was fris en helder, en de eerste zonnestralen begonnen net door de bomen te breken. Het was stil op de camping, op het zachte zingen van vogels na. Ik besloot om even een wandeling te maken om mijn gedachten te ordenen. De dauw op het gras glinsterde in het ochtendlicht, en de frisse lucht vulde mijn longen met een gevoel van vernieuwing.

Het strand was op loopafstand, met fijn wit zand en helderblauw water. De zonsondergang gisteren was adembenemend, met kleuren die de lucht in vuur en vlam zetten. Ik keek uit naar de avonden wanneer ik in stilte kon genieten van het geluid van de golven die op de kust braken. De camping lag in een afgelegen gebied, omringd door uitgestrekte bossen en weilanden. Het was een perfecte plek om te ontsnappen aan de hectiek van het dagelijkse leven. De vogels zongen 's ochtends vroeg hun lied, en 's avonds kon je de krekels horen tjirpen. Ik vond het een fantastische omgeving. En dat had ik zeker niet verwacht.

Toen ik terugkwam bij onze kampeerplek, was het nog steeds rustig. Ik hoorde wat geritsel in de caravan van mijn vader en stiefmoeder, maar verder leek iedereen nog in diepe slaap. Ik ging zitten aan de picknicktafel en begon te denken aan de dag die voor ons lag. De gedachte aan het strand, de rust en de mogelijkheid om wat tijd alleen door te brengen, bracht een glimlach op mijn gezicht.

-

Rond een uur of negen begon de camping tot leven te komen. Ik hoorde al meer mensen praten, kinderen lachen en het zachte gebrom van auto's die arriveerden, of juist al vertrokken. Nicola kwam als eerste uit haar tent, haar haar nog warrig van de slaap. Ze glimlachte naar me, een glimlach die mijn hart weer sneller deed kloppen. Ze had haar pyjama nog aan. Weliswaar geen mooi lingeriesetje of uitdagend nachthemdje, maar haar shirtje zat vrij strak rond haar borst, en het broekje was ook nu weer kort, wat haar mooi gebruinde benen al de vrijheid gaf op deze aangename maar frisse ochtend. Ik slikte dan meteen en stond letterlijk een moment stil om haar schoonheid te aanschouwen, wat mij natuurlijk meteen weer terugplaatste in die ongemakkelijke rol van het sullige stiefbroertje wat ik voor haar was.

"Goedemorgen," zei ze met een slaperige stem. "Heb je goed geslapen?" Vriendelijk was ze wel altijd tegen me. Het was niet zo dat ze me helemaal niet zag staan, of dat we rivalen waren. De eerste jaren van ons bestaan samen als 'broer en zus' waren best prima. Aangenaam en gezellig zelfs. Maar toen we ouder werden, en dingen veranderden onder invloed van de pubertijd en het opgroeien en volwassen worden, werd het toch al snel een ander verhaal. Nicola maakte al snel aan de wereld duidelijk dat ze een goddelijk schepsel zou worden. Qua innerlijk vond ik dat al, maar nu ontpopte ze zich al als de mooie, jonge vrouw die ze aan het worden was, en ze was gewoon sexy as fuck... Maar ook vriendelijk dus.

"Ja, prima," loog ik. In werkelijkheid had ik nauwelijks geslapen, mijn gedachten te vol van alles omtrent deze goddelijke verschijning.

"Zullen wij anders even broodjes gaan halen? Als verassing?" kwam ze met een heel normaal en goed idee, maar vond ik natuurlijk meteen spannend. Ze kleedde zich snel om en ik kon een glimp opvangen van het interieur van hun tent, waar de twee dames dicht op elkaar hadden gelegen. Ik zie nog een slapende Judith, terwijl Nicola weer gekleed naar buiten kwam. Heel veel meer kleding droeg ze niet, maar het was geen nachtkleding.

-

We gingen samen naar het kleine winkeltje om verse broodjes te halen voor het ontbijt. De wandeling door de rustige camping, het geluid van vogels en de geur van versgebakken brood, het was bijna idyllisch. En dat met deze 'vrouw'. Ze balanceerde nog wel een beetje op de grens van tiener naar jongvolwassene. Iets wat ik haalde uit haar kledingkeuze. Vaak nog eenvoudig en soms ook wat naïef, maar dan wel in combinatie met dat lichaam wat aan allesbehalve aan een tiener toegewezen zou kunnen worden. En dat had ze dan niet door, denk ik. Haar borsten waren een mooi voorbeeld. Mooi op zich, maar ook iets waar ze zich nog niet helemaal van bewust was. Al best wel groot, vooral mooi gevormd. Ze droeg nu een legergroen buiktruitje zonder mouwen en met een col. Dat accentueerde haar lichaam natuurlijk al tot de perfectie, met haar platte buik en slanke armen die bloot kwamen te liggen. De col trok dan juist aandacht naar haar hals, en met daarboven haar wonderschone gezicht en haar glanzende, bruine haren die los over haar schouders vielen. Maar met namen haar borsten... Ik ben ook maar een jongen... Waarom ze ervoor gekozen had geen bh aan te trekken wist ik niet. Zij wist het niet. Thuis liep ze ook wel eens zonder bh. Het is ook een trend van nu. Maar met haar borsten... Elke stap die ze zette, zorgde voor een fantastische naschok die te zien viel in haar topje waarbij haar borsten, gevangen maar toch los, na hupte. Het was nog fris deze ochtend. Haar tepels priemden voorzichtig door de zachte stof heen. En dan begon bij mij ook iets te priemen. Had ze het echt niet door? Ik kon dat bijna niet geloven. Maar zelf besteedde ze er totaal geen aandacht aan. En mijn aandacht overtrof sowieso alles. En ze trok op deze manier natuurlijk niet alleen mijn aandacht. Zo mooi en zo jong paradeerde ze dan over de camping. Ze had zeker zelfvertrouwen. Maar ze bleef ook een meisje. Ze wist dat prima te combineren. In mijn ogen was ze perfect. En niet alleen door haar borsten... Maar het was wel het beste voorbeeld wat ik nu kon geven, en wat ze mij gaf.

-

En het was wrang om haar zo te zien en hoe ik dan over haar dacht. Ik zag haar steeds vaker als een object. Ze toonde zich steeds vaker zo, zocht ik dan als excuus, wat ergens wel waar was, maar ik geen excuus waardig vond. En dat terwijl ze zoveel meer was. Zeker voor mij.

Ik was elf en zij was twaalf toen we elkaar leerden kennen. Allebei het enige kind in een gebroken gezin. Plots broer en zus in een samengesteld gezin. We hadden best veel gemeen, los van dit, en konden het gelukkig al snel vinden. We scheelden net geen heel jaar van elkaar, en zij zat een klas hoger. Ze keek altijd voor me uit. Ze zorgde dat ik niet in de problemen kwam en op school leek ze soms wel m'n moeder. Dat veranderde wel na de jaren. Ze was zeker m'n moeder niet...

Nu ook, terwijl ik in alle macht mijn obsessie voor haar te verbergen, was ze ook m'n oudere zus. Dat probeerde ze. "Je neemt een tussenjaar?" probeerde ze het gesprek aan te gaan. Haar carrière had ze al uitgestippeld, maar ik wist echt niet wat te doen na de zomer. Ik schaamde me ervoor.

"Ja..." zei ik dan alleen kort en wikte en woog de volgende woorden die niet kwamen.

Ze merkte m'n twijfel op en keek me aan terwijl ze haar hand op m'n schouder plaatste, wat meteen een sensatie door m'n lijf liet schieten. "Lijkt me slim." zei ze dan en ze lachte lief naar me.

"Wist ik maar net als jij wat ik wilde." zei ik zachtjes, en vol waardering. Ze gniffelde hierom. Zij ging, samen met Judith, na de zomer naar Gent op kamers. Ze wilden dierenarts worden. Er was meer plek daar en het was goedkoper. De komende zes jaar, want zo lang duurt die opleiding, lagen dus vast voor haar. Een zekerheidje. Ik ging ervan uit dat ze die zes zonder moeite door zou komen, slim en verstandig als ze was. Toch zag ik haar enigszins bezorgd kijken. Had ze twijfels.

"Zou er ook wel even een jaar tussenuit willen." zegt ze niet veel later terwijl we bij het winkeltje staan op de camping, vlak bij het toiletgebouw. "Wat ga je doen? Reizen?" vraagt ze nieuwsgierig door.

"Zie je mij al reizen?" lach ik, en zij lacht mee. Daar was ik niet het type voor. "Pa wil dat ik ga werken. Of iets nuttigs doe, dus..." had ik me er al bij neergelegd.

Maar zij niet. "Ja, en jij dan? Wat wil jij?" probeerde ze me toch aan te moedigen te doen wat ik wilde, als ik dan toch een tussenjaar nam.

Weer lachte ik en schudde al m'n hoofd, omdat ik wist dat ik een sulletje was. "Ja, ik wil wel gaan reizen." zeg ik dan, nadat ik zojuist al gezegd niet het type te zijn. "En dan wel werken, of helpen in een ander land. Zoiets." had ik wel verzonnen. Een jaar lang feesten was al helemaal niet aan mij besteed.

Ze lachte er stil om. Vervolgens waren wij aan de beurt aan de kassa en in perfect Duits rekende ze af. Ook dat kon ze. "Moet je doen." zei ze zonder aarzeling en ze keek me wat langer aan dan anders. "Ik ga je wel missen, natuurlijk. Maar dat moet je zeker doen."

Van haar woorden moest ik slikken, of was het van haar blik? "jij bent degene die verhuist." verweet ik haar nog wel, als een grapje.

"Dat gaan we nog zien." deed ze toen wat mysterieus. Was ze van gedachten veranderd? Dat leek me geen goed teken. Enige twijfel zou ik wel begrijpen, maar ik vond wel dat ze naar Gent moest gaan. Daar had ze het al jaren over... Al zou ik haar ook gaan missen, natuurlijk. Al zou ik haar dat niet zomaar kunnen zeggen als jonger stiefbroertje.

-

Toen we terugkwamen, waren ook mijn vader en stiefmoeder wakker en aangekleed, en Judith kwam kort daarna ook uit de tent, fris en fruitig. We zaten samen aan de picknicktafel, die iets verderop stond, genoten van ons ontbijt en de rust van de ochtend. We kletsten wat. M'n gesprekje met Nicola nam wat van de spanning weg. Ondertussen droeg ze wel een bh. Ik had een komisch gesprekje opgevangen tussen haar en haar moeder over dat ze daar wel op moest letten nu. Met schaamrood kwam ze de caravan uit, en even later kroop ze uit de tent en had ze dus een bh aangetrokken. Daarvan waren de contouren zichtbaar onder de strakke stof, en haar al perfecte borsten werden nu nog meer vormgegeven doordat ze voor een push-up had gekozen. Dat mocht dan wel... Mij hoorde je hoe dan ook niet klagen. De dag begon kalm en vredig, maar ik wist dat mijn gedachten en gevoelens allesbehalve kalm waren. Mijn toekomst hield me zeker bezig. En ook hoe anderen daar over dachten. Mijn gevoelens voor Nicola, en ook wel voor Judith, hielden mij vooral bezig. Zeker als ze in de buurt waren. Ook in dit geval was ik bang wat anderen daarvan zouden denken. Natuurlijk omdat Nicola mijn stiefzus was, maar ook het feit dat ik Judith onwijs knap en leuk vond, was iets waarvan ik dacht dat ik altijd zou moeten verzwijgen. Zij was immers de beste vriendin van Nicola. Ook dat kon dus echt niet. Dat vond ik...

-

Ik had het moeilijk met mijn pubertijd die hopelijk snel tot een einde komt.

Ik worstelde natuurlijk met de typische problemen van de pubertijd. Mijn lichaam veranderde snel en mijn emoties waren soms moeilijk te beheersen. Elke ochtend leek ik weer een stukje groter te zijn geworden, en de energie in mijn lichaam leek soms oncontroleerbaar. Ik voelde me vaak onzeker over mezelf en mijn plek in de wereld. Mijn gedachten waren een wirwar van verlangens en onzekerheden, en ik wist niet altijd hoe ik daarmee om moest gaan. Dat ik al een tijdje iemand als Nicola om me heen heb, helpt dan niet. Al zou ik het ook weer niet anders willen.

Ik voelde me soms een buitenstaander in mijn eigen gezin. Mijn vader en stiefmoeder waren druk met hun eigen dingen, vaak verloren in gesprekken over werk of plannen voor de toekomst, met name met betrekking op henzelf. Nicola en Judith leken een onbreekbare band te hebben. Ze deelden geheimen, lachten samen en leken een wereld te hebben waarin ik niet werd toegelaten. Ik verlangde ernaar om geaccepteerd te worden en mijn eigen plaats te vinden. Ik wilde ook dat gevoel van verbondenheid, iemand met wie ik alles kon delen. Nicola, bijvoorbeeld? Ik mag best dromen.

Ik had al lange tijd gevoelens voor Nicola. Ze was mooi, zelfverzekerd en onbereikbaar, wat haar alleen maar aantrekkelijker maakte. Elke glimlach van haar liet mijn hart sneller kloppen, en haar aanwezigheid bracht mij in verwarring. Elke keer dat ze me aanraakte, zelfs per ongeluk, voelde ik een elektrische schok door mijn lichaam gaan. Die schok was een mix van opwinding en angst, omdat ik wist dat deze gevoelens verboden terrein waren.

Ik voelde ondertussen natuurlijk ook een sterke drang om 'intiem' actief te worden. Ik was onwijs nieuwsgierig. En mijn lichaam schreeuwde er meerdere keren per dag om, en dan moest ik het maar doen met een hand. Mijn gedachten werden vaak gedomineerd door fantasieën over Nicola en Judith. Ik stelde me voor hoe het zou zijn om hen aan te raken, om dieper contact te maken met ze. Ik had nog nooit echt ervaring gehad op dat gebied, wat mijn verlangens nog sterker maakte. De onwetendheid voedde mijn nieuwsgierigheid en mijn verlangen om te ontdekken. Dit samen met wat ik om mij heen zag.

De camping was gevuld met mooie meiden en vrouwen. Dus niet eens alleen Nicola en Judith voedden mijn fantasieën. Er waren meiden van mijn leeftijd, of net iets ouder, en ik had ook vrouwen gezien van in de twintig of begin dertig, waar ik misschien iets langer naar had gekeken, dan gepast was. Overal waar ik kwam, was wel iets wat mij dan prikkelde. Op school was het ook zo erg. Maar nu op vakantie ook. Elke tussenstop de laatste twee dagen, had ik Nicola en Judith om me heen, maar was er ook nog een leuke kassière, of die hele knappe vrouw bij het tankstation met haar Porsche. Kon ik dan niet gewoon instappen en met haar meegaan zodat ze me alles kon leren? Daar fantaserde ik dan maar over. Al had ik liever dat twee andere dames mij alles zouden leren... Ik voelde me constant afgeleid door hun aanwezigheid. De manier waarop ze bewogen, lachten en met elkaar praatten, trok Mijn aandacht voortdurend. Ik droomde dag en nacht van die twee. Ik had moeite om mijn gedachten onder controle te houden en voelde me vaak schuldig over mijn verlangens. Ik wilde normaal kunnen doen, maar mijn lichaam en geest werkten niet mee.

Ik liet me continu overrompelen door mijn rijke fantasie. Die was te goed voor iemand zoals ik. Levensecht. Bijna. Mijn fantasie ging vaak met me op de loop. Ik stelde me allerlei scenario's voor waarin ik met Nicola of Judith was. Of met ze samen? In mijn gedachten was alles mogelijk, en ik speelde verschillende scènes af waarin ik mijn verlangens kon uiten. Deze fantasieën gaven me enerzijds een gevoel van opwinding, maar zorgden er anderzijds voor dat ik me nog onzekerder voelde. Ik vroeg me vaak af of ik ooit zou durven om deze gevoelens echt te uiten, of dat ze altijd verborgen zouden blijven in mijn gedachten.

-