De sessie in de tank ging snel voorbij. Gezellig kletsen, nu ook met de andere dames, een stukje lezen, gevolgd door in slaap vallen en op een gegeven moment werd ik wakker met wat pijn in m’n oren: de druk werd alweer verlaagd en ik kon wortels gaan knagen. Dat scheelde.

Toen ik in slaap was gevallen was ik tegen Mona aangezakt en daar werd ik nogal onbarmhartig mee geplaagd. “Zo, Gijs… Genoeg gehad van Ilse?” en dergelijke opmerkingen vlogen door de tank. Eenmaal buiten beklaagde ik me bij Irene. “Ze zitten me te pesten! Doe er iets aan!” Zij keek me meewarig aan en zei alleen maar: “Dan moet je voortaan de goeie kant in slaap vallen, jongeman. Scheelt veel commentaar en klappen van je meisje.”

Ze verhief haar stem. “Dames… en Gijs: Graag even douchen en om vijf uur weer netjes aan tafel. Vanavond geen gezamenlijk programma; morgen beginnen we met sport. Zwemmen, dus zorg dat je je zwemkleren klaar hebt liggen. Rond negen uur gaan we de tank in, twaalf uur eten, daarna gehoortest. We eindigen met een lezing van een vertegenwoordiger van onze sponsor van otoplastieken. Herr Schöder, zo heet hij, komt een verhaal vertellen over hun product in combinatie met onze therapie. We zouden jullie allemaal graag bij aanwezig zien. Dus dan graag inderdaad ‘netjes’ aankleden, ik zou niet graag zien dat er een stel landloopsters bij zijn verhaal zitten.”

En met een blik richting Ilse en mij: “En dus niet te laat komen omdat je nog wat goed te maken hebt, Gijs!” Ik keek haar verontwaardigd aan, Ilse stak haar tong uit en de rest lachte ons uit.

Ilse trok aan mijn arm. “Kom, douchen en omkleden. We hebben nog drie kwartier. Tijd zat om iets goed te maken…” Ze lachte Mona uit, die haar wenkbrauwen optrok. Op mijn kamer, die nu ‘onze’ kamer was geworden, trok ze mij tegen zich aan. Een lange zoen later vroeg ik: “Vond je het erg dat ik tegen Mona in slaap donderde?” “Welnee joh. Als je in slaap valt, val je in slaap. Punt. En Mona is een wat steviger kussen dan ik, dus ik vond het prima. Ik heb daarna nog een goed gesprek met Daisy gehad over mode.”

Ik zuchtte. “Daar zou ik anders ook prima van in slaap kunnen vallen, denk ik…” Een stomp volgde. “Daisy zei dat ik me, om mijn imago van ‘verlegen meisje’ kwijt te raken, anders zou kunnen gaan kleden. Geen skinny spijkerbroeken meer, geen sneekers en truttige truitjes, maar meer rokken, hakjes en vrouwelijke blouses. Ik heb een afspraak gemaakt om eens in Holten bij haar te komen shoppen.” Ik streelde haar rug. “Goed plan! Kan ik wel op prijs stellen. Jij in een mooie rok… Dan kan ik die lekkere loop-benen van je ten minste bewonderen!”

Ilse prikte in mijn borst. “Dat heb je vanochtend vroeg al kunnen doen, geile Gijs! En verder dan een andere vent ooit heeft kunnen en mogen doen!” Ik trok haar weer tegen me aan. “Ja. En daar heb ik enorm van genoten, Ilse. Ik hoop jij ook.” “Wat dacht je dan?” Ze keek me lief aan. “Kom, douchen, anders trek ik je meteen in bed en missen we het eten.” Ik kon er niets aan doen; toen Ilse zich uitkleedde werd ik hard. Ze lachte me weer uit. “Bewaar dat maar voor straks. We zullen niet al te heet gaan douchen.” Samen doken we onder de (gelukkig brede) straal en sopten elkaar in. Toen ik haar borsten wilde inzepen, weerde ze me af. “Nee meneer, die doen ik zelf wel. En mijn poesje ook, anders gebeuren er allerlei dingen waar we nu geen tijd voor hebben! En jouw edele delen mag je ook zelf doen, om dezelfde reden.” Ik keek teleurgesteld en ze lachte me uit. “Ik wil geen commentaar omdat we te laat aan tafel komen, Gijs. De andere dames zijn best aardig voor ons, maar ik wil geen reden voor jaloersheid geven, oké?” Ik knikte. “Je hebt gelijk. Niet klef aan elkaar klitten. Sorry.”

Eenmaal afgedroogd wees Ilse op mijn pak. “Netjes aankleden jij. Colbertje hoeft niet, stropdas wél. Ik zal ook iets moois aantrekken.” Terwijl we ons aankleedden, keken we regelmatig naar elkaar. Ilse trok een wit lingeriesetje aan, daarna een koffiebruine panty. Haar lange benen accentueerde ze met een wijd rokje en een paar schoenen met een bescheiden hakje. Een fleurige blouse completeerde haar outfit, gevolgd door een mooie ketting. Zo aangekleed draaide ze zich snel een paar keer om. Haar rokje woei wat op. “Mag ik zo mee, meneer?” “Het is maar goed dat er geen andere heren bij dit gezelschap aanwezig zijn, schat. Je zou ontvoerd worden.”

Ze giebelde.

“Wellicht dat een paar dames dit ook wel op prijs stellen, Gijs. Dan word ik door hén ontvoerd…” Ik gromde. “Laat ik het niet merken… Dan ga ik mijn bijnaam waarmaken!” Ondertussen was ik ook aangekleed. Ilse maakte haar gezicht nog iets op en toen waren we gereed voor het diner. “Je ziet er prachtig uit, schat”, complimenteerde ik haar. “Dit voelt ook lekker, Gijs. Niet meer het verlegen meisje. En dat komt ook door jou. Met jou naast me voel ik me meer zelfverzekerd. Dank je wel. Kóm, lekker eten. Gniffelend liepen we de gang op, naar de bibliotheek. “Kijk nou… The beauty and the beast!” Dorothee lachte ons toe.

“Je ziet er prachtig uit, Ilse.” Die lachte en ik keek zuur. “En waar blijven de complimenten aan mijn adres, dokter?” “Als je héél goed je best doet, misschien volgende week, Gijs. Je hebt nog wat goed te maken na je opmerking bij de eerste gehoortest. Weet je nog? ‘Ik begrijp dat uw mail belangrijk is, dokter, maar kunnen we beginnen?’ Terwijl de test al twee minuten liep, lomperd.”

Ilse keek me aan.

“Heb jij dat écht… Da’s wel lomp, ja.” Ik knikte schuldbewust. “Wist ik veel… Ik zat me twee minuten op te vreten in dat zweethok van die gehoortest en had nog niks gehoord. En toen ik er uit kwam om te informeren wanneer we zouden beginnen, zat mevrouw de dokter hier ingespannen naar haar beeldscherm te turen. Tja, en toen flapte ik er een opmerking uit en had meteen mijn eerste snauw te pakken.” Dorothee gniffelde. “En die was wel effectief. Hij bond meteen in en maakte na afloop van de test nogmaals z’n excuses.” Ilse lachte. “Goed zo! Hou hem maar onder de duim, Dorothee!”

“Da’s vanaf gisteren meer jouw werk, Ilse. Doe je best!” Mona stond lachend achter ons. Ook zij zag er netjes uit: een mooie jurk nét tot boven haar knieën, ceintuur om haar middel, nylons of een panty aan, pumps… Een knappe blonde dame met een brede glimlach. “Wauw, Mona… Je ziet er prachtig uit!” De glimlach werd breder. “Dank je wel Dorothee.” En droogjes kwam er achteraan: “Vertel dit maar niet aan m’n leerlingen. De moeders van de heren pubers zouden plotseling veel meer wasjes moeten draaien.” Dorothee keek even stomverwonderd en schoot toen in een onbedaarlijke lachbui.

De rest kwam binnen en natuurlijk moesten die ook weten waarom Dorothee even niet aanspreekbaar was. Ilse legde het uit en daarna was het nogal lawaaierig in de ruimte. Mona wees op mij. “Hij kwam eergisteren met die suggestie…” “Foei Gijs!” Irene keek me streng aan. “De reputatie van mevrouw Kingma, uiterst gewaardeerd docente Lichamelijke Opvoeding van twee middelbare scholen zomaar te grabbel gooien? Ga je schamen. In een donker en smerig hoekje, samen met die puber-leerlingen van haar.” “Nou nee, Irene, liever niet. Dan moeten mijn onderbroeken ook wat vaker…”

Verder kwam ik niet; Ilse legde haar hand op mijn mond. “Mond dicht jij. Gedraag je!” Mona gaf Ilse een ‘thumbs up’. “Goed zo! Hou hem maar in toom! Met z’n perverse gedachten…” Dorothee wees op de tafel. “Tot zover Gijs z’n onderbroeken… Ga lekker zitten, mensen. Geniet van het eten.” De maaltijd was zoals gewoonlijk prima. Groentesoep, aardappels, bloemkool, een kleine gehaktbal en als dessert yoghurt met vruchten. “We serveren hier geen grote porties vlees, dames en heer. Ja, vlees is nodig omdat het eiwitten bevat, maar de dagelijkse hoeveelheid die nodig is voor ons lichaam wordt in Nederland door vrijwel iedereen ruim overschreden. Nergens voor nodig. Dus vandaar dat onze porties vlees kleiner zijn dan bij een doorsnee restaurant.”

Irene keek rond, wachtend op een reactie. Die kwam dan ook; van Chantal die met een plagende blik in haar ogen zei: “Inderdaad. Beduidend kleiner dan bij de Mc. Donalds…” De stem van Irene klonk als een zweepslag. “Ik had het over ‘restaurants’, mevrouw Lamee. Niet over Amerikaanse calorie-vreetschuren.” Chantal gniffelde. “Háp…” en Irene zuchtte. “Je bent een gemene gif-dwerg, Chantal.” Al kletsend en soms plagend verliep de maaltijd in prima sfeer. En ik moest mijn mening bijstellen; deze groep had zonder problemen de confrontatie-fase overgeslagen en was in één keer in de acceptatie-fase beland. Men wist elkaars sterke punten, men kon kritiek van elkaar hebben zonder boos te worden en een grap werd gewaardeerd. Mooi! En dat in een gezelschap met zes dames en één man… Je hoorde wel eens dat een groep die uit voornamelijk dames bestond elkaar op een geniepige wijze de tent uit vochten. Op het oog leek het koek en ei, maar onderhuids broeide er van alles en roddelen was tot kunst verheven.

Hier niet. Chantal en Daisy trokken veel met elkaar op, Ilse, Mona en ik ook en Dorothee en Irene… Nou ja, die stonden deels boven de groep, maar maakten er ook op een leuke wijze deel van uit. De andere arts, Anouk van Velsen, hadden we na het voorstellingsrondje niet meer gezien, evenmin als de andere verpleegkundigen. Daar was ik wel benieuwd naar, dus ik vroeg aan Dorothee waar ze waren.

“Die doen nu research, Gijs. We zijn met twee ploegen; als de ene ploeg hier is, doet de andere ploeg researchwerk in de villa iets terug op het pad. Uitwerken van de gegevens van hun laatste ploeg gasten. Er zijn best wel wat data die uitgewerkt moeten worden. Individueel, maar ook van de groep in zijn geheel. En tevens doen zij dan de intake voor de volgende groep proefpersonen; zodra jullie vertrokken zijn, vrijdag over een week, dan worden jullie kamers schoongemaakt en in gereedheid gebracht voor de volgende groep. Dus jullie zullen Anouk en haar twee verpleegkundigen niet zoveel zien hier. Behalve bij calamiteiten, als Irene of ik plotseling weg moeten, dan vallen zij voor ons in.”

Ik knikte. “Prima geregeld, als ik dat zo hoor.” Ze boog zich naar me toe. “En het is voor Irene en mij ook wel prettig als de groep goed met elkaar kan opschieten.” Ze knipoogde en ik zei: “Jaja… Dan hebben de dokter en de zuster meer tijd voor elkaar, zeker?” Ze schoot in de lach. “Jij begrijpt het! We laten jullie vanavond lekker alleen. Bij een vorige groep hebben we er elke avond bij moeten zitten, want daar was nog wel eens commotie. Konden we pas naar bed als de hele meute ook naar hun kamers was. Tja, en dan…” Ze zweeg en ik vulde aan: “…blijft er niet zoveel quality-time over, zeker?” Ze knikte, haar mond vol en haar ogen lachten. “Prima, Dorothee. Jullie zijn een leuk stel mensen.”

De rest van de maaltijd ging het gesprek over van alles en nog wat. Met Dorothee, met Mona, Daisy en Ilse. Af en toe een geintje er tussendoor… En dat ik, als enige man dan vaak het mikpunt was, nam ik maar op de koop toe. Het ging in een hele goede sfeer. En na de maaltijd en de koffie stond Irene op. “Kom, lieve dokter. We kunnen onze gasten wel aan elkaar overlaten. Wij gaan belangrijke geneeskundige dingen doen.” Spottend antwoordde Chantal: “Jaja… belangrijke geneeskundige dingen, zei je, Irene? Ga je Dorothee overhoren over de anatomie van de vrouw?”

Zonder blikken of blozen zei Irene: “Ja. Een mondelinge overhoring.” Een lachbui schoot door de bibliotheek en Dorothee nam Irene onder de arm. “Mee jij, voor je nog meer onzin uitkraamt, zuster.” Met een knipoog liepen ze de deur uit, naar hun kamer aan het eind van de gang. “Leuk stel”, knikte Daisy en we beaamden dat. Mona keek rond. “Het is nu… tien over zes, dames en heer. Wat gaan we doen? Pakken we een goed boek en gaan we lekker lezen en bankhangen? Gaan we nog even een rondje rennen? Of gaan we samen een spelletje doen? Hier in de kast staat een keur aan gezelschapsspellen, heb ik gezien…” We kozen eensgezind voor een spelletje. “Lezen kan ik in de tank ook”, merkte Chantal op. “Ik heb al twee dikke Konsaliks uit. Straks loop ik hier weg met een prima gehoor, maar met vierkante ogen!”

We kozen voor Risk, een spel wat iedereen kende. Met vijf mensen was dat pittig en het spel zou wel eens lang kunnen duren. Even later waren de landen verdeeld en begonnen we. Ieder had zo zijn of haar eigen tactiek: Ilse en Chantal waren duidelijk ‘oppotters’; geen aanvallen plegen, maar elke keer braaf drie of vier legers bijzetten.

Mona en ik wisselden af: de ene keer aanvallen op een duidelijk zwakkere tegenstander, de keer daarna oppotten.

Daisy speelde duidelijk agressief: bij elke beurt viel ze aan, in de hoop een kaart te kunnen bemachtigen. Soms lukte dat, soms liep ze stuk op de ander en was ze legers kwijt zonder een kaart te bemachtigen. Uiteindelijk had ze nog een piepklein stukje Azië in handen; vier landen die aan elkaar grensden. Maar ze was omsingeld door vier tegenstanders die stuk voor stuk meer legers op hun land hadden staan dan Daisy. Aanvallen kon ze dus niet meer.

“Boehoehoe!!! Jullie zijn allemaal tegen mij! Het is niet eerlijk!” Ze snikte melodramatisch. “Als je nou eens een modezaak in Irkutsk begint… Daar zul je meer succes mee hebben dan met je legers. Ik heb gehoord dat bont daar nog steeds in de mode is.” Chantal keek haar minzaam lachend aan en Daisy hapte meteen. “Bónt? Over m’n lijk. Geen bont in mijn winkels!” Ik reageerde zakelijk. “Nou, daar gaat je idee om een modeconcern te beginnen in Siberië, Daisy. Geen bont, geen omzet. Ik denk dat de dames daar niet zo gecharmeerd zijn van dunne nylon lingerie en minirokjes als het buiten -50 graden Celsius is. Krijgen ze blaasontsteking van, heb ik me ooit eens laten vertellen.”

Daisy keek me peilend aan. “En wie heeft jou dat verteld, Gijs? Het lijkt me sterk dat Ilse dat was, in de paar dagen dat jullie elkaar nu kennen.” Ilse stak haar handen op. “Ik weet van niets! Onze gespreksonderwerpen gingen over van alles, maar niet over een gebrek aan bont in Irkutsk in combinatie met blaasontsteking.” Mona lachte geniepig. “Ik heb wel eens gehoord dat een bontmuts een probaat middel in tegen blaasontsteking… Gewoon alles laten groeien.”

Drie dames keken haar met afgrijzen aan en ik moest ook even slikken. Dit gesprek ging wel een héle vreemde wending krijgen. “Zo’n opmerking had ik eerder van Gijs verwacht, Mona. Zeker met zijn bijnaam.” Daisy keek gespeeld afkeurend en Mona lachte. “Als je hoort wat ik zo links en rechts op school opvang… In het begin heb ik ook wel eens staan blozen, hoor! Maarre… gaan we verder of gaan we een discussie voeren over bont, dames en heer?”

Even later waren we weer in de ban van het spel. Ilse kreeg met een boel geluk Australië in handen en dus bij elke beurt 2 bonuslegers, de mazzelaar. En na een nogal hevig gevecht mocht ik de baas zijn in Noord-Amerika. Wat mij 5 bonus-legers per beurt opleverde. Die moest ik meteen gebruiken om Chantal van me af te houden; die wilde vanuit zuid-Amerika oprukken. En Mona vanuit Europa. Ik had even geen gelegenheid voor gebiedsuitbreiding en moest alles op alles zetten om mijn territorium te verdedigen. Gelukkig hielp Ilse een beetje door Daisy in Azië aan te vallen, zodat die geen bedreiging meer vormde. Zo golfde het spel gedurende twee uur heen en weer.

Niemand kreeg lang de overhand, want zodra dat dreigde te gebeuren werd hij of zij door de vier anderen aangevallen tot de dreiging voorbij was en iedereen de eigen agenda weer volgde. En om kwart voor negen zuchtte Chantal: “Lieve dames, beste heer: ik donder bijna van m’n stoel af, kan geen legers meer zién en wil in feite maar één ding: naar dat lekkere waterbed toe en heerlijk slapen. Morgen beginnen met zwemmen, daarna in de tank, dan gehooronderzoek, en dan nog een of andere lezing… Daar wil ik wel fit voor zijn. Ik stel voor dat we dit spelletje onbeslist verklaren. Eens?”

We knikten, want op deze manier zou het nachtwerk kunnen worden. Even later liepen Ilse en ik als laatsten de gang in, naar onze kamer. Met de deur dicht, leunde Ilse er tegen aan. “Gijs… Even kalm aan, alsjeblieft. Het was vreselijk gezellig met jou en die meiden, maar ik moet nu even schakelen, anders sla ik dicht. Oké?” Ik legde mijn armen op haar schouders. “Natuurlijk is dat oké. Vertel me maar wat je wél wil.” Ze zuchtte. “Even helemaal niets, Gijs…”

Ze was weer terug bij ‘het verlegen meisje’; hoofd gebogen, me niet aankijkend. Ik tilde haar hoofd iets op. “Ilse, er moet niets. Als je nu een boek wil lezen: prima. Als jij nu alleen maar lekker wil slapen: prima. Als je op je eigen kamer wil slapen: ook prima. Ik zou graag willen dat je je op je gemak voelt bij mij. Ik wil je niets opleggen of dwingen. Ik hou van je, ik verlang naar je, maar we moeten het samen willen, schat.” Ze glimlachte flauwtjes. “Je bent een lief bulldozertje. Graag wil ik nog even lezen. Lekker op een stoel zitten, naast jou af en toe een aai of een zoentje en m’n gedachten even tot rust laten komen.” Ik knikte. “Dat is goed. Dan ga ik ook nog even lekker lezen. Ik hoop dat je het niet erg vind als ik af en toe naar je kijk. Want je ziet er heerlijk uit, Ilse.”

Ze bloosde zowaar.

Ik liet haar los, zette de stoelen tegenover elkaar en pakte mijn boek. “Zo kan ik je mooi bekijken als ik een saaie passage lees.” Ilse lachte wat bedeesd. “Jaja… Net als dat mooie meisje in de trein, zeker?” Ik gniffelde. “Precies. Alleen denk ik dat de dame in kwestie het nu wél merkt als ik haar bekijk. Ik hoop dan maar dat ze me niet afsnauwt.” Ze glimlachte. “Ik denk het niet.” Toen ging ze zitten, haar benen onder zich gevouwen. Ze trok haar rok over haar knieën, een routinegebaar. Volgens mij had ze het zelf niet eens door. En behalve een of ander vioolconcert, heel zachtjes op de achtergrond, was het stil in de kamer, doorbroken door af en toe het omslaan van een bladzijde.

En ja, ik las, maar keek ook regelmatig naar het meisje tegenover me. Haar pony hield vlak boven haar blonde wenkbrauwen op, zodoende kon ik gezicht helemaal zien. Een gezicht wat me de afgelopen paar dagen heel lief was geworden. Die lange, blonde wimpers boven die mooie ogen, een wipneusje, mooie lippen die, als ze lachte, een mooie rij witte tanden lieten zien… Haar hals, nu deels zichtbaar met daar onder twee mooie borsten… Borsten die gevoelig waren, wist ik nu. Haar blouse en rok verborgen haar smalle taille en platte buik. Maar haar benen waren nu wat meer te zien; haar rok was iets opgeschoven tot boven haar knieën. Lange, slanke benen met mooie kuiten en sierlijke voeten. Haar teennagels waren goed verzorgd, evenals haar vingernagels. Niet lang, maar netjes bijgehouden en geknipt. En blank gelakt. Mijn boek lag nutteloos op mijn schoot. Nou ja, niet helemaal nutteloos; het verborg een beginnende erectie. Als ze haar benen iets…

“Bevalt hetgeen je ziet?” hoorde ik plotseling en ik keek verschrikt naar Ilse’s lachende gezicht. “Oh oh… betrapt… Sorry!” Ze legde haar boek opzij, trok haar schoentjes uit en legde haar voeten op de zitting van mijn stoel. “Trek mijn stoel eens helemaal tegen de jouwe aan, Gijs.” Ik gehoorzaamde. “En nu jij ook je schoenen uit en naast me op mijn stoel leggen.” Ze lachte even. “Tenzij dat je zweetvoeten hebt, dan mag je je schoenen aan laten.” “Geen zweetvoeten hier hoor, wees maar niet bang.” Ik trok mijn schoenen uit en legde mijn voeten links naast haar heupen. Ze keek me recht aan. “En nu vertellen waar jij zin in hebt, Gijs van Dooren. Want tot nu toe heb je alleen maar gedaan wat ik fijn vond. Waar kan ik jou mee verwennen?” Ilse lachte nu zachtjes en liet er op volgen: “…en ontzettend geil mee maken?”

Ik voelde dat ik kleurde en ze legde een hand op mijn been. “Niet voor schamen! Als we niet van elkaar weten wat we heel fijn vinden… Dat schiet toch niet op? Zal ik jou eerst vertellen wat ík lekker vind?” Ik knikte woordeloos. Met een zachte stem vervolgde ze: “Ik had je al verteld van de vrijpartijtjes met mijn kamergenoten hé? Lekker tegen elkaar aan liggen, zachtjes elkaar strelen, af en toe een zoentje stelen en langzaam maar zeker wat intiemer strelen. Een aai over een borst, een lik aan een oorlel en dan zeggen wat je mooi aan de ander vind… En dan…”

Ze zweeg even. “Eén van de meest erotische vrijpartijen was met mijn jaargenote. Op haar kamer hingen we op de bank, zij in de ene hoek, ik in de andere. We keken TV, een of andere soap en hadden enorm veel lol door commentaar op de spelers te geven. En ik streelde ondertussen haar voeten, zij de mijne. En onze handen gingen langzaam maar zeker verder omhoog, tot onder onze nachtponnetjes. Tot zij zich plotseling een kwartslag draaide en met haar voet mijn slipje begon te strelen. En dat was heerlijk…” Ze bloosde hevig. “Eerst deed ik alsof ik het door had, maar op een gegeven moment hing ik tegen klaarkomen aan en toen zei Sarah heel zachtjes: Toe maar… Laat je maar gaan… Ik zie dat je er bijna bent, schatje. Nu niet meer toneelspelen, maar lekker genieten.’ En toen… alsof ik ontplofte! Ik kwam klaar alsof ik nog nooit was klaargekomen…

Kliedertjenat en het kon me niks schelen; het was meer dan heerlijk! En Sarah keek me alleen maar aan, knikte en bleef met haar voet tussen m’n benen wrijven. En telkens kwam ik weer klaar… het hield niet op! Toen ze uiteindelijk haar voet terugtrok, kon ik alleen maar als een natte dweil in elkaar zakken… Helemaal kapot.”

Ilse keek me aan. “Dat was een jaar geleden. Daarna hebben we het vaak over gedaan, alleen kwamen er steeds dingetjes bij. Een strapondildo, lingerie, leer, hakken… Sarah was heel inventief. Maar ook dominant. Ze wilde steeds meer en vaker. Bemoeide zich ermee hoe ik me moest kleden. Tot ik dát op een gegeven moment zat was. Ik heb haar gezegd dat ik vreselijk van onze bedsessies genoot, maar dat ik écht m’n eigen leven wilde leiden en niet haar persoonlijke seks-meisje wilde zijn…” Ze viel stil en keek nietsziend voor zich uit. “En toen?” vroeg ik zachtjes. “We zijn gelukkig goeie vriendinnen gebleven. Vrijen nog wel eens met elkaar, maar de vonken die er in het begin afspatten, zijn er niet meer. Ze is waarschijnlijk teleurgesteld in me.” Ik aaide over haar wang. “Het moet van beide kanten komen, schat. Als de één zin heeft, houdt dat niet meteen in dat de ander dan maar ‘zin moet maken’. En dat geldt ook voor jou en mij.”

Een kus was mijn beloning. “Gijs…” Verder zei ze niets, keek me alleen maar aan. En weer werd ik betoverd door die ogen, half verscholen achter die lange, blonde wimpers. Ik schudde mijn hoofd. “Ilse, als ik in je ogen kijk, ben ik plotseling weer die puber die niet weet wat hij moet zeggen tegen het mooiste meisje van de school. Bang om een enorme flater te slaan.” Nu lachte ze zachtjes. “Bang voor flaters hoef je bij mij niet te zijn, Gijs. Ik weet ondertussen een beetje wie en wat je bent. Je hebt wel wat krediet bij me opgebouwd.”

Even was ze stil, toen zei ze zachtjes: “Ik had je wat beloofd, Gijs. Maar nu, na dit gesprekje… Kom je naast me in dat lekkere bed liggen? Lekker nog wat kletsen, zachtjes van elkaar genieten en als een van ons tweeën in slaap valt, is dat prima. En ja het is nog vroeg, maar deze dagen hakken er bij mij best in.” Ik stond op en pakte haar hand. “Da’s goed, Ilse. Even nog tandjes poetsen en wassen, daarna duiken we er in.” En dat deden we dan maar. Ilse kleedde zich uit en ik keek toe. Als laatste trok ze haar panty uit. Blijkbaar keek ik wat teleurgesteld, want ze lachte me uit. “Moet ik deze in bed aanhouden, Gijs?” Ik werd wat rood, maar zei eerlijk:

“Lieve schat, je hebt prachtige, lange benen. En die benen worden nóg opwindender als ze verpakt zijn in sexy nylon. Liefst met een kort rokje of jurk er overheen, want er moet iets te raden overblijven…” Ze deed een stap naar me toe. “Een panty is onpraktisch, Gijslief. Dan zijn nylons handiger. Kunnen aanblijven als we vrijen en dan kun jij nog steeds genieten van mijn mooie benen, verpakt in sexy nylon. Ik heb twee paar nylons bij me, wees maar niet bezorgd. Maar nu niet; dit meisje wil lekker in slaap vallen zonder bang te hoeven zijn dat jij van mijn benen in nylons wil genieten. Oké?” Ik knikte. “Goed zo. En er blijft nog steeds wat te raden over: kijk eens?” Ze haalde een half-doorzichtig nachthemdje uit haar rolkoffer en trok het met sierlijke bewegingen aan. “Zo. Nu lekker liggen.” Ze kroop op bed en legde mijn helft uitnodigend open. “Kom maar…”

Ik gleed naast haar en werd ontvangen met een lange, zachte zoen. “Lekker hoor, zo’n bulldozer naast me…” hoorde ik even later plagend. “Wacht maar tot ik de motor start. Dan slaap je niet meer zo lekker, mevrouw de Wind.” Ze giebelde. “Dan zorg ik toch dat ik eerder slaap dan jij?” Onder het dunne dekbed pakte ze mijn hand en legde die op een van haar borsten. “Streel me daar maar. Zachtjes. Kan ik lekker van genieten, terwijl ik in slaap val.” Ik zuchtte. “Dat is gemeen. Hoe kan ik dan in slaap vallen als ik jouw mooie borsten moet strelen?” Een giebel was het antwoord. “Geniet er dan maar van. Jij bent de eerste vent die dat mag doen.” Ik kuste haar haren. “Ik zal m’n best doen, schatje. En als jij in slaap valt: prima. Dat zie ik dan maar als teken dat je me vertrouwd.” “Dat doe ik zeker Gijs. Welterusten.”

Een zachte zoen volgde en ze ontspande. Ze lag met haar hoofd onder mijn oksel. Ik kon nét met mijn linkerhand bij haar linkerborst; de rechterhand had het makkelijker. Ik deed niets met m’n handen; ze lagen stil op haar borsten en ik genoot van het feit dat Ilse tegen me aan lag en zich helemaal kon ontspannen. Ik was niet ontspannen; althans één lichaamsdeel niet. Mijn pik was keihard. Maar die moest maar even wachten. Ik wilde haar vertrouwen niet beschamen. En langzaam doezelde ik ook weg…

Ik werd wakker doordat Ilse zich voorzichtig van me losmaakte en opstond. Een blik op mijn horloge: 06:34. Nou, dan konden we nog een tijdje slapen… Lekker. Even later kwam Ilse terug en gleed zachtjes naast me in bed. “Hé schoonheid…” Ik kuste haar. “Hoi Gijs. Ook al wakker?” “Yep. Iemand die naast me in bed lag, moest er zo nodig uit.” Ze giechelde. “Vervelend hoor. Ik heb medelijden met je. Zal ik het goedmaken?” Ze pakte mijn rechterhand en schoof die onder het dekbed naar beneden. Ze legde hem op een warm, zacht meisjesbeen. “Voel maar…” Ik voelde nylon onder mijn vingers en werd meteen opgewonden. “Ilse… Wat ben jij….” Ze giechelde. “Best handig als je je minnaar en passant wat info kan ontfutselen. Nylonkousen, schatje. Speciaal voor jou aangedaan. Want ik wil jou verwennen. Nu is het mijn beurt.”

Ze lachte zachtjes. “Ik zag je wel naar mijn benen kijken, gisteravond. Volgens mij heb je hooguit twee bladzijden gelezen…” Ik keek zielig. “Tóch betrapt. En ik dacht het nog onopvallend mogelijk te doen.” Ilse gleed tegen me aan. “Mislukt. En dat vond ik helemaal niet erg. Eerder een compliment. En nu: vrijen jij. Ik wil je klaar voelen komen! Lekker tegen me aan, jouw zaad tegen me aan voelen spuiten!” Ze zweeg even. “Nu even niet in me, Gijs. Anders vallen er zaken op tijdens het zwemmen.”

Toen schoot ze in een onbedaarlijke giechelbui. Ik keek haar vragend aan en ze hikte: “Dan… hihihi… drijven er plotseling allemaal… hihi… witte klodders in het schone zwemwater. Daar krijgen we vragen over schat… En bovendien…hihihi… als er dan over een maandje een van de andere dames zwanger is…” Ik bromde: “Ja, vast. En de baby blijkt dan een zeemeermin te zijn… Ja, dan hebben we de poppen aan het dansen, natuurlijk.” Ilse trom zich tegen me aan. “En daarom, lekkere vent van me: Nu even niet in me komen. Maar me lekker strelen, voelen… Over m’n benen, over m’n buik en m’n borsten… Vind ik heerlijk!”

Ik gehoorzaamde en genoot van haar slanke lichaam. Ze wreef zich tegen me aan en ik streelde haar strakke billen. Ik voelde haar huiveren. “Vind je dat prettig?” Ilse knikte. “Ja. Lekker over m’n kontje voelen. En af en toe er een beetje tussen… Heerlijk!” “Wat jij doet is ook heerlijk, schat. Ik voel je lekkere lichaam tegen me aan… Je mooie borsten, je benen, je mooie platte buik…” “Niet kletsen, Gijs. Genieten en zoenen. Lekker nat tongen. Nú.” Ze voegde de daad bij het woord: haar tong drong in mijn mond en speelde me de mijne. Binnenboord, dan weer buiten onze monden… Ik betastte haar benen, haar billen en tussen haar benen… “Gijs… Streel me over mijn slipje. Zachtjes over mijn poesje. Heerlijk!”

Ze ging nu op haar rug liggen, haar benen opgetrokken en wijd uit elkaar. Ik betastte haar zachte slipje en voelde haar lipjes onder de dunne stof. “Lekker… Iets hoger strelen, mooie vent. Daar zit m’n clitje. Verwen dat maar…” Ik keek haar aan. “Mag ik je poesje zoenen?” Twee glanzende ogen keken me aan. “Toe maar…” Ik kuste haar haar. “Kom maar op me liggen. Jij bepaalt hoe…” Vliegensvlug draaide ze zich om en kwam naast me zitten.

“Even wachten, lieve Gijs…” Ze trok haar slipje uit en ging toen boven me zitten, haar poesje op een paar centimeter van mijn mond. “Zo. Nu kun je er goed bij. En ik bij jou. En niks tegenhouden: Als je klaar moet komen: lekker laten komen, lief bulldozertje van me. Geniet van je meisje; ik ga ook van jou genieten.”

Daarna voelde ik paar warme lippen langzaam over mijn pik schuiven en een tong die m’n eikel verwende. Ik genoot! En streelde haar warme benen. Haar poesje kwam steeds dichterbij, totdat mijn neus haar lipjes raakte. Toen likte ik in één keer stevig over haar warme, vochtige vagina. Met een gesmoorde kreun llse weten dat ze dit wel op prijs kon stellen. Nóg een lik en toen duwde ik mijn tong tussen haar lipjes in. Langzaam naar boven tot ik haar clit vond. Zachtjes likte ik die en zoog er even aan. Ze huiverde en zoog zich vast op mijn pik. Haar tong fladderde er omheen.

Toen liet ze me los en voelde ik een hand die me in een rustig tempo aftrok. “Geniet maar van mijn mooie benen om je hoofd…” hoorde ik en toen klemde ze mijn hoofd er tussen. Ik kon niet meer voor- of achteruit; ik kon niet meer bij haar vochtige poesje wat verleidelijk vlak voor mijn ogen bewoog. En Ilse’s hand ging sneller op en neer. “Schat… Ik hou het niet lang meer! Dit is zó lekker…”

Even ontspande ze haar benen en ik hoorde: “Klaarkomen jij! Lekker klaarkomen… Ik wil je zien spuiten! En je zaad proeven… Uit je pik drinken…” Ik schokte, mijn pik zwol op en ik spoot! Meteen voelde ik haar mond om mijn pik heen en voelde hoe ze zoog. En slikte! Tijdens mijn orgasme bleef ze likken en zuigen, tot ik helemaal leeg was en ontspande. Toen kwam ze langzaam overeind, draaide zich om en keek me aan.

“Heerlijk geil, Gijs… Hier heb ik vaak van gedroomd. Een mooie vent bevredigen, zodat ik zou proeven hoe hij smaakte. En jij bent lekker…” Ik trok haar naar me toe. “Jij ook. Met je lekkere sexy benen om me heen. Maar de volgende keer wil ik jou ook laten klaarkomen, lieve Ilse. En jouw geil proeven. Je hebt me vreselijk verwend, schat.” Ze glimlachte. “Dat was de bedoeling ook. Anders ga je lopen mopperen en dat wil ik niet.”

Ze legde haar hoofd op mijn borst. “Nog even lekker knuffelen met mijn bulldozer. Over niet al te lange tijd gaat de wekker.” Ze legde een mooie been over de mijne en wreef haar poesje tegen me aan. “De volgende keer mag jij mij weer laten genieten, lover. Deze keer was het jouw beurt.” Een knipoogje volgde en toen ontspande ze. Rustig lagen we te doezelen, helemaal tevreden. Tot de wekker ging…