De volgende dag gebeurde er niets spannends. Natasha had hem uitgelachen en had het “ flauw “ gevonden dat Stefan nou niet eens had mogen helpen.

Die middag tijdens het bezoekuur was Ome Jan en tante Jans weer langs geweest.

En Peter had zijn plan met Ome Jan besproken, die hem een klap op zijn schouder had gegeven en gezegd “ gaan we regelen terwijl de ring en het papiertje in zijn portemonnee verdwenen.

Tante Jans had wat zuinig gekeken en geschreven“ zou je dat nou wel doen jongen?”

En Peter had zijn lieve tante gezoend en in haar oor gefluisterd “ als ik van een ding zeker ben is dit het wel “. Waarop tante hem had terug geknuffeld en gezegd “ dan moet je dat doen jongen “

Die middag was Paul ook weer langs gekomen, en had blij gereageerd op de bril en het nieuws, en de mogelijkheid om via het tekenboek te communiceren.

Hij bleef nu ook veel langer dan normaal.

En zo was de dag voorbij gegaan.

Maar nú was het donderdag en had Peter om twee uur een afspraak bij zijn KNO arts.

De hele ochtend had hij in spanning gezeten en had haast geen hap gegeten. Het trainen voor die dag was ook niet echt gelukt.

Tijdens het douchen was Natasha even stiekem naar binnen geglipt. Om zo te proberen de spanning van zijn lijf te halen. Maar zelfs na een snelle aftrekbeurt onder begeleiding van een heerlijk potje tongzoenen. Was de spanning niet verdwenen.

Om half twee was Natasha weer bij hem gekomen om hem op te halen en had hij weer zijn medaillon gekust.

Ze had er weer niet naar gevraagd maar het wel gezien.

Samen waren ze naar beneden gelopen en hadden er schijt aan gehad dat ze hand in hand door de gangen liepen. Iets wat natuurlijk ongebruikelijk is als er een verpleegkundige met een patiënt hand in hand lopen. En het grote stuk door de hal zelfs gearmd. Martin de oude portier had het gezien, en vriendelijk naar ze gelachen en even de pet op gelicht.

Daarna hadden ze in spanning in de wachtkamer van dokter Albrechts zitten wachten. Tot het verlossende woord kwam

“Meneer van de Bos. “

Samen waren ze naar binnen gegaan en de dokter had gelachen, en gezegd terwijl Natasha zich weer opwierp als tolk vertaler.

“ Leuk brilletje Peter, ik heb het gehoord en gelezen, dokter Lammers heeft mij zelfs even gebeld. Een klein wonder en ik hoop dat we dat hier vanmiddag ook gaan beleven. Ga je mee? “

En ze waren de behandelkamer in gelopen waar in de hoek ook een hokje met een deur en een glazen raam waar ze geluidstesten konden doen.

Dan moet Peter op een stoel plaats nemen.

En de kno arts bekijkt eerst het rechteroor.

Ten minste wat ervan over is. Natasha hoort hem duidelijk grommen en even later met het hoofd schudden.

Dan gaat er een dun staafje aan een slangetje in het gaatje en hoort zij een slurpend geluid. Weer kijkt de dokter en trekt een zorgelijk gezicht. Nogmaals het staafje en dan nog een tweede staafje met een slangetje even later weer wat vloeistof wat uit het oor loopt.

Weer kijken en Natasha ziet een rare vertrekking van de mond. Maar ze durft niets te vragen. Niet in de laatste plaats om dit misschien slechte nieuws over te brengen.

Dan moet Peter zich omdraaien en begint de arts een zelfde onderzoek aan de rechter kant. Eerst kijken dan uitslurpen en dan weer een soort spoelen en slurpen.

Natasha ziet op dat moment ook een soort vieze smurrie uit het oor komen. En Peter die opeens zegt “ ik weet niet wat je doet maar je maakt wel een berg herrie dokter “

Natasha ziet dokter Albrechts nú glimlachend kijken en zegt “ goed zo dat is precies wat ik van jou wil horen “

En Natasha vertaalt dit gelijk en ziet hoe Peter ondanks de rare grimassen ook moet glimlachen.

Dokter Albrechts gaat nog even door. Weer een ander stokje en Natasha ziet weer een hoop vieze smurrie uit het oor komen wat de dokter handig opslurpt met een van die metalen pijpjes. Dan rijdt de dokter op zijn krukje naar een ladekast. Pakt hier een injectie spuit en een flesje met vloeistof.

Rijdt terug en terwijl hij weer in het oor van Peter aan het rommelen is begint de dokter te fluiten, een soort van zelf verzonnen liedje. Natasha herkent dat van hem want hij doet dit regelmatig ook op de afdeling en meestal alleen als hij een goed humeur heeft of blije zin. Ze ziet de dokter nu wat papieren doekjes op de schouder leggen onder het oor dan de injectie spuit de vloeistof naar binnen spuiten. En even later begint er een raar soort bruisend bruin groene drap uit het oor komen.

Dokter Albrechts verrijdt zijn stoel met een harde duw van zijn voeten naar een andere lade kast. Pakt hier een ampul en een hele kleine injectie spuitje en een lange hele dunne naald. En ziet de dokter de infectie spuit in orde maken. Ampul open, opzuignaald spuit vullen en even later de lange dunne naald erop. Hij zorgt dat er geen lucht meer uit komt en rolt zich daarna terug. Het bruisende oor is gestopt en de kno arts is weer druk met zijn dunne staafjes aan het rommelen. En Natasha hoort weer het slurpende geluid van het apparaat. “ zo dat is weer helemaal schoon “ zegt de arts. Kijkt nogmaals goed in het oor. Pakt daarna een beugel en zet deze op de stoel. “ even naar voren Peter”. Hetgeen hij doet dan wordt beugel goed gezet en zegt de dokter. “ Prima en nú met het hoofd er tegen aan liggen Peter. Dan doe ik nog een band om je hoofd want ik wil dat je helemaal stil ligt met je hoofd”. En inderdaad komt er een band om het voorhoofd de dokter zegt “ peter ik ga je nu twee of drie hele kleine injecties geven, en breng ik wat vloeistof terug in het slakkenhuis maar het is belangrijk niet te bewegen ook niet op de stoel. Dus doodstil liggen, je voelt er niks van maar is wel precisie klusje. “

De stoel wordt nog iets verzet, “Comfortabel? “ vraagt de dokter en Peter steekt zijn duim op.

Dan kijkt de dokter door het apparaat en brengt heel voorzichtig de naald in het oor

Heel even ziet Natasha dat de dokter een heel klein beetje vloeistof uit de injectie spuit drukt. De injectie spuit wordt weer terug gehaald en de oefening herhaald. In totaal drie keer. Dan legt hij de injectie spuit weg trekt de band los en zegt “ Klaar “

Peter komt overeind en voelt zich gelijk duizelig worden en zegt dat meteen “

Dokter ík weet niet wat u gedaan heeft maar ik ben zo dronken als een aap of ík een fles rum heb leeggedronken “

Dokter Albrechts steekt zijn duim op en zegt “ mooi dan weet ik precies dat ik goed zat.

Dit is je evenwichtsorgaan dat weer even bijgesteld moet worden. Die zit namelijk in het slakkenhuis. Maar dat bijstellen doe ik niet maar moeder natuur. Je zal de eerste paar dagen ook dit gevoel houden waarschijnlijk duurt het 3 tot 4 dagen. Maar je zal dan waarschijnlijk ook weer beter gaan horen. Peter kijkt de dokter aan en zegt “ horen? Ik hoor nog geen moer.” “ Geduld geduld jongeman “

zegt dokter Albrechts met een glimlach.

“ Kom maar mee, maar houdt u mij maar even vast,”. dan pakt hij een gehoorapparaat en stopt deze in Peter zijn oor. Zet het apparaat aan en Peter grijpt gelijk naar het oor want een oorverdovend lawaai klinkt er in zijn oor. Gelijk zet de Dokter het uit en haalt het uit zijn oor, pakt een ander en zet het aan en dan in zijn oor. Peter hoort dan een aangenaam ruisen in zijn oor.

En zegt dit dan ook”. Dokter ik hoor nog niks van geluid maar het is niet zo’n herrie als net”

“ Prima ! “ roept de dokter en Peter begint te lachen.., “zegt U nú prima dokter ? “

“ Klopt! “En kijkt lachend naar Peter.

Dan pakt hij een grote hoofd telefoon en zet deze bij Peter op zijn hoofd en doet dan de deur open van het kleine geluidsdichte kamertje. Als Peter zit, sluit hij de koptelefoon aan. En wijst op een papiertje waarop staat; Hand open bij geluid, dicht als U niets meer hoort.

En Peter steekt zijn hand omhoog in afwachting of hij iets hoort. Dan hoort hij een hoge piep toon en opent zijn hand.

Totdat hij niet meer hoort, dan een lage bromtoon. Hand open en even later weer dicht. Dan een zoemtoon zelfde ritueel.

En zo gaat het even door hoog, laag, wel, niet.

Maar Peter zit met een lach van oor tot oor

In het hokje, hij kan weer horen.

Dan wijst de dokter op het andere oor.

En hoe de dokter ook zit te draaien hij hoort niks. Dan gaat de deur open en moet Peter uitstappen en neemt de Dokter ook het gehoor apparaat uit zijn oor.

En pakt een ander soort gehoor apparaat, die wordt opgezet, dan kijkt de dokter of het goed zit en draait een of andere knop aan.

En Peter voelt wat pijn achter het oor waar een soort schroef hard op het bot drukt.

Peter moet weer het hok in en wordt weer aangesloten. Weer de hand omhoog en na een minuut of zo, Een bromtoon. En zijn hand gaat open. En hij ziet dokter Albrechts lachend zitten en Natasha klapt in haar handen. Dan is het weer stil, en even later hoge toon. Hard naar zacht. Eigenlijk het zelfde als bij zijn andere oor alleen trilt het meer op zijn hoofd. Of het een soort stroom stootjes zijn.

Dan is de dokter Albrechts klaar, en mag peter uit het kamertje komen.

Koptelefoon af. Dan loopt dokter Albrechts naar een grote kast. Trekt een paar lades op en haalt er een klein doosje uit.

Haalt een apparaatje eruit en stopt het weer in een kastje en begint dan wat op een toetsenbord te tikken. Even later haalt hij de twee kleine apparaten eruit. Dit hele proces duurt misschien twee of drie minuten.

In welke tijd Natasha niks zegt maar alleen zit te grijnzen.

Dan komt dokter Albrechts op hem aflopen en stopt een klein apparaatje in zijn oor, terwijl er een heel klein kastje achter zijn oor komt. Het is een heel klein gehoorapparaat.

“ En meneer van de Bos, wat vind U hiervan? “ terwijl hij hem lachend aankijkt.

Peter is stomverbaasd want hij verstaat het woord voor woord. En roept dan blij verrukt

“ Doc. Dit is fantastisch! “

Dan hoort hij een andere stem die zachtjes zegt “ Hallo lieve Peter nú kan je mij niet alleen zien maar ook horen “

Het is de mooiste stem die hij na ruim 3!maanden heeft gehoord, en kijkt langs de dokter naar het lieve gezicht van Natasha.

En Peter zegt zachtjes terug “ Hallo lieverd aangenaam kennis te maken “

Hij hoort de dokter nú lachen, het klinkt raar het klinkt luid maar het klinkt.. en dat na maanden van stilte. Maar Peter is blij hij is dolgelukkig. Hij kan weer horen.

Dan zegt de dokter, “ meneer van de Bos, Peter. Ik moet U nog even het een en ander vertellen. Ten eerste U hoort over ongeveer 10 minuten niets meer “. “ Wat ! “ roept Peter verbaasd. Maar ziet dat de dokter 2 handen omhoog steekt als een teken van overgave.

Maar vervolgt dan “ Dat komt omdat de batterij dan leeg is. “ en grijnst daarbij. En Peter laat een zucht van verlichting.

Dan gaat de dokter verder en zegt “ dus ik moet U snel wat vertellen, kunt U daarna op gemak opladen. Peter ik heb je beide oren nú goed kunnen bekijken en nu ook helemaal schoon gemaakt. Wat betreft U rechteroor heb ik slecht nieuws, ten minste minder goed nieuws. Waar ik altijd al bang voor was maar niet goed kon zien, totdat het trommelvlies binnen in het oor genezen zou zijn en schoongemaakt. Maar achter het trommelvlies zit een ruimte met daarin drie zeer kleine botjes. Dit zijn de kleinste botjes die ons lichaam kent, en deze botjes in Uw rechter oor zijn kapot of gebroken maar functioneren niet meer zoals zou moeten.

Deze botjes ook wel gehoorbeentjes genoemd en heten: hamer oftewel malleus, het aambeeld oftewel incus en de stijgbeugel oftewel stapes Deze botjes zijn normaal scharnierend aan elkaar verbonden en de trillingen van het trommelvlies door geluid zorgen ervoor dat de botjes gaan bewegen en dat geluidstrillingen naar het zogenaamde middenoor worden getransporteerd. Dan moet het binnenoor er voor zorgen dat geluid zonder al te veel verlies van energie omgezet wordt in een trilling van een vloeistof die zich in het slakkenhuis oftewel de cochlea bevindt, die bevindt zich namelijk ook in het binnenoor. En dat slakkenhuis zorgt ook weer voor het evenwichtsorgaan wat zich daarin bevindt.

Zoals gezegd rechts zijn deze botjes beschadigd en functioneert het niet meer.

Nú hebben wij daar wel een special gehoorapparaat voor het zogenaamde beengeleidingshoortoestel. Die kunnen we gebruiken omdat het geluid niet meer goed via de gehoorgang, het trommelvlies en de gehoorbeentjes bij het slakkenhuis kunnen komen. Maar hier wil ik nog even mee wachten, omdat dit een kleine ingreep wordt

Omdat ik dan een klein schroefje in het bot moet aanbrengen.

Maar zoals gezegd wil ik daar mee wachten, want het linkeroor functioneert namelijk heel goed nu.

Dit oor was namelijk toch nog ernstig vervuild , wat in eerdere operaties niet goed is schoongemaakt of behandeld. Waarschijnlijk tijdgebrek en uw geval hadden brandwonden een hogere prioriteit.

Ik had dit al wel gezien maar wilde het genezingsproces van het kapotte trommelvlies niet verstoren.

Ik heb in het linkeroor ook de vloeistoffen in het slakkenhuis weer aangevuld. Dit had ik ook kunnen overlaten aan moeder natuur maar dan hadden we maanden verder geweest.

Nu op deze manier zijn we er gelijk. Zaals gezegd U zult nog een paar dagen goed duizelig zijn. En waarschijnlijk ook misselijk worden, lijkt op zeeziek zijn.

Maar ik heb nu ook een klein achter het oor gehoorapparaat aan gebracht die het geluid versterkt. Deze zal in loop van de tijd nog diverse keren moeten worden bij gesteld . Het zou zomaar kunnen nu de druk in het slakkenhuis weer goed is en het lichaam weer wat beter wordt, dat het oor verder geneest dat en U zonder gehoorapparaat kunt leven. Maar dit is absoluut niet zeker. En wil U dus ook geen valse hoop geven.

Dit genezingsproces en ook het horen met één oor wil ik even afwachten voor we wel eventueel stappen ondernemen aan het rechteroor.

Ben ik duidelijk geweest. Ik wil het U nog wel een andere keer beter uitleggen met een model van het oor erbij zodat ik het allemaal kan aanwijzen. Maar daar hebben we nu de tijd niet voor. Vanwege de batterijen”

Maar Peter was helemaal blij en op de hoogte en bedankt de dokter ook.

“ Dokter bedankt voor U uitleg ik begrijp het helemaal. Misschien een volgende keer wat meer over de eventuele mogelijkheden wat betreft rechts. Maar ben al blij dat ik nú weer wat kan horen”

“ prima Peter dan doe…..“ en het is stil

En Peter begint te lachen, en wijst op zijn oor , en zegt “ leeg ! “

En dan schrijft Natasha, weer op zijn hand

‘ schat. Volgende week een vervolg afspraak en de dokter komt morgen nog even langs “. Dan laat de Dokter ze uit de behandelkamer vertrekken.

Peter moet zich nu goed vasthouden aan Natasha en is zo duizelig als wat en voordat ze bij de liften zijn, kotst hij zichzelf helemaal leeg in een vuilnisbak die in de gang staat. Hij voelt zich werkelijk hondsberoerd.

Zonder verdere moeilijkheden halen ze de afdeling en kruipt Peter op bed.

En Natasha laat het hoofdeind van het bed zakken zodat hij vlak ligt. Doet de gordijnen dicht en haalt de bril van zijn neus.

En langzaam zakt de misselijkheid, terwijl Natasha het kleine doosje met hierin zijn gehoorapparaat aan de stroom legt.

Kunnen ze vanavond weer gewoon keer gewoon praten, denkt zij.

Ze kan haast niet wachten.