Hoe de vorige aflevering eindigde

Ik stapte op de fiets en vertrok naar Renske, dat was iets van 20 minuten fietsen. Ze woonde in de buurt van het Noorderplantsoen, vlakbij station Groningen Noord. .Om even over elf belde ik aan. Renske deed met een brede lach open en spreidde haar armen. “Douwe! Heerlijk om jou weer te zien!”



---

Eerlijk waar, ik vond het ook heerlijk om Renske weer te zien. De laatste jaren voordat ik naar Eindhoven vertrok waren veelbewogen geweest met hoge pieken en diepe dalen. De vriendschappen met Charlotte, Lena en Renske waren hoge pieken geweest, mijn afwijzing van Charlotte een heel diep dal.

Verblind door mijn verliefdheid voor Charlotte had ik eerst weinig oog gehad voor de gevoelens van Lena en Renske en hun alleen als goede vriendinnen gezien, hoe hard vooral Renske ook haar best had gedaan om mij te verleiden. Uiteindelijk was ik toch voor haar bijl gegaan. Ik had ik haar een keer thuisgebracht na een feestje van haar team, waar ik coach van was. Omdat ik redelijk aangeschoten was, stelde ze voor dat ik niet weer op de fiets zou stappen en bij haar zou blijven slapen. We waren toen innig verstrengeld op haar bed in slaap gevallen. De volgende dag was ontaard in één groot seksfestijn. Sindsdien sloten we gezamenlijke feestjes meestal samen af.

Nu stond ik weer voor haar deur. Niet na een gezamenlijk feestje, niet half bezopen. Renske ontving me met open armen, ze straalde uit dat ze écht blij was me weer te zien. Ik trok haar stevig tegen me aan en kuste haar op haar mond. “Leave skat, it fielt sa goed om dy wer te sjen!” fluisterde ze in het Fries. Dat voelde voor mij als thuis komen. Haar vertrouwde nabijheid, onze gemeenschappelijke taal. Zeker had ik hier naar uitgekeken, maar tegelijk knaagde het ook. Ik had nu een vriendin in Eindhoven van wie ik zielsveel hield en zij van mij. Hoe moest ik dit rijmen met de aantrekkingskracht die Renske op mij had?

Het werd een lange nacht. We hadden veel te bespreken. Ja, we lagen als vanouds naakt tegen elkaar aan. We streelden elkaar, we zoenden elkaar. Maar we lagen lange tijd vooral te praten, zonder meteen heftig te vrijen. We vertelden elkaar hoe ons leven verliep. Vooral mijn avonturen, ik had iets meer meegemaakt dan zij. Ik stortte mijn hart uit met het hele verhaal. Mijn werk, natuurlijk, maar vooral alles rond Erna, de bezoekjes van Lena, mijn lessen in de sportschool, het gevecht met Dennis en Henry, mijn werk als uitsmijter in de seksclub, mijn nachtmerries, de lessen van Don Juan, het tweegevecht met Dennis voor de criminele Raad, mijn activiteiten als erotisch masseur, Tjitske en Herman die mij als hun meester beschouwden, mijn avond als gigolo bij Eugenie, de verijdelde moordaanslag op Erna, Ben Meesters die voor mijn ogen werd doodgeschoten en wiens kogel me rakelings miste.

Halverwege de nacht keek Renske me ernstig aan. “Lieverd, volgens mij had je nooit naar Eindhoven moeten gaan. Wees eens eerlijk: dit fantaseer je toch allemaal?” Ik slikte. Ja, het leek allemaal te idioot voor woorden. Ik kon me voorstellen dat Renske het meeste als verdichtsels beschouwde. Het klonk allemaal ook wel erg onwaarschijnlijk. “Zal ik jou eens laten voelen dat die massages wel degelijk echt zijn?” Ze giechelde. “Ja, maak me maar gek.”

Toen Renske een poosje later spuitend klaar was gekomen en nog lag na te hijgen van haar orgasme door mijn voetmassage, zei ze: “Oké, dat stukje heb je niet verzonnen. Jezus, Douwe, wat was dat lekker! Ik wist dat je lekker kon masseren, maar dit was wel de overtreffende trap! Dus dit heb je ook in een nachtclub gedaan?” “Ja, gisteravond. Gewoon bij iemand uit het publiek. Over een week ben ik geboekt voor een vrijgezellenavond van dames. Eén van de dames had ik ontmoet in de trein, toen ik met Erna uit Friesland terugkwam van mijn ouders. Ik heb haar toen ook zo’n massage gegeven.” “In de trein?” “Ja. Gewoon met haar kleren aan, hoor.” Ik grijnsde. “Ze had daarna wel een merkwaardig vochtvlek in haar broek bij haar kruis.” Renske schaterde.

Toen keek Renske me serieus aan. “Lieve Douwe, jouw leven daar klinkt als een slecht jongensboek. Heel avontuurlijk, maar niet gezond. Jouw liefde voor Erna is vast oprecht en ik geloof meteen dat zij waanzinnig verliefd op jou is. Ik ken dat gevoel maar al te goed. In je taal hoor ik het ook: je krijgt al wat een Brabantse ‘g’, maar wees eens eerlijk: voel je je thuis in haar wereld?”

Ik keek even serieus terug. “Ja, ik ben waanzinnig verliefd op haar. Ik kan me helemaal in haar verliezen. En ik weet zeker dat zij van mij houdt. Ze laat me ook veel vrijheid. Ze accepteert mijn vriendschap voor jou en Lena, ze ziet mij niet als haar exclusieve seksuele eigendom. Ze verwacht van mij dat ik op mijn beurt haar werk als escort respecteer en haar de ruimte geef om biseksuele betrekkingen met vriendinnen en eventuele vriendjes te onderhouden. Dat is spannend maar voelt ook bevrijdend.”

Renske gaf me een lange zoen. “Oké, lieverd, stel ik de vraag nog een keer: voel je je ook thuis in die wereld?” Ik sloeg mijn ogen neer. Ik slikte even moeilijk. “Nee”, fluisterde ik, “nee, ik voel me daar niet thuis.” Ik begon te snikken, wat overging in een onbedaarlijke huilbui. Renske streelde me teder en drukte me aan haar boezem, tot ik uitgehuild was. “Kom, vrij met me. Ik verlang naar je.”

We vrijden langdurig, rustig en teder. Ik streelde haar overal, overlaadde haar lichaam met lieve kusjes. Zij deed hetzelfde met mij. Langzaam warmden we elkaar op, onze liefkozingen werden vuriger, lust nam het over. Ik kneep in haar tepels, likte haar spleetje en clitje tot ze begon te kronkelen en gillend klaarkwam. Daarna trok ze me op zich en begon me vurig te tongen. Als vanzelf gleed mijn stijve paal tussen haar schaamlippen door haar kletsnatte liefdestunneltje in. In een heerlijke cadans zweepten we elkaar steeds verder op, mijn orgasme kwam langzaam maar zeker naar de oppervlakte. Ik probeerde het uit te stellen tot ook Renske zover was. Ik voelde haar lichaam trillen, haar kutje krampte om mijn paal en terwijl zij krijsend tot haar orgasme kwam, explodeerde mijn pik in haar binnenste en spoot ik brullend straal na straal heet sperma diep tegen haar baarmoeder aan. Ik zag sterretjes en zakte uitgeput op haar neer.

Toen ik weer een beetje bij mijn positieven kwam, was Renske nog steeds van de wereld. Ik zoende haar voorzichtig. Ik moest vreselijk nodig plassen. Voorzichtig kroop ik van haar af. Ik legde teder een dekentje over haar heen en ging naar de wc. Tijdens mijn wc-bezoek was Renske ondertussen ook bijgekomen uit haar orgastische roes. Ze ging ook even gauw naar de wc en we spoelden ons samen snel af onder de douche. Toen we daaruit kwamen liepen we Edward tegen het lijf, een huisgenoot en vroegere minnaar van Renske. Die begon te lachen, toen hij ons daar naakt op de gang aantrof. “Hé, Douwe, weer terug in Stad? Heftig weerzien met Renske, zo te horen.” Ik bloosde. Renske ook, zag ik. “Ja, dat kun je wel stellen”, antwoordde ik maar. Ontkennen had weinig zin, we waren niet bepaald stil geweest. Ik trok Renske even tegen me aan en keek hem uitdagend aan. "Sorry voor de overlast, makker." “Nou, het zou fijn zijn als jullie me nog een paar uurtjes slaap zouden gunnen”, mopperde hij, "ik moet morgenvroeg weer werken." Dat deden we, geen probleem. We kropen in bed en vielen als een blok in slaap.

De volgende morgen werd ik toch om een uur of zeven wakker. Mijn biologische klok liet zich door een avondje doorzakken niet zo snel van de wijs brengen. Renske was nog in diepe slaap. Ik overdacht de afgelopen nacht. Het was heerlijk geweest om met haar te praten en te vrijen. Beter dan ooit te voren, eigenlijk. Haar vraag of ik me ‘thuis’ voelde in Eindhoven had me diep geraakt. Ondanks mijn liefde voor Erna was het antwoord me duidelijk: ‘nee’. En ik wist dat het antwoord altijd ‘nee’ zou blijven, hoe zacht mijn ‘g’ ook aan het worden was. Ik zou me daar altijd immigrant blijven voelen. Maar Erna was op en top een Eindhovense, die zou nooit en te nimmer in Groningen of Friesland kunnen aarden. Was er dan wel toekomst voor Erna en mij?

Terwijl ik zo lag te piekeren, werd ook Renske wakker. Ze draaide zich met een glimlach naar me toe. “Goedemorgen, Douwe.” Ze zoende me. “Wat lig je te woelen, Douwe?” “Ik lig te piekeren, lieverd. Over de afgelopen nacht. Over mijn relatie met Erna. Over Eindhoven en Groningen.” “Heb je spijt over vannacht? Voel je je schuldig?” “Nee, ik voel me niet schuldig over vannacht. Ik heb Erna meteen verteld dat ik een paar intieme vriendinnen heb, van wie jij er één bent. Zij accepteert dat. Maar ik loop te denken over die vraag van jou over me ‘thuis’ voelen. Daarover voel ik me wel schuldig naar Erna toe. Hoezeer wij ook van elkaar houden, ik zal me daar nooit ‘thuis’ voelen. Ik vraag me daarom af of onze relatie wel toekomst heeft, of dat op een gegeven moment geen splijtzwam wordt tussen ons.”

Renske streelde me door mijn haar. “Lieve Douwe, de vraag stellen is hem beantwoorden, denk je ook niet?” Ik wist dat ze gelijk had maar het deed verdomde pijn. Had ik eindelijk een fantastische relatie, een relatie waar ik letterlijk voor gevochten had en die me zoveel liefde gebracht had, dat kon toch geen dood spoor zijn? Renske keek me lief aan. “Douwe, wat ik nu ga zeggen zeg ik maar één keer. Ik hou vreselijk veel van je. Ik gun je dat je gelukkig wordt met Erna, maar ik geloof er niet in dat er voor jullie samen een toekomst is. Raakt jullie relatie binnen twee jaar uit, dan kun je altijd bij mij terecht. Zelfs als ik in de tussentijd een vriendje krijg, ik geef die op voor jou, dat beloof ik. De vrijheid die Erna jou geeft, krijg je ook van mij. Maar ik ga niet langer dan twee jaar op je wachten.” Ik gaf haar een diepe zoen. “Dankjewel, lieverd. Dit betekent heel veel voor me. Ik wist dat je verliefd op me was maar dat het zo diep ging, dat wist ik niet.” “Ik realiseerde me eigenlijk pas toen je weg was, hoezeer ik je mis. Het was ook wel ingewikkeld allemaal, met Lena en Charlotte. Die zijn ook goede vriendinnen van mij en ik wist ook van hun gevoelens voor jou. Ik dacht eigenlijk dat je voor Charlotte ging. ” “Dat was ook wel zo, maar die heb ik uiteindelijk afgewezen. Ook vanwege Lena, maar eigenlijk was ik gewoon te bang om me aan haar over te geven. Ik vond ik de hele situatie ingewikkeld en voelde mezelf te kwetsbaar.” Ik begon te grinniken. “Nu zit ik in een relatie met Erna die minstens zo ingewikkeld is. Door het debacle met Charlotte heb ik mezelf voorgehouden dat ik meer moet durven leven. Dus nu ben ik wel in het diepe gesprongen.” Ik kuste haar innig.

We stonden op en gingen naar de keuken, waar we opnieuw Edward tegen het lijf liepen. “Zo, stelletje bonobo’s, lekker uitgeslapen?” “Nee”, zei Renske kattig, “maar wel een hele fijne nacht gehad. Daar had jij nog wat van kunnen leren”, zei ze er gemeen achteraan. “Oké, oké, ik ken mijn plaats. Mijn nacht was wat minder. Geluidsoverlast en zo.” “Dat zal wel”, antwoordde Renske vinnig. “Eigen schuld, dan had jij indertijd maar beter je best moeten doen.” Ik brak in. “Zullen we het even gezellig houden? Ik heb nog geen ontbijt en koffie op, dan ben ik nog een beetje allergisch voor gekibbel tussen ex-geliefden. Dankjewel alsjeblieft.” Edward stond wat chagrijnig op. “Ik laat jullie wel even alleen, ik heb mijn ontbijt al op. Moet zo meteen nog werken.”

Renske en ik bespraken wat we de rest van de dag zouden gaan doen. Het was nog mooi weer, dus Renske stelde voor om te gaan zwemmen bij de Hoornse Plas en daarna in de stad te gaan eten. “Vanavond een filmpje pakken?” Dat vond ik een prima plan. Toen verraste ze me. Een beetje aarzelend zei ze: “Ik heb Charlotte verteld dat jij vandaag langs zou komen. Vind jij het goed als ze vanmiddag met ons mee komt? Volgens mij hebben jullie het niet goed afgesloten.”

Die had ik niet aan zien komen. “Daar heb je wel gelijk in, dat we het niet goed hebben afgesloten. Maar Charlotte heeft duidelijk te kennen gegeven dat er geen tweede kans zou komen toen ik haar afwees, toen ze een relatie met mij wilde.” “Dat zal wel, maar jullie vriendschap was heel intens. Zij heeft er moeite mee hoe het afgelopen is en jij ook. Misschien dat jullie het nu wat warmer af kunnen sluiten, zeg maar.”

“Ik dacht dat jij me net voorstelde om een relatie met jou aan te gaan? En nou kom je met Charlotte op de proppen!” “O, ik denk ook niet dat zij en jij nog een relatie zullen krijgen. Maar ik denk dat jullie vriendschap voor jullie allebei te waardevol was om zo te eindigen.” Daar moest ik even over denken, maar het prikkelde me wel. “Vooruit, ik zou het wel fijn vinden om nog een keer met haar te praten”, zei ik. “Oké, dan vraag ik of ze vanmiddag ook naar de Plas komt.” Renske pakte haar telefoon en stuurde een appje. “Zo, nog een koffie?”

Het beloofde nog een spannende dag te worden.