Dit is een liefdesbrief aan een verloren gegane liefde.

Liefste,

vanaf het moment dat ik in de bioscoop ging werken waar jij werkte hadden wij een klik met elkaar. Jij was een 23 jarige studente en ik was een man van 38. Ik vond jou leuk en schijnbaar was dit gevoel wederzijds. We konden om dezelfde dingen lachen en hadden dan ook dezelfde absurde humor. Jij was een schuchtere, verlegen jonge vrouw en je kleedde je nogal conservatief. Maar door de jaren heen kroop je meer en meer uit je schulp en liet je je zelfs door mij op de foto zetten, iets dat je voorheen nooit gewild zou hebben.

De jaren verstreken, en ik voelde me meer en meer tot je aangetrokken, alhoewel ik van tevoren nooit gedacht had dat ik ooit voor een vrouw als jou zou kunnen vallen. Je was niet de vrouw die ik mij had voorgesteld als mijn partner, maar je had iets dat mij een warm gevoel gaf. Ik vond je een hele mooie vrouw, zowel uiterlijk als innerlijk, en als je naar me lachte was het of ik door de bliksem getroffen werd. Het was alsof ik je mijn hele leven al kende en dat onze ontmoeting voorbestemd was. Soms had ik al aan een oogopslag genoeg om te weten wat je dacht.

Als ik naar jou toekwam voor hulp met iets, stond je altijd voor me klaar. Toen ik een e-mail account wilde hebben, maakte jij er een voor mij, toen ik hulp nodig had bij het opstellen van een brief aan een bioscoopvakblad, gaf je mij tips, toen ik een feestje wilde organiseren, hielp je mij met de organisatie. Je liet, voor mij, je moeder zelfs met enige regelmaat een chocoladetaart bakken. Aan al die dingen merkte ik dat je mij leuk vond.

Ik kan van mezelf niet zeggen dat ik verlegen was in de omgang met vrouwen, maar als het om de liefde ging durfde ik nooit het initiatief te nemen. Doordat ik ben opgegroeid in een gezin waar de woorden "Houden van" of "Ik hou van jou" nooit werden uitgesproken ben ik zó geremd geraakt dat ik nooit aan een vrouw mijn liefde durfde te betuigen. Daarom heb ik jou ook nooit verteld dat ik zielsveel van je hield.

Helaas komt aan alle mooie dingen een einde. Het ging de laatste tijd niet goed met de bioscoop. De bezoekersaantallen liepen terug, en ik wist dat dit niet lang vol te houden was. En onze baas vertelde ons dat de bioscoop dicht zou gaan. Dit betekende dat ik jou dan niet meer zou zien en, omdat ik nog steeds niet tegen jou durfde te zeggen wat ik voor je voelde, wist ik dat het dan nooit iets zou kunnen worden tussen ons tweeën. Ik bleef, nadat de bioscoop zijn deuren voor de allerlaatste keer had gesloten, nog een maand langer doorwerken om mee te helpen de apparatuur te demonteren.

Toen ik samen met onze baas in de zaal even zat uit te rusten van het werk, vroeg deze aan een van de mensen van het bioscoopconcern, dat onze apparatuur zou gaan gebruiken in bioscopen van hen, of zij misschien nog een goede filmoperateur konden gebruiken. De man zei dat dat wel een mogelijkheid was omdat zij juist een nieuwe bioscoop aan het bouwen waren. Maar, zo vertelde hij, deze was wel in het noorden van het land, en ik zou dus daarnaartoe moeten verhuizen. Even twijfelde ik, maar zei dat dat, omdat ik dacht dat jij onbereikbaar was voor mij en dat ik ongelukkig zou worden als ik in dezelfde stad zou blijven wonen als jij en ik jou niet meer zou zien, voor mij geen bezwaar was.

En toen ik het afscheidsfeest ging organiseren stuurde ik uitnodigingen naar al onze oud-collega's, ook aan jou stuurde ik een uitnodiging. Een paar dagen later kwam je mij opzoeken in de bioscoop, waar ik nog wat opruimklusjes had. Omdat je zag dat ik mijn fotocamera bij me had vroeg je mij of ik foto's van je wilde maken. Natuurlijk wilde ik dat. Je klom op het toneel en nam verschillende poses aan, sommige waren zelfs verleidelijk, iets wat ik nooit van jou verwacht had. Hierna heb je nog een paar foto's van mij gemaakt.

We gingen op twee stoelen zitten en praatten nog wat met elkaar, waarbij jij opmerkte dat je het rot vond dat ik ging verhuizen naar het noorden van het land. Daar jij dit onderwerp aansneed greep ik mijn kans en vroeg je met me mee te gaan naar mijn nieuwe woonplaats. Jij zei helaas nee. Je kwam met uitvluchten als: 'Ik wil niet in het noorden van het land gaan wonen,' en 'Mijn familie woont hier.'

Op het afscheidsfeest heb ik je nog een keer gevraagd om met mij mee te gaan. En ook nu zei je nee. Na het feest heb je mij nog even meegetroond naar een café waar veel studenten kwamen. Een paar uur later ben ik met je mee naar je huis gelopen, al was het voor mij een omweg, ik wilde zo lang mogelijk bij je zijn.

De dag van de verhuizing was aangebroken, en toen ik bij de voordeur stond zag ik jou de hoek omkomen. Je kwam naar me toe en zei dat je afscheid van mij kwam nemen. Ik deed iets dat ik nog nooit eerder gedurfd had, ik nam je in mijn armen en knuffelde je en je liet me. En nogmaals vroeg ik je om met mij mee te gaan, en weer zei je nee. Toen alles was ingeladen stapte ik in de auto, zwaaide nog even en was, met jou nog steeds in mijn gedachten, op weg naar mijn nieuwe woning.

Tot op de dag van vandaag denk ik aan onze laatste momenten samen in de bioscoop, toen je voor mij poseerde. In mijn dromen komen deze beelden nog regelmatig voorbij. Ik zie je dan weer op het toneel staan en ik ga naar je toe, neem je in mijn armen en begin je te zoenen. Zachtjes kus ik dan je nek en ga verder tot aan jouw decolleté. Met trillende vingers begin ik je te ontdoen van je kleren terwijl jij hetzelfde bij mij doet. Als wij dan geheel naakt voor elkaar staan begin ik je weer te zoenen en ga met mijn mond steeds lager over jouw lichaam heen. Bij je borsten aangekomen streel ik deze, knijp er even in en begin aan je tepels te zuigen. Jij begint zachtjes te kreunen. Steeds lager ga ik met mijn mond en als ik bij je kutje ben begin ik aan je lipjes te likken. Wat smaak je heerlijk. Ik steek twee vingers in je kutje en terwijl ik je vinger zuig ik aan je klitje. Zo ga ik door totdat je kreunend klaarkomt.

Ik ga weer terug met mijn mond naar jouw mond en begin je te tongzoenen, onze tongen vinden elkaar en spelen een geil spelletje in onze monden. Jij gaat door je knieën en neemt mijn pik in je hand, je likt het voorvocht van mijn eikel en laat mijn pik in je mond glijden. O, wat doe je dat lekker. Als ik voel dat mijn orgasme niet meer ver weg is zeg ik dat je moet stoppen, want ik wil met je neuken. En ik weet dat als ik nu zou klaarkomen dat het dan lang duurt voordat mijn pik weer stijf genoeg is om met jou te kunnen neuken. Je gaat op je rug liggen, trekt je knieën op en spreid je benen zo ver mogelijk uit elkaar. Met je vingers trek je je kutlipjes vaneen. Ik ga tussen je benen zitten, zet mijn eikel tegen de ingang van je kutje en duw in een haal mijn pik bij jou helemaal naar binnen. Je kutje is lekker nat en warm en nauw, ik begin je met lange, rustige halen te neuken. 'Harder', zeg jij, 'harder,' en ik begin je steeds harder en dieper te neuken. Ik voel je lichaam onder mij kronkelen en even later komen wij samen klaar, waarbij ik mijn sperma in je kutje spuit. We liggen nog even op elkaar en, met mijn pik nog in jouw kutje, vraag ik je of je bij mij wil blijven, en jij zegt: 'Ja, heel graag.'

Jammer genoeg was dit maar een droom.

Vlak voor mijn vertrek vertelde ik aan een vriend dat ik verliefd op je was en je dit ook wilde vertellen. Hij zei tegen mij dat jij niet dezelfde gevoelens voor mij had als ik voor jou en dat ik geen contact met je moest zoeken, omdat ik jou dan alleen maar zou kwetsen als ik zou vertellen wat ik voor je voelde. Omdat ik sterk twijfelde aan zijn woorden heb ik twee weken na de verhuizing besloten om je toch maar een brief te schrijven om alles uit te leggen. Jij was ondertussen weer bij je ouders gaan wonen en, daar ik hun adres had, heb ik de brief daarheen gestuurd. Ik weet niet of je hem ontvangen hebt, maar ik heb nooit meer iets van je vernomen.

En ondanks dat ik mij vanaf de eerste dag thuis heb gevoeld waar ik nu woon vraag ik mij wel eens af of ik jaren geleden geen fout heb gemaakt met hiernaartoe te verhuizen, want ik denk nog vaak aan jou, dat meisje van de bios.

Ik zal je nooit vergeten Chantal, liefs Tony.