Terwijl ik naar huis fiets denk ik na over wat er allemaal gebeurd is de afgelopen dagen. Drie dagen geleden zag ik mijn beste vriendin Maartje voor het eerst als de knappe vrouw die het geworden is tijdens haar vakantie in Italië. Op de fiets heeft ze me bewust een blik op haar billen gegeven en later heb ik haar voor het eerst gekust. Ik had nooit gedacht dat ik met Maartje zou kussen, laat staan dat het mijn vriendin zou worden. “En wat voor een vriendin” mompelt Wouter zachtjes terwijl hij in zijn hoofd Maartje haar prachtige lichaam nog eens van boven tot onder bekijkt. Haar mooie blauwe ogen die zo in contrast staan met het zwarte haar. Haar borsten en heupen die bijna niet meer te houden zijn in haar oude kleding en haar prachten lippen waar ze zo lief mee kan lachen, maar die nog niet zo lang geleden om mijn stijve lul zaten. In zijn gedachten hoor ik nog de zwoele stem van Maartje fluisteren: “Jammer dat we geen condooms hadden.” Wanneer ik hier aan denkt begint er al weer wat te groeien in mijn broek. Snel probeert ik me op iets anders te focussen en fiets ik verder.

Wanneer ik thuis komt zie ik dat mijn moeder er nog niet is. Meestal werkt zij op woensdagochtend, maar het komt wel vaker voor dat ze later is vanwege uitloop op het werk. Snel zet ik mijn fiets weg en gaat naar mijn slaapkamer toe. Daar ga ik op mijn bed liggen en haalt het nog natte slipje van Maartje uit mijn tas. Ik bekijk het en drukt dan vluchtig mijn neus in het kruisje van het kleine broekje. Een zoete geur komt me tegemoet terwijl er in mijn onderbroek iets begint te groeien. Het geluid van mijn telefoon laat me schrikken. Snel duw ik het slipje onder zijn kussen en pakt mijn telefoon. Even hoop ik dat het een bericht van Maartje is, maar het blijkt mijn moeder te zijn. “Hey, we hadden wat uitloop. Ik doe snel wat boodschappen voor het eten en kom dan naar huis. Tot zo”. Bang dat mijn moeder me straks met een stijve ziet begin ik mijn huiswerk voor wiskunde te maken om zo afleiding te vinden. Wanneer ik met opdracht 3 bezig ben hoor ik dat er een sleutel in het slot van de voordeur gestoken word en een paar seconde later hoor ik mijn moeder roepen: “Wouter ik ben thuis”. Aan de geluidjes van het huis hoor ik dat ze naar de keuken loopt. Ik hoor wat kastjes open en dicht gedaan worden en dan hoor ik haar voetstappen op de trap. Snel kijk ik naar mijn kussen en zie nog net op tijd dat er een klein beetje van Maartje haar roze slipje onder het kussen uit steekt. Ik spring omhoog en trek het slipje onder mijn kussen uit. Snel steek ik het in mijn broekzak en ga weer aan mijn bureau zitten. Net op tijd want mijn moeder komt een paar seconde later binnen. Ze kijkt me wat verbaasd aan en zegt dan dat ze even gaat douchen. Ze sluit de deur en ik hoor haar naar de badkamer lopen.

In ons oude huis hadden we een ruime badkamer en een bad en douche. Ik weet dat mam dan wel eens wat kaarsjes aanstak en met een wijntje uitgebreid in bad ging. Soms denk ik wel eens in haar stem te horen dat ze dat enorm mist. Ik denk meer dan mijn vader. Ik word uit mijn gedachten gehaald wanneer ik de douche uit hoor gaan en mijn deur weer open gaat. Mijn moeder staat met een handdoek om in mijn deuropening. Haar natte rode krullen plakken tegen haar nek terwijl er een paar druppels via haar sleutelbeen richting de in de handdoek verpakte borsten stroomt. Even schrik ik van de gedachte dat ik op deze manier naar mijn eigen moeder kijk. Ik herpak mezelf en vraag haar wat er is. “Nou, ik was aan het denken om vanavond misschien samen naar de pizzeria te gaan en daar te eten. Het is nogal warm en ik heb geen zin om te koken. Hoe lang ben je denk je nog bezig met je huiswerk?” Ik kijk snel in mijn boek en zie dat ik nog 2 opdrachten moet maken. “Nog een kwartierde denk ik mam” antwoord ik haar. Ze draait zichzelf om en loopt naar haar eigen kamer en duik mijn boek weer in. Ik merk nu dat ik de laatste dagen niet zo goed heb opgelet tijdens de lessen. Mevrouw de Graaf is normaal heel duidelijk in haar uitleg en ik heb normaal geen moeite met nieuwe leerstof, maar vandaag heb ik er toch wel moeite mee. Uiteindelijk doe ik bijna een half uur over de opdrachten waarvan ik dacht dat ik ze in een kwartier klaar zou hebben. En van de laatste weet ik niet zeker of het helemaal goed gaat zijn. Ik doe mijn boeken dicht en loop de trap af naar beneden. Mijn moeder zit rustig op de bank naar de televisie te kijken. “Zo, klaar?” vraagt ze me terwijl ze de tv uit zet en opstaat. “Zullen we dan maar gaan?” Samen lopen we de voordeur uit en lopen richting het pleintje in de wijk.

Niet veel later komen we aan bij het centrale pleintje in onze wijk. Het pleintje is niet veel meer dan een parkeerplaats met wat bomen, een paar bankjes, een kleine supermarkt, een drogist, een bakker en een pizzeria. Een paar jaar geleden hadden we nog een boekenwinkel en een lokale elektronicazaak. De boekenwinkel was van een keten die dit filiaal niet winstgevend genoeg vond en daarom sloot, met gevolg dat we nu ook geen pakketpunt meer hebben. De elektronicazaak liep denk ik ook niet al te best. Toen op een dag de deuren niet meer open gingen en er bekend werd dat de eigenaar dood was ging iedereen er vanuit dat hij er zelf een eind aan had gemaakt. Pas een maand later hoorde ik dat dit niet het geval was en hij op een dag een hartaanval had gehad terwijl hij in zijn winkel iets aan het repareren was.

Mam en ik lopen over de parkeerplaats heen naar Pizzeria Luïgi. Niet de meest originele naam, zeker wanneer je bedenkt dat de eigenaar Mehmet heet en tot een paar jaar geleden nog werkzaam was als Turkse kapper. De zaak ik ingericht zoals Mehmet denkt dat Italië eruit ziet. Er zijn kleine zitjes gemaakt waar plastiek wijnranken door een houten hekje geregen zijn. Aan het plafond zijn legen wijnflessen opgehangen waar de dikke laag stof die er op ligt verraad dat ze al lang niet meer schoon gemaakt zijn. Over de tafels ligt een een plastiek rood-wit geblokt zeil en in het midden staat een goedkope ledkaars die Mehmet voor je aanzet wanneer je gaat zitten. Rond etenstijd staan er meerdere scooters voor de deur van de verschillende bezorgdiensten. Af en toe komt er iemand zelf een pizza ophalen en heel zelden zitten er mensen binnen te eten. Zodra mijn moeder en ik de zaak binnen lopen vraag Mehmet direct: “Jullie hadden besteld?” “Nee, we willen graag hier eten. Kan dat?” vraagt mijn moeder beleefd. Mehmet krijgt een grote grijns op zijn gezicht en kijkt eens door de verlaten zaak heen. “Ik zal even kijken of er plek is. Jullie hebben niet gereserveerd toch?” Hij pakt een menukaart en loopt onze kant op. “Zo te zien hebben jullie gelukt. Er heeft zojuist iemand afgebeld en jullie mogen dus op de beste plek van het restaurant komen zitten.” We lopen achter Mehmet aan naar de beste plek. Dit blijkt het tafeltje bij het raam te zijn zodat we tijdens het eten naar een lege parkeerplaats kunnen kijken waar af en toe een vogel op de eenzame lantaarnpaal gaat zitten.

Mehmet loopt al weer terug naar zijn keuken en zet de radio die hij aan het staan uit. Vervolgens pakt hij zijn telefoon en verbind deze met een goedkope speaker om Italiaanse muziek op te zetten voor ons. Hij loopt naar achter en komt terug met een fles rode wijn en twee wijnglazen. Deze zet hij voor mij en mijn moeder neer, het zet vervolgens het ledlampje aan en vraag aan ons wat we willen eten. “Oh voor ons alleen pizza hoor. We hoeven geen wijn.” zegt mijn moeder snel. “Onzin!” antwoord Mehmet. “Niemand heeft dorst bij Mehmet. Drink, deze is van het huis!” waarbij zijn glimlach nog groter wordt. Voor mijn moeder iets kan zeggen heeft hij de fles al geopend en is hij bezig de wijnglazen in te schenken. Hierbij kijkt hij iets te lang naar mijn moeder, die een rood blosje op haar wangen krijgt. “Als jullie weten welke pizza jullie willen, dan roep maar Mehmet. Dan weet ik dat ik moet komen. Vandaag de actie dat de 2e pizza voor de helft is. En dan bedoel ik natuurlijk de prijs en niet dat jullie maar een halve pizza krijgen!” Mehmet moet zelf hard om zijn grap lachen terwijl hij terug naar de pizzaoven loopt. “Nou, zullen we er dan maar het beste van maken?” zegt mijn moeder terwijl ze haar glas optilt. Het duurt even voordat ik door heb dat ze met me wilt proosten. Ik mag normaal geen alcohol van mijn moeder drinken. Mijn vader heeft me wel eens een glas bier gegeven, waar mijn moeder woest over werd toen ze dat hoorde. Een beetje onwennig pak ik het wijnglas op en klink het tegen het glas van mijn moeder. “Proost” zegt ze en ze zet het glas tegen haar lippen. In een paar slokken is het glas leeg. “Dat had ik toch wel nodig” hoor ik haar tegen niemand in het bijzonder zeggen. Zelf zet ik het glas tegen mijn lippen en neem een klein slokje. Meteen voel ik mijn mond samentrekken. Ik kan niet geloven dat mijn moeder zojuist een heel glas van deze wijn achterover heeft geslagen. Mijn moeder kijkt me aan het lacht. “Ja, niemand vind zijn eerste rode wijn lekker, maar je leert het wel drinken.” Dan pakt ze haar menukaart en begint deze door te nemen. Ik kijk even vluchtig door de zaak heen en zie dat Mehmet mijn moeder aan het bekijken is. Snel pak ik ook de kaart en begin te doen of ik deze doorneem. Ik neem altijd dezelfde pizza dus voor mij had er niet eens een menu hoeven komen.

Een paar tellen later staat Mehmet weer aan onze tafel. “Zo, wat mag het zijn voor meneer en mevrouw?” Vraag hij, terwijl hij de fles wijn al weer opgepakt heeft en het glas van mijn moeder aan het vullen is. Mam lijkt er even door uit het veld geslagen, maar laat hem wel verder zijn gang gaan. “Voor mij de Pizza Pollo” zeg ik. “Pizza Pollo voor de jongeheer. En de knappe dame?” vraagt Mehmet terwijl hij mijn moeder indringend aankijkt. Ze krijgt weer een blosje op haar wangen. “Euh, doe mij maar de Pizza LuÏgi.” Zegt ze. “Komt eraan!” zegt Mehmet vrolijk en hij loopt met een hupje terug naar de keuken en begint neuriënd de pizza’s te bereiden. "Mam, volgens mij vind hij je wel leuk” zeg ik. “Ach, dat valt wel mee hoor. Hij wilt waarschijnlijk gewoon meer fooi straks.” Antwoord mam, maar ze kijkt toch wel een keertje extra naar Mehmet.

We zijn over school aan het praten wanneer Mehmet met twee grote pizza’s onze kant op komt lopen. Hij zet ze neer en met een grote glimlach wenst hij ons smakelijk eten. Tijdens het eten praten mam en ik nog wat meer over school en haar werk. Ik probeer nog een keer een nipje rode wijn, maar vind het toch echt niet lekker. Mam neemt het glas van mij over en drinkt deze in een keer leeg. Daarna pakt ze de wijnfles en vult haar eigen glas verder aan. Ik merk dat ze een stuk losser is geworden. Vanuit het niets zegt ze ineens: “Maartje is ook een knappe meid geworden hè, wat vind jij van haar Wouter?” Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik wil nog niet zeggen dat we stiekem een relatie hebben dus hou het maar op een simpele “Ehhh zal wel” als antwoord. Daar lijkt mijn moeder geen genoegen mee te nemen. “Nou, ze ziet er een stuk beter uit dan voor de vakantie. Ik denk dat ze iedere man kan krijgen die ze wilt.” Ze kijkt me strak aan alsof ze een antwoord verwacht. Wanneer ik niets zeg komt vult ze de stilte zelf. “Vroeger was ik ook zo aantrekkelijk weet je?” Ik weet juist helemaal niet wat ik moet zeggen, maar dan staat Mehmet weer aan de tafel. Ik krijg het vermoeden dat hij met ons meegeluisterd heeft. “Wil de knappe dame nog wat wijn?” vraagt hij, maar hij is het glas van mijn moeder al vol aan het schenken. Mijn moeder giggelt zachtjes. “Dank je Mehmet, dat is heel aardig van je” zegt ze. “Ik heet trouwens Brenda, dan hoef je me niet iedere keer als dame aan te spreken” Mehmet geeft het glas aan mijn moeder en pakt dan van de tafel naast ons een leeg wijnglas. Het laatste beetje wijn uit de fles schenkt hij daar in. Hij kijkt mijn moeder strak en aan klinkt zijn glas tegen het hare. “Op deze mooie avond, met deze mooie vrouw!” Dan giet hij het glas achterover en loopt terug naar zijn keuken.

Wanneer onze pizza’s op zijn en de glazen leeg komt Mehmet weer terug. “En? Hebben we genoten?” “Zeker zegt mijn moeder. Het was erg lekker. We moeten echt vaker komen.” Mehmet zijn glimlach word weer groter en vrolijk zegt hij “Als jullie vaker gaan komen, dan is deze keer de pizza van de knappe Brenda gratis.” Mam sputtert even tegen, maar Mehmet wil er niets meer van weten. Om mijn pizza af te rekenen loopt mam mee met Mehmet naar de open bar/keuken waar de pinautomaat staat. Op dat moment voel ik mijn telefoon telefoon trillen. Ik haal hem uit mijn broekzak en zie dat ik een berichtje van Maartje heb. Ik open hem en zie een foto met een kort rokje en een kleine spijkerbroek met de vraag “Welke zou ik morgen aantrekken?” Snel kijk ik op en neer om te controleren dat niemand me ziet. Mam is nog met Mehmet aan het praten en de rest van de zaak is leeg. “Het rokje?” stuur ik terug. “Ah natuurlijk, meneer hoopt weer op een kleine show op de fiets :P” krijg ik direct als antwoord. Voor ik kan antwoorden zie ik in mijn ooghoeken mam weer mijn kant op komen. Ik sta op en loop naar haar toe. Vlak voor we naar buiten lopen roept Mehmet: “Brenda, is die roze zakdoek van jou?” We kijken naar waar hij wijst. Tot mijn schrik ligt daar het slipje van Maartje op de bank. Die is natuurlijk uit mijn broekzak gevallen toen ik mijn telefoon pakte. “Oh vast wel” antwoord mam en ze loopt een beetje zwalkend terug naar de tafel. Daar pakt ze zonder te kijken het slipje op en steekt het in haar broekzak. “Jongeman, zorg jij dat je moeder goed thuis komt? Ze heeft denk ik iets te veel wijn op. Jullie zijn toch niet met de auto?” vraagt Mehmet mij. Versuft kijk ik hem aan. “Nee, nee, wij wonen hier vlakbij.”

Samen met mam loop ik naar huis denken aan hoe ik het slipje weer terug kan krijgen. Mam heeft af en toe een hikje en loopt niet meer helemaal in een rechte lijn. Ongeveer halverwege kijkt ze me aan en zegt met een beetje dubbele tong: “Wouter, je begint steeds meer op je vader te lijken. Weet je dat je ongeveer de leeftijd bent die Stephen en ik waren toen we verkering kregen?” Normaal praat mam eigenlijk nooit over m’n vader. “Ja mam, dat weet ik” reageer ik. “Zullen we verder naar huis lopen?” “Jouw huis of mijn huis?” vraagt ze me terwijl ze me versuft aankijkt. “Uuhhh, jouw huis?” antwoord ik vragend. “Oke!” antwoord m’n moeder vrolijk en samen lopen we verder. Eenmaal thuis aangekomen steekt ze de sleutel in het slot en loopt naar binnen. Wanneer ik haar wil volgen kijkt ze me streng aan “Stephen, je weet dat mijn ouders geen jongens op bezoek willen!” blijkbaar denkt ze dat ik mijn vader ben. “Mam, ik ben het, Wouter.” “Oh, dan is het goed” weet ze nog uit te brengen. Daarna loopt ze naar de bank en ploft er in neer. Een paar tellen later lijkt ze in slaap te zijn gevallen. Ik bedenk me dat dit het perfecte moment is om het slipje van Maartje weer terug te krijgen. Voorzichtig buk ik wat voorover waarbij mijn hoofd dicht bij de borsten van mijn moeder kom. Ondanks alles merk ik dat mijn pik begint te reageren van het zicht op deze twee prachtige borsten. Mam heeft een strak wit topje aan waar ze mooi in uitkomen. Wanneer ik mijn hand in haar broekzak steek om het slipje te pakken geeft ze een klein kreuntje, maar verder lijkt ze volledig in slaap te blijven. Ik steek mijn hand iets dieper en voel het stof tussen mijn vingers. Op het moment dat ik het slipje vast heb en voorzichtig weg wil trekken draait mam haarzelf om. Ik trek in een vloeiende beweging Maartje haar slipje los, maar verlies mijn evenwicht. Ik val met mijn gezicht tussen de bosten van mijn moeder. “Oh Stephen, wat heb ik dit gemist” hoor ik mijn moeder zeggen. Haar ogen blijven dicht. Snel spring ik overeind. Ik ben aan het denken wat ik moet doen. Moet ik mijn moeder naar haar eigen kamer helpen of haar hier laten liggen. Ik kies ervoor om haar toch maar te helpen. Om niet weer het slipje kwijt te raken loop ik snel naar mijn kamer en stop het kleine ding onder mijn kussen. Wanneer ik weer beneden kom zie ik dat mam languit op de bank is gaan liggen. Met een hand knijpt ze zachtjes in haar borst. De andere zie ik onder de rand van haar broek verdwijnen. Ik sta perplex toe te kijken hoe mijn moeder met zichzelf aan het spelen is. Dan bedenk ik me dat ik hier geen uitleg voor heb wanneer ze haar ogen opent. Snel draai ik me om terwijl ik mijn moeder steeds harder hoor kreunen. Wanneer ik de trap op loop en bijna bij mijn kamer ben hoor ik een klein gilletje gevolgd door een diepe zucht. Even twijfel ik of ik terug moet gaan, maar een paar tellen later hoor ik mijn moeder snurken. Ik ga mijn kamer binnen en kleed me snel uit. Ik ga snel naar bed en verwerk kort wat er allemaal gebeurt is deze avond.