Maastricht 1985, met enige regelmaat kwam ik in mijn stamkroeg, zeg maar gerust héél vaak (zes dagen in de week), niet direct om te drinken, maar voor de gezelligheid die er heerste. Altijd trof ik daar wel een vriend of vriendin, en natuurlijk werden er ook menige biertjes genuttigd.

Op een dag kwam jij de kroeg binnengelopen, als in een visioen. Zo'n mooie vrouw als jou had ik nog nooit gezien, alles was mooi aan jou, je goudblonde haren, je helderblauwe sprankelende ogen, je lach, je lieve gezicht, je uitstraling. Ja, alles was mooi aan jou. Het was alsof ik door de bliksem werd getroffen, ik was op slag verliefd op je. Je naam: Connie, je leeftijd: 25 (net zo oud als ik).

Nooit in mijn leven had ik mij zo gevoeld als toen, ik had vlinders in mijn buik. Vanaf dat moment had ik nog maar één doel in mijn leven, zo vaak en zoveel mogelijk in jouw nabijheid zijn. Ik ben nooit verlegen in de omgang met vrouwen, maar als het om de liefde gaat durf ik de woorden "Ik hou van je" niet uit te spreken. Doordat ik ben opgegroeid in liefdeloos gezin ben ik dermate geremd geraakt, dat ik het niet aandurf een vrouw mijn liefde te verklaren en dus heb ik jou nooit verteld dat ik verliefd op je was, al wilde ik dat wel heel graag.

Onze gesprekken waren luchtig en niet al te diep, ik hing aan je lippen als je iets vertelde. Heel vaak schoof ik jou vrijkaartjes toe voor de bioscoop waar ik werkte, zodat ik je zelfs buiten de kroeg om nog te zien kon krijgen. Helaas heeft ons samenzijn niet lang mogen duren, want op een dag kwam je met het nieuws dat je naar Israël ging, om daar zes maanden als au-pair in een kibboets te gaan werken.

Alhoewel er heel veel personen aanwezig waren op jouw afscheidsfeest, zag ik alleen maar de vrouw waar ik van hield, jij Connie!. Voor mij was jij op dat moment de enige persoon in de kamer. Ik trachtte de moed te verzamelen om je te vertellen dat ik van je hield, maar weer durfde ik het niet te doen.

Je was ongeveer twee maanden in Israël toen ik, samen met je vrienden uit de kroeg, een brief aan jou schreef. Om je te laten merken dat ik jou heel graag weer wilde zien schreef ik dat je, als je je verveelde, gebruik kon maken van de bijgevoegde vrijkaartjes van mijn bioscoop. Op dat moment dacht ik nog: "Over vier maanden zie ik mijn geliefde Connie weer." Jij kwam, na vier maanden in Israël geweest te zijn, terug naar Nederland, omdat je je niet kon verenigen met de leefwijze in Israël. Maar helaas ging je in Amsterdam wonen, honderden kilometers bij mij vandaan. In De Jordaan.

---

Nadat ik al twee keer eerder bij jou op visite was geweest, ging ik begin juni 1986 met een bekende uit mijn stamkroeg voor een lang weekend naar jou toe. Tijdens dit verblijf hoopte ik mijn liefde aan jou te kunnen verklaren. De hele reis naar Amsterdam ergerde ik mij groen en geel aan mijn reisgenoot, maar hij was een noodzakelijke reisgenoot voor mij, hij had immers een auto en ik niet.

Na aankomst bij jou zaten we op het bankje voor het vrouwencafé, waar jij boven woonde. De overbuurman, die een kledingwinkel (HET HAASJE) had op de hoek van de Elandstraat en de Hazenstraat, een man die bijna tweemaal zo oud was als jij, kwam bij ons zitten. Het bleek dat jij een romantische relatie met hem had. Op dat moment voelde ik mijn hart breken, maar om niets te laten merken hield ik mijn gevoelens voor jou verborgen. Vóór het avondeten gingen wij "gezellig" met z'n vieren bij de kroeg op de hoek van de Prinsengracht en de Elandsgracht, tegenover het Johnny Jordaanplein, op het terras zitten voor een paar drankjes.

Om de beurt gaven wij een rondje, toen ik aan de beurt was ging ik naar binnen om vier biertjes te halen. Alsof ik een volleerd kelner was, kwam ik met een dienblad met vier vaasjes bier naar buiten, het dienblad balancerend op mijn vingers. Ik merkte dat de vaasjes begonnen te schuiven op het dienblad en goot daardoor al het bier in de schoot van... mijn reisgenoot. Hè, hè, werd het toch nog even gezellig!

Het plan was om tegen zevenen naar het huis van jou te gaan om te eten, maar mede door het bierincident vonden wij het heel gezellig op dat terras. Verscheidene gasten spraken mij aan omdat ze hoorden dat ik met een zachte g sprak en vroegen waar ik vandaan kwam. Zij hadden gedacht dat ik niet zuidelijker woonde dan Noord Brabant, door mijn uitspraak. Pas na negenen zijn wij gaan eten en zijn rond middernacht gaan slapen, jij moest immers de volgende ochtend nog werken.

Toen ik die zaterdagochtend wakker werd, was jij nog niet wakker en kon ik jou dus in alle rust bekijken, er ging een steek door mijn hart toen ik besefte dat ik jou voor altijd kwijt was. Je werd wakker en keek mij aan, je had geen make-up op en je gezicht was heel erg bleek, maar toch vond ik jou op dat moment de mooiste vrouw van de hele wereld.

Zaterdagavond namen jij en je vriend ons mee op kroegentocht door De Jordaan. Op zich heel gezellig, maar er woede een storm in mijn hoofd. Buiten de rondjes van ons vieren kreeg ik elke keer weer een biertje aangeboden door de kroegbaas, omdat ik hem, telkens als ik een nieuw rondje bestelde, ook een drankje aanbood. Hierdoor dronk ik héél veel, bijna het dubbele dan de anderen van ons gezelschap. Niet dat ik hier nou erg dronken van werd (ik was in de voorgaande jaren een beginnend alcoholist geworden), maar mijn emoties kwamen door de drank steeds dichter aan de oppervlakte.

En toen mijn reisgenoot dan ook een hele nare opmerking maakte, verliet ik de kroeg en ging aan de rand van de gracht zitten. Ik was ontzettend kwaad op hem en wist dat het uit de hand zou lopen als ik in de kroeg zou blijven. Mijn woede was groter dan ooit tevoren. Jij kwam naar buiten, ging naast mij zitten en vroeg wat er aan de hand was. Ik vertelde haar dat ik mij ontzettend ergerde aan het gedrag van mijn reisgenoot, van woede smeet ik mijn aansteker in de gracht en begon te huilen. Je sloeg troostend een arm om me heen en sprak op zachte toon tegen mij, wat je allemaal zei kan ik mij niet voor de geest halen, want ik zat met mijn gedachten mijlenver weg. Alleen al het gevoel van je arm om mij heen zorgde ervoor dat ik weer tot bedaren kwam.

Die nacht sliep jij bij je vriend. En terwijl jij naar je werk was, ging ik met mijn reisgenoot op zoek naar een broodjes-zaak voor een ontbijtje. Half Amsterdam hebben we afgelopen, en pas in het centrum vonden wij een zaak die onze goedkeuring kon wegdragen. Na het ontbijt hebben we nog een aantal uren door Amsterdam gestruind. Nadat je die zondagochtend gewerkt had, heb je ons De Jordaan laten zien, waarbij we nog veel plezier hebben gehad in café L'Affiche. De vorige keer dat ik in dit café was werkte er een kelner die Tom heette, een overduidelijk homoseksuele man, die dacht dat wij dezelfde naam hadden. Toen ik hem vertelde dat mijn naam Ton met een n en niet Tom met een m was, maakte ik een woordgrapje: 'De laatste letter van mijn naam heeft twee poten en geen drie poten, zoals de laatste letter van jouw naam.' Hier kon hij, en de rest van ons hartelijk om lachen.

Zondagavond ging je vroeg op bed want maandagochtend moest je weer werken.

Mijn reisgenoot wilde echter nog even gaan genieten van het nachtleven van Amsterdam, al had jij hem verteld dat de kroegen op zondag al vroeg sloten. Hij luisterde niet naar jouw raad, maar zette zijn wil door. Ik ging mee, omdat ik wel in ben voor leedvermaak en met eigen ogen de uitdrukking op zijn gezicht wilde zien als hij erachter kwam dat hij zich vergist had. We kwamen zegge en schrijve één kroeg tegen die nog open was. alwaar wij slechts één biertje konden drinken, alvorens deze kroeg ook zijn deuren zou sluiten. Op een bepaald moment belanden wij zelfs op de Zeedijk, de hoerenbuurt, waar nog maar één vrouw achter de ramen zat, het was inmiddels al drie uur in de ochtend. Deze vrouw was zó onaantrekkelijk dat ik nog even het grapje maakte dat, al kreeg ik duizend gulden toe, ik nóg niet met haar zou willen neuken.

Tijdens onze nachtelijke tocht door een verlaten Amsterdam kwam ik erachter dat mijn reisgenoot een oogje op jou had, en zeer ontstemd was over de gang van zaken. Hij liet zich dan ook zéér laatdunkend uit over jou en je vriend, ik kon hem wel in de gracht smijten, maar beheerste me. Hij moest mij immers nog naar Maastricht rijden.

Nadat jij maandagochtend gewerkt had, zijn we met z'n vieren naar het Rembrandtplein gegaan, om daar op een terrasje nog een paar biertjes te drinken, voordat wij weer naar Maastricht zouden vertrekken. Ik zat naast jou en iedere keer dat wij een slok van ons drankje namen staken wij onze armen door elkaar, en na elke slok gaven we elkaar een klein zoentje op de mond. Oh, wat was dat heerlijk, jouw zachte lippen op de mijne.

Mijn "chauffeur" dronk geen alcoholhoudende drank, omdat hij nog moest rijden. Ergens vond ik dat jammer, want toen we weer onderweg naar huis waren, dacht ik dat ik het niet erg zou vinden als we op de terugweg naar huis een ongeluk zouden krijgen, waarbij ik dan het leven zou laten. Ik was een man met een gebroken hart. Voor mij had het leven op dat moment geen zin meer.

---

Het zit echter niet in mijn karakter om zomaar op te geven als ik iets wil, en toen Edje dan ook aan mij vroeg of ik het leuk zou vinden om voor een paar dagen naar jou toe te gaan, belde ik jou meteen op om te vragen of jij dit goed vond. Jij zei dat je dat wel goed vond en ik was blij je binnenkort weer te mogen zien. De ochtend van ons vertrek kreeg Edje een telefoontje van jou dat het niet door kon gaan, om de een of andere reden. Ik was zeer teleurgesteld en sloeg aan Edje voor om toch de trein te pakken en voor één dag Maastricht even achter ons te laten. We hebben een bliksembezoek aan de Efteling gebracht, zijn daarna naar Rotterdam gereden, waar een oom van Edje woonde en na nog een kort bezoekje aan Utrecht zijn we weer naar Maastricht teruggegaan.

Na die dag heb ik nooit meer iets van jou gehoord of gezien lieve Connie,
maar weet dat ik je nooit vergeten ben en dat ik aan jou zal blijven denken,
totdat ik voor de allerlaatste keer mijn ogen sluit.

-