Te vroeg gejuicht. “Wist je dat ze ooit eens drie verschillende publicaties van Nooit Meer Slapen heeft geleend, alleen maar om de voorwoorden te vergelijken?” vertelde Kristie samenzweerderig tegen Joshua, hard genoeg dat iedereen het kon horen. Evelien schudde wanhopig maar zo onopvallend mogelijk haar hoofd en glimlachte bescheiden, haar blik gericht op het wateroppervlak. Een grote en veels te oude vinger bewoog door haar binnenste lipjes, klaar om haar sneetje helemaal te verkennen.

Kristie was genadig en verschoof het gespreksonderwerp terug naar huisdieren. Joshua die net als de rest van niets wist, begon een lang betoog over waarom katten beter waren dan honden, waarbij Kristie onmiddellijk in de tegenaanval ging. Evelien voelde hulpeloos hoe de vinger nu stukje bij beetje op weg dieper en dieper begon binnen te dringen. De de sfeer bleef onstuimig genoeg dat iedereen op Joshua’s gebral, maar zover het de jongens betrof, eigenlijk vooral op Kristie’s perfecte borsten focuste.

Ze was nat. Ja duh, ze bevond zich in een zwembad. Maar ze besefte door het geglibber van zijn vinger dat ze op een of andere manier nóg natter was daarbeneden. Het was alsof zijn vinger haar vertelde dat ze zich enkel nog gewonnen kon geven aan de vingerverkrachting. Ze zat klem. Iedere keuze die ze hier ooit over had kunnen hebben was haar al lang ontnomen. Misschien kon ze gewoon doen alsof dit alles niet gebeurde. Langzaam leunde ze achterover, haar schouders losser terwijl ze luisterde naar het geplaag en gelach om haar heen, maar er was niets ontspannends meer aan. Te laat had ze door dat ze al aanmoedigend met haar heupen tegen de vinger van haar docent terug aan het duwen was. Ze hapte naar lucht toen ze als beloning daarvoor er nog een tweede vinger bij kreeg.

Van Dijk zat stil naast haar, zijn blik niet meer op de groep maar ergens in de verte, alsof hij zich, net als zij, een moment uit het rumoer terugtrok, maar zijn vinger zeker niet uit haar. Evelien keek, net als hem, even opzij. Hun blikken kruisten kort. Hij glimlachte, bijna onmerkbaar, alsof hij al langere tijd iets in haar herkende wat de rest, inclusief haarzelf, niet zag. Evelien keek snel weer weg, ook al kon ze niet ontsnappen aan deze kleine realiteit waarin haar docent haar gevangen had. Eentje waarin ze haar kronkelingen moest bedwingen terwijl ze hier, tussen de strelende bubbels en warme stralen van een tropische zwembad tijdens een schooluitje, langzaam maar opbouwend, door de vingers van haar docent Nederlands geneukt werd.

Een lage, monotone zoemer galmde door het zwembad en kaatste tegen de natte tegels. Het bad ging sluiten. De bubbels van het bubbelbad vielen langzaam stil, en het water werd opeens angstaanjagend glad, alsof de zwembadpompen haar wilden verlinken. De twee vingers verdwenen vliegensvlug uit haar broekje terwijl haar inmiddels meer dan gewillige kutje juist smeekte om meer. Verstomd, maar ook opgelucht en vooral wanhopig verlangend, keek ze om zich heen. Meneer van Dijk was al weg.

Mensen, vooral scholieren, begonnen zich langzaam te roeren, hun stemmen nog steeds vermengd met gelach en geroezemoes, maar er zat nu een zekere loomheid in hun bewegingen. Een lange dag, en voor haar net iets langer.

Evelien bleef een moment zitten, de leegte van de plek waar Van Dijk net naast, en in, haar had gezeten nog voelbaar. De gesprekken om haar heen kabbelden voort, maar ze voelde zich niet langer onderdeel van haar lichaam. Alsof ze niet meer bij de vertrekkende groep hoorde terwijl ze nog steeds fysiek aanwezig was. Haar handen bewogen naar haar wat afgezakte broekje om deze te fatsoeneren voordat ze zichzelf dwong te bewegen.

“En?” Ze schrok op, recht starende in de, inderdaad, indrukwekkende tieten van Kristie. Hoewel het gevoel langzaam weg-ebde was ze nog zo opgewonden dat ze opeens een nieuwe waardering vond voor het lichaam van haar vriendin. Kristie was indringend maar stelde haar vraag zacht genoeg. “Hoe was je voor-ontmaagding?”