Na de film gingen Emma en Tineke nog even naar hun stamkroeg om het verloren vocht tijdens de film aan te vullen met een paar lekkere cocktails. Tijdens het drinken bespraken de twee nog eens uitgebreid de geile avond in de bioscoop met de mooie roodharige vrouw en vertelde Emma aan Tineke wat haar eerder in de stad was overkomen met Amy en het passen van het sexy ondergoed. Tineke vond het geweldig en was een heel klein beetje jaloers, want zij had de hele dag in haar suffe kantoor gezeten met vier andere secretaresses, die al zo oud waren dat hun enige idee van opwinding was, het opwinden van de staande klok in hun gang.

Emma vertelde ook over de ontmoeting met hun huisgenoot in het keukentje en Tineke schudde haar hoofd en zei schamperend: “Ach hij. Hij kan alleen maar met zijn lul denken en hij denkt echt dat hij god’s geschenk op aarde is voor alle vrouwen. Wist je dat hij ooit begonnen is met een studie Frans? Hij dacht werkelijk dat daar alleen maar vrouwen zaten, die op hem zaten te wachten. Toen bleek dat hij helemaal geen gevoel voor talen had, is hij overgegaan op Biologie, maar ook daar had hij alleen maar oog voor de vrouwen en niet voor de materie, waardoor hij ook daar faalde. Nu werkt hij als planner bij een transportbedrijf met alleen maar mannen om zich heen.”

Tineke haalde nog een nieuwe ronde cocktails, maar toen ze steeds meer werden benaderd door, soms erg opdringerige, mannen en jongens, besloten ze om naar huis te gaan, waar ze samen nog een film keken op de kamer van Tineke en na een lekkere vrijpartij, ging Emma terug naar haar eigen kamer om te gaan slapen.

De volgende ochtend sliep Emma lekker uit en na een lekkere masturbatiesessie met haar trillende vriendje, nam ze een douche, maakte ontbijt klaar en ging weer achter haar PC zitten om die dag nuttig te gebruiken met het schrijven van haar erotische verhaaltjes. Ze droeg daarbij alleen de body, die ze de vorige dag bij Amy had gekocht en genoot van het gevoel van de zachte stof over haarhuid. Het kledingstuk zat echt heerlijk en af en toe streelde ze over de stof, waarbij haar huid lekker tintelde.

Halverwege de middag onderbrak ze het schrijven even om haar mail te controleren en daar vond ze de mail die ze eerder had willen lezen met het onderwerp “Uitnodiging” en ze opende hem.

“Geachte mevrouw Van Dijk,” las ze, “Bij deze nodig ik u uit voor een kennismakingsgesprek, waarin ik met u wil spreken over een aanstelling als Personal Assistant en mogelijk aanverwante activiteiten. U zult komende maandagochtend om negen uur opgehaald worden door mijn chauffeur en ik verwacht dat u haar niet nodeloos laat wachten. Indien u om vijf over negen niet in de auto zit, vervalt het aanbod. Tot maandag.”

De mail werd afgesloten door “Met vriendelijke groet, M.J.M van Starkenveld, CFO Starkenveld Enterprises”

Verbaasd las Emma de mail nog een keer en daarna nog een keer. Ze had nog nooit van het bedrijf gehoord en wist ook niet hoe ze aan haar naam waren gekomen en waarom ze haar wilde hebben. Ze zocht op internet naar het bedrijf en vond de website, waarin niet veel meer stond, dan dat ze financiële diensten verleenden en dat het bedrijf op de Bahama’s gevestigd was. Het zag er wel chic uit en Emma werd toch wel nieuwsgierig, ook al wist ze nog niet of dit een grap was of niet. Ze probeerde meer te vinden, maar vond eigenlijk niets, ook niet bij de site van Kamer van Koophandel. Ze vond ook niets waaruit zou blijken dat het een nep-bedrijf was of dat deze stond aangeschreven als onbetrouwbaar of crimineel, dus de vragen bleven en werden niet beantwoord. Vervolgens besloot ze om te gaan zoeken op de naam en uiteindelijk had ze een treffer en wel op een site van een hockeyclub, waar in het archief een verhaal stond van een zekere Marianne Josefina Maria van Starkenveld, die vijftien jaar eerder topscorer was geworden. Er stond een foto bij van een schitterende jonge vrouw met een geweldig mooi lichaam, vurig rode haren en een geweldige glimlach, die de trofee in ontvangst nam. Toen Emma de foto zag, voelde ze haar kutje al een beetje kriebelen, want deze vrouw belichaamde exact de kenmerken van de droomvrouw van Emma. Dat was vermoedelijk dan ook de reden, waarom ze besloot om in te gaan op de uitnodiging en ze zocht alvast passende kleding uit, die ze de volgende dag kon dragen als ze op gesprek ging.

De volgende dag was Emma behoorlijk zenuwachtig en kwart voor negen stond ze al buiten, gekleed in een mooi zwart met grijs mantelpakje dat ze nog had van haar afstuderen. De rok kwam tot net boven haar knieën en het jasje sloot mooi strak om haar slanke taille. Aan haar voeten droeg ze nette zwarte pumps met een nette hak van acht centimeter en ze droeg een nette panty en een witte bloes zonder mouwen om het niet te warm te krijgen in haar pak.

Klokslag negen uur stopte een grote zwart glimmende Bentley voor het studentenhuis en een knappe jonge vrouw met bijna zwart haar stapte uit. Ze droeg een zwarte rok en een zwarte bloes en droeg lange zwart leren laarzen met een enorme naaldhak, wat haar erg sexy maakte.

“U bent Emma?” vroeg de vrouw en Emma knikte, nog een beetje verbouwereerd door de luxe slee, die normaal niet te zien waren in dit gedeelte van de stad.

“Mooi, ik ben Roos en zal u naar de bestemming rijden. Stapt u maar in.”

Roos opende de achterportier en Emma stapte in, waarbij ze heerlijk wegzakte in de comfortabele achterbank. Alles in de auto ademde luxe en rijkdom en toen de auto zachtjes weg leek te glijden over de straat, besefte Emma nog eens dat dit een heel ander kaliber auto was, dan de afgeragde Nissan Micra van Tineke.

“Waar gaan we naartoe?” vroeg Emma aan Roos.

“Dat zult u wel zien mevrouw. Het is niet ver hoor. Als u iets wilt drinken, dan vindt u dat in koelkastje links van u.”

Emma keek naar links en zag een deurtje. Ze opende het en vond inderdaad een mini-koelkastje met daarin diverse flesjes met een verscheidenheid aan drankjes, variërend van water tot zelfs een klein flesje champagne. Ze nam een flesje water en nam een slok, want ze had wel dorst gekregen.

De rit door de stad duurde eigenlijk te kort, want Emma genoot van de luxe auto, die zelfs een TV bevatte en een heuse autotelefoon. Ze reden de stad uit en kwamen in een bosrijk gebied tot de auto door een poort met een mooi ijzeren hek, dat vanzelf open leek te gaan, ging en een oprijlaan opreed. Aan het einde van de lange oprijlaan openbaarde zich een statig landhuis, waar Roos de auto voor de ingang onder aan overdekking parkeerde. Emma zat nog vol bewondering naar het huis te kijken toen Roos haar portier opende en vriendelijk lachend zei: “Gaat u met me mee?”

Emma stapte uit en volgde Roos door de grote deur het huis binnen, waar ze in een zeer grote luxe hal kwamen met een mooie kroonluchter, die de hal verlichtte. Aan de wanden hingen fraaie schilderijen, die Emma herkende als Griekse of Romeinse goden en nog enigszins verbouwereerd volgde ze Roos, waarbij hun hakken klikten op de marmeren vloer. Roos leidde Emma een ruime kamer in en ze zei: “Gaat u maar zitten. Mevrouw komt er zo aan.”

Nog geen vijf minuten later opende een andere deur en Emma zag Marianne de ruimte binnen komen. Gelijk herkende Emma haar van de hockeyfoto, die de ze vorige dag had gevonden en weer raakte ze overwelmd door de klassieke schoonheid van de mooie vrouw met de vurige rode haren, die ze deze keer opgestoken had. Met één lok die speels langs haar mooie gezicht golfde. Ze droeg een donkergroene lange jurk, die bijna zwart leek en tijdens het lopen zag Emma dat aan de zijkant een lange split zat, die haar een blik gunde op een bloot been. Ze liep op blote voeten en toen ze bij Emma kwam, vormde ze een mooie stralende glimlach om haar lippen en stak haar hand uit. Emma was opgestaan en gaf Marianne een hand, waarna Marianne zei: “Welkom Emma. Fijn dat je op mijn uitnodiging bent ingegaan. Ga zitten alsjeblieft en wil je soms koffie, thee, of liever iets fris?”

“Eh… koffie is goed mevrouw.” Stamelde Emma, nog een beetje beduusd om de mooie haast goddelijke verschijning, die haar zo vriendelijk toe had gesproken.

“Zeg maar Marianne hoor. Dat doet iedereen hier. Nou ja, behalve mijn pleegdochters dan. Die scheppen er een bijna satanisch genoegen in om mij ma of mama te noemen, waardoor ik me soms oud voel.”

Marianne ging tegenover Emma op een andere sofa zitten en ze schoof haar benen onder zich, zodat ze er zeer comfortabel en relaxed bij zat. Emma zat netjes rechtop en wachtte netjes tot Marianne weer ging praten.

“Zo, dus jij bent mogelijk geïnteresseerd om voor mij te komen werken? Heb je al een idee wat de functie inhoudt?”

“Nou, niet echt mevr… eh… Marianne. Ik moet bekennen dat ik uw mail pas gisterenmiddag heb gelezen en heb nog niet echt een idee.”

“Maar je bent nieuwsgierig genoeg om toch te komen. Dat is goed en daar ben ik blij mee. Ik zal eerst wat over het bedrijf vertellen, want daarvan zal je vermoedelijk nog nooit van gehoord hebben.”

Marianne begon te vertellen dat het bedrijf van haar vader zich voornamelijk bezighield met financiële dienstverlening voor grote bedrijven, die graag via hen geld rondpompten om, zoals ze zelf zei, de meest voordelige belastingvoordelen te halen. Hiervoor werden dan door hun bedrijf kleine BV’s opgericht, die naderhand weer werden gesloten en hoewel alles legaal leek te zijn, had het in de oren van Emma wel een redelijke schimmige constructie, maar dat was eigenlijk wel normaal in dat wereldje. Marianne was de CFO, oftewel de financial manager en was belast met de correcte boekhouding. Haar zus Annemarie, die in Monaco haar kantoor had, was de COO en had als hoofdtaak om klanten binnen te halen en binnen te houden. Daarbij zei Marianne: “Zij is daar veel geschikter voor dan ik, want ik heb het niet zo op mannen.”

Daarbij keek ze Emma indringend aan en Emma wist gelijk wat ze bedoelde en voelde haar kutje alweer tintelen. Deze mooie vrouw was dus lesbisch, net als zij. Ze kreeg gelijk meer zin om voor deze vrouw te werken, waarbij ze even dacht aan de woorden in de mail, die het hadden over ‘aanverwant activiteiten’.

Roos kwam binnen met de koffie en terwijl ze de koffie voor Marianne inschonk, zag ze snel hoe Marianne de vrouw even over haar kont streelde en Emma daarbij aan bleef kijken. Emma zei niks, maar likte onbewust langs haar lippen, wat bij Marianne een kleine glimlach op deed komen.

“Nu dan over jouw functie.” Zei Marianne, nadat Roos weer weg was en ze een eerste slok koffie hadden genomen. “Ik ben gek op lezen, maar ben enorm slecht in schrijven, dus ik zoek iemand die mijn gedachten op papier kan zetten. Daarnaast heb ik behoefte aan iemand, waarmee ik af en toe kan sparren, mijn gedachten kan laten ordenen en iemand die me tegengas kan geven als ik stomme dingen zeg of wil doen. Ik zoek dus geen jaknikker, maar eerder een advocaat van de duivel, die me op het juiste pad kan houden. Nee, schrik niet, want de cijfers beheers ik als geen ander, maar ik wil nog wel eens bot en te direct zijn in mijn brieven en mails en dat kan niet iedereen waarderen. Ik ben een ramp met het maken en nakomen van afspraken, dus mijn assistente moet ook mijn agenda bijhouden en mij bij de les houden.”

“Hoe heeft u dat tot nu toe dan gedaan?” vroeg Emma.

“Zeg alsjeblieft jij tegen me Emma en tot nu heb ik soms Roos van haar eigenlijke werk als huishoudster gehouden. Ze is geweldig hoor, maar ze mist gewoon de tijd om dit er ook nog bij te blijven doen. Ze zorgt ook nog voor mijn twee pleegdochters. Daarover gesproken. Ben jij goed met kinderen?”

“Niet zo heel goed met al te kleine kinderen. Is dat heel erg en heb ik ook taken met hen?”

Marianne lachte vriendelijk en zei: “Nee hoor. Ze zijn ook niet zo heel klein meer. Linda is net twaalf en Amy is al zestien, dus je kan eigenlijk niet meer echt van kinderen spreken. Echte taken heb je niet, maar als je hen soms met schoolwerk kunt helpen, dan is dat mooi meegenomen. Dan even over de voorwaarden, want die zijn van groot belang. Ik wil namelijk dat mijn assistente 24 uur per dag voor me klaar staat. Niet dat je 24 uur moet werken, maar als ik je nodig hebt, dan wil ik dat je snel bij me kunt zijn. Daarom houdt het werken hier ook in dat je hier komt inwonen. Is dat een probleem voor jou?”

“Nee, niet direct. Ik woon nu in een studentenhuis en ik zou er niet rouwig om zijn om dat te verlaten, als zal ik mijn vriendin wel gaan missen denk ik.”

“Als zij een goede vriendin is, en ik heb haar achtergrond kunnen uitpluizen, dan is ze hier gewoon welkom hoor, dus dat hoeft geen probleem te zijn. Maar goed, dat is dan mooi. Je krijgt dan hier een ruime suite in het huis, dat geheel jouw privéruimte is. Ik zorg ook voor passende kleding, want wat je nu draagt is prima voor officiële bezoekjes, maar hou er rekening mee dat je soms anders gekleed dient te gaan, als je met me mee gaat naar bijeenkomsten. Zorgen Roos en ik wel voor. Daar hoef jij je geen zorgen om te maken. Over kleding gesproken… en dit is wel belangrijk en moet ook altijd binnen deze muren van het huis blijven. We zijn hier nogal eh… vrij in de omgang en ik hou ervan om, laat ik het zo zeggen, nogal luchtig gekleed in en om het huis te lopen. Heb jij problemen met naaktheid?”

“Nou nee, niet echt, maar wordt dat ook van mij verwacht?”

“Verwacht niet, maar het wordt wel gewaardeerd als je dat ook doet. Niet alleen omdat ik vind dat je een mooi figuur hebt, maar ook omdat je dan minder afsteekt bij ons. Ja, ik zeg ons, want de meiden doen ook gewoon mee. Je zult ze dan ook regelmatig geheel of gedeeltelijk bloot door het huis zien gaan. Heb je een man, verloofde of vriend?”

“Nee, geen van dit alles. Ik ben vrijgezel, maar heb af en toe wel seks met mijn vriendin en huisgenote. Ik ben namelijk lesbisch.”

“Dat is mooi. Ik ben dat ook en heb niet zo’n behoefte aan mannen over de vloer. Niet anders dan zakelijk en dat probeer ik zoveel mogelijk te beperken tot bezoeken bij hen op locatie, als het echt moet.

Goed, dan de andere zaken. Je komt dan hier wonen en hoewel je 24 uur per dag bereid moet zijn, zal je zeker geen acht uur per dag hoeven te werken, dus je hebt genoeg vrije tijd. Als je vrij wilt hebben of op vakantie wil gaan, dan kan dat in goed overleg en ik hou geen vakantiedagen bij, maar ga ervanuit dat je het binnen het redelijke houdt. Je krijgt geen eigen kantoor, maar een bureau bij mij op het kantoor, zodat we ook gezellig kunnen kletsen met elkaar, maar jij bent gewoon daar waar je op dat moment nodig bent. Je hoeft geen kostgeld te betalen, want dat zou onredelijk zijn, omdat ik nu eenmaal wil dat jij hier altijd beschikbaar bent. Heb je een rijbewijs?”

“Nee, nog niet. Daarvoor had ik geen geld.”

“Dan gaan we dat zo snel mogelijk regelen, want als we ergens heen gaan, dan rij jij, want ik heb een hekel aan autorijden. Je krijgt eerst een halfjaarcontract met een maand proeftijd en als het jou en mij bevalt, dan wordt het omgezet in een aanstelling voor onbepaalde tijd. Je gaat 4000 euro per maand verdienen, dat jaarlijks bekeken zal worden naar inzet en inflatiecorrectie. Heb je verder nog vragen?”

Het duizelde Emma bij het horen van de het salaris en alles wat erbij kwam kijken. Ze kreeg er echt zin in om voor deze mooie vrouw te gaan werken en ze had duizenden vragen, maar ze wist dat die vanzelf wel beantwoord zouden worden. Ze had nog wel een prangende vraag en ze vroeg aan Marianne: “Voor nu is alles wel duidelijk, maar hoe ben je eigenlijk bij mij gekomen en waarom ik?”

Marianne ging er eens goed voor zitten en met een brede glimlach zei ze: “Ik ben een grote fan van jouw verhalen, die jij schrijft. De manier waarop jij schrijft prikkelt me enorm en jouw stijl is precies wat ik zoek in mijn correspondentie, al zal deze een heel stuk minder erotisch zijn, dan jouw verhalen, die je nu schrijft. Ik heb jou na laten trekken en wat ik over jou heb gevonden beviel me heel erg en daarom wil ik jou. Niet alleen vanwege het werk, dat je ongetwijfeld prima zal doen, maar ook omdat jij een vrouw bent, die ik graag om me heen wil hebben. Het is dus een optelsom van factoren, die ervoor hebben gezorgd dat jij nu hier zit en ik ben nu al blij met wat ik zie en wat ik van je hoor. Wil je de baan hebben? Als je ja zegt, dan vraag ik Roos om de contracten te brengen.”

Nu moest Emma wel even nadenken, want ja zeggen zou haar hele leven op zijn kop zetten, maar nee zeggen zou betekenen dat ze een enorme kans zou laten liggen om niet alleen voor deze mooie en sensuele vrouw te werken, maar ook om in dit geweldige huis te mogen wonen en wat er allemaal nog meer bij zou kunnen komen kijken. Ze keek nog eens goed naar Marianne, die als een heerlijk verleidelijke vamp op de bank zat en weer tintelde haar kutje in de hoop dat ze mogelijk ook met deze schitterende lesbische vrouw zou mogen vrijen. De woorden ‘aanverwante activiteiten’ zouden wel eens heel prettig kunnen zijn.

Marianne wachtte rustig af en schonk nog een koffie in voor hun twee. Ze ging weer zitten en daarbij gleed de split in haar jurk verder open, zodat haar blote been nog prominenter in beeld kwam. Of dit de druppel was voor Emma wist ze niet, maar uiteindelijk zei ze: “Ja, ik doe het. Ik wil graag voor jou werken.”

Marianne bleef kalm en knikte alleen maar. Ze nam nog een slok koffie en vroeg: “Dat is mooi, Emma. Wanneer zou je kunnen beginnen?”

Nu alles in orde was, werd Roos gebeld om de contracten te halen. Dit was een standaard arbeidscontract, een geheimhoudingsverklaring en enkele documenten voor verzekeringen, waaronder een pensioenregeling en gebruiksregeling voor alles wat erin en om het huis te vinden was. Emma las alles rustig door, stelde vragen over passages, die niet helemaal helder was en toen ze tevreden was, ondertekende ze alles en was ze in dienst gekomen van Marianne.

Nog geen week later werd Emma op zaterdagochtend door Roos opgehaald in de luxe Bentley. Ze werd uitgezwaaid door Tineke, waar ze de vorige avond en nacht uitgebreid afscheid had genomen en gekleed in haar nieuwe luchtige gele jurkje stapte ze in om zich naar het landhuis, haar nieuwe huis, te laten vervoeren. Roos was in de afgelopen week meerdere keren bij Emma op bezoek geweest om haar te helpen met het afronden van haar zaken en het inpakken van de spullen, die ze mee wilde nemen, of die naar haar ouderlijk huis vervoerd zouden worden. Ze had daardoor Roos beter leren kennen en de twee voelden elkaar al redelijk goed aan. Natuurlijk had Emma Roos overstelpt met vragen over Marianne, maar Roos was een loyale medewerkster en liet geen persoonlijke feiten los, maar antwoordde gewoon dat ze die zelf zou ontdekken, of zelf aan Marianne moest vragen. Wel was ze open over zichzelf en zo leerde Emma dat Roos ook lesbisch was, dat ze het heerlijk vond om intiem met Marianne te zijn end at ze heel gelukkig was om voor haar te mogen werken, waarbij ze aangaf dat ze Marianne meer zag als een fijne vriendin, dan als werkgeefster.

Bij het landhuis aangekomen, brachten ze eerst de bagage van Emma naar haar suite. Emma zag voor het eerst de plek, waar ze zou gaan wonen en was overdonderd door de luxe van haar kamers. De suite bestond uit een woonkamer met een kleine kitchenette, een slaapkamer met een enorm bed, een heuse kledingkamer en een zalige badkamer met groot bad, een nog grotere inloopdouche, een wc en een zeer fraai badmeubel met ruimte genoeg voor al haar spullen en alle spullen, die ongetwijfeld nog zouden komen, want met haar riante salaris en geen woonkosten, kon ze zich eindelijk de spullen voor persoonlijke verzorging veroorloven, waar ze zo naar had verlangd.

Roos hielp Emma met het uitpakken van haar koffers en toen ze de lingerie weg wilde leggen, zag ze het slipje met het open kruis en hield het even voor zich. “Dat is een heel mooi slipje Emma. Ik ken een winkel met nog meer van dit soort spullen. Daar gaan we samen een keer winkelen.”

“Dan neem ik jou een keer mee naar de winkel, waar ik dit gekocht heb. Daar werkt een heel lief meisje, die me enorm goed en fijn geholpen heeft.”

Roos grijnsde en zei: “Misschien is dat wel dezelfde winkel. We zien het wel.”

Toen alles opgeborgen was, gingen de twee naar de salon, waar Marianne, samen met haar pleegdochters, wachtte om Emma officieel welkom te heten. Toch wel enigszins nerveus volgde Emma Roos de statige trap af en in de salon aangekomen kreeg Emma bijna een hartstilstand, want daar stond, naast Marianne, die op de sofa zat in een zeer weinig verhullende kamerjas, het meisje Amy waarmee Emma zulke lekkere seks had gehad in de winkel. Ook Amy keek zeer verrast toen Emma de kamer binnen kwam, maar liet niet blijken dat ze Emma kende, maar boog naar haar zusje, die naast haar stond en fluisterde iets in haar oor, waardoor het kleinere meisje, dat een jaar of twaalf leek te zijn, een brede grijns op haar mond vormde en Emma van top tot teen opnam.

“Welkom Emma.” Zei Marianne hartelijk en ze stond op om naar Emma toe te lopen. Ze was weer blootvoets en zag er heerlijk uit. Haar lange zwarte kamerjas stond halfopen, zodat haar borsten half te zien waren en deze schommelden licht tijdens het lopen, dat aangaf dat ze nog behoorlijk stevig waren. Ze nam de handen van Emma en kuste haar op haar wangen, waarna ze Emma aan de hand meevoerde naar de twee meiden naast de sofa, die ze aan Emma voorstelde.

“Dit lieve kleine meisje hier is Linda, mijn pleegdochter van twaalf. Ze is een schat en een heerlijke speelse dondersteen. Ondeugend tot op het bot, maar eerlijk en spontaan.”

Linda rolde met haar ogen, toen Marianne haar zo had voorgesteld, maar ze stak haar hand uit naar Emma en zei: “Hallo Emma, wat leuk om je te ontmoeten en ik ben niet de enige.”

Amy stootte Linda verontwaardigd aan, maar zei niets.

Emma bekeek Linda goed en ze zag een leuk meisje met mooi lang blond haar tot halverwege haar rug. Ze droeg een mooi wit zomerjurkje met blote armen en Emma zag dat haar vrouwelijke vormen al goed in ontwikkeling waren. Lekkere kleine tietjes met de tepels mooi in het midden, die kleine puntjes vormden in de stof van het jurkje, waardoor Emma kon zien dat het meisje geen BH droeg. Ze had blote benen en voeten en zag er verder allerliefst uit. Echt een meisje om lekker mee te knuffelen.

Dan werd Amy aan Emma voorgesteld. “Deze doerak hier is Amy, mijn andere pleegdochter en zij is zestien. Ondeugend dekt de lading niet helemaal, maar ze is een enorme lieverd en een harde werker.”

“Dat weet ik”, zei Emma, “ik heb Amy al ontmoet toen ik dit fijne jurkje kocht. Ze was heel goed. Fijn om je hier te zien Amy.”

Amy, die net als Linda gekleed ging in een mooie witte jurk, maar dan met een diepere decolleté, die de aanzet van haar lekkere borsten mooi accentueerde, glimlachte bij deze woorden en ze likte even langs haar lippen. “Dankjewel Emma en ik ben ook blij dat jij er bent. Toen mama vertelde dat ze een nieuwe assistent had aangenomen, was ik even bang dat het een oude heks met steunkousen en een behaarde pukkel op de neus zou worden. Gelukkig is dat niet het geval.”

Marianne schoot in de lach en zei: “Alsof ik nog een heks in huis zou halen. Ik heb mijn handen al vol aan jullie twee. Kom zitten allemaal, dan schenk ik thee in.”

Rond de grote open haard stonden drie brede sofa’s en op het dikke kleed voor de haard stond een salontafel met daarop een dampende theepot en meerdere theeglazen. Emma ging op verzoek van Marianne op de sofa zitten tegenover de haard en Linda en Amy gingen op de sofa links van hen zitten, waarbij ze, ondanks voldoende ruimte, dicht tegen elkaar gingen zitten, waardoor Emma al snel doorkreeg dat de meiden elkaar heel graag mochten. Roos ging op de sofa zitten, die rechts van haar stond en tot haar verbazing schonk Marianne zelf de thee in en dus ook voor Roos. Dat gaf al een goed beeld van de onderlinge verhoudingen en Emma maakte hieruit op dat Marianne zich niet als een bazin wilde gedragen en dat sierde haar en gaf Emma een fijn gevoel.

Toen Marianne voorover boog om de thee in te schenken, viel haar kamerjas wat meer open en daardoor hingen haar borsten, een zeer fraaie C cup, los en Emma keek er met plezier naar, vooral omdat Marianne geen enkele moeite deed om haar borsten weer te bedekken. Ze herinnerde zich dat Marianne al verteld had, dat ze hier soms nogal luchtig gekleed gingen en nu ze zag wat ze had bedoeld, vond ze het maar al te leuk en vooral lekker, want de borsten van Marianne waren zalig om te zien.

Linda en Amy zagen Emma naar de borsten van hun pleegmoeder kijken en giechelden een beetje met elkaar.

Nadat de meisjes hun thee hadden gekregen, reikte Marianne aan Roos haar thee aan en zei daarbij: “Alsjeblieft schat”, waarop Roos haar een kusje toe blies, waardoor Emma een eerste indruk kreeg van de verhouding tussen die twee en ze hoopte dat zijzelf die titel van ‘schat’ ook snel zou verdienen.

Marianne ging naast Emma op de sofa zitten en terwijl ze voorzichtig aan de hete thee nipte, vroeg Marianne aan Emma of ze iets over haar leven tot nu toe wilde vertellen. Emma wilde dit wel en terwijl zij aan het vertellen was, hing iedereen aan haar lippen en ze werd geen enkele keer onderbroken, al werd er af en toe gegniffeld als Emma een grappige anekdote vertelde.

Tijdens het verhaal zag Emma dat Linda en Amy elkaar regelmatig aanraakten en streelden. Dat vond ze mooi om te zien, maar ook Marianne was nogal vrij met haar hand en als ze Emma een vraag stelde, dan legde ze haar hand op het been van Emma en tijdens het antwoord op de vraag voelde Emma, dat de duim van de hand op haar been haar zachtjes aan het strelen was. Dit zorgde ervoor dat Emma een gevoel van opwinding kreeg en haar kutje begon licht te tintelen.

Nadat de thee op was en de verhalen verteld, haalde Roos broodjes voor de lunch en toen ook deze op waren, stelde Marianne voor om Emma een rondleiding door het huis te geven. Dit wilde ze wel en met zijn allen begonnen ze de rondleiding.

Het huis was enorm groot en van alle gemakken voorzien. Vanuit de salon kwamen ze via de hal in de eetkamer, waar een deur was, die naar de grote keuken leidde en daar kreeg Roos alle complimenten van Marianne voor haar kookkunsten. Vanuit de keuken kwamen ze weer in de hal en van daaruit kwamen ze bij de ontvangstkamer waar Emma die maandag was ontvangen. Een andere deur leidde naar de officiële werkkamer van Marianne, waar ook de werkplek voor Emma was ingericht. De kamer was gigantisch en aan het ene eind een zeer breed bureau voor Marianne, met daarachter grote kasten vol met ordners en boeken. Recht tegenover het bureau, aan de andere kant van de kamer, stond het bureau voor Emma, met daarnaast een tafel met een printer, een scanner en diverse volle en uitpuilende papierbakken. Ook hier stonden kasten met ordners en boeken. In het midden tussen de twee bureaus was een zitje, bestaande uit een sofa en twee fauteuils, gecreëerd naast een grote haard, waar boven de mantel een groot portret hing van een zeer knappe vrouw met golvend rode haren en in een jurk, die typisch was voor het einde van de negentiende eeuw. De dame leek best veel op Marianne en toen deze Emma naar het portret zag kijken, zei ze: “Dit is mijn betovergrootmoeder Marianne, waarnaar ik ben genoemd. Nou ja, alle oudste dochters in onze familie heten Marianne. Zij was de oprichter van het bedrijf en het was het eerste bedrijf dat alleen maar vrouwen in dienst had. Ongekend voor die tijd, maar door haar slimme geest en door hard te werken heeft ze dit alles opgezet en nu werken we vanuit Nederland, de Bahama’s, waar mijn vader het hoofdkwartier heeft gevestigd, Monaco, waar mijn tweelingzus de scepter zwaait en in Ierland, waar mijn broer Mark zijn deel in het werk doet en het andere deel in New York. Mark zal het bedrijf later overnemen als onze vader ermee ophoudt en zijn dochter Marian, zal hem weer opvolgen. Dit huis is trouwens in 1899 ontworpen en gebouwd door deze vrouw en vijftien jaar geleden volledig gerenoveerd en voorzien van alle gemakken van de huidige tijd en ik kan je vertellen dat het heerlijk is om geen tocht en kou meer te voelen.

Vanuit de werkkamer kwamen we in een kleine hal, waarin enkele toiletten waren, maar ook een dubbele deur en toen Marianne, die opentrok, kwam een lift in beeld en met die lift gingen we naar de eerste verdieping, waar de woonvertrekken van de familie waren. Als eerste bezochten we de kamers van de meiden en deze waren allen zeer ruim en hadden een eigen kleedkamer en badkamer. De kamer van Linda was ingericht als een echte meidenkamer met veel knuffeldieren, een klein zithoekje, een ruime boekenkast en een comfortabel tweepersoonsbed.

Het was Emma al opgevallen dat het hele huis volhing met schilderijen. In de hal had ze al schilderijen gezien met de Griekse en Romeinse goden en godinnen en in de salon en werkkamer veel portretten van vermoedelijk familieleden, maar ook historische figuren. In de kamer hingen schilderijen van kinderen, met name meisjes, maar ook een redelijk nieuw portret van Linda, maar dan in oude stijl. Hele mooi en Emma keek er vol bewondering naar.

“Mooi hè?” vroeg Linda, die Emma zag kijken. “Deze is vorig jaar gemaakt toen ik twaalf werd. Het was een cadeautje van mama.”

“Heel mooi en heel lief van je moeder.” Zei Emma en ze glimlachte naar het vrolijke en mooie meisje.

De kamer van Amy was niet heel veel anders, al was deze minder meisjesachtig ingericht. Op het grote bed lagen wel twee knuffeldieren en Emma vermoedde dat dit de speciale beestjes waren uit de kindertijd van Amy. Naast diverse schilderijen, die voornamelijk landschappen waren, hingen ook twee portretten van Amy. Eentje als een jong meisje en één van zeer recente aard en Amy stond er heel verleidelijk op in een nette jurk met een decolleté, die haar jonge boezem bijna tentoonstelde en ze droeg een rode bloem in haar blonde haar.

“Deze heeft mama kortgeleden laten maken en heb ik gekregen voor mijn zestiende verjaardag. Ik vind hem heel mooi.”

“Ik ook. Je ziet er prachtig uit Amy. Echt heel mooi.”

Amy glimlachte bij de woorden en legde even haar hand op de onderrug van Emma, maar Marianne wilde weer verder, dus draaiden ze zich om. Voor ze de kamer verlieten, fluisterde Amy nog even naar Emma: “Kijk eens hier?”

Emma draaide zich weer om en zag dat Amy de lade van haar nachtkasje had open getrokken en zag in de lade twee glimmende vibrators liggen. Amy likt glimlachend langs haar lippen en Emma wist dat het niet lang zou duren voor ze weer terug zou komen in deze kamer.

Naast de kamer van Amy lag de linnenkamer en daarnaast de slaapvertrekken van Marianne. Toen Emma deze kamer binnen ging, viel haar mond open van verbazing en verwondering, want het was een enorme kamer en wat nog mooier was, was dat de kamer voorzien was van een assortiment schilderijen met alleen maar naakte vrouwen. Niet op een erotische manier, maar gewoon esthetisch naakt, maar allen zeer fraai. Ook hier een portret van Marianne zelf, die een prominente plek boven de haard had. Marianne zat daar op een stapel kussens en onder haar blote buik zag je zelfs een klein recht streepje rood schaamhaar. Ze had haar handen tegen de achterkant van haar hoofd en daardoor stonden haar borsten fier en stevig recht vooruit en met harde tepels.

Emma kreeg een droge mond en een tintelend kutje toen ze dit schilderij zag en toen voelde ze de arm van Marianne om haar middel glijden en hoorde haar zeggen: “Mooi hè? Dit was ik toen ik net dertig was geworden en deze hier,” en ze trok Emma mee naar een ander schilderij, “deze was toen ik twintig was.”

Emma zag Marianne op een bed liggen, met haar kont verleidelijk omhoog en ze steunde op haar ellebogen, zodat haar borsten vrij hingen en ze leek haar recht aan te kijken met een zeer verleidelijke blik.

“Wat mooi.” Zuchtte Emma. “Wie heeft dit allemaal geschilderd?”

“Mijn zus Annemarie. Ze is niet alleen zeer goed in het organiseren van evenementen en het binnenhalen van klanten, maar ze is ook een zeer begaafd schilderes. Ze schildert niet alleen zeer natuurgetrouw, maar ook heel snel. Kan je het geloven als ik je zeg dat dit schilderij in nog geen week gemaakt is?”

“Een week? Jeetje. Dat had ik echt niet verwacht. Hoe dan?”

“Vraag haar dat maar als je haar een keer ontmoet. Maar kom, dan gaan we verder.”

Marianne pakte de hand van Emma en zo liepen ze verder. Ze bekeken nog de filmkamer, een speelkamer, een bibliotheek en een heuse wellness ruimte met een grote meerpersoons sauna met dompelbad, een jacuzzi, enkele ligstoelen en een massagetafel, waarna ze naar de tweede verdieping gingen, waar Emma haar suite had. Naast haar kamer lag de kamer van Roos, die net zo was ingericht als die van haar en verder diverse eenvoudig en neutraal ingerichte gastenkamers.

Ook de zolderverdieping werd bezocht en Emma zag een enorme hoeveelheid kasten, kisten en dozen en zag dat ze zeer goed waren georganiseerd en gelabeld en dat al sinds de negentiende eeuw. Ze had zich voorgenomen om, als het mocht, hier eens lekker rond te neuzen, want Emma hield wel van ouder spullen.

Via de trap gingen ze weer naar beneden en op de eerste verdieping pakte Marianne de hand van Emma weer vast en zei tegen de rest: “Gaan jullie maar verder. Ik heb nog iets met Emma te bespreken.”

+++