1999

Wat een prachtig huilend geluid. De pijn in mijn fijngeknepen hand ben ik meteen vergeten. De tranen van geluk in de ogen van Helma vertellen het hele verhaal. We zijn zo gelukkig. Het kleine mensje dat zonet nog in de baarmoeder van mijn vrouw zat, wordt op haar borst gelegd. Het is een meisje. We hebben een dochtertje. Helma en ik wilden het geslacht niet weten, dus is het een verrassing. Instinctief is de kleine meid al op zoek naar voedsel. Mooi hoe die natuur werkt. De gelukzalige lach op het gezicht van Helma is goud waard als Elise haar eerste moedermelk uit de duidelijk gegroeide borst van mijn vrouw zuigt. Zachtjes geef ik mijn dochtertje een zoen op haar hoofd. Dan kus ik mijn vrouw. Kijk mijn kleine meisje nou. Het is echt de mooiste baby ooit. Dit is nu al de mooiste dag uit mijn leven.

___

2002

Opgewonden duw ik de klapdeuren open. Niets is zo mooi als de geboorte van je kinderen. Mijn schoonouders zitten nog steeds waar we ze achter hebben gelaten. Elise zit op de vloer met blokken te spelen.

“Het is een jongetje,” zeg ik enthousiast.

Mijn schoonvader blijft zoals altijd broodnuchter. Mijn schoonmoeder slaakt echter een kreet van vreugde. Ze was al de trotse oma van een kleindochter, maar ik weet dat ze nu stiekem op een kleinzoon had gehoopt. Net als die van mij kan haar dag niet meer stuk. Mijn dochtertje til ik op van de vloer. Hoewel ze prima kan lopen, wil ik nu zo snel mogelijk terug naar Helma en Bram.

“Kom, dan gaan we naar je broertje toe.”

Natuurlijk zien mijn schoonouder dat ook als een uitnodiging. Ze volgen mij naar de kamer van Helma. Kleine Bram ligt aan de borst van mijn vrouw. Dat is mooi, want het leek er even op dat hij daar wat meer moeite mee had dan zijn grote zus. Het is een vertederend aangezicht. Het roept ook mooie herinneringen op van drie jaar geleden.

“Kom, zeg maar hallo tegen Bram” hoor ik Helma zeggen. “Is het geen mooie baby?”

Ja, mijn vrouw is ook dolgelukkig. Ik breng Elise naar het bed, waar ze een kus krijgt van Helma.

“Aai hem maar, maar wel voorzichtig.”

Zachtjes doet Elise wat mijn vrouw haar vroeg. Ook Elise is blij met haar babybroertje. Kan het nog mooier? Ik dacht het niet. Zeg nooit ‘nooit,’ maar vooralsnog is ons gelukkige gezinnetje compleet.

___

2015

“Uw dochter komt zo. Het sporenonderzoek is ieder moment afgerond.”

Mijn verstand zegt dat ik rustig moet blijven. Mijn instinct echter niet. Ik wil verdomme mijn dochter zien. Vanaf het moment dat we gebeld werden door de politie stuwt de adrenaline al door mijn lichaam. Helma is er niet veel beter aan toe, Bram weet nog van niets omdat hij naar de voetbaltraining is.

“Elise!”

Mijn vrouw heeft Elise eerder de ruimte in zien komen. Wat heeft ze vreemde, ruim zittende kleren aan? Natuurlijk, haar eigen kleren zijn natuurlijk in verband met het onderzoek zogenaamd veiliggesteld. Mijn huilende dochter loopt Helma voorbij en vliegt in mijn armen. Elise is altijd al mijn oogappel geweest.

“Het spijt me zo, pap. Ik heb gevochten zo hard al ik kon, Maar hij was veel te sterk. En hij wilde ook niet stoppen. Ik heb echt nee geroepen. Sorry. Ik voel me zo vies.”

Tranen van woede springen nu ook bij mij in mijn ogen. Stevig pak ik Elise beet. Hoezo sorry?

“Het is niet jouw schuld, schat. Je hebt alles gedaan wat je kon. Laat je door niemand aanpraten dat het je eigen schuld is.”

___

2015

Steeds meer zit ik mij op te vreten. Achteraf hadden we dit niet moeten doen. Hoewel we echt wel veel gehad hebben aan de aangeboden geestelijke bijstand, was dit niet het beste advies dat we hebben gekregen. In gesprek gaan met de dader. Elise kon het op het laatste moment niet opbrengen om de confrontatie aan te gaan. Daar ben ik nu heel blij mee. Helma en ik hebben het wel doorgezet. De omgeving alleen al is heel neerslachtig. Een of andere verhoorkamer op het politiebureau. Wij aan de ene kant van de tafel, die klootzak aan de andere kant. Inzicht krijgen in wat hem heeft bewogen om onze dochter te verkrachten krijgen we niet. Spijt heeft hij zeker niet. Gevoelsmatig zit die eikel ons gewoon uit te lachen. Ineens buigt hij naar voren en richt zich duidelijk naar mij.

“Jij wilt antwoorden. Oké dan. Vrouwen willen gewoon dat ze stevig aangepakt worden door een man. Daar kikken ze op. Jouw dochter vond het stiekem heel lekker dat ik haar geneukt heb, maar ze durft het onder maatschappelijke druk niet toe te geven. Ik wed dat ze nog nooit zo hard klaargekomen is dan op mijn pik. Meerdere keren zelfs. Jij bent zo’n watje die dat niet door heeft. Ik weet wel zeker dat jij je vrouw niet eens fatsoenlijk kan bevredigen. Zal ik het een voordoen? Zal ik je wijf hier eens voorover over de tafel duwen en haar vanachter neuken tot ze het uitschreeuwt van pure extase? Ik wed dat ze zelfs klaarkomt als ik die teef van jou in haar reet neuk, terwijl ze jou nooit toestemming heeft gegeven om haar anaal te nemen. Zeg het maar. Moet ik die hoer van jou eens een goede beurt geven?”

Die smerige lach van die klootzak is het laatste wat ik zie. Dan krijg ik een rode waas voor mijn ogen. Die waas verdwijnt pas als er stevig aan mijn armen wordt getrokken. Ineens zie ik het verschrikte gezicht van Helma. Mijn vrouw staat tegenover mij aan de ander kant van de tafel. Een hand heeft ze voor haar mond geslagen. Als ik naar beneden kijk, zie ik die klootzak voorovergebogen op de tafel liggen. Zijn hoofd is in een hele rare positie gedraaid ten opzichte van zijn lichaam. Hoe ben ik aan deze kant van de tafel terechtgekomen? Lang tijd om over die vraag na te denken krijg ik niet, als twee agenten mij reeds de verhoorkamer uit begeleiden.

___

2015

De rechter is het vonnis voor aan het lezen. Half krijg ik het maar mee. Mijn afwezige blik is meer naar de publieke tribune gericht. Helma zit in het midden. Bram zit net als ik wat afwezig voor zich uit te staren. Elise heeft haar hoofd op de schouder van mijn vrouw gelegd. Zoals zo vaak sinds haar verkrachting is ze aan het huilen. Het doet mij pijn om mijn dochter zo te zien.

“… Daarom veroordeel ik de gedaagde tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van negen jaar, met aftrek van voorarrest.”

Mijn advocaat geeft mij een schouderklop.

“Dat is mazzel, dat de rechter je niet veroordeeld heeft voor de vijftien jaar die het O.M. heeft geëist. Daar kom je goed weg. Mijn verdediging heeft succes gehad.”

Succes? Spoort die gast wel. Ik ga negen jaar min een maandje of zo de bak in. Hier was helemaal geen succes te behalen. Ik heb die klootzak vermoord. Vakkundig zijn nek gebroken op een manier waarvan ik niet eens wist dat ik daartoe in staat was. Negen jaar of vijftien jaar, wat maakt het uit? Mijn leven is naar de kloten. Hopelijk weet Elise het gebeuren uiteindelijk een plek te geven, zodat zij wel verder kan met haar leven. Helma krijgt het nu ook zwaar, omdat ze er ineens helemaal alleen voor staat. Het zal niet makkelijk zijn met een beginnende puber en een getraumatiseerde tiener. Zelf zal ik mijn kinderen niet verder op zien groeien. Tegen de tijd dat ik uit de bak kom, zijn mijn kinderen volwassen en wellicht ook al de deur uit. Misschien zitten ze zelfs al in een relatie. Volgens mij dringt de impact ook door bij mijn gezin. Elise is niet de enige meer die aan het huilen is.

___

2016

Met mijn gedachten afwezig neem ik plaats op de lange bank van de voorste rij. De speciale bewaker neemt naast mij plaats. Het is de eerste keer sinds de veroordeling dat ik buiten de gevangenis kom. Speciaal begeleid verlof, zoals ze dat noemen. Begeleid, alsof ik de benen zou nemen. De aanleiding tot het verlof is niet eens een heugelijke. Integendeel. In die kist vooraan in de aula ligt mijn dochter. Elise trok het uiteindelijk niet meer en ze is uit het leven gestapt. Vooraan, aan de andere kant van de aula zitten Helma en Bram. Mijn zoon kijkt af en toe vluchtig naar mij, maar mijn vrouw negeert mij totaal. Ze geeft mij de schuld van het overlijden van Elise. Ergens is het logisch. Ten eerste was ik er niet toen mijn lieve meisje mij het meeste nodig had. Toen zat ik namelijk in de gevangenis. Ten tweede is de man die waar we boos op moeten zijn niet meer in leven. Het is dan maar een kleine stap om boos te worden op de man die daarvoor gezorgd heeft. Dat ben ik dus. Hoe dan ook heb ik gefaald. Als vader had ik mijn dochter moeten beschermen. De dienst begint. Ondanks alles heeft Helma dit mooi geregeld. Wel knap hoe ze geen enkele foto met mij erop heeft weten te regelen. Er zijn meer dan voldoende leuke foto’s waar Elise met mij opstaat. Een beetje teleurstellend, al zeg ik het zelf. De dienst zit er alweer op. Het droog houden is niet gelukt en er stromen nog steeds tranen uit mijn ogen. De ontelbare mensen zijn ondertussen ook langs de kist gelopen om hun laatste respect te tonen. De mevrouw die de dienst heeft geleid heeft kort contact met Helma en komt dan naar mij.

“U vrouw heeft toch liever niet dat u bij het afscheid van de familie bent.”

Hè, wat? Dit was niet zo afgesproken. Juist vanwege de bizarre situatie, is alles van tevoren goed doorgesproken. Natuurlijk wil ik nog persoonlijk afscheid nemen van mijn oogappeltje. Mijn lieve dochter. Maar ik wil ook niet dat er nu een ongemakkelijke situatie ontstaat. Daarom besluit ik mijn verlies te nemen. Ik knik naar mijn begeleider en samen lopen we de aula van het crematorium uit.

___

2016

Al een tijdje heb ik geen bezoek meer gehad, maar nu twee keer vlak achter elkaar. Tegenover mij aan het tafeltje zit de echtscheidingsadvocaat van Helma. Alle papieren zijn nu in orde. Het kan mij allemaal niet meer boeien. Sinds de dood van Elise voel ik mij helemaal leeg. Soms denk ik dat het beter is dat ik morgen niet meer wakker zou worden. Eigenlijk hoef ik maar voor twee dingen te tekenen. Enerzijds voor de scheiding zelf en anderzijds dat ik het geld van de overwaarde van de verkoop van het huis in ontvangst heb genomen. Dat betekent dus dat het op een nieuwe voor mij geopende bankrekening staat, samen met de helft van ons gezamenlijk vermogen. Onze en/of rekening is daarmee komen te vervallen. Het is niet heel veel geld, maar ik heb dan ten minste iets voor als ik ooit uit dit neerslachtige gebouw mocht komen. De advocate haalt een balpen uit haar tasje. Opzichtig laat ze deze zien aan een van de bewakers die de gesprekken nauwlettend in de gaten houden. Stel je voor dat ik zo drugs probeer binnen te smokkelen. Of een wapen. Dat is ook de reden waarom de advocaat zo opzichtig de pen laat zien. Een pen kan blijkbaar ook als wapen worden gebruikt. Ik teken op de vereiste stippellijntjes en geef de pen terug. Onder het goedkeurend oog van de bewaker verdwijnt de pen terug in de tas. Dat was het dan. Ik ben nu definitief echt helemaal alleen. Als de advocaat weg loopt kan ik terug naar mijn cel worden gebracht.

___

2019

Nu dacht ik dat ik alles wel gezien had in de gevangenis, maar in het kantorengedeelte van het complex was ik nog nooit geweest. Laat staan in het kantoor van de directrice. Geen idee waarom ik mij hier ineens mag melden. Er ligt een gele map voor de directrice op de tafel met mijn naam erop. Dat zal mijn dossier wel zijn. Dan schraapt ze haar keel.

“Luister, het volgende. Ik heb het verzoek gekregen van twee leerlingen uit de derde klas van de plaatselijke middelbare school of ze mogen corresponderen met een van onze gevangenen. Ze willen dat doen in het kader van hun maatschappelijke stage. Ik ben eens op zoek gegaan en denk dat dit wel iets voor jou is. Je bent een voorbeeldige gevangene. Er zijn nooit klachten over jou en je weet ver weg te blijven van problemen met andere gedetineerden. Daarnaast zie ik dat je alleen je eerste jaar gebruik het gemaakt van het bezoekuur en dat je dus al drie jaar geen visite meer hebt gehad. Ik denk dat het voor jou wel leuk zal zijn en dat het een stukje van je isolement weg kan nemen. Wat zeg je ervan?”

Wat ik ook had verwacht, zeker niet dit. Voorbeeldige gevangene? Is dit een soort beloning voor mijn goede gedrag? Misschien moet ik het zo wel zien. Waarom ook niet. Als ik die leerlingen zo kan helpen. Doe ik ook eens wat terug voor de maatschappij.

“Maar wat moet ik dan schrijven?”

De directrice glimlacht. Ze heeft wel door dat ik geïnteresseerd ben.

“Gewoon, heel kort dat je met ze wil corresponderen. Zij zullen je dan wel een bericht terugsturen met wat ze van jou willen weten. Laat dat initiatief maar bij de leerlingen. Het is ten slotte hun maatschappelijke stage.”

Ik zeg toe dat ik dit wel wil doen. Blijkbaar is het dan ook de bedoeling dat ik dat meteen doe, want ik word meegenomen naar een ander kantoor. Daar waar ik dacht dat ik dit via met een computer moet doen, blijkt dit niet zo te zijn. Er ligt papier en een pen voor mij klaar. Een pen! Daar gaan we weer. Dat verklaart meteen waarom er ook per se een bewaker in deze ruimte moet zijn. Ik mag de brief lezen met het verzoek van de leerlingen. Deze is ondertekend door Sanne en Tessa. Ik zet hen dus in de aanhef. Zoals de directrice heeft geadviseerd, geef ik alleen maar aan dat ik beschikbaar ben om te corresponderen. Versturen hoef ik de brief niet zelf. Ik heb dan ook geen adres van de leerlingen of van hun school. De bewaker houdt goed in de gaten of ik de pen niet meeneem als ik terug naar mijn cel mag.

___

2019

Voor mij ligt alweer de tweede brief van Sanne en Tessa. In de vorige hebben ze zich heel kort voorgesteld en uitgelegd wat er van hen wordt verwacht betreffende de maatschappelijke stage. Ook hadden ze gevraagd of dat ze persoonlijke vragen mochten stellen en of ze die dan ook in een verslag mochten verwerken. Dat kon ook geanonimiseerd als ik dat liever had. Dat hoeft voor mij niet. Ik heb niets te verbergen en ik wil best open en eerlijk zijn over de reden waarom ik hier vastzit. Nu ligt er inderdaad een hele lijst met vragen. Ook best wel persoonlijke. Onder het toeziend oog van de bewaker pak ik de pen. Laat ik de dames maar eens een antwoord versturen.

___

2020

De laatste brief van Tessa heb ik net gelezen. Nadat de meiden hun maatschappelijke stage met goed gevolg hadden afgesloten, dacht ik dat het schrijfavontuur klaar was. Tessa vroeg tot mijn verbazing echter of het goed was of ze mij ook privé verder mocht schrijven. Daar had ik geen probleem mee en ook de directrice heeft daar haar goedkeuring aan gegeven. ten slotte ben ik die model gevangene waar niemand last van heeft. Goed gedrag heeft toch zo zijn voordelen. Steeds meer vertelde Tessa ook persoonlijk zaken over zichzelf. Blijkbaar heeft ze het thuis niet gemakkelijk en ben ik een soort van uitlaatklep voor haar geworden. Leuk was dat ze een keer een pasfoto heeft meegestuurd. Grappig dat ze er ongeveer net zo uitziet zoals ik mij haar voorgesteld. Ook deze keer heeft ze weer een heel epistel vol geschreven. Mijn ogen fixeren zich echter op die laatste zin, die zo goed als uit het niets komt.

‘Zou je het leuk vinden als ik een keer bij je op bezoek kom?’

Eigenlijk zou ik hier eens goed over na moeten denken. Maar vier jaar zonder bezoek maakt de keuze wel heel gemakkelijk. De gezichten van de verveelde bewakers kan ik al lang niet meer aanzien en contact met andere gedetineerden probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Het klinkt wellicht iets uit de hoogte, maar in het algemeen is het ‘niet mijn soort volk.’ Uiteraard onder het wakende oog van de bewaker pak ik de pen. Laat ik Tessa maar weer eens een brief terugschrijven.

___

2020

Zo’n spanning heb ik al heel lang niet meer gevoeld. Ik zit aan een van de tafeltjes in de bezoekruimte, in afwachting van Tessa. Na iets meer dan een jaar aan correspondentie, ga ik haar vandaag in het echt zien. Ik krijg bezoek. Van een meisje van vijftien jaar oud en dertig jaar jonger dan ik ben. Eigenlijk had ik ook gehoopt iets van Bram te horen. Nu hij achttien is, zou hij zelf kunnen beslissen of hij weer contact met mij op wil nemen. Helaas, vooralsnog heeft hij dat niet gedaan. Ja, daar is ze. Een bewaker wijst namelijk naar mijn tafeltje. Herkennen van de pasfoto doe ik haar niet, omdat Tessa net als ik zo’n vervelend mondmasker om heeft. Hoewel Corona ook in de gevangenis heeft toegeslagen, ben ik gelukkig nog niet besmet geraakt. Vastberaden loopt ze naar mij toe, maar blijft dan wat verlegen bij het tafeltje staan. Ik begrijp het wel. Hoe begroet je iemand die je al een jaar een soort van kent, maar die je nog nooit in het echt hebt gezien? Ik sta dan ook maar op en biedt haar mijn ellenboog aan. Zelfs een hand geven mag tegenwoordig niet meer.

“Leuk dat je er bent. Ga zitten.”

We nemen plaats. Ondanks het masker ziet Tessa er in het echt nog leuker uit dan op de pasfoto. Haar ogen zijn netjes opgemaakt. Ik merk dat ik het gesprek op gang moet brengen.

“Was het een beetje te doen om hier te geraken?”

Tessa verteld over dat ze haar hebben gefouilleerd voordat ze hier naar binnen mocht. Dat vond ze best wel vervelend. Ik draai met mijn ogen. Welkom in mijn wereld. Dan moeten we er om lachen. Nee, drugs of wapens heeft Tessa niet voor mij meegenomen. Van onze brieven uit de tijd van haar maatschappelijke stage weet ze al dat ik geen drugs gebruik. Dat hadden de meiden mij gewoon gevraagd. Tessa komt steeds meer los. Ze lucht haar hart over haar thuissituatie. Nu weet ik dat tieners wel eens een wereldvreemd beeld kunnen hebben, maar bij Tessa heb ik het gevoel dat het thuis echt niet helemaal goed zit. Ik probeer een luisterend oor te zijn en daar waar mogelijk geef ik een vaderlijk advies. De tijd vliegt voorbij en ik vind het dan ook oprecht jammer als Tessa alweer moet gaan.

“Ik vond het heel leuk” zegt ze. “Is het goed als ik nog een keer op bezoek mag komen?”

Deze keer hoef ik daar niet eens een nanoseconde over te denken. Ja graag. Haar bezoek heeft mij echt heel goed gedaan. Als ik terug naar mijn cel wordt begeleid, kan ik mij niet herinneren dat ik mij nog eens zo goed heb gevoeld.

___

2023

Daar is ze weer. Het wekelijkse hoogtepunt van mijn verblijf in de gevangenis. Al drie jaar is Tessa mijn enige maar hondstrouwe bezoekster. In die tijd heb ik haar van een vijftienjarig meisje zien opgroeien tot een jongvolwassene. Begroeten met een ellenboog of hand doen we al een tijdje niet meer. We geven elkaar een knuffel voordat we tegen over elkaar gaan zitten. Ik weet dat de bewaking dat liever niet heeft, want tijdens zo’n knuffel zouden we ‘spullen’ aan elkaar uit kunnen wisselen. Maar de bewaking kan ons allang niet meer boeien. Tessa is ondertussen ook gewend geraakt aan het fouilleren. Het hoort er nu eenmaal bij.

“Nog proficiat. Achttien. Je moet je wel heel oud voelen nu je volwassen bent.”

Tessa voelt feilloos aan dat ik haar aan het plagen ben. Ze kan het hebben van mij. Tessa is echt best volwassen geworden. Niet alleen lichamelijk maar ook in haar kledingkeuze zie ik dat ze veranderd is. Ook haar relativerend vermogen is toegenomen. Dat wil niet zeggen dat ze weer eens haar hart komt luchten. Omdat ze hier in de stad studeert, woont ze nog steeds thuis. Een plek die niet echt als veilig kan worden omschreven.

“Heb je nog steeds geen vriendje?”

Het is een ondertussen een standaardvraag geworden, zeker omdat Tessa het steeds vaker heeft over vriendinnen die wel in een meer of minder serieuze verkering zitten. Voor het eerst valt Tessa op die vraag een beetje stil. Zou ze dan nu wel en vriendje hebben?

“Je vraagt wel altijd naar mijn liefdesleven, maar hoe zit het eigenlijk met jou. Mis jij niet een vrouw in je leven?”

Die zag ik niet aankomen. Dat ik zo snel geen antwoord weet op die vraag, betekent dat ik dus geen vrouw heb gemist. Nee, daar ben ik helemaal niet mee bezig geweest. Ik kan dus oprecht zeggen dat ik geen vrouw heb gemist.

“En seks? Mis je dat dan niet?”

Oké. Nu wordt het wel heel persoonlijk. Van de andere kant, ik heb wel meer persoonlijke zaken met Tessa gedeeld. Zij ook met mij, overigens. Ik ben nu eenmaal haar noodzakelijke uitlaatklep geworden.

“Jawel, er zijn periodes dat ik dat wel eens heb gemist. Maar daar is nu eenmaal niets aan te doen. Niet iets waar jij je druk over moet maken. Zorg jij eerst maar een dat je een vriendje krijgt.”

“Natuurlijk is daar wat aan te doen. Ze hebben hier toch van die peeskamers. Ik wil je wel helpen. Ik ben beschikbaar. Als je het ook met mij wilt doen, wil dat zeggen.”

Dat laatste kwam er heel verlegen en schuchter uit. Zoekt Tessa nu bevestiging? Wil ze weten of ik haar aantrekkelijk genoeg vind? Dat kan ze mij ook gewoon vragen, Daarvoor hoeft ze niet met mij het bed in te duiken. Nee, deze optie is nog nooit door mijn hoofd te gaan. Daarbij wil ik ook geen misbruik maken van de situatie. Ik heb het gevoel dat ik dit heel voorzichtig aan moet pakken.

“Je bent een mooie jonge vrouw. Net als veel andere mannen buiten de gevangenis, zou ik onder andere omstandigheden best seks met je willen en kunnen hebben. Maar jij kunt zoveel beter krijgen dan mij. Kijk eens goed naar mij. Ik ben een oude man van achtenveertig. Jij kunt veel aantrekkelijkere, jongere mannen krijgen.”

Tessa lijkt teleurgesteld, maar ook mijn logica wel te kunnen volgen.

___

2023

Van de directrice mag ik plaatsnemen. Geen idee waarom, maar elke keer als ik op haar kantoor ben heeft ze mijn dossier voor zich liggen. Niet dat ik hier de deur platloop, overigens. De directrice blijft mij wat langer zwijgend aankijken. Ook deze keer schraapt ze haar keel voordat ze begint te spreken.

“Ik zie dat jij en mevrouw Lejeune een verzoek hebben ingediend voor bezoek zonder toezicht.”

Ja, dat klopt. Bezoek zonder toezicht is de officiële benaming om gebruik te maken van een peeskamer. Hoewel ik het bij de eerste gelegenheid af heb gehouden, is Tessa er bij haar volgende bezoeken steeds op terug gekomen. Ze was duidelijk heel serieus. Uiteindelijk heb ik toegezegd dat ik een aanvraag in zou dienen, maar heb ik haar niet beloofd dat we ook daadwerkelijk seks gaan hebben. Het voordeel van een peeskamer is dat we twee uur samen door kunnen brengen, in plaats van het gebruikelijke wekelijkse uurtje. Maar nog meer belangrijk, zonder toezicht van een bewaker. Mocht het bevallen, dan kunnen we dit één keer per maand doen.

“Het probleem is” gaat de directrice verder, “dat je alleen gebruik mag maken van bezoek zonder toezicht met de persoon waar je een vaste relatie mee hebt. Kun je aantonen dat je in een vaste relatie hebt met mevrouw Lejeune.”

Nee, dat kan ik niet. Uiteraard niet, Ik zit helemaal niet meer in een relatie. Al zeven jaar ben ik weer vrijgezel, al was daar niets gezelligs aan. Er zit niets anders op dan ontkennend te schudden met mijn hoofd. De directrice laat weer een stilte vallen. Daar is ze blijkbaar er goed in.

“Was je echt van plan om seks te hebben met zo’n jong meisje?”

Die opmerking begrijp ik, al is Tessa met haar achttien jaar nu officieel geen meisje meer maar een jonge, volwassen vrouw.

“Het initiatief kwam van Tessa. Zij wilde dit graag. Voor mij ging het in eerste instantie niet om de seks, maar om haar wat langer te kunnen zien. Wellicht zouden we ook geen seks hebben gehad, al was dat wel de insteek van Tessa.”

Inwendig moet ik nu al glimlachen bij de teleurstelling van Tessa. Ze kan zo mooi verbolgen reageren. Ik ben er echter niet van overtuigd dat we seks moeten hebben. Tessa is echt wel meer dan alleen een tweede dochter voor mij geworden, maar ze is zeker geen vervanging voor Elise. Mijn oogappeltje is namelijk onvervangbaar. Dat leed zal ik altijd met mij meedragen. Nee, Tessa is een echt goede vriendin geworden. Als ze meer van mijn leeftijd zou zijn geweest, dan had ik er waarschijnlijk heel anders in gestaan. Nu ben ik duidelijk wat meer terughoudend.

“Je praat alsof ik al een beslissing heb gemaakt.”

De directrice haalt mij uit mijn gedachten. Ik kan haar even niet volgen. Volgens mij kon ik niet aantonen dat ik in een vaste relatie zit met Tessa.

“Dat had ik namelijk nog niet. Ik wilde eerst dit gesprek afwachten. Maar je hebt mij overtuigd van wat ik eigenlijk al wist. Ik ga ervan uit dat je mij niet teleurstelt en de juiste inschatting maakt als je zonder toezicht bezoek krijgt van mevrouw Lejeune. Omdat ze al jarenlang je enige trouwe bezoekster is, zie ik dat al een vaste relatie. Ik ga het bezoek zonder toezicht dus toestaan.”

Die zag ik niet meer aankomen. Tessa zal blij zijn met dit nieuws. Zelf ben ik meer verbaasd dat we toestemming hebben gekregen.

___

2023

Wat een gedoe. Waar ik geen rekening mee heb gehouden, is dat ik mij uit moet kleden om überhaupt een peeskamer te mogen betreden. Alleen mijn onderbroek mag ik aanhouden. Een bewaker duwt mij met een vette lach twee grote handdoeken in mijn handen, met daar bovenop en doosje condooms en een tube glijmiddel.

“Je hebt maar twee uurtjes, dus maak er goed gebruik van. Succes en veel plezier,” geeft hij mij nog mee.

Het geheel is best beschamend. Dat vervelende gevoel negerend mag ik de peeskamer in. Het is een kale, steriele ruimte. Er staat een bed, een tafeltje en een stoel en er is een wastafeltje. Naast het wastafeltje staat een afvalemmertje. ten slotte hangt er een analoge klok aan de muur om eraan te herinneren dat het verblijf in deze ruimte maar twee uur duurt. Het woord ‘romantisch’ is niet het eerste dat bij mij opkomt. Integendeel. Om het matras zit een hoeslaken, maar verder is het bed niet opgemaakt. Er ligt niet eens een kussen op het bed. Omdat ik geen idee heb wat er zich allemaal op dit hoeslaken heeft afgespeeld, leg ik één van de grote handdoeken op het bed. De andere handdoek leg ik opgevouwen op het tafeltje, samen met de condooms en het glijmiddel. Dan neem ik plaats op het bed.

De deur gaat open. Tessa komt binnen. Wouw. Tessa heeft zich ook uit moeten kleden. Dat wil zeggen dat ze alleen haar lingerie nog aan heeft. Tessa heeft zich de moeite genomen om iets aparts aan te trekken. Een halve cup rode bh met een bijpassende string. Zoals ik ondertussen gewend ben heeft ze zich subtiel maar wel mooi opgemaakt en haar lange goudblonde haren zitten vandaag in een staart. De bh accentueert de rondingen die eronder zitten. Hoewel Tessa nu een schuwe en verlegen houding aanneemt, is haar verschijning er voor mij te veel aan. Onmiskenbaar reageert mijn geslachtsdeel op deze mooie jonge vrouw en het feit dat ik al ruim acht jaar geen seks meer heb gehad. Met uitzondering van zo nu en dan een vervelende ochtenderectie, word ik voor het eerst in deze gevangenis daar beneden spontaan hard. Precies dat wat niet de bedoeling was. Het maakt de situatie er niet bepaald minder ongemakkelijk op. Ook Tessa voelt aan dat de sfeer anders is dan normaal. Geen knuffel of een andere begroeting deze keer. Wel gaat ze naast mij op het bed zitten. Haar ademhaling is duidelijk wat onregelmatig door de adrenaline en de bijbehorende spanning.

“Als jij je hier niet prettig bij voelt, dan moet je het eerlijk zeggen. We zijn niet verplicht om hier twee uur te zijn, dus als je weer wilt gaan, dan is dat geen probleem.”

Tessa schudt haar hoofd.

“Nee, ik heb hiernaar uitgekeken. Ik heb toch gezegd dat ik beschikbaar ben om je dat te geven wat je hier mist.”

Die discussie hebben we al een paar keer gehad. Blijkbaar gaan we die nog een keer over doen.

“Je moet het niet voor mij doen. Je moet het alleen doen als je er klaar voor bent en het ook zelf wilt. Je moet nooit seks hebben om een ander een plezier te doen.”

Opnieuw schudt Tessa met haar hoofd. Het schuchtere is bij haar ineens helemaal verdwenen.

“Ik ben er klaar voor. Ik zou ook niemand anders willen voor mijn eerste keer. En als ik mij niet vergis ben jij er ook klaar voor.”

Na die laatste opmerking kijkt ze ongegeneerd naar mijn kruis. Meer naar de bobbel die zich onmiskenbaar in mijn onderbroek bevindt. Enigszins beschaamd kijk ik ook naar mijn eigen onderlijf. Het is niet te ontkennen dat ik opgewonden ben geraakt bij de schaars geklede verschijning van Tessa. Maar dat betekent nog steeds niet dat ik ook daadwerkelijk seks met haar moet hebben. Ik kijk weer op als ik haar hand op mijn wang voel. Instinctmatig leg ik mijn eigen hand op die van haar. Dat ik haar hand niet weghaal, ziet Tessa blijkbaar als een soort van bevestiging. Ze schuift en stukje naar mij toe.

“We willen dit allebei” fluistert Tessa, maar wel zonder enige twijfel in haar stem. Ze meent het overduidelijk echt. Tessa komt zo verstandig en volwassen over. Ze heeft hier duidelijk goed over nagedacht. Dat ze seks met mij wil, is geen ondoordachte beslissing. Ondertussen is haar hoofd mij zo dicht genaderd, dat ik haar lippen zachtjes tegen die van mij voel. Als vanzelf gaat het over in onze eerste zoen. Spontaan leg ik mijn vrije hand op haar achterhoofd. Langzaam wordt de zoen steeds intenser. Tessa legt haar vrije hand tegen mijn borst. Terwijl we blijven zoenen, schuift haar hand steeds een stukje lager, tot deze de rand van mijn onderbroek heeft bereikt. Haar vingertopjes proberen al onder de rand van mijn laatste kledingstuk door te wringen. Verheugd ben ik over het feit dat Tessa ondanks haar jonge leeftijd en onervarenheid duidelijk degene is die het initiatief neemt. Dat is wederom een bevestiging dat ze dit echt wil. Toch verbreek ik de zoen en leg een hand op die van haar. Indringend kijk ik Tessa in haar prachtige ogen.

“Weet je het echt heel zeker” zeg ik met een onverwacht hese en overslaande stem, doordrenkt met een verlangen waarvan ik niet wist dat ik het had.

Tessa draait nog net niet met haar ogen. Na een bevestigende glimlach plaats ze haar lippen weer terug op die van mij. Haar hand laat ik los, waarna deze zijn weg verder vindt in mijn onderbroek. Snel daarna voel ik dezelfde hand zich om mijn geslacht sluiten. Opnieuw verbreek ik onze zoen en kreun van genot als Tessa haar hand op en neer beweegt en mij begint af te trekken.

Het dringt bij mij door hoe zeer ik dit heb gemist. Zoiets simpels als een vrouwenhand rond mijn harde geslacht. Het voelt zo veel beter dan dat ik ooit had kunnen denken. Helaas laat Tessa mij ook weer veel te snel los en haalt ze haar hand uit mijn onderbroek. Twee handen steekt ze nu onder rand van mijn enige kledingstuk. Opnieuw hebben we oogcontact. Vragen of ze het echt wil doe ik niet meer. Een klein beetje til ik mijn kont van het bed en Tessa trekt resoluut mijn onderbroek omlaag tot bij mijn knieën. De zwaartekracht doet de rest. Terwijl ik weer ga zitten, schop ik mijn onderbroek weg, zodat deze ergens op de vloer terecht komt. Tessa kijkt nu met bewondering en ontzag naar mijn harde paal. Dat belet haar niet om haar hand er weer omheen te leggen en verder te gaan met waar ze gebleven was. Mij heerlijk aftrekken. Het voelt te intens om niet te kreunen. Veel te snel voel ik de spanning toenemen. Niet verwonderlijk, gezien ik al iets meer dan acht jaar volledig droog sta.

“O, Tessa. Ik houd het niet meer. Ik ga klaarkomen.”

Terwijl Tessa mij af blijft trekken, houdt ze haar vrije hand als een kommetje voor mijn ontblote eikel. Dan ontplof ik. Mijn ogen worden vochtig van puur geluk als het jarenlang opgespaarde zaad mijn lichaam verlaat. Ik kreun luid als mijn onderlichaam schokt bij iedere straal sperma die ik loos op de hand van Tessa.

Heel even zit Tessa afwisselend verwonderd naar mij en haar volgespoten hand te kijken. Dan herpakt ze zich en staat ze op. Tessa loopt naar het wasbakje. Hoewel ik op zich geen billenman ben, ben ik onder indruk van de bilpartij van Tessa die prachtig uitkomt in haar rode string. Met haar schone hand zet ze de kraan open om vervolgens haar handen te wassen. Ze droogt ze af met de handdoek die op de tafel ligt en komt vervolgens weer naast mij zitten.

“Dankjewel” zeg ik oprecht en neem haar stevig in mijn armen. Zo knuffelen we een tijdje. Aan haar snelle, oppervlakkige ademhaling merk ik dat Tessa meer wil. Ondertussen wil ik zelf ook wel meer. Mijn bedenkingen zijn compleet weg. Daarom laat ik haar los.

“Mag ik je slipje uitdoen?”

Tessa geeft geen antwoord, maar staat op en trekt zelf gehaast haar string uit. Ze ziet dat ik naar haar vulva staar.

“Ik heb me speciaal voor jou geschoren. Hopelijk vind je het mooi,” zegt ze ineens weer onzeker.

Het maakt mij eerlijk gezegd helemaal niets uit. Het is wel aandoenlijk dat Tessa haar poesje speciaal voor mij geschoren heeft. Omdat ik overduidelijk een heel oerwoud onder aan mijn paal en op mijn ballen heb staan, begint ze natuurlijk te twijfelen. Nergens voor nodig.

“Het is prachtig,” zeg ik oprecht.

Tessa laat zich gewillig door mij op het bed duwen. Zodra ze door heeft wat ik van plan ben, spreidt ze haar benen. Mijn hoofd breng ik naar haar geschoren schaamstreek. Ik ruik het zoete van een duidelijk goed gewassen pruim. Tessa ruikt daar beneden beter dan het duurste parfum. Dan splijt ik met mijn tong haar strakke schaamlippen.

“O, fuck. Dat is lekker,” kreunt Tessa meteen.

Blijkbaar ben ik het in al die jaren niet verleerd. Tessa kronkelt steeds harder met haar onderlichaam als ik haar labia, de opening van haar vagina en haar clitoris verwen. Haar handen liggen op mijn hoofd en af en toe knijpt Tessa haar benen samen om het genot te kanaliseren. Steeds luider en onsamenhangender klinkt haar gekreun. Tessa is ondertussen goed nat geworden. Dat heeft ze zelf ook wel door.

“Doe je het voorzichtig,” kreunt ze dan.

Wat Tessa bedoelt is dat ze er helemaal klaar voor is. Nou, ik ook. De ogen van Tessa volgen mij als ik op sta en naar het tafeltje loop. Uit het doosje haal ik een condoom die ik meteen ook uit de verpakking haal.

“Ik ben aan de pil,” zegt Tessa.

Dat wist ik al, omdat ze eerder heeft verteld dat haar menstruatie wat laat op gang kwam en dat ze daardoor op doktersadvies de pil is gaan slikken.

“Tegen soa’s” zeg ik belerend en op vaderlijke toon.

“Voor mij is het de eerste keer” zegt Tessa, “en volgens mij heb jij de afgelopen jaren ook niet heel veel seksueel verkeer gehad. Daarmee is denk ik de kans dat we elkaar besmetten met een soa zo goed als nul.”

Daar is weinig tegen in te brengen.

“Ik zou het heel fijn vinden als je het zonder zou doen” zegt Tessa om mij helemaal te overtuigen.

Helemaal overtuigd ben ik nog steeds niet, maar toch werp ik het ongebruikte rubbertje terug op de tafel. Tessa klikt handig haar rode bh los terwijl ik terug naar het bed loop. Ik zie een paar prachtige en vooral stevige ronde borsten tevoorschijn komen als Tessa haar laatste kledingstuk naast het bed op de vloer laat vallen. De bijbehorende tepels zijn onmiskenbaar stijf en hard. Hoewel Tessa ontzagvol naar mijn stijve kijkt, spreidt ze toch alvast haar benen. Dat ze het spannend vindt kan Tessa duidelijk niet meer verbergen. Natuurlijk is ze bezorgd om het feit dat mijn pik niet gaat passen, maar dat komt uiteraard omdat ik haar eerste ben.

Ondertussen ben ik weer tussen haar benen gekropen. Mijn paal heb ik al in de aanslag.

“We kunnen op elk moment dat jij je bedenkt stoppen. Je hoeft niets te doen wat je niet wilt of wat je niet fijn vindt,” zeg ik er achteraan.

“Doe het maar” zegt ze dapper, terwijl ze knikt dat ze mij begrepen heeft.

“Het kan misschien pijn doen,” zeg ik voor de zekerheid.

Tessa antwoord niet, maar knikt opnieuw dat ze het begrepen heeft. Toch kijkt ze met spanning hoe ik de tip van mijn lans tegen haar jonge, kale en strakke spleetje plaats. Op en neer wrijvend duw ik met mijn pik langzaam haar labia uiteen. Ik zie aan Tessa dat haar ademhaling onregelmatig wordt van de adrenaline. Als mijn harde paal voor haar onontdekte opening zit, buig ik iets over Tessa heen. Met mijn armen steun ik nu langs haar naakte lichaam. Onze ogen zoeken contact. Ik zie bij Tessa het verlangen. Meer bevestiging heb ik niet nodig. Tessa opent haar mond zonder dat ze nog ademhaalt, als mijn pik langzaam de diepte van haar natte grotje verkent. Gevoelsmatig zit de helft van mij paal in haar poesje als ik meer weerstand voel. Rustig trek ik mijn harde paal een stukje terug. Zonder aankondiging druk ik mij dan in één keer helemaal naar binnen. Onmiskenbaar voel ik dat de weerstand verbroken is. Daarnaast hoor ik het aan het pijnlijke gekreun van Tessa.

Zonder te bewegen laat ik mijn vlaggenmast diep in haar strakke vagina zitten. Ondertussen blijf ik naar haar nu gesloten ogen kijken, tot Tessa deze weer opent. Het pijnlijke gekreun is verdwenen, maar haar ademhaling is nog steeds onregelmatig.

“Doe het maar,” hijgt ze.

Op die bevestiging heb ik gewacht. Langzaam trek ik mijn pik weer terug om hem daarna net zo rustig weer helemaal naar binnen te laten glijden.

De “Oh” van Tessa klinkt verbaasd. Blijkbaar heeft de pijn plaats gemaakt voor een aangenaam gevoel. Haar ogen vertellen mij hetzelfde verhaal. Daardoor gesterkt voer ik het tempo steeds een beetje op. Steeds sneller en ook steeds iets steviger stoot ik mijn genotsstaaf op en neer in het nu ontvankelijke poesje van Tessa. Omdat ik al een keer klaargekomen ben, houd ik het nu ook langer uit. Tessa slaat uit een soort van automatisme haar benen om mijn onderrug. Meteen voel ik dat ik haar zo dieper kan penetreren. Niet lang daarna trekt Tessa mij ineens stevig tegen zich aan. Ook de langgerekte “Oh” zag ik niet aankomen. Onmiskenbaar beleeft Tessa een orgasme.

Met mijn paal diep in haar kutje laat ik het orgasme bij Tessa wegebben. Omdat mijn hoofd nu naast dat van haar ligt, kan ik haar niet meer in haar ogen kijken.

“Dat was geweldig,” hoor ik Tessa hijgend fluisteren. “Nu ben jij weer aan de beurt. Neem me tot je klaarkomt. Spuit het maar in mij poesje.”

Dat advies neem ik ter harte en meteen begin ik weer met mijn onderlichaam te bewegen. Deze keer meteen wat steviger. Tessa kreunt weer mee in het door mij bepaalde ritme. Na en paar minuten voel ik mijn hoogtepunt naderen. Tessa merkt het blijkbaar ook aan mijn gekreun.

“Ja, doe het maar” hijgt ze. “Spuit me maar vol.”

Dat is er te veel aan. Met een oerkreet laat ik mij gaan. Terwijl ik klaarkom, krijg ik half mee dat Tessa mij weer stevig tegen zich aandrukt. Ook haar tweede langgerekte “Oh” echoot in mijn oren. Blijkbaar hebben samen ons hoogtepunt bereikt.

Zeker een kwartiertje liggen we samen op het bed. Ik op mijn rug, Tessa op haar zij met haar hoofd op mijn schouder. Het voelt op de een of ander manier heel vertrouwd.

“Dankjewel” zegt ze ineens, de aangename stilte verbrekend.

“Je hebt mijn eerste keer onvergetelijk gemaakt,” zegt ze vervolgens als ik niet reageer.”

Tessa weet weer een glimlach op mijn gezicht te toveren.

“Nee, jij bedankt. Zonder jou wist ik niet eens dat ik dit zo gemist heb.”

Ik meen het. Niet alleen vanwege de geweldige seks die we net hebben gehad. Tessa heeft mijn tijd in de gevangenis zoveel aangenamer gemaakt. Tessa richt zich op en gaat naast me zitten.

“Ik ben bij dat ik heb kunnen helpen. Heb ik het goed gedaan?”

Grappig dat ze ineens weer onzeker wordt. Dat is nergens voor nodig.

“Ja, je was geweldig” antwoord ik.

Haar ogen gaan over mijn lichaam en blijven bij mijn nu half stijve pik hangen.

“Ik heb je niet gepijpt. Wil je dat ik dat alsnog doe?”

Aan haar gezicht zie ik dat ze dit alleen vraagt omdat ze mij weer een plezier wil doen. Niet omdat ze er om staat te springen.

“Ik meende het toen ik zei dat je niets moet doen wat je niet prettig vindt. Als je het alleen doet omdat je denkt dat ik het zo graag wil, dan moet je het vooral niet doen. Ik zou er niet eens van kunnen genieten als je het tegen je zin zou doen.”

Tess moet het heel kort tot zich door laten dringen.

“Dan liever niet,” zegt ze dan.

Mooi, dan hebben we dat duidelijk. Om mijn argument kracht bij te zetten draai ik mij ook op mijn zij en kus Tessa vol op haar mond. Gretig beantwoordt ze mijn zoen.

Na onze zoen komt er, niet gehinderd door het feit dat we nog steeds naakt zijn, zowaar weer een vertrouwd gesprek op gang. Niet alleen serieuze zaken, maar we kunnen zo nu en dan ook lachen. Dan zie ik op de klok dat de twee uur er bijna opzitten. We staan op van het bed en trekken ons ondergoed weer aan.

“Ik kan niet wachten tot volgende maand,” zegt Tessa.

Ze gaat er gemakshalve vanuit dat ik over een maand ook weer van bil wil gaan met haar. Terecht. Dit smaakt onverwacht naar meer. Blijkbaar moet ik even wachten als we de peeskamer willen verlaten. Vluchtig neem ik afscheid van Tessa als zij als eerste met de bewaking richting kleedkamer en de uitgang wordt begeleid. Die uitgang is er helaas niet voor mij. Voor mij wacht een terugtocht naar mijn cel. Blijkbaar vinden enkele bewakers het nodig om joelende geluiden naar mij te moeten maken. Kom op zeg. Wat kinderachtig. Alsof ik iets heel bijzonders heb gedaan. Echt waar. Gewoon negeren dus.

___

2024

Zwaar hijgend ligt Tessa op mijn borst. Haar harde tepels voel ik prikken. Zelf moet ik ook nog op adem komen. Zonet zijn we samen klaargekomen terwijl Tessa mij als een echte cowgirl aan het berijden was. Fuck, wat was dit weer fantastisch. Tessa is in een klein jaar van een verlegen achttienjarige maagd verandert in een echt negentienjarig seksbeest. Bij mij in ieder geval. Als ik haar geloven mag, heeft ze nog steeds geen vriendje en ben ik nog steeds haar enige bedpartner. Vandaag zijn we begonnen met een soort van vluggertje. Nadat ik haar kortstondig heb gebeft, heb ik Tessa in missionarispositie genomen. Daarna hebben we een korte pauze ingelast om bij te praten. Niet voor lang, want Tessa had duidelijk zin in meer. Op z’n hondjes heb ik Tessa naar een tweede orgasme geneukt, waarna zij dus ‘on top’ ons beiden naar de volgende ontlading heeft gewerkt. Na drie orgasmes ligt ze nu dus te spinnen op mijn borst. Mijn pik zit nog in haar volgespoten spleetje tot rust te komen. Wat jammer dat we dit maar één keer per maand mogen doen. Dat wil niet zeggen dat het bij haar reguliere bezoeken niet meer gezellig is. Bij die bezoeken kunnen we ook lachen of serieus over haar privésituatie praten. Maar voor nu gaan we lekker knuffelen tot het bezoek zonder toezicht er weer op zit.

___

2024

Het is nog onwerkelijk als ik buiten sta. Vrij! Eindelijk vrij. Met uitzondering van de crematie van Elise ben ik in negen jaar tijd dit vreselijke gebouw niet meer uit geweest. Diep adem ik in, alsof de lucht verser is dan ooit. Mijn lach wordt nog breder als ik wapperende, lange goudblonde haren op mij af zie stormen. Tessa spring mij bijna omver.

“Ik ben zo blij dat je uit de gevangenis bent,” zegt ze.

Nou, anders ik wel. Tessa pakt mijn hand. Samen lopen we naar de dichtstbijzijnde bushalte. Er moet nog veel geregeld worden. Tessa heeft aangeboden dat ik zolang bij haar in het studentenhuis mag logeren. Dat moet het doen tot ik iets kan huren of, beter nog, kopen. Met z’n tweeën op een kleine kamer gaat waarschijnlijk snel tot irritaties leiden. Daarbij is het de vraag of de verhuurder daar zo blij mee is. Uiteraard moet ik ook snel werk maken van een nieuwe baan. Genoeg dingen om mij zorgen over te maken.

Dan wil ik ook contact opnemen met Bram. Hij is nu tweeëntwintig. Uiteraard ben ik benieuwd naar wat er van hem geworden is. Studeert hij nog of werkt hij al? Zit hij in een relatie? Natuurlijk steekt het dat hij mij nooit op is komen bezoeken in de gevangenis. Bram was veertien toen Helma van mij wilde scheiden. Uiteraard heeft ze mijn zoon toen bij mij weggehouden. De vraag is of Bram op latere leeftijd mij niet is komen bezoeken omdat Helma dat wilde, of dat hij dat uit zichzelf heeft besloten. Het risico is natuurlijk dat Bram nog steeds niets met mij te maken wil hebben. Dan is dat maar zo en moet ik dat, met pijn in mijn hart, accepteren.

De bus vertrekt richting het centrum. Negenenveertig jaar en op weg naar een studentenhuis. Het kan verkeren. Tessa kruipt op mijn schoot en plant haar lippen op die van mij. Ze kan duidelijk niet wachten tot we wat meer privacy hebben. De vraag is natuurlijk wat nu de status van onze relatie is. Als ik een eigen woonruimte heb, dan is Tessa natuurlijk welkom. Uiteraard begrijp ik dat een langdurige relatie met iemand die dertig jonger is niet heel veel kans van slagen heeft. Het beste is misschien dat Tessa snel iemand van haar eigen leeftijd ontmoet, waar ze het heel goed mee kan vinden. Wellicht kan ik dan de vaderfiguur voor haar worden, die ze tot nu toe gemist heeft. Tot die tijd wil ik het wel gezellig houden met Tessa. Nu onze tongen een potje vrij worstelen doen, kan ook ik niet wachten om het bed op haar studentenkamer uit te proberen.