Mijn droom was al van jong af aan dat ik verloskundige wilde worden. Het helpen bij het op de wereld zetten van baby's. Zo'n klein 'ding' uit de baarmoeder helpen om het dan in de armen van de uitgeputte moeder te leggen. Het horen krijsen van een klein mensje wat niet wist wat hem of haar te wachten stond. Het schonk mij een ongekende vreugde.

Dus startte ik, Elio, mijn opleiding toen ik net 17 jaar was. Ik was nu al 5 jaar verder en ging mijn eerste stage lopen in een ziekenhuis. Niet zo'n heel groot ziekenhuis waarin iedereen niet meer als een nummer was. Ik hield van het meer persoonlijke contact.

Ik was dus inmiddels dus 22 jaar. Voor mij voelde het nog steeds of ik in de bloei van mijn leven was. Ik was inmiddels al zover dat ik mijzelf zag als gay. Ik hield niet van vrouwen, althans niet om mee te vrijen. Als persoon waren ze mijn beste vriendinnen waarmee ik alles kon bespreken. Wat ik dan ook graag deed.

Ik bezat een prachtige krullenkop waarvan ik wist dat veel mannen én vrouwen het hart sneller deed kloppen. Maar ik kon er niets aan doen. Ik maakte er ook geen misbruik van.

Ik ben al jaren een chirurg. Mijn specialiteit is de verloskunde. Wat meestal betekend dat ik word geroepen als een vrouw moeite heeft met bevallen. Ik voel me dan als een vis in het water. Omdat de meeste mensen blij zijn als ze hun baby zien. Er wordt vaak gezegd dat chirurgen arrogante kwallen zijn. Maar zo zie ik mezelf echt niet. By the way: ik ben Christian. Gelukkig getrouwd met 2 prachtige zonen. 47 jaar jong.

Nu was het algemeen bekend dat chirurgen of dokters die al gediplomeerd waren vaak neerkeken op studenten. Zij voelden zich ongenaakbaar en dachten de wijsheid in pacht te hebben. Iets waar ik maar heel moeilijk mee om kon gaan.

Of de duvel ermee speelt: juist zo'n man kreeg ik als mijn mentor: Christian. Die mij zou leren hoe het allemaal moest. Ik durf gerust te stellen: ik haatte hem vanaf het moment dat ik hem zag. Zijn arrogantie straalde van hem af. Hij voelde zich 'master of the universe'. Hij was getrouwd met een knappe vrouw. Reed in een dure auto en woonde in een duur huis. Hij hield van dure restaurants en snoefde daar nogal mee. En hij had 2 prachtige zonen.

Ik zag het meteen aan mijn nieuwe protegé. Hij haatte mij vanaf het begin. Ik zag het aan zijn houding. Ik zag het in zijn ogen. Ik besefte meteen dat het moeilijk zou worden hem van het tegendeel te overtuigen. Maar hij zag er wel knap uit. Dat kon ik niet ontkennen. Oeps, keek ik nu naar een student als een knappe gast? Dat had ik nog nooit meegemaakt...

Precies waar ik helemaal 'niets mee had'. Ik wilde dat protocol doorbreken. Laten zien dat een dokter niet méér was dan een patiënt. Iedereen had iedereen nodig, dat was mijn filosofie.

Maar mijn 'probleem' was dat ik hem een superknappe man vond. Alles erop en eraan. Een prachtige kop met haar: peper en zout. Een fantastisch mooi lijf strak in shape. En als ik goed keek zag ik ook wel 'wat' in zijn witte 'bedrijfskledij”.

Want dat vond ik een heel groot voordeel: in een ziekenhuis droeg iedereen witte kleding met een prachtig bedrijfslogo erop geborduurd. Iedereen die op de werkvloer vertoefde was verplicht dit te dragen. En ja, 97% van de 'werklui' droeg er ook wit ondergoed onder. Diegene die dat niet deden vielen al snel op en dit werd hen niet in dank afgenomen.

Behalve dat mijn leerling er knap uitzag had hij ook charisma. Een uitstraling die iedereen deed 'vallen' voor hem. Met die heerlijke krullenkop. Ik kon niet ontkennen dat ik daar eens graag met mijn vingers doorheen wilde strelen. Zijn lichaam was wat jongensachtig met een heerlijk bol kontje. Zou hij zich tussen zijn billen scheren? Ik hoopte van niet. Maar waar wilde ik naar toe?

'Mijn' dokter volgde in deze wel het meest gebruikelijke protocol: hij droeg wit ondergoed. Als hij een bepaald pose aannam kon ik zien dat hij slips droeg. Vooral als hij een bevalling deed en wat voorover bukte zag ik het. En moest ik steeds moeite doen mijn opkomende erectie te kalmeren. Het gebeurde 'gewoon', ik had er geen controle over.

Ik liep reeds één maand met hem mee en van enig persoonlijke benadering was geen sprake. Totaal geen sprake. Hou me ten goede: hij, Christian, was een perfecte leermeester. Hij legde mij tot in den treure uit wat hij deed. En vooral waarom, want daarvan leerde ik het meeste.

Ik betrapte me er steeds meer op dat ik naar die mooie jongen bleef kijken. Als hij een bepaalde houding aannam zag ik zijn billen gespannen in de witte broek. Met daaronder een witte slip. Of beter: slipje. Ik kon, als ik goed keek, het begin van zijn bilspleet zien. Zag ik daar ook een klein plukje haar boven dat broekje? Ik voelde hoe mijn pik begon te groeien. Dit kon echt niet. Ik ben getrouwd notabene!

Toch bleef het voor mij een soort van haat – Liefde verhouding. Mijn haat-verhouding was op de werkvloer omdat Christian geen enkele emotie toonde. Ook in mijn privéleven had hij totaal geen interesse. Althans, dat dacht ik.

Mijn Liefdesverhouding was als ik thuis was en op bed lag. Ik het niet kon laten met mezelf te spelen met zijn prachtige kop en lijf in mijn gedachten. Hoe ik hem zou uitkleden en me daarna liet penetreren door hem. Ik had niet veel nodig om tot een ejaculatie te komen...

Die nacht overkwam mij een vreemde ervaring. Ik droomde over hoe ik met Elio mijn kamer in het ziekenhuis binnenging. De deur sloot en het rode lampje inschakelde. Als teken dat ik niet gestoord wilde worden. Hoe ik gelijk daarna mijn leerling tegen de muur drukte en mijn lippen op de zijne. Een heerlijke tongpartij volgde. Mijn paal stijf. Zijn jongenspaal stijf...

Er volgde een verplichte evaluatie na onze eerste maand van samenwerken. Ik voelde het niet als samenwerken. Voor mij was het meer een ondergaan van zijn lessen naar mij toe.

Dus zenuwachtig tot op het bot ging ik zijn kamer binnen. Ik wist niet precies hoe oud hij was maar oud genoeg om een deskundig oordeel te vellen over mijn stage. Wat mij alleen maar zenuwen opleverde.

Ik zag hoe zenuwachtig Elio was toen hij mijn kamer binnenkwam. Had ik hem echt de indruk gegeven dat ik arrogant was? Geen oog voor hem had? Niet geïnteresseerd was in zijn privéleven? Laat staan in zijn heerlijke lichaam? Dat laatste was natuurlijk goed. Want dat kon en mocht niet op de werkvloer.

Bij mijn binnenkomst was hij bezig. Logisch want in de zorg was de druk hoog. Er viel geen tijd te verliezen! Ik liet Christian zijn gang gaan. Hij was ten slotte mijn leermeester. Maar hoe of wat weet ik niet precies. Maar ik leek op te merken dat hij moeite had mij aan te spreken. Ik kon het niet uitleggen of verklaren. Ik voelde het 'gewoon'...

Pas na een kort wachtmoment draaide hij zijn stoel mijn kant op. Stotterende begon hij zijn verhaal. Alsof hij niet de juiste woorden wist te vinden. Voor mij was dit het moment om de regie over te nemen. Ik had hem waar ik wilde. Dat dacht ik nu.

Potverdorie, wat was de knul toch knap. Een snoepje om aan te likken en te verorberen. De knul moest eens weten dat ik nu alweer met een stijve pik in mijn witte pak zat. Gelukkig kon ik het verbergen. Of zag ik 'iets' aan Elio waardoor hij wist wat mijn gedachten en gevoelens waren? Ik, Christian, had dit nog nooit meegemaakt. Hij was jong, knap, wat was hij niet? Maar het was wel een jongen!!

“Wat wilt u mij nu precies zeggen Christian? Weet u het als gerenommeerd chirurg niet meer? Doe ik u meer dan u eigenlijk wilt?”, waren mijn brutale vragen. Ik zag hoe hij zijn gezicht neersloeg en mij niet durfde aan te kijken. Ik wist het, ons kent ons! Ik wist bijna zeker dat hij met een stijve pik achter zijn desk zat.

Ik werd overmoedig. Ik stond op en liep naar hem toe. Zonder enig woord te wisselen stond ik opeens naast hem. Ik legde mijn hand op zijn witte doktersbroek en voelde wat ik al verwachte: zijn stijve paal. Ik draaide zijn stoel mijn kant op en voelde nogmaals. Wat was zijn paal groot. Wat was zijn paal heet. Ik wilde hem. Ik wilde hem nu.

“Wat doe je Elio? Ik ben getrouwd, heb kinderen en een carrière. Die ga ik nooit op het spel zetten voor een avontuurtje met jou. Stop, ik zeg het je”, sputterde ik nog wat tegen.

Als een krols katje kroop ik op zijn schoot. Ik voelde zijn hete pik tegen mijn billen. Mijn brutaliteit kende geen grenzen. Of beter: mijn verlangen kende geen grenzen. Ik schoof op en neer over zijn hete paal. Hij bood totaal geen weerstand.

Ik leunde voorover. Drukte mijn lippen op zijn lippen. Hij opende gewillig zijn mond om mijn verlangende tong toe te laten. Op dit moment wist ik het: hij was van mij. Hij was voor altijd van mij!

“Mijn lieve hemel, wat doe je nu?”, fluisterde ik. Ik streelde door zijn prachtige krullenkop. Wat ik al zo lang wilde. Het voelde zalig. Ik kon het niet beschrijven. “Oh Elio, ik wil je. Ik wil alles van je en ik wil in je. Geef me jouw prachtige body”.

Ik gleed op de grond en zag zijn stijve kloppende pik in zijn witte tenue. Wat zag dat er heerlijk uit. Er was geen weg terug. Ik ging hem hebben en hij mij. Het leek wel als in een doktersroman. Alles klopte aan dit verhaal.

Zijn witte broek en slip lagen al snel op de grond. Zijn kloppende paal zat al snel in mijn mondje. Waarbij ik er vooral op moest letten dat hij niet al klaar zou komen. Want ik wilde zijn pik in mijn sterretje, mijn tunnel. Zijn zaad in mijn geheime grotje. Niemand kon mij stoppen om aan dit verlangen tegemoet te komen.

Ik achtte zijn spermalans nat genoeg. Ik maakte mij ster ook nog wat nat met mijn vingers met speeksel uit mijn bekkie. Genoeg om weer op zijn schoot te klimmen. En terwijl ik mijn tong in zijn prachtige bekkie begroef begroef zijn paal zich in mijn hoerige leerlingenkut. Ik begon hem te berijden als een jockey. Op weg naar de eindzege. We konden beide geen weerstand bieden aan onze verlangens. Zoveel was wel duidelijk.

“Zo'n strak kutje heb ik nog nooit geneukt. Elio, Elio toch, wat doe je met mij? Jij maakt mij hartstikke gek. Ik ben verliefd op jou sinds ik je zag. Wil je mijn vriendje zijn. Ik wil niet meer zonder jou”, smeekte ik naar Elio toe.

Ik rustte even maar Christian had zijn geduld verloren. Hij had (veel) te lang gewacht op dit moment. Hij wilde mij al vanaf het eerste moment. Maar was te trots zijn status op te geven. Hij koos ervoor afstandelijk te zijn. Zich niet te laten leiden door zijn verlangens. Maar hij wist ook dat hij dat niet kon volhouden. Hij hield te veel van mij om het te blijven ontkennen. Hij was immers getrouwd en had kinderen.

Het maakte mij, Elio, niet uit. Ik verlangde naar zijn lijf. Zijn mooie peper en zout koppie. Zijn passie voor zijn beroep. Het kon niet anders dan dat hij dezelfde passie had voor mij. Ik liet het hem zien. Gillend spoot hij zijn zaad in mijn jongenskutje. Ik genoot er enorm van. Omdat ik wist dat met hetzelfde zaad zijn kinderen waren verwekt.

Ik ging van hem houden. Of erger: ik hield al van hem. Vanaf de eerste seconde dat ik hem zag. Ik zou van zijn kinderen gaan houden. Ik voelde meelij met zijn mooie vrouw. Maar mijn verlangen om hem voor altijd bij mij te houden was sterker. En zijn verlangen om bij mij te zijn ook. Hoewel dat op de werkvloer zeker niet geapprecieerd zou worden...