De week na het incident in het bos was een hel. Ons huis, ooit een veilige haven, voelde nu als een slagveld vol onuitgesproken spanningen. Mijn vader was terug van zijn zakenreis, en de ruzies met mijn moeder, Anja, waren niet te missen. Hun geschreeuw echode soms door de muren, gevolgd door een stilte die nog zwaarder aanvoelde. Ik wist dat mijn moeder hem had verteld over Mark, over wat er in het natuurgebied was gebeurd, maar ik wist niet of ze had verteld dat ik hen had betrapt – of hoe.

Mijn eigen geheim drukte nog zwaarder op me. De beelden van die middag in het bos – mijn moeders blote borsten, haar natte kut, Mark’s harde pik, hun kreunen – bleven door mijn hoofd spoken. Maar wat me echt dwars zat, was wat ik had gedaan. Ik had staan gluren, mijn hand in mijn broek, mezelf aftrekkend terwijl ik keek. De schaamte was ondraaglijk, vooral omdat ik wist dat ze het had gezien – die geschokte blik in haar ogen toen ze mijn hand in mijn broek zag. Ze wist het, en dat maakte de stilte tussen ons nog pijnlijker.

Ik wist dat ik niet eeuwig kon zwijgen. Het geheim vrat aan me, en ik moest met haar praten, al was het maar om de kloof tussen ons te overbruggen.

Het was een vrijdagavond, een week na het incident. Mijn vader was naar een bar met collega’s, waarschijnlijk om te ontsnappen aan de chaos thuis. Ik vond mijn moeder in de woonkamer, zittend op de bank, een glas wijn in haar hand. Ze droeg een licht zomerjurkje, dun en luchtig, zonder bh. Zoals ze thuis vrijwel nooit een bh droeg. Haar borsten waren duidelijk zichtbaar onder de stof, haar harde tepels tekenden zich af, en het zedige lichtblauwe slipje dat ze droeg was net zichtbaar toen ze haar benen iets verschoof. Haar ogen waren rood en vermoeid, maar ze keek op toen ik binnenkwam, een nerveuze flits in haar blik.

“Ik moet met je praten,” zei ik, mijn stem schor. Ik ging op de bank tegenover haar zitten, mijn handen nerveus in mijn schoot, mijn hart bonzend.

Ze zette haar glas neer en knikte langzaam. “Oké,” zei ze zacht, haar stem trillend. “Ik wist dat dit zou komen.”

Ik slikte, mijn keel droog. “Mam, ik… ik kan niet doen alsof het niet gebeurd is. Wat ik in het bos zag. Jij en… hem.” Mijn stem trilde, en ik voelde mijn wangen rood worden. “Maar er is meer. Ik moet je iets vertellen, en het is… het is niet makkelijk.”

Ze fronste, haar ogen vernauwden zich, en ze trok haar zomerjurkje iets omlaag, alsof ze zich bewust was van haar zichtbare borsten. “Wat is het?” vroeg ze, haar stem voorzichtig, alsof ze bang was voor wat ik ging zeggen.

Ik haalde diep adem, mijn hart bonzend. “Ik heb jullie begluurd. Langer dan ik had moeten. Ik stond daar, achter de struiken, en ik… ik heb alles gezien. Jouw blootheid toen hij……die Mark zijn pik in jouw mond had en daarna tussen jouw benen in jou gleed. Ik heb mezelf afgetrokken terwijl ik keek.” De woorden tuimelden eruit, scherp en pijnlijk. “Ik weet niet waarom ik het deed. Het was fout, ik weet het, maar ik kon niet stoppen. En toen je me zag, met mijn hand… ik schaam me zo erg”.

“Maar er is meer”, vervolgde ik, “ik heb jouw vertrouwen geschaamd door op jouw laptop te kijken, jullie chat te lezen. Ik zag jouw blote borsten op die foto. De donkere schaamstreek door jouw slip. En nu ik toch alles aan het opbiechten ben……, ik werd ook opgewonden van hem. Zijn billen en hoe zijn harde piemel in en uit jou schoof. Zo groot en stijf, glanzend van jouw vochtigheid” Ik schaamde me ineens enorm. Deze biecht tegenover mijn moeder.

De stilte die volgde was verstikkend. Mijn moeders gezicht was een masker van schok, haar mond licht geopend. Ze sloeg haar handen voor haar gezicht, en even dacht ik dat ze ging huilen. Maar toen liet ze haar handen zakken, en haar ogen waren niet boos, maar… verdrietig, met een vleugje begrip. Haar harde tepels waren nog steeds zichtbaar onder het dunne stofje van haar jurk, en ik voelde een ongewenste hitte in mijn onderbuik, mijn pik stijf wordend in mijn broek. Ik schaamde me nog meer, maar ik kon het niet stoppen.

“Oh, lieverd,” fluisterde ze, haar stem brekend. “Ik… ik weet niet wat ik moet zeggen. Dit is allemaal zo’n puinhoop.” Ze leunde voorover, haar borsten iets verschuivend onder het jurkje, en ik dwong mezelf om naar haar gezicht te kijken. “Ik heb je in een positie gebracht waarin je iets hebt gezien – iets hebt gedaan – dat je nooit had mogen meemaken. Dit is mijn schuld.”

“Nee,” zei ik snel, mijn stem luider dan ik bedoelde. “Het is niet alleen jouw schuld. Ik had weg moeten kijken, weg moeten gaan. Maar ik bleef. Ik…” Ik stopte, niet in staat om verder te gaan. Hoe kon ik uitleggen wat ik voelde? De woede, de schaamte, en die verwarrende opwinding die nu weer opborrelde terwijl ik naar haar keek, mijn stijve pik pijnlijk en zichtbaar voor haar in mijn broek.

Ze keek me aan, haar ogen glanzend van tranen. “Ik zag je, daar in het bos,” gaf ze toe, haar stem bijna onhoorbaar. “Ik zag je hand, en ik… ik wist niet wat ik moest denken. Ik was zo geschokt, zo beschaamd dat je me zo zag. Maar ik kon het je niet kwalijk nemen. Niet echt. We hebben allebei fouten gemaakt.”

De lucht tussen ons voelde zwaar, geladen met spanning. Plotseling stond ze op en kwam naast me zitten, haar zomerjurkje iets opkruipend, het slipje net zichtbaar waarin ik een vlekje dacht te ontwaren. “Kom hier,” zei ze zacht, en ze sloeg haar armen om me heen in een knuffel. Haar borsten drukten tegen mijn borst, haar harde tepels voelbaar door de dunne stof, en ik voelde mijn stijve pik kloppen, mijn adem stokkend. De knuffel was bedoeld als troost, maar het voelde anders, intiemer, gevaarlijker. Ik sloeg mijn armen om haar heen, mijn handen rustend op haar rug, en ik voelde haar warme adem tegen mijn nek terwijl ze met hand op m’n bovenbeen streelde. Gevaarlijk dicht bij mijn kruis.

“Wat doen we nu?” vroeg ik, mijn stem zwak, mijn lichaam gespannen door de nabijheid.

Ze trok zich iets terug, maar hield haar hand op mijn been, haar ogen zoekend in de mijne. “Ik weet het niet,” zei ze, haar stem hees. “Ik probeer je vader te laten begrijpen wat ik heb gedaan, waarom ik het deed. Maar dit, tussen ons… het maakt alles zo veel ingewikkelder.” Ze pauzeerde, haar blik intens.

“Waarom vertel je me dit? Wat wil je dat ik doe?” En in een flits voelde ik de kus op mijn mond. De kus die ik altijd kreeg wanneer ik als jongetje naar bed ging. Eventjes, kort, waarna ze geschrokken in mijn ogen keek maar haar warme toch mond weer naar de mijne bracht, nu langer. Haar tong gleed mijn mond binnen.

Mijn hart sloeg sneller. Ik durfde het aan haar borsten aan te raken door de dunne stof en hoorde haar zuchten. Een zachte kreun verliet haar mond. Haar hand gleed van mijn bovenbeen naar mijn kruis waar mijn pik bijna uit m’n broek knapte. Die aanraking, haar borsten, de kus vol van liefde……ik kwam bijna klaar. Ze stopte van schrik met zoenen toen ze mijn pulserende pik voelde. De ruimte tussen ons voelde kleiner, elektrisch. Ik voelde haar warmte, rook de lichte geur van haar parfum, en mijn stijve pik pijnlijk tegen de stof van mijn broek.

“Ik wilde gewoon eerlijk zijn,” zei ik, maar mijn stem haperde. Mijn ogen gleden onwillekeurig over haar – het zomerjurkje, haar harde tepels, de nette vochtige slip die nu volledig zichtbaar was.

Ik haatte mezelf om die gedachten, maar ze waren er, sterker dan ooit.

Ze leek iets op te merken, want ze leunde iets dichterbij, haar blik intens. “Eerlijkheid is goed,” zei ze zacht, haar stem bijna fluisterend. “Maar er is iets wat je niet zegt. Ik zie het in je ogen.”

Mijn adem stokte. Wist ze van de gedachten die door mijn hoofd spookten? De verwarring, de verboden gevoelens voor haar? Ik wilde iets zeggen, maar de woorden bleven steken. In plaats daarvan leunde ik naar haar toe, mijn handen nog op haar rug van de knuffel, en zij bewoog niet weg. Onze gezichten waren nu dicht bij elkaar, de warmte van haar adem voelbaar. “Mam,” fluisterde ik, mijn stem trillend, mijn stijve pik een constante herinnering aan de spanning in mijn lichaam, “Ik…..eh…..ik gebruik jouw gedragen onderg…”

En toen, voordat ik mijn biecht af kon maken en een van ons iets kon doen of zeggen, hoorden we de voordeur opengaan. Mijn vader was thuis. We sprongen uit elkaar, mijn hart bonzend, mijn gezicht rood van schuld en verlangen. Mijn moeder stond snel op, haar zomerjurkje gladstrijkend, haar harde tepels nog steeds zichtbaar. “We praten later,” mompelde ze, haar stem trillend, en ze verdween naar de keuken.

Ik bleef zitten, mijn handen trillend, mijn stijve pik langzaam bedarend, mijn hoofd een chaos van schuld, schaamte en een onuitgesproken verlangen naar haar. Wat er bijna was gebeurd – en wat er nog steeds zou kunnen gebeuren – had alles nog gevaarlijker gemaakt.