Open Huisfeest - 7

De nacht was nog lang niet voorbij, maar de hemel hing zwaar en fluwelig boven de villa, de maan een zilveren munt die mijn naakte lichaam belichtte voor de ogen van zeven mannen – hun adem nog warm, hun pikken nog glinsterend van mijn kutje, mijn kont, mijn mond. Ik lag in het midden van het terras, een levend altaar van zweet, zaad en zout, mijn borsten deinend als zachte golven, mijn clitpiercing een stille vonk tussen mijn dijen. De speakers pulseerden een trage remix van “Wicked Game” – Chris Isaaks stem een zwoele fluistering, een hymne aan verlangen dat nooit helemaal vervuld raakt.

Ik probeer zoveel mogelijk de regie in eigen hand te nemen – geen slachtoffer, geen speelbal – ik bepaal het ritme, de volgorde, de grenzen. Alleen zo houd ik het vol. Want als ik de regie neem, worden de SM-momenten en neukscènes precies zoals ik ze aantrekkelijk vind: hard waar ik hard wil, zacht waar ik zacht wil, pauze waar ik slaap wil zonder harde pikken in me. Alleen zo voorkom ik dat mijn kutje of kont te pijnlijk wordt door de eindelozen wisseling van mannen, de hoeveelheid, de dagen. Alexander is natuurlijk de echte scriptschrijver – hij kiest de kleding die ik draag, de locaties, de gasten, de speeltjes. Maar binnen zijn kader probeer ik mijn regels te stellen. De jurkjes die hij me geeft, de strings, de laarzen – ik draag ze omdat hij het wil, maar ik probeer te bepalen wanneer en hoe ze uitgaan. Ik probeer het script te sturen, zoveel als ik kan. Tien dagen… wat heb ik mezelf aangedaan? De gedachte flitst door me heen, een koude rilling tussen de hitte van genot. Het is heerlijk, de seks, de mannen, maar oh… als ik het maar volhoud. Geen stop door pijn, geen vermoeidheid die me breekt. Maar ik duw het weg. Ik probeer te regisseren. En ik wil meer nu op dit moment. Ik til mijn hoofd op, mijn haar plakkerig tegen mijn nek, en kijk naar Alexander. “Muziek harder,” zeg ik, mijn stem hees maar vast. “En jij, Lucas – kom hier. Langzaam. Ik wil je proeven.” Hij gehoorzaamt, zijn pik al half hard, en ik neem hem in mijn mond, mijn tong traag, plagend, mijn ogen op de anderen. Mijn regie. Ik wijs naar Mateo en Erik. “Jullie twee – massage. Mijn rug, mijn billen. Geen pikken nog.” Ze knielen, hun handen warm, knedend, mijn spieren ontspannend. Een zachte kreun ontsnapt me. Mijn tempo. De nacht kabbelt verder, maar ik probeer te sturen. Ik laat Carlos mijn kutje likken – precies zoals ik wil, zijn tong cirkelend rond mijn piercing, niet te hard. “Stop,” zeg ik na een minuut, mijn lichaam al tintelend. “Nu jij, Dimitri. Zachtjes.” Hij gehoorzaamt, zijn mond teder, en ik kom zacht, een golf die me vult zonder te breken. Zo wil ik het. Geen pijn. Geen chaos. Alleen genot dat ik toelaat. Alexander komt dichterbij, zijn ogen brandend. “Sophie, je bent ongelooflijk.” Ik lach, trek hem naar me toe. “Jij mag nu. Maar langzaam. En alleen in mijn kutje.” Hij glijdt in me, diep, vol, maar ik probeer de stoten te bepalen – mijn heupen bewegen, mijn handen op zijn borst. “Niet harder,” fluister ik. Hij kreunt, gehoorzaamt. Ik kom weer, mijn kutje pulserend om hem heen, zijn zaad warm in me. Mijn ritme. Mijn poging tot triomf. Dimitri en Sven komen dichterbij. “Sophie,” zegt Dimitri, “nog een keer?” Ik glimlach. “Ja, maar op mijn voorwaarden. Sven, mijn kont – maar langzaam. Dimitri, mijn mond.” Ze knielen, Sven’s pik glijdt in mijn kont, mijn ring knijpend. Dimitri’s lengte vult mijn mond, zout op mijn tong. Ik probeer te sturen: “Niet te diep. Wissel na twee minuten.” Ze gehoorzamen, hun kreunen vullen de nacht. Ik kom weer, mijn lichaam trillend, hun zaad mengend in en op me. Mijn script. De mannen zakken neer, tevreden, maar ik voel de eerste scheur in mijn pantser. Nog acht dagen. Mijn kutje tintelt nog, maar een lichte pijn steekt – niet erg, maar een waarschuwing. Als ik het maar volhoud. Ik duw het weg, sta op, mijn benen sterk. “Even lekker slapen,” zeg ik. “Morgen weer. En geen pikken tot ik wakker ben ok?” Ze knikken, respect in hun ogen. Met de maan nog op mijn huid val ik in slaap onder de sterrenhemel.  

De zon glijdt als gesmolten honing over mijn naakte huid en wekt me met een kus van licht. Ik rek me uit, traag, loom, alsof mijn lichaam nog zweeft in de nasleep van de nacht. Alles plakt: zweet, zaad, zout, een zachte korst van genot. Mijn kutje is gevoelig, een warme, lichte pijn die pulseert als een herinnering; mijn kont voelt gebruikt, uitgewoond, maar niet kapot. Heerlijk ontspannen, bijna high van de nacht, en toch… ik voel het. Alexander ligt naast me, zijn arm zwaar en warm om mijn middel. Zijn ademhaling diep, rustig. Ik glimlach, laat mijn vingers over zijn borst glijden. Nog acht dagen. De gedachte is er, maar zacht, niet scherp. Ik adem diep in, vul mijn longen met jasmijn en zee. Vincent staat al klaar bij de deur van de serre, stil, respectvol, zijn ogen niet lager dan mijn gezicht. “Goedemorgen, Sophie,” zegt hij zacht, bijna fluisterend. Zijn stem is teder, geen bevel, geen lust – alleen zorg. “Ontbijt,” zeg ik, mijn stem nog hees van kreunen. “En een bad. Warm. Met olie.” Hij knikt, een lichte buiging. “Natuurlijk. Ik regel het.” Ik sta op, laat de zijden kamerjas over mijn schouders glijden – kort, doorschijnend, mijn tepels hard tegen de stof. Buiten op het terras hoor ik de mannen langzaam ontwaken: een geeuw, een glas dat tikt, een lach. Ze zijn er nog. Ze willen vast nog een keer. Alexander betaalt me ervoor. Het is onoverkomelijk. Maar ik ben geen plat hoertje dat genomen wordt. Vincent kijkt even naar me, zijn ogen warm. “Alles goed met je?” vraagt hij zacht. Ik glimlach, maar eerlijk. “Gaat wel, schat. Ik hou van seks… maar ja, ik hoop dat ik dit kan volhouden.” Hij knikt begripvol, geen oordeel. “Het moet zwaar zijn.” Ik zucht zacht. “Mijn kutje voelt een beetje schurend… en mijn kont, tja, uitgewoond. Maar ik wil het mooi houden.” Hij glimlacht teder. “Ik zorg voor je. Rustig bad, zachte olie. Geen haast.” “Vincent roept de butler voor de mannen buiten,” zeg ik. “Laat hen maar koffie krijgen. Ik kom zo.” Hij knikt. “Ik regel het.” Vincent verdwijnt even, roept zacht naar de butler buiten: “Koffie en fruit voor de heren, op het terras.” Dan komt hij terug, alleen voor mij.

Ik loop naar het bad, mijn heupen wiegend, de zon op mijn huid.

Ik loop blootsvoets over de warme terracotta tegels van de serre, de zijden kamerjas fladderend rond mijn heupen. De zon schijnt door de glazen wanden, breekt in duizend gouden vlekken op de vloer. Vincent volgt op een discrete afstand, zijn voetstappen zacht, maar ik voel zijn aanwezigheid als een stille schildwacht. Bij de rand van het bad blijf ik staan. Het water dampt al, jasmijn geur stijgt op in dikke, zoete wolken. Ik draai me half naar hem toe, wenk hem met een vinger. “Vincent.” Hij is meteen bij me, zijn ogen op de mijne. “Ja, Sophie?” “Help me even. Ik wil niet uitglijden.” Hij knikt, professioneel, maar ik zie de lichte trilling in zijn kaak als ik mijn badjas van me af laat glijden. Ik reik hem mijn niemendalletje aan – dun, wit, nog warm van mijn huid. Hij neemt het aan, vouwt het netjes over zijn arm, maar zijn blik glijdt nu toch, heel even, over mijn borsten. Mijn tepels reageren meteen, ze worden zichtbaar harder. Hij denkt vast dat het de bries is. Hij steekt zijn arm uit. Ik leg mijn hand erin, voel de kracht in zijn greep, de zorg. Met zijn andere hand ondersteunt hij mijn billen – stevig, maar respectvol. Ik kijk op, geef hem een knipoog en een snelle kus op zijn wang. Dan heel even verliest hij zijn cool. Een korte, liefdevolle kneep in mijn kont. Dan – onverwacht, bijna schichtig – een flits van zijn tong, in en uit mijn mond, zo kort dat het een droom lijkt. Hij schrikt zelf, trekt zich meteen terug, zijn wangen kleuren. Ik glimlach. Mijn veilige haven hier. Mijn beloning. Hij helpt me het bad in, zijn handen nu weer professioneel, maar ik voel de warmte. Het water omhelst me als een minnaar – heet, weldadig, elke spier ontspant. Ik laat mijn hoofd achterover vallen met mijn ogen dicht. De hitte van het water dringt door tot in mijn botten. Mijn schouders zakken, mijn nek wordt slap. Het water kabbelt rond mijn borsten, mijn tepels ontspannen. Mijn kutje – nog schurend van de nacht – wordt zacht, soepel, bijna genezen door de olie. Mijn kont, uitgewoond, voelt zich weer thuis in mijn lichaam. Geen pijn meer. Ik zucht diep, laat mijn armen drijven. De jasmijngeur vult mijn longen, mijn hoofd. Ik ben high, niet van drugs, maar van dit: de luxe het moment van rust even volledige controle. Dan komen de gedachten. Wat heb ik mezelf aangedaan? Ik werd high-class escort voor de diners – witte tafellakens, kreeft, champagne, mannen die me aan het lachen brachten met verhalen over zaken, kunst, reizen. Voor de gesprekken die uren duurden. Ook voor de intieme momenten die bij de date hoorden – na het diner vaak, in de suite, als de avond al warm was van wijn en blikken. Ik wist altijd: na het dessert komt het toetje. Geen keuze meer. Geen “misschien”. Alleen nog wanneer en hoe. Nu is dat anders,  150.000 redenen dit te doen maar wat heb ik me aangedaan voor 10 dagen ?? Elke dag nieuwe pikken, nieuwe handen, nieuwe ogen die me verslinden. Ik geniet van sex maar nu, hou ik dit echt vol? Maar dan… berust ik in mijn twijfel en angst €150.000 (het is 2007). De laatste maanden hebben mijn dates in de financiële wereld al gefluisterd over rommelhypotheken die als kaartenhuizen in elkaar zakken, over banken die op de rand van de afgrond balanceren, over een woningmarkt die elk moment kan instorten als een zeepbel die te lang is opgeblazen. €150.000 is geen klein bedrag. Het is een eigen appartement, het is vrijheid, het is een jaar zonder zorgen, zonder “wat als”. Dat is een leven dat ik zelf kan vormgeven – na deze tien dagen. En eerlijk? Ik geniet tot nu toe van de pikken. Die pikken – dik, hard, precies waar ik ze wilde, precies wanneer ik ze wilde. De aandacht – alsof ik de enige vrouw op aarde ben, alsof elke blik, elke aanraking, elke kreun alleen voor mij bestemd is. De luxe – villa’s met zwembaden die over de oceaan uitkijken, jachten die door turquoise water snijden, zon op mijn huid, champagne bij zonsopgang als ik dat wil, kreeft en kaviaar als ik honger heb, zijden lakens die mijn lichaam strelen als ik slaap. Ik geniet van hoe verrassend galant ze tot nu toe zijn. Geen bruut, geen beest, geen man die zijn pik erin ramt en weg is. Ze wachten, ze luisteren. Ze kijken me aan alsof ik een godin ben – en misschien ben ik dat ook, voor deze tien dagen. Ik laat mijn hoofd achterover zakken, het water kabbelt tot mijn kin, mijn haar drijft als donkere zijde om me heen. Misschien… misschien is dit precies wat ik nodig had. Niet alleen geld. Niet alleen seks. Maar dit: volledige overgave. De kunst om te buigen zonder te breken. Om te geven zonder te verliezen zodat ik neem zonder te worden genomen. Ik glimlach in de stoom, mijn lippen licht geopend, mijn adem warm. Ik hou dit vol. Niet ondanks de mannen, maar door hen, met ze. Zolang ik de regisseur ben, zelfs als het script van een ander komt. 

Ik voel een paar traantjes over mijn wangen glijden – warme, zoute druppels die mengen met de stoom. Het idee van een toekomstdroom die waar kan worden, gewoon door me te laten betalen voor wat ik toch al zo lekker vind, raakt me diep. Een glimlach groeit op mijn gezicht – breed, stralend, recht uit mijn hart. Ik geniet. Vincent schraapt zijn keel, zacht, bijna verontschuldigend. “Alles goed?”  Hij verstoort mijn intense moment van geilheid en geluk met zijn bruut-zachte beweging – zijn hand op mijn schouder, een korte, ferme schud. “Sophie,” zegt hij, zijn stem laag en zorgzaam, “je was weg. Alles goed? ” Ik open traag mijn ogen, kijk hem aan door de nevel. “Beter dan goed.” Hij knikt, een klein, oprecht lachje dat zijn ogen bereikt. Ik vergeef hem meteen. Als een godin kom ik uit het bad – water klettert van mijn borsten, mijn buik, mijn dijen. Ik stap naar hem toe, geef hem een intieme, natte knuffel. Mijn natte lichaam drukt tegen zijn pak, mijn borsten plat tegen zijn borst, mijn billen in zijn handen, mijn kutje vlak tegen zijn kruis. Ik voel zijn harde pik – onmiskenbaar, dik, kloppend – door zijn broek tegen mijn natte huid drukken. Het maakt me warm, machtig, geliefd. Ik laat hem merken hoe blij ik met zijn aanwezigheid ben. Mijn armen om zijn nek, mijn wang tegen de zijne. “Schat,” zegt hij, zijn stem gebroken, “ik mag niet van Alexander. Ik moet je beschermen, zorgen dat het je aan niets ontbreekt… maar niet je erotisch plezieren. Dat is deze dagen voorbehouden aan hem en zijn gasten.” Ik kus hem – zacht, lang, op zijn mond. Laat hem gaan.

“Geniet dan maar van wat je ziet, schat,” fluister ik. “En ik beloof je: na deze week bedank ik je voor alles wat je voor me betekend hebt. Vincent pakt een grote, zachte handdoek – wit, dik, nog warm van de zon die door de glazen wanden schijnt – en vouwt hem open met een kleine, bijna rituele beweging. Hij reikt hem me aan, zijn ogen met een ondeugende glinstering. Ik glimlach – een tikje gemeen, een tikje plagend – en schud mijn hoofd. “Je taak is het me naar de zin te maken, lieverd. Dus leef je uit. Maak me droog.” Hij lacht zacht, een warm geluid dat door de serre klinkt, en stapt dichterbij. De handdoek valt om mijn schouders. Zijn handen beginnen te bewegen: eerst mijn nek, dan mijn schouders, langzaam omlaag over mijn borsten. Hij blijft even hangen, de stof zachtjes drukkend tegen mijn tepels die meteen reageren – hard, gevoelig, tintelend. Ik voel zijn vingers eronder, stevig maar teder, alsof hij een kostbaar kunstwerk afstoft. Hij droogt mijn buik, mijn heupen, mijn billen – zijn vingers glijden langs de ronding en ik voel soms zijn harde pik tegen mijn dij drukken, onmiskenbaar, kloppend, maar hij houdt zich in. Dan mijn dijen, mijn kutje, waar hij extra voorzichtig is, de handdoek lichtjes drukkend, mijn huid tintelend onder zijn aanraking. Hij haalt de handdoek nog een keer door mijn kutje, langzaam, plagend. “Hoop dat je droog blijft, schoonheid,” zegt hij met een ondeugende grijns, zijn stem laag en vol vertrouwen en reikt hij me de nieuwe ochtendjas aan – zijde, kort, doorschijnend, als een wolk van licht. Ik trek hem aan, knoop hem losjes. Mijn tepels priemen door de stof. Alexander verschijnt in de deuropening, zijn armen over elkaar, een warme glimlach op zijn gezicht. Hij heeft alles gezien – van mijn dagdroom in het bad, mijn gefluisterde verleiding van Vincent, tot dit zinnelijke afdrogen. “Prachtig, Sophie,” zegt hij, zijn stem vol liefde en trots. “Ik stond hier al een tijdje… van het moment dat Vincent je uit je dagdroom haalde – dat zachte schudden, zo zorgzaam – tot hoe je hem daarna probeerde te verleiden met die natte knuffel. En dit afdrogen? Kunst. Je bent een meesteres in het maken van momenten – zelfs als je alleen maar droogt.” Hij kijkt naar Vincent, een knipoog. “En jij, mijn vriend… ik zag hoe je worstelde, hoe je pik duidelijk ja zei, maar je hoofd nee. Je wist precies waar je grens lag. Een echte gentleman. Als ik een medaille had, hing ik hem nu om je nek – met een slot eraan, zodat je hem nooit meer kwijtraakt.” Vincent lacht, zijn wangen kleuren licht. Alexander richt zich weer tot ons. “Ik ben trots op jullie beiden. Jij, Sophie, met mij en mijn relaties – professioneel, maar altijd met hart. En Vincent… puur in zijn werkverhouding naar jou. Dat is zeldzaam. Dat is macht.”

Ik kijk naar Alexander, een ondeugende grijns op mijn lippen. “Zo te horen hebben de gasten hun ontbijt wel op – ik hoor borden kletteren, glazen tinkelen, lachjes die steeds harder worden. Ze zijn wakker, voldaan… maar ik wed dat ze nog een afneukertje willen voor ze vertrekken.” Alexander lacht, zijn ogen twinkelen. “Een afneukertje? Sophie, je bent onvervangbaar.” Vincent, nog steeds een tikje rood, glimlacht en schudt zijn hoofd. “Ik laat jullie alleen.” Ik loop naar de glazen deuren, duw ze open met een zachte klik. De zon valt als een warme deken over het terras, weerkaatst in de zwembadtegels, glinstert op de lege borden en halflege glazen sinaasappelsap. Zeven mannen – nu echt wakker, in linnen overhemden, zwembroeken kijken op. Hun ogen zijn hongerig, maar ook ontspannen na de koffie, croissants, en vers fruit dat de butler heeft geserveerd. “Goedemorgen, heren,” zeg ik, mijn stem zwoel maar duidelijk, een glimlach die mijn lippen krult. “Jullie hebben ontbijt op, zie ik. Voldaan? Of… is er nog ruimte voor een afscheidscadeau?” Een golf van lachjes, een “absoluut” van Lucas, een knipoog van Carlos. 

Ik stap dichterbij, mijn heupen wiegend, de ochtendjas fladderend rond mijn dijen. Ik laat mijn ochtendjas van mijn schouders glijden. De zijde valt als een plas licht op de terracotta tegels. Naakt stap ik het terras op, mijn lichaam glinsterend in de zon een levend kunstwerk dat hen uitnodigt. Vincent zet “Into My Arms” – Nick Cave & The Bad Seeds (1997) op. De piano glijdt als warme honing door de lucht, laag, intiem, een erotische ochtendluistering die zegt: geen wilde nacht meer, maar één laatste, diepe, tedere omhelzing. Ik glimlach, mijn stem zacht maar dwingend. “Luister naar deze muziek. Zo wil ik genomen worden – langzaam, diep, met rust en relax.” Ik loop naar Lucas, sla mijn armen om zijn nek, druk mijn borsten tegen zijn borst, mijn kutje tegen zijn kruis. Zijn pik is al hard, kloppend. Ik fluister in zijn oor: “Hou me vast. Langzaam.” Hij gehoorzaamt, zijn armen om mijn middel, zijn lippen in mijn nek. Hij glijdt in me, diep maar teder, mijn heupen bepalen het ritme. Ik kreun zacht, mijn handen in zijn haar, mijn clitpiercing wrijft tegen zijn schaambeen. Ik kijk naar de anderen, mijn ogen uitdagend. “Wie volgt?” Mateo komt dichterbij – ik draai me om, leun voorover, mijn billen naar hem toe. Hij kust mijn rug, mijn schouders, zijn handen op mijn heupen. Zijn pik glijdt in mijn kont, langzaam, liefdevol en zalig. Ik leun achterover, voel zijn warmte, zijn adem. Erik knielt voor me, zijn tong op mijn clit, precies zoals ik wil – cirkelend, teder, tot ik kom, een warme golf die door mijn lichaam rolt, mijn handen in zijn haar. Carlos trek ik naar me toe. Ik kniel, neem hem diep, mijn tong draaiend, mijn lippen strak. Hij kreunt, zijn handen in mijn haar, spuit warm en zout in mijn mond. Ik slik, glimlach, lik mijn lippen. Dimitri volgt Hij glijdt in me, zijn handen op mijn tepels, langzaam, diep. Alexander is de laatste. Ik trek hem naar me toe, fluister: "Langzaam, zoals de muziek.” maar dan begint Shivers precies op dat moment dat hij langzaam in me komt. Susana’s stem glijdt als zijde over de piano, de beat bouwt loom op. Hij glijdt in me, diep, teder… maar de muziek grijpt hem aan. Zijn ogen worden donker, zijn adem stokt. De eerste tranche noot slaat toe. Hij kan zich niet meer beheersen. Als enige voldoet hij niet aan mijn wens van relaxte, ontspannen seks. Op de tonen van Shivers gaat hij geheel los – zijn heupen stoten hard, vol lust en passie, zijn pik ramt diep in mijn kutje pulserend, ritmisch met de beat. Ik waardeer het – deze opgewonden stoten, deze wilde overgave. Ik kreun luid, mijn lichaam schokt, mijn kutje knijpt om hem heen. Ik kom luidruchtig klaar, golven van genot die door me heen razen, mijn nagels in zijn rug, mijn stem echoënd over het terras. Hij volgt, spuit warm en diep in me, zijn kreun versmelt met de laatste trance-akkoorden. De klanken die  wegsterven – langzaam, als een zachte zucht. Alexander glijdt voldaan uit me, zijn adem nog zwaar. “God, deze track… precies hoe ik me nu voel – trillend, warm, alsof elke noot nog in mijn kutje nagalmt. En deze ochtendsex? Beter dan gisteravond. Langzamer, dieper, mijn ritme. Ik wenk de butler met een speelse glimlach. “Cava Codorníu, lieverd – de duurste die we hebben, twee flessen, acht glazen. Laten we dit goed afsluiten.” Hij knikt, verdwijnt even. We spreken zacht – over de nacht, de ochtend, de muziek – terwijl de mannen zich langzaam aankleden. James een echte engelse butler komt terug met twee ijskoude flessen Gran Codorníu Reserva, kristallen glazen op een zilveren dienblad. De kurken ploppen zacht, de cava bruist als goud in de zon. We proosten – glazen klinken, lachjes vullen de lucht, mijn naakte lichaam nog glinsterend van zaad en zweet. Vincent verschijnt in de deuropening, zijn telefoon in de hand. “Taxi’s zijn er. Twee stuks, naar de hotels in de stad.” Ik sta op, nog naakt, mijn lichaam een levend kunstwerk in de zon. Ik loop met ze mee naar de voordeur – mijn borsten deinend, mijn heupen wiegend, mijn kutje en kont glinsterend. De taxi’s staan te wachten, de chauffeurs kijken op, ogen groot. Ik zwaai, een brede, zwoele glimlach op mijn lippen. “Tot de volgende keer, heren.” Ze stappen in, nog een laatste blik, een laatste knipoog, een laatste “bedankt”. De deuren sluiten, de taxi’s rijden weg. Ik blijf even staan, de zon op mijn huid, een glas cava in mijn hand, mijn lichaam nog tintelend van genot.