De Verlegen Buurvrouw - 1

“Pfff, wat is het warm”, dacht ik, terwijl ik languit op de bank lag. Echt een dag om lekker niks te doen— hooguit in de tuin zitten met een lekker koud biertje genietend van de zon.

In de buurt hoorde ik een hoop bezigheid. Mensen waren aan het werk in de tuin. Kinderen waren aan het buitenspelen. Ik hoorde zelfs mensen die aan het verbouwen waren.

“Waar halen ze de energie vandaan op deze warme zondag?!”

Uiteindelijk besloot ik om toch ook maar iets te gaan ondernemen. Al die geluiden uit de buurt gaven me het gevoel dat ik gewoon lui was.

Mijn auto moest nog gewassen worden, dus dat was een mooi klusje in deze hitte. Ik pakte wat schoonmaakspullen en liep naar de voortuin. Mijn buurvrouw was bezig met haar plantjes.

“Goedemorgen Yvonne”, zei ik. Ze keek op en groette me vrolijk terug.

“Wat een heerlijke dag hè, buurman?!”, zei ze opgewekt.

Even raakte ik afgeleid. Yvonne zat gehurkt met haar vingers in de aarde te ploeteren. Ze droeg een strak truitje en doordat ik stond keek ik recht in haar mooie decolleté. Het leek erop alsof ze geen BH droeg en zo te zien had ze die ook niet nodig.

Ze had lichte rimpels tussen haar borsten. Iets waar ik onwijs van kan genieten. Het maakt een vrouw zo ontzettend vrouwelijk en natuurlijk — en daardoor oer-aantrekkelijk.

Ze keek me aan. Haar open vrolijke houding kromp een beetje ineen. In haar mooie blauwe ogen zag ik dat ze doorhad dat ik haar bekeek. Haar blik was verlegen. Ze moest eens weten dat ik haar niet alleen bekeek— ik genoot!

Het moment werd een tikkeltje gespannen. Snel wilde ik het ijs breken, want het was niet mijn bedoeling om het haar ongemakkelijk maken.

Terwijl ik verder ging met de tuinslang aansluiten antwoordde ik haar. “Het is inderdaad heerlijk weer. Eigenlijk veel te warm om iets te doen!”, grapte ik…

De spanning tussen ons daalde iets. Beide gingen we verder waar we mee bezig waren. Alleen voor mij was dit nog niet over. Mijn hoofd stond nu aan. Mijn buurvrouw had iets in mij geraakt. Die ene blik— die ene houding. Het zorgde ervoor dat ik plotseling anders naar mijn buurvrouw keek.

Terwijl ik het interieur van mijn auto schoonmaakte bleef ik stiekem door het voorraam naar Yvonne kijken. Altijd zag ik haar als mijn verlegen ingetogen buurvrouw, maar door het moment van net kreeg ik het vermoeden dat er veel meer in haar zat. Ik bekeek haar grondig.

“Wat is het eigenlijk een prachtige vrouw”, dacht ik opeens.

Yvonne was een jaar of 55. Ze had halflang blond krullend haar met wat grijze uitgroei. Ze droeg een strak donkergroen truitje met een kort strak spijkerbroekje. Ze had werkelijk een prachtig figuur voor haar leeftijd. Bizar dat ze niet eerder mijn aandacht had getrokken.

Nog nooit had ik haar zo zomers gekleed gezien. Meestal had ze geen onthullende kleding aan en kwam ze een beetje casual voor de dag. Waarom ze er vandaag opeens zo sexy uitzag was voor mij een vraag. Ik hoopte wel dat ze dit vaker zou doen, want het stond haar meer dan goed.

Iedere beweging die ze maakte bleef ik in de gaten houden. Inmiddels zat ze gedraaid in mijn richting en kon ik goed tussen haar benen en borsten kijken. Haar huid glom van het zweet en de felle zon die erop scheen. Een scheut van opwinding schoot door mijn lijf.

“Wat een heerlijk uitzicht op deze warme zondag!”

Yvonne voelde dat ik zat te staren naar haar. Plotseling keek ze verleidelijk op. Onze blikken kruisten elkaar. Meteen was de bekende spanning van net terug— alles stond weer aan. Waar ze zojuist verlegen leek, had ze nu een ondeugende twinkeling in haar ogen.

“Vind ze het stiekem leuk dat ik kijk?”, vroeg ik me een beetje onzeker af.

Yvonne veranderde van houding. Ze liet het nonchalant overkomen. Alsof ze het niet opzettelijk deed— alsof ze nog steeds geconcentreerd bezig was.

Ze zat met haar rug naar me toe en was op haar knieën gaan zitten. Ze duwde haar kontje goed en stevig naar achteren. Langzaam begon ze met haar billen te wiebelen alsof ze kracht op iets zette. Gehypnotiseerd bleef ik staren. Er kwam weinig werk meer uit mijn handen. Ze liet werkelijk mijn hoofd op hol slaan!

Yvonne keek over haar schouder om te zien of ik nog steeds keek. Met een ondeugend schuin lachje staarde ze me aan. Het was nu wel duidelijk dat ze niks per ongeluk deed— ze zat me gewoon keihard uit te dagen. Yvonne genoot ervan om door mij bekeken te worden.

“Ze zit gewoon een spelletje te spelen die ondeugd!”, dacht ik opgewonden.

Plotseling stond ze op en elegant wiebelend met haar kontje liep ze terug haar woning binnen. Even keek ze nog om— haar blik zei genoeg.

Verbaasd en opgewonden bleef ik achter in mijn auto. Ik moest even verwerken wat er net gebeurt was. Die spanning— het spel, het kwam echt uit het niets.

“Was mijn “verlegen” buurvrouw me net gewoon keihard aan het verleiden of word ik nou gek?!, zat ik me verward af te vragen.

De hele middag was ik van slag. Ik had nooit gedacht dat mijn buurvrouw van 55 nog zo ondeugend kon zijn. Ik wilde meer van haar weten— ik moest meer met haar in contact komen. Het zaadje tussen ons was geplant. Nu moest ik gaan zorgen dat het verder kon uitgroeien.

Doordeweeks kwam ik mijn buurvrouw nog een paar keer tegen. Anders dan voorheen ging ik nu steeds een praatje met haar aan. Ik merkte dat ze het doorhad, want iets in haar veranderde. Ook al gingen de gesprekken over koetjes en kalfjes, het onderliggende— het verlangen, spraken we nog niet uit.

Steeds als we elkaar gedag zeiden of een praatje maakte, voelde ik een energie van pure lust om haar heen. Haar wangen kleurde— haar houding werd onrustig. Het was zichtbaar dat er veel in haar gebeurde. Mijn buurvrouw was duidelijk gecharmeerd van mij en dat was geheel wederzijds!

“Hoe moet dit nu verder?”, vroeg ik me twijfelend af.

Ik wist zeker dat zij de eerste stap niet ging maken. Zij had ook gewoon haar partner Robert en oudere kinderen die regelmatig op bezoek kwamen. Op haar wachten zou niet verstandig zijn. Het zou dan bij deze ongekende spanning blijven.

“Als ik wat wil, dan moet het van mij komen”, dacht ik zelfverzekerd.

In de ochtend keek ik uit het raam. Yvonne was bezig met boodschappen uitladen. Snel zorgde ik dat ik naar buiten ging. Alsof ik haar toevallig trof.

“Moet ik even helpen buurvrouw?”, vroeg ik attent.

Yvonne keek over haar schouder. “Dat zou fijn zijn buurman”, zei ze met een glimlach.

Ik liep naar haar kofferbak en stak mijn hand uit om een tas te pakken. Yvonne pakte uit reflex mijn hand.

“Die hoeft niet”, zei ze zacht en bleef mijn hand vasthouden.

Ik keek opzij— Yvonne keek me recht in mijn ogen aan. Mijn hartslag schoot omhoog. Even stond ik aan de grond genageld. Ik voelde haar twijfel— haar verlangen. De spanning was om te snijden.

“Sorry”, zei ze verlegen, pakte een tas en liep snel weg.

Ik schudde met mijn hoofd en haalde diep adem. Mijn hele lijf was onrustig.

“Dit scheelde maar weinig”

Ik pakte de tassen die wel moesten en liep een paar keer op en neer naar haar voordeur. Ondertussen liep Yvonne de boodschappen door het huis in. Het was echt teamwork.

“Bedankt voor je hulp”, zei Yvonne, toen ze terugkwam van de laatste tassen wegzetten.

“Geen probleem”, antwoordde ik, terwijl ik een beetje zweet van mijn voorhoofd veegde.

Nu we tegenover elkaar stonden voelde ik de spanning gelijk weer toenemen. Het was gewoon niet meer mogelijk voor ons om zonder spanning bij elkaar in de buurt te zijn. Zo zeker als ik kon bleef ik in de deuropening staan. Yvonne haar lichaamstaal werd weer wat onrustig. Ik genoot van hoe ze erbij stond. Haar ik vind dit spannend— maar opwindend tegelijk houding.

“Ik weet dat je het druk hebt met werk”, zei ze plotseling, “dus als ik jou een keer kan helpen, geef maar een gil."

“Waarschijnlijk gaat dat deze week heel goed uitkomen”, zei ik zelfverzekerd, “ik app je later vandaag nog wel even."

Ik draaide me om en liep terug naar huis. Toen ik omkeek zag ik dat Yvonne me nog na stond te staren. Ze was zo diep in gedachten dat ze niet eens doorhad dat ik terugkeek. Volgens mij ging er van alles door haar heen— ze was letterlijk van slag!

Eenmaal thuis ging mijn brein vol aan. Hoe kreeg ik haar bij mij thuis? Ze had aangeboden dat ze mij wilde helpen, maar wat zou ik van haar kunnen vragen?

“Ik kan haar moeilijk vragen om in een sexy pakje mijn was te komen doen”, dacht ik lachend.

Plotseling schoot er iets door mijn hoofd. Dit was precies een klusje waar ik haar voor kon vragen. Ik pakte mijn telefoon en stuurde haar een berichtje.

“Yvonne, morgen moet ik op cursus voor mijn werk en ben dan een nachtje weg. Zou jij mijn planten in de tuin water kunnen geven, zodat ze deze warmte overleven?”, vroeg ik haar aftastend.

Ik legde mijn telefoon weg en begon in de tussentijd alvast aan het eten. Het was een gekke gewaarwording dat de spanning tussen ons zo hoog was en we maar één muur verwijderd waren van elkaar. Vrij snel hoorde ik mijn telefoon. Yvonne had gereageerd.

“Tuurlijk, geen probleem! Kan je mij dan de sleutel geven?”, antwoordde ze.

Mijn ademhaling werd sneller. Er was nog niks gebeurt, maar mijn opwinding nam het over. Yvonne zou een klusje voor me gaan doen en ze vroeg om mijn huissleutel. Snel pakte ik mijn telefoon om iets terug te sturen.

“Wat fijn, dankjewel! Wil je de plantjes om 21:00 water geven? Morgenochtend gooi ik de sleutel door de bus”.

“Helemaal goed! Ik zorg wel dat je plantjes deze hitte overleven”, reageerde ze met een knipoog.

De verdere avond bleef ik fantaseren over Yvonne. Over hoe ze me aanraakte bij de auto— haar onzekere opwinding— de overduidelijk stoute signalen die ze me gaf. Ik had moeite om haar te peilen. Enerzijds kwam ze onzeker en onderdanig over. Anderzijds wist ze dondersgoed wat ze deed.

“Ze is gewoon een zeer ervaren vrouw en weet heel goed hoe ze dit spelletje moet spelen”, dacht ik, “ik moet zelf gewoon meer de leiding nemen!”

In de ochtend, voor ik naar mijn werk ging, liep ik langs bij de buren. Ik wilde mijn sleutel door de brievenbus gooien, want aanbellen deed ik niet. Als de dood was ik dat Robert de deur open zou doen. Niet dat ik iets gedaan had, maar wist hij eigenlijk wel van de afspraak tussen mij en zijn vrouw? Als hij vragen zou hebben had ik niet geweten wat ik moest zeggen.

Plotseling werd de deur opengetrokken. Ik schrok en sprong naar achteren. Mijn hart bonsde in mijn borst. De spanning tussen mij en Yvonne zat zo hoog dat werkelijk alles stout aanvoelde.

“Je hoeft niet te schrikken hoor buurman!”, hoorde ik Yvonne lacherig zeggen, “Robert is al lang naar zijn werk."

Toen ik weer opkeek zag ik Yvonne staan. Ze leunde tegen de deur. Haar houding was zelfverzekerd. Heel anders dan gister.

Ze had een korte roze satijnen badjas aan. Haar haar was nat van het douchen en ik rook een heerlijke geur van lavendel zeep om haar heen. Ik kon het niet laten en bekeek haar van top tot teen. Volgens mij stond mijn mond nog net niet open.

Mijn ademhaling stokte even toen ik zag dat haar badjas ietsjes openviel. Ze droeg een glimmend wit slipje en ik zag precies een glimp van haar nog strakke buikje. Haar badjas viel mooi tussen haar volle borsten en haar huid glom van de bodylotion. Ze keek me ondeugend aan.

“Wilde je die sleutels zo onpersoonlijk door de brievenbus gooien?”, vroeg ze uitdagend, terwijl ze haar badjas weer rustig dichtdeed.

“Ik wilde je niet wakker maken”, zei ik met een knipoog, “maar ik kan je vertellen dat ik heel blij ben je toch nog even gezien te hebben.”

Ze glimlachte en weer zag ik die twinkeling in haar ogen die ik eerder ook zag. Die verlegen— gespannen— ondeugende blik tegelijk.

“Ga jij nou maar snel werken buurman! Ik zorg wel voor je plantjes”, zei Yvonne glimlachend terwijl ze haar hand uitstak om de sleutels aan te pakken.

Ik liep weg en voelde hoe ze me nakeek. Toen hoorde ik de deur dichtgaan.

In de auto speelde ik het beeld van Yvonne in de deuropening wel honderd keer af.

“Wat is mijn buurvrouw een ontzettend lekkerding en waarom heb ik dit nooit eerder gezien?!”, vroeg ik me compleet verbaasd af.

Alles in mij stond op scherp. Die vrouw zou mij helemaal gek maken van verlangen als ik niks deed. Ik moest en zou Yvonne een keer keihard nemen— zeker weten dat zij dit ook wilde!

In de avond zat ik op mijn hotelkamer. De cursusdag was saai en met mijn hoofd was ik alleen maar bij Yvonne geweest. Ik fantaseerde over haar. Over hoe ze straks door mijn huis liep— wat ze zou dragen— de spanning. Wat had ik haar daar graag onverwachts opgewacht! Al dromend over haar viel ik opgewonden in slaap.

Plotseling ontving ik een bericht op mijn telefoon. Het was mijn videodeurbel die aangaf dat er beweging voor mijn deur was. Snel opende ik de app om de beelden te bekijken. Ik wist dat het Yvonne moest zijn en kon niet wachten om haar te zien.

Op het videofragment zag ik haar aan komen lopen. Ze droeg een lichtblauw loszittend overhemd en een wit gebreid kort broekje. Haar bovenste knoopjes had ze uitdagend opengelaten.

“Waar haalt die vrouw toch opeens al die sexy kleding vandaan?”, vroeg ik me spontaan af.

Ze bukte iets voorover om de sleutel in het sleutelgat te steken. Mijn pik begon gelijk te reageren toen ik weer tussen haar heerlijke borsten kon kijken. Hier zou ik later zeker een screenshot van maken.

“Hoe sexy zou het eruit zien om haar in dit outfit mijn planten water te zien geven?”, fantaseerde ik opgewonden.

Terwijl ik aan haar dacht begon ik rustig met mezelf te spelen. Met mijn ene hand masseerde ik mijn ballen en met mijn andere pakte ik mijn harde pik vast. Alles was extreem gevoelig— door het teasen van de laatste tijd.

Langzaam begon ik af te trekken. Mijn pik voelde ik kloppen. Ik spuugde in mijn hand om mijn pik lekker glibberig te maken. Steeds harder begon ik te kreunen en hijgen.

“Ping”, weer een melding op mijn telefoon.

Wederom was het mijn videodeurbel. Snel schakelde ik in op de live beelden. Ik zag Yvonne de deur achter zich dicht doen. Ik drukte op het knopje dat ik via de deurbel kon praten.

“Is het gelukt?”, vroeg ik zo normaal mogelijk.

Yvonne schrok, want ze had niet verwacht dat ik opeens tegen haar kon praten. Ze draaide zich om en al rukkend genoot ik van haar lichaam. Ik raakte nog meer opgewonden doordat ik me op haar lag af te trekken en zij mij niet kon zien.

“Ja hoor, je plantjes zijn weer lekker nat”, reageerde ze met een ondeugende knipoog.

Yvonne liep weg en plotseling bukte ze helemaal voorover. Ze friemelde wat aan haar slipper. Haar kontje stak heerlijk naar achter. Door haar gebreide broekje heen zag ik dat ze een zwart stringetje aan had.

Ik hield het niet meer— dit werd echt te veel! Bij het zien van deze beelden begon ik keihard te spuiten. Dikke stralen opgespaard sperma vlogen op mijn buik. Ik gromde van puur genot. Heerlijk om mezelf even te laten gaan. Dit had ik echt even nodig.

Met mijn zaad druipend over mijn buik liet ik me achterovervallen. Heerlijk lag ik na te hijgen van dit intense orgasme. Zelden had het zo lekker gevoeld.

“Heb je lekker genoten?”, hoorde ik plotseling uit mijn telefoon.

“Huh, waar komt dat nou vandaan”, vroeg ik me verbaasd af terwijl ik mijn telefoon pakte.

Tot mijn schrik zag ik dat de spraakfunctie van mijn videodeurbel nog aan stond.

“Shiiit!”, dacht ik beschaamd, “ze heeft letterlijk alles kunnen horen!”

Even wist ik me geen houding te geven. Aan de ene kant schaamde ik me dood— voelde ik me betrapt. Aan de andere kant lag ik bij te komen van een heerlijk orgasme. Al snel had ik mijn verstand weer op orde.

“Fuck it!”, dacht ik vastberaden, “ze mag weten hoe fucking geil ik van haar word!”

De volgende ochtend werd ik wakker. Ik moest denken aan de avond ervoor. Het gevoel van schaamte was volledig verdwenen. Het enige dat ik nog kon vinden in mezelf was pure opwinding. Duidelijk was dat ze me had gehoord toen ik mezelf op haar zat af te trekken— maar het was ook duidelijk dat ze het spelletje volledig had meegespeeld.

Ik besloot dat ik de reactie van mijn buurvrouw niet onderdanig zou gaan afwachten. Ik had me enkel en alleen zitten aftrekken op haar, daar is toch niks mis mee?! Zij daarentegen was te laat en volgens mij had ik duidelijk een tijd met haar afgesproken!

Het werd tijd dat ik haar daarop ging aanspreken. Zij had mij immers wat uit te leggen. Even twijfelde ik, maar uiteindelijk stuurde ik haar een bericht.

“Waarom kwam je pas om 21:30 mijn plantjes water geven terwijl ik duidelijk had gevraagd om dat om 21:00 te komen doen?”, schreef ik met een quasi boze toon.

Nu moest ik even afwachten hoe ze zou reageren. Misschien verraste ik haar volkomen met mijn bericht en zou ze denken dat ik echt boos op haar ben— of ze zou meegaan in het spel en dan kon dit nog wel eens heel leuk gaan worden. Nee had ik en ja droomde ik van.

Na een paar minuten reageerde Yvonne, “sorry, ik was nog even thuis bezig en ben daarna gelijk gegaan."

Uit haar reactie kon ik niet opmaken hoe ze het bericht had opgevat. Ik besloot om door te gaan zoals ik begonnen was.

“Nou en?! Ik had toch gevraagd of je het om 21:00 kon doen”, zei ik met wederom een boze toon.

Vanbinnen zat ik te genieten. Dit spel wond me enorm op en inbeelden wat er nu in haar koppie omging maakte me nog veel heter.

“Het spijt me echt. Ik stond er helemaal niet bij stil”, antwoordde ze schuldig.

“Ik ga even nadenken wat ik hiervan vind, want ik ben iemand van “afspraak is afspraak.” Kom morgen mijn sleutels maar terugbrengen om 20:30 en geen minuut later!”, zei ik streng.

Yvonne liet even op haar antwoord wachten, maar reageerde toen onderdanig.

“Is goed, ik zal stipt op tijd zijn morgen”

Ik schrijf deze verhalen niet alleen voor mezelf… laat van je horen als je geraakt bent, op welke manier dan ook!


...