Emily Op Het Naaktstrand

Ik lig op mijn buik, de warme zon op mijn rug, en kijk opzij naar Emily. Mijn kleine meid is geen klein meisje meer. Zestien pas, maar haar lichaam heeft allang besloten dat het volwassen wil zijn, ronde heupen, volle borsten die ze met een mengeling van trots en schaamte laat bruinen. Ze ligt op haar rug, zonnebril op, alsof ze doet alsof er niets aan de hand is. Maar ik zie het meteen. Haar wangen een tikje roder dan de zon alleen kan verklaren, haar ademhaling net iets te snel.

Verderop loopt een man van een jaar of dertig langs, helemaal naakt, ontspannen, zijn geslacht zwaait rustig mee met zijn passen. Emily’s ogen volgen hem, een fractie van een seconde te lang. Dan kijkt ze snel weg, bijt op haar onderlip en drukt haar dijen iets dichter tegen elkaar.

Ik glimlach in mezelf. Ik herinner me haar als driejarig meisje dat hier gillend tussen de naakte lijven door rende, zonder een greintje besef. Nu is alles anders. De hormonen zijn wakker geworden en brullen. Ze weet nog niet goed wat ze ermee moet, maar haar lichaam weet het wel.

“Gaat het, lieverd?” vraag ik zachtjes.

Ze mompelt iets onverstaanbaars, draait zich op haar buik en begraaft haar gezicht in haar armen. Ik leg mijn hand op haar warme rug. Emily vraagt me plots of het normaal is dat ze zo naar mannen kijkt. Ik streel even over haar haar en lach zacht, zodat ze weet dat er helemaal niets is om zich voor te schamen.

“Ja schat, dat is hartstikke normaal,” zeg ik. “Je bent geen tien meer. Je bent een jonge vrouw van zestien met een lichaam dat volop in bloei is. Als je een leuke, naakte man ziet langslopen en je voelt kriebels in je buik, tintelingen tussen je benen of je tepels die ineens hard worden… dat hoort er gewoon bij. Dat gebeurt bij mij nog steeds, hoor, en ik ben bijna vijfenveertig.”

Ze tilt haar hoofd een klein beetje op, kijkt me van opzij aan met grote ogen achter haar zonnebril.

“Echt waar? Jij ook nog?”

Ik knik. “Natuurlijk. Kijk maar.” Ik wijs subtiel naar een man van een jaar of veertig die net zijn handdoek neerlegt, een paar meter verderop. “Die daar… als die straks langsloopt, voel ik het ook… het is ons lichaam dat zegt: hé, dat vinden we aantrekkelijk. Hier op dit naaktstrand zie je alles gewoon zoals het is, zonder doekjes eromheen. Dat maakt het extra heftig, maar ook eerlijk.”

Emily ademt diep uit, alsof er een last van haar afvalt.

“Dus ik ben niet raar?”

“Lieverd,” zeg ik terwijl ik haar wang streel, “je bent precies zoals je hoort te zijn. Nieuwsgierig, opgewonden, een beetje verward… welkom in de club. En als je straks zin hebt om erover te praten, of als je iets voelt wat je niet helemaal begrijpt, dan mag je me altijd alles vragen. Echt alles."

“Dus is het oké dat ik naar piemels kijk?” vraagt Emily dan.

Ik moet een beetje lachen, niet om haar, maar omdat het zo puur en direct uit haar mond komt. Precies zoals het hoort op dit strand.

“Natuurlijk is dat oké, lieverd,” zeg ik terwijl ik haar rustig aankijk. “Hier kijkt iedereen naar alles. Mannen kijken naar borsten, naar billen, naar vrouwen die langslopen. Vrouwen kijken naar gespierde lijven, naar billen… en ja, ook naar piemels. Dat is gewoon menselijk.”

Ik ga even op mijn zij liggen, steunend op mijn elleboog, zodat ik haar goed kan aankijken.

“Kijk maar gewoon. Niemand vindt dat raar. Je hoeft niet stiekem te doen of je ogen neer te slaan. Als jij het fijn vindt om te kijken hoe een piemel eruitziet als hij slap is, of hoe hij een beetje groeit als een man opgewonden raakt… dat mag. Dat is nieuwsgierigheid. En nieuwsgierigheid is hier thuis. En als je ziet dat iemand een beetje hard wordt terwijl hij langsloopt, dan is dat vaak omdat hij jóú mooi vindt. Dat is een compliment. Geen reden om je rot te voelen. Gewoon een lichaam dat reageert, net als dat van jou.”

Emily’s blik glijdt verder over het strand en blijft dan even hangen bij een groepje van drie vaders, een meter of vijftien verderop. Ze staan ontspannen te praten, een biertje in de hand, zon op hun blote lijven. Alle drie ergens tussen de veertig en vijftig, normaal gebouwd, een klein buikje hier en daar, wat borsthaar, gewone mannen. Hun piemels hangen rustig tussen hun benen, een beetje wiegend als ze lachen of een stapje verzetten. Emily kijkt er openlijk naar, zonder schaamte nu. Ik zie haar ogen van de een naar de ander gaan, alsof ze vergelijkt, alsof ze iets probeert te begrijpen.

“Die daar,” fluistert ze ineens, bijna tegen zichzelf, “die linker… die is best groot, hè?”

Ik kijk even mee en knik glimlachend. “Ja, die heeft geluk met zijn genen. Maar kijk eens naar die middelste: kleiner, maar wel dikker. En die rechter hangt gewoon lekker relaxed. Ze zijn allemaal anders, hè? Geen twee hetzelfde.”

Ze knikt langzaam, gefascineerd. “Vind jij die grote ook mooier dan?”

Ik lach zacht. “Schat, ik vind een piemel vooral mooi als de man eraan aardig is en weet wat hij ermee moet doen. Groot, klein, dik, dun… het maakt niet zoveel uit als hij lief is en je laat genieten. Maar ja, ik geef toe: het is leuk om te kijken.”

Ze draait zich naar me toe, ogen groot en blij. “Mam… ik vind dit strand ineens nog veel fijner dan vroeger.”

Een hondje, een klein pluizig ding met een ondeugende snoet, rent plots kwispelend over onze handdoeken en springt zonder pardon over Emily’s rug. Ze gilt even van schrik en draait zich lachend om.

“Sorry, dames! Hij ontsnapt altijd als hij los mag,” roept een man die achter het hondje aan komt. Hij is ergens eind zestig, grijzig haar, een vriendelijk gezicht, een beetje buikje en een grijze snor die meebeweegt als hij lacht. Zijn hele lichaam is bruinverbrand, jarenlang naaktstrand, en zijn piemel hangt rustig en klein tussen zijn benen, precies zoals bij de meeste oudere mannen hier.

Hij pakt het hondje op en houdt het tegen zijn borst. “Max, af!” zegt hij streng, maar zijn ogen twinkelen. “Het spijt me echt, hij is nog jong en vindt blote mensen blijkbaar heel interessant.”

Emily zit inmiddels op haar knieën en aait het hondje meteen over zijn kop. “Geeft helemaal niks,” zegt ze glimlachend, “hij is schattig!”

De man kijkt naar haar, dan naar mij, en weer naar haar. Zijn blik is vriendelijk, vaderlijk, geen greintje slijm. “Jullie liggen hier al jaren, toch? Ik meen jullie te herkennen.”

“Klopt,” zeg ik, terwijl ik rechtop ga zitten. “Al sinds Emily een dreumes was. En jij bent hier ook vaak met Max, toch?”

Hij knikt. “Elke mooie dag. En nu hij nog jong is, mag hij mee. Ik ben Eddy” Hij kijkt even naar Emily, die het hondje nog steeds knuffelt. “Je bent groot geworden, jongedame. Vroeger rende je achter ballen aan, nu… nou ja, nu ben je een hele dame.”

Emily lacht een beetje verlegen, maar niet ongemakkelijk. “Dank u.”

Eddy tilt Max iets hoger. “Ik laat jullie weer met rust. Geniet van de zon, dames.” Hij glimlacht nog een keer, draait zich om en loopt rustig verder, zijn billen een beetje wiebelend, precies zoals het hoort bij een man van zijn leeftijd.

Emily laat zich weer op haar rug vallen, nog steeds een beetje giechelig van het hondje én van het onverwachte bezoekje.

“Mam,” fluistert ze samenzweerderig, terwijl ze haar hand voor haar mond houdt alsof ze een groot geheim vertelt, “ik heb ‘m echt góéd bekeken hoor… die van die meneer.”

Ik trek een wenkbrauw op en grinnik. “En?”

“Klein en dik,” zegt ze meteen, en dan barst ze in een onderdrukte lach uit. “Echt zo’n… kort worstje met een dikke kop. En hij hing precies boven zijn ballen, die waren best groot eigenlijk.”

Ze kijkt me aan alsof ze verwacht dat ik haar nu streng ga toespreken, maar ik lach alleen maar mee.

“Ja, dat heet een ‘grower’, lieverd,” zeg ik plagend. “Ziet er nu klein uit, maar als hij opgewonden raakt, wordt-ie waarschijnlijk een stuk langer. Sommige mannen hebben dat. En die grote ballen… dat hoort er vaak bij.”

Emily’s ogen worden groot. “Echt? Dus dat worstje kan nog groter worden?”

“Reken maar,” zeg ik knipogend. “Mannen zijn net accordeons. Soms zit alles nog een beetje opgevouwen.”

Ze proest het nu helemaal uit, rolt op haar buik en begraaft haar gezicht in haar handdoek van het lachen. “Mam! Je bent zó erg!”

Ik geef haar een speels tikje op haar billen. “Jij begon erover, dame. En geef maar toe: je vond het stiekem leuk om te kijken.”

Ze kijkt op, nog na hijgend van het lachen, en knikt met een grote grijns. “Ja… eigenlijk wel.” Dan fluistert ze: “Ik denk dat ik nooit meer normaal naar een broek kan kijken. Ik ga altijd bedenken hoe het eronder hangt.”

Ik lach hardop en geef haar een speels duwtje tegen haar schouder. “Precies, schat! Hoe groot, hoe klein, hoe dik, hoe dun, hoe krom of hoe recht… uiteindelijk hebben ze maar twee échte taken: baby’s maken en plassen. Al de rest, al dat pronken, vergelijken, opwinden, is eigenlijk bonusmateriaal.”

Emily proest weer. “Bonusmateriaal!”

“Ja,” zeg ik, terwijl ik mijn armen achter mijn hoofd leg en naar de blauwe lucht kijk, “de natuur heeft er gewoon een speelgoedje aan vastgemaakt waar mannen zich hun hele leven druk om maken, maar eigenlijk is het een heel simpel dingetje met een heel simpel doel. Net als borsten,: officieel voor melk, officieel voor baby’s… en ondertussen vinden we het allemaal heerlijk om ermee te spelen.”

Emily rolt op haar zij en kijkt me met pretogen aan. “Dus al die verschillende piemels die ik vandaag zie… zijn eigenlijk gewoon verschillende uitvoeringen van hetzelfde gereedschap?”

“Precies,” zeg ik, “net als tassen of schoenen. Er zijn er in alle maten, kleuren en modellen, maar uiteindelijk neem je er eentje mee naar huis omdat je ’m mooi vindt en omdat hij goed bij je past.”

Ze giechelt, schudt haar hoofd en zucht diep tevreden. “Mam, jij maakt alles zó grappig en makkelijk.”

Een uurtje later, we liggen allebei een beetje te soezen in de zon, hoor ik Emily ineens zachtjes “Ooooh” zeggen. Ik open één oog. Max rent weer voorop, staartje kwispelend in de hoogste versnelling, en daarachter komt Eddy rustig aangeslenterd. Hij heeft nu een zonnehoedje op en een flesje water in zijn hand. Emily gaat rechtop zitten, kruist haar benen onder zich en volgt hem met een ondeugende glimlach.

“Daar heb je het kleine dikke worstje weer,” fluistert ze samenzweerderig.

Eddy ziet ons en steekt zijn hand op. “Daar zijn mijn favoriete dames weer!” roept hij lachend. Max rent recht op Emily af, springt tegen haar op en likt haar gezicht. Ze lacht luid, pakt hem op en knuffelt hem.

Eddy komt dichterbij en blijft op een paar meter afstand staan, ontspannen als altijd. Terwijl ik met hem sta te kletsen, hij vertelt over Max die vorig jaar nog een hele tas met worstjes van een barbecue had gestolen, zie ik vanuit mijn ooghoek dat hij af en toe even naar Emily kijkt.

Niet opdringerig, niet slijmerig. Gewoon… een blik die een paar seconden blijft hangen. Ze ligt op haar knieën in het zand, gooit een takje voor Max dat hij enthousiast achterna rent, en elke keer als ze voorover buigt of zich uitstrekt, bewegen haar borsten vrij en natuurlijk mee. Haar billen steken een beetje omhoog, haar huid glanst van de zonnebrandolie.

Zijn ogen glijden er even overheen, naar haar rug, haar heupen, de zachte welving van haar borsten als ze zich weer opricht, en dan kijkt hij snel weer naar mij, alsof er niets gebeurd is. Maar ik zie het. En ik zie ook dat zijn “kleine dikke worstje” niet meer helemaal zo slap hangt als een uur geleden. Het is nog steeds klein, maar het is duidelijk iets… dikker geworden. Een subtiel verschil, maar op een naaktstrand zie je dat meteen. Emily merkt het niet, ze is volledig in beslag genomen door Max. Ze lacht, roept “ apport!” en rolt bijna om als het hondje boven op haar springt.

Ik glimlach naar hem. “Ze vermaakt zich prima met je hond, hè?”

Hij schraapt zijn keel, lacht een beetje verlegen. “Ja… ze is echt gegroeid. Echt een prachtige jonge vrouw geworden.”

Zijn toon is warm, oprecht, met een vleugje bewondering dat niet over de grens gaat. Geen vieze oude-man-vibe, gewoon een man die kijkt naar iets moois en dat ook durft te erkennen.

“Dat vind ik ook,” zeg ik rustig. “En ze begint het zelf ook een beetje door te krijgen.”

Hij knikt, kijkt nog één keer naar haar, nu terwijl ze op haar rug ligt en Max over haar buik loopt te likken, en dan weer naar mij. “Je hebt een mooie dochter. En een relaxte moeder. Dat zie je niet vaak.”

Ik kijk naar Eddy terwijl hij nog een slok water neemt en zijn blik weer even, bijna automatisch, naar Emily glijdt. Ze zit nu op haar hurken, gooit een schelpje voor Max en lacht met haar hele gezicht. Haar rug is mooi gebogen, haar billen spannen zich even aan. Ze straalt. Onschuldig en tegelijk zo ongelooflijk sensueel, zonder dat ze het zelf helemaal doorheeft.

En ik voel het, een warme, vreemde trots diep in mijn buik. Mijn dochter wordt bekeken. Niet als kind, maar als vrouw. En dat hij, een aardige, gewone man van bijna zeventig, daar een beetje opgewonden van raakt… dat voelt niet verkeerd. Het voelt… spannend. Bijna alsof ik haar voor het eerst echt zie door de ogen van een ander. Zijn “kleine dikke worstje” wordt langzaam een iets minder klein, iets stijver worstje.

Hij schaamt zich er niet echt voor. Hier op dit strand is dat normaal.

Emily laat zich plots op handen en knieën zakken, blaft één keer overdreven als een puppy en begint achter Max aan te kruipen. Ze schudt met haar billen, steekt haar tong uit, doet alsof ze hem wil vangen. Max vindt het fantastisch en rent in kringetjes om haar heen. Vanaf de zijkant is het… adembenemend. Haar borsten zwaaien mee met elke beweging. Haar billen steken hoog de lucht in, rond en stevig en helemaal bloot. Tussen haar dijen zie ik heel even het zachte, gladde roze van haar lipjes glinsteren in de zon. Ze heeft het zelf niet door, maar haar lichaam laat precies zien wat een paar uur kijken en kriebels met een zestienjarig meisje kunnen doen.

Ik kijk naar Eddy. Zijn mond een klein beetje open. Zijn ogen groot. Zijn piemel… die kleine dikke worst is niet meer zo klein. Hij is nu half stijf. Kort nog steeds, maar dik en rood, de eikel glanzend. Het trilt bijna van de spanning. Hij probeert het niet te verbergen, dat heeft hier ook geen zin, maar zijn wangen kleuren donkerrood. Emily hapt lachend naar Max’ staart, haar billen wiegen heen en weer, haar borsten deinen. Ze is een jong, hitsig diertje dat speelt, zonder te beseffen hoe ongelooflijk erotisch ze eruitziet. Hij slikt. Zijn hand trilt een beetje om het flesje water.

Ik voel de hitte in mijn eigen lijf nu ook, een warme golf die niets met de zon te maken heeft. Emily kruipt nog steeds lachend rond, en Eddy staat daar met die half stijve, korte paal. De spanning hangt dik in de lucht. Ik glimlach naar hem, een beetje plagend, een beetje uitdagend.

“Zeg Eddy,” zeg ik met een stem die lager klinkt dan normaal, “waar haal je dat koude water vandaan? Ik begin het behoorlijk warm te krijgen.”

Hij schraapt zijn keel, nog steeds een beetje rood, maar pakt mijn toon meteen op.

“Achter dat heuveltje daar,” zegt hij, wijzend naar een klein duin een meter of vijftig verderop. “Ik heb een frigobox neergezet in de schaduw. Genoeg voor een hele dag… en voor mooie dames die dorst hebben.”

Hij kijkt even naar Emily, die net weer op haar rug rolt, benen wijd van het lachen,

“Zal ik twee flesjes halen? Of… willen jullie even meekomen? Het is er rustig, niemand die ons ziet.”

Ik voel mijn hart een slag overslaan.

“Mag ik mee, mam?” vraagt Emily, met een stem die ineens een tikje hees klinkt. “Ik heb ook dorst… en het is zo warm.”

Ik sta op, veeg het zand van mijn billen en glimlach.

“Kom lieverd,” zeg ik tegen Emily, terwijl ik mijn hand naar haar uitsteek. “Laten we even een fris flesje water gaan halen… samen.”

We lopen het kleine paadje door het hoge helmgras. De wind ruist zacht, het strandgeluid klinkt ineens ver weg. Eddy’s plekje is perfect: een klein kommetje in de duinen, volledig beschut, alleen zon en vlekken van schaduw. Zijn grote blauwe frigobox staat half onder een struik, een opgevouwen handdoek ernaast. Hij hurkt erbij neer, rommelt wat met ijsblokjes en haalt er drie koude flesjes uit. “Hier, dames,” zegt hij met een glimlach die een beetje trilt van de zenuwen.

Emily en ik laten ons meteen in het warme zand zakken, op onze knieën, dicht bij elkaar. Het gras sluit ons bijna helemaal af van de wereld. Alleen de hemel boven ons en het zachte geruis van de zee ergens achter de duinen. Emily neemt een flesje aan, draait de dop eraf en drinkt gulzig. Een straaltje water loopt langs haar kin, over haar keel, tussen haar borsten. Ik neem ook een slok, maar mijn ogen gaan van Emily naar Eddy en weer terug. De spanning is nu zo dik dat je hem bijna kunt aanraken. Ze kijkt naar zijn penis. Open. Nieuwsgierig. Niet meer giechelend, maar serieus. Ik leg mijn hand zacht op Emily’s schouder en zeg met een plagende toon:

“Lieveling, niet zo staren, dat is niet beleefd, hoor.”

Emily schrikt een beetje op, haar wangen worden meteen rood. Ze wil al achteruit schuiven, maar Eddy steekt meteen zijn hand op, lachend en geruststellend.

“Nee, nee, laat haar maar,” zegt hij warm. “Het is echt oké. Echt. Ze kent het nog niet, dat zie je zo. Laat haar maar gewoon kijken. Hier hoeft niemand zich te schamen.”

Hij schuift iets achteruit in het zand, zet zijn voeten wat verder uit elkaar en leunt ontspannen achterover op zijn ellebogen. Zijn penis gezwollen op zijn buik, dik en glimmend. Alles is open en bloot, precies zoals het hoort op dit plekje. Emily kijkt weer, nu rustiger, minder geschrokken. Haar ogen gaan langzaam over zijn hele onderlijf, van zijn buik naar zijn ballen, naar die korte, dikke paal die lichtjes trilt bij elke hartslag.

“Zo beter?” vraagt Eddy vriendelijk. “Je mag alles zien wat je wilt zien. Geen haast.”

Emily knikt langzaam, bijna verlegen, maar haar ogen blijven hangen.

“Dank je,” fluistert ze. “Het is… gewoon heel anders van dichtbij.”

Ik streel zacht over haar rug. “Kijk maar rustig, schat. Dit is precies waarom we hier zijn, om te leren, om te kijken, om te voelen wat je lichaam doet als je iets moois ziet.”

Emily’s ogen worden groot terwijl ze kijkt. Eddy’s pik wordt nu nóg een beetje dikker en langer. De eikel zwelt op, krijgt een diepere kleur.

“Zie je dat?” zeg ik zacht, terwijl ik mijn hand rustig over Emily’s rug laat glijden. “Dat gebeurt helemaal vanzelf. De natuur doet zijn werk. Zodra zijn lichaam merkt dat er vrouwtjes in de buurt zijn, dan zegt zijn lijf, oké, tijd om klaar te maken voor actie.”

Emily knikt langzaam, gefascineerd. “Dus… dat komt door ons?”

“Door jou vooral,” zeg ik glimlachend. “Kijk maar hoe hij reageert als jij dichterbij komt.”

Ze schuift nog een klein stukje naar voren, haar knieën zakken iets dieper in het warme zand. Haar borsten hangen nu vlak voor zijn knieën. Eddy ademt diep in, zijn pik springt bijna onzichtbaar omhoog bij die beweging.

“En hoe harder hij wordt, hoe meer bloed erin stroomt. Voel maar eens hoe warm het aanvoelt als je er heel voorzichtig met je vinger overheen gaat. Dan begrijp je pas echt hoe levend het is.”

Eddy kijkt haar aan, zijn stem zacht en vriendelijk.

“Alleen als jij dat wilt, Emily. Je hoeft niks. Maar als je nieuwsgierig bent… mag je gerust even aanraken. Ik vind het alleen maar mooi dat je het wilt leren.”

Eddy kijkt me even aan, een korte, samenzweerderige knipoog, alsof hij wil zeggen, wij weten allebei precies waar dit naartoe gaat, en we vinden het allebei prima. En eerlijk? Hij heeft gelijk. Ergens diep vanbinnen spelen we inderdaad onder één hoedje. Emily haalt heel even diep adem, alsof ze zichzelf toestemming geeft, en laat dan voorzichtig drie vingertoppen over de bovenkant van zijn schacht glijden, van net onder de eikel helemaal naar de basis. Ze doet het langzaam, bijna eerbiedig. Haar vingers trillen een beetje, maar ze trekt niet terug. De huid is strak en warm, de aderen voelbaar onder haar vingertoppen, en het hele ding springt zachtjes op bij haar aanraking.

Eddy laat een laag, tevreden kreuntje horen. “Ja… precies zo, lieverd. Gewoon voelen.”

Emily’s ogen worden groot van verwondering.

“Het is zó hard,” fluistert ze, “maar de huid is zacht… het beweegt echt.”

Ze laat haar vingers nog een keer omhoog glijden, nu iets steviger, en stopt precies bij de rand van de eikel. Daar blijft ze even cirkeltjes draaien met haar wijsvinger, alsof ze het wonder van dat gladde, glanzende stukje huid niet helemaal kan geloven. Ik zit naast haar, mijn hand rustend op haar onderrug. Ik voel haar ademhaling versnellen, haar lichaam dat warm en een beetje trilt van opwinding.

“Voelt goed, hè?” fluister ik.

Ze knikt zonder haar ogen van zijn pik af te halen.

Eddy kijkt naar haar met een zachte glimlach. “Je doet het perfect, Emily. Echt… je mag gerust iets steviger vasthouden als je wilt. Het kan wel tegen een stootje.”

Ze kijkt even op, bijt op haar onderlip, en dan, heel voorzichtig, sluit ze haar kleine hand helemaal om zijn schacht. Haar vingers reiken net niet helemaal rond, hij is te dik. Ze knijpt zachtjes, voelt hoe hij in haar hand pulseert. Emily’s handje glijdt nu in een rustig, nieuwsgierig ritme op en neer, nog steeds voorzichtig, maar met steeds meer zelfvertrouwen. Ze voelt hoe de huid soepel over de harde kern schuift, hoe het topje bij elke opwaartse beweging iets natter wordt, hoe Eddy’s ademhaling dieper en onregelmatiger wordt.

Hij laat zijn hoofd een beetje achterover zakken, ogen half dicht, en spreidt zijn benen nog wijder, zodat ze echt alles goed kan zien en bereiken. Zijn ballen liggen zwaar in het zand, zijn pik staat fier rechtop in haar hand.

“God, meisje… dat voelt zo goed,” mompelt hij zacht.

Emily glimlacht verlegen maar trots, alsof ze net een compliment heeft gekregen voor iets waar ze hard voor geoefend heeft. Haar wangen gloeien, haar tepels staan keihard, en tussen haar eigen dijen glinstert het nu duidelijk, ze is nat geworden. Ik zit een halve meter achter haar, op mijn knieën, mijn hand nog steeds licht op haar rug. Af en toe kijk ik op, over het hoge helmgras heen, of er niemand aan komt wandelen. Het is stil, alleen vogels en de verre branding. We zijn echt alleen.

“Je doet het echt heel goed, lieverd,” fluister ik tegen haar oor. “Kijk maar hoe gek je hem maakt.”

Ze kijkt even op naar Eddy’s gezicht, hij heeft zijn ogen nu dicht, zijn mond een beetje open, en dan weer naar zijn pik in haar hand. Ze versnelt heel subtiel, haar kleine vuistje glijdt nu iets vaster op en neer.

Eddy kreunt iets harder. “Ja… precies zo… niet stoppen…”

Emily’s ademhaling wordt sneller, haar heupen wiegen bijna onwillekeurig een beetje mee met haar handbeweging. Eddy opent zijn ogen weer, kijkt recht naar mij. Zijn blik is donker, vol lust, maar ook met een stille vraag. Hij zegt niets, maar ik voel het, hij wil meer. Veel meer. En ik wil dat hij het krijgt, Ik buig me iets naar voren, mijn lippen vlak bij haar oor.

“Lieverd,” fluister ik zo zacht dat alleen zij het hoort, “wil je hem eens een kusje geven? Gewoon… op het topje. Dan voelt hij hoe lief je bent. En dan zie je meteen hoe gek hij daarvan wordt.”

Emily’s hand vertraagt even. Ze kijkt op naar Eddy, dan weer naar zijn glanzende eikel die nu vlak voor haar gezicht is. Langzaam buigt ze zich voorover. Haar lange haar valt als een gordijn langs haar wangen. Ze sluit haar ogen half, haar lippen gaan een klein stukje van elkaar…en dan raakt ze hem aan. Een zacht, voorzichtig kusje, precies op de eikel. Haar lippen blijven een seconde liggen, warm en nat. Eddy kreunt diep, zijn hele lichaam trilt.

“Oh… lieverd…” hijgt hij.

Emily trekt zich een klein stukje terug, kijkt met grote ogen naar het glimmende plekje waar haar lippen waren, en glimlacht dan, een beetje verbaasd, een beetje trots. Ze kijkt naar mij. Ik knik bemoedigend en fluister: “Nog een keer, schat… hij vindt het zo lekker.”

En zonder aarzelen buigt ze zich weer voorover. Dit keer blijft ze langer. Haar lippen sluiten zich zachtjes om het topje, haar tong komt er heel even bij, één klein, nieuwsgierig likje. Eddy’s handen grijpen in het zand. Zijn heupen bewegen bijna onwillekeurig een klein beetje omhoog.

Eddy’s hand komt heel langzaam omhoog, niet dwingend, niet grijpend, gewoon een grote, warme mannenhand die zich zachtjes in Emily’s haar nestelt. Zijn vingers spreiden zich, glijden door de zachte lokken, rusten op haar achterhoofd. Geen druk. Alleen aanwezigheid. Een stille aanmoediging. Emily voelt het meteen.

Ze verstilt één seconde, haar lippen nog rond het topje van zijn eikel, haar tong net tegen dat zoute druppeltje. Dan ontspant ze. Ze laat zich leiden door die hand, heel subtiel. Eddy beweegt haar hoofd niet echt, hij houdt haar alleen vast, dat ze precies goed doet wat ze doet.

Ze zakt iets dieper. Haar mond glijdt nu een paar centimeter over zijn dikke eikel, haar lippen sluiten zich eromheen. Ze zuigt heel zachtjes, bijna voorzichtig, alsof ze proef. Haar hand houdt de schacht nog steeds vast en beweegt langzaam mee. Eddy kreunt diep, zijn vingers trillen licht in haar haar.

“Ja… precies zo… oh, meisje…”

Emily’s ogen zijn dicht. Haar wangen hol, dan weer bol. Ze vindt een ritme, kleine voorzichtige bewegingen van haar hoofd, op en neer, terwijl haar hand de rest vasthoudt. Ik zit nog steeds vlak achter haar, mijn hand nu op haar onderrug, voel hoe haar hele lichaam warm en trillend is van opwinding. Ik zeg niets meer. Woorden zijn niet meer nodig. Alleen het zachte, natte geluid van haar mond, Eddy’s diepe ademhaling, het ruisen van het gras om ons heen. Ik zie het aan Eddy’s hele lichaam: zijn buikspieren spannen zich, zijn ademhaling wordt kort en hijgend, zijn hand in Emily’s haar trilt nu echt. Hij is er bijna. Ik leg zachtjes mijn hand op Emily’s schouder en fluister:

“Wacht even, lieverd… stop heel even.”

Emily trekt zich meteen terug, een dun glinsterend draadje blijft heel even tussen haar lippen en zijn eikel hangen. Ze kijkt me aan, een beetje buiten adem, wangen rood, ogen glinsterend.

“Laat hem even rusten,” zeg ik glimlachend, terwijl ik haar zacht over haar wang streel. “Anders komt hij te snel, en dat is zonde. Dan is het zo voorbij.”

Eddy laat zijn hoofd achterover zakken in het zand, ademt diep uit, zijn pik klopt nog na, rood en nat van Emily’s mond. Ik schuif naar hem toe, ga naast hem liggen op mijn zij, één hand op zijn borst. Zijn hart bonkt als een gek.

“Hoe voel je je, Eddy?” vraag ik zacht, mijn vingers strijken over zijn zilvergrijze borsthaar.

Hij lacht een beetje hijgend, kijkt me aan met ogen die nog half wazig zijn van genot.

“Als een jongen van twintig die net door een engel is gepijpt,” zegt hij schor. “Jezus, Laura… je dochter… ze is… ongelooflijk.”

Emily gaat op haar knietjes zitten, veegt met de rug van haar hand over haar mond en glimlacht verlegen maar trots. Ik kijk naar haar, dan weer naar Eddy.

“Ze wil leren,” zeg ik zacht. “En jij bent precies de juiste leraar: geduldig, lief… en duidelijk dol op haar.”

Hij knikt langzaam, zijn pik zakt een klein beetje maar blijft hard.

“Wat jullie willen,” zegt hij. “Ik ben hier. Ik hou het nog wel even vol… als zij dat wil.”

Emily kijkt van mij naar hem en vraagt dan heel zacht:

“Mag ik… straks weer verder?”

Ik glimlach. “Straks, lieverd. Ga eens op je knieën zitten, lieverd,” zeg ik zacht, “en draai je een beetje om. Laat Eddy eens goed naar je billen kijken. Mannen worden daar helemaal gek van, echt.”

Verlegen maar gehoorzaam gaat ze op handen en knieën zitten. Langzaam draait ze zich een kwartslag, zodat haar ronde, stevige billen precies naar Eddy gericht zijn. Ze buigt haar rug een beetje, precies genoeg om alles mooi te laten uitkomen, twee perfecte halve maantjes, glad en bruin, met daartussen het zachte, glinsterende roze van haar natte lipjes. Eddy ademt diep in. Zijn pik, die net een beetje was gezakt, springt meteen weer helemaal overeind.

Ik schuif iets dichter naar hem toe, leg mijn hand losjes om zijn schacht en begin hem heel langzaam te strelen, niet hard, gewoon rustig op en neer, precies genoeg om hem lekker te houden.

“Kijk maar goed,” zeg ik tegen hem, terwijl ik zijn pik zachtjes knijp. “Dit is wat jij straks mag voelen… als je het verdient.”

Emily kijkt even over haar schouder, ziet hoe ik hem vasthoud, ziet hoe zijn ogen strak op haar billen gericht zijn. Ze wiebelt een klein beetje met haar heupen, speels, uitdagend.

Eddy kreunt zacht. “Als ik dit zie… hou ik het geen minuut meer.”

Mijn hand glijdt van zijn schacht naar beneden, langs die warme, strakke huid, tot ik zijn ballen in mijn palm voel liggen: zwaar, vol, een beetje gerimpeld van de zon en de jaren. Ze trekken lichtjes samen als ik ze zachtjes streel en wieg.

Ik kijk hem aan, mijn stem zacht en plagend.

“Eddy… deze zijn zo vol. Hoe lang is het geleden dat je echt bent leeg gekomen?”

Hij lacht een beetje verlegen, haalt diep adem.

“Drie… misschien vier maanden,” zegt hij schor. “Sinds mijn vrouw er niet meer is, gebeurt het eigenlijk alleen nog met mijn eigen hand. En eerlijk… dat is lang niet zo lekker als dit.”

“Echt?” fluister ik.

Eddy knikt. “Echt, en nu zit ik hier met twee prachtige vrouwen…Hij lacht zacht, half kreunend als ik zijn ballen even iets steviger knijp. “Ik denk dat ik straks een record ga spuiten.”

Ik grinnik, laat mijn vingers langzaam weer omhoog glijden, over zijn schacht, en geef hem een paar rustige halen.

“Dan gaan we daar maar voor zorgen,” zeg ik grinnikend.

Ik kijk Emily aan, mijn stem rustig maar vol warme opwinding.

“Lieverd, kom eens iets dichterbij met je billen… heel langzaam achteruit, tot je bijna tegen hem aan zit.”

Emily ademt diep in, knikt, en begint heel voorzichtig achteruit te schuiven op haar knieën. Haar rug blijft mooi gebogen, haar billen komen steeds dichter bij Eddy’s schoot. Ze voelt de warmte van zijn bovenbenen al tegen haar huid. Ik houd zijn pik stevig vast, richt hem iets omhoog.

“Stop… precies hier,” fluister ik als ze nog maar een paar centimeter verwijderd is.

Ik tik één keer, heel zacht, met zijn dikke, glanzende eikel tegen haar natte lipjes. Gewoon een klein, plagend tikje,warm vlees tegen warm vlees. Emily slaakt een zacht, verrast kreetje. Haar hele lichaam trilt.

“Oh… mam…”

Eddy kreunt diep, zijn heupen schokken even omhoog van pure lust. Ik tik nog een keer, iets langer dit keer, laat de eikel heel even tussen haar lipjes glijden, niet naar binnen, alleen langs haar clitje en weer terug. Emily’s knieën trillen nu echt. Ze laat haar hoofd zakken, haar haar valt in het zand, haar ademhaling snel en hijgend. Ik kijk Eddy aan. Zijn ogen zijn donker van verlangen, maar hij blijft stil liggen, laat mij het tempo bepalen. Ik tik nog een derde keer, iets steviger, zodat haar lipjes even om zijn eikel sluiten en weer loslaten.

Emily kreunt nu echt, een hoog, smekend geluidje. Mijn hand glijdt nog één keer langzaam van de basis tot de eikel, voel hoe elke ader nu strak staat, hoe het velletje glanst van haar vocht en zijn voorhuid helemaal teruggetrokken is. Het kleine dikke worstje van daarnet is nu een korte, dikke, roodgezwollen stam, hard als staal, kloppend van pure potentie. Ik laat hem los. Hij springt één keer omhoog, blijft dan fier overeind staan, precies in de richting van Emily’s glinsterende opening. Emily draait haar hoofd iets, haar stem zacht en een beetje trillerig.

“Mam… wat gaat er gebeuren?”

Ik leg mijn hand warm op haar onderrug en kijk haar recht in haar ogen.

“Luister, schat. Eddy gaat nu heel rustig helemaal bij je naar binnen. Je voelt hem eerst een beetje rekken, daarna glijdt hij diep in je buik, precies op die plek waar je al de hele dag kriebels hebt. Het kan even een klein beetje spannend of prikkerig voelen, maar dat is maar één seconde. Daarna wordt het warm, vol en heerlijk. Daarna gaat hij langzaam heen en weer bewegen, alsof hij je van binnen streelt. En omdat hij al zo lang niet is klaargekomen, voelt hij straks dat hij moet spuiten. Dan wordt hij nog harder in je, hij trilt, en dan komt er warm zaad uit hem… recht in jouw poesje. Dat is het allerlekkerste gevoel dat er bestaat, weten dat een man helemaal leeg komt omdat hij jou zo mooi vindt. Je hoeft alleen maar te ademen en te genieten.

Ik kijk Eddy recht aan, mijn stem zacht maar duidelijk.

“Eddy… bestijg mijn kleine meid maar.

Neem haar. Heel langzaam. Laat haar elke centimeter voelen.”

Hij ademt diep, zijn ogen worden donkerder. Hij knikt één keer. Hij komt iets hoger op zijn knieën, zijn handen glijden naar Emily’s heupen en houden haar teder vast. Emily voelt het, laat haar bovenlichaam zakken tot haar borsten bijna het zand raken, haar billen mooi hoog en uitnodigend. Eddy zet zijn eikel weer precies tussen haar glinsterende lipjes. Dan begint hij. Heel traag… Eerst alleen het topje, dat zachtjes naar binnen glijdt. Emily kreunt zacht, haar adem stokt even. Dan nog een stukje… Een centimeter, nog één…

Hij wacht telkens een paar seconden, laat haar wennen, voelt hoe haar warme, strakke poesje zich om hem heen sluit.

“Voel je dat, lieverd?” fluister ik tegen haar oor. “Hij neemt alle tijd voor je. Hij wil dat het perfect voor je is.”

Ze knikt hijgend, haar ogen dicht, haar mond half open. Beetje bij beetje gaat hij dieper. Elke beweging is geduldig, liefdevol. Tot hij uiteindelijk, na een lange, warme minuut, helemaal in haar zit, zijn buik tegen haar billen, zijn ballen zacht tegen haar clitje. Emily laat een lange, trillende kreun horen.

“Oh… mam… hij zit zó diep…”

Eddy blijft even helemaal stil, zijn handen strelend over haar rug, haar billen, haar zij.

“Zo, meisje,” zegt hij schor en teder. “Je hebt me helemaal. Nu ben je echt van mij”

En ik zit ernaast en voel alleen maar trots en pure, warme opwinding. Mijn dochter is geen maagd meer. Ik schuif een stukje achteruit, ga op mijn zij in het warme zand liggen, één hand onder mijn hoofd, de andere zacht over mijn eigen buik. Ik wil alleen nog kijken, aanwezig zijn, maar niet meer sturen. De natuur neemt het over. Eddy begint te bewegen. Eerst nog langzaam ,diepe, rustige stoten, bijna teder. Elke keer als hij naar voren schuift, ontsnapt er een zacht, nat geluidje, haar poesje is drijfnat en sluit zich strak om hem heen. Emily kreunt bij elke stoot, haar hoofd hangt laag, haar haar sleept door het zand.

“Oh… oh… ja…”

Eddy’s ademhaling wordt dieper, zijn tempo iets sneller. Zijn buik klapt nu zacht tegen haar billen, een regelmatig, intiem ritme dat steeds zekerder wordt.

“God, meisje… je bent zo strak… zo lekker…” gromt hij zacht.

Emily duwt zichzelf naar achteren, zoekt hem, wil meer. Ze is geen verlegen leerling meer; ze is een jonge vrouw die precies weet wat ze wil. Ik kijk hoe haar borsten heen en weer wiegen, hoe haar rug zich buigt, hoe haar mond openvalt van puur genot. Ik zie Eddy’s gezicht: ogen half dicht, mond open, volledig verloren in haar. Ze neuken nu echt. Geen les meer. Geen aarzeling. Alleen twee lichamen die precies doen waarvoor ze gemaakt zijn, in het warme zand, beschut door het hoge gras.

Het gebeurt ineens, alsof er een golf door haar heen trekt. Emily’s adem stokt. Haar vingers graven diep in het zand, haar rug buigt zich in één lange, strakke boog. Een hoog, trillend geluid ontsnapt uit haar keel, half kreun, half snik.

“Eddy…Mama… oh god… ik… ik…”

Haar hele lichaam begint te schokken. Haar poesje trekt zich ritmisch samen om zijn pik, zo hard dat zelfs ik het kan zien aan de manier waarop zijn schacht telkens iets strakker wordt. Eddy voelt het meteen. Hij stopt even, blijft diep in haar zitten, laat haar helemaal uitrazen.

“Ja, meisje… kom maar… laat je gaan…” fluistert hij hees.

Emily’s ogen zijn dicht, haar mond wijd open, tranen van puur genot rollen over haar wangen. Ze trilt, schokt, kreunt luid en ongegeneerd, de eerste echte climax van haar leven, midden in de duinen, op de pik van een lieve oude man die haar precies geeft wat ze nodig heeft. Het duurt lang. Langer dan ze zelf verwacht had. Golf na golf trekt door haar heen, tot haar armen het begeven en ze voorover zakt, haar wang in het warme zand, haar billen nog steeds hoog tegen Eddy aan.

Hij streelt zacht over haar rug, over haar billen, laat haar rustig bijkomen. Zijn pik zit nog steeds hard en diep in haar, maar hij beweegt niet meer. Hij wacht. Emily ademt hijgend, haar lichaam nog nagloeiend. Dan kijkt ze om, ogen wazig, een kleine, gelukkige glimlach op haar lippen.

“Mam…” fluistert ze, “ik… dat was…”

Eddy ademt diep in, zijn handen grijpen Emily’s heupen steviger vast. Hij hoeft niet meer voorzichtig te zijn, hij voelt dat ze er klaar voor is. Hij begint weer te bewegen, dit keer harder, dieper, sneller. Zijn buik klapt nu echt tegen haar billen, een stevig, ritmisch geluid dat door het hoge gras klinkt. Emily kreunt mee met elke stoot, duwt zichzelf naar achteren. Hij gromt zacht, zijn tempo wordt bijna wanhopig. Zijn ballen slaan nu duidelijk tegen haar clitje, zijn pik glijdt nat en glanzend in en uit haar strakke poesje.

Eddy’s hele lichaam spant zich aan. Hij stoot nog één keer, heel diep, blijft dan helemaal stil. Zijn pik klopt hard in haar, één, twee, drie, vier keer… Een lange, diepe kreun ontsnapt uit zijn keel terwijl hij zich leeg spuit Emily voelt het meteen, haar ogen worden groot, haar mond valt open.

“Oh… ik voel het… het is zo warm… zo veel…”

Eddy trilt over zijn hele lichaam, zijn handen knijpen in haar heupen terwijl hij alles spuit wat hij na al die maanden heeft opgespaard, diep in Emily's kleine kutje. Hij wil zeker zijn dat ze tot de laatste druppel wordt gevuld en stoot verschillende keren na. Daarna zakt hij langzaam voorover, zijn borst tegen haar rug, zijn armen om haar heen. Ze blijven, zo liggen, hij nog in haar, allebei na hijgend, bezweet, volledig verzadigd.

Ik blijf een beetje op afstand liggen, op mijn zij in het warme zand, en kijk toe.

Emily draait zich langzaam om, haar bewegingen loom en voldaan. Ze gaat op haar rug liggen, benen iets gespreid, haar handen glijden zacht over haar borsten en buik. Tussen haar dijen glimt het nog; een mengeling van haar eigen vocht en Eddy’s dik zaad dat langzaam naar buiten loopt.

We liggen daar met z’n drieën, naakt, in het warme zand tussen het hoge gras.

De zon zakt langzaam, de zee ruist in de verte.

Geen woorden meer nodig.