Gonnie - 16

De zondagochtend verliep rustig. Natuurlijk werd er wat geplaagd door deze en gene, maar zo’n plagerijtje werd afgeketst door een toespeling te maken op de activiteiten van de plager. Ik probeerde Bowie en Lovely nog wat bedgeheimen over Rick en Cora te ontfutselen, maar hielden loyaal hun bekken dicht. Of ik verstond niet wat ze blaften en piepten, dat kon ook. Hoe dan ook: het was gezellig, zo met z’n zessen. Na het eten ruimden Frank en ik de kelder nog even op en verschoonden het bed. Dat was wel een beetje nodig.

Mijn lingerie ging in de weekendtas meteen in de auto. En rond twaalf uur zei Frank: “Hé schoonheid, wij hadden een afspraak vanmiddag. Nu zullen degenen met wie we die afspraak hebben er niet zo mee zitten als we wat later aan komen, maar…” Ik proestte het uit. “Nee, die liggen in de eeuwigheid te wachten op jouw borrel, dwaas.”

Rick fronste. “Oké Gon, ik weet dat je af en toe schandalig te laat komt voor afspraken en zo, maar in de eeuwigheid op jou wachten? Vertel.” Frank zei: “We gaan naar mijn ouders. Die liggen op de begraafplaats in Heelsum. Elk jaar drink ik op hun trouwdag bij hun graf een borrel en toast op hun leven. Nu is het vandaag weliswaar niet hun trouwdag, maar ik wil wél m’n meisje aan hen voorstellen.” Rick keek hem lang aan. “Daar doe je goed aan, man.” Verder maakte hij er geen woorden aan vuil.

We namen afscheid en Ma fluisterde in mijn oor: “Sterkte vanmiddag, meisje.” Ik knipoogde. Een knuffel van Henk, van Rick en van Cora, een poot van Lovely en een lebber van Bowie, toen reden we richting snelweg.

De eerste kilometers was het stil in de auto, toen vroeg ik: “En… Hoe is je introductieweekend bevallen, Frank?” Die zuchtte demonstratief. “Puur afzien. Negentig procent van de tijd opletten dat er geen rotopmerkingen gemaakt worden waar je op moet reageren, vijf procent van de tijd je helemaal te pletter zwemmen en de resterende tijd lig je naast je geliefde in bed; hetzij druk bezig om haar ter wille te zijn, hetzij helemaal uitgeput te slapen… Waar ben ik aan begonnen?”

Ik trok mijn rokje wat omhoog. “Hieraan, meneer. En dat vond jij gisteravond en eergisteravond helemaal niet erg!” Frank grinnikte. “Klopt. Jouw mooie verschijning compenseert veel, schat. Dit weekend heb ik ervaren wat het was om jezelf helemaal te kunnen laten gaan.” Ik legde een hand op zijn knie. “Mooi zo. Daar doe ik het ook voor.”

Toen we bij Mook de Maas overstaken zei Frank: “We moeten eerst nog langs Schaarsbergen, Gon. Dáár staat de Jägermeister in de vriezer. Ik heb er nog over gedacht om die fles vrijdag al mee te nemen, maar dan ligt hij warm te worden in de auto. Niet te zuipen. Dus…” Ik knikte en vulde aan: “Als jij mij nou in Renkum afzet, spring ik op de fiets en rij naar Heelsum. Jij rijdt door naar Schaarsbergen, pakt die fles een paar glaasjes, springt ook op de fiets en rijd ook naar Heelsum. Dan zien we elkaar daar en hoef jij niet bang te zijn dat je met je halfzatte hersens een auto-ongeluk veroorzaakt. Deal?” “Goed plan.”

In Renkum wipte ik uit de auto, de tas met vuile kleren nam ik mee. “Tot zo!” Binnen liep ik meteen door naar de schuur en pakte mijn E-bike. Accu? 78km rijbereik, meer dan genoeg. Ik sloot af en zette de route op mijn fietsnavigatie. Oh… Wacht even Gon… Bloemen! Gelukkig was er één supermarkt open op zondag. Niet mijn gewoonte om op zondag boodschappen te doen, maar het moest maar een keertje. Ik kocht een mooie gemengd boeket bloemen. Ja, stervensduur, maar… Jammer dan. Hup, weer op de fiets. Iets buiten Renkum de Utrechtseweg op richting Heelsum en vlak voor het viaduct van de A50 rechtsaf een smal weggetje in. Het weggetje klom en draaide langzaam naar links, om de heuvel heen met het kerkje er op. Bovenop de heuvel: een parkeerplaats. Ik zette mijn fiets neer en op slot. Nog geen Frank.

Bij de ingang van de begraafplaats een bord met daarop de namen van degenen die hier begraven waren en de plaats van hun graf. Ik zocht op ‘Veenstra’. Rij 8, grafnummer 14. Achter me klonk een bel: Frank was ook gearriveerd. Hij pakte een tas van z’n fiets. “Kom”, was het enige wat hij zei. Zijn gezicht nu gesloten, ogen droevig. Ik kneep in zijn hand. We liepen een begraafplaats op die in terrasvorm was aangelegd. Het was er, ondanks dat de A50 er vlak langs liep, stil. Een aantal niveau’s omlaag liep hij naar links en stopte even later bij een graf. In de kleine steen aan het hoofdeinde stonden twee namen uitgehakt. ‘Aafje Veenstra – de Kleij’ en ‘Franciscus Veenstra’. En hun geboorte- en sterfdatum. Ik keek om me heen; niemand te zien. Mooi. Geen mevrouw die dit uiterst intieme moment zou kunnen verstoren. Frank veegde wat bladeren van het grint en begon te praten.

“Ma, pa… Ik wil jullie aan iemand voorstellen. Dit is Gonnie. We kennen elkaar nog maar nét, maar dit is de vrouw waarmee ik oud hoop te worden…” Terwijl hij aan het praten was schoten bij mij de tranen in de ogen.

Toen hij zweeg, keek hij mij aan. “Wil jij nog iets zeggen, Gon?” Ik snifte en haperend zei ik: “Dank jullie wel dat jullie Frank hebben opgevoed tot de mens die hij is. En met hem wil ik ook oud worden, dat weet ik zeker!” Frank sloeg een arm om me heen. Ik viste een zakdoek uit mijn tasje en depte mijn ogen. Even stonden we daar; naast elkaar, tegen elkaar aan leunend.

Toen zei Frank: “We kunnen ze niet zo lang op die borrel laten wachten, schat. Jij een glaasje, ik een glaasje en samen in het grint kieperen.” Hij pakte de fles en de glaasjes en schonk ze beiden tot de rand vol. “Pa, Ma… Op jullie leven!” En samen goten we de bruine vloeistof over het grint. “En nu wij, schoonheid.” Beide glaasjes gingen ook tot de rand toe vol. “Op hun en ons leven, Gonnie!” Ik knikte. “Dáár drink ik op!” De vloeistof ging in één teug naar binnen en ik voelde het in m’n slokdarm zakken. Oeps… Frank borg de fles en de glaasjes weer op en zei toen, richting het graf: “Zo. Morgen rond deze tijd zullen die borrels wel gezakt zijn, pa en ma. Geniet ervan en geen gekke dingen doen.” Ik haalde het papier van de bloemen af en legde het boeket op het grint.

“Sorry, gekocht op een zondag, maar ik vond dat dat voor de gelegenheid wel moest kunnen, Aafje en Frans…” Even stonden we te kijken, toen draaide Frank zich om. “Kom schat. Later we hen hun privacy gunnen. Met twee borrels zou het wel eens een woeste nacht kunnen worden hier.” Ik giebelde. “Dat ben jij ondertussen toch wel gewend?” Hij bromde wat en ik meende het woord ‘feeks’ op te vangen.

Bij de fietsen poetste ik mijn ogen nog eens droog. “Sorry… toen jij tegen hen begon te kletsen, alsof je op de thee was… Dat knalde er bij mij hard in, Frank. Toen je zei dat ik de vrouw was waarmee je oud hoopte te worden… Dat is de meest romantische liefdesverklaring die ik ooit gehoord heb.” Een hand kwam op mijn been. Nu niet erotisch, maar geruststellend, kalmerend. “Dat méénde ik, Gon…” Ik keek hem aan en mijn tranen begonnen weer te lopen. “Sorry…”

Hij glimlachte. “Jägermeister heeft een raar effect op jou.” “Frank: wat ik zei, meende ik ook…” “Ik weet ‘t, schat. En toen ik het hoorde kreeg ik een heel warm gevoel van binnen. Dank je wel.” We reden rustig terug naar Schaarsbergen. Over een fietspad evenwijdig aan de A50, toen Wolfheze in, en via Papendal weer richting Schaarsbergen. Daar aangekomen pakten we spullen van het weekend uit.

“Goed jij je was al in Renkum hebt achtergelaten, Gon. “Anders zou het de eerste keer zijn dat mijn wasmachine het programma ‘delicate wasjes’ moet draaien. Ik hoop dat de chips die dat programma activeren niet ondertussen verroest zijn.” “Dan soldeer je ze maar weer aan elkaar”, bitste ik. “Jij bent toch van de IT?” Hij knikte. “Dat klopt, alleen… ik ben van de software-kant. Niet van de hardware.” “Nou, daar dacht ik gisteravond en eergisteravond héél anders over, vriend…”

Hij schoot in de lach. “Touché. Maar goed, met die hardware kan mijn wasmachine niet zoveel.” “We gokken het er maar op. En als mijn panty’s, nylons en de rest van mijn héééle uitgebreide lingeriecollectie na een wasbeurt hier allemaal ladders en scheuren vertonen, mag je me een weekend mee naar Londen nemen. Annet kan me het adres geven van een heel leuk winkeltje… Op Saville Row, als ik me niet vergis. Stervensdure nylons. Heel mooi, maar als je niet oplet bij het aantrekken heb je er meteen een ladder in.”

Frank keek verwonderd. “Waarom kent Annet dat winkeltje wel en jij niet? Jullie deden toch zo ongeveer alles samen?” Ik gniffelde. “Kom maar eens even op de bank naast Gonnie zitten, dan ga ik je een leuk verhaaltje vertellen…”

Ik vertelde hem het verhaal van de zakenman die een ‘representatieve directiesecretaresse’ mee wilde nemen naar Londen. “Hij kwam op een avond op de club, liep rond, knoopte een praatje aan met elke gastvrouw die ‘vrij’ was en vroeg uiteindelijk aan Annet of zij met hem mee wilde. Een week. Enfin, Annet en de eigenaresse gingen in conclaaf en ze werden het eens over de prijs. De helft voor Annet, de andere helft voor de Club. Drie weken later haalde hij Annet op; vanaf de club. En er was afgesproken dat hij niet met haar naar bed zou gaan. Hij was getrouwd, zijn vrouw wist wat hij ging doen en had er geen moeite mee.

Mijn lieve zusje moest uiteindelijk, representatief gekleed natuurlijk, een paar vergaderingen notuleren en had ergens ook nog wat zinnigs in te brengen, wat die gast aardig wat geld opleverde. Annet giechelde toen ze terug was, dat er af en toe ook nog een dweilpauze ingelast moest worden… Mevrouw had zich ‘voor de gelegenheid gekleed’, zeg maar. Dus mocht zij op de een na laatste dag in Londen gaan shoppen met de creditcard van zijn bedrijf. En hadden wij de beschikking over een leuke voorraad ragfijne nylons en weer wat leuke lingerie…

En toen hij, samen met Annet weer op Schiphol aankwam stond zijn vrouw hem op te wachten. In de auto hebben ze nog een leuk gesprek gehad en Annet werd keurig op Utrecht Centraal afgezet. Niet thuis op ons appartement, want ‘werk’ en ‘privé’ moesten binnen de club strikt gescheiden blijven. Kortom: Voor haar een leuke week, voor mij wat minder.”

Frank keek vragend. “Ik moest die week de aantekeningen voor de college’s dubbel maken, terwijl mevrouw de bloemetjes buiten zette in Londen… Nou ja, de kopieerservice van de hogeschool was er goed voor.”

Frank grijnsde vals. “Dat zal wel… En jullie misten elkaar een week en hebben dat die avond gecompenseerd?” Ik keek hem met open mond aan. “Hoe…” Hij trok me tegen zich aan. “Lieve schat, ik kan één en één prima bij elkaar optellen hoor. Als ik zie en hoor hoe jullie, en trouwens Cora ook, met elkaar omgaan…”

Ik knikte. “Je hebt gelijk. Die avond hebben we heerlijk met elkaar gevreeën. En dat doen we nog steeds. Nu natuurlijk wat minder, maar... na mijn sollicitatiegesprek in Ede ben ik naar Born gereden om bij m’n lieve zus raad te vragen. En Coor was er ook bij. Wat ik moest doen met betrekking tot mijn toekomstige chef. En na een uurtje kletsen en welgemeende adviezen zijn we met elkaar in de meidenkamer in bed gedoken en hebben heerlijk met elkaar gevreeën.” Ik giebelde. “Henk en Gien waren er toch niet.”

“Jaja”, zei Frank. “Als de kat van huis is, vieren de muizen feest op de tafel.” Ik schudde mijn hoofd. “Niet helemaal correct, lieve vriend van me. Dan zou het moeten zijn: ‘als de ouders van huis zijn, vieren de meiden feest in bed.’ Zo, nu jij weer.” Hij bromde. “Nou dat zal wel een lekker feestje geweest zijn… Twee van die rooie furie’s en zo’n bruine judokrullebol erbij?” Ik tikte op zijn neus. “Ja. In heerlijke zachte lingerie en elkaar gillend gek maken. En nylons uit Londen natuurlijk…”

Frank schudde zijn hoofd. “Boefjes…” We hingen een beetje tegen elkaar aan. Rustig praten af en toe een lolletje, af en toe een zoen… Héérlijk. Maar om vijf uur stond Frank op. “Ik ga maar eens aan het eten beginnen, mooie vrouw. Ik wil niet dat je straks, als je weggaat, je troost zoekt bij de eerste de beste snackbar.” Ik keek vragend. “Wil je niet samen…?”

Hij schudde zijn hoofd. “Beter van niet, schat. We hebben er beiden een pittig weekend op zitten en morgen moet ik weer naar Eemshaven en dinsdag naar Bremerhaven. Kilometers maken. En dat wil ik met een heldere kop doen. En jij moet morgen ook weer hard aan de bak; Mike van je af meppen. Heus, ik had veel liever gehad dat je hier bleef, maar het is gewoon niet verstandig.” Ik trok hem weer op de bank en kroop tegen hem aan.

“Jij bent wel érg rationeel, Frank Veenstra. Maar daar heb ik niks op tegen… Behalve als je me de deur uit schopt.” We lachten samen. “Kom, ik ga koken. Hou je van spruitjes?” Ik knikte. “Lekker!” “Mooi, dan mag jij ze schoonmaken.” Hij duwde me een zakje spuitjes in handen en een mesje en even later zaten we tegenover elkaar aan tafel: hij schilde de aardappels, ik deed de spruitjes. En een half uurtje later waren we lekker aan het eten. Aan de bar. “Dit is nieuw voor me, Gon. Meestal at ik met een bord op schoot terwijl ik het nieuws keek. Gezellig.” Ik knikte. “Ja. En het is ook lekker, mooie chef-kok.” De maaltijd werd besloten met een puddinkje, daarna hingen we nog even tegen elkaar op de bank.

“Zul je lief zijn tegen Mike en Alex?” Ik snoof. “Als Mike de botte hork gaat uithangen, klapt hij nogal hard tegen Gonnie aan, hoor.” Frank gniffelde. “Ik zal het hem morgenavond wel vragen.” Hij pakte mijn hand. “En nu, schone jonkvrouw: met droefheid in het hart moet ik u verzoeken dit kasteel te verlaten. Morgen moet deze edelman op kruistocht tegen de Groningers, overmorgen tegen de Gothen. En wat doen we de rest van de week?”

Ik giebelde en trok hem tegen me aan. “Rij dinsdagavond maar naar Renkum. Eens kijken of jij kan wennen in mijn bedje.” Hij lachte. “Als jij er ook in ligt: zeker weten, Gon.” We kusten elkaar hevig en vijf minuten later reed ik weg. Het liefst was ik gebleven, maar Frank had wel gelijk; hij moest een rot-eind rijden. Als we vanavond dan ook nog met elkaar gingen vrijen… Dat zou zo maar eens laat kunnen worden. Niet slim. De rit terug naar Renkum ging deels helling-af. Lekker.

Eenmaal thuisgekomen zette ik de fiets in de schuur, haalde de accu er uit en hing die aan de oplader binnen. Teveel enge verhalen gehoord over fietsaccu’s die spontaan in de fik vlogen als er zonder toezicht geladen werd. Nu was mijn fiets weliswaar van een degelijk Duits merk en kwam niet rechtsreeks uit China, maar toch… Ik had me heel goed laten voorlichten bij de winkel waar ik ‘m kocht in Zetten: een échte fietsenwinkel met een echtpaar met hart voor de zaak. En de man had gezegd: ‘Ik laad mijn accu’s altijd binnen op. In de huiskamer, waar ik ernaast zit. De lader wordt warm, dat hoort zo. Leg die op een glasplaat. De accu mag hooguit handwarm worden. Als die heter wordt: stekker er uit, af laten koelen en dan pas verder laden.’ Ik hield me er aan.

Ik gooide de lingerie in een emmertje Biotex en schonk een glas wijn in. Even zitten en het weekend overdenken, hoor… En dat deed ik met een brede glimlach. Niet alleen heerlijk gevreeën met Frank, maar lekker gedold met de hele meute, tot en met twee pittige zwemwedstrijdjes aan toe. Toen de wijn op was, vond ik het welletjes. Bedtijd; het was negen uur en morgen liep de wekker om half zeven weer af… Moest verboden worden. Nou ja, om half zeven reed Frank waarschijnlijk al ergens tussen Zwolle en Hoogeveen. Niet piepen, Gon! Wassen, tanden poetsen en na een kwartier lag ik in bed. Heerlijk. En mijn bed was, hoewel wat minder breed dan dat van Frank, óók tweepersoons… Konden we prima op slapen. En andere dingen doen…

Maandag ging ik op de fiets naar Ede. De afstand was 13 kilometer, dus waar had je het over? Geen filtes, lekker in de frisse lucht door het bos… Ja, ’s Morgens helling op, naar goed, dan zette ik de trapondersteuning wel een tikje hoger. Uitgewaaid en opgefrist kwam ik op ‘de zaak’ aan. En ik was nét op kantoor toen Mike de deur van bureau O&O heel langzaam opende.

“Kan ik hier naar binnen zonder m’n nek te breken?” Hij keek om de hoek heen. “Héé… iemand heeft opgeruimd! Fijn om te weten… Morgen, Gonnie.” “Hoi Mike! Ja, op aanraden van Simon en Frank heb ik de meeste zaken al gedigitaliseerd. Er zijn alleen nog 5 flip-over vellen die ik moet herschrijven. Volgens Frank was jij Hoofd geweest van de extreemrechtse tak van de ‘clean desk-politie’, dus…”

Hij grinnikte. “Ik heb Frank ook wel eens op z’n zielement gegeven over de bende op zijn bureau. Daarna nooit meer last van gehad. Koffie?” Ik knikte. “Yep. Samen.” We liepen richting koffieautomaat. Ik tapte heet water en een zakje gewone thee. “De koffie heb ik thuis al gehad.” Eenmaal weer op het bureau gingen we even aan tafel zitten; het duurde nog een half uur voordat de helpdesk geopend was. “Hoe was jouw weekend, Mike?”

Hij greep naar zijn oren. “Ik ben lekker naar een concert geweest. Hardrock. Heerlijk, me lekker uit kunnen leven. Wel met gehoorbescherming in, anders zijn je oren in no time naar de knoppen. Maar het was gezellig. Als je sommige lui daar ziet: je zou ze zó overleveren aan de politie, maar het zijn goeie gasten, Gon. Bovendien… Ik zie er dan ook wat anders uit dan nu.” Hij stroopte een mouw op en daar kwamen nogal wat tattoo’s tevoorschijn. “Op mijn borst heb ik er nog veel meer, maar dat zal ik je besparen.”

Ik knikte nuffig. “Graag, dank voor je medeleven.”

Hij boog zich voorover. “En jouw weekend, Gon? Of moet ik zeggen ‘jullie weekend’?” Ik bloosde en hij grijnsde. “Aha… Betrapt! Hebben jullie het hele weekend in de bunker doorgebracht?” Mijn gezicht verstrakte. “Meneer de Wit: als, en ik zeg met nadruk áls dat al zo geweest zou zijn, ga jij daar geen sappige details van horen. En nee, we hebben het weekend niet in Schaarsbergen doorgebracht maar in Born, braaf bij mijn moeder en stiefvader thuis.

Onze broer Rick, die Bushpilot, kwam zaterdag thuis na bijna 6 maanden Afrika, dus was er reden voor een feestje. En verder is ons bureauhoofd nogal stevig in de mangel genomen door mijn kattige zus Annet, door de even kattige Cora, het vriendinnetje van Rick en niet vergeten mijn lieve moeder. En hun vriendjes cq. echtgenoten. Verder hebben we twee keer nogal stevig gezwommen; Frank had nogal gelogen over zijn zwemprestaties; hij zei dat hij wel kon zwemmen, maar in een nogal bejaard tempo…”

Mike begon te lachen en ik vervolgde: “De rotzak haalde mij de eerste keer bijna in en de tweede keer helemaal. Zwom bijna net zo snel als Rick, die op waterpolo zit. De vuile leugenaar.” “We zijn vorig jaar met iedereen eens naar zo’n subtropisch zwemparadijs gegaan. Ik kan best wel aardig zwemmen, maar Frank bijhouden? Kansloos.” Ik knikte. “Nou, dan weet je hoe ik me voelde. Gewoon bedonderd door m’n eigen vriend… Snif…”

Even later stond Mike op en startte de computer van de helpdesk en de drie schermen. Toen liep hij naar de koffie-automaat. “Voordat klanten beginnen te mekkeren… dat mag, maar dan moet Mike wel voldoende cafeïne binnen hebben! Jij nog een beker thee?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee, dank je wel. Om tien uur pas.”

Hij bleef even in de deuropening staan. “Gon… Ik, wát zeg ik? Wij, Alex, Ben, Gerben en ik zijn hartstikke blij met de combi ‘Gon & Frank’ Jullie vullen elkaar prima aan. Wees gelukkig met elkaar, schoonheid.” Hij wilde weglopen, maar ik riep hem terug, stond op en gaf hem een lieve knuffel. “Dank je wel, Mike. Dat is lief van jullie.” En met een ondeugend glimlachje zei ik er achteraan: “En dat zal ik Ben, Gerben en Alex ook wel persoonlijk duidelijk maken…” Hij bromde: “Ik zal ze voorbereiden. En nou kappen met die knuffels, je weet dat ik daar niet van hou.”

Hij liep de gang in en ik riep hem achterna: “Frank gelukkig wél! Saaie vent…” Ik hoorde Yvonne en Mike kletsen en Yvon lachte.

En die kwam even later met een spottend lachje en een beker thee het kantoor in. “Wil je ons wat vertellen over Frank, Gon? Dat mag hoor…” “Sorry Yvon, ik heb zwijgplicht over bepaalde zaken. Maar we hebben wel een heerlijk weekend gehad…” Ik vertelde wat dingetjes, terwijl zij op mijn bureau zat. En toen ik een beetje uitgekwebbeld was, zei ze: “We zijn blij voor jullie. Frank leefde de laatste drie jaar alleen nog maar voor z’n werk en z’n studie. Niet goed. Zoals hij afgelopen woensdag was, heb ik ‘m nog niet zo vaak gezien. Ontspannen, een geintje links en rechts… Goed om te zien.”

Ze keek op haar horloge. “En nu gaat deze receptioniste haar desk weer bemannen; voor hetzelfde geld staat er een potentiële klant voor de deur. Die moet wel netjes ontvangen worden.” De rest van de dag ging snel voorbij; ’s morgens routinewerk, ’s middags pakte ik de flipover-bladen van die samenwerking en werkte die netjes op de computer uit. Om vier uur gingen die, onder het goedkeurend oog van Mike, versnipperd in de oudpapierbak. Onderweg naar huis deed ik nog wat boodschappen. Koken, eten, een beetje opruimen en rond tien uur vond ik het wel best.

Een berichtje van Frank, toen ik nét in bed lag. “Hé liefje… Mag ik je even bellen?” Ik belde hem. “Hoi mooie vent. Ben je alleen of zit je weer in die kroeg?” Een grinnik. “Nee hoor. Ik zit netjes op mijn kamer in die B&B. Hoe was jouw dag?” We wisselden wat belevenissen uit en om kwart over tien maakte ik er een eind aan. “Ik ga ophangen, schat. Ik moet nog wat kleding voor morgenavond uitzoeken. Daar is aandacht voor nodig.” Frank lachte. “Ik ben benieuwd naar het resultaat, Gon. Lijkt me best wel interessant. En daarna lekker slapen, schat. Morgen zien we elkaar weer.” “Ja. Heerlijk. Jij voorzichtig rijden, morgen!”

Even later hing ik op en plofte in de kussens. Lekker… Frank morgen hier…

Dinsdag verliep ook snel. Veel telefoneren met (potentiële) klanten een ondertussen al mijn aantekeningen over de eventuele samenwerking uitwerken in Powerpoint. Alex zag dat ik daar druk mee bezig was en attendeerde me tijdens de lunchpauze op nog een aantal dingen. Dat de eventuele samenwerking best wat hobbels zou kunnen hebben; het andere bedrijf was nogal conservatief, Zowel qua software, maar ook qua personeelsbeleid.

Hij vertelde: “Ik ben er één keer binnen geweest Gon en ik dacht meteen in een kerk terecht te zijn gekomen. De heren allemaal in pak-met-stropdas, de paar aanwezige dames in nogal wat andere jurkjes dan jij meestal draagt: hooggesloten, roklengte tot de kuit, dikke, donkere kousen en stuk voor stuk niet ouder dan twee, hooguit drieentwintig. En elke zin werd afgesloten met: “Ja, meneer… gevolgd door de achternaam. En het maakte niet uit of dat de directeur was of de jongste programmeur: het was een man, dus: onderdanig zijn.”

Ik fronste. “Als ik deze presentatie dan ook voor hun directie ga houden, vraag ik me af of er daarna nog van enige samenwerking sprake gaat zijn, Alex. Gonnie gaat zich niet vermommen als onderdanig refo-meisje…” Hij schoot in de lach en hikte: “Ik zou het wel eens willen zien!”

Jaja, meneer Saker… Die rol had ik mezelf al een paar keer aangemeten op de club: Gonnie, het nette jonge meisje uit de Gelderse Vallei, wat zogenaamd van niks wist… Ik gniffelde. “Ze komen er vanzelf achter, Alex. En ik mag aannemen dat Simon er ook bij is; die steunt me wel. Maar dat vraag ik hem vrijdag wel op de man af.” Alex knikte. “Simon laat jou niet vallen, dat weet ik zeker. Bovendien: Yvon zal er ook wel bij zijn. In haar rol als HR-mevrouw, hoofd bedrijfsadministratie of welke andere functie ze dan verkiest… Je moet wél met haar samen je garderobe een beetje afstemmen, denk ik.”

Ik snoof. “Dan hoop ik maar dat zij haar jurkjes-tot-over-knie thuislaat en ‘gewoon’ gekleed daar zit. Ik ga me niet anders voordoen dan ik ben: Gonnie, de Limburgse Economiebitch. En de eerste de beste vent die denkt mij te kunnen afblaffen omdat ik ‘slechts’ vrouw ben, kan rekenen op een toespraakje met citaten uit artikel 1 van de Grondwet. De SGP is niet, ik herhaal: niét de partij waarbij ik me thuis voel. Nog even los van hun standpunten die best wel overeenstemming hebben met de PVV; de categorische weigering om dames op hun kieslijst te zetten, doet mij ernstig de wenkbrauwen fronsen.”

Alex keek me lang aan en begon toen te lachen. “Arme, arme Frank…” Ik snauwde: “Hij wist waar hij aan begon hoor. Heeft met z’n volle verstand ermee ingestemd dat wij een relatie aangingen…” Ik moest giebelen. “Nou ja, volle verstand… Ik had toen een best wel leuk jurkje aan. Dan is de ratio bij de meeste kerels al redelijk naar de achtergrond verdwenen.”

Alex morste zijn thee bijna over zijn broek van het lachen. “Jij bent… Nou ja, laat ook maar.” Ik grinnikte maar weer eens en ging door waar ik mee bezig was. Wél met in m’n achterhoofd het bedrijf waar we -wellicht- mee zouden gaan samenwerken. Nou, dat zou nog wat worden, Gon…

Om half vijf sloot ik de deur achter me, sprong op de fiets en reed naar huis. Lekker, even bewegen. En eenmaal thuis pingde mijn telefoon: een appje van Frank. ’18:00 in Renkum! Tot straks!’ Mooi, dan had ik nog even de tijd om te douchen en me op te tutten… Een half uurtje later was ik weer fris. Een leuk rokje aan, bloesje, blote benen en sandaaltjes. De koffiemachine stond klaar en het eten stond in de oven: lasagne. Om vijf over zes: de voordeurbel! Ik rende de gang in en het silhouet van Frank was zichtbaar achter het matglas. Deur open en hij stapte binnen, die jongensachtige grijns weer op zijn gezicht.

“Hé rare Rooie…”

Hij deed de deur dicht en trok me in zijn armen. “Ik heb je gemist, Gon…” Verder kwam hij niet; we zoenden. Na een paar ogenblikken liet hij me los en keek. “Je ziet er weer om in te bijten uit, schat. Ben bijna jaloers op Alex, omdat hij de hele dag deze prachtverschijning om zich heen had.” “Nergens voor nodig Frank. Nadat ik thuiskwam heb ik me even leuk omgekleed voor mijn vriendje. Alex heeft niet van deze outfit genoten, hoor.” Hij veegde denkbeeldig zweet van zijn voorhoofd. “Gelukkig… ik begon met terugwerkende kracht al medelijden met 'm te krijgen.”

Ik trok hem naar de kamer. “Zitten jij. Jij komt uit Duitsland gereden; even ontspannen.” “Nou… Ik ben eerst nog even langs Schaarbergen gereden, hoor. En nog wat werk verzet. Ik was daar om vier uur al. Hoef ik me vanavond niet mee bezig te houden. Even andere prio’s, zeg maar.” Ik knuffelde hem. “Goed zo. Ben ik wel blij mee.” We gingen op de bank zitten. “En hoe waren jouw dagen?”

Beknopt vertelde Frank zijn belevenissen. In Groningen had de IT-er van zijn management de pin op de neus gekregen: Géén eigen initiatieven meer, gewoon doen wat het systeem vraagt. Anders: ontslag. De man had zeer beteuterd gekeken. In Duitsland: daar liep alles als een zonnetje. Frank grinnikte. “Geef Duitsers een opdracht en ze doen het gewoon. Zonder mekkeren, zonder ‘Ja, aber…’ Nee, ze voeren de opdracht gewoon uit. Heerlijk.”

Ik bromde: “Ja. En daar heeft Europa de vorige eeuw exact 2 keer 5 jaar behoorlijk last van gehad, meneer. Besef je dat ook?” Frank keek me verwonderd aan. “Pardon?” Ik snauwde bijna: “Ja. Ene Kaiser Wilhelm en ene Adolf H. met z’n kompanen. Beiden woonachtig te B.” Hij zuchtte. “Ja. Sorry, je hebt gelijk. Nooit bij stilgestaan met m’n stomme kop.” Ik gaf hem een por. “Gelukkig heb je nu een lopend geweten.” Hij knikte. “Ja. Lopend op twee hele mooie benen en met een mooi, slim hoofd met rooie haren.”

Ik stond op. “Als jij over mijn benen begint… Ik ga de Lasagne maar uit de oven halen, anders vergeten we die en moeten we de avond vullen met knakworst.” Hij grijnsde weer en ik snauwde: “Nee, niet dié knakworst, meneertje! Die is niet om op te eten!” Even later zette ik de Lasagne op tafel. Sinaasappelsap erbij… “Frank, kom je?” En tijdens het eten maakte hij me een compliment. “Dit is heel lekker, Gon. Mag ik het recept? Dit kan ik elke avond wel eten…”

Ik hoonde: “Ja, die ken ik. Rick deed dat ook altijd: één keer Lasagne maken, maar dan zoveel dat je er drie dagen van kon eten… Niks ervan.” Na het eten: de onvermijdelijke afwas, daarna ploften we weer voldaan op de bank. Maar ik sprong meteen op. “Eerst de gordijnen dicht. Mijn overburen… Op zich wel een aardig stel, maar zij is ziekelijk nieuwsgierig en hem verdenk ik ervan dat hij wel eens met een verrekijker naar binnen gluurt. Vanuit hun donkere slaapkamer. Met name als ik naar bed ging…” Frank gaapte. “Goeie smaak heeft die man… Geef ‘m eens ongelijk.”

Ik smeet een kussen naar zijn hoofd. “Gonnie bepaalt zelf wel aan wie ze een show geeft. In ieder geval geen gratis strip-act aan een vent van ruim in de zeventig.” Zo, de gordijnen voor waren dicht; achter had ik geen inkijk dankzij het schuurtje en een hoge schutting.. Ik kroop weer tegen Frank aan. “Zo… lekker even met mijn vriendje knuffelen…” We kusten elkaar. Langzaam, lekker genietend… Ik voelde een warme hand op mijn been. Een andere hand kroop over mijn schouder langzaam naar beneden en streelde even later de rand van mijn behaatje. “Lekker…” Ik streelde een been van Frank: stevig, gespierd… sexy!

“Wat ga jij morgen doen, Frank?” Hij zuchtte. “Dan moet ik naar Eindhoven. Even kennis tanken bij ASML over bepaalde halfgeleiders. Als ik in het noorden had moeten zijn, had ik weer in een hotelletje moeten maffen, anders zou ik van Yvon op m’n donder krijgen. Ga je niet willen.” Ik giebelde. “Je heb wel wat krediet bij mevrouw Makinga, hoor. Die vond dat je de laatste twee weken ten minste een stuk vrolijker was. En dat je jezelf nu eens niet begroef in studie of werk. Haar eigen woorden.” “Nee, ik kan me nu in jou begraven, lekkere dame. En daar word ik inderdaad een stuk vrolijker van. Een win-win-situatie.”

Ik bromde wat. “En donderdag?” Frank keek somber. 07:30 opdraven in Alkmaar, dus dan weet je hoe vroeg ik m’n bed uit moet. Maar goed, dat houdt in dat ik ook eerder klaar ben en me dus maximaal kan voorbereiden op een potje zwemmen met mijn mooie vriendin.” Ik zuchtte diep. “Oh ja… Wéér 250 meter door het water flitsen zeker?” Hij keek ondeugend. “Hoeft niet per sé hoor. Een potje ordinair onderwater stoeien is ook prima. Moet je wel een bikini dragen, zodat ik jouw bovenstukje eens op de kant kan smijten… Ergens in de buurt van de kleedhokjes van de heren, denk ik.”

Ik keek furieus. “Jaja… En Gonnie dan, zónder bovenstukje langs die pestpubers paraderen? Ik dacht het niet!” “Ach, gun die jochies ook een paar leuke momentjes in hun bed…” Ik proestte het plotseling uit. “Nee, want dat kost hun zussen weer een panty of een paar nylons…” Twee verwonderde bruine ogen keken me aan en ik kroop weer in zijn armen.

“Vooruit, nog een leuk verhaaltje voor het slapen gaan… Een paar jaar geleden kondigde Gien aan dat ze een aantal weken naar de States moest. Rick had nét vakantie na zijn eindexamen en Gien stond er op dat Annet en ik een beetje op hem moesten passen. Anders zou hij verbannen worden naar onze Tante Trees in Nieuw Buinen. De oudere zus van Gien, die daar een damesmodezaak heeft. En Tante Trees is, als ze thuis is, het tegenovergestelde van Gien: nogal pinnig en het dorp heeft voor een buitenstaander zoals Rick ook niet bepaald een bloeiend sociaal leven.

Kortom: honderd keer liever z’n bemoeizieke zussen om zich heen dan vier weken werkkamp Nieuw-Buinen.” Frank knikte langzaam. “Ja, ik zou ook wel weten waar mijn voorkeur lag.” Ik tikte op zijn hoofd. “Jij bent bevooroordeeld. Toen waren Rick enerzijds en Annet en ik anderzijds nog niet zo close. Hij was het irritante puberbroertje, wij waren bemoeizieke troela’s die de douche veel te lang bezet hielden. Volgens hem dan.

Enfin, wij gingen na een korte discussie met Gien naar boven en even later hoorden we Rick ook de trap opkomen. Annet en ik hadden even overlegd en besloten toen opening van zaken te geven over onze bijverdienste; Rick wist nog van niks, Gien al een aantal maanden. Annet ging naar zijn kamer en heeft hem een en ander verteld. Rick was nogal in shock. Ze nam afscheid met de woorden: ‘Denk er maar eens aan, broertje, hoe wij af en toe in bed liggen. En wie weet, kom je in je dromen wel tussen ons in…’

En, geniepig als we waren, legden we onze slipjes en nylons nogal duidelijk bovenop in de wasmand in de douche. De volgende ochtend, een zaterdag, werd Gien opgeroepen door haar werk; er was iets fout gelopen. En bij het ontbijt met Rick vroeg ik of hij geschokt was. En dat bleek zo te zijn. Maar Annet had ondertussen wel gezien dat er in die nylons van ons wel heel bekende vlekken te zien waren. Rick was met open ogen in de val getrapt en had zich ’s avonds maar even verwend met onze lingerie en z’n lieve zusjes op zijn netvlies.

En toen de boze mevrouw Annet hem daarmee confronteerde, kletste hij er ten minste niet omheen, maar gaf het eerlijk toe. En daarna hebben wij hem héél lief uitgenodigd om een half uurtje later op onze slaapkamer te komen. Die ochtend is hij ontmaagd. Door Annet en mij.” Frank schudde zijn hoofd. “Jullie zijn doortrapt. Zo’n onschuldig jong… Hoe oud was Rick toen?”

Ik giechelde. “Nét een paar weken achttien.” Frank zuchtte diep. “Arme kerel. Slachtofferhulp had waarschijnlijk een goeie klant aan hem?” Ik schudde mijn hoofd. “Niks ervan. En ’s avonds lag hij wéér in ons grote bed… Nu met Gien erbij.” Ik moest weer giechelen. “Een paar weken later, toen hij verkering had gekregen met Cora, heeft zij ons uitgebreid bedankt voor onze wijze zusterlijke en moederlijke lessen… Op datzelfde bed.”

Frank keek me aan. “En mooi dat jullie nog steeds zo met elkaar omgaan, Gonnie. Ik heb dit weekend genoten en nee, dat waren niet alleen de momenten toen ik met jou lag te vrijen.” Ik gaf hem een zoen. “Dat meende ik al gemerkt te hebben. Ben ik blij mee.” Ik stond op en trok Frank overeind. “En nu: mee naar mijn slaapkamer. Ik ben van plan lekker lang van jou te genieten, want je bent een lekkere vent. Mijn vent.” Ik keek ondeugend. “En om je over de streep te helpen: ik zal op de trap voorop lopen.” Frank begon te lachen en gaf een tik op mijn billen. “Ondeugd.”

Op de trap liep ik natuurlijk expres langzaam, met m’n billen iets naar achteren. Ik voelde de ogen van Frank zo ongeveer onder mijn rok. En boven gekomen draaide ik me snel om. “En? Genoten van het uitzicht?” Hij bleef op de trap staan en knikte. “Ja. En nog steeds trouwens. Gon… Je bent prachtig. En vreselijk sexy.” Ik trok hem de laatste treden op. “Mooi, dan zijn we het daar over eens. En nu wil ik jou in m’n bed. Lekker vrijen, mooie vent…” Ik huiverde. “Ik wil je weer in me voelen…” Ik trok hem tegen me aan en trok hem de slaapkamer in. “Kleed je uit! Helemaal… Ik wil je!” We bekeken elkaar toen we ons uitkleedden: Frank’s body was stevig, gespierd waar het moest, maar hij was geen macho spierbundel: nee, op het oog een nogal ‘modale’ vent, maar wel met een heerlijk lichaam en een heel mooi hoofd met mooie, bruine ogen. En die ogen keken naar mij, toen ik uit m’n rokje gleed en m’n bloesje uittrok.

“Gon…” Hij klonk schor. “Jij bent zó mooi… Weet je dat wel?” Ik liep naar hem toe; had nog steeds mijn schoentjes met een hoge hak aan. “Dat is me bij diverse gelegenheden wel eens verteld, lieve Frank. Maar al die complimentjes vielen in het niet bij jouw verklaring. Dank je wel. En voor de volledigheid: jij bent ook mooi.” Hij haalde zijn schouders op. “Wat is er nou mooi aan mij? Ik ben gewoon een gemiddelde vent, Gon. Dertien in een dozijn.”

Ik trok hem tegen me aan en voelde zijn harde geslacht tegen mijn buik. Opwindend! “Niks dertien in een dozijn, Frank. Jij bent mooi. Voor mij. En lief. Nog veel belangrijker. Kom, lover… Daar staat een leuk bed; Laten we dat eens uitproberen, samen.” Ik giechelde. “Er liggen geen rozenblaadjes op het dekbed, maar dat komt later wel, in de bruidssuite.” Hij gromde, pakte me beet en legde me zachtjes op bed. “Plaaggeest… Wat wil jij nu, Gonnie?”

Ik beet op mijn lip. “Helemaal naakt met je vrijen, lover. Geen verleidelijke sexy lingerie om me heen; ik wil je helemaal naakt beminnen…” Ik trok, zittend op bed, m’n behaatje uit en gooide die richting badkamer. “Zo. Die ligt bij de kleedkamer van de ‘heren’. En deze…” M’n slipje ging er achteraan… “mogen ze ook bekijken. Hoeven ze dat donderdag in het zwembad niet meer te doen, Frank.” Hij schudde lachend zijn hoofd. “Af en toe ben jij helemaal gestoord, Gon…” Ik trok zijn onderbroek uit; zijn penis was er wel blij mee. Die veerde op. De onderbroek ging ook met een sierlijke zwaai richting gang; hij bleef aan de deurklink hangen. “Zo. Hebben de dames ook iets leuks om mee te spelen. En nu wij, Frank…”

Hij lag op zijn rug op bed en ik kroop tegen hem aan. “Lekker…” We kusten elkaar langzaam en diep en tijdens het zoenen pakte ik zijn penis voorzichtig vast en begon hem langzaam af te trekken. “Gon… Dat is zó lekker… Als je daarmee doorgaat, kom ik veel te snel klaar, schatje!” Ik wreef mijn poesje tegen zijn pik aan: ik was al nat van verlangen. “Mengsmering, schatje… Geniet maar, ik vind dit heerlijk. Jou lekker opwinden, klaar laten komen, zien hoe je sperma uit je harde pik schiet…”

Ik kuste hem weer, tong in zijn mond, één hand om zijn pik, de ander gleed vochtig over mijn tepel. En hij voelde mij! Over mijn benen, omhoog, tussen mijn billen, héél zachtjes mijn sterretje strelend… “Lekker, Frank… Voel mijn mooie billen maar… en er tussen… Dat is fijn, als je dat zo zachtjes doet…” Ik voelde hem verstrakken en keek hem aan. “Niet in proberen te houden, liefje. Je bent nu van mij en ik ga je klaar laten komen… Lekker spuiten, geile Frank…”

Hij gromde. “Inhouden lukt niet meer, scha… Ahhh!!!” Zijn pik pulseerde en sperma spoot er uit, over mij heen. Vier harde stralen, vier natte sporen over mijn buik, mijn borsten en een sliert in mijn gezicht. Ik trok hem tegen me aan. “Heerlijk, lieve Frank… Dank je wel…” Hij keek me onzeker aan. “Sorry, Gon… Ik kon het niet meer…”

“Sssst! Denk je nou echt dat ik dat niet doorhad? Ik heb jou lekker klaar laten komen. Omdat je mijn vent bent en omdat ik van je houd. En voor de statistieken: Jij hebt mij ook heerlijk laten genieten, lover.” Ik giebelde toen ik mezelf bekeek. “Je hebt behoorlijk je best gedaan, schatje. Lekker.” Ik doopte een vinger in zijn zaad en likte het op.

“Frank Veenstra, je smaakt prima. Als de kaas op is, kun je dit spul waarschijnlijk uitstekend over de bloemkool gebruiken.” Hij keek me stomverbaasd aan en tikte tegen zijn voorhoofd. “Jij bent écht gestoord…” Ik pakte een handdoekje van het nachtkastje en poetste mezelf een beetje schoon.

“Gestoord? Sinds een paar weken wel, ja. Voor die tijd was ik de immer rationele zuster Godelieve. Maar ook toen al: uiterst bedreven in de nuttige handwerken.” “Ja, daar heb ik iets van meegekregen zojuist…” bromde Frank. “En nu, lieve zuster?” Ik knipoogde. “Nu jouw eerste lading de deur uit is, ga ik mezelf even lekker ‘meisjesachtig’ omkleden. En dan kruip ik lekker tegen je aan en gaan we nog lekker knuffelen. Mag jij mij verwennen. Over en onder een heel sexy nachtponnetje. En tussen mijn lekkere benen in nylons. Gaan we samen van genieten. En als we samen weer zover zijn… Mag je Gonnie lekker diep in haar poesje verwennen, oké?” Z

ijn blik gaf me voldoende antwoord en ik kuste hem. “Lekkere knul… Goed kijken jij!” Ik klom uit bed en opende mijn lingeriekast. Een heel dun, roze niemendalletje, afgezet met kant. “Wat dacht meneer hiervan?” De blik in zijn ogen zei me genoeg. Een lade open… Daar lagen, netjes gesorteerd, panty’s en nylons. Ik pakte een nog ongeopende verpakking. “Nylons uit Londen, Frank. Suntan, ultra-dun en stervenduur. Maar zó lekker om mijn benen…” Een dun, geel setje volgde. “En nu… Goed kijken, lover.” Langzaam trok ik het onderjurkje aan: over mijn benen, heupen billen. Daar liet ik het even steken pakte het behaatje. “Dat mag jij me aantrekken, schatje. Ik weet dat je geroutineerd los kan maken, maar kun je het ook vastmaken? Of gaat dat teveel tegen je natuur in?”

Hij bromde en ik giechelde. Zijn warme handen legde de cups langzaam om mijn borsten en maakten toen de sluiting vast. “Goed zo…” Ik beloonde hem met een zoen. Het onderjurkje ging over de beha heen. De nylons volgden; ze waren lang, dat wist ik al. De boorden kwamen bijna tot aan mijn poesje. Als laatste trok ik het slipje aan en keek Frank in zijn ogen toen ik een rondje draaide. “En?” Hij schraapte zijn keel. “Gonnie… nog nooit heb ik zoveel verleidelijkheid gezien… De Venus van Michelangelo, als het geen standbeeld was, zou groen zien van afgunst.” Ik knipoogde. “Geen probleem hoor. Laat dat mens maar een maand buiten staan, daar in Rome. Helemaal ondergepoept door meeuwen of duiven… Of ze daar groen van uitslaat weet in niet, maar smerig wordt ze wél!”

Ik ging op m’n knieën op bed zitten en zei zachtjes: “Al die verleidelijkheid is voor jou, Frank. Ik ben jouw meisje en ik houd van je. Vertel wat wilt en we doen het.” Hij keek me lang aan. “Dank je wel schat. Wat ik nu wil? Jou bedanken voor het feit dat je zó aan me laat zien. Kóm, lekker tegen me aan en laat mij jou nu eens verwennen…” “Daar zeg ik nooit nee tegen, mooie vent…” Ik kroop tegen hem aan. “Streel me maar lekker zacht. Overal waar je wilt. Daar kan ik vreselijk van genieten, omdat jij het bent die me streelt. En me zoent. Mijn eigen Frank.”

En strelen deed hij. Over mijn blote schouders… Heerlijk met die warme handen van hem. Mijn armen, mijn rug… En af en toe zoenden we, lekker langzaam. “Geniet je een beetje, Gonnie?” Ik bromde. “In schaal 1 tot 10: een 9,5, Frank. Heerlijk!” Plagend likte hij mijn oor. “En waar liggen de verbeterpunten dan?” Ik ging rechtop zitten. “Ga jij ook eens rechtop zitten. Met je rug tegen de kussens. Dan ga ik lekker tussen je benen en op je borst liggen. Twee voordelen: jij hebt een mooi uitzicht én je kunt mijn borsten strelen. En later misschien wel wat meer…” Hij kroop overeind. “Die voorstellen kan ik nooit laten schieten…”

Even later lag ik met mijn hoofd op zijn borst, lekker tegen hem aangeleund. Hij bromde: “Gon… zo meteen heb jij wellicht last van een rare hobbel die tegen je rug drukt.” Ik antwoordde: “Nou én? Als ik er last van krijg: ik weet wel wat maniertjes om die weg te werken, hoor. Niet mee zitten; ga me maar eens lekker strelen met die warme handen van je.” Ik keek naar boven en kon nét in zijn ogen kijken. “Overal, Frank. Maak me gék…” Hij was al begonnen: streelde over mijn blote schouders en af en toe ondeugend onder mijn onderjurkje, over het dunne behaatje. De zachte stof over mijn tepels meenemend… Heerlijk! “Laat me je prachtige benen eens zien, Gonnie…” Langzaam trok ik een been op en mijn onderjurkje kroop mee op, tot vlak onder mijn poesje.

Frank begon me nu over dat been te strelen en tegelijk in mijn hals, vlak onder mijn oren. En hij fluisterde: “Jij maakt me helemaal stapelkrankjorum, mooie vrouw. Je betovert me elke keer weer…” Ik voelde zijn mond op mijn linkeroor: zachtjes blies hij er overheen en likte even. Ik kreeg kippenvel op m’n armen en dat zag hij. “Heb je het koud?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Het is lekker wat je doet. In jouw bunker zou men het ‘Gänsehaut’ genoemed hebben.” Ik voelde zijn borst even op en neer gaan.

“Wel toepasselijk… Je bent toch een onschuldig jong gansje? Gansje Gonnie…” Ik giebelde ook. “Túúrlijk meneer… ik weet van niks. Lig hier alleen maar omdat ik niet kon slapen. Verder niets hoor…” Ik trok mijn been nog iets verder op; de kanten boorden van mijn nylons werden zichtbaar met daar tussenin het dunne slipje. Mijn poesje begon warm te worden en ik streelde er zachtjes overheen.

“Meneer…” “Ja, Gonnie?” “Mijn poesje kriebelt een beetje. Als ik ‘m streel is dat best een lekker gevoel… Heeft u dat ook wel eens?” Ik keek omhoog, naar Frank z’n gezicht: hij wist even niet wat hij er mee aan moest, dus ik herhaalde: “Heeft u dat ook wel eens?” Ik streelde nu met een vinger over mijn clit, over het dunne slipje en zag Frank kijken: verlangend. En ik voelde zijn penis onder mijn rug dikker worden. Langzaam kwam zijn antwoord. “Ja, ondanks dat ik geen poesje heb, kriebelt het bij mij daar ook wel eens.”

“En streelt u zich dan ook wel eens?” Hij bromde zachtjes: “Niemand vertellen, maar: ja. En dat is inderdaad een lekker gevoel, Gonnie.” Even was ik stil, toen vroeg ik: “Wilt u het bij mij doen, meneer Frank? Dat lijkt me heel fijn…” “Weet je het zeker, Gonnie?” Ik knikte. “Ja. U mag dat doen. U vertrouw ik wel.”

Langzaam gleed een hand naar beneden, over mijn jurkje omlaag, over mijn linkerbovenbeen weer omhoog om uiteindelijk, vederlicht, op mijn slipje terecht te komen. “Lekker…” Even streelde hij op en neer, toen gleed een vinger langs mijn clit en voelde ik weer stroomstootjes. “Ohhh… Dat is wel heel fijn…” Toen hij wat intensiever streelde nam het genot bezit van me. Die vingers over mijn clit… Samen met de stof van mijn slipje en het gevoel dat ik in de armen lag van mijn heerlijke vent…

Ik duwde mijn bekken omhoog, op zoek naar meer genot. “Heerlijk…” hoorde ik zachtjes in mijn oor en ik kreunde. “Jaaahhh… Lekker! Toe maar schat! Streel me! Vinger me maar lekker, dit is zo geil…” Hij bleef mijn clit zachtjes strelen, met af en toe een uitstapje naar beneden langs mijn poes. En als hij dan weer bij m’n clit kwam… “Frank! Je hand! Nu lekker hard tussen m’n benen, schat! Voél me… Voel hoe ik klaar kom!”

Ik kromde mijn rug, zette mijn voeten op bed en stootte mijn heupen omhoog. “Jaaa…. Het komt! Je laat me zo lekker klaarko… Fránk!!!” Ik wreef mijn kut nu tegen zijn hand aan; er was geen ontkomen meer aan: Ik kwam klaar! En hoe! Zelfs Annet had dit nog nooit voor elkaar gekregen: Ik spoot tot voorbij m’n knieën! En Frank blééf me strelen, voelen… Over mijn kletsnatte slipje, tussen mijn benen, over mijn sterretje, met zijn natte handen over mijn borsten… Ik pakte een hand, nam een vinger in mijn mond en likte die af: ik proefde mezelf. Met die vinger in m’n mond keek ik weer schuin omhoog: Frank had zijn ogen gesloten.

“Lekker, meneer Frank… Ook een likje?” Hij keek me een beetje verward aan. “Jij bent… Gonnie, wat ben jij heerlijk! Dat je jezelf zó kunt laten gaan…” Ik gleed van hem af en rolde tegen hem aan. “Ja. En weet je waarom? Omdat jij het bent die me bevredigd. De liefste vent op aarde.” Ik giechelde even. “Nou ja, in Renkum in ieder geval. Daar voel ik me zó veilig bij dat ik met m’n benen schaamteloos wijd me helemaal kan laten gaan, schatje. Lekker spuitend klaarkomen… door jou. En dat ik nu kletsnat ben? Lekker geil… Als je mijn poesje weer gaat strelen kom ik nóg een keer, lekkere vent…”

Hij keek me aan. “Mag ik…?” “Jij mag alles, dat weet je toch? Vertel het me en ik doe het!” “Laat me je natte slipje likken en voelen, Gonnie. Je wéér laten klaarkomen…” Ik kroop op hem, mijn benen spreidend boven zijn hoofd. “Lik maar lekker… Proef me, voel me, bevredig je meisje, Frank!” Ik duwde mijn kut tegen zijn mond en voelde meteen zijn tong. En zijn vingers. En wéér werd ik warm in mijn poesje… Binnen een minuut zat ik weer tegen klaarkomen aan! Ik trok mijn slipje opzij en duwde mijn kut nu tegen zijn mond. “Lik me, Frank! Lekker met je tong in m’n kutje… Een lekker meisjeskutje tussen twee mooie nylonbenen…”

Ik hitste niet alleen hem op, maar ook mezelf. Ik toen hij twee vingers in m’n poesje duwde en mijn G-spot masseerde, verloor ik alle controle! Kreunend, jammerend genoot ik van het gevoel en ik liep léég! Mijn poesje kreeg geen rust: Frank z’n vingers bleven me verwennen tot ik voorover plofte en als een zoutzak op bed neerzakte. En zelfs toen bleef hij me strelen: één vinger, langzaam cirkelend over mijn sterretje. “Ohhh… Wat doe je met me, schat? Je hebt me… Ik ben nog nooit zó klaargekomen…”

Ik keek hem aan: wéér die glimlach op zijn gezicht. “Mag ik je zoenen?” Langzaam likte ik zijn lippen; ik proefde mezelf. “Gonnie… Je bent zo heerlijk… Zo vreselijk geil… Dit was compleet nieuw voor me, schat… Dank je wel!” Ik kuste hem weer. “Lieve, lieve Frank… Wat jij net deed… En nee, nu moet je niet lachen, ik meen het serieus: Annet en ik hebben heel vaak, heel intens met elkaar gevreeën. En zijn heel vaak, heel geil samen klaargekomen. Lekker, als zusjes in sexy lingerie elkaar verwennen… Je weet exact wat de ander heerlijk vindt. Maar wat jij net deed… Dat heb ik zelfs met Annet nog nooit beleefd. Ik was compleet van de wereld, schat. Voelde alleen nog maar geilheid. Overal… Dank je wel, schat.”

Hij kuste me. “En dank je wel dat ik jou dat mocht geven, mooie vrouw. Ik heb heerlijk van je genoten.” Even moest ik nadenken. “En jij Frank… Ben jij…?” Hij schudde zijn hoofd. “Nee schatje. Ik was nogal druk bezig met m’n vriendin te verwennen en af en toe adem te halen…” Hij knipoogde. “Ohhh… Wat ben ik ook een egoïstische trut… Wat wil jij nu? Zeg het maar, schat.” Ik keek hem van vlakbij in de ogen en in tegenstelling tot de vorige keren keek hij niet weg. “Lekker tegen jouw sexy, gladde onderjurkje klaarkomen, schat. Je benen voelen, jij met je handen over mijn tepels strelend…” “Dat, lieve Frank, wil ik heel graag voor je doen. Jou lekker laten genieten… Maar dan moet ik eerst nog wat pakken… één momentje!”

Ik liep naar mijn lingeriekast en haalde er een paar nylons uit. Die schoof ik over mijn armen. “Kóm…” Eenmaal op bed trok ik hem naar me toe. “Lekker klaarkomen jij. Bij je geile Gon…” Hij lag naast me, zijn liezen tegen me aan. “Ahhh… Dit is zo lekker, Gon… Je mooie benen voelen, wéér je natte kutje betasten…” Ik streelde met mijn in nylon gehulde nagels over zijn tepels. “En dit, schatje? Is dat lekker?” Hij kreunde. “Je maakt me daarmee compleet dol, mooie meid…” “Doe het dan ook bij mij… Lekker met je nagels over mijn tepels… Vind ik ook heerlijk, Frank…” Ik voelde dat hij op springen stond en kuste hem, mijn tong diep in zijn mond. Eén hand van hem op een borst, de andere hand tussen mijn benen tastend… En toen kwam hij klaar! Schokkend, kreunend, hevig hijgend… Mijn onderjurkje werd doorweekt! Ik streelde hem langzaam.

“Lieve, lieve Frank…” Hij keek me aan. “Sorry schat… Ik dacht niet aan jou…” Ik likte over zijn neus. “Ben je vergeten wat ik vijf minuten geleden zei, Frank Veenstra? Jij hebt mij wel drie keer heerlijk laten klaar komen, schat. En voor de statistieken: ik heb net ook genoten. Van jouw lekkere handen op mijn borsten en je voelende vingers tussen mijn benen… Jij mag dat. Omdat je mijn vent bent. En met die vent wil ik ein-de-loos vrijen. All the way.”

Ik pakte twee handdoekjes van mijn nachtkastje. “En nu lekkere lover: we poetsen ons een beetje schoon en gaan dan lekker slapen. Ja, ik hou dit geile onderjurkje en die nylons aan. Voor jou, als je vannacht nog een keer zin krijgt. Morgenochtend gaan wel douchen. Maar nu lekker tegen elkaar aan: slapen, schat. Het is bijna tien uur, prima tijd ervoor. De wekker staat om zes uur. Dan douchen, rustig ontbijten, dan rij jij naar Eindhoven en ik naar Ede. Oké?”

Ik kreeg een warme knuffel en een ondeugende hand streelde mijn billen en bovenbenen. “Nee, meneer Veenstra, hou uw hormonen in toom! Eerst slapen; als u morgenochtend op tijd bij bewustzijn bent, kunnen we misschien nog even knuffelen. Nu wil dit meisje slapen. Met lekkere dunne nylons om haar benen en een sexy onderjurkje aan. Kan ik van genieten.”

Een laatste zoen, toen draaide ik me om. Frank kwam van achteren tegen me aan liggen, één hand op mijn buik. Lekker…