Wolf wordt heen en weer geslingerd tussen zijn twijfelende wantrouwen (gevoed door de zwarte dame) en zijn gevoelens voor Marie. Hoewel hij voor haar kiest, is het zaadje geplant. Net op het einde doe je mij als lezer ook twijfelen.
Dit was een intens deel vol gevoel. Ik ben benieuwd naar het vervolg. Is Marie te vertrouwen of windt ze Wolf rond haar vinger?
