Wauw zoo spannend kan ni wachte op meer 🥰

Mooi geschreven weer, ben benieuwd hoe het verder gaat 👌🏻

Heerlijk!
Je voert een dissectie uit. Zorgvuldig ontleed je de relatie tussen Dom en sub. Je ontdoet het van alle balast en toont het in zijn puurste vorm: liefde.
Al dan niet bezegeld met een collar.

Aan het eind van dit verhaal gun je ons weer een nieuw inkijkje in Julia. Een straffe madam (zoals we in Vlaanderen wel eens zeggen) en tegelijk zo fragiel.

Het idee dat onze emoties en gevoelens hun grondslag hebben bij de chemische werking van “stofjes” blijft confronterend. Het lijkt ons te reduceren tot willoze subjes van de stofjesDom in onze hersenen.
Toch leg ik me er niet zomaar bij neer. De wetenschap hoe dit alles werkt, kan helpen om het te sturen en jezelf (of een te beschermen sub) net des te beter te begrijpen en een betere versie van jezelf te creëren. Kan…

Voor mij was dit deel geen les. Het was alweer een boeiend inzicht in het doorgronden van bdsm. Deze reeks is een puzzel. In elk deel leg je puzzelstukjes op tafel. Soms passen ze, soms nog niet. Maar het beeld van Julia, Rosalie en bdsm wordt telkens duidelijker.

Laten we het belangrijkste niet vergeten: God, wat is dit goed geschreven!

Vertrouwen. De basis.
Doorheen de vorige delen is ernaartoe gewerkt. Volgens mij is het nu bereikt. Julia waagde de gok waar ze zelf doodsbang voor was. Rosalie deed het juiste.

Elk verhaal is begeesterender dan het vorige. Heerlijk!

Waarom heerst er zo’n taboe over seks? Waarom is het zo moeilijk om er met je kinderen over te praten? En met anderen?

Lekkere receptjes delen we zo. Ooooh, naar dat restaurantje moet je zeker eens gaan. De sauna was heerlijk, de opgietmeester heeft me heerlijk doen genieten, ik stond in brand…

Hoe leuk zou het zijn om te horen: “Gisteren heeft mijn man mijn sterretje gelikt. Heerlijk gevoel was dat. Ik had nooit verwacht dat ik er zo nat van zou worden. Ik begon mezelf ondertussen te vingeren omdat mijn kutje te erg tintelde. Heb jij dat al eens gedaan?”

Alles blijft binnenskamers. Met gesloten gordijnen. Terwijl het net om het grootste genot gaat.

Het dominantiespel van Rosalie zoekt de oppervlakte op. Twee Domina’s samen. Dat geeft vonken. Maar wat een samenspel.
Heerlijk!

Nooit eerder voelde ik me mee ongemakkelijk tijdens het lezen van een awkward gesprek. Waar Kevin met vallen en opstaan probeert prins charming te zijn, worstelt Rosalie met zichzelf. Het wordt niet duidelijk wat ze met hem aan wil.
Hij zal in elk geval nog heel hard zijn best moeten doen.

Wat in elk geval opvalt, is dat Rosalies gedachten naar Julia blijven gaan. Tot op het moment dat ze in slaap valt.
“Ik val op mannen.” Hoe lang kan je het blijven herhalen? Tot je eindelijk toegeeft dat vrouwen ook een optie zijn?

Zoals bij de vorige 22 delen was ook dit verhaal weer een kunstwerkje van subtiele en minder subtiele menselijkheid!

“Bdsm en het echte leven, als mensen eens wisten hoe dicht dat bij elkaar lag.”

Dankzij deze reeks besef ik het maar al te goed. Dat is jouw verdienste, Francisca. Al 22 delen lang toon je het ons.

Je trekt de sluier die Julia verbergt voor een groot gedeelte opzij. Een dans om psychische pijn te verwerken, veroorzaakt lichamelijke pijn. Maar we komen wel weer een stap dichter bij het wezen van haar zijn.
Ook Tyler wordt duidelijker. Met mondjesmaat voed je ons met inzicht in de drijfveren van de personages die steeds menselijker worden.

De appelalinea is schitterend. Als een heuse taalvirtuoos creëerde je een woordendans doorheen de danse macabre die door Julia en Tyler wordt geoefend.

Ik kan het enkel blijven herhalen: Wauw!

Hier en daar strooi je in je verhalen broodkruimels in het rond. Ze wijzen de weg die je zal uitgaan. Vaak is het pas veel later in een ander verhaal dat duidelijk wordt dat het een hint naar het verdere verhaal was.
Ook in dit deel is dat het gevolg

Heerlijk!

😮
Bij het vorige deel schreef ik: “ Wat is een Dom? Wat is zijn rol?
Het klinkt contradictorisch (maar dat is het niet), maar eigenlijk hij/zij degene die dienstbaar is voor de ander. Een moeilijke taak.”

En wat lees ik nu? “De subjes bepalen hoe of wat. Die zijn eigenlijk de baas.”

Het is dezelfde gedachte, maar anders bekeken. Je verhaal wekt inzichten op, nog voor je ze effectief uitspreekt. 😊

Als kers op de taart verpak je ze in een verhaal waarin de spanning mondjesmaat toeneemt. Je speelt met verwachtingen en de onzekerheid of ze ook zullen worden ingelost.
Klinkt bekend… 😁