Het was weer smullen geblazen
Voor mijn romantische mannenhart
Voor mijn hunkerende lezershart
Voor mijn smachtende taalhart

Dank je wel voor alweer een prachtreeks!!!

Allebei beseffen ze dat een alternatief geen optie is. Laat de ware liefde overwinnen! Wie zal zich als eerste openen?

Ik kijk zo erg uit naar het volgende deel!!!

Allebei vullen ze het verdriet om hun eigen gebrek aan communicatie anders op. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.
Maandag zullen ze niet om elkaar heen kunnen. Hopelijk wordt er dan wel gepraat.

Levensecht en bezield geschreven, Zazie. Zoals steeds.

Een happy end.
Voor nu.
Niemand weet wat de toekomst brengt.
Dat doet er ook niet toe, want dit was een geweldig leuke reeks.
De toekomst zal in elk geval weer een volgende schitterende schrijfsel van jou opleveren.

Dank je, Eline, voor deze reeks!

“ik word echt steeds gekker op haar, terwijl ik geen idee heb of zij dat ook zo voelt.”

Deze zin uit het begin van dit verhaal schetst heel mooi waar dit allemaal misloopt. Al 8 delen lang praten Matthijs en Nellie over alles, behalve hun gevoelens voor elkaar. Ze denken maar op en vergeten het belangrijkste: hun angst voor afwijzing overwinnen en de stap in het grote onbekende wagen om hun gevoel te uiten.

Maar gezien dit een Zazie-verhaal is, verlies ik de hoop niet.
Bring it on!

Het verhaal primeert altijd bij jou. Geen goedkope seksverhaaltjes, maar gebeurtenissen vol met menselijke emoties en reacties. En dat alles in een sausje vol opwinding. Heerlijk!!!

Het verlangen wordt op vele vlakken drastisch opgewekt.
In het hoofd van de drie protagonisten, in hun puberlichamen, in de nakende opdrachten… maar bovenal in jouw immer opwindende woorden die een wereld toveren waar seksualiteit een dragende rol speelt.

Een verhaal vol ongedwongen genot!

De speeltijd is voorbij. Het is tijd om te kiezen.
Je weet een wervelstorm alles te laten opzwiepen.
Heerlijk!!!

Je mag het draaien en keren zoals je wil, maar een mens is wie hij is. Thomas is dat. Isa is dat. Het heeft weinig zin om de ander te dwingen zichzelf te verloochenen. Je kan je eigen grenzen wel opzoeken en verleggen, maar je eigen kern blijft constant.
De grote oefening zal zijn om de grote gemene deler te vinden en te koesteren.

En anders is er nog steeds mango!

Ik blijf deze reeks bijzonder goed vinden.

Alles gaat snel, maar het volgt het gevoel.
En dat gevoel wordt met precisie omschreven door een topschrijfster. Dit is waar iedereen van droomt. Dank je om die droom via jouw woorden te verbeelden.