Er waren twee weken voorbijgegaan sinds ik Chantal voor het eerst had geneukt. Ze was nog een paar keer bij me langs geweest en we hadden fijne seks gehad. Het voelde alsof we voor elkaar geschapen waren en al jaren bij elkaar waren.

Bettie had ik al die tijd niet meer gezien. Waarom wist ik niet, maar we waren zover uit elkaar gegroeid de laatste tijd dat het mij ook niks meer kon schelen. Ik vermaakte me best met mijn vier nieuwe vriendinnen.

Na de derde vrijpartij met Chantal had ik haar verteld over mijn amoureuze escapades met de andere drie dames en daar was ze toch wel even stil van geweest. Maar nadat ik haar had uitgelegd hoe dat zo was gelopen, bracht ze al wat meer begrip op voor de situatie en nadat ze met Esther en Judith had kennisgemaakt en we met z’n vieren een wilde nacht hadden beleefd, was ze helemaal om.

“Ik wist niet dat seks zo lekker kon zijn,” vertelde ze me naderhand, toen Esther en Judith naar huis terug waren gekeerd. “Ik begrijp goed dat je zoiets niet kwijt wilt, en ik beloof je nu, dat mocht het iets worden tussen ons twee, ik je nooit een strobreed in de weg zal leggen. Als ik maar mag meegenieten.”

Een beetje verbouwereerd staarde ik haar aan.

“Meende je dat serieus?”

“Dat ik mee wil doen?”

“Nee, dat je denkt dat je wat met mij krijgt?”

“Zou je dat erg vinden dan?”

“Erg? Maar liefste schat. Ik zou niet anders willen. Volgens mij ben ik al verliefd op je vanaf dat ik je op dat bankje zag zitten, maar ik kon me niet voorstellen dat jij mij zag zitten. ten minste, niet voor een relatie. Ik heb niks. Een huurhuisje, geen werk.”

“Maar lieverd, jij hebt alles wat ik wil. Liefde, genegenheid, rust, lieve vrienden… sorry vriendinnen, en je bent niet jaloers. Wat kan ik me nog meer wensen?”

Daar werd ik toch even stil van. Deze mooie, prachtige vrouw wilde een relatie met mij. Die hield van mij om wie ik was. Niet of ik geld had, of een geweldige baan. Nee, die wilde met mij door gewoon zoals ik was. Even pinkte ik een traantje weg.

“Wat is er lieverd?”

“Oh, gewoon even emotioneel. Dat had ik niet verwacht.”

“Je kent me ondertussen toch al wat beter?”

“Ja, maar ik weet niet. Ik dacht al die tijd dat ik te min voor je was, niet goed genoeg.”

“Jij dacht dus dat ik je alleen maar wilde voor de seks en om mij weg te krijgen bij die lul? Nee hoor. Jij bent zo lief en gevoelig. Zo schattig. En als ik je dan zie vrijen met Esther en Judith, en hoe jij geniet en hun laat genieten, dat wil ik houden. Dat is zo’n gave en ik wil daar in delen. Graag zelfs.”

“Oh schat, je had me niet blijer kunnen maken.”

Vol overgave kusten we om deze onthullingen. Het was nu zaak om zo snel mogelijk tot een oplossing te komen.

“Kom, dan ga ik je aan Linda voorstellen. Eens zien hoe ver ze is en of Henry nog iets heeft kunnen regelen.”

Samen wandelden we er naar toe en werden hartelijk verwelkomd door Linda.

“Fijn dat ik je nu ook eens leer kennen. Ik heb al die tijd gezorgd dat je kamer klaar was en Henry is er bijna aan uit met de financiële zaken.”

“Dank je Linda. Dat je dit allemaal voor mij wilt doen. Zonder jullie zou me dat nooit gaan lukken. Wanneer denk je dat ik bij ‘m weg kan? Want ik zit op hete kolen.”

“Ik denk nog een weekje lieverd, en dan kan alles in een keer aan de gang gezet worden.”

“Oh, wat fijn,” en ze vloog Linda om de hals en knuffelde haar. Linda schrok daar toch wel enigszins van en trok zich iets terug. Chantal bemerkte haar aarzeling, keek Linda in de ogen en zei, “ik weet van jou en Rob. Ik weet dat jullie af en toe seks hebben en van elkaar genieten. Ik weet zelfs dat Esther en Judith ook al eens hier zijn geweest,” en met schitterende ogen van plezier trok ze Linda naar zich toe en zoende haar vol op de mond.

Geschrokken staarde Linda mij aan, maar toen ze zag dat ik lachte en knikte beantwoordde ze vol overgave de veelbelovende zoen.

“Ja, ’t is een wild beest,” lachte ik toen ze waren uitgezoend, “ik kan haar nauwelijks bijbenen. De hormonen, weet je wel.”

“Och gek, zo erg is ’t helemaal niet,” zei Chantal.

“Linda, we gaan even een stukje wandelen, is dadelijk de koffie heet?”

“Kijk uit voor die gek hè, lok niks uit.”

“Nee hoor, we zullen voorzichtig zijn.”

“Hij is een paar dagen weg voor de zaak,” zei Chantal, “en de hele buurt heeft een hekel aan ‘m, dus die zullen niks zeggen.”

“Doe toch maar voorzichtig dan, nog een weekje en dan kun je hier komen wonen. Dan wordt alles anders.”

Samen wandelden we naar het perceeltje waar ik haar had leren kennen. Wel een beetje via omwegen om al te veel praatjes te voorkomen. Toen we bij mijn ‘droomhuis’ waren, zag ik een te koop bord staan. Wat was dat nu? Zou het toch te hoog gegrepen zijn voor de eigenaar. Jammer, er zat zoveel tijd en energie in. Had ik maar geld, dan wist ik ’t wel.

“Wat is er? Je kijkt zo sip,” zei Chantal toen we samen op het bankje zaten.

“Oh, niks. Dat huis daar, waar we net langs liepen. Dat staat te koop. Ik had de eigenaar zo graag gegund dat hij er van had kunnen genieten. Ik ben er al zo vaak langs gelopen. Als ik het geld er voor zou hebben dan wist ik het wel.”

“Ja, inderdaad, een erg mooi huis. Maar waarschijnlijk ook weer zo iemand die net te hoog heeft gegrepen, net als Marco, en nu op de blaren moet zitten.”

We bleven gezellig nog een tijdje samen op het bankje zitten keuvelen terwijl Rex rond kon snuffelen.

“Kom, we gaan een bakje doen bij Linda.”

Ik floot Rex en we wandelden weer terug.

Linda had de koffie klaar en we gingen gezellig buiten op het terras zitten.

“En?” vroeg Linda. “Hebben jullie nu iets met elkaar?”

“Nog niet echt,” antwoordde Chantal, “ik wil eerst eens alles achter de rug hebben en het dan allemaal laten bezinken. Rob is echt een lieverd, maar ik vind ’t te vroeg om al aan een relatie te beginnen, niet nu ik midden in de ellende van een andere zit. Maar we zijn heel goede vrienden en de seks is heerlijk. Wie weet waar we samen nog eindigen. Wees echter maar niet bang dat ik hem van je af ga nemen. Daar hebben we ’t samen al over gehad. Ik weet dat jij ook seks met ‘m hebt, net als Esther en Judith. Daar heb ik ’t ook al eens mee gedaan. Samen met Rob, en het was heerlijk. Dat gun ik jou ook lieverd.”

“Oh, dank je wel schat. Dat je er zo over denkt. Kom hier, dat ik je even knuffel.”

Chantal en Linda vielen elkaar om de hals en stonden al gauw samen te zoenen. Ik was de afgelopen tijd al helemaal gewend aan het idee dat mijn vriendinnen met elkaar vreeën en ik vond het zo’n geil gezicht dat mijn lul zich iedere keer weer begon te roeren als ik dat zag. Zo ook nu. Die vier handen die elkaars lichaam verkenden, de monden die zoenden, en dan die heerlijke dikke buik van de in verwachting zijnde Chantal. Sinds wij elkaar hadden leren kennen was ze helemaal opgeleefd en ik zag haar bloeien en gloeien. Gloeien deed ik ook op dat moment, want de dames waren al volop bezig met het verwijderen van kledingstukken bij elkaar. Ik zag twee bh’s op de grond vallen en onder het zoenen wreven ze met hun lekkere borsten tegen elkaar. Linda stond in haar string en haar stevige billen lagen in de handen van Chantal. Die was iets groter dan Linda en dat was maar goed ook. Anders had ze daar niet bijgekunnen met haar volle buik tussen hun in.

Linda duwde Chantal nu voorzichtig achteruit op de bank, maar hun monden bleven strak op elkaar. Wat een heerlijk gezicht was dit toch en mijn pik stond al zo strak in mijn broek, dat ik me de vrijheid veroorloofde om hem de wijde wereld te laten zien. Poe poe, wat een opluchting.

Ondertussen had Linda haar string uitgedaan en ze zat nu op haar knieën tussen Chantal haar benen en was bezig om haar slip te verwijderen. Zachtjes haakten haar vingers achter de band en met een beetje hulp van Chantal, die even omhoog wipte, gleed die zwangerschapsslip over haar bovenbenen, knieën en onderbenen op de grond. Linda tilde een voor een de voeten van Chantal uit de slip en gooide die bij de rest van de kledingstukken.

Nu ontvouwde zich een prachtig uitzicht. Chantal achterover op de bank, de ogen gesloten en haar haren als een donkerrode omlijsting om haar gezicht. De volle buik stak parmantig naar voren, met zich aftekenende blauwe adertjes op de lichte, sproetige huid. Daaronder een stevige venusheuvel met een parmantig uitstekend klitje, dat geil van de opwinding eveneens de grote wereld inkeek. Daar weer onder die volle, opgezwollen schaamlippen die van pure geiligheid al een heel stuk openstonden en waartussen ik haar kutvocht al zag glinsteren.

Ook Linda zag ik genietend al die schoonheid in zich opnemen en nadat ze zich even naar mij omdraaide, glimlachend zag dat ik al zo’n best met mijn grote vriend (nee, niet Rex) aan het spelen was, zich weer terugdraaide en met vol overgave met haar hoofd tussen Chantal haar benen dook. Haar mond zoog zich vast op de kut van Chantal en al gauw zag ik haar tong. Deze likte langzaam, met grote slagen tussen de bloedgevulde schaamlippen door en de likbeweging werd steeds verder uitgebreid. Van haar sterretje naar haar klitje en weer terug, steeds sneller, steeds indringender. Haar duim verscheen nu op dat kleine knobbeltje en terwijl ze ook dit rustig begon te verwennen zag ik hoe Chantal haar gezicht steeds roder werd van opwinding. Linda hield op met likken maar duwde meteen twee, daarna drie vingers in die kletsnatte kut en begon Chantal heerlijk te vingeren. Deze hield dat niet lang meer vol en met een diepe zucht zakte ze nog verder achterover, terwijl ze licht schokkend zat klaar te komen. Linda bleef nog even zacht de schaamstreek verwennen met zachte kusjes en lichte aaien totdat Chantal weer wat was bijgekomen.

“Oh, Linda, dat was heerlijk. Dank je wel voor dit lekkere orgasme,” en ze boog zich nu voorover, pakte Linda bij haar hoofd en drukte weer die prachtige lippen op haar mond. Ik hoorde hoe ze beiden genoten, dus ik genoot ook.

Chantal begon Linda haar borsten te kneden en te masseren en al gauw gleed haar mond over een van die recht vooruitstaande tepels. Ze zoog, kuste en beet er zachtjes in, om daarna over te gaan naar de andere. Nu was het Linda die haar ogen sloot en al die genietingen over zich heen liet komen. Chantal zat bij Linda, op haar knieën, en ik zag hoe ze langzaam twee vingers tussen de bovenbenen van Linda liet glijden. Langzaam deed die haar benen wat verder uit elkaar en het handje schoof naar boven, naar dat verborgen grotje. Ik zag hoe heel geleidelijk aan twee vingers dat grotje binnengleden en zich toen langzaam op en neer begonnen te bewegen. Linda begon al lichtjes te hijgen, toen ik zag dat Chantal even stopte met op en neer schuiven. Aan de manier waarop ze haar hand nu bewoog, dacht ik te bemerken dat ze Linda haar g-spot zocht, vond en die toen begon te verwennen. Linda schokte even, opende haar ogen, keek Chantal vol liefde aan en sloot haar ogen weer om dit nieuwe genot te ondergaan. Ik verwachtte niet dat ze deze nieuwe aanval lang zou kunnen ondergaan, en inderdaad, vanuit het niets ineens een harde kreun, zwaar gezucht en ze liet zich kreunend tegen Chantal aanvallen die haar ondersteunde terwijl ze hevig aan het klaarkomen was. Chantal streelde haar, kuste haar en bracht Linda voorzichtig weer terug op deze wereld. Vermoeid bleven ze zo even bij elkaar uitrusten en bijkomen.

Ondertussen had ik natuurlijk de hele tijd loom en geil met mijn lul zitten spelen, helemaal opgaand in het tafereel dat zich daar voor mijn ogen afspeelde. Wat prijsde ik me in stilte toch gelukkig met mijn vier heerlijke vriendinnen, en Bettie? who the fuck is Bettie? Zo gauw ik haar weer zou zien, ging ik een punt zetten achter die onzinnige relatie. Ik had nu al meer genoten in een paar weken tijd dan in al die jaren met haar. Was ik verdomme Esther maar veel eerder tegengekomen.

“Zo jongetje? Aan het dromen over ons?” klonk het plotseling sensueel in mijn oor. Ik schrok, want tijdens mijn mijmeringen had ik niet bemerkt dat die twee lieve schatten naar mij toe waren gekomen. Ik keek in het lachende gezicht van Linda, waarop nog steeds een lichte blos zichtbaar was van haar net ondergane orgasme. Toen ik mijn hoofd even wat bewoog zag ik die twee schitterende ogen van Chantal en haar heerlijke mond die zich richting mijn lul bewoog. Heel zacht voelde ik twee lippen om mijn eikel gaan en een hand die mijn nog steeds strelende hand wegduwde en zijn taak overnam.

“En nu gaan we jou eventjes verwennen. Heb je genoten van ons spelletje?” en ik rook de adem van Linda en haar lippen sloten zich om die van mij. Een intense zoen volgde en ik voelde mij de gelukkigste man op aarde, op dat moment.

Ik begon met de borsten van Linda te spelen, terwijl zij me streelde, en ondertussen lagen wij heerlijk te kussen. Van onder voelde ik een warme tunnel heen en weer schuiven over mijn pik en af en toe speelde er een tongetje met mijn eikel. Dit alles werd begeleidt door een zachte hand die mij met regelmatige slagen bleef aftrekken.

Natuurlijk kon dit niet heel lang blijven duren, zeker niet omdat ik daarnet ook zelf al een hele tijd met mezelf had liggen spelen, kijkend naar mijn twee prachtige vriendinnen, en dus al na redelijk korte tijd voelde ik hoe mijn ballen begonnen te koken en te borrelen en onder hevig gekreun probeerde ik uit alle macht mijn orgasme tegen te houden. Dit was echter tegen het zere been van mijn liefjes en die schakelden een tandje hoger. Nu was het hek toch echt van de dam en met krachtige stralen schoot mijn sperma het mondje in van Chantal, terwijl Linda mij nog steeds intens zoende. Zo heerlijk was ik al een hele tijd niet meer klaargekomen.

Chantal kwam nu met gesloten mond naar boven, en alsof ze elkaar helemaal aanvoelden, liet Linda mij los en liet haar mond op die van Chantal overgaan. Die opende de hare en ik merkte hoe mijn zaad overging naar de mond van Linda. Eventjes bleven ze zo samen spelen met mijn sperma, mij ondertussen beiden lachend aankijkend, en toen slikten ze allebei hun helft door. Nu kreeg ik nog een lekkere zoen van Chantal, waarbij ik mijn eigen zaad proefde en toen hingen wij alle drie lui op de bank. Ik in het midden, de twee meiden ieder aan een kant naast mij. Ik voelde hoe hun borsten tegen mij aandrukten en met iedere hand streelde ik er over, daarbij kleine zuchtjes van genot ontlokkend aan mijn twee schatten.

“Wat is dit toch heerlijk,” zuchtte Linda. “Zo zou het altijd moeten zijn.”

“Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog zou kunnen genieten van het leven,” antwoordde Chantal met een zachte snik in haar stem. “Wat heb ik toch veel gemist in mijn leven. Ik had niet gedacht dat er ook zoiets moois zou kunnen zijn.”

“Dat zie je nu wel, lieverd. Het leven kan prachtig zijn, als men maar vrij is en kan genieten van wat het ons opdient.”

“Maar hoe zit het dan met jou en Henry?” vroeg ze zacht.

Linda keek haar heel treurig aan. “Dat weet ik ook nog niet schat. Hij is niet veel meer thuis en we spreken elkaar hoofdzakelijk via de telefoon.”

“Hebben jullie ruzie dan?”

“Nee, niet dat ik weet. Maar ik vermoed dat er een ander is. Daar laat hij zich echter niet over uit. Konden we daar maar over praten. Ik weet wel, een paar maanden geleden zou ik daar nog jaloers, ja kwaad, over zijn geweest, maar nu ik weet hoe het ook anders kan zijn weet ik dat we daar over zouden moeten praten. Maar ik krijg Henry nog niet zo ver.”

“Ja,” zei ik, “ik heb ook altijd geloofd in monogamie, maar begin me toch steeds meer te realiseren dat dat iets is dat door mensen wordt opgelegd. Ik ben opgegroeid onder het christelijke geloof en daar werd er op gehamerd dat je monogaam moest blijven. Dat seks vies was en alleen maar nodig om kindjes te maken die ook weer moesten worden opgevoed in diezelfde christelijke omgeving om zodoende ook weer voor nakomelingen te zorgen om de kerk groot te houden. Maar ik heb me ook al vroeg gerealiseerd dat dit allemaal onzin was en me, zo gauw ik kon, uit laten schrijven bij de kerk. En zie, ik leef nog steeds, ben niet neergebliksemd en geniet momenteel zelfs meer van het leven dan ik ooit heb gedaan. Nou, als dat de straf daarvoor is. Prachtig. Maar ik realiseer me ook wel dat het geloof, althans de opvoeding daarin, diep geworteld is. Je maakt er je niet zomaar van los. Dat zijn jeugdtrauma’s waar je nooit meer van afkomt. Onbewust blijft dat altijd wel aanwezig, denk ik. En volgens mij is dat ook wat er bij Henry speelt. Hij wil jou waarschijnlijk niet kwijt, anders had hij dat al lang gedaan, aannemende dat hij dus werkelijk iemand anders heeft. En hij durft het ook niet aan jou toe te geven, bang om jou te verliezen. Ik weet het natuurlijk niet precies, maar ik vermoed dat ik dicht in de buurt zit.”

“Zou dat echt?” vroeg Linda.

“Kijk schat. Chantal heeft een lul van een vent en wil er van af om een nieuw leven te beginnen, misschien met mij, misschien met iemand anders. Ik ben Bettie kotsbeu en ga daar ook een punt achter zetten, omdat ik er achter ben gekomen dat die relatie niet werkt. Ook zij zit met datzelfde probleem. Opgevoed in een christelijke omgeving. En haar kennende, stapt ze daar nooit uit. Ik moet eerlijk toegeven, van mezelf had ik dat twee maanden geleden ook niet verwacht. Maar Jij en Henry. Jij zou hem kunnen vergeven en er mee kunnen leven dat hij een ander heeft. En Henry wil jou niet laten gaan voor een ander, anders denk ik dat hij al lang een scheiding had aangevraagd.”

“Ja, nou je dat zo zegt. Ik denk dat er wel iets van waarheid in kan zitten.”

“Maar hoe voel jij je zo dan. Met vijf vriendinnen?” vroeg Chantal.

“Eerlijk gezegd heerlijk. Ik denk met spijt aan de tijd dat ik weer zal moeten gaan werken. Niet dat ik dat niet wil, maar kijk eens wat ik dan zal moeten gaan missen. Zo heerlijk, met twee lieve vrouwen in je armen liggen, op een mooie zonovergoten middag. Lekker knuffelen met elkaar en weten dat er een stukje verderop nog twee meiden zijn die ik op elk moment van de dag mag verwennen. Me realiseren dat al die meiden ook van elkaar houden, elkaar kunnen liefhebben en met mij willen neuken. Hoe krijg ik dat in godsnaam nog geregeld als ik weer acht uur per dag, vijf dagen in de week van huis af moet.”

“Ja, daar zeg je zowat. Dat heb ik me eigenlijk ook nog niet gerealiseerd. Dat zal wennen worden.”

“En voor mij ook,” zei Linda. “Jou niet meer voorbij zien komen wandelen, althans niet meer zo vaak. Poe, ik moet er niet aan denken. Kom laten we nog maar eerst even aan wat anders denken nu het nog kan.”

Ze pakte mijn leuter vast en begon er mee te spelen zodat hij al snel weer paraat was. Daarna ging ze schrijlings over mij heen zitten, richtte mijn eikel tegen haar lippen en met één beweging liet ze hem tot aan mijn ballen toe in haar warme kutje glijden. Gossiemijne, wat was ze al weer nat, die geile heks. Met haar armen om mijn nek begon ze me heel rustig aan te berijden. Chantal kuste me even en ging toen achter Linda zitten, omvatte die volle borsten en begon ze te strelen. Haar duimen en vijsvingers speelden met die harde tepels en ze kuste de nek en rug van Linda. Afgewisseld met zachte likjes.

Linda begon steeds sneller op en neer te bewegen en ik voelde hoe Chantal haar hand tussen ons in bracht en haar klitje begon te verwennen, terwijl ze met de andere een borst bleef vasthouden. Zo reed Linda zich heerlijk klaar op mijn lul en Chantal haar vingers. Na haar orgasme stapte ze van me af, hielp Chantal op dezelfde manier bovenop mij en het spel ging weer verder. Nu was het Chantal die mij bereed en Linda die haar verwende.

Doordat ze zwanger was gebeurde het allemaal een stuk rustiger en duurde het ook een stuk langer voordat ze klaarkwam, maar toen kwam ze dan ook echt klaar. Zo had ik het nog niet meegemaakt met haar. Ze viel even stil, de ogen draaiden weg en toen schokte ze hevig, alsof ze een hevige koortsaanval had te verwerken. Helemaal uitgeput viel ze tegen me aan en Linda en ik streelden haar en kusten totdat ze weer enigszins bekomen was.

“Nou moe. Dat was een heftige,” zuchtte ze een tijdje later. “Ik weet niet wat jullie allemaal met me doen, maar dit is me nog nooit overkomen.”

En ze zoende even met Linda en daarna met mij.

Nadat we nog even met z’n drieën met elkaar geknuffeld hadden werd het toch tijd om weer eens huiswaarts te gaan en Chantal en ik kleedden ons aan, namen met een laatste kus afscheid van Linda en wandelden richting mijn huis.

Daar aangekomen aten we nog een hapje en nadat we nog heerlijk een paar uurtjes van elkaar hadden genoten werd het ook voor Chantal weer tijd om naar huis te gaan. We hadden immers samen besloten om het rustig aan te doen totdat de scheiding er door was en alles achter de rug.

Ik wandelde samen met Chantal en Rex naar haar huis, nam nog even afscheid op ons, inmiddels overbekende, plekje en wenste haar welterusten. Toen ik zag dat ze veilig was binnengegaan, vervolgde ik mijn avondwandeling en ging daarna meteen naar bed. Het was een inspannende dag geweest, maar wel ontzettend fijn en bevredigend. Onder het opnieuw beleven van de dag viel ik met een tevreden grijns op mijn gezicht in slaap.

Ik werd wakker van het geblaf van Rex en gebonk op de deur.

Verdomme, wat was dat nou. Ik keek op de wekker en zag dat het half vier in de morgen was. Nog slaperig stommelde ik naar de deur en daar schoten Esther en Judith naar binnen, mij meetrekkend naar de huiskamer. Achter mij hoorde ik nog net de deur dichtvallen. Esther duwde mij op de bank en Judith liep door naar de keuken en ik hoorde haar al snel bezig met het koffiezetapparaat.

“Maar meiden,” stamelde ik nog helemaal slaapdronken, “zijn jullie zo geil dat je me daar wakker voor komt maken?”

“Rob luister,” zei Esther met verstikte stem. “We moeten je wat vertellen.”

Ik keek haar aan en zag dat ze gehuild had.

“Maar, maar, wat is er gebeurd? Ik kan het even niet volgen. Ben je in verwachting?” probeerde ik nog een beetje leuk te zijn.

Maar toen zag ik Judith met een blad koffie de kamer binnen komen en ook haar ogen stonden bedroefd. Nou snapte ik er helemaal niks meer van.

“Maar meiden…?” begon ik en meteen hoorde ik een klop op het raam en Judith liep naar de deur en opende die. Ik hoorde weer een bekende stem en werd toch wel wat ongerust toen ook Linda de kamer binnen kwam lopen.

Ik was inmiddels wel klaarwakker.

“Maar verdomme!” riep ik nu helemaal overstuur. “Wat is er in godsnaam aan de hand! Waarom staan jullie verdomme alle drie midden in de nacht hier in mijn kamer?”

“Rob,” begon Linda op ernstige toon, en ook aan haar merkte ik dat ze bedroefd was. “Nu blijf je even rustig zitten, drinkt een kop koffie en dan ga ik je iets ergs mededelen. Ik verwacht wel dat je probeert om rustig te blijven.”

“Ja, maar… stamelde ik nog, “maar.”

“Niks maar, eerst koffie, daarna de rest.”

Esther en Judith zaten inmiddels aan weerszijden van me en dronken hun koffie op. Ik besloot om ook maar even te drinken, maar toen moest ik toch echt weten wat er aan de hand was.

“Luister Rob,” vervolgde Linda. “Er is iets gebeurt met Chantal. Wij weten ook niet precies wat, maar de ziekenwagen was er straks. Ik werd wakker van de sirene en even later kreeg ik een berichtje in de buurt-app dat ’t bij Chantal te doen was. Ik weet niet precies wat er is gebeurt maar het schijnt dat Marco thuis is gekomen, ze ruzie kregen en daarna de ziekenwagen moest komen. De naaste buren zagen Chantal op de brancard liggen. Even later arriveerde de politie en Marco werd afgevoerd. Ik durfde je het niet alleen te komen vertellen, bang dat je door zou draaien, en daarom heb ik Esther en Judith ingelicht en hun gevraagd om naar jou toe te gaan. Luister, wij vinden het allemaal kut, en wij zijn ook helemaal van slag. Net nu alles bijna rond was.”

“Ja, maar… die lul zou toch nog zeker twee dagen wegblijven. Hoe kan dat dan?”

“Dat weten wij ook niet, maar wij willen dat je je rustig houdt.”

“Ik wil naar het ziekenhuis. Ik wil weten wat er aan de hand is!” schreeuwde ik.

“Dat begrijpen we Rob. Maar dat kan nu niet. Jij krijgt niets te horen en je mag er niet bij, want je bent geen naaste familie. En daarbij zou je de situatie voor Chantal alleen maar verergeren. We weten niet wat er is gebeurt, hoe ze er aan toe is en hoe het verder zal gaan. Daarom moet jij je kalm houden. Daarom zijn wij hier, om daar voor te zorgen. Begrijp je me Rob?”

“Ik maak ‘m kapot. Ik sla ‘m hartstikke dood, hoor je me. Ik zal ‘m krijgen die lul,” schreeuwde ik helemaal overstuur.

“Ja, dat weten wij, en daarom houden wij je hier binnen, om te zorgen dat je kalmeert. Doe geen gekke dingen jongen, wij willen jou niet kwijt, hoor je me. Doe het voor ons, voor Chantal.”

“Maar wat moet ik dan verdomme! Ik kan hier toch niet blijven zitten en niks doen.”

“Je kunt niks doen, Rob. Chantal ligt in ’t ziekenhuis en Marco zit op ’t politiebureau. Wat wil je doen? Overal een hoop stennis schoppen en niks bereiken. Nee Rob. Jij blijft hier en wij houden je hier. Desnoods met geweld.”

In de tijd dat Linda op mij zat in te praten werd ik aan beiden kanten gestreeld en dit kalmeerde mij wel enigszins.

“Maar verdomme, ik begrijp ’t niet. Hij zou nog niet thuis komen.”

“Dat weten we, maar straks zal ik na gaan vragen of er iemand iets weet. Over een paar uurtjes begint het roddelcircuit op volle toeren te werken en misschien dat ik dan iets meer aan de weet kom.”

Zo brachten we de rest van de nacht door. Samen pratend, gissend en elkaar kalmerend. Dan huilde de een, dan weer de ander, en de potten koffie schoten er door. Toen het licht werd stonden we allemaal strak van het zwarte brouwsel. Oververmoeid zaten we allemaal dicht bij elkaar, maar van slapen wilden we niks weten. Antwoorden moesten we hebben, niet meer. Antwoorden op wat er was gebeurt.

Rond tienen verliet Linda ons om te gaan horen of ze iets kon ontdekken.

De twee anderen bleven bij mij en samen vielen we uiteindelijk in slaap, op de bank, tegen elkaar.

Een paar uurtjes later werden we wakker van de bel. Esther stond op en opende de deur. Linda.

“Dit is wat ik nu weet. Chantal is schijnbaar van de trap gevallen. Hoe weet ik nog niet. Marco is gearresteerd omdat ze denken dat hij er iets mee te maken had. Waarschijnlijk is Chantal de baby verloren, maar dat wist niemand zeker. Marco is rond ’n uur of twee thuis gekomen en even daarna hadden ze flinke ruzie. De buren werden er wakker van en niet veel later hoorden ze Chantal om hulp schreeuwen. Daarom hebben ze meteen 112 gebeld en de ambulance was er toevallig net eerder dan de politie. Dit is alles wat we tot nu toe weten.”

“Dank je wel Linda.”

“Rob, wij blijven vandaag bij je,” zei Esther. “Jij mag niet alleen blijven nu. Eerst gaan we even ’n frisse neus halen en dan zien we wel verder. De honden moeten nog even uitgelaten worden. Die weten ook niet wat er aan de hand is en ze zullen wel hoge nood hebben. Vooruit, wassen, aankleden en meekomen. Linda wil jij kijken of je nog meer aan de weet kunt komen?”

“Natuurlijk schat. Vanzelfsprekend. En jullie goed op onze jongen passen hè.”

“Doen we meid.”

Nadat ik me gewassen en aangekleed had liep ik met Rex en de meiden naar buiten, waarna we eerst de andere hondjes ophaalden. In diepe stilte en allemaal in gedachten verzonken liepen we een rondje. We waren allemaal in een diepe grafstemming en vroegen ons allemaal af hoe dit af zou gaan lopen.

Een paar dagen later waren we helemaal op de hoogte. Linda was naar het ziekenhuis geweest, zogenaamd uit naam van de buurt, en had van Chantal het hele verhaal te horen gekregen. Die had Linda nog op het hart gedrukt dat ze op mij moest letten om te zorgen dat ik geen gekke dingen zou doen. Ze vond het beter als ik niet naar het ziekenhuis zou komen.

Toen ik met haar naar huis was gewandeld en afscheid had genomen was ze naar binnen gegaan en had nog even door het raam gekeken om mij voorbij te zien wandelen. Toen ik goed en wel weg was zag ze een buurman uit de schaduw komen. Deze had haar al verschillende keren proberen te versieren, maar Chantal had telkens aangegeven daar niet van gediend te zijn. Blijkbaar was hij jaloers geworden toen hij ons die avond had zien kussen en hij was het die Marco had gebeld met het verhaal dat Chantal vreemd ging. Die was meteen naar huis gereden en had Chantal uit bed gesleurd om te vragen wat er van waar was. Daarbij ging hij niet echt zachtzinnig te werk. Toen Chantal hem daarna vertelde dat ze de scheiding ging aanvragen en zich omdraaide om weg te lopen had hij haar van de trap geduwd. Daarbij kwam ze zo ongelukkig terecht dat ze de baby verloor. Chantal had aangifte tegen hem gedaan en daarom werd hij gearresteerd. Maar schijnbaar was een van zijn louche vriendjes advocaat en die had het zo weten te draaien dat Chantal was gestruikeld en daarom van de trap viel en hij was ‘s middags al weer op vrije voeten gekomen. Wel had Chantal een contactverbod aangevraagd en hij mocht haar in het ziekenhuis niet komen opzoeken.

Dat was wat we tot nu toe wisten.

Wij waren alle vier over de rooie toen Linda ons dit had verteld.

“En die lul komt er nog mee weg ook,” huilde Esther.

“Ja,” zei Judith, ook met de tranen in de ogen, “dat kan toch niet, dat mag niet.”

En Linda kon het ook allemaal niet bevatten. Dat dit allemaal mogelijk was.

Alleen ik was stil. Ik zei niks, maar dacht diep na.

“Wat is er Rob, wat ben je stil. Waar denk je aan?”

“Jullie vinden allemaal dat dit niet kan, maar wat willen jullie er aan doen?”

“Wat kunnen wij er aan doen Rob? Ik zou niet weten wat,” zei Judith.

“Weet jij iets dan?” vroeg Esther.

“Misschien, maar dat kan ik jullie niet zeggen. Ik wil alleen maar weten of jullie mij willen dekken. Willen jullie bij hoog en laag beweren dat ik de hele avond hier met jullie ben geweest. Dat we spelletjes hebben gedaan en wat gedronken. Willen jullie dat voor ons doen?”

“Wat ben je van plan Rob. Doe geen gekke dingen hoor.”

“Die lul moet boeten. En hij zal boeten. Met of zonder jullie hulp.”

De meiden keken elkaar een tijdje aan en langzaam knikte de een na de andere van ja.

“Dan zet ik nu drank op tafel, haal wat spelletjes en jullie gaan je vermaken. Ondertussen ben ik even weg. En onthoudt, ik ben de hele avond hier geweest. Oké?”

De meiden keken elkaar nogmaals goed aan en knikten toen eenstemmig ja.