De volgende dag had ik Rex uitgelaten en toen ik de straat in liep zag ik een politiewagen voor mijn huis staan. Rustig slenterde ik er heen en toen ik naar mijn voordeur liep stapten er twee agenten uit de wagen en liepen op me toe.

“Goedemorgen meneer. U woont hier?” vroeg de vrouwelijke agent.

“Ja hoor. Wat kan ik voor u doen?”

“U bent Rob S…?” vroeg haar mannelijke collega.

“Ja hoor. Helemaal. Wat is er van uw dienst.”

“Wij willen u graag enkele vragen stellen,” zei de vrouwelijke agent.

“Natuurlijk, laat maar horen.”

“Mogen we binnenkomen?”

“Waarom?”

“Dat praat makkelijker.”

“Mag ik vragen waar het over gaat?”

“Dat leggen we u binnen wel uit.”

“Hebt u een huiszoekingsbevel?”

“Nee, is dat nodig dan?”

“Nou, als u mij niet wilt vertellen waar het over gaat en ook geen huiszoekingsbevel heeft, praat ik hier buiten wel met u.”

“Kom op man, doe niet zo moeilijk en ga naar binnen,” zei de mannelijke agent een beetje korzelig.

“Nee hoor, ik beslis wie ik binnenlaat en als ’t zo moet, jullie niet.”

Ik opende de deur, liep naar binnen en meteen wilde de man ook naar binnen schieten. Onmiddellijk draaide Rex zich om en zette zich met ontblootte tanden voor de agent.

“Wat is dat,” zei hij. “Wilt u ons bedreigen?”

“Nee hoor, maar ik kan me niet herinneren dat ik u binnen gevraagd heb, en indringers worden hier niet op prijs gesteld.”

“Kom op Hein,” zei nu zijn collega. “Meneer staat in zijn recht. Wij hebben binnen niks te zoeken zonder bevel. Dus doe rustig en kom hier.”

“Ik hoor dat er met mevrouw te praten valt,” zei ik, terwijl Hein met een boos gezicht en wat na mokkend teruguit liep.

“Dank u mevrouw. Dus als u wilt vertellen waar het over gaat dan beslis ik wel of ik het gesprek binnen of buiten voortzet.”

”Nou goed dan. Kent u de heer Marco V…?”

“Vaag, maar zijn vrouw ken ik beter. Die spreek ik wel eens. Waarom?”

“De heer V. is gisteravond zwaargewond het ziekenhuis binnen gebracht.”

“Oh, wat is er gebeurd?”

“Hij is mishandeld.”

“En wat wilt u van mij weten?”

“Waar u gisteravond was tussen acht en elf uur?”

“Ben ik verdachte dan?”

“Een getuige beweert u in de buurt gezien te hebben.”

“En wie is die getuige, als ik vragen mag?”

“Wilt u dit gesprek echt hier op straat voortzetten meneer?”

“Nou, kom maar even binnen dan, maar als u denkt mij te kunnen bedreigen dan gaat u er meteen weer uit, en dat meen ik,” zei ik, de man lelijk aankijkend. De vrouw keek even naar haar collega en die knikte dat hij het begrepen had.

“Dan kom maar binnen.”

Ik deed mijn jas uit, hing de riem weg en liep hun voor de kamer in.

“Gaat u zitten.”

“Dank u.”

“Ga verder alstublieft. Mag ik het gehele verhaal horen?”

“Goed dan. Eergisteren is mevrouw V. een ongeluk overkomen. Zij viel van de trap en moest in het ziekenhuis worden opgenomen. En gisteravond werd plotseling meneer V. binnengebracht. Zwaargewond. Hij werd in elkaar geslagen. Wij denken dat deze zaken met elkaar in verband staan.”

“Dat begrijp ik even niet. U zei dat mevrouw een ongeluk heeft gehad en meneer in elkaar geslagen werd. Waar is dat verband?”

“Dat proberen wij uit te zoeken, meneer.”

“Maar waarom komt u dan bij mij?”

“Een buurtbewoner zegt dat hij u gisteravond gezien heeft. Hij beweert eveneens dat u een verhouding hebt met mevrouw.”

“Oh, is dat die vent die Marco belde om te zeggen dat zijn vrouw vreemd ging, waarop die naar huis kwam, zijn vrouw van de trap flikkerde, zijn ongeboren kind vermoordde en er door zo’n lul van een advocaat mee wegkomt. Dezelfde vent die Chantal al verschillende keren heeft proberen te versieren maar elke keer werd afgewezen? Dezelfde die nu beweert dat ik daar was, terwijl ik de hele avond hier ben geweest in aangenaam gezelschap.”

“Daar weten wij niets van af.”

“Vraag Chantal dan maar eens.”

“Dat zullen we doen. Maar u bekent dat u mevrouw kent?”

“Ja, waarom niet? Ik heb haar een tijdje geleden ontmoet toen ze in de put zat, vanwege de zoveelste ruzie met haar man. Ik heb haar toen getroost en we hebben een heel fijn gesprek gehad. Daarna hebben we elkaar nog een paar maal gesproken, als ze weer problemen had met haar man.”

“Waren er zo veel problemen dan tussen hun?”

“Dat weten jullie niet? Hebben jullie Chantal niks gevraagd? Nou, doe dat eerst maar eens voordat jullie een onschuldige komen beschuldigen. Ik meende dat ze haar man had verteld dat ze wilde scheiden, en dat die daarna doordraaide en haar van de trap af heeft geduwd. Dat is wat ik heb gehoord.”

“Ben jij met haar naar bed geweest?” vroeg de man.

“Moet dat dan?”

“Jullie zijn toch bevriend.”

“Heb jij vrienden?”

“Waarom? Wat heeft dat hiermee te maken?”

“Ik vraag gewoon of jij vrienden hebt?”

“Ja, natuurlijk.”

“En ga jij daar mee naar bed?”

“Hè wat? Wat heeft dat er mee te maken?”

“En hebben die vrienden ook vrouwen en vriendinnen?”

“Ja, een aantal wel.”

“En daar ga jij ook mee naar bed?”

“Wat is dat voor gelul. Natuurlijk niet.”

“En omdat ik toevallig iemand een paar dagen ken, gaan wij wel met elkaar naar bed?”

“Hein, hij heeft gelijk. Hou even je mond dicht. U zei dat u gisteravond thuis was in aangenaam gezelschap. Mag ik vragen wie de gelukkige was?”

“Natuurlijk. Maar niet gelukkige, gelukkigen. We waren met z’n vieren. We hebben wat spelletjes gedaan en iets gedronken. Gewoon een gezellig avondje.”

“En wie waren er dan?”

“Esther B… Judith K… en Linda O…”

“Nou, allemaal vrouwen?” sneerde de man.

“Ja, allemaal vriendinnen. Of wil je nou ook nog eens gaan beweren dat ik met hun allemaal naar bed ga? Denk jij echt dat ik zo’n bofkont ben?” zei ik snerend.

“Nou, eh nee, maar eh…”

“Hein, als jij nou eens even naar de wagen gaat, dan kom ik er zo aan,” hernam nu zijn collega.

“Ja, maar…”

“Hein…”

Hij stond op en ging.

“Neem ’t mijn collega niet kwalijk. Hij kan nogal eens onbehouwen uit de hoek komen. Maar mag ik de adressen van de dames? U begrijpt natuurlijk dat wij hun ook zullen moeten ondervragen.”

“Natuurlijk, maar hebt u ook al de mogelijkheid overwogen dat die buurman liegt?”

“Daar mag ik me niet over uitlaten meneer.”

“Kom eens even mee naar de keuken,” zei ik. En daar wees ik haar op de rommel die daar was blijven staan van gisteravond. Lege glazen, flessen en schaaltjes met restjes knabbels.

“Zie je.”

“Ik zal het meenemen in het rapport. Maar ik weet voorlopig voldoende. Dank u.”

En zij liep me voor naar de deur.

“Mag ik u iets in vertrouwen zeggen meneer?”

“Natuurlijk, waarom niet?”

“Ik ga nu buiten mijn boekje, maar ik kan degene die dit op zijn geweten heeft niks kwalijk nemen. Wij hebben al zo vaak klachten over V. gehad, maar we hebben hem nog nooit wat kunnen maken, zeker ook vanwege die lul van een advocaat. Maar om je kind te vermoorden en dan zo ijskoud doen of er niks aan de hand is. Daar gruw ik van. Het is dat onze handen zo vaak gebonden zijn door allerlei regeltjes. Ik zal nagaan wat u hebt gezegd over die buurman. Dat zijn zaken die wij nog niet wisten. Nog een fijne dag verder en ik zal proberen u op de hoogte te houden. En dit blijft onder ons natuurlijk?”

“Natuurlijk,” en ik nam een kaartje uit mijn jas en gaf het haar. “Hier is mijn nummer. Dan kunt u mij altijd bellen als u iets weet of nog vragen heeft.”

“Dank u en tot ziens.”

“Dag agent.”

De volgende dag trof ik Esther, Linda en Judith, die bij Linda voor het huis stonden te beraadslagen.

“Dag dames. Hoe is ‘t?”

“Godverdomme Rob,” siste Linda mij toe. “Wat heb je in godsnaam gedaan gisteren?”

“Nog helemaal niks zolang het onderzoek loopt. Wat jullie niet weten kunnen jullie ook niet vertellen.”

“Vertrouw je ons niet dan?”

“Natuurlijk wel, maar iemand kan zich al snel ’n keer verspreken. Later zal ik jullie alles vertellen. Is de politie geweest?”

“Ja, zo’n vrouwelijke en een man. Een lul van een vent. Zij was best aardig.”

“Heeft hij nog gevraagd of jullie met mij naar bed gingen?”

“Nee, waarom?”

“Daar zinspeelde hij bij mij op en toen vroeg ik of hij dacht dat ik zo’n bofkont was. Toen was ie stil.”

De meiden keken me aan en schoten in een onbedaarlijke lachbui.

“Echt waar? Zei je dat? Jij bent een mooie.”

“Bofkont, bofkont,” zei Judith lachend.

“Als jullie maar voet bij stuk houden, dan kunnen ze ons niks maken. Nou ik loop mijn rondje en dan wacht ik gewoon af wat er gaat gebeuren. Laten we ons eerst maar eens een paar dagen rustig houden. Afgesproken?”

“Afgesproken!”

De rest van de dag verliep rustig en ik besteedde sinds enige tijd weer eens wat aandacht aan mijn sollicitaties. Ondanks alle ellende ging dit gewoon door. Op al mijn vorige sollicitaties had ik negatieve berichten gekregen en ik had de lust helemaal verloren. Van al die afwijzingen werd ik best wel chagrijnig, maar dankzij mijn meiden kon ik ’t allemaal nog redelijk relativeren.

“Dag lieverd,” klonk het ineens achter me, “ik zie dat je druk bezig bent. Nog steeds niks?”

Toen ik me op mijn stoel omdraaide stond Bettie achter me.

‘Kut, Rex’, dacht ik, ‘had je me niet even kunnen waarschuwen’.

“Dag Bettie, wat kom jij ineens doen?”

“We hadden elkaar al een tijdje niet meer gezien en aangezien ik dadelijk naar Singapore moet vertrekken wilde ik je nog even zien.”

“Je had toch kunnen bellen.”

“Ik wilde even weten hoe het met je was. Ik hoorde dat de politie bij jou was geweest.”

“De politie? Hoe weet jij dat?”

“Oh, via via, maar klopt dat? Wat moesten die?”

“Oh wat vragen over de buurt. Of ik wat gemerkt had als ik aan het wandelen was,” loog ik maar vlug.

“Oh, gelukkig. Ik was al bang dat er iets ergs was gebeurt.”

“Hoezo iets ergs?”

“Je weet toch nooit, in zo’n buurt hier. Al dat gespuis wat er rondloopt.”

“Dat valt wel mee Bettie. Je moet ’t niet erger maken dan ’t is.”

“Dat doe ik ook niet hoor. Maar ik vind toch dat je hier weg moet gaan. En fijn dat ik zie dat je toch nog aan het solliciteren bent. Nou, dan ben ik er weer van tussen. Ik moet over drie uur in ’t vliegtuig zitten. Ik wilde alleen even weten hoe het er mee was. Nu kan ik met een gerust hart gaan. Ik blijf ’n weekje of twee weg. Doei,” en voor ik me realiseerde wat er over me heen was gekomen sloeg de deur al weer dicht en was ze verdwenen.

Aan mijn hoela, ze was gewoon nieuwsgierig. Maar hoe kon ze in godsnaam weten dat de politie was geweest. Zou iemand mij bespioneren?

En nu realiseerde ik me ook pas dat ik nog geeneens tijd had gehad om even fatsoenlijk met haar te praten, om te zeggen dat ik een punt achter onze relatie wilde zetten. Nou ja, dan de volgende keer maar.

Twee dagen later kreeg ik een telefoontje van de agente.

“Dag meneer S… stoor ik u?”

“Nee hoor. Vertel.”

“Wij hebben alles nagetrokken en uw verhaal blijkt te kloppen. De drie dames zeggen hetzelfde als u en bevestigen daarmee uw verhaal. We hebben eveneens Mevrouw V. ondervraagd en ook daarvan kregen wij soortgelijke informatie als die van u. Het is nu natuurlijk haar woord tegen dat van haar man, over dat ongeluk, en daar kunnen we momenteel niet veel aan doen. Eveneens kloppen uw beweringen over haar buurman, zij heeft die bevestigd en toen we hem er mee confronteerden werd hij een beetje agressief. Hij zelf heeft voor de bewuste avond geen alibi kunnen aantonen en bij huiszoeking vonden we in zijn schuur een boksbeugel met bloed, ’n zwart masker en handschoenen. Hij zit nu vast onder verdenking van zware mishandeling en de spullen liggen bij de forensische dienst. Ik mag u bij deze mededelen dat u in dezen geen verdachte meer bent. Nog een fijne dag meneer. Oh, en de heer V. zal nog zeker een week of zes in het ziekenhuis moeten verblijven.”

“Dank u agent, bedankt voor uw telefoontje.”

Mijn hart bonkte in mijn keel van opluchting. Dat had ik goed doorstaan deze keer. Ik had toch wel even in mijn rats gezeten, maar mijn plannetje was gelukt. Twee hufters uitgeschakeld.

Meteen stuurde ik een berichtje naar mijn meiden en ook die waren opgelucht.

Linda wist mij tevens te melden dat Chantal, met wie zij al die tijd contact had onderhouden, die middag het ziekenhuis mocht verlaten. Linda zou haar ophalen en wij werden om vijf uur bij haar thuis verwacht om Chantal te verwelkomen en te steunen. Lichamelijk had ze niet heel veel geleden, maar psychisch was ze een wrak. Het was ook niet niks om op zo’n manier je kind te moeten verliezen.

Toen ik om vijf uur bij Linda arriveerde waren Esther en Judith al druk doende om koffie te zetten. Water voor de thee stond ook al op en op tafel stond een mooie taart met ‘Welkom Thuis’ er op.

Iets over vijf uur hoorden we een auto stoppen en met z’n drieën begaven we ons naar de voordeur. Toen Judith die opende stapten net Linda en Chantal uit de auto. Linda ondersteunde Chantal en voorzichtig kwamen ze op ons toe lopen. Esther en Judith omhelsden Chantal en eventjes stonden ze daar gedrieën te knuffelen. Daarna deden ze een stapje terug en huilend viel Chantal mij om mijn nek.

“Oh Rob,” huilde ze, “hij heeft ‘m vermoord. Marco heeft ons kind vermoord.”

En ze begon onbedaarlijk, tegen mij aangeleund, te huilen. Ik knikte even naar de meiden en achter hen aan liep ik naar de woonkamer waar ik samen met Chantal voorzichtig op de bank ging zitten. Zo bleven wij een hele tijd tegen elkaar aan geleund en we lieten in stilte Chantal haar eerste verdriet weghuilen. Linda serveerde ondertussen de koffie uit, thee voor Chantal, en nadat de eerste huilbui wat was weggeëbd zag Chantal de taart staan. Met een huilerige lach zei ze, “ja thuis. Nooit ga ik meer terug naar die moordenaar. Nooit. Dit is nu mijn thuis. Bij jullie. Dankjewel voor alles. Sorry Rob, dat ik niet wilde dat je naar het ziekenhuis kwam, maar ik kon het even niet aan. En dan die lul. Verschrikkelijk toch dat ik eerst nog een contactverbod moest aanvragen. Wat een land. Ik in het ziekenhuis, ons kind dood, en hij liep binnen een dag al weer vrij rond. Dat kan toch niet,” en weer barstte ze uit in gehuil.

“Nou, van hem heb je voorlopig geen last. Die moet nog zeker een week of zes in het ziekenhuis blijven.”

“Ja, maar hoe?” antwoordde ze snikkend. “Wie kan dat toch gedaan hebben?

De politie is bij mij geweest en ze wilden verschillende dingen weten.”

“Officieel die lieve buurman van je. Die lul die jou verklikt heeft bij Marco. Uit jaloezie.”

“Maar hoezo? Die heeft daar toch niks bij te winnen?”

“Luister schat. Wij zitten hier bijeen en ik zal ’t nu vertellen, want de anderen weten ook nog niet hoe of wat. We nemen allemaal een stuk taart en drinken wat en dan zal ik ’t vertellen. Maar dit alles blijft onder ons, want anders hangen we.”

“Hoezo?” vroeg Chantal.

“Luister.”

Ik vertelde nu hoe het die avond was gegaan. Toen ik met de meiden was overeengekomen dat ik een paar uurtjes zou verdwijnen had ik in mijn schuur wat oude spullen bij elkaar gezocht. Twee paar oude handschoenen, twee maskers van carnaval en een boksbeugel die ik ooit eens had gevonden met wandelen. Daarop had ik mij in donkere kleding gestoken en was naar hun woning geslopen. Met enkele steentjes tegen de ruiten wist ik Marco naar buiten te lokken en daar had ik een ‘hartig woordje’ met ‘m gewisseld. Daarna had ik me verstopt en zoals verwacht, had de buurman wat geluiden gehoord en kwam als eerste aangelopen om te kijken wat er aan de hand was. Van deze gelegenheid maakte ik gebruik om de reservehandschoenen, het andere masker en de boksbeugel in zijn schuur te verstoppen. In de chaos die ontstond toen de ziekenwagen arriveerde wist ik ongemerkt weg te sluipen en ben naar huis gegaan. Mijn eigen masker en handschoenen had ik verstopt onderweg, om die later een keer op te halen en te verbranden.

Thuis schoof ik bij de meiden aan tafel en speelden we nog een tijdje wat spelletjes totdat het laat genoeg was voor de dames om naar huis te gaan, zodat, als ze eventueel opgemerkt zouden worden, ze met recht konden zeggen dat ze tot die tijd bij mij waren gebleven.

De volgende dag was ik al vroeg weer op pad gegaan, had de bewijzen opgehaald en die ergens op een verlaten plek opgestookt en de as begraven.

Toen ik thuiskwam was de politie al aanwezig, sneller dan ik had verwacht, maar die lul van een buurman had meteen geprobeerd om er mij aan te hangen. Dat was dus achteraf heel anders voor hem afgelopen. Zijn vrouw kreeg te horen dat hij al verschillende keren had geprobeerd om Chantal te versieren en pakte haar koffers, waarna de politie ook nog eens ’n keer de bewijzen bij hem vonden. Dat ie zich hier dan maar eens uitlult deze keer.

Verwonderd keek Chantal me aan. “Heb je dat echt allemaal voor mij gedaan?”

“Ja lieverd. Ik had ‘m toch gezegd dat ik langs zou komen als hij jou iets aan zou doen. Weet je nog. Die eerste keer?”

“Ja, nu schiet ’t me weer te binnen. Maar dat had ik nooit van jou gedacht.”

“Van mijn vriendinnen moeten ze afblijven schat. Dan word ik kwaad. Ik zou hetzelfde gedaan hebben voor Linda, Esther en Judith.”

Chantal drukte zich nog vaster tegen me aan.

“Dank je wel Rob. Dank je voor alles.”

“Ben je niet kwaad op me. Het hoort natuurlijk niet wat ik heb gedaan. Maar ik was zo kwaad. Jullie ook niet meiden?”

“Natuurlijk niet lieverd. Dat je zoiets voor ons over hebt zegt toch al genoeg.”

Zo werd het al met al een leuke middag maar toch zeker ook een met ‘n hele treurige ondertoon.

“En wat nu?” vroeg ik.

“Chantal blijft voorlopig hier wonen,” zei Linda. “De kamer is klaar en de scheidingspapieren liggen gereed. Maar die zal Marco voorlopig nog niet kunnen ondertekenen.”

“Nee, ik ga ik niet meer terug naar dat huis,” zei Chantal. “Ik wil daar niet meer naar toe vanwege alle nare gebeurtenissen en herinneringen.”

“Toch zullen we eerdaags jouw spullen op moeten gaan halen.” zei ik.

“Dat weet ik Rob, wil jij dan met me meegaan? Alleen durf ik niet.”

“Natuurlijk lieverd. Dat weet je toch.”

“Maar kom,” zei Linda. “Het is vermoeiend geweest voor Chantal. Ze moet nu gaan rusten. Het zal enige tijd duren voor ze weer de oude is.”

“Maar natuurlijk. Dan stappen wij maar eens op. Morgen komen we weer kijken hoe het gaat. Oké?”

“Prima, tot morgen dan.”

Esther, Judith en ik stonden op en namen allemaal met een liefdevolle tongzoen afscheid van Chantal en Linda voor die dag.

Met zijn drieën gingen we naar huis en spraken nog over het voorgevallene. Thuis haalden we onze honden op, maakten een laatste rondje en weer bij mij aangekomen vroeg ik de twee meiden of ze nog zin hadden in een afzakkertje.

Natuurlijk hadden ze dat en nadat ze hun honden hadden weggebracht kwamen ze weer terug naar mij toe. Daar had ik al een glas wijn voor ze ingeschonken.

“Meende je dat echt Rob? Wat je daarstraks zei?”

“Wat.”

“Dat je dat voor ons ook gedaan zou hebben.”

“Natuurlijk.”

“Wat ben je toch ook een schat.”

En ze vlijden zich aan weerszijden tegen mij aan. Judith begon mij meteen te zoenen en Esther streelde mij zacht.

“Het is al weer even geleden Rob,” zuchtte Esther. “Ik heb wel weer eens zin in je. Die lekkere pik in mijn kutje. Of is die nu het alleenrecht van Chantal?”

“Nee lieverd. Chantal is een prachtige meid, en wij hadden al besloten dat mijn lul niet haar bezit is. Ik mag hem van haar delen met mijn vriendinnen, dus ben maar niet ongerust.”

“Oh gelukkig,” en meteen daalde ze af, ritste mijn broek open en haalde mijn lul eruit. Ik voelde hoe ze hem in haar mond stopte en hem begon te verwennen. Doordat Judith mij zo lekker zat te tongen was hij al begonnen met groeien maar in Esther haar mond stond mijn stang snel op volle sterkte overeind. Ik begon Judith van boven te ontkleden, waarbij ze mij gretig hielp, en daarna ging mijn bovenkleding ook uit. Judith zakte af naar mijn kruis, nam het pijpwerk over van Esther en nu die even vrij was, kleedde zij zich helemaal uit. Esther kwam met haar heerlijke, stevige borsten tegen mij aan zitten en nam het tongwerk over van Judith. Al gauw voelde ik twee handen in de rand van mijn broeken schieten en met een vaardige beweging, terwijl ik even mijn gat van de bank lichtte, ontdeed Judith mij daar van. Opnieuw gleed Esther naar beneden om Judith de gelegenheid te geven om zich van haar onderste kleding te ontdoen en nu lagen we alle drie naakt op de bank. De twee verwenden mijn lul op heerlijke wijze en ik lag achterover op de bank te genieten. Totdat ik voelde dat ik het niet lang meer vol zou gaan houden. Mijn orgasme naderde snel, want het was toch al weer een paar dagen geleden sinds ik seks had gehad, vanwege alle strubbelingen, en mijn ballen waren behoorlijk gevuld. Ik duwde hen beiden weg en zei, “komop meiden, naar bed. Daar liggen we een stuk gemakkelijker en dan hoeven we straks ook niet meer te verkassen. In ons nakie gingen we naar boven en ik bewonderde die vier heerlijke billen voor mij op de trap.

Judith lag als eerste op bed met de benen wijd en ik wist wel wat ze van mij verwachtte. Ik dook onmiddellijk tussen haar benen en begon van haar heerlijke pruimpje te smikkelen. Ik likte, knaagde en zoog dat het een lieve lust was en haar heerlijke sap begon te stromen. Dit was bij verre het lekkerste pruimensap dat ik ooit had geproefd. Daar kon echte niet tegenop. Esther zoende met Judith en kneedde haar borsten. Ze rolde de tepels tussen haar vingers, nam af en toe zoveel borst in haar hand als mogelijk was, maar die handen waren natuurlijk veel te klein om die heerlijke meloenen in hun volheid te kunnen omvatten. Judith onderging onze handelingen en genoot ten volle. Mijn middelvinger gleed nu haar sappige kut in en al spoedig had ik dat kleine ribbelige plekje gevonden. Daar begon ik heel zacht aan te krabben, waardoor Judith meteen verstijfde. Met de duim van mijn andere hand begon ik nu haar knopje te omcirkelen en ik voelde dat de eerste spieren zich begonnen te roeren. Nu krabde ik van binnen nog wat harder, en buiten wisselde ik de cirkelbewegingen af met zachte kusjes, beetjes en af en toe zoog ik haar klitje zo ver mogelijk in mijn mond.

Ook Esther verhevigde haar aanvallen op mond en borsten en Judith ging helemaal over de rooie. Kreunend en zachte gilletjes slakend kwam ze klaar en ik had moeite om de overvloedige sapproduktie te verwerken. Ik likte zoveel mogelijk op maar kon niet voorkomen dat er zich een behoorlijk natte plek in mijn onderlaken ontwikkelde. Nadat Judith was bijgekomen, was het de beurt aan Esther om verwend te gaan worden. Ik ging schrijlings over haar zitten, duwde haar borsten tegen elkaar en stopte mijn lul daartussenin. Langzaam begon ik nu tussen haar tieten te neuken, en toen Esther dit doorkreeg nam ze de taak van mijn handen over en begon zelf met haar borsten te spelen. Dan drukte ze ze wat vaster bij elkaar en daarna liet ze weer wat meer ruimte vrij. Judith lag ondertussen haar kutje te verwennen en ik meende te voelen dat ze met enkele vingers op en neer aan het pompen was. Ik kon natuurlijk niets zien, omdat ik met mijn rug naar haar toe zat.

Rustig aan bleef ik mijn lul tussen die twee tieten heen en weer schuiven en af en toe kwam mijn eikel tot aan haar mond, waar zij er dan een likje aan gaf. Dit was zo’n heerlijk gevoel dat ik dacht hiermee uren door te kunnen gaan, maar ik voelde dat ook Esther haar hoogtepunt aan het naderen was. Judith merkte dat natuurlijk ook en vingerde nog steviger door, wat resulteerde in een spetterend orgasme van Esther. Ik bleef ondertussen die lekkere tieten doorneuken totdat ze weer wat bekomen was.

“En nu jij Rob. Jij hebt nog niet geschoten. Jouw ballen zullen wel strak staan na al die tijd niet meer geneukt te hebben. Als je wilt mag je hem in mijn kontje leeg knallen. Wil je dat Rob? Ik zou het wel fijn vinden, maar in mijn kutje mag ook hoor.”

Lachend keek ik Judith aan. “Jij heet ding. Ik zei je toch al dat als je dit eenmaal gewend was, je niks anders meer zou willen. Vooruit, op je knieën.”

Razendsnel zat Judith op handen en voeten voor me, met haar lekkere kont naar achteren. Ik bewonderde eerst even die stevige billen, liet er mijn handen overheen glijden en terwijl ik mijn lul alvast tussen haar benen duwde kneedde ik die massieve kont. Ik voelde even aan haar kutje en dat was al weer kletsnat van opwinding. Even mijn lul daarin, vochtig maken, wat geil om en in haar sterretje smeren en mijn eikel tegen haar kringspier. Zachtjes duwde ik door en al redelijk snel floepte hij naar binnen, waarna ik rustig de rest van mijn leuter liet volgen. Rustig begon ik nu op en neer te bewegen en Judith schommelde even met haar heupen om aan het gevoel van mijn bewegende pik te wennen. Ze kreunde goedkeurend en dat was voor mij het teken om wat sneller te gaan. Esther ging nu onder Judith liggen, schoof een kussen onder haar hoofd zodat ze wat hoger kwam liggen en begon die omlaag hangende borsten te likken en te kussen, af en toe afgewisseld met een tongzoen van Judith. Binnen de kortste keren waren we heerlijk met elkaar bezig en ons gezamenlijke ritme verhoogde de intensiteit van ons genot.

“Godverdomme nog aan toe! Wat is dat hier voor smeerlapperij. Dacht ik het niet,” hoorde ik ineens de krijsende stem van Bettie.

“Hey Bettie! Wat doe jij hier? Je zat toch in Singapore?”

“Maar wat moet dat hier. En wat zie ik nu. Zit jij in haar kont? Wat een smeerlapperij. En nog wel met twee wijven. Mijn god Rob, wat doe je me aan?”

“Helemaal niks hoor, wil je meedoen?”

“Meedoen? Ben je helemaal besodemietert. Flikker die wijven eruit Rob. Oh nee. Wacht. Ik ga zelf wel.”

“Dat is goed Bettie. En nog iets. Je was vanmiddag zo snel weg dat ik niet de kans kreeg om iets te zeggen. Je hoeft ook niet meer terug te komen, want ik heb iets veel beters gevonden. Zie je hoe heerlijk ik hier lig te neuken. Het is uit tussen ons. Flikker maar gewoon op en ik laat wel weten wanneer je je spullen op kunt komen halen.”

Mijn lul zat nog gewoon in Judith haar reet en ik maakte enkele op en neer gaande bewegingen.

“Wat, jij, lul. Ik maak ’t zelf wel uit. Dat hoef jij niet te doen hoor. Vieze vuile smeerlap. En in haar kont nog wel. Bah.”

“Nou, Bettie, ben je er nog? Wil je meedoen of vertrek je, want ik wil mijn twee schatten nog eventjes heerlijk doorneuken. Of wil je kijken?”

“Jij, jij, vieze vuile gore rotzak,” en ze draaide zich om en liep aan. De deur knalde achter haar dicht, onder hoorde ik ook nog een paar deuren knallen en toen vloog er een auto met piepende banden de straat uit.

“Zo lieverds. En dat was nou Bettie. Fijn dat jullie kennis gemaakt hebben.”

“Nou, wat een ijskonijn,” zei Esther. “Niet dat ik blij geweest zou zijn als ik mijn vent zo aan zou treffen, maar ja.”

“Dit was opgezet. Ze zei laatst dat ze twee weken weg zou gaan, en nu staat ze ineens hier. Dat klopt niet. Ze heeft me inderdaad laten bespioneren. Maar door wie?”

“Er staat wel tegenover dat je nu ineens weer vrijgezel bent jongen,” zei Judith lachend. “Het is vanaf nu mooi afgelopen met vreemdgaan viezerik. Kom, neuk mijn kontje maar eens lekker door op je herwonnen vrijheid.”

Lachend zette ik mij weer in beweging. Al snel hadden we ons gezamenlijk ritme weer gevonden en was ik Judith haar kontje aan het berijden. Ze begon steeds heftiger tegen te stoten, en elke keer als ze zich wat voorover boog om even met Esther te tongen, kwamen die billen iets strakker staan en omsloot haar darm mijn lul nog vaster. Steeds heftiger bonkten we nu tegen elkaar en mijn ballen kletsten volop tegen haar kutje aan. Nu begonnen mijn ballen toch echt over te koken en wat ik ook probeerde, er was geen houden meer aan. Met kracht spoot ik al mijn zaad in haar darm en toen ik helemaal leeg gelopen was trok ik mijn lul terug uit haar kont. Judith liet zich half naast Esther vallen en terwijl mijn zaad langzaam uit haar sterretje liep, de vlekken in het onderlaken nog weer vergrotend, ging Esther even naar de badkamer om terug te komen met een nat washandje, waarmee ze mijn lul weer in een nette staat bracht.

Esther ging weer even met Judith aan de slag en terwijl ik bij lag te komen van mijn orgasme, keek ik genietend hoe die twee met elkaar begonnen te scharen. Ze duwden hun kutjes tegen elkaar en wreven en draaiden zodanig dat hun clitjes regelmatig stevig over elkaar heen wreven. ‘Nondeju’, dacht ik bij mezelf, ‘wat is die Judith toch snel vooruit gegaan. Wat die in zo’n korte tijd niet allemaal geleerd heeft van Esther’.

Dat aanschouwend begon mijn pik al weer voorzichtig te groeien, en terwijl ik er mee begon te spelen en genoot hoe die twee elkaar tot een hoogtepunt wreven, groeide hij opnieuw tot volle sterkte. Hevig kreunend genoten mijn twee lieve schatten van hun volgende orgasme en ik vroeg me af hoe ik toch in godsnaam al die tijd, voordat ik hun leerde kennen, was doorgekomen.

“Zo,” zei Esther, en nu wil ik die lekkere pik toch echt in mijn kut voelen. Ik wil weer weten hoe het is om helemaal te worden opgevuld. Het is zo heerlijk vrijen met een vrouw, maar die pik kan ik echt niet missen. Blijf lekker liggen Rob, dan doe ik het werk wel. Want jij moet natuurlijk over je verdriet heenkomen, vanwege je verbroken relatie,” voegde ze er nog wat sarcastisch aan toe met een gemene lach.

Ze ging schrijlings over mij heen zitten en ik voelde hoe twee handen mijn lul vastpakten en die voorzichtig tegen Esther haar kutje aanduwde. Toen ik even keek zag ik hoe Judith Esther aan het helpen was en ik sloot genoegzaam mijn ogen weer. Met een schok voelde ik hoe Esther haar billen op mijn bovenbenen kletsten en ik realiseerde me dat ze mijn lul in een keer in zich had opgenomen. Dit ging ook makkelijk want ze was klets en kletsnat. In een rustig tempo begon ze mij te berijden en toen voelde ik hoe Judith haar lippen op de mijne plaatste en haar zoekende tong baande zich een weg naar binnen al waar zij in een hevig gevecht verwikkeld raakten. Esther leunde met haar handen op mijn borst en toen ze de voor haar gemakkelijkste positie had gevonden begon ze me steeds wilder te neuken. Ik hoorde het soppen van haar kut en het kletsen van haar borsten. Maar ik moest nu mijn aandacht verdelen tussen mijn twee heerlijke nimfen. Judith haar mond en borsten, en de zuigende en pulserende kut van Esther. Aangezien ik nog niet zo lang geleden mijn kruit al een keer verschoten had, kon ik het nu natuurlijk wel een stuk langer volhouden. Het zweet gutste van Esther haar lichaam en ook ik hield ’t niet helemaal droog meer. Maar toen brak toch echt het moment aan dat mijn ballen hun laatste beetje zaad voor vandaag produceerden en toen ik dat diep in Esther haar kut spoot kwam ook zij gierend klaar.

Ze bleef nog zeker ’n minuut of vijf, zes, zo op me zitten en toen liet ze zich zomaar van me afvallen, aan de andere zijde dan waar Judith lag. Mijn lul floepte uit haar kutje en een klein stroompje zaad voegde zich bij de vlek die zich al in het onderlaken bevond. Nog even lagen wij hijgend tegen elkaar, ieder met onze eigen gedachten, maar de man met de hamer stond voor ons alle drie klaar. Douchen en verschonen zou morgen moeten gebeuren want we waren allen diep in dromenland, waar ik droomde van mijn nieuw herwonnen vrijheid.