De volgende morgen werden wij wakker van het gepiep van Rex. Nou ja, morgen. Het liep al aardig richting middag en wij hadden ons ochtendtochtje gemist. Nee, het was niet altijd even handig om een hond te hebben.

Ik glipte even uit bed, ging naar beneden, haalde Rex aan en gaf hem z’n eten, waarna ik de achterdeur opende zodat hij zijn ergste nood kon lenigen.

Daarna ging ik terug naar boven waar ik mijn twee geliefden al zo’n best met elkaar hoorde kwetterden. Waar ik had gedacht dat ik nog even terug kon kruipen tegen die lekkere lijven aan, vergiste ik me zwaar, want ze waren al bijna klaar met het verschonen van mijn bed.

“Zo,” zei Judith, “even die rommel in de wasmachine, douchen en dan naar huis voor de hondjes.”

“Ik heb een idee,” zei Esther. “Als jullie mijn hond even mee willen nemen, dan rij ik naar de winkel, haal wat verse broodjes en zo en dan vraag ik aan Linda of we daar kunnen komen brunchen. Dan kunnen we met zijn vijven jouw vrijheid vieren Rob.”

Judith en ik vonden dit wel een leuk idee en stemden er direct mee in. We douchten ons, gingen naar beneden waar we onze kleren bijeen zochten en ons aankleedden en gingen op pad. Lekker samen keuvelend, hand in hand, want nu mocht het, liepen Judith en ik te wandelen met onze drie honden. Dit ging goed, want omdat wij zo vaak samen optrokken waren die aan elkaar gewend en ze speelden en renden samen dat het een lust voor het oog was. Zij konden net zo goed met elkaar opschieten als hun baasjes.

Ik kreeg een appje dat Linda het goed vond en Judith en ik bogen af om een eind aan onze wandeling te maken. Bij Linda werden we opgewacht door een paar dolblije meiden die mij feliciteerden met mijn nieuwe vrijheid en ze hadden in de tussentijd een kleine feestbrunch gemaakt. Chantal viel al snel om mijn nek en fluisterde, “is het echt waar Rob? Ben jij nu weer beschikbaar. Oh, ik wilde dat mijn scheiding ook al rond was.”

In een opperbeste stemming sloten wij de gezellige middag af, waarin lekker was getafeld, serieus gepraat en zeker de nodige knuffels en liefkozingen niet ontbraken. Het was ook fijn om te bemerken dat Esther, Judith en Linda er geen probleem van maakten dat Chantal en ik steeds meer een stelletje begonnen te worden. Maar we hadden wel afgesproken dat Chantal voorlopig bij Linda bleef wonen zodat wij alles konden laten bezinken en zij herstellen van de afgelopen tijd. Daarna konden wij dan wel gaan bekijken hoe we de zaken zouden gaan aanpakken.

Toen ik vroeg in de avond alleen thuis zat, controleerde ik mijn telefoon even en zag dat ik een hoop appjes had gekregen Bettie, variërend van vies vuil zwijn, tot ik hoop dat je kapot valt. Ik wiste alles zonder ze allemaal te lezen en besloot om haar spullen bijeen te gaan zoeken, zodat ze die zo spoedig mogelijk kon komen ophalen.

Drie dagen daarna vroeg Chantal mij of ik mee wilde gaan naar haar huis om spullen op te gaan halen. Natuurlijk wel en we mochten de auto van Linda gebruiken. Het was niet zo ver, maar om alles met de hand over te huizen ging toch wel wat ver.

Toen wij voor het huis stopten zagen we links en rechts wat gordijnen bewegen van de nieuwsgierigen uit de buurt. Die zouden straks weer een hoop te roddelen hebben, aangezien Chantal en ik expres hand in hand naar de voordeur toeliepen en binnen gingen. Ik zag nu voor het eerst de binnenkant en het was inderdaad zoals Chantal het had beschreven. Een dooie kille bedoening met veel kitsch en goedkope spullen. Nou ja, veel, datgene wat aanwezig was dan, want er hing en stond weinig voor zo’n kast van een huis. Wat een steriele omgeving. Ik kon me wel voorstellen dat Chantal hier nooit had kunnen aarden.

Bij de trap bleven we even staan en ik zag dat Chantal het even te kwaad kreeg. Hier was ze haar kind verloren. Ik legde mijn arm om haar heen voor troost en spontaan begon ze weer te huilen. Dat kon ik me wel voorstellen en haar troostend bleven we daar even staan, alsof we stilletjes afscheid namen van het kind. Chantal had dat nog niet kunnen doen, aangezien ze in het ziekenhuis lag toen de kleine gecremeerd was en ik kon me voorstellen hoe ze zich moest voelen nu. Maar ik was er voor haar en zou haar steunen, zoveel ik kon.

Na een half uurtje daar gestaan te hebben, met onze eigen gedachten tussen ons inhangend, met mijn arm om haar heen en haar snikkende hoofd tegen mijn schouder, besloot ik toch om haar mee te nemen en wat spullen bijeen te zoeken.

Eerst gingen we naar de slaapkamer waar we haar kleren en toiletartikelen in enkele koffers propten. Een groot gedeelte, wat ze van Marco had gekregen, liet ze hangen want dat wilde ze nooit meer dragen. De koffers brachten we naar de hal en daarna liepen we rond door het huis om te kijken wat ze nog meer mee wilde nemen. Dat was niet veel, want bijna alles was van Marco en daar wilde ze absoluut niks van hebben. Nu was het meeste ook wel zo’n grote rommel dat ik zoiets ook niet gewild zou hebben, zelfs als al het voorgaande niet gebeurd was, maar dat terzijde.

Als laatste gingen we het kantoor binnen. Chantal rommelde door de papieren om te kijken of er nog spullen van haar tussen zaten maar vond niet veel. Wel stuitte ze op een kistje met daarin een sleutel van het een of andere kluisje.

“Ik wist helemaal niet dat die lul een kluis had,” mompelde ze.

“Heeft ie er een bij de bank dan?” vroeg ik.

“Niet dat ik weet.”

“En je weet helemaal niet waar het zou kunnen zijn?”

“Nee, ik heb er nooit een gezien. Maar hem kennende zal het niet ver weg zijn. Hier in het kantoor mocht ik nooit komen, tenzij hij aanwezig was.”

“Hm, eens denken.” En al nadenkend liet ik mijn blik door het vertrek gaan. Mijn oog viel op een schilderij van een oudere man.

“Chantal, wie is die kerel daar op dat schilderij?”

“Dat was die lul zijn vader. Die is een jaar of drie geleden overleden. Dat was ook al zo’n smeerlap. Waarom?”

“Ik weet ’t niet. Was die zo belangrijk voor ’m?” vroeg ik terwijl ik naar het schilderij liep, want er viel me iets op.

“Die zat vroeger mee in de zaak, of liever, die gek bij zijn vader, maar toen die stierf ging het al snel bergafwaarts met de zaak.”

Toen ik beter keek viel me pas op dat het schilderij niet hing, maar met een scharnier aan de muur was bevestigd. Toen ik het wegklapte werd er inderdaad een kluis zichtbaar. ”Hier Chantal. Ik heb ‘m gevonden, kom eens met de sleutel.”

De sleutel paste, maar toen ik hem omdraaide sprong er een klepje open met daarachter een toetsenbordje. Kut, een codeslot.

“Kijk eens of hij inderdaad zo stom was. Misschien zit de code ook wel in het kistje.”

Maar dat was jammer genoeg niet het geval.

“Mmm, eens denken. Wat zou het kunnen zijn? Het is een achtvlakkig display. Dus hoogstwaarschijnlijk acht cijfers. Denk eens na lieverd.”

“Probeer zijn verjaardag eens?”

Chantal gaf mij de getallen maar toen ik ze intoetste bleken het niet de juiste.

“En mijn verjaardag? Laat mij eens even Rob. Shit, nee. Ook niet.”

“Trouwdatum misschien?”

“Nee, ook niet.”

“Verlovingsdatum? De dag dat jullie elkaar leerden kennen? Nog speciale dagen die je zo te binnen schieten, of misschien een bepaalde getallenreeks. Want het hoeft niet per se een datum te zijn.”

“Nee, dat geloof ik niet. Het moet iets gemakkelijks zijn. Anders kan hij het ook niet onthouden. Zo slim is ie niet. Maar wat dan verdomme?”

Diep nadenkend stonden we een tijd voor de kluis.

“Verrek, stom, stom, stom,” riep ik ineens. “Probeer eens de verjaardag van die ouwe. Dat schilderij van hem hangt hier niet voor niks.”

“Nee, ook niet. Kut, wat kan ’t dan toch zijn?”

“En de datum van overlijden dan?”

Linda toetste de nummers in en ‘klik’ daar sprong de deur open. Ze opende de deur helemaal en totaal verbijsterd deed ze een paar passen achteruit. De kluis was gevuld met geld, een paar baren goud, gouden en zilveren munten, allerlei pillen en zakjes wiet. En daar bovenop lag een pistool.

“Maar, maar,” stamelde Chantal, “hier ligt voor een kapitaal. En die pillen, dat pistool. In godsnaam, wat betekent dit Rob?”

“Wist jij hier niks van af, schat?”

“Nee, niks. Zou hij dan dealen?”

“Laat mij alsjeblieft even kijken. Mag dat?”

“Natuurlijk. Kom maar.”

Ik inspecteerde de inhoud, maar naar mijn idee lagen er te weinig drugs om te kunnen dealen. Mijn veronderstelling was dat het voor eigen gebruik was.

“Wist jij dat hij gebruikte, Chantal?”

“Nee. Ik vermoedde wel iets, maar zeker weten deed ik het niet. Hij was af en toe zo helemaal anders, agressief en zo. Veel erger dan normaal. Maar dat geld dan?”

“Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar ik vermoed dat ’t daarom zo slecht ging met de zaak. Hij heeft er steeds meer geld uitgetrokken om de zaak te kunnen laten ploffen. Straks gaat hij failliet, de schuldeisers hebben niets, en hij heeft hier een stapel zwart geld liggen en lacht iedereen uit. Dat is de enige reden die ik kan bedenken.”

“Maar hoe weet jij dat het zwart geld is?”

“Denk eens na lieverd. Je mag maar een paar duizend euro contant thuis hebben liggen van de fiscus. En hier ligt meer, heel veel meer. En dan dat wapen. Dat is niet omdat het allemaal eerlijk is. Weet je echt helemaal zeker dat je niet wist dat er een kluis aanwezig was?”

“Vertrouw je me niet Rob?”

“Dat wel, maar ik wil zeker weten dat er geen enkele kans is dat jij hier van af wist.”

“Nee, echt niet, maar waarom?”

“Omdat we nu moeten beslissen wat we er mee gaan doen.”

“Hoezo?”

“Luister, schat. Jij hebt niks meer als je straks de deur achter je dicht trekt, en je zult toch iets moeten hebben om van te leven. Zolang je bij Linda woont, zul je ook geen uitkering krijgen, zo werkt dat nu eenmaal. En je kunt ook niet altijd op haar zak teren. Maar hier ligt jouw toekomst. Niemand weet hier vanaf, alleen Marco.”

“Ja, die lul.”

“Luister, als wij dit meenemen kunnen we hem totaal afbreken. Dan zal hij failliet gaan en aan de grond komen te zitten. Dit is de manier om hem terug te pakken. Jouw enige mogelijkheid voor zover ik het kan bekijken. Om wat hij jou heeft aangedaan, heeft afgenomen. En dan hoef jij je voorlopig ook geen zorgen te maken over de nabije toekomst. Later zien we dan wel weer.”

“Denk je echt Rob? Maar wat als hij erachter komt? Als hij achter mij aankomt?”

“Je weet hoe dat de vorige keer is afgelopen. En hij kan niks bewijzen. Er geen rechtszaak van maken, want dit is zwart. Niet geregistreerd dus.”

“Wat denk jij Rob?”

“Dat heb ik net gezegd, maar het is jouw beslissing, niet de mijne. Ik sta achter je, wat je ook besluit, maar het moet wel jouw besluit zijn, zodat je het mij later nooit kwalijk kunt nemen.”

“Laat me nog even denken Rob. We lopen nog een keer het huis na, kijken of ik niks vergeten ben, en dan kijk ik wat ik er mee doe. Goed?”

“Mij best lieverd. Doe maar rustig aan, we hebben de tijd.”

Op ons gemak liepen we het huis nog een keer na en Chantal vond nog een paar dingetjes die ze de moeite waard vond om mee te nemen, maar nu moest ze toch eindelijk gaan beslissen wat ze met de inhoud van de kluis zou gaan doen.

“We nemen ’t mee,” zei ze uiteindelijk, “dat die klootzak toch sterft. Met mij heeft ie ook nooit medelijden gehad.”

“Ik heb boven een mooie koffer zien staan,” zei ik, “wacht maar even, dan haal ik ‘m wel.”

Even later hadden we de complete kluis geleegd in de koffer en nadat we die bij de rest van de spullen hadden gezet ging ik terug het kantoor in, verwijderde alle vingerafdrukken in en rondom de kluis en sloot hem weer af. Daarna veegde ik het schilderij schoon, legde de sleutel weer in het kistje en borg dat weer netjes op, nadat ik ook dat alles had gereinigd. Daarna trok ik de deur dicht en propte de doek bij de rest van de spullen.

Ik ging naar buiten en reed de auto achteruit naar de voordeur, daarbij de stoep en het gazon beschadigend, maar wat interesseerde mij dat. We zouden hier nooit meer terugkomen waarschijnlijk. Op ons gemak laadde ik de spullen in de auto terwijl Chantal alvast plaatsnam op de bijrijdersstoel, om de mensen die naar buiten waren gekomen te ontlopen. Ze had nu geen zin in die confrontatie. Toen alles ingeladen was trok ik de deur dicht, draaide hem op slot en de sleutel schoof ik door de brievenbus naar binnen. Daar waren we ook mooi van af. Ik stapte in de auto, startte en we reden weer terug naar Linda.

“Chantal, we houden voorlopig stil wat we uit de kluis gehaald hebben. Daar zoeken we een veilig plekje voor en later kijken we wel wat we er mee gaan doen. De drugs ruimen we in ieder geval meteen op en van het wapen probeer ik ook af te komen, zodat we alleen het geld en de edelmetalen nog hebben.”

“Dat is goed Rob.”

Bij Linda pakten we alles weer uit de auto en sjouwden het naar binnen. De kleren en zo zetten we klaar om naar boven te brengen en de rest konden we kwijt in een hoek van het berghok.

“Wat moeten we met deze koffer?” fluisterde Chantal nog zacht.

“Als jij vast met Linda de andere koffers naar boven brengt, haal ik er de drugs en het pistool uit, en dan zoek ik er wel een plaatsje voor waar hij voorlopig veilig is. Moet ik er ook wat geld voor je uithalen voor de eerstkomende tijd?”

“Dat is goed Rob. Kijk maar. Ik vertrouw je.”

Chantal vroeg aan Linda of ze mee wilde gaan voor de andere koffers en ik haalde snel de drugs en het pistool uit de tas, samen met vijfduizend euro. Daar zou Chantal een tijdje van kunnen leven, en dan hoefde ze ook niet telkens weer opnieuw in de koffer te gaan voor geld. Ik had al snel een mooi plaatsje gevonden en even later was hij niet meer te zien. De andere spulletjes die ik er uit had gehaald wikkelde ik in wat oud papier en stopte dat toen in een plastic tasje, zodat ik dat straks ongemerkt mee zou kunnen smokkelen.

Ik vervoegde me nu bij de dames, die nog op Chantal haar kamertje bezig waren en hielp mee de laatste spulletjes aan kant te doen.

“Zeg Linda, zou jij wat te drinken willen maken, of heb je zin om ’n keer bij mij op de koffie te komen?” vroeg ik.

“Gosh ja, Rob. Dat lijkt me leuk. Ik ben al die tijd nog niet bij jou binnen geweest. En nu je vrijgezel bent kan dat natuurlijk wel.”

Linda draaide zich om en zei, “dan ga ik alvast naar beneden zodat jullie nog even alleen kunnen zijn. Tot zo.”

Toen ze weg was vroeg ik aan Chantal of ze een juwelenkistje had of iets dergelijks en toen ze dat liet zien stopte ik er vlug het geld in.

“Zo, voor noodgevallen.”

Chantal kwam tegen me aan staan en drukte een zoen op mijn mond.

“Bedankt Rob, ik zou niet weten wat ik zonder jou moest doen.”

We zoenden en knuffelden even, maar wilden Linda niet te lang laten wachten.

Tien minuten later waren we op weg naar mij. Meteen dat we de straat inliepen zag ik een bekende auto voor de deur staan. Kut, Bettie. Maar ja, dat ze maar stikte. Ik zei even tegen mijn begeleidsters dat Bettie waarschijnlijk haar spullen op kwam halen en dat ze zich niet moesten laten overbluffen.

Ik opende de deur en verraste meteen Bettie die met wat spulletjes naar buiten wilde lopen.

“Wat is dat?” vroeg ik.

“Oh eh, wat spulletje die ik graag mee wil nemen.”

“Daar in die hoek staan jouw spullen, voor de rest blijf je overal vanaf. Heb je al andere dingen in de auto gezet?”

Aan haar rode hoofd zag ik dat ik gelijk had.

“Dan wil ik toch wel eens eventjes zien wat je al allemaal hebt meegenomen. Wat dacht je, hij is toch niet thuis, dan kan ik hem net zo goed bestelen?”

“Maar Rob…” pas toen merkte ze Chantal en Linda op die stilletjes waren binnen gekomen. “Wie zijn dat nu in godsnaam weer Rob. Verdomme, hou jij er een hele harem op na?” hijgde ze uit.

“Dat zijn mijn andere vriendinnen ja, iets op tegen?” grijnsde ik. “Lever trouwens eerst maar eens de sleutel in, want ik wil niet dat je hier nog ooit zo ongemerkt binnen kunt komen.”

Gedwee stak ze mij haar sleutel toe die ik meteen doorgaf aan Chantal.

“Hier lieverd, dan kun je altijd bij mij binnen komen als je zin hebt,” en ik genoot van die valse grijns die nu op Bettie haar gezicht verscheen.

“En nu naar jouw auto. Eens kijken wat je hebt gejat.”

“Gejat? Hoezo gejat?” schreeuwde ze.

“Nou, daar staat een tas met jouw spullen. Alles wat jij meer mee wilde nemen is diefstal. Dus gejat ja.”

En ik liep voor haar uit naar de auto. “Openmaken,” gebood ik haar toen ik voelde dat hij gesloten was.

“Maar Rob…”

“Openmaken Bettie, en vlug. Of moet ik de politie bellen?”

Geschrokken ontsloot ze nu toch vlug de auto en toen ik er snel inkeek zag ik nog wat kleine dingetjes liggen, die wij ooit gezamenlijk hadden gekocht. Niets waardevols en voor mij ook van geen enkele waarde, financieel noch emotioneel.

“Nou, als je dat zo graag hebt, dan neem ’t maar mee, maar wat binnen staat blijft binnen, begrepen. Heb je die tas die ik heb klaar gezet?”

Ze knikte van ja en toen zei ik, ”Het was leuk zo lang ’t duurde Bettie, maar ik was dat gezeur en gezeik van je spuugzat. Ik ben blij dat ik er een punt achter gezet heb, en ik wil je nooit meer zien. En vertel die spion van je maar dat ie alles mag doorvertellen, daar heb ik schijt aan. Oké? Het ga je goed.”

Ik zag dat ze kleurde, dus nu wist ik zeker dat ze hier iemand kende die mij in de gaten hield. Ik draaide me om en liep naar de deur.

“Dus dit was ’t dan?” hoorde ik haar nog zeggen voordat ik de deur achter me dichtsloeg. Even later klonk het starten van haar auto en ze reed met een rotvaart mijn leven en de straat uit.

“Was dat niet een beetje cru?” vroeg Linda me even later,

We zaten lekker met z’n drieën bijeen, koffie te drinken die mijn twee lieverds in die tussentijd gezet hadden.

“Vind je?”

“Nou ja, eerlijk gezegd was jij degene die vreemd ging.”

“Dat wel, maar zij vergalde de laatste tijd mijn leven toch ook behoorlijk. Dat eeuwige gezeur van d’r. Ik had ’t helemaal gehad. En toen Esther en jullie in mijn leven kwamen, besefte ik pas goed wat ik al die tijd had gemist. Wat een wereld van verschil, in vergelijking met dat ijskonijn. Echt. Jullie weten lang niet alles hoor.”

“Dan zullen we ’t er niet meer over hebben,” zei Chantal, “je bent er nu vanaf en dat is het enige wat telt. En die spion van haar vinden we ook nog wel.”

“Verdomme,” zei Linda ineens, nadat ze op haar telefoon had gekeken. “Ik moet naar huis. Henry komt nog eens thuis en misschien kan ik er nu achter komen wat er aan de hand is. Sorry jongens. En Rob, je zit leuk te wonen. Ik hoop dat ik nog eens terug mag komen, maar dan wat langer. Nogmaals sorry,” en ze nam met een lichte zoen afscheid van Chantal. “Blijf jij nog maar even lekker hier schat, en geniet er van. Ik zie je straks wel ’n keer verschijnen. Afgesproken? Je weet wat we hebben afgesproken.”

“Tuurlijk lieverd. Ik kom bij jou slapen hoor,” antwoordde die lachend.

Ik liep met Linda naar de deur om haar uitgeleide te doen en daar namen we met een intense zoen afscheid, met wijdopen deur, laat die spion maar eens genieten.

“Ik breng haar straks naar huis Linda, als ik mijn laatste rondje doe met Rex. Kijk jij eerst maar eens of je met Henry verder komt. Tot straks,” en ik keek haar even na toen ze de straat uitliep. Zwijgend stond ik even na te genieten van mijn lekkere vriendin. Wat zag ze er toch prachtig uit zo. Maar al gauw draaide ik me om, sloot de deur en ging weer bij Chantal op de bank zitten.

“Zo lieverd,” fluisterde die, “eindelijk weer een paar uurtjes alleen,” en ze kuste me met die heerlijke lippen. “Ik beloof niks Rob, maar ik wil wel proberen om te kijken of ik al weer seks kan hebben. Ik heb er tot nu toe nog niet echt zin in gehad, na al die ellende, maar ik wil er eerlijk gezegd ook niet al te lang mee wachten, of vind je het raar?”

“Nee liefste. We kijken wel waar het schip strand. Als je maar eerlijk aan blijft geven waar je grens ligt. Liever wat langer wachten, dan nu te overijlen.”

“Wat ben je toch ook altijd een lieverd,” en haar tong drong diep door in mijn mond. We genoten zo een hele tijd van elkaar, terwijl we elkaar ook zachtjes streelden. Chantal begon al een blosje te krijgen en opeens voelde ik hoe ze mijn broek losmaakte, mijn lul naar buiten haalde en hem met zachte rukjes hard maakte. Toen hij goed genoeg aanvoelde voor haar, verbrak ze onze kus en begaf zich met die heerlijke mond naar mijn lul, die al na een paar likjes naar binnen gleed. Ik zag haar lekkere kopje op en neer gaan, toen ze me begon te pijpen. Daar kon ik elke keer weer zo van genieten. Af en toe stopte ze even om dan met haar tong om en over mijn eikel te likken, met af en toe een korte tussenstop bij mijn toompje. Af en toe voelde ik zelfs het puntje van haar tong in mijn pisgaatje gaan. Met haar hand maakte ze zachte aftrekbewegingen om mijn stam. Langzaam voerde ze het tempo op en ik begon al langer hoe dieper te zuchten en te kreunen, maar toen ik voelde hoe mijn ballen begonnen te borrelen maakte ik er toch met pijn en moeite een einde aan.

“Kom schat, zullen we naar boven gaan. Het is hartstikke lekker, maar ik wil mijn kruit nog niet verschieten, dat bewaar ik liever nog even, als je het niet erg vindt?”

“Mmm, jammer, ik wilde je zaad wel weer eens proeven schat, maar goed, naar boven dan.”

Overdreven sexy, heupwiegend en af en toe naar mij omkijkend ging ze mij voor de trap op, zodat ik een mooi uitzicht had op haar heerlijke kontje. Ik kon het niet laten om er af en toe een keer lekker overheen te strelen. Eenmaal op de slaapkamer hadden we al snel onze kleren uit en Chantal ging languit op het bed liggen met de benen wijd gespreid. Ik wist zodoende gelijk wat er van mij werd verwacht en ik had daar geen hekel aan. Op mijn knieën ging ik tussen haar benen zitten en bewonderde haar mooie kutje. Dat was nog net zo mooi als van tevoren en mijn ogen gleden over die mooi aaneengesloten lipjes, het ingekapselde klitje en haar leuke venusheuvel. Voorzichtig opende ik haar spleetje met een paar vingers, terwijl ik haar in de ogen keek. Met een licht gebaar gaf ze me te kennen dat ik verder mocht gaan. Ik wilde natuurlijk niet overijlen nu, de eerste keer na haar ‘ongeluk’ en ging dus heel voorzichtig te werk. Mijn lippen sloten zich om haar kutlippen en die duwde ik voorzichtig met mijn tong uit elkaar. Rustig liet ik mijn tong haar kutje binnenglijden, waar ik haar eerste vocht al kon proeven. Ze was nog niet zo nat als anders, maar dat begreep ik wel. Ik breidde mijn liksessie uit en mijn tong gleed tussen haar lipjes, door haar spleetje, naar het klitje en van daar weer terug, maar nu verder naar haar sterretje. Dit herhaalde ik een aantal malen en haar vochtproduktie begon steeds meer op gang te komen. Ik begon wat harder te drukken met mijn tong, tijdens het likken en met mijn duim begon ik nu haar klitje zachtjes te verwennen. Er kwam steeds meer vocht en ze werd hoe langer hoe natter. Ik vond het langzaam tijd worden om een vinger naar binnen te laten glijden, en dat ging zo soepel dat een tweede en derde al snel volgden. Ik vingerde haar in een rustig tempo. Aan haar gezucht en gekreun, evenals haar steeds overvloediger stromende geil, merkte ik dat ze er nog steeds van kon genieten. Gelukkig maar, na hetgeen haar was overkomen.

Toch kwam haar orgasme nog een stuk sneller dan ik verwachtte, want plotseling voelde ik haar spieren verkrampen, en terwijl ze haar benen samenklemde, daarbij mijn vingers in haar kut houdend, kwam ze hijgend klaar.

Gelukkig, daar had ze ten minste geen problemen mee. Ik stond op, pakte haar benen en draaide die langzaam op bed, waarna ik me voorzichtig naast haar liet glijden. Terwijl ze nog met gesloten ogen lag na te genieten kuste ik haar en streelde met een hand haar borsten en tepels, buik en heupen. “Heerlijk Rob,” hoorde ik haar zuchten.

“Draai eens even om schat, ga maar op je buik liggen.”

Zonder protest draaide ze zich op haar buik. Haar heerlijke billen lagen vol in mijn gezichtsveld en ik legde er mijn hand op, streelde en kneedde ze even en genoot er met volle teugen van. Daarna richtte ik me op, ging schrijlings over haar bovenbenen zitten, met mijn lul op haar heerlijke kontje en begon haar te masseren. Nu stelde dat masseren niet alles voor, maar met het beetje wat ik er van wist en kon, liet ik mijn schatje wel genieten. En dat is het belangrijkste natuurlijk, niet dan? Ik voelde hoe ze heerlijk ontspannen lag te genieten van mijn gestreel en geknijp en gedraai. Ik hield dit een hele tijd vol maar op een gegeven moment werd ik toch wel enigszins moe. Dit is een fijne, maar zeker ook vermoeiende bezigheid. Chantal bemerkte dit, draaide zich weer op haar rug en keek mij verliefd aan.

“Dat was heerlijk Rob, maar je wordt moe hè? Laat mij nou maar even. Ga maar eens op je rug liggen, lieverd.”

Natuurlijk voldeed ik daar graag aan en zo gauw ik me van haar had afgedraaid en op mijn rug lag, kwam ze overeind, nam mijn lul weer even in haar mond om hem hard te krijgen, want hij was toch een beetje ingedut tijdens het ‘zware werk’, en ging toen schrijlings over mij heen zitten, waarna ze zich er met een lichte beweging in een keer helemaal overheen liet zakken. Zo bleef ze eventjes zitten zodat wij beiden aan dit heerlijke gevoel konden wennen. Rustig aan begon ze nu op en neer te bewegen en bereed vol passie mijn lul. Hoe soepeler hij door haar kutje schoof, hoe natter ze werd en hoe sneller haar bewegingen werden. Dan liet ze zich eventjes stilvallen, en ik voelde hoe ze nu met haar kutspieren mijn lul begon te kneden. Steeds steviger voelde ik haar om mijn pik heen klemmen. Ze liet los en opnieuw begon ze mij te berijden. Na deze handelingen een keer of twee te hebben herhaald voelde ik hoe mijn ballen stonden te koken, net als Chantal. Ze boog zich voorover, plaatste haar handen naast mijn schouders en haar lippen op de mijne. Met kleine bewegingen bereed ze me verder en ondertussen kneep ze ook regelmatig met haar kutspieren. Dit hield ik dus niet meer vol en ik spoot mijn zaad diep tegen haar baarmoeder aan terwijl haar tong zich diep in mijn mond begroef en haar lippen mijn gekreun smoorden.

Heerlijk loom en ontspannen bleven we zo een tijdje tegen elkaar liggen, maar Chantal begon toch weer met mijn lul te spelen en ze deed dit zo lekker dat hij al gauw weer tekenen van leven begon te vertonen. Ik voelde voorzichtig eens tussen haar benen en ze was al weer kletsnat.

“Ik weet niet hoe het komt Rob, maar ik word zo geil van jou,” smiespelde ze me toe. “Wil je me nu op zijn hondjes neuken Rob. En als je wilt mag je dan ook van mijn kontje gebruik maken. Maar ik wil ‘m nog ’n keer voelen Rob, voordat ik weer naar Linda ga.”

“Natuurlijk lieverd, voor jou doe ik alles, dat weet je toch.”

Chantal ging op haar knieën op bed zitten en steunde op haar handen. Ik zette mij achter haar en likte eerst nog een paar keer door haar kutje. Dit was al kletsnat, zoals ik daarnet al voelde dus ik had er geen moeite mee om mijn pik naar binnen te laten glijden. Dat ging soepel en vlot. Toen hij eenmaal diep in haar kutje zat liet zich op haar ellebogen zakken voor een stabielere stand, alsof ze wilde zeggen, ga maar flink tekeer, ik kan ‘m hebben. Dus ik begon haar stevig te neuken. Met lange slagen ging ik op en neer door dat heerlijk vochtige kutje, terwijl ik met een hand om haar bovenbeen naar voren ging en daar haar klitje opzocht. Dit begon ik te strelen en te verwennen en al snel kreunde Chantal het uit. Steeds feller naaide ik haar nu en zij begon eveneens steeds harder tegen te stoten. Mijn ballen kletsten en haar kut sopte dat het een lieve lust was. Zo neukte ik haar naar een volgend orgasme. Ze kermde en riep, “ja Rob. Neuk me. Naai me klaar. Kom Rob, harder, sneller….” En met een hese gil liet ze zich krampend vooruit schuiven zodat ze met haar bovenlichaam op bed rustte terwijl haar kontje parmantig naar boven wees, en haar kutje al klaarkomend mijn pik omklemde.

Met twee handen streelde ik nu die lekkere billen en ik trok ze af en toe uit elkaar zodat ik haar pulserende sterretje kon zien. Heel voorzichtig begon ik dat nu vochtig te maken met het sap dat uit haar kutje droop en toen ik dacht dat ze voldoende bekomen was zette ik mijn eikel tegen haar poepgaatje en gleed langzaamaan door haar sluitspier naar binnen. Chantal wiebelde al weer geil met haar kontje, om mij soepeler te kunnen ontvangen en binnen de kortste keren had ik mijn pik tot aan mijn ballen toe in haar darm geschoven. En tot mijn genoegen merkte ik op dat ze in iedere geval door het gebeurde, geen weerstand had opgebouwd tegen seks.

Heel rustig aan begon ik haar weer te palen en ze lag meteen weer te zuchten en te kreunen.

“Oh ja, Rob. Lekker. Oh, neuk mijn reet. Dieper. Oh ik voel je zo diep. Rob. Lekkerrrr…..”

En zo sprak ze me kreunend toe, waardoor ik steeds geiler en opgewondener raakte. Steeds harder draaide ze met haar kont en heupen en steeds feller duwde ik mijn lul tot aan mijn ballen toe in haar reet. Mijn ballen raakten telkens weer haar billen en ik genoot volop van mijn meisje. Zowel fysiek via het neuken, als psychisch door het aanzicht wat ik had. Die volle billen die oprezen, dan haar slanke taille en de schitterende rode haren die kletsnat bezweet op haar rug lagen. Met dit beeld voor ogen en die strakke darm om mijn pik kon ik het niet veel langer meer volhouden en ik voelde hoe mijn zaad richting mijn zaadleider kroop om van daaruit met geweld in die lekkere kont te worden geschoten. Een paar stralen wist ik nog te produceren, maar nu had ik toch echt het gevoel dat ik helemaal leeg was. Chantal liet zich ook uitgeput omvallen, na onder hevig gekreun nogmaals een orgasme te hebben beleefd en ook die was even helemaal van haar stuk. Hijgend lagen wij daar naast elkaar bij te komen, nat van het zweet en ons geil. De hele kamer rook naar seks, en ook mijn bed was kletsnat. Maar wat was het weer geweldig fijn geweest met mijn lekkere meid.

Toch was nu de tijd aangebroken dat ik haar naar ‘huis’ moest brengen, want ik wilde Linda niet ongerust maken. We douchten samen, waarbij we elkaar nog een beetje opgeilden, maar daar bleef het toch echt bij voor vandaag. We droogden elkaar af, zochten de kleren bij elkaar en nadat we ons hadden aangekleed, gingen we samen met Rex, op pad naar Linda. Bij de oprit namen we nog even afscheid, middels een intense zoen, en toen ik zag dat ze binnen was liep ik mijn ronde met Rex. Henry was trouwens ook nog thuis zag ik, dus dat zal best wel een hevig gesprek zijn geworden.

Toen ik weer thuis was, alles had afgesloten en opgeruimd plofte ik nog even op de bank om een paar dingetjes na te kijken. Ik realiseerde me ineens dat onlangs de trekking was geweest van de Euroloterij, waar ik al jaren iedere maand aan meedeed, maar er de afgelopen dagen niet bij had stilgestaan om de uitslag van deze maand na te kijken. Ik tikte even de snelkoppeling aan en de site begon te laden. Vluchtig las ik de uitslagen, want tot nu toe had ik er nog nooit veel mee gewonnen, maar je weet, als je ’t opzegt valt de prijs.

Opeens meende ik een bekend nummer te zien en terwijl ik dat nogmaals controleerde dacht ik dat mijn hart stil bleef staan. Helemaal van de kaart liet ik me achterover vallen, want mijn verstand kon het niet helemaal bevatten wat ik daar zag. Zo lag ik daar zeker een half uur met mijn telefoon in mijn hand wezenloos voor me uit te staren.

“Linda, met Rob. Is Henry nog bij jou?”

“Ja, maar hij wilde net gaan, waarom?”

“Zou je willen vragen of hij meteen bij mij wil komen, ik heb zijn hulp nodig, heel erg.”

“Wat is er Rob. Je klinkt helemaal van de kaart, moet ik ook meekomen?”

“Nee Linda, Henry alleen alsjeblieft,” en ik hoorde Linda nog wat mompelen toen de telefoon uit mijn hand viel.

Even later ging de bel en helemaal verdwaasd liep ik naar de deur en opende die. Henry stond daar verbaasd te kijken en vroeg me wat er aan de hand was.

“Kom binnen, Henry, ik heb je hulp nodig, Ik heb een groot probleem,” en al pratend liep ik voor Henry uit naar de woonkamer. Ik hoorde hoe hij de deur dicht deed en mij na kwam lopen.

“Wat is er in godsnaam aan de hand Rob?” stamelde hij, “het lijkt wel of je een spook hebt gezien.”

Knikkend met mijn hoofd duwde ik hem mijn telefoon onder de neus.

“Zie je dat Henry, ik heb prijs. De jackpot. Negentig miljoen, wat moet ik daar in godsnaam mee?” zei ik, terwijl ik helemaal verslagen op de bank viel.