Hoofdstuk 4. Een kelnerin gered.

Nadat ik thuisgekomen was van mijn escapades met Marion hadden Claire en ik woorden. Nee, het ging niet over haar, want mijn affaire met Marion en wat ik allemaal nog van plan was om met haar te gaan doen, leken Claire eerder te amuseren dan dat zij jaloers was. Nee, wij waren het grondig oneens over mijn studiekeuze. Eigenlijk had ik niet zoveel zin meer om nog verder te gaan studeren. Het liefst zou ik gewoon thuisblijven, lekker niets doen en me dan amuseren met een knappe meid die ik dan wel ergens zou oppikken.
Nou ja, zelf zag ik ook wel in dat dit geen realistisch toekomstbeeld was. Ik had dan ook altijd aan de hogeschool gedacht en dan met een voorkeur voor talen of toegepaste economie.
Claire, mijn moeder dus wilde echter dat ik naar de universiteit ging. Vanuit haar eigen beroepservaring zou ze mij nog het liefst voor rechten doen kiezen. Haar argumenten, zoals zo vaak waren dan ook beter dan die van mij. Dat duurde echter wel vijf jaar in plaats van vier voordat ik dan afstudeerde.
Maar goed een jaar in ons lange leven betekende niets, nietwaar. En met een diploma rechten kon ik dan ook vele kanten op. En bovendien in het beroepsleven ontmoette je wel veel interessante en belangrijke mensen, die je dan naar je hand kon zetten en daar dan profijt uit halen.

Hard studeren hoefde ik trouwens niet te doen, want als ik Claire mocht geloven, had ik sinds het doorbreken van mijn talenten een fenomenaal geheugen gekregen.

********

Die vrijdagochtend merkte ik dat ze gelijk had, want ik ging dan ook naar de site van de dichtstbijzijnde universiteit, die slechts op tien kilometer van ons huis lag. In overliep dan ook in vogelvlucht de ene pagina na de andere en verbaasde me ondertussen dat ik de informatie die ik las leek te absorberen als een spons dat met water deed.
Als proef op de som haalde ik dan ook een oud handboek over fysica onder het stof vandaan. Het was nooit mijn favoriete leervak geweest en ik heb dan ook heel wat water en bloed gezweet om daarvoor te blokken.
Ik begon dan ook snel een hoofdstuk te lezen dat wij nooit hebben gehad en daarna wachtte ik een half uurtje en bladerde toen naar het deel achteraan waar de vragen over ieder hoofdstuk stonden. Een paar daarvan waren knap moeilijk, vooral dan de toegepaste vraagstukken. Maar enigszins tot mijn eigen verbazing wist ik ze allemaal wel op te lossen.
Ondertussen was het bijna middag en besloot ik om ergens nu een kleinigheid te gaan eten en daarna dan Marion weer eens op te gaan zoeken.
Toevallig kwam ik daar voorbij dat restaurant waar Claire en ik die woensdagavond hebben gegeten. Ik stapte daar dan ook naar binnen en zette me neer aan het enige tafeltje dat nog vrij was. Hier kwam dan ook veel personeel van de omliggende winkels en zo hier hun middagpauze houden.

Ik bestelde een pizza en een frisdrank. Een jong verkoopstertje keek een paar keer naar me en glimlachte heel uitnodigend. Ik keek echter zelf ook rond om te zien of ik die kelnerin van die avond niet zag. Teleurgesteld moest ik echter vaststellen dat zij geen dienst had.
Tijdens het afrekenen informeerde ik dan ook naar haar. Het meisje schudde echter het hoofd en vertelde dat zij sinds gisteren niet meer was komen opdagen, waarop ik nu aan haar vroeg om de baas te spreken.
Even later stond die dan ook aan mijn tafeltje en ik vertelde hem dat ik onlangs mijn identiteitskaart vergeten was en dat zij dat misschien gevonden had. Hij bekeek me even argwanend en zei toen dat hij van niets wist. Maar meteen oefende ik nu wat lichte mentale dwang op hem uit en schreef hij dan ook haar naam en adres op een bierviltje.
“Ik moet je nog wel vertellen dat ik haar gisteren ontslagen heb,” zei hij, terwijl ik dat stukje karton snel in mijn binnenzak stak.
“Oh ja?”
“Die louche vriend van haar kwam hier gisterenmiddag namelijk ophef maken. Het stond hem niet aan dat een klant vriendelijk tegen haar deed.”
“Heeft ze dan een vriend?”

“Meer een zogenaamde vriend, want ik ken zijn reputatie. Het is in feite dan ook een pooier die leeft van een aantal meisjes die hij in verschillende kroegen heeft geplaatst. Vermoedelijk is hij met Mona dan ook hetzelfde van plan. Ik snap dan ook niet hoe een slimme meid als zij zich door zo’n vent heeft laten vangen.”
“Ik praat wel met haar,” zei ik met een zelfverzekerd knikje.
“Pas maar op hoor, want die man is niet ongevaarlijk.”
Een paar tellen later stond ik op straat en haalde dat stukje karton weer uit mijn binnenzak.
Mona was de naam van dat meisje en ze woonde net achter het station, wat wel een van de meest ongure buurten van het dorp was. Was de sop de kool dan ook waard vroeg ik me opeens af. Ik stond dan ook even in dubio en besloot het er toch maar op te wagen, vertrouwend op mijn mentale krachten.
Zo stond ik nu in een desolate straat voor een echt wel desolaat flatgebouw dat ze hier ooit eens neer hadden gepland en zocht nu de bel met haar naam. Ik had die net gevonden en wilde daar dan ook op drukken toen ik opeens achter me het geluid van een dreigende blaffende stem hoorde.
“Hè broekie… wat moet jij?”

Ik draaide me langzaam om, meteen enorm op mijn hoede. Nog geen twee meter achter me stond een type wiens dure maatpak en dito Italiaanse schoenen hem er alleen nog maar onguurder uit lieten zien. Hij had verder kleine kille ogen, waarmee hij me schattend opnam. Hij had lange sluike haren dat echter in vettige slierten van zijn wat kalende schedel omlaag hing. Hij leek ongeveer midden veertig en was hij mager en pezig en zeker een halve kop groter dan ik.
In zijn linkerhand had hij een attachékoffer en zat zijn rechterhand diep in een zak van zijn overjas, die hij ondanks het toch wel warme weer droeg.
Snel maakte ik contact met zijn geest en schrok even van de agressie en de haat die daar letterlijk aan het koken was. Ook kwam ik er zo achter dat zijn rechterhand een springmes omvatte en dat hij niet zou aarzelen om die bij de minste dreiging van mij te gaan gebruiken. In dat koffertje zat bovendien een kleine zevenduizend euro, de weekverdiensten van de meisjes die voor hem werkten.

Met Mona wiens vertrouwen hij had kunnen winnen, met een begrijpend oor, door ook nog eens zijn handen bij haar thuis te houden en door een paar keer de huishuur voor haar te betalen had hij ook niet veel goeds voor. In feite kwam hij haar nu dan ook halen om haar naar een afgelegen club op het platteland te brengen, waar hij en een vriend dan de kneepjes van het hoerenvak bij zouden brengen.
“Ik had je iets gevraagd!” snauwde hij me nu toe toen ik niet meteen reageerde.
“Ik kwam kijken hoe het met Mona gaat, omdat ik haar dan ook alweer een paar dagen niet meer gezien heb en me dan ook een beetje zorgen maak,” antwoordde ik zo onschuldig mogelijk.
“Het gaat goed met haar, dus maak jij nu maar snel uit de voeten,” grijnsde hij en liet daarbij een rij vaalwitte en ongetwijfeld valse tanden aan me zien.
“Jij moet dus Alfredo de pooier zijn,” zei ik met een fijn glimlachje. “Wat zij dan ook in jou ziet is me dan ook een raadsel. Je hebt verdomme een kop om van te kotsen.”

Hij keek me met uitpuilende ogen aan, terwijl zijn toch al ziekelijk bleke gezicht snel hoogrood werd. “Ik snij je ballen er af, hoerenjong!” brulde hij me toe en bliksemsnel zette hij zijn koffertje neer en sprong naar voren. Het lemmet van zijn springmes dat hij nog geen paar seconden geleden eerder nog in zijn zak had gehad, glinsterde nu in het zonlicht.
Gelukkig had ik hem mentaal al in mijn macht en had ik dan ook goed onthouden wat mijn moeder me allemaal eerder verteld had. Die pooier was dan ook een volleerde en gewetenloze straatvechter die dan ook van plan was om mij lelijk toe te takelen. Op het ogenblik dat hij dan ook wilde toesteken deed ik echter al zijn spieren verkrampen, zodat hij dan ook in zijn beweging stokstijf bleef staan, net als in een dvd waarin men op de pauzeknop drukte.
Een gorgelend geluid kwam er uit zijn keel, maar spreken of gillen kon hij al niet meer. De blik in zijn ogen veranderde van woede in haat en ook van verbazing en eindigde tenslotte in die van angst.
Vluchtig keek ik even rond me heen en liet toen mijn blik over de ramen van het flatgebouw voor me dwalen. Het enige dat ik daar echter zag was een metaalgrijze auto, op nog geen paar meter van ons verwijderd. Vermoedelijk de auto van die pooier.

Toen ik dan ook de zekerheid had dat wij alleen waren, ging ik dat koffertje oprapen en posteerde me toen met een minachtende glimlach voor hem. Alfredo ademde moeizaam en begon er ook asgrauw uit te zien.
“Het ziet er naar uit dat het niet vandaag zal zijn dat je dat dus wilt gaan,” hoonde ik.
“Uh… uuuhhh,” bracht Alfredo het er moeizaam uit.
“Als je het mij vraagt dan ben jij nu langzaam aan het stikken,” zei ik al hoofdschuddend. Vervolgens wrikte ik het springmes uit zijn verkrampte vingers en drukte op het knopje waardoor het lemmet weer terug in de houder sprong. “Duur spul hoor,” zei ik, het parelmoeren handvat in mijn hand ronddraaiend en toen met mijn voet een tikje tegen het koffertje gaf. “Ik hou die twee dan ook wel bij me als souvenir… Mona zal trouwens ook wel een centje daarvan kunnen gebruiken, denk ik zo.”
Hij keek me nu bijna smekend aan met bloed doorlopen ogen en een trillende onderlip. Beeldde ik me dat nu in of was er rond zijn lippen een blauwe waas te zien.
Al die tijd was ik de greep op zijn geest blijven vasthouden. Ik wist dan ook dat zijn hart het langzaam aan het begeven was en ook dat hij steeds minder lucht in zijn longen kreeg. Veel medelijden riep dat echter niet bij me op. Want echt een groot verlies voor de mensheid was hij dan ook niet.

Opeens zag ik een grote, zich snel uitbreidende vochtvlek rond zijn kruis verschijnen en tegelijk meende ik ook een poepgeur bij hem te ruiken.
“Jij oude smeerlap, je bent het gewoon in je broek aan het doen,” zei ik dan ook met walging in mijn stem. Hoofdschuddend draaide ik me dan ook om en drukte op de bel van Mona. Zodra ik dan ook het zoemen van het magneetslot hoorde, stapte ik het flatgebouw binnen. Die domme griet had zelfs niet eens gevraagd wie er voor de deur stond.
Toen ik nog een laatste keer omkeek zag ik die pooier langzaam door zijn knieën zakken en omver vallen. Met glazig wordende ogen bleef hij daar bewegingsloos liggen.
Op het naamkaartje stond de eerste verdieping vermeld. Ik liep dan ook de trap op die zich recht voor me bevond.
“Alfredo… ik dacht al dat je niet meer zou komen!” riep Mona toen ze mij hoorde aankomen. Haar glimlach verdween als sneeuw voor de zon toen ze mij nu zag.
Haar appartement bevond zich vlakbij de traphal en in een paar passen was ik dan ook bij haar, helemaal klaar om ook haar aan mijn wil te onderwerpen.

Mona was klein en slank en precies zoals men zich een jonge Filippijnse voorstelde. Ze had dik, glanzende zwarte haren die tot halverwege haar rug hingen. Verder vlezige lippen en grote donkere ogen. Ze had een paar stevige tieten, niet overdreven groot. Mooi passend dan ook in mijn handen, was mijn gedachte. Ik was er bovendien zeker van dat zij geen beha droeg, want haar tepels stonden dan ook donker afgetekend in een afgedragen, veel te krap T shirt. Een strakke jeans deed bovendien haar kontje ook mooi tot zijn recht komen.
Ze keek me verbaasd en wat op haar hoede aan. Mijn gezicht kwam haar dan ook niet onbekend voor, maar ze wist echter niet van waar.
“Waar is Alfredo… en wie ben jij?” vroeg ze dan ook.
“Ik ben Peter… Peter Bouman,” zo stelde ik me nu met een ontwapenende glimlach aan haar voor, terwijl ik haar tegelijk mentaal geruststelde en haar ontvankelijk maakte voor mijn suggesties. “Ik ben een vriend van Alfredo. Hij heeft me dan ook net opgebeld. Zijn wagen wilde niet starten en hij heeft mij opgedragen om jou op te halen.”
Mona keek me wantrouwend aan blokkeerde de deur naar haar appartement, maar een ogenblik later fleurde ze opeens op.

“Sorry, maar nu herken ik je opeens,” zei Mona en deed toen een stap opzij om me door te laten. “Sorry, maar in deze buurt moet je dan ook heel voorzichtig zijn.”
“Ja, maar je had al moeten vragen wie ik was toen ik beneden aan de deur stond,” zei ik vermanend.
Ik stapte de krappe hal van haar appartement binnen en inhaleerde nu haar geur, dat uit een goedkoop parfum bestond en dat vermengd was met haar lichaamsgeur.
“Ik weet het, maar als je eens wist hoe nerveus ik wel niet ben,” antwoordde Mona verontschuldigend. “Maar de huisbazin wil maandag al de sleutels hebben. Ik moet vandaag dus alles nog inpakken en ik ben nog niet eens begonnen. Het zijn gelukkig maar een paar koffers.”
Door wat oppervlakkig haar gedachten te lezen, wist ik al dat zij een gemeubeld appartement bewoonde die zij op weekbasis huurde. Alfredo was dan ook zo verstandig geweest om haar huur al op te zeggen, zodat zij nu zonder een spoor na te laten kon verdwijnen. Familie of vrienden had ze dan ook niet of had daar in ieder geval geen contact meer mee. Ze was dan ook echt een naïef en aanhankelijk meisje dat uit een wankel gezin kwam en veel te vroeg op eigen benen was komen te staan. En in Alfredo, die dan ook blijkbaar een kampioen was in lieve woordjes dacht zij dan ook de ideale vaderfiguur gevonden te hebben.
“Die passen wel in mijn auto,” zei ik.

Mona opende nu de deur naar de woonkamer. Het appartement eigenlijk meer een grote studio, ademde armoede, ouderdom en vooral verval uit. De meubels waren dan ook aftands en versleten. De woonkamer was dan ook maar een kleine ruimte waar net genoeg plaats was voor een kast een tafel en twee stoelen. Verder stond er ook nog een kleine televisie en een tot op de draad toe versleten bank.
“Zet je daar maar neer en let maar niet op de rommel, want die wilde ik net gaan opruimen,” zei Mona die in de richting van de bank wees.
Ik zette me daarop neer en op de salontafel voor me stonden de restanten van een kant en klare maaltijd en een kan koffie. Mona haalde een koffiemok en schonk voor mij ook in en daarna zette zij zich aan de andere kant van de bank neer.
Zijdelings keek ik haar dan ook aan. “Alfredo vertelde me dat hij een prachtige baan voor jou gevonden had.”
“Oh ja, in een heel chique restaurant zei hij. Ik ga daar dan ook twee keer zoveel verdienen dan ik bij mijn vorige baan kreeg,” reageerde Mona heel enthousiast.

Ondertussen was ik druk bezig om haar geest te bewerken. Peter is goed… hij is betrouwbaar en heeft dan ook de beste bedoelingen met Mona. Hij zal dan ook goed voor haar zorgen en haar een veilige toekomst bezorgen. Ik ontmoette daarbij nog wel wat weerstand, want iedere keer kwam bij haar natuurlijk het beeld van Alfredo dan op de proppen.
Maar toch begon ik ook enige twijfel bij haar te zaaien, twijfel die trouwens allang bij haar op de achtergrond aanwezig was geweest, maar steeds onderdrukt is geworden. Maar toch bleef ik doorgaan. Alfredo is door en door slecht, iets wat trouwens maar al te waar was. Peter zal echter van haar houden en haar beschermen.
Mona keek me aan met die grote mooie kijkers van haar, waarin bangheid, maar ook verwachtingsvol in te lezen was. Ik hield haar blik dan ook met de mijne gevangen en glimlachte heel vriendelijk naar haar.

Ondertussen was ik beetje bij beetje haar geest aan het kneden en haar zo aan mijn wil te onderwerpen. Haar ontvankelijkheid verbaasde me. Ze was mishandeld en misbruikt geworden door nagenoeg iedereen die ooit haar pad had gekruist. Eerst door haar stiefvader, haast al haar vriendjes en ook door een paar collega’s van haar werk. Maar desondanks was zij zo naïef en wereldvreemd geworden dat zij gewoon van de ene vernedering in de andere wandelde. Door haar nu onder mijn vleugels te nemen, bewees ik haar in feite dan ook een dienst.
Ik nipte wat van mijn inmiddels lauw geworden koffie.
“Mona, ik moet je nu een paar dingen gaan vertellen die misschien hard bij je zullen aankomen,” zei ik nu.
“Jij bent helemaal geen vriend van Alfredo, nietwaar?”
“Nee, hij is niet mijn vriend, maar ook niet die van jou. Hij is echter wel een heel slecht mens en ergens weet jij dat zelf ook wel.”
Zwijgend bleef Mona mij al die tijd aankijken. Allerhande gedachten maalden er dan ook door haar hoofd heen. Ik hoefde dan ook nog slechts kleine zetjes te geven om haar van mijn gelijk te overtuigen. De ruzie van gisteren had haar bovendien bang gemaakt, want ze had dan ook dat mes gezien dat hij achter zijn rug toen verborgen had tijdens die ruzie. De blik in zijn ogen had haar dan ook verteld dat hij niet zou aarzelen om dat te gebruiken.

“Mijn ogen hadden gisteren al open moeten gaan,” zuchtte Mona nu. “Die klant wilde alleen maar vriendelijk zijn en hij had het recht dan ook niet. Hij leek dan ook blij te zijn toen de baas zei dat ik dan maar moest oprotten, alsof dat zijn bedoeling dan ook was.”
“Hij beloofde jou meteen gouden bergen.”
“Ja, een baan in een klasse restaurant op het platteland.”
“Hij was wel degelijk van plan om jou een baan te bezorgen, maar dan wel ergens anders,” zei ik grimmig. “Je zou echter wel in een bordeel terechtgekomen zijn, net zoals zoveel andere meisjes die hij al in het verderf gestort heeft.”
Geschokt keek Mona mij aan. Ik liet haar echter de tijd niet om te gaan twijfelen aan mijn woorden en voortdurend bewerkte ik dan ook haar geest, hield haar zo voor waar zij aan ontsnapt was. Tegelijk ook doemde ik nu op als nieuwe redder in de nood voor haar. Iemand die zij volledig kon vertrouwen en aan wie zij haar lot dan ook in handen kon leggen.
“Maar zoiets zou ik nooit willen doen,” stamelde ze zachtjes.
“Je zou geen keuze hebben. Ze verkrachten je en slaan je in elkaar totdat ze je wil gebroken hebben. Desnoods zetten ze een spuit met heroïne in je arm.”

“Verdomme… verdomme,” vloekte Mona. “Ik kom blijkbaar alleen maar klootzakken tegen.”
“Ik heb je net uit de hel gered,” verzekerde ik haar.
Tranen sprongen er in haar ogen. “Het is een rotleven en ik maak er maar beter meteen een eind aan,” snikte ze.
Ik schoof verder naar haar toe totdat ik naast haar zat. “Rustig meisje… rustig maar,” zei ik al sussend.
“Maar ik heb geen geld en ik moet hier weg… waar moet ik nu naar toe?”
Opeens hoorde ik het steeds luider wordende geluid van een sirene.
“Ik ben er nu en vanaf nu zal ik dan ook voor je zorgen. Jij hoeft zelfs niet eens meer te werken. Je kunt je dan ook geheel en al op mij vertrouwen.”
Mijn woorden drongen als spelden door in haar weerloze goedgelovige geest. Ze beschouwde me dan ook als een god die van nu af aan voor haar zou gaan zorgen. Ze zal dan ook alles voor me doen, zonder mij ook maar iets te kunnen weigeren.

Terwijl ik mijn gezicht in een zorgelijke plooi legde, reikte ik haar een tissue aan. Mona droogde dan ook haar tranen en snoot haar neus. Hierop legde ik mijn rechterarm om haar schouders heen en met mijn linkerhand streelde ik haar dij. De vingers van mijn handen kwamen intussen in contact met een van haar kleine stevige borsten. Ze droeg inderdaad geen beha en ik wilde haar nu zo snel mogelijk voor een eerste keer neuken.
Even was Mona weer in paniek, maar nog geen tel later was nu haar enige bekommernis het mij zo goed mogelijk naar de zin te maken. Ze ontspande zich dan ook en keek me heel uitnodigend aan. Ze legde dan ook haar hand neer op de steeds groter wordende bobbel in mijn broek.
“Je zorgen zijn vanaf nu voorbij,” fluisterde ik in haar oor.
“Maar ik heb geen werk meer en ook geen woning,” fluisterde zij hees terug.
“Dat hoeft ook niet meer. Jij komt gewoon het huishouden voor mijn moeder en mij doen. Wij zorgen er wel voor dat jij niets meer tekort komt.”

Ik vroeg me opeens echter wel af wat mijn moeder wel niet zou gaan zeggen als ik straks met Mona thuiskwam. Vaak had ik haar echter horen zeggen dat een dienstmeisje geen overbodige luxe zou zijn. Ze had immers wel een dubbele dagtaak, want na haar werk kwam ook het huishouden. Het was bovendien ook wel een beetje haar eigen schuld, want nooit heeft ze dan ook gewild dat ik haar daarbij een handje hielp.
Ik besefte dan wel dat ze even zou gaan tegensputteren, maar zonder daar echt tegen in te durven gaan en ik had bovendien er meteen een heerlijk seksslavinnetje bij.
Ik haalde dan ook mijn meest innemende glimlach tevoorschijn en pakte met mijn beide handen haar schouders beet en trok haar zo nu naar me toe. Ze draaide zich dan ook naar me toe waardoor een schouder van haar ontbloot werd. Ik legde mijn hand in haar gebruinde nek en begon haar daar zachtjes te strelen. Mona legde hierop haar hoofd op mijn borstkas neer.
“Kom schatje en zoen me,” zei ik.
Ze keek me even aan met haar grote bruine ogen, die verlangend en onderworpen naar me keken en toen sloeg zij haar handen rond mijn nek en plantte haar lippen op die van mij. Haar tong drong hongerig mijn mond binnen en met een passie die bij even verbaasde.

Terwijl onze tongen met elkaar duelleerden gleden mijn handen naar beneden en verdwenen daar onder de rand van haar T shirt. Daar streelde ik haar huid die aanvoelde als zijde en bewoog ze toen langzaam langs de wervels van haar ruggegraat naar boven toe.
“Dit ondeugende meisje draagt geen beha,” zei ik.
“Nee, nooit wanneer ik thuis ben,” antwoordde Mona. “In feite heb ik die ook niet nodig.”
“Kom laat me je tietjes eens zien?”
Ik nam de zoom van haar T shirt beet en Mona glimlachte nu een beetje verlegen naar me en stak toen haar armen in de hoogte. Traag en om maar zolang mogelijk van dat ogenblik te genieten, trok ik dat kledingstuk bij haar uit. Al die tijd hield ik wel oogcontact met haar. Achteloos gooide ik dat nu op de grond en toen pas gaf ik mijn ogen goed de kost.
Haar borsten waren klein en stevig, appelvormig en met kleine donkere tepels en grote aureolen.
“Je bent een verduiveld knap meisje Mona,” zei ik en teder begon ik haar vruchten dan ook te strelen. Ik voelde een huivering door haar heen trekken toen haar tepels zo hard en stijf als een paar kiezelstenen werden. Ik boog me dan ook voorover om haar borsten te zoenen en aan haar tepels te gaan zuigen. Ondertussen was mijn lul nu helemaal stijf geworden en barstte bijna op een pijnlijke wijze uit mijn broek.

Mona had intussen haar ogen gesloten en kreunde zachtjes. Toen ik nog wat harder begon te zuigen, liet zij zich achterover zakken en trok me bovenop zich.
“Laat me je eerst verder uitkleden,” zei ik en ging toen op mijn knieën voor haar zitten, maakte haar broeksknoop los en trok de ritssluiting naar beneden. Ze droeg daaronder een quasi doorschijnend rood slipje.
Nadat ze nu haar pantoffels had uitgeschopt trok ik die strakke jeans van haar uit en glimlachend merkte ik toen al meteen de donkere vochtvlek in haar kruis op.
Opnieuw boog ik me voorover en genoot van het muskusachtige en zoute parfum van haar al opgewonden poesje. Door de dunne stof heen zag ik dan ook goed de contouren van haar schaamlippen daarin afgetekend zitten.
“Dat zoete mosseltje van jou ziet er verdomd smakelijk uit en dat zal ik eens met huid en haren op gaan vreten,” grijnsde ik.
“Ja, trek mijn slipje uit,” zei Mona hees. “Ik kan me niet herinneren ooit zo opgewonden te zijn geweest.” Ze stak haar kontje al in de lucht, zodat ik dan ook moeiteloos dat stukje textiel langs haar benen naar beneden kon laten glijden.
“Je hebt een prachtig kutje, bijna een juweeltje,” complimenteerde ik haar.

Het was niet alleen het mooiste, maar ook het kleinste poesje dat ik ooit gezien had. Bovendien moest ze zich niet al te lang geleden geschoren hebben, want het was daar zo glad als het hoofd van een pasgeboren baby, zonder ook maar het minste stoppeltje. Een paar dagen geleden was ze daar nog behaard geweest, zo herinnerde ik me. Haar tere en tenger uitziende schaamlippen stulpten slechts lichtjes uit. De binnenkant van haar gleufje was echter bloedrood en nat van de vochtparels van haar opwinding.
Ik pakte haar knieën beet en duwde die zachtjes uit elkaar. “Je bent niet alleen nat, maar je druipt bijna,” merkte ik op en ondertussen liet ik zachtjes een vinger over haar kutlipjes heen en weer glijden. Mona wiegde met haar heupen en was al wat zwaarder gaan ademen. “Wil je dat ik dit met mijn tong doe?” vroeg ik al plagend. “Wil je gelikt worden totdat je klaarkomt, zoals je nog nooit bent klaargekomen?”
Mona kreunde zachtjes en keek mij door haar half gesloten ogen aan. Ik deed haar benen nu zo wijd mogelijk uit elkaar en likte eventjes over haar navel heen. Haar drijfnatte schaamlippen gingen hierdoor met een plopje uit elkaar. Toen ging ik met mijn mond tergend langzaam naar beneden, totdat ze bijna explodeerde van opwinding en ongeduldig aan mijn haren begon te plukken.

“Aááhhh,” bracht ze er nu langgerekt uit toen ze mijn warme adem eindelijk op haar geslacht voelde.
Langzaam likte ik haar over de hele lengte van haar vagina heen. Het proefde zoet en zoutig tegelijk. Met mijn vingers trok ik haar voorhofje verder open, waarna mijn tong in en uit haar vagina glipte. Ik werd meteen beloond met een luid, wellustig gekreun. Ik stak ook even een middelvinger bij haar naar binnen, wat een hete en erg strakke ervaring was. Toen stak ik mijn tong met een draaiende beweging opnieuw in haar liefdesgrotje, afgewisseld met korte halen van onderen tot helemaal boven aan haar poesje. Ze smaakte zoet en ziltig, fris en bedwelmend tegelijk.
Mona beukte met haar heupen omhoog en duwde mijn mond zo diep mogelijk in haar slijmerige, lillende sneetje. Ik begon haar dan ook opnieuw te vingeren, terwijl ik over haar clitoris likte en zachtjes tussen mijn tanden nam. Luid kreunend stootte ze haar kont naar voren en met een langgerekte schreeuw kwam ze klaar. Haar liefdesvocht gutste daarbij over mijn vingers heen.
Ik richtte me weer op en keek haar grijnzend aan. Het onderste deel van mijn gezicht glinsterde gewoon van haar vocht. “Je lijkt het nodig te hebben gehad,” zo constateerde ik, totaal overbodig eigenlijk. Ik likte mijn lippen af, zo genietend van de smaak van haar nectar.

“Alsjeblieft, nu nog niet ophouden,” hijgde Mona, mij smekend aankijkend. “Nog nooit heeft iemand dit bij me gedaan.”
“Zo… en hoeveel kerels heb jij al wel niet gehad?” wilde ik dan ook van haar weten.
“Ik heb tot nu toe nog maar twee vriendjes gehad… ik ben geen hoertje hoor Peter,” antwoordde ze.
“Jezus, dat waren dan twee amateurs,” zei ik minachtend.
“Het waren een paar rotzakken die alleen maar aan hun eigen pleziertje dachten. Ik was alleen maar de stomme trut, want ik geloofde al hun mooie praatjes,” zei Mona een beetje bitter.
“Van die Alfredo mag je dat zeker zeggen.”
“Die heeft me nog nooit aangeraakt, want daarvoor respecteerde hij me teveel, zo zei hij. Daarom trapte ik dan ook in zijn praatjes.”
Mona zag er opeens heel terneergeslagen uit, zodat ik haar van de bank en haar dicht tegen me aan trok, mijn handen daarbij op haar stevige kontje plaatsend.
“Dat is het verleden, daar mag je niet meer aan denken,” zo zei ik nu tegen haar. “Nu zal ik je eens de zevende hemel gaan tonen.”
“Dat heb je net al gedaan,” en verlegen glimlachte ze naar me.

Ik gaf haar een zoen op haar voorhoofd. “Kom, laten we nu maar eens je bed gaan opzoeken.”
Haar slaapkamer was klein en armoedig ingericht. Er was dan ook alleen maar plaats voor een bed en een tweedeurs kledingkast. Net zoals de rest van het meubilair maakten dat ook een aftandse indruk.
Op het onopgemaakte bed lagen een korte plooirok en een wit zijden bloesje. Mona gooide die achteloos op de grond, haar kontje daarbij in mijn kruis gedrukt.
“Alfredo heeft die aan mij gegeven, dat was mijn werkkleding voor dat zogenaamde restaurant,” zei ze minachtend over die kleding.
“Niet weggooien,” zei ik echter meteen. “Want ik wil dat jij dat kostuum thuis voor me draagt.”
Vervolgens ging ik nu ook snel uit mijn kleren en niet zonder enige trots zag ik haar naar mijn neukpaal staren, toen die eindelijk uit mijn onderbroek werd bevrijd. Haar mond was dan ook ver open gezakt tot een perfecte O. Verbijsterd vroeg ze zich dan ook vermoedelijk af hoe dat ding ooit in haar strakke kutje kon binnendringen. Dit teefje zou dan ook niet weten wat haar nu ging overkomen.
“Nog nooit een grote als deze gezien?” vroeg ik en terwijl zij langzaam het hoofd schudde, legde ze haar beide handen op mijn lul en woog toen ook mijn balzak in haar handen.

“Mannen die zo groot geschapen zijn… ik dacht altijd dat het maar een fabeltje was… weet je zeker dat jij me geen pijn gaat doen daarmee?”
“Heel zeker. Ik zal het heel voorzichtig doen. Je poesje rekt vanzelf wel mee uit. Hij zal je dan ook alleen nog veel meer genot gaan schenken.”
Ik zoende haar weer en stak mijn tong in haar mond, net lang genoeg om Mona nu haar eigen kutsappen te laten proeven.
“Klaar voor de ervaring van je leven?” vroeg ik nu aan haar.
“Ik ben niet meer aan de pil en je hebt toch wel een condoom?”
“Die hebben we niet meer nodig, want ik ben nu je man en de enige die jij nog zult kennen. Komt er dus een kindje van, dan is dan altijd welkom.”
Mona keek me aan, weer twijfelend, maar wel zonder zich te verzetten.
“Ga maar op het bed liggen en spreid dan die lekkere benen van je maar eens,” zei ik nu tegen haar.
Mona ging op het bed liggen, met haar armen boven haar hoofd gestrekt keek ze mij vol verwachting aan. Ook spreidde ze haar benen en trok haar knieën hoog op. Het sletje had er dan ook duidelijk zin in. Haar kale poes glom nog steeds van haar vocht.

Vanaf mijn positie aan het voeteneind van haar bed zag ik duidelijk het teer uitziende sterretje van haar anus. Natuurlijk was dat nog maagdelijk en onontgonnen terrein en ik nam me dan ook voor om daar ook zo spoedig mogelijk verandering in te gaan brengen, maar eerst zou ik haar kutje eens kennis laten maken met de lul van een echte man.
“Wat wil je dat ik doe… verlang je werkelijk naar me?” vroeg ik al plagend, terwijl ik heel goed wist dat de begeerte door iedere vezel van haar lichaam gierde.
“Neuk me… laat me klaarkomen,” zei ze hees.
“Toon me eens hoe nat je wel niet bent.”
Mona opende de lippen van haar poesje met haar vingers en het was dan ook onnodig om te zeggen dat zij daar inderdaad drijfnat was.
“Goed zo, hou ze zo maar vast totdat mijn lul er in zit,” beval ik haar nu en kroop toen ook op het bed tussen haar knieën en duwde ze nog een beetje verder uit elkaar. Heel teder zoende ik haar nek en daarna leidde ik mijn lul naar die hete slijmerige opening van haar honingpotje en bewoog hem daar een paar keer heen en weer, om zo mijn eikel goed te bevochtigen, terwijl zij heel gehoorzaam nog steeds haar kutlipjes voor mij openhield.

Ik zoende haar weer en zij zoog mijn tong heel passioneel naar binnen. Met een korte beweging van mijn heup perste ik mijn eikel in haar strakke vagina. Ik voelde haar even verstijven toen haar kutlipjes werden opengetrokken als nooit tevoren.
Zelf moest ik nu tegen de aandrang vechten om hem er niet meteen diep in te rammen. In plaats daarvan penetreerde ik haar langzaam en zachtjes, zo haar onervaren poesje de tijd gunnend zich aan mijn kanjer aan te passen. Mona had dan ook werkelijk de kleinste en strakste kut die ik ooit geneukt had. De wanden van haar vagina omknelden mijn lul dan ook als een strakke handschoen.
Ik stak nu een hand onder haar kontje door toen ik nu de laatste centimeters in haar neuktunneltje perste. Mijn ballen kletsen daarbij tegen haar dijen. Mona kreunde lichtjes toen ik zachtjes begon toe te stoten. Ze sloeg haar benen rond mijn middel heen en duwde op mijn kont, me zo nu tot spoed aanmanend.
Het bed waarop we lagen piepte enorm en overstemde zo nu het kletsen van onze buiken die iedere keer tegen elkaar kwamen en het soppende geluid van haar kutje. Terwijl Mona haar heupen roteerde en haar bekken vooruit stootte, kreunde ze met gesloten ogen steeds luider en kraste met haar scherpe nagels over de huid van mijn rug heen.

Mijn middelvinger ging intussen op zoek naar haar anus, waar haar sluitspier strak en gespannen was en ondanks alle sappen die zich daar al hadden verzameld, drong mijn vinger daar slechts met moeite naar binnen. Langzaam vingerde ik haar bruine sterretje, terwijl ik in een gestaag ritme haar kutje neukte. Steeds sneller echter pompte ik nu in en uit haar en onder voelde ik het lichaam van Mona dan ook hard op het matras tekeer gaan.
“Jááá… jááá… zo is het goed… áááhhh!” schreeuwde ze het uit, terwijl ze haar hoofd fel heen en weer schudde en haar nagels in mijn schouderbladen begroef.
Grommend duwde ik mijn lul nu zo diep mogelijk in haar kut, terwijl ik de spanning in mijn ballen verder voelde toenemen. Lang ging het dan ook niet meer duren, maar ik was niet de enige.
“Neuk me Peter… neuk me hard!” schreeuwde Mona het uit, terwijl ik haar kutspieren nog strakker rond mijn schacht voelde spannen. “Oh ja… verdomme… ik kom klaar!”
Haar benen en armen hielden mij intussen in een ijzeren greep en wel met een kracht die ik bij dat kleine tengere lichaam van haar niet had verwacht. Mijn lul raakte nu even haar baarmoederhals aan, terwijl ze schreeuwend haar hoogtepunt bereikte. Tegelijk daarmee trok er ook een siddering door mijn lul heen en ejaculeerde ik in dikke stralen mijn sperma in haar ongelooflijk strakke kutje.

Ik trok me nu langzaam uit haar terug en keek vervolgens glimlachend op haar neer. “Jij bent echt een natuurtalent schatje en ik laat je dan ook nooit meer gaan,” glimlachte ik.
“Het was echt goed,” hijgde Mona terug, onwillig om haar greep op mij te lossen.
“Ik ben er dan ook zeker van dat jij nog nooit zo lekker als nu bent klaargekomen,” en terwijl ik dat zei zag ik mijn sperma uit dat kleine poesje van haar druipen. Een druppel zocht zich daarbij een weg naar haar bruine gaatje. Op het laken onder haar kont was inmiddels een grote vochtvlek te bespeuren.
“Nee, je hebt gelijk… dit is dan ook echt de eerste keer.”
Ik liet me van Mona afrollen en ze drukte zich meteen weer dicht tegen me aan en keek mij verliefd in mijn ogen aan.
“Ik zie je enorm graag Peter en jij bent dan ook de man van mijn leven,” fluisterde ze teder. “Ga je me nu nooit verlaten en ga jij nu echt altijd voor me zorgen?”
“Ja, dat beloof ik je.”
Opnieuw maakte ik contact met haar geest en schakelde daar nu al haar kritische vermogens uit, zodat ze helemaal ontvankelijk werd voor mijn woorden.

“Bij mij zal je dan ook nooit meer iets tekort komen,” zo vervolgde ik, genietend van het feit dat was ik zeg voor haar meer bevelen waren. “Jij zult dan ook samen met mijn moeder en mij in ons huis wonen en daar zul jij het huishouden doen en met mij naar bed gaan als ik dat wil.”
“Maar natuurlijk, ik wil dan ook niets liever dan dat,” knikte Mona overtuigd.
“Je bent ons gehoorzaam en je zult dan ook nooit tegenstribbelen. Je beschouwt je dan ook als onze slavin en je beschouwt dat nu als het hoogtepunt van je levensgeluk.”
Opnieuw knikte Mona heel gedwee.
“Je bent echter niet de enige vrouw in mijn leven, want daar is nog mijn moeder en ook is er nog een ander meisje. Het is dan ook mijn recht om veel vrouwen te hebben. In feite voel jij je dan ook trots dat jou man nog meer minnaressen heeft. Van de tijd die wij dan ook samen doorbrengen, zul jij des te meer genieten.”
Mona stopte met knikken en haar ogen werden opeens ook groter. “Slaap jij soms ook met je moeder?”
Ik voelde paniek en ongeloof bij haar opkomen en deed die dan ook snel weer verdwijnen voordat ze zich van haar eigen gevoelens bewust werd. In plaats daarvan kwamen trots en opwinding over het voorrecht om bij te horen nu bij haar terecht.

“De liefde van een moeder voor haar zoon is dan ook iets waar niemand een beletsel in mag vinden. De taboes van de maatschappij zijn niet onze zaak.”
“We zullen dan ook met zijn allen zo samen een gelukkig gezin vormen,” zei Mona lachend. “Al jaren heb ik daar op gehoopt.”
“Zie je wel dat wensen soms uitkomen.”
Ik stond op van het bed en zocht mijn kleren bij elkaar, want ik kreeg het niet alleen koud in die vochtige kilte van deze slaapkamer, maar bovendien popelde ik van verlangen om Marion en die Poolse huishoudster van haar eens met en bezoek te vereren, wat ik eigenlijk al van plan was geweest.
“Ik moet nu nog dringend ergens naar toe,” zei ik, terwijl ik me dan ook snel weer aankleedde.
Mona veegde zichzelf intussen schoon met een tissue. In een opwelling stak ik de vinger, waarmee ik eerder haar bruine holletje had verkend in haar mond. Tot mijn grote verbazing begon zij die glimlachend af te likken.
“Kom je snel terug?” vroeg ze nu aan me.
“Binnen drie of vier uur,” antwoordde ik.
Teleurstelling stond er nu op haar gezicht te lezen. Volledig aangekleed nu, trok ik haar overeind en drukte haar weer dicht tegen me aan.
“Het is maar voor even schatje,” troostte ik haar. “Daarna zijn we voor altijd samen bij elkaar.”

Ze knikte begrijpend.
Opeens hoorden wij de deurbel die drie keer kort na elkaar met korte tussenpauzes rinkelde.
“Niet opendoen,” zei ik. “Je doet voor niemand meer open en je vergeet ook niet om straks naar mijn naam te vragen als ik weer voor de deur sta. Je doet dan ook nooit meer open zonder dat je weet wie het is.”
Gevolgd door Mona liep ik weer terug naar de woonkamer. Daar zette ik nu dat koffertje dat ik die pooier afhandig had gemaakt op de salontafel neer en klikte het deksel open. Die oen had zelfs niet eens het cijferslot ervan ingeschakeld. Het geld, een dik pak bankbiljetten zat in een doorschijnende plastic zak. In een tussenschot stak warempel ook nog een pistool met een geluidsdemper.
“Straks neem ik dat koffertje mee. Maak jij ondertussen je bagage klaar, want ik kom je halen met de auto,” zei ik nu tegen haar.
“Goed, dan kan ik meteen de huissleutel aan de huisbazin overhandigen.”
“Tot straks,” zei ik en gaf haar een afscheidszoen.
Beneden in de hal stond er een politieagent en toen hij mij nu de trap af hoorde komen, liep hij dan ook meteen naar me toe, terwijl hij me aandachtig opnam.
“Woont u hier?” vroeg hij vervolgens.

“Nee, ik kwam hier juist iemand opzoeken,” antwoordde ik.
“Wie dan als ik vragen mag, want er lijkt hier wel niemand thuis te zijn.”
“De dame in kwestie was niet thuis,” zei ik, terwijl ik ondertussen zijn wantrouwen deed wegsmelten als sneeuw voor de zon. “Zocht u dan soms iemand?”
Die agent schokschouderde even. “Weet u soms niet wie er daarnet voor een ziekenauto heeft gebeld? We hebben namelijk een dooie hier vlak voor de deur gevonden.”
“Nee, daar heb ik geen enkel idee van, maar bent u er zeker van dat hij al overleden was?”
“De dokter die met de ambulance was meegekomen zei van wel. Een hartaanval volgens hem. Ze hebben nog getracht hem te reanimeren, maar het was schijnbaar al te laat.”
Ik schudde nu gemaakt meewarig met het hoofd. “Wat erg.”
“Helemaal niet hoor,” zo weerlegde die agent nu. “Het was dan ook een stuk uitschot van het laagste allooi.”
Met een knikje nam ik afscheid en toen ik de voordeur open duwde, stuurde ik die agent nu de suggestie mee dat hij mij nog nooit had gezien en dat er verder niemand hier in het gebouw aanwezig was.
Op straat staand, belde ik nu meteen naar mijn moeder.
“Het is pas half drie liefje en ik zeker nog voor een paar uur werk,” zei Claire, zodra ze mijn nummer op haar beeldscherm had zien verschijnen en opgenomen had.

“Ik heb net een hulp in het huishouden voor ons aangeworven. Het gehoorzaamste en meest inschikkelijke meisje dat wij ooit hebben ontmoet,” verkondigde ik nu vol trots.
“Jij hebt wat!” lachte Claire verbaasd.
“Ja, jij hebt dan ook zo vaak geklaagd dat jij er een dubbele dagtaak op na moet houden, maar dat is nu verleden tijd.”
“Maar jongen, een dienstmeid valt toch op en ze zullen zich dan ook afvragen waar wij het geld vandaan halen om haar te betalen. Nee hoor, dat valt teveel op.”
“Wie zegt er nu iets van betalen. Jij geeft haar kost en inwoning en ik verschaf haar de nodige seks.”
“Ken ik het meisje in kwestie?”
“Herinner jij je nog dat dienstertje uit dat restaurant van een paar dagen geleden?”
“Je bent haar daar toch niet opnieuw lastig gaan vallen?”
“Nee hoor, maar die baas daar heeft me wel haar adres gegeven. Ze zit bovendien zonder werk en daarom heb ik haar een aanbod gedaan die ze gewoon niet kon afslaan.” Ik besloot nog maar even niets over die Alfredo te zeggen, dat kwam later nog wel.
“Ja, dat zal wel.”
“Ze heeft echt een prachtig lichaam en is ook goed in bed. Bovendien is ze heel inschikkelijk en onderdanig, dus wat wil je nog meer.”

Ik hoorde mijn moeder zuchten door de telefoon. “Luister er komt nu iemand binnen voor mij. De rest vertel je me straks maar.”
Ik drukte mijn mobieltje uit en stak hem weg en zette toen eindelijk koers naar het huis van Marion.