Als Rob en Jasmijn eindelijk terug keren in het nu, zijn woorden overbodig ze kijken elkaar alleen maar aan. Van hem afstappend steekt ze haar hand uit, hij pakt haar hand vast en samen lopen ze naar boven richting de douche. Na niet al te lange tijd komen ze weer schoon en fris de slaapkamer van Rob ingelopen. Ik ben zo moe, kreunt Jasmijn zachtjes, kan wel slapen. Dat geldt voor mij ook, antwoord Rob. In plaats van weer naar beneden te gaan, om nog eerst wat te eten duiken ze het bed in. Tegen elkaar aan liggen vallen ze beide snel in slaap.

Jasmijn opent haar ogen, naast haar ligt Rob nog steeds in dromenland, verrast door het zonlicht wat de kamer in schijnt beseft ze dat ze niet lang heeft geslapen. Op de klok stelt ze vast dat die toch echt 14:00 aan geeft. Dat kan niet, dat betekent dat het al zondag is, nee dat kan gewoon niet. Door het geknor wat haar maag maakt, wordt ook Rob wakker. Goedemiddag schoonheid, zegt hij tegen haar. Ik heb het gevoel alsof ik heel lang heb geslapen. Dat hebben we ook, zegt Jasmijn de dekens van haar afslaand. Het is zondag volgens mij en al na de middag. Nee, toch roept Rob verschrikt, zich omdraaiend naar de klok ziet hij dat het inmiddels al over 14:00 uur is. Jeetje Jasmijn, we worden bejaard, alleen bejaarden slapen zolang.

We zullen het wel nodig hebben gehad, als ze uit bed wil stappen, voelt ze hoe Rob zijn arm om haar middel slaat en haar terug het bed intrekt. Dametje, waar denk jij heen te gaan? Naar beneden, over haar buik wrijvend zegt ze zachtjes; heb echt trek. Precies nadat ze deze woorden heeft uitgesproken begint haar maag te knorren. Rob moet vreselijk lachen om het knorrende geluid. Mmm…volgens mij heb je inderdaad behoefte aan voedsel, maar voor ik je laat gaan wil ik eerst een lekkere kus van je ontvangen. Jasmijn draait zich om en kust hem vol op zijn lippen. Aan de goedkeurende geluiden die hij maakt, bevalt de kus die ze hem geeft in goede smaak. Dan begint ook Rob zijn maag te knorren, lachend maken ze zich los van elkaar, ben niet de enige die honger heeft, zegt Jasmijn lachend tegen Rob.

Uit het bed stappend, schiet ze een ochtendjas aan en loopt ze naar beneden, Rob volgt haar vrijwel direct, met ook een ochtendjas aan. Beneden in de keuken, zien ze nu pas dat de deur nog openstaat, het is een ravage van jewelste. Volgens mij hebben we bezoek gehad, denk het ook Rob, antwoord Jasmijn, hoe verder ze kijken hoe meer troep ze vinden. Richting de achterkamer lopend horen Rob en Jasmijn een spinnend geluid. Mmm… volgens mij heeft iemand het zich hier gemakkelijk gemaakt. Het is vlokje de kat van Andrew en Marjolein. Inderdaad ligt hij prins heerlijk te slapen op de enorme stoel, waar ze gisteren middag een hemelse beleving hebben gedeeld.

Vlokje draait zich op zijn rug en nu is zijn buik goed zichtbaar, kijk Rob die heeft zich helemaal volgegeten aan al het lekkers wat hij heeft gevonden in de keuken. Ja, dat is zeer zeker te zien. Op het moment dat ze eigenlijk de kat willen oppakken om hem buiten te zetten gaat de deurbel. Ga jij maar, ik ben er niet echt op gekleed om de deur open te doen, roept Jasmijn. Rob loopt naar de voordeur, de deur van het slot te hebben gehaald ziet hij zijn buurvrouw Marjolein staan, enigszins helemaal overstuur. Marjolein, zegt hij verschrikt, wat is er aan de hand. Stamelend begint ze te vertellen dat Vlokje gisteren niet thuis is gekomen, of hij hem toevallig heeft gezien. Marjolein ik denk dat je maar even binnen moet komen. Rob gaat haar voor naar de achterkamer, onderwijl passeren ze de keuken en ziet Marjolein wat voor puinhoop het daar is. Feestje gehad soms, vraagt ze nieuwsgierig. Wij niet, antwoord Jasmijn lachend, maar wijzend op de zwart witte kater die op de stoel ligt te spinnen, hij wel. Nu pas zit Marjolein vlokje op de stoel liggen. Vlokje roept ze uit, dan herinnert ze zich de weg langs de keuken, omdraaiend naar Rob biedt ze haar verontschuldigingen aan, voor het feit dat haar kat er zo’n puinhoop van heeft gemaakt. Niet nodig, Marjolein, ik had mijn deur maar dicht moeten doen, was hij ook niet binnen gekomen. Ik help, ik kom dadelijk terug om het schoon te maken, ik breng eerst hem naar huis en dan kom ik terug. Dat hoeft echt niet Marjolein, het is goed, Vlokje heeft een privé feestje gehad, zo te zien heeft hij ervan genoten. Niks mee te maken, ook al laat je de deur openstaan, dan heeft hij nog niet het recht om zomaar bij anderen naar binnen te wandelen. Hier kan Rob niks tegenin brengen. Marjolein uitlatend met Vlokje in haar armen zegt ze nogmaals. Ben met tien minuten terug, om je huis op te ruimen. Lachend zeggen Rob en Jasmijn, tot zo dan maar.

Nadat hij de deur achter zijn buurvrouw heeft gesloten wend hij zich tot Jasmijn, dan ga ik toch maar even iets aantrekken, ik laat haar niet alles alleen opruimen. Ik help ook wel mee, roept Jasmijn, dan holt ze voor hem uit naar boven. Boven schiet ze snel een short en hemd aan en loopt dan weer vlug naar beneden. Ook Rob pakt een short uit de kast plus een shirt. Weer terug beneden hoort hij een hoop geklets uit de keuken komen en als hij de deur opent ziet hij Jasmijn, met Marjolein aan de keukentafel zitten onder het genot van een kop koffie en een dikke plak ontbijtkoek besmeerd met boter. Eerst even wat energie op doen voor we aan de grote schoonmaak beginnen, lacht Jasmijn. Rob neemt ook aan de tafel plaats en schenkt voor zichzelf een kop koffie in. Nadat ze de kan hebben leeggemaakt zit er niks anders op dan de handen uit de mouwen te steken. Al snel gooit Jasmijn de radio aan en zingen ze mee met enkele nummers van de radio.

De sporen van Vlokje zijn al lang schoongeboend, maar alsof het de normaalste zaak van de wereld is nemen ze met hen drieën, maar heel de keuken gelijk onder handen. Onderwijl maken ze er een showtje van en lachen ze wat af. Als Andrew op een gegeven moment komt kijken waar zijn vrouw blijft, ziet hij hoe ze druk in de weer is met hun buurtjes en wat voor lol ze hebben. Als het nummer op de radio is afgelopen klapt hij in zijn handen en drie paar ogen kijken verschrikt in zijn richting. Geweldig roept hij enthousiast uit, jullie zouden moeten optreden, dit is gewoon amusant om naar te kijken. Te kijken roepen Jasmijn en Marjolein gelijktijdig uit, dan wordt hem een spons en een zemen lap in de handen gedrukt en gezegd; nu je hier toch bent, kan je net zo goed je handjes laten wapperen.

Lachend pakt hij ook nog de emmer sop aan van Rob en loopt dan naar buiten, hij begint al snel aan de ramen, die na enkele minuten weer stralen. Als ze uiteindelijk rond de klok van 19:00 de spullen aan de kant leggen, vinden ze het welletjes geweest. Nu blijven jullie wel eten, zegt Jasmijn. Als tegen prestatie. Rob steek jij de barbecue buiten aan. Maak ik snel een salade en gooi wat brood in de oven en dan kunnen we zo aanschuiven.

Marjolein neemt nog een emmer met sop naar de buiten tafel en begint deze af te soppen, de tafel en de stoelen, haar man loopt achter haar aan met een droge doek. Als zij daar mee klaar zijn en ze naar binnen lopen, overhandigd Jasmijn hen de borden en het bestek. In de tussentijd is Rob bezig het vlees te braden op de barbecue. Met twintig minuten schuiven ze aan, Andrew opent een fles wijn en het is enorm gezellig. Rob weet je nu al waar je naar toe zal gaan morgen, vraagt Andrew hem. Nee, weet alleen dat we gaan vliegen en voorlopig niet terug komen. Wil hierbij gelijk vragen aan jullie of jullie de planten water willen geven en alles wat in de koelkast ligt mag mee naar jullie huis. Dat geldt trouwens ook voor de fruitschaal die binnen op de tafel staat.

Ohh Rob, geweldig van je, maar onze eigen koelkast zit al tot aan de nok toe vol, maar ik weet wel iemand die ik er erg gelukkig mee kan maken. Vind alles goed antwoord Rob, als iemand anders het kan gebruiken is het ook geweldig. Ik wist natuurlijk niet van Jasmijn haar plannetje dus ik had zoveel ingekocht, nu vind ik dat ook zonde om weg te gooien. Komt helemaal goed, ik weet er een juiste bestemming voor. Mag ik vragen aan wie, vraagt Rob. Ja, natuurlijk mag je dat vragen. Je kent Petra toch dat jonge vrouwtje aan het einde van de straat. Ja, die ken ik wel antwoord Rob. Zij zit bij de voedselbank antwoord Marjolein, dus ieder extraatje wat ze mee kan krijgen, ontvangt ze met open armen. Jeetje, dat wist ik helemaal niet. Zij heeft toch ook vier kinderen? Ja, ze heeft inderdaad vier kinderen en nog een hond en wat katten geloof ik. Ach gut, antwoord Rob, ja dan verdienen zij het wel. Marjolein breng dan ook maar de inhoud van mijn vriezer daar naar toe, dan kunnen ze even vooruit en kan die van mij mooi even ontdooien. Dan kan ik hem schoonmaken als ik terug ben, voor ik hem weer volstop met eten.

Nou, Rob ik weet zeker dat ze je dankbaar zal zijn. Ik denk het wel antwoord Jasmijn, de voedselbank is nou ook niet bepaald een vetpot, ik weet er alles van, antwoord Jasmijn. Ze zal stralen die vrouw, ze zal je de hemel in prijzen Rob dat weet ik zeker. Nu dat hoeft helemaal niet, maar ik ben wel blij dat ik er iemand gelukkig mee kan maken, dan heb ik toch weer wat goeds gedaan voor mijn medemens. Zo is het maar net, roept Andrew uit, de glazen klinken en ze proosten op de goede zin van het leven en iets over hebben voor anderen.

Na lekker te hebben gegeten, vraagt Jasmijn aan Marjolein en Andrew of ze toevallig ook nog plek vrij hebben voor een toetje. Een toetje steunt Marjolein, ligt er maar net aan, wat voor toetje jij dan precies in gedachten hebt Jasmijn. Mmm…niet veel bijzonders buurvrouw, zegt ze lachend. Gewoon wat fruit uit blik met een bolletje ijs en wat slagroom. Ohhh…maar daar zeg ik geen nee tegen, antwoord ze lachend, dat kan wrijvend over haar buik, jij nog wel aan. Zich tot Rob wendend, heb je hier nog iets te roken liggen, of moeten we het thuis even gaan halen? Nee, hoor ik heb nog wel wat liggen, zegt Rob. Naar binnen lopend komt hij even later terug met een pakje sigaretten een grote houten doos en een asbak. Sigaar buurman en hij opent het houten kistje. Graag buurman, antwoord Andrew. Een sigaar uit het doosje pakkend ruikt hij eraan met zijn neus, dit zijn geen goedkope sigaren Rob. Nee, dat zijn ze inderdaad niet, maar ik deel ze graag met bijzondere vrienden. Nu is het de beurt aan Andrew om te lachen, goede vrienden? Goede vrienden en goede buren antwoord hij lachend, dan steekt hij de sigaar aan. Het pakje sigaretten overhandigend aan Marjolein, steekt ze een sigaret op waarnaar ze diep inhaleert. Juist op dat moment komt Jasmijn terug naar buiten gelopen. Aha, eerst roken, beetje plek maken en dan ijsje eten. Goede keus van je Rob, tegen over Marjolein plaats nemend pakt ook zij een sigaret uit de verpakking en steekt hem aan, Rob neemt net als zijn buurman een stevige sigaar.

De mannen genieten nog van hun sigaar als Jasmijn naar binnen loopt, Marjolein zal je mij misschien even willen helpen met de ijsjes te maken. Natuurlijk, antwoord ze, achter haar aan naar binnen lopend hebben de mannen het rijk even alleen.

In de keuken kwebbelen de vrouwen er lustig op los, dan vraagt Marjolein aan Jasmijn, waar gaan jullie heen als ik vragen mag. Dat mag je vragen antwoord Jasmijn, maar mondje dicht tegen over Rob het moet echt een verrassing blijven. Ik zeg niks, zegt Marjolein, met haar handen maakt ze een sleutelbeweging en werpt deze naar achteren. Dan begint Jasmijn te vertellen…..

We gaan naar Nieuw Zeeland Marjolein, we gaan naar Stijn en naar Anne. De Stijn roept Marjolein verheugd uit, de andere zoon van Rob? Sttt…ja de andere zoon van Rob en zijn dochter zegt Jasmijn. Dochter, niet begrijpend kijkt Marjolein naar Jasmijn. Jasmijn begint uitvoerig te vertellen over Lies de vriendin van Tom en hoe haar oom via de kanalen van zijn werk de andere zoon van Rob heeft weten op te sporen, hierbij werd ook bekend dat hij nog een volle dochter heeft. Jeetje, dus jullie gaan naar Anja? Ja, daar gaan wij inderdaad naar toe, maar zowel Rob als Tom weten nog van niks en dat willen we graag zo houden ook. Ja, dat begrijp ik, antwoord Marjolein, ik weet dat Rob altijd is blijven althans pogingen heeft gewaagd om zijn andere zoon te zoeken. Het zal wel als een bom inslaan dat hij ook nog een dochter blijkt te hebben. Weet die Anne van zijn bestaan? Ja, dat weet ze Anja is daar altijd eerlijk en open in geweest. Haar nieuwe man, waarmee ze is getrouwd, daar heeft ze ook nog twee kinderen mee, een tweeling, een jongen en een meisje. Jeetje, wat geweldig om dit te horen. Wat zal hij blij zijn, om over Tom nog maar te zwijgen. Ja, dat denken Lies en ik ook. Lies heeft van Stijn, Anne en Anja ook brieven gekregen die gericht zijn aan Tom en aan Rob, die zijn we van plan te geven als we in de lucht zijn. Dan komt het niet geheel rauw op het dak, als we landen in Nieuw Zeeland. Ik vind het echt waanzinnig dit, echt grandioos gewoon. Waar verblijven jullie daar dan? Op het land op de farm van Anja, het schijnt dat ze verschillende gasten verblijven heeft. Lies kreeg te horen dat het overbodig zou zijn om ergens anders te verblijven. Bij hen was het ook mogelijk en hebben we ook voldoende privacy als we ons even willen terug trekken. Heb hier gewoon geen woorden voor. Met tranen in haar ogen omhelst ze Jasmijn, dat je dit doet voor Rob, dat je dit voor hem over hebt, dat je meegaat, dat zegt mij dat je de juiste vrouw voor hem bent. Ik gun jullie al het geluk van de wereld.

Niet begrijpend kijkt Jasmijn naar Marjolein, wat bedoel je daar precies mee? Nu pas beseft Marjolein dat ze eigenlijk al teveel heeft verklapt. Nou begint ze om de boel een beetje recht te trekken, ik gun het Rob, dat hij eindelijk een vrouw vind die bij hem past, snap je. Die niet uit is op een rijke man, want hij heeft het nu niet bepaald slecht. Na zijn huwelijk met Anja heeft hij wel wat losse scharrels gehad, maar sinds hij jou tegen het lijf is gelopen heb ik hem zelden zo gelukkig gezien. Nog wel gelukkiger zelfs als in de tijd met Anja destijds. Jasmijn laat de woorden op zich inwerken die Marjolein haar vertelt. Ook Rob, had zich tegenover haar al laten gaan, niet met zoveel woorden, maar nu ze het hoort van de buurvrouw, voelt ze zich toch een klein beetje groeien. Het mag, hoort ze Marjolein zeggen, jullie verdienen elkaar en dat straalt er ook aan beide kanten af.

Dames, lukt alles een beetje met het toetje vraagt Rob die de keuken in binnen gekomen. Van de één na de andere kijkend vraagt hij; gaat alles wel goed hier. Ja hoor, antwoorden de dames in koor, gaat prima hier, we komen er zo aan. Nog een laatste handeling aan het dessert en we zijn weer terug bij jullie. Goed dan, zegt Rob en hij vervolgt zijn weg weer naar buiten. Toch was het hem niet ontgaan dat zijn buurvrouw tranen in haar ogen had toen ze naar hem keek. Niet van verdriet, maar eerder van blijdschap.

Nadat de dames zich weer bij hen hebben gevoegd en ze allen genieten van het dessert, buigt Marjolein zich richting Rob. Uitstekende keus heb je gemaakt, beter had je het niet kunnen treffen. Er schiet een brok in zijn keel en het duurt dan ook lange tijd voor hij zijn stem weer terug heeft gevonden. Als Marjolein hem laat weten, dat zijn keuze uitstekend is, dan weet hij dat Jasmijn ook zeer zeker een uitstekende keuze is. Toch is hij zeer benieuwd naar wat beide dames hebben besproken in de keuken. Daar zal hij waarschijnlijk nooit achter komen.

Andrew kijkt op zijn horloge en ziet dat het tegen middernacht loopt, Marjolein we moesten zomaar eens gaan, het is al bijna middernacht en aangezien zij wijzend naar Rob en Jasmijn straks weer vroeg uit de veren moeten om alles nog eens na te lopen of ze niks vergeten zijn eer wij ze naar het vliegveld brengen, lijkt het me nu wel de juiste tijd om op te stappen. Nu kijkt ook Rob op zijn horloge het is 23:55, de tijd vliegt voorbij als het gezellig is. Het wordt inderdaad tijd om onder de wol te kruipen Jasmijn het is vijf voor twaalf. Zo laat al, roept ze verschrikt uit. Snel nemen ze afscheid en verzekeren Andrew en Marjolein hen dat ze morgen om 14:00 gereed zullen staan om hen weg te brengen naar het vliegveld.

Jasmijn brengt de spullen naar binnen en zet alles in de vaatwasser, nadat ze deze heeft aangezet loopt ze terug naar buiten. Op Rob zijn schoot klimmend zegt ze; je hebt echt gezellige buren, beter dan de mijne. Lachend denken beide allebei aan haar bemoeizieke boven buurvrouw. Die hoeven we voorlopig niet te zien, zegt Rob lachend. Nadat ze hun sigaret hebben gedoofd in de asbak staan ze op en lopen naar binnen. Ditmaal kijkt Rob goed of de achterdeur is gesloten. Het raampje boven de deur ook dicht trekkend lopen ze samen naar boven.

Liggend in hun bed samen dicht tegen elkaar aan, vallen ze al snel in slaap, ieder in hun eigen gedachten verzonken. Als de wekker gaat om tien uur de volgende ochtend springen ze uit hun bed, snel achter elkaar aanrennend naar de douche wat Jasmijn gemakkelijk wint opent ze alsnog de cabine voor hem zodat ze heerlijk samen kunnen douchen. Na de douche lopen ze de slaapkamer terug op, voor haar doen kleed ze zich netjes en burgerlijk. Jasmijn, wat trek je nou toch aan, zo ben je helemaal niet. Jasmijn staat voor de spiegel en beseft dat Rob gelijk heeft. Toch is ze ook een beetje zenuwachtig. Stel je voor als ze over een aantal uren de ex van Rob tegen het lijf loopt, aan de andere kant is dit niks voor haar. De kleren weer uittrekkend doet ze ditmaal iets aan wat wel degelijk bij haar past. Toch is dit ook netjes en niet verkeerd. Rob die juist de badkamer in was gelopen en nu weer terug de slaapkamer in komt bewondert haar opnieuw. Wat ben je toch ook een lekker geil wijf.

Op haar aflopend kust hij haar op haar haren, zijn armen om haar heen slaand bekijken ze elkaar in de spiegel, het beeld wat beiden zien bevalt hen wel. Rob begint haar te strelen over haar armen, enkele delen van Jasmijn haar lichaam reageren op de aanrakingen. Rob hijgt ze, hier hebben we nu echt geen tijd voor. Haar omdraaiend in zijn armen, trekt hij haar dicht tegen zich aan. Ik weet het schat, roept hij, ik weet het, maar verdorie ik verlang zo naar je. Haar armen om zijn middel slaand drukt ze zich stevig tegen hem aan. Ik weet het Rob, ik voel het net zo. Minuten lang staan ze beiden elkaar vasthoudend in Rob zijn slaapkamer. Dan beseffen ze beide in de weinige tijd die ze nog hebben hoeveel er nog gedaan moet worden. Elkaar eerst nog even te hebben gezoend, lopen ze naar beneden.

In de keuken dekken ze de ontbijttafel en eten voor de laatste keer die week een heerlijk uitgebreid ontbijt aan de keukentafel. Het ruikt er erg fris en schoon. Mmmm… ons laatste ontbijtje hier voor de eerst komende drie weken kreunt Jasmijn zachtjes. Jasmijn, wil je niet zo kreunen het lijdt me behoorlijk af, als je zo doorgaat neem ik zo nog tegen het aanrecht blok aan. Lachend kijkt ze op naar hem. Sorry schat, ik liet me even gaan. Mmm…is nu hoe hij haar antwoord geeft. Haar verlieft aankijkend, weten ze allebei waar hij aan denkt. Nee, Rob zegt ze, het kan echt niet kijk maar eens naar de klok. Ik doe helemaal niks antwoord hij, ik ga alleen maar koffie pakken. Hij gaat ook echt koffie pakken, het is bijna half één, ook al is hij behoorlijk opgewonden, hij weet ook dat er veels te weinig tijd is. Voor haar ook nog een koffie inschenkend loopt hij terug naar de tafel. Ondertussen dat zijn koffie iets staat af te koelen ruimen ze beiden alles op. De asbak pakkend van het keukenblok genieten ze van hun koffie en een sigaret, ondertussen praten ze een beetje en vraagt Rob voorzichtig; mag ik nu al weten waar we heen gaan Jasmijn? Nee, ik zeg nog niks, op het vliegveld kom je er wel achter.

Na dat ze hun koffie en hun sigaret op hebben lopen ze alles na in het huis, of de ramen zijn gesloten, of het gas uit staat en nog meer van dat soort dingen. Om 13:50 lopen ze met hun koffers naar buiten, geheel niet verrast zien ze Marjolein en Andrew al staan. Beide mensen stralen, Jasmijn ziet dat ook Andrew de bestemming weet van waar zij hun aankomende drie weken door zullen brengen. Haar een knipoog gevend neemt hij de koffer van haar over en legt deze in de kofferbak van zijn auto. Rob overhandigd zijn sleutelbos aan Marjolein, alsjeblieft zorg goed voor mijn woning. Dan legt hij zijn koffer naast die van Jasmijn in de kofferbak en sluit deze. Kom….stap in dan gaan we op weg. Onderweg praten ze honderduit over de barbecue van gisterenavond en dat het zo gezellig was, dat ze dit zeer zeker moeten herhalen als ze terug zijn van hun vakantie. Ja, gezellig roept Jasmijn verrukt uit. Hoe dichter ze het vliegveld naderen hoe meer vliegtuigen ze op en aan zien komen. Ohh…straks zitten jullie ook in zo’n ding, roept Marjolein uit. Weet je al waar je heen gaat Rob? Nee, Marjolein nog steeds niet. De auto wegzettend op het parkeerterrein lopen ze met hun koffers richting de ingang. Al gauw ziet Rob even verderop zijn zoon staan. Tom, Tom, Tom roept Rob, Tom draait zich om in de richting van het geluid en ziet zijn vader aankomen lopen met in zijn kielzog Jasmijn, Andrew en Marjolein. Jullie ook hier, horen Andrew en Marjolein.

Ja, we konden je vader toch niet zelf laten rijden, Andrew moest in ieder geval ook nog wat ophalen hier voor de winkel een nieuwe lading, dus het is ook eigen belang. Waar is Lies, horen ze Jasmijn vragen. Die is met Dom even naar de toiletten en Marcel is meegelopen om hen te beschermen. Ha, ha, ha, Marcel is gewoon bang dat ze zijn vriendinnetje inpikken antwoord Rob. Misschien dat ook wel antwoord Tom, wie weet. Pa, weet je al waar je reis naar toe gaat? Nee, jongen het is voor mij nog één groot raadsel en voor jou? Weet ook nog steeds niks, antwoord zijn zoon.

Even later voegen Dom, Lies en Marcel zich ook bij de anderen, het is een gezellige bedoeling. Lies en Jasmijn zonderen zich even af, kijk ze gaan Tom, die zijn weer wat aan het bekokstoven met zijn tweeën dat kan niet anders. Dat denk ik ook wel.

Lies geeft de desbetreffende brieven die aan Rob gericht zijn aan Jasmijn, je weet het toch Jasmijn als we even in de lucht zijn, dan geven we ze. Tot mijn spijt ben ik erachter gekomen dat of jullie of Tom en ik voor in het toestel zitten en de anderen vrij achterin. Ik had eigenlijk gedacht dat we met zijn vieren naast elkaar zouden zitten, maar dat is niet het geval. Geeft niks Lies, voor als nog weten Rob en volgens mij ook Tom niet, dat we met zijn vieren naar dezelfde bestemming vliegen. Nog niet, antwoord Lies, maar als we ze deze brieven hebben overhandigd, dan weten ze het wel. Ja, dan weten ze het zeker. Jasmijn stopt de vijf brieven die ze heeft ontvangen voor Rob in haar hand rugzakje zodat ze deze niet kwijt kan raken. Zullen we weer terug gaan Lies, anders worden de heren ongeduldig. Is goed Jasmijn, lijkt me een goed plan.

Terug bij de rest van de groep besluiten ze ergens nog wat te gaan drinken, Dom loopt op haar nichtje af, wel foto’s maken hè, wil wel weten hoe het er daar uitziet. Ja, tuurlijk Dom, ga zeker foto’s maken, moet oom David ook bewijs tonen, net als de rest van de familie. Ha, ja dat is zo. Ik wens je bij deze alvast heel veel plezier, maar dat zal wel lukken denk ik. Dat denk ik ook wel. Aan de tafel aanschuivend in het restaurant komt er een ober op hun afgelopen om hun bestelling op te nemen.