Merel was tweeëntwintig toen ze een baan kreeg bij een gerenommeerd consultancy bureau in Amsterdam. Ze was net afgestudeerd en had grote ambities. Ze werkte keihard en de tegenstelling met haar studententijd, waarin ze er lekker op los had gefeest, was groot. Niet dat dit uitmaakte, want ze wilde hoe dan ook binnen tien jaar doorstromen naar een hoge managementfunctie en daar zette ze alles voor opzij. Elk middel rechtvaardigde haar doel en een middel dat ze regelmatig inzette, was haar vrouwelijke charme. Ze was zich ervan bewust dat ze bloedmooi was en in staat elke man om haar vinger te winden als ze dat wilde. Haar schoonheid had zelfs geresulteerd in een zekere mate van arrogantie, maar dit ontkende ze zelf ten stelligste. Ze genoot ervan als ze merkte dat mannen hun blikken niet af konden houden van haar stevige borsten, haar slanke taille of haar lange benen. Zelf was ze het meest tevreden met haar kont, haar billen waren perfect rond, zonder een grammetje teveel vet. Het minst tevreden was ze met haar voeten, die iets te groot waren, maar goed, ze was nou eenmaal een meter tachtig en dan kon je niet verwachten dat je maat zesendertig had.

Het eerste wat Merel had gedaan toen ze met haar eerste baan was begonnen, was uitzoeken wie de touwtjes in handen hadden op haar afdeling. Natuurlijk was haar baas belangrijk, maar ze zorgde er ook voor dat ze al snel werd voorgesteld aan de baas van haar baas. De kennismaking met Rudolf, zoals hij heette, was kort, want het was een druk bezet man. In de eerste maanden kreeg ze dan ook weinig kans hem beter te leren kennen. Haar direct leidinggevende, Winston, had gelukkig meer tijd voor haar en ze liet een zwaar charmeoffensief op hem los. Zijn blikken bleven vaak net iets te lang op haar borsten of billen hangen, maar ze deed net of ze hier niks van merkte.

Haar eerste succesje kwam toen ze na drie maanden een prestigieuze opdracht voor een klant kreeg toegewezen, die al haar directe collega’s ook graag hadden willen doen. Ze was nog zeer onervaren, maar Winston verkoos haar boven de overige teamleden. Als bedankje kleedde ze zich de vrijdag daarop net iets sexier dan normaal, zonder dat het al te erg opviel. Die dag liep ze drie keer met een onbenullige vraag naar zijn kantoor en knoopte net voordat ze naar binnen ging het bovenste knoopje van haar bloes los. Terwijl ze aan zijn bureau zat, zorgde ze ervoor dat hij een mooie blik kreeg op haar voorgevel en bij het verlaten van het vertrek knoopte ze haar bloes snel weer dicht.

Toen Merel een half jaar in dienst was, kreeg ze haar eerste beoordelingsgesprek. Hierbij zou meteen worden besloten of haar contract zou worden verlengd. Merel wilde niet alleen een verlenging, maar tevens een loonsverhoging en dacht na over de beste tactiek om dit te bereiken. Ze vroeg zich af hoe ver ze zou kunnen gaan om haar baas te verleiden. Je hoorde wel vaker verhalen over vrouwen die hun weg naar de top hadden bereikt via het bed van hun baas, maar gebeurde dit in het echt ook? Of waren dit slechts verhalen? Als ze op zo’n makkelijke manier haar doel kon bereiken, dan had ze daar absoluut geen problemen mee, maar als het alleen maar fabeltjes waren, dan werd ze misschien wel ontslagen als ze te direct was. Ze moest dus wel voorzichtig te werk gaan.

Op de dag van haar beoordelingsgesprek was ze behoorlijk zenuwachtig. Het gesprek was helemaal aan het einde van de dag, waardoor ze zich de hele dag liep op te vreten. Om half vijf was het eindelijk zover. Ze liep naar de kamer van Winston en opende net voor ze binnenkwam het bovenste knoopje van haar bloes. Ze sloot de deur achter zich en nam plaats in een van de leren stoelen die de managers allemaal in hun kamer hadden. Groepsvergaderingen werden in vergaderzalen gehouden, maar voor dit soort gesprekken waren er zitjes ingericht met relaxte stoelen. Winston nam tegenover haar plaats en vroeg hoe het haar beviel om voor hem te werken. Ze vertelde enthousiast dat ze het erg naar haar zin had. Naarmate het gesprek vorderde, ontspande ze zich steeds meer en uiteindelijk besloot ze een gokje te wagen. Ze ging iets anders zitten en zetten haar benen iets uit elkaar. Direct zag ze dat Winston onder haar rok probeerde te gluren, alhoewel hij haar net zo snel weer in de ogen keek, in de hoop dat ze het niet gemerkt had. Ze liet hem in die waan, maar voelde dat haar plannetje werkte. En dus opende ze haar benen in de minuten die volgden heel voorzichtig steeds een beetje verder, zonder hem echt een goed uitzicht te geven. Genoegzaam merkte ze op dat Winston er moeite mee had zijn blik van haar af te wenden. Zijn ogen daalden telkens naar beneden af, waarna hij ze snel weer omhoog richtte. Na een uur kwam de verlossende mededeling dat Winston tevreden over haar was en dat ze mocht blijven. Merel reageerde verheugd, maar dit was nog niet genoeg voor haar. Ze wilde een hoger salaris en meldde dit zonder blikken of blozen. Winston reageerde verrast en zei dat ze nog maar net in dienst was en er dus geen sprake van een salarisverhoging kon zijn. Merel probeerde hem op andere gedachten te brengen, maar merkte dat hij niet van plan was toe te geven. En dus besloot ze de volgende stap te wagen.
“Vind je nou echt niet dat ik een salarisverhoging waard ben, Winston?” zei ze met een zwoele stem. Tegelijkertijd opende ze brutaal haar benen. Winstons ogen vlogen naar beneden en keken nu recht tegen haar prachtige kaalgeschoren kutje aan, want een slipje droeg ze niet. Dit keer was het duidelijk wat haar intenties waren en dus deed haar baas geen moeite zijn blik af te wenden. Hij gaf zijn ogen goed de kost, zonder wat te zeggen.

Plagerig sloot Merel haar benen weer.
“Tja, toch jammer, hoor. Met een loonsverhoging ben ik denk ik wel bereid net dat beetje extra te geven voor de zaak.”
“Nou ja, als je het zo brengt, dan zijn er misschien toch wel wat mogelijkheden, ” antwoordde Winston. “Laat vooral nog eens zien wat je allemaal te bieden hebt.”
Merel begreep de hint en opende haar benen weer. Ze vond het stiekem wel opwindend om zo’n stout spelletje te spelen op kantoor. Het was maar goed dat er geen ramen in de deuren zaten, zodat niemand naar binnen kon kijken. Ze zakte nog wat onderuit in haar stoel en trok haar rok omhoog, zodat ze haar hele onderlijf aan hem toonde.
“En? Wat denk je ervan? Dit soort inzet is toch wel een loonsverhoging waard?” zei Merel, terwijl ze langzaam haar bloes begon los te knopen. Ze zag de opwinding bij haar baas en kon zich niet voorstellen dat hij haar nu nog zou weigeren. Zeker niet toen ze even later haar bloes voor hem opende en haar BH aan de voorkant ontsloot. Trots toonde ze hem datgene waarover vele mannen fantaseerden, haar grote, stevige borsten.
“Ja, zulke inzet is precies wat ik zoek in mijn medewerksters, ” zei Winston, die niet kon besluiten of hij nou liever naar haar kut of naar haar tieten keek. Hij had altijd wel gedacht dat Merel een sletje was, haar geslijm was vanaf de eerste dag overduidelijk, alhoewel hij altijd deed alsof hij niet merkte dat ze regelmatig speciaal voor hem het bovenste knoopje van haar bloes voor hem opende. Maar nu werden zijn vermoedens eindelijk bevestigd en met een pik zo hard als beton liet hij zich door het lekkere ding opgeilen. Wat Merel niet wist, was dat ze minder verdiende dan alle andere collega’s en dat een loonsverhoging van tweehonderd euro in de maand absoluut niet abnormaal zou zijn.

Winston kneep eens ongegeneerd in zijn kruis en zei: “Ik waardeer deze extra inzet enorm, maar ben er ook van overtuigd dat je nog meer te bieden hebt. Dus als je me dat laat zien, dan ben ik bereid je een loonsverhoging van vijftig euro in de maand te geven.”
“Honderd, ” zei Merel direct.
“Honderd? Dat is wel erg veel gevraagd.”
“Ik ben het waard, dat beloof ik.”
“Nou goed, als je laat zien dat je het waard bent, dan krijg je een loonsverhoging van honderd euro.” Terwijl hij dit zei, knoopte hij zijn broek los en haalde zijn erectie tevoorschijn.
Merel begreep de hint en gleed van haar stoel af. Als een krolse kat kroop ze op handen en knieën naar hem toe en knielde tussen zijn benen. Ze deed haar bloes en BH uit en legde deze op een andere stoel.
“Oh, ik weet zeker dat ik het waard ben, ” zei ze en boog voorover.

Merel pakte de lul van haar baas vast, ontblootte zijn eikel en liet hem in een vloeiende beweging in haar mond glijden. Ze was dol op pijpen en tijdens haar studententijd had ze al vele mannen naar een hoogtepunt gezogen. Vakkundig verwende ze haar baas met haar mond, verheugd over het feit dat ze hem een loonsverhoging had weten te ontfutselen.

Winston was in de zevende hemel. Er was nog een andere vrouw op kantoor, die hem een paar keer had gepijpt, maar die was niet half zo mooi als de godin die nu aan zijn voeten zat. Merel deed de meeste playboymodellen verbleken en nu bleek dat ze niet alleen goddelijk mooi was, maar nog hemels kon pijpen ook. En dat deed ze voor een schamele loonsverhoging van honderd euro, de slet. Terwijl Merel zijn eikel likte en met haar zwoele, bruine ogen naar hem opkeek, zei hij: “Je bent je loonsverhoging zeker waard, maar je begrijpt natuurlijk wel dat ik er vanuit ga dat dit niet de enige keer is dat je je extra inzet voor het bedrijf toont.”
Merel stopte even en zei: “Oh, ik ben altijd bereid om extra inzet te tonen, hoor. Maar dan ga ik er ook wel vanuit dat de mooie opdrachten mijn kant op blijven komen. Deal?”
“Deal, ” zei Winston en duwde haar hoofd weer naar beneden.

Nadat ze haar baas uitgebreid had gepijpt, stond Merel uit zichzelf op en liep weer naar haar eigen stoel. Ze deed haar rok uit en slechts gekleed in haar zwarte laarzen knielde ze op de zitting en leunde met haar bovenlijf over de rugleuning. Ze stak haar perfecte kont naar achteren en bood haar baas haar vochtige kut aan. “Neuk me, ” zei ze.

Dit liet Winston zich natuurlijk geen twee keer zeggen. Hij stond op en ging achter zijn overheerlijke medewerkster staan. Hij pakte zijn pik en duwde hem tegen haar rijpe schaamlippen aan. Zonder moeite gleed hij bij haar naar binnen. De trut was drijfnat, ze vond het blijkbaar wel opwindend zich te laten neuken voor een loonsverhoging. Zijn handen omvatte haar wellustige zitvlees en hij begon ritmisch in haar te stoten. Witte sappen besmeurden zijn lid, ten teken van haar geilheid. Ze deden beiden hun best om niet teveel te kreunen, want de muren van de kantoren waren dun. Na een tijdje verwisselden ze van standje. Winston ging in de stoel zitten en Merel kroop op hem. Terwijl ze zijn lul bereed, duwde ze haar tieten in zijn gezicht. Het duurde niet lang voor hij, sabbelend op haar tepels, zijn zaad diep in haar deponeerde.

De week daarop tekende Merel haar nieuwe contract. Dit keer voor een jaar, met een loonsverhoging van honderd euro per maand. Ze hield haar belofte en in het jaar dat volgde, kwam het nog regelmatig voor dat haar baas haar op zijn kantoor ontbood en verzocht de deur te sluiten. Dan knielde ze voor hem neer en pijpte hem klaar of ging ze wijdbeens op het bureau liggen om zich door hem te laten neuken. Daarnaast nam Winston haar met enige regelmaat mee naar een hotelkamer, zodat hij haar als een hoer kon gebruiken zonder zich in te hoeven houden of bang te zijn betrapt te worden.

In dat jaar kreeg ze ook de kans om Rudolf wat vaker te zien. Nu Winston haar zo naar voren schoof als jong talent, werd ook zijn interesse in haar gewekt. Natuurlijk knoopte ze ook voor elk bezoekje aan zijn kantoor haar bovenste knoopje los en zorgde ze ervoor dat hij altijd een prettig uitzicht had. Ze flirtte zelfs openlijk met hem en hij met haar.

Zo ging het twee jaar door. Merel kreeg een vast contract en stond inmiddels bekend als de protégé van Winston. Ze kreeg de belangrijkste klanten en meest prestigieuze opdrachten toegewezen. Ze liet zich twee of drie keer in de maand door hem neuken en alles ging volgens plan. Op een morgen in juni werd ze bij Rudolf ontboden. Stipt op tijd klopte ze bij hem aan en nam tegenover hem plaats op de bank in zijn kantoor. Zijn assistente bracht koffie en sloot de deur achter zich. Na wat ditjes en datjes kwam Rudolf ter zake. Er kwam een reorganisatie aan, waarbij een aantal mensen hun baan zouden verliezen, maar waarbij ook een aantal nieuwe managementfuncties werden gecreëerd. Hij hoorde goede berichten over haar van Winston en vroeg zich openlijk af of hij haar een van deze functies moest geven. Merel reageerde enthousiast en zei dat ze daar graag voor in aanmerking kwam. Rudolf vroeg waarom hij haar die functie moest geven en ze begon een lijstje van haar kwaliteiten op te noemen. Rudolf hoorde dit rustig aan en vroeg vervolgens hoe graag ze deze functie wilde. Tja, wat moest Merel daar nou weer op zeggen? Als ze geweten had dat dit een sollicitatiegesprek zou worden, dan had ze wat spannenders aangetrokken. Dus zei ze maar dat dit echt een droom van haar was en ze dit heeeeel graag wilde.
“Ja, dat kan iedereen wel zeggen, ” lachte Rudolf.
Merel wist niet goed hoe ze dit moest aanpakken, ze was natuurlijk meer dan bereid om Rudolf dezelfde diensten te bewijzen als haar baas, maar hoe kon ze hem dit subtiel duidelijk maken? Tot haar verbazing zei Rudolf echter: “Ik hoor van Winston dat je bereid bent je extra in te zetten voor het bedrijf. Klopt dat?”
Een beetje van haar stuk gebracht antwoordde ze: “Uh, ja. Natuurlijk zet ik me volledig in voor het bedrijf. Dat spreekt voor zich.”
“Ja, hij zegt dat je behoorlijk goed kan pijpen. Is dat het soort extra inzet dat ook ik van je kan verwachten als ik je promotie geef?”
“Ja, dat lijkt me geen probleem, ” bloosde Merel, die nauwelijks kon geloven dat Winston dit aan Rudolf had verteld.
“Mooi. Maar nou wil het geval dat ik nogal een kinky eikel ben en even op mijn lul sabbelen, daar doe ik het niet voor. Ik weet nog veel meer leuke manieren om me met carriëregeile sletjes als jij bezig te houden. Dus vraag ik je nogmaals of je bereid bent mij de extra inzet te geven die ik van je wil.”
“Als u me die baan geeft, doe ik alles wat u wilt, ” antwoordde Merel zonder aarzeling. Deze kans zou ze zich niet voorbij laten gaan.
“Bedenk goed wat je zegt, ” waarschuwde Rudolf, “er is geen grotere afknapper dan de belofte van een jonge vrouw die alles voor je zegt te willen doen, om vervolgens bij het eerste paar handboeien dat ik tevoorschijn haal haar wit te zien wegtrekken, waarna ze snel haar kleren bij elkaar zoekt en wegvlucht.”
“Ik trek mijn kleren pas weer aan wanneer u dat goedvindt, ” verzekerde Merel hem.
“Dat is fijn om te horen, Merel. Heb je donderdagavond tijd?”
“Ja, hoor.”
“Goed, dan verwacht ik je om acht uur bij mij thuis. Mijn assistente geeft je het adres wel. En als je ook maar enigszins kans wil maken op die baan, dan kun je het woord ‘nee’ maar beter thuis laten en braaf doen wat je wordt opgedragen. Begrepen?”
“Ja, meneer.”
“Mooi, dat was het dan eerst even. Ga maar weer aan het werk.”
“Okay, tot donderdag dan maar.”
“Tot donderdag.”