Misschien is de inleiding wat lang maar ik vond het nodig een beeld neer te zetten

Klooster in Frankrijk - de val

Ik kon niet wachten op de vakantie. Ik was het voorjaar 15 geworden en had me hevig verzet tegen nog een vakantie met mijn ouders, en ik had gewonnen, maar met de conditie dat ik samen met mijn broer Hans die al 18 is zou gaan. Hans had geen vriendin, maar wilde mij eigenlijk niet als een blok aan zijn been meeslepen op vakantie. Maar omdat ik dit plannetje niet wilde laten mislukken stelde ik voor dat ook zijn beste vriend Roy en mijn beste vriendin Jana mee zouden gaan. Deze vrienden kwamen al vaak bij ons over de vloer en hadden het vertrouwen van mijn ouders én niet onbelangrijk: Hans was enorm aangetrokken door Jana. Hoewel ze 16 was zag ze eruit als ten minste 20, met platinablond haar, een lang lijf en lange benen en erg uitdagende vormen. Ik wist dat de komst van Jana Hans zou overhalen met zijn kleine zusje op vakantie te gaan. Roy was een hele gemoedelijke jongen, heel verlegen en absoluut onhandig met meisjes. Het idee dat hij met twee jonge meiden en zijn vriend mee mocht lokte hem wel aan. Hij was van het type dat steeds stiekem naar de borsten of kontjes keek, precies op het moment dat een meisje vooroverboog of haar broek ophees.

Om het iedereen naar de zin te maken spraken we af om naar Frankrijk te gaan op een centrale plek waar we goed konden uitgaan, feesten, zonnen en wandelen of fietsen.

We waren aangekomen in het oosten van Frankrijk en hadden de eerste week genoten van de zon en de locale disco. We voelden ons helemaal vrij en er was geen sprake van onenigheid omdat iedereen zijn eigen gang kon gaan. De jongens gingen wel eens laat uit en dan bleven Jana en ik op de camping. Ik was in ieder geval nooit alleen. Ik sprak met Jana over alles en ook sex bleef niet onbesproken maar het bleek dat we wat dat betreft allebei nog tutjes waren die alleen maar wat gevingerd hadden. En veel meer bespraken we dan ook niet, ook omdat de jongens daar helemaal niet mee bezig leken te zijn. Ik had wel het vermoeden dat Roy zich ’s avonds ging aftrekken met in zijn gedachten die 4 jonge wippende borsten die hij bij ons in de bikini goed kon bestuderen. Jana en ik giechelden dan wel eens als Roy ons weer te lang aanstaarde maar we zeiden er niks van. Ik was veel te blij om vrij van mijn ouders te zijn, hij had me zelfs naakt mogen zien.

Na een week ongeveer gingen we een lange wandeling maken omdat we zat waren van rondhangen en het was ook wat bewolkter, dus geen dag om te zonnen. We hadden alle vier een rugzak om met wat eten en drinken en wisten geen van allen wat ons te wachten stond… We liepen door bossen en door ravijnen en ik, naïef als ik ben, dacht dat er geen moment dat we konden verdwalen. Ik had het idee dat de jongens de weg wisten en dat idee werd versterkt omdat we wel zo nu en dan een wit kruis op een steen zagen staan (dat was dan de route volgens mij). Om een uur of één nadat we even pauze hadden gehad om te eten, drinken en plassen zei Hans ineens dat hij bang was dat ze verdwaald waren. Hij zij dat hij dat idee al langer had maar had gehoopt dat de witte kruizen ons terug op het goede spoor zouden brengen. Jana en ik raakten wat in paniek, maar Hans en Roy kalmeerden ons door te zeggen dat het nog wel 8 uur zou duren voor het donker werd en we nu gewoon door moesten lopen in een vaste richting. We hadden eten en drinken genoeg en we wisten dat er in deze regio toch een flink aantal dorpjes waren, althans dat stond zo op de kaart. Zo liepen we uren verder en ons enthousiasme werd toch met de uren minder omdat er geen eind aan de tocht leek te komen. Nog maar een paar uur voordat het donker zou worden. Roy probeerde nog de stemming er in te houden door wat liedjes te zingen en continu te spreken over de prachtige natuur waar we door liepen. We gingen nog maar een keer zitten want we waren ook best wel moe. Ik begon me nu toch flink zorgen te maken over hoe het verder moest en ik sprak daar over met de anderen. Roy en Jana deelden mijn zorg en dachten dat we wel in het bos zouden moeten slapen. Hans, echter zei, we lopen nog een uur door en dan moeten we toch iets tegenkomen. Als je goed kijkt langs de weg in de verte, zie je dat het terrein ook wat minder bebost wordt en de bergen zijn daar ook lager. Nou niet dat we er echt in geloofden maar als we zouden blijven zitten kwam er ook geen oplossing. En dus gingen we verder en Hans kreeg gelijk. Het bos werd dunner maar van bewoning was nog geen sprake. Na nog 10 minuten lopen kwamen we bij een riviertje aan en zagen aan de overzijde dat er een pad langs liep met een hek. Bijna op hetzelfde moment zagen we in de verte een man op een paard aankomen. Ik liet een zucht verlichting want hij zou ons ongetwijfeld kunnen vertellen waar we waren. Toen de man vlakbij was vertelden we hem waar we vandaan kwamen en vroegen hem of we ergens bij een dorp waren, waar we zouden kunnen overnachten. Het bleek dat we hemelsbreed toch zo’n 15 km van onze camping af waren gedwaald, precies in de richting waar dus geen bewoning is. “Maar”, zei hij, “als je het pad langs de rivier volgt, dan kom je zo meteen na een bocht naar links bij een klooster. De nonnen zijn heel schuw maar ze helpen iedereen die aanklopt. Je kunt ongetwijfeld wat eten krijgen en een plaats om te slapen. Ik verwacht dat de jongens in een huisje naast het klooster zullen moeten slapen omdat alleen een priester het vrouwenklooster in mag. Van de praatjes in het dorp heb ik gehoord dat de nonnen hier heel streng zijn, niet in de boze zin, maar naar de geboden van God. Dus ik zou me respectvol gedragen!”. Ik was zo blij dat ik kon huilen en Jana gaf de man spontaan een zoen en liet ook haar tranen de vrije loop. De man knikte wat, zei nog “Au revoir” en weg was hij.

Een beetje schuchter en onder de indruk van het hoge donkere klooster tezamen met het feit dat we natuurlijk heel moe en tegelijkertijd opgelucht waren klopte ik aan. We wilden niemand beledigen en vonden dat een van de meisjes dat moest doen. Na zo’n 5 minuten ging de deur, die onderdeel was een grote houten poort, open. Voor ons stond een non in een zwarte pij. Op haar hoofd had ze een donkerpaarse hoofddoek. Ze leek niet oud, ze had een gezicht dat door zachte lijnen was gevormd.

“Waarmee kan ik u helpen?”

“Ik ben Mona en dit zijn Jana, Hans en Roy. We zijn verdwaald en vonden bij toeval dit klooster en vroegen ons af of we hier konden overnachten. “

De non knikte in een soepele beweging met haar hoofd alsof ze wilde zeggen dat ze het begreep. “Wij helpen iedereen die ons om hulp vraagt. Ik ben zuster Maria. U zult begrijpen dat hier bepaalde regels zijn, maar komt u binnen, dan krijgt u wat te eten en vertel ik u wat u moet weten.

In een kleine kille kamer zaten we aan een grote tafel en werkten wat brood en melk naar binnen terwijl de non het woord voerde. “Allereerst wil ik u hartelijk verwelkomen in ons klooster. U zult misschien denken dat we katholiek zijn, maar dat is niet zo. Wij geloven niet in een God, maar wij geloven in de kracht van liefde en verdraagzaamheid. Wij hebben elkaar en alle mensen lief en veroordelen geen gedrag of persoon.”

Roy, anders altijd de stille zei heel adrem:”dat is klinkt vet, maar wat doet u dan in het geval iemand iets doet wat gemeen of egoïstisch is?”. “In dat geval gaan we niet roddelen, of bespreken wat er precies fout is. Het enige wat wij doen als we iets horen of zien dat ons uitgangspunt kwaad doet, is tegen één andere non de naam zeggen van de zondaar. Deze non vertelt de naam door aan de volgende en zo komt iedereen het te weten. Dit klinkt dan als veroordeling maar bedenk dat we alleen een naam noemen en geen feiten. Uit liefde voor onze principes en uit liefde voor de zondaar krijgt de zondaar een straf. De zondaar kan haar fouten overdenken en zichzelf verbeteren in de kunst van de onvoorwaardelijke liefde zonder dat iemand anders haar beoordeeld op de feiten. Over de psychologie hiervan valt nog veel meer te zeggen maar dat is nu niet nodig.”

“Ik vind het wel een leuk idee” zei ik “maar waarom moeten wij zoveel weten voor één nachtje”. “Uw verblijf hier duurt zo lang als wij denken dat het nodig is, of u moet nu besluiten weer te gaan en de donkere nacht in het bos door te brengen, waar de kans op de ontmoeting met een beer groot is.” Er viel een beklemmende stilte waarin we probeerden in te schatten wat beter was.”

We bleven. De non bracht ons een voor een naar een soort slaapkamertje. Ik was de laatste die naar een kamer werd gebracht. Het leek alsof ik door eindeloze gangetjes met heel veel deuren werd gevoerd en ik had dus geen idee waar Jana, Roy en Hans waren. Dat beangstigde me wel maar ik had nu geen alternatief meer. Onderweg kwamen we een aantal nonnen tegen en steeds legde Maria heel rustig uit wie ik was, knikte dan en liep verder. In mijn kamer stond alleen een opgemaakt bed en er was een gat in de vloer. Aan de muur hing in een lijst een tekst. Naar ik later zag, was de hele visie op Liefde hier uitgeschreven. Zuster Maria zei voor ze weg ging “Morgen begint je training, houdt er rekening mee dat alles wat je doet binnen onze visie moet passen. Masturberen is dus uit egoïstisch oogpunt niet toegestaan.” Ik bleef met open mond van verbazing staan over de seksuele uitspraak van Maria. Maar Maria had al geknikt en vertrok, waarbij de deur achter haar in het slot viel. Ik snapte niks en werd nog angstiger en wilde met Jana praten maar ik zat daar alleen, in vertwijfeling op het bed. Waar waren de anderen? Wat hield de training in en waarom zat ik hier opgesloten?

Blijkbaar had ik de hele nacht geslapen want ik schrok toen de deur open ging. “Goedemorgen meisje, heb je goed geslapen? “ zei een hele vriendelijke stem die ik niet herkende. “Ik ben zuster Francoise. Ik zie dat u net wakker bent. U gaat zo met mij mee maar ik raad u aan eerst even uw behoeftes te doen.” Ik moest alleen maar plassen en wachtte tot de non mij wat privé gaf. Ze bleef heel rustig op haar plek naar mij kijken. Ik durfde ook niet te vragen of ze misschien even op de gang wilde wachten. Vol schaamte raapte ik mijn moed bijeen en ging naar het gat en trok mijn broek en slip naar beneden en liet mijn ochtendurine de vrije loop terwijl de non naar mij bleef staren en zachtjes met haar hoofd knikte.

Even later liep ik achter haar aan op de gang. Een aantal nonnen kwam voorbij en een ervan zei “Joanna”. Vervolgens vertelde ook zuster Francoise de naam “Joanna” aan een voorbijgangster en dat was dan de mysterieuze onthulling van een zondaar. Zonder uitzondering droegen alle nonnen een donkerpaarse hoofddoek en die zwarte pij en het was onmogelijk de gezichten te herkennen of te schatten hoe oud ze waren. De zuster ging een kamertje binnen wat helverlicht was. Er stond een behandeltafel en een kast met heel veel laden. “Ik neem aan dat u gewend bent ’s ochtends te douchen. U kunt zich hier uitkleden en daar”, ze wees naar een deur, “kunt u douchen. Er ligt wel zeep en een handdoek.” Zonder op mijn reactie te wachten draaide ze zich om en verliet het vertrek. Ik deed wat de non had gezegd want na de inspanningen van gister had ik wel behoefte om me op te frissen. Ik legde mijn kleren op de bank en keek langs mijn mooi geproportioneerde lichaam en liep vervolgens naar de douche. Na 10 minuten kwam ik poedelnaakt weer uit de douche en schrok heftig omdat zuster Francoise als een pilaar midden in de ruimte stond. “Schaam je maar niet, we zijn allemaal hetzelfde” waren haar geruststellende woorden. Mijn schrik nam nog meer toe omdat ik mijn kleren niet meer zag liggen en dat maakte me naast angstig ook boos. De non ging verder met praten: “De training begint nu. Ik wil u wat uitleggen. De liefde die wij in dit klooster koesteren is een breed begrip en is ook een voorwaarde voor sexuele handelingen tussen mensen, en aangezien we in dit klooster de Liefde tot kunst verheffen, willen we ons ook bekwamen in alle aspecten die met liefde te maken hebben. Dus ook in sex, en zoals u al had begrepen is vanuit het oogpunt van egoïsme, het individu bestaat hier niet, solosex niet toegestaan. Wij zijn dus afhankelijk van anderen om ons verder te bekwamen. Ik snap dat je nu door allerlei emoties wordt geplaagd maar ik verzoek je te kalmeren omdat ik niet zou willen dat straks jou naam op de gang wordt doorgegeven”. Ik werd steeds bozer omdat ik mij gemanipuleerd voelde vanaf het moment dat ik hier aanklopte en wist niet wat te zeggen en brulde alleen maar “NEEEEE”, terwijl de tranen uit mijn ogen liepen. “Ik wil je geen kwaad doen, alleen maar iets leren en ik realiseer me dat je nog niet hebt gegeten. Je wordt overvallen door alles en hebt even tijd nodig. Wacht maar ik laat je nog even 15 minuten alleen en breng je eten en dan praten we dan weer. Natuurlijk ben je ook een vrij mens dus als je wilt vertrekken dan respecteren we dat. Als je door de deur links af gaat en dan weer links kan kom je bij de poort. Ik zeg erbij dat geen van je vrienden is vertrokken, dus je zult alleen zijn (ze vertelde er niet bij dat mijn vrienden nog sliepen) en naakt, want je kleren heb ik in de waskamer gebracht omdat ze vuil waren.”

Ze vertelde het allemaal zo lief, alsof de keuze volledig bij mij lag, en het dus geen enkel probleem was om 15 km terug naar de camping alleen en naakt af te leggen….

Mona één

Een half uur later had ik gegeten, nagedacht en gesproken met de non. Meedoen was mijn enige optie. Ik nam me voor dat zo goed mogelijk te doen zodat ze me ook sneller zouden laten gaan, althans dat hoopte ik. “Mona, we gaan nu in fases je lichaam bekijken, en ik noteer ik wat gegevens”. Ze stelde wat vragen terwijl ik op de behandelbank moest gaan liggen. Ze schreef op dat ik 15 was en 1 meter 60 lang, 40 kg, kleine borsten cup B, een licht behaard vaginaatje en lang zwart haar. “Nu wil ik dat je je benen spreidt, want nu gaan we het alleen hebben over je kutje en wat je daar mee kan”. Daar lag ik dan poedelnaakt voor het oog van een non die me ging betasten. Ik schaamde me dood en had angst over wat ging komen. Ze liet haar vingers van onder naar boven over mijn lipjes glijden en stopte bij mijn klitje. Ik verstijfde maar tegelijkertijd ging een rilling door mijn lijf die ik kende van mijn privé pleziertjes. Ze bleef mijn kutje wrijven en voelde mijn opwinding toenemen. Ze vertelde ondertussen dat kutjes heel erg nat kunnen worden als ze flink worden gewreven en als bewijs daarvoor drukte ze een van haar vingers mijn kut in. Ik gilde want dat had ik nog nooit gedaan en ze deed me pijn. Ze zei verder dat kutjes bedoeld zijn om er dingen in te stoppen en dat je daar als vrouw veel plezier van had. Ik vroeg me af waar ze die ervaring vandaan had terwijl zij met haar wijsvinger in mijn kut neukbewegingen begon te maken. Na een paar minuten maakte de pijn plaats voor genot en ik voelde dat mijn kutje natter en natter werd. “Natuurlijk kun je ook grotere dingen dan een vinger in je kut kwijt zoals de pik van een man, een dildo of een komkommer. Ik zal het even demonstreren”. Ze liep naar de kast en opende een lade. Ik zag niet wat ze eruit pakte maar ik voelde het wel! Langzaam duwde ze een stevige dildo tegen mijn kutje aan en mijn onervaren lipjes probeerden angstvallig de kop tegen te houden. Maar omdat mijn kutje al heel erg nat was geworden floepte uiteindelijk de kop naar binnen. Het deed behoorlijk pijn en ik had het gevoel dat ik uit elkaar scheurde. Ze had me ontmaagd! Hell! Ze duwde de dildo verder en rekte mijn kleine tienerkutje helemaal op. Het was na de pijn wel een heerlijk gevoel om zo gevuld te zijn en ik dacht dat het niet beter kon worden tot ze in slowmotion met die dildo heen en weer begon te schuiven…De opwinding maakte dat ik vergat waar ik was en ik voelde alleen de dildo die als een zuiger in mij heen en weer schoof. De non begon met haar andere hand nu ook mijn klit te stimuleren door er zachtjes op te tikken. Ik begin zachtjes te kreunen onder deze aanraking en voelde een intens orgasme opkomen.

Maar de non stopte met tikken en trok in een haal de dildo uit mijn kutje. Ik sidderde van opwinding en was tot mijn tenen geladen met geile spanning, alles veroorzaakt door een vrouw, een sloerie van een non. “Ik wil klaarkomennnnn!”. Alsof het bij de non geen enkele opwinding had veroorzaakt sprak ze kalm: “geduld meisje, dat komt, maar pas op dat je jezelf in bedwang houdt. Het is nu het moment dat je een in test bewijst wat je net hebt geleerd. Kom mee.” Ze liep naar een deur die naar een andere kamer leidde en ik volgde met trillende benen en een druppend kutje. In de kamer waar we kwamen lag een non op een bed, haar pij was op haar buik opgerold en haar gezicht was niet te zien. Een kort geschoren bosje grijs schaamhaar gaf de leeftijd aan. Francoise zei alleen “ze kan gerust twee keer klaarkomen. Hier is een dildo die bij haar past en gebruik je handen. Daarna ben jij aan de beurt.” Ze gaf me een dildo met de omtrek van een dikke komkommer en bleef staan kijken naar wat ik zou doen. Ik walgde ervan dat ik een vrouw, een non, en bejaarde moest bevredigen maar Liefde overwint alles…

w.v.