Annette wordt ingelijfd door de moeder van de jonge professor.

Toen ze thuis kwamen van hun weekend weg, herkende hij zijn moeder niet meer. De nanobots hadden een enorm effect gehad op het lichaam en geest van de moeder van de jonge professor. Ze was iemand geworden die enorm machtsbelust en vruchtbaar was. Haar lichaam maakte dan ook enorm veel hormonen aan, die haar alleen maar aan seks en zwangerschap lieten denken. Dit werd dan ook haar levens doel. Zwanger zijn en zorgen dat ze macht had over de vrouwen die ze zwanger wilde hebben van haar zoon.

Onderweg hadden ze gepraat over de nanobots. Zijn moeder vond het een prachtige techniek. Die hij, zo eiste ze, verder moest uitbouwen. Ze wilde dat de nanobots controle kregen over wie de vrouwen wilde neuken en van wie ze zwanger konden raken. Zodat andere mannen niet door de vrouwen aantrekkelijk werden gevonden, wanneer ze bevallen waren en weer opzoek waren naar een nieuwe zaaddonatie.

Dit was weer te verklaren doordat de nanobots alle vormen van weerstand bij haar hadden doorbroken. Dus ook de natuurlijke weerstand om andere te benadelen en te overmeesteren. Daarnaast was er ook een andere opwinding die nu zijn vrije loop had. Ze fantaseerde namelijk erover om Annette tot haar slaaf te maken, zodat ze haar buik met haar zoons kind kon vullen.

Annette heeft namelijk een perfect lichaam , waar alles in verhouding is. Al is ze wel wat gezet. Daarnaast heeft ze ook nog eens mooie grote borsten, wat perfect is voor het voeden van de baby’s. Verder had ze een stoer uiterlijk, dat komt mede door haar korte zwarte haren. Dit is weer ideaal om andere vrouwen te kunnen imponeren wanneer ze zich onverhoopt verzetten tegen de, door haar gewenste, bende van door haar gecontroleerde vrouwen. Daarmee wil ze geld gaan verdienen, door mannen te af te persen. Annette is dan ook nog eens een hele warme en zachte vrouw. Die graag mag zorgen. Wat weer goed van pas komt voor de vele baby’s die er zouden gaan komen.

Maar ze is getrouwd met een man die de moeder van de jonge professor niet mag. Zeker niet nu nu ze vind dat haar zoon Annette alleen mag bevruchten. En daarom wilde, de moeder van de jonge professor, ze hem uit het leven bannen van Annette. Dit wilde ze doen door haar vriendin onderdeel te laten worden van deze bende. Ze was van plan dit subtiel te gaan aanpakken. Ze wilde dat Annette niks kon zien aankomen. Maar haar wel psychisch voorbereiden op haar aankomende zwangerschap en taak binnen de bende. De man van Annette was niet vruchtbaar,daar had hij operatief voor laten zorgen. Ook wel een vasectomie genoemd. Daardoor hoefde Annette geen pil te slikken. Dit was in het voordeel van de moeder van de jonge professor. Ze wist namelijk dat Annette de laatste jaar steeds meer spijt kreeg dat ze geen kinderen had gekregen. En aangezien Annette negenenveertig jaar is, was Annette er van overtuigd dat ze nooit meer kinderen zou krijgen. Ze wist immers niet wat voor vruchtbare en zwangerschapsbeluste slet ze zou worden, nadat ze de nanobots van de jonge professor zou hebben binnen gekregen.

De moeder van de jonge professor besloot dat ze Annette niet zou gaan vertellen dat ze zwanger was. Ze wilde dat Annette het zelf zou opmerken dat haar buik aan het groeien was en hoopte er op dat ze haar dan zou vragen of ze zwanger was. Pas na een maand of vijf werd het echt duidelijk voor Annette dat er iets aan de buik van haar vriendin aan het veranderen was. Op een vrijdagavond had de moeder van de jonge professor Annette uitgenodigd om bij haar langs te komen. Annette zat bij haar op de bank en zij was in de keuken. Ze vroeg of Annette wat wilde drinken. Waarop ze antwoorden: “Zullen we samen een lekkere wijntje nemen, Ellen? Ik heb daar namelijk wel zin in.” Ellen is de naam van de moeder van de jonge professor.

“Sorry, ik kan nu geen wijn nemen. ” antwoorden Ellen.

“Waarom dan niet?” vroeg Annette.

Ellen liep de keuken uit en zei tegen Annette: “Kijk eens goed naar me, valt je niet iets op?”. Ellen hield haar linkerhand net boven haar buik en de rechterhand net onder haar baarmoeder. Zodat ze haar jurk strak kwam te staan rond haar buik. Hierdoor ontstond een mooie ronde toeter, welke door de jurk eerst verbloemd was.

Annette was stom verbaast. “Ben je zwanger?” vroeg ze.

“Ja, is het niet fantastisch?” zei Ellen.

“Maar, jij bent toch al in je menopauze?” merkte Annette op.

Ellen begon te vertellen over het laboratorium van haar zoon Arjan, de jonge professor. Ze vertelde dat hij nanobots had ontwikkeld die er voor konden zorgen dat een vrouw ook op later leeftijd nog zwanger kon raken. Wat ze echter niet vertelde was dat, wanneer ze ingenomen werden, de vrouw alleen nog maar oog zou hebben voor Arjan en dat ze zou veranderen in een zwangerschapsverslaafde slet. Ook vertelde ze haar niet dat ze niet meer zwanger kon raken van andere mannen, maar alleen nog van Arjan.

Annette was in shock. “En jij hebt die dingen ingenomen?” vroeg ze.

“Ja” zei Ellen en vervolgde: “Kijk Arjan begint een slimme volwassen man te worden. Hij zal eerdaags het nest wel eens gaan verlaten. Ik kreeg hierdoor heimwee naar vroeg. Je weet dat ik graag voor iemand zorg, toch?”.

“Ja, maar ik wist niet dat je nog een baby wilde. Ik ben echt verbaast.” was het antwoord van Annette.

“Maar wie is de vader?” vroeg ze vervolgens.

Ellen vertelde dat het iemand was waar ze puur voor zijn zaad een tijdje seks mee heeft gehad. Iemand die ze via een datingsite had leren kennen. Uiteraard allemaal gelogen. Annette mocht immers nog niet weten dat Arjan haar zaaddonor was. Dit zou ze haar later wel vertellen, als ze ingelijfd was.

Maar nu kwam het er op aan om de eerste stap te gaan zetten.

Ellen vroeg: “Maar jij hebt toch ook een wens om zwanger te worden Annette. Zijn die nanobots niets voor jou? Ik kan Arjan vragen of hij je er een zakje van wil geven. Als je ze dan inneemt ben je vrijwel direct weer super vruchtbaar voor de rest van je leven.”

Annette antwoorden: “Dat heeft niet veel nut, mijn mannetje heeft er toch een knop in zitten.”

Maar Ellen gaf niet op. Ze had onder haar jurk nog een flexibel topje en een soort stretchbroek aangetrokken. Ze zei: “Ik trek even mijn jurk uit hoor, ik heb het warm.” Dit deed ze om er voor te zorgen dat Annette continue haar buik kon zien. In de hoop dat Annette zo alsnog verleid werd om de nanobots te nemen.

Nadat ze zich van haar jurk ontdaan had vervolgde ze: “Maar je kunt er toch bij hem op aandringen dat je nog graag een kindje wilt en hem vertellen dat je nu door Arjan de mogelijkheid hebt om dat alsnog te verwezenlijken? Misschien laat hij de boel dan wel herstellen?” merkte Ellen op.

Annette had er nog niet zo naar gekeken en begon toch te twijfelen. Daarnaast begon het ook effect op haar te hebben dat ze continue de mooie buik van Ellen zag. Daarbij komt nog eens bij dat haar hormonen niet beïnvloedwaren door enige anticonceptie, wat haar drang naar een zwangerschap weer versterkte. Het kon dus ook niet anders dan dat Annette later op de avond toch overstag ging. Dit moment kwam toen ze Arjan de woonkamer zag binnen komen. Hij was die avond bezig geweest met de laatste aanpassingen aan de nanobots.

Hij liep naar de keuken en riep: “Mam, kun je even komen. Ik kan de suiker niet vinden”.

“Dat staat op zijn vaste plek, dat weet je toch?” zei Ellen.

Waarop Arjan antwoorden: “Kom toch maar even, want ik zie het niet staan.”

Dit was uiteraard een smoes om zijn moeder even apart te roepen, zonder dat Annette het merkte.

Terwijl Ellen opstond zorgde ze er voor dat ze heel opzichtig haar hand over haar zwangere buik wreef. Wat zeker een effect leek te hebben op Annette.

Aan gekomen in de keuken pakte Ellen de suiker voor haar zoon en zei: “Hoezo kun je het niet vinden, het staat hier gewoon”.

Arjan, verontschuldigde zich en pakte zijn moeder eventjes vast, vervolgens verluisterde hij in haar oor: “Heb je Annette al zover gekregen dat ze de nanobots in wil nemen?”.

“Nee” antwoorden Ellen. “Maar ik denk dat het niet lang meer zal duren, ze twijfelt namelijk wel”.

Ellen liep daarna de keuken weer uit en ging zitten, niet veel later kwam Arjan er bij zitten. Annette zat in een tweestrijd. Ze wist niet zeker of haar man nog wel een kind wilde, maar het aanbod van de nanobots, wat haar vriendin haar deed, lonkte heel erg naar haar. Het idee dat ze daardoor zeker zwanger zou raken, op haar leeftijd, deed haar uiteindelijk toch doen besluiten het aan Arjan te vragen.

“Arjan” begon ze met enige aarzeling in haar stem, “Ik heb het verhaar gehoord van je moeder. Ik ben diep onder de indruk van je nanobots.” Maar Annette was bang en daardoor viel er weer even een stilte. Een stilte die door Ellen afgevangen werd, door het gesprek even over te nemen: “Schat, ik heb haar voor gesteld of jij haar misschien ook niet en zakje van die nanobots kon geven. Of wilde je dat niet aan hem vragen, Annette?”.

Annette knikte bevestigend haar hoofd.

Waarop Arjan zei: “Geen probleem. Ik heb ze boven nog wel liggen”. Hij stond op en liep naar boven, niet veel later kwam hij terug. Met inderdaad een zakje met daarin de gemoderniseerde nanobots. Hij pakte een glas met water,liep naar Annette toe en deed de nanobots er in. Roerde even goed en zei vervolgens tegen Annette: “Hier Annette, drink dit maar op. Het zal je vruchtbaarheid enorm vergroten.” en Arjan gaf haar het glas. Gespannen keken Arjan en Ellen toe hoe Annette het glas tegen haar mond zetten. Ze nam een slok. En ja, de nanobots deden hun werk. Annette was ingelijfd. De nanobots gaven Annette, net zoals ze dat bij Ellen deden, de drang om het glas ineenkeer leeg te drinken. Waarna ze, net zoals bij Ellen, de bloedbanen ingingen. Opzoek naar de baarmoeder en haar hersenen. Niet veel later begon Annette een enorme pijn in haar baarmoeder en hoofd te voel.

Ze riep: “Wat is dit voor troep!!! Mijn hoofd, mijn baarmoeder! Ik verga van de pijn!”. Terwijl ze dat riep greep ze naar haar hoofd en viel van de bank waar ze op zat. Waardoor ze kreunend van de pijn op de grond te recht kwam. Dit ging allemaal veel sneller als bij Ellen, want naast dat Arjan de nanobots aan de wensen van zijn moeder had aangepast, had hij de werking van deze piep kleine robotjes ook nog eens weten te versnellen.

Terwijl dit allemaal gebeurde begon Ellen enorm te lachen en zei met die zelfde duivelse lach in haar stem: “Nog even Annette en je zult niet meer denken aan je man. Maar alleen nog aan die mooie jonge knaap, met een zak vol vruchtbaar zaad, die naast je zit. Je kunt je hier niet tegen verzetten. Hij is de enige man hier en je wilt straks onmiddellijk zaad in je vruchtbare kut. Geloof mij maar, ik kan het weten. Ik heb namelijk tegen je gelogen toen ik je antwoord gaf op de vraag van wie het kind is dat ik nu draag.”

Annette begon te huilen, niet alleen van pijn, maar ook van angst. Het besef dat haar vriendin haar er toe had verleid om doe nanobots in te nemen, waar ze nu nog spijt van had, en de nu nog aanwezige weerstand tegen de bevruchting van Arjan, die haar te wachten stond.

Arjan liep op de negenenveertig jarige, mollige, rondborstige, goed gevormde vrouw af, tilde haar een beetje van de grond en zei: “Nog even Annette, dan is de pijn, angsten en weerstand weg. Hou vol, je zult er achteraf blij mee zijn dat je ze ingenomen hebt”.

Op dat moment kon Annette het nog niet beamen. Ze riep: “Rot op man, blijf van me af!!!” Maar naar een paar minuten begonnen ook bij haar de gedachten door haar hoofd te spoken. Ze kon alleen maar denken aan die lekkere jongenman, die haar net vast had. En aan het zaad dat hij had. Maar aan de andere kant, ze had haar man. Ze kon het hem toch niet aan doen om vreemd te gaan, sterker nog, te verlaten. Ook kon ze toch niet toegeven aan het verraad en drang naar controle van haar vriendin Ellen?

Op het moment dat ze op wilde staan en het huis van Ellen probeerde te verlaten, vanuit een laatste poging haar verzet te tonen, kreeg ze net zoals Ellen nog één laatste enorme steek in haar hoofd. De nanobots doorbraken haar verzet. Ze kermde van de pijn, viel weer tegen de grond terwijl ze weer naar haar hoofd greep.

De pijn zakte vrijwel direct weer, waarna ze haar hoofd richting Arjan keerde. Ze keek nu omhoog naar Arjan met een blik van lust in haar ogen, die zelfs hem zover doordrongen dat hij meteen een enorme stijf lul kreeg. Zo stijf dat er al een beetje zaad uit begon te lopen. Maar ze durfde allebei niks te ondernemen. Ze waren namelijk onderdanig aan Ellen. De gene waarvan ze wisten dat ze die moesten gehoorzamen.

Ellen zag natuurlijk de blik van Annette ook. Maar besloot haar nog even te testen. Het was haar ook opgevallen dat Arjan er ook helemaal klaar voor was. Dus besloot ze hun allebei mee naar de slaapkamer te nemen. Daar gaf ze Annette en Arjan de opdracht om zich van hun kleding te ontdoen en op bed te gaan liggen. Annette deed dit keurig.

Maar Arjan vond toch de moet om aan zijn moeder te vragen of ze hem met Annette alleen wilde laten.

“Hoor ik dat nou goed??? Of ik jou alleen wil laten met die geile slet? Weet je wel wie dat soort dingen hier bepaald?” zei ze met een enorm beangstigende blik in haar ogen. Arjan deinsde dan ook meteen terug. “Nee zoon, jij gaat mij eerst even likken, daarna ga je misschien wel dit geile zwangere lichaam neuken. Terwijl die vruchtbare slet, die hier op ons bed ligt, hopeloos mag toekijken hoe ze misschien haar zaad wel misloopt. Maar Ellen wilde in de werkelijkheid gewoon zien of Annette haar zou gaan smeken naar Arjans zaad. Lederziende moest Annette dan ook in eerste instantie aanzien dat Arjan zijn geile zwangere moeder begon te likken.

Ellen genood er enorm van. Bij elke lik raakte ze steeds meer opgewonden. Ze kreunde en zei worden als: “Oh god, wat lik je lekker. Laat me klaar komen. Oh ja, ga door.”.

Op een gegeven moment was Ellen toe aan wat meer dan alleen de tong van haar zoon. Ze vroeg hem dan ook haar zwangere poes te penetreren. Arjan kon alleen maar gehoorzamen. Maar zijn gedachten gingen uit naar die andere poes die naast hun lag. Die van Annette, die moest maar aanzien hoe Arjan zijn moeder ging neuken. Tot dat Annette het niet meer hield: “Ellen, niet doen, je weet dat ik naar zijn zaad smacht. Als je blieft, laat Arjan in mijn poes. Ik wil zijn zaad.”

Ellen antwoorden: “Jij hebt toch jou eigen vent?” Annette, die onder controle was van de nanobots, gaf meteen aan dat ze die vent niet meer moest. Dat ze totaal in dienst was van Ellen en dat ze alleen maar zwanger wilde raken van Arjan. Dit was voor Ellen de bevestiging die ze nodig had. Waarop ze Arjan en Annette alleen wilde gaan laten. Maar halve wegen de slaapkamer bedacht ze zich. Ze wilde de man van Annette op een harde manier kwetsen, door Annette te filmen terwijl die de zoon van haar vriendin aan het bereiden was. Met als enige doel zwanger te raken.

Ze gaf Arjan dan ook de opdracht volledig in dienst te staan van Annette. Zij was nu zijn meesteres. Deze vrijheid liet Annette zich niet ontnemen. De blik in haar ogen die ze op Arjan gericht had veranderde dan ook in duivelsslecht. Terwijl ze naar hem keek, klok het: “Arjan, er is geen ontkomen meer aan, jouw zaad is nu de mijne. Die kut nanobots van jou hebben dit veroorzaakt. Nu ga jij er voor zorgen dat je mij geeft wat ik nodig heb!”

Annette begon hem te zuigen tot zijn pik bijna op exploderen stond. Vervolgens stak ze hem daarna met een ervaren handeling in haar kut. Waarmee ze hem op een manier ging melken die hem ongelofelijk gek maakte. Doordat ze nog steeds extreem commanderend tegen hem aan het praten was, maakte hij helemaal geen kans meer. Ze had de controle over hem, het was zeker, hij zou gaan komen. De bevruchting was nog maar een formaliteit geworden. Deze gedachte maakte ook een enorm lustopwekkend gevoel bij Annette los. Hierdoor begon ze nog meer te melken met haar poes. Ook het kreunen nam meer toe. Helemaal losgeslagen en zaadbedlustend zei ze kreunende dingen als: “Goed zo schatje, ga door. Geef dat zaad. Mijn poesje wacht op dat lekker vruchtbare zaad. Maak me maar zwanger, je ontkomt er niet meer aan. Je zaad is van mij, je kind is van mij. Laat het maar lopen, geef het maar.”

Het ritme van Annette had zo’n onhoudbare lust opgewekt bij Arjan, dat hij begon te kreunen: “Oh ik ga komen. Nog even Annette en ik ga er voor zorgen dat je een mama word. Dat je me baby gaat dragen.”.

Niet veel later hoorde zijn moeder de woorden die ze wilde horen. Hij kermende: “Ja ik kom, ik ga je bevruchten! Ik geef je jou baby, Annette!!!” vervolgens zag ze hoe Annette Arjan in haar opsloot. Er was maar een mogelijkheid voor Arjan en dat was in Annette klaarkomen.

“Oh stoute jongen, je doet het. Je bevrucht me ik voel het.” liet Annette Arjan weten. Ze sprak hier ook geen onwaarheden, want net zoals Ellen voelde Annette letterlijk haar bevruchting. Ze wist gewoon dat ze zwanger was geraakt. Dit gaf haar zo’n bevredigd gevoel, dat ze Ellen voldane blik aankeek.

Ellen die nog steeds aan het filmen was, gaf Annette nu de opdracht haar man toe te spreken via de camera. Annette wist wat haar te doen stond en ze richten haar blik de camera in en zij tegen haar man: “Zag je dat, jij bent niets meer voor me. Deze vent, die nu uitgeput op bed ligt, dat is de man die nu over mijn poesje beschikt. Mijn vruchtbare poesje, oh nee, mijn bevruchte poesje. Hahaha, jij lozer.” En ze wreef nog even over haar baarmoeder.

Annette stapte vervolgens van het bed af en net zoals Ellen hield ze haar hand op de plek van haar baarmoeder zit, deze was hard geworden. Ze voelde zich fantastisch. Wetende dat net zoals Ellen ze een tijd te gemoed ging waarin alles anders zou zijn. Een tijd waarbij ze op een gegeven moeten niet eens meer zou weten hoe het was om niet zwanger te zijn. Wordt vervolgd...