Om te beginnen mijn grote dank aan Zoekie met wie ik dit verhaal kon maken.

Hij was een grote hulp toen ik vast zat en zonder hem was het zeker als bestand in mijn pc gebleven.

Het waren andere tijden en hij was Europa ontvlucht omdat hij werd gezocht. In de VS had hij werk gevonden als gids, een goed betaalde job, waar hij gezinnen verder naar het westen hielp. Als hij na weken klaar was dan feestte hij dagenlang in een bordeel en daarna ging hij weer terug om nieuwe mensen over te brengen. Op de terugweg was hij altijd alleen en ging hij altijd even langs de sheriff. Niet dat hij een held was, maar soms kwam hij mensen tegen waar een premie op stond. Zo had hij heel wat bijverdiend en kon hij weten of, als hij ingehuurd werd door gezinnen, niet gebruikt werd of in de problemen kwam.

Langzaam nam hij de tekeningen in zich op en hoorde hoe het ging met de Indianenstammen in de regio waar hij doorheen moest. De sheriff was, net als veel mensen, racistisch en sprak over roodhuiden met een ondertoon, Indianen werden niet gezien als mensen hier. Snel deed hij zijn verhaal, dat het leger bij Indianen kinderen ontvoerde om op kostscholen te laten leren, wat eigenlijk was om die te gijzelen zodat er geen grote oorlog uitbrak. Hij gaf een stapel portrettekeningen en zei dat die Indianenjong met bakken wegliepen uit die kostscholen en hij er gek van werd. Ongeïnteresseerd bekeek hij er een paar, want het leverde te weinig op en voor hem waren alle Indianen hetzelfde.

De terugweg was lang en hij had een extra pakpaard moeten kopen. Zo vlak voor de winter kon hij zelfs vast blijven zitten in de bergen, dus had hij extra veel meegenomen. En natuurlijk had hij alcohol en andere dingen, die hij verkocht aan de jagers die hij onderweg zeker zou tegenkomen.

Bij toeval zag hij het meisje lopen. Hij was altijd op zijn hoede en volgde haar van een afstand. Er liepen wel vaker Indianenmeisjes maar die liet hij links liggen, omdat hij anders een hele stam op zijn nek kreeg. Hij schatte het meisje in op 13 of 14. Ze zag er moe en verwaarloosd uit. Toen hij in de verte ook een paar Indianen alleen maar zag kijken wist hij het zeker, of ze hoorde niet bij de stam of ze was uit de stam gezet. Hij was opgelucht want hij zat niet op een rel te wachten, of erger een schiet partij met die wat hij noemde roodhuiden. Hij reed achter het meisje aan op veilige afstand en zag opgelucht dat ze het gebied van de Indianen uit waren. De mannen in de verte trokken zich terug als teken dat ze hem tot de grens waren gevolgd.

Nu reed hij alleen achter het mokkeltje aan, iets uit de richting die hij op moest maar hij zag er wel een spel in. Steeds dichter reed hij achter haar aan en lachte omdat ze steeds achterom keek en sneller wilde lopen, alsof ze een kans maakte om weg te komen. Ineens schoot het verhaal van de sheriff hem te binnen en dacht hij: dat zou wel eens zo'n weglopertje kunnen zijn. Hij peinsde om zich te herinneren wat hij kreeg om zo'n wilde kat terug te brengen, maar kwam er niet op. Toen hij zichzelf veilig voelde gaf hij zijn paard de sporen en reed nu snel achter het meisje aan, dat in paniek probeerde weg te komen .

Hij sneed haar af en ze vluchtte in blinde paniek weer in de richting waar ze vandaan kwam. Haar angst wond hem op en het leek bijna op een jacht. Maar dan een jacht waarvan de uitkomst al vast stond, ze maakte totaal geen kans. Ze was slank en bewoog zich soepel en hij genoot van haar draaiende heupen terwijl ze rende en liep. Sadistisch liet hij het meisje rennen en voerde de druk op door haar naar een riviertje te drijven. Het was fris en het meisje moest er tot haar middel in om de overkant te bereiken.

Na een dik half uur was ze op aan het raken en bleef ze hijgend en in elkaar gebogen staan om bij te komen. Nu was hij het zat en blokkerde haar en pakte zijn geweer. Als een konijntje stond het meisje stil toen ze het dreigende klikgeluid van zijn geweer hoorde. Ze sprak gebroken: alsjeblieft nee niet schieten. Toen hij haar moe op haar knieën zag zakken was hij zeker van zijn zaak, ze gaf zich gewonnen. Hier in het niets kon hij als blanke haar gewoon dood schieten en geen mens zou iets doen, sommige zouden zelfs graag helpen. Hij stapte af en bedacht wat hij ging doen, haar gevangen nemen voor de bonus of in elk geval vastbinden. Je wist nooit met zulke wilde katten dacht hij en hij richtte voor de zekerheid zijn geweer op het kleine hoopje ellende. Met de loop duwde hij haar kin omhoog en keek naar het doodsbange gezicht van het meisje, dat probeerde van hem weg te kijken. Opdringerig duwde hij tegen haar kin met het koude staal en zei dat ze moest gaan staan om haar handen vast te binden. Bang deed ze het en uitdagend tikte hij de loop van zijn geweer tegen haar kin, op een manier van kom op dan, durf jij eens.

Het meisje liet het gelaten toe. Ze was moe en wist dat verzetten geen zin had en het alleen erger maakte voor haar. Ze keek van hem af alsof het dan niet gebeurde of zo, terwijl het alleen maar erger werd. Hij keek haar brutaal aan en ging met de loop nu door haar haren. Hij maakte een goedkeurend geluid "hmmmm'. Nu hij de roodhuid beter bekeek won zijn nieuwsgierigheid het van zijn afschuw voor Indianen. Omdat het meisje het doodstil toeliet besloot hij verder te gaan en speelde met de loop van zijn geweer met de touwtjes van haar jurk. Ze draaide weg en hij hield zijn geweer weer gelijk dreigend tegen haar buikje en siste "Handen in je nek kleine slet". Doodsbang deed ze het gelijk en hij voelde zijn ego weer naar boven komen en ging pesterig verder met wat hij van plan was.

Met de loop van zijn geweer maakte hij de touwtjes tergend langzaam los, zodat de bovenkant van haar jurk na een tijd open was. Ze stond er opgelaten en bang bij en keek van hem af. Hij siste: "Kom kom ik kijk alle gevangenen na of ze gewapend zijn, zeker kleine zwerfkatten als jij". Nu ze zo stond drong het tot hem door dat hij gewoon alles met haar kon doen wat hij wilde en ging hij meer op zijn doel af. De loop ging over haar kleine borsten en gleed over haar buikje tot op haar knieën, waar hij even stopte. Langzaam drukte hij haar jurk met het ding omhoog, langzaam steeds hoger terwijl hij haar brutaal aankeek. Hij verwachtte dat het wilde ding ineens iets zou kunnen proberen, dus keek als een havik naar haar reactie, die gelaten was.

Onder tussen had hij met de loop haar rok tot boven haar slipje getrokken en stak hij een puntje onder het bandje en deed haar slipje tot op haar knieën. Hij siste kort: "Schiet op, stap eruit zwerfkat". Toen ze het gedaan had ging zijn geweer weer tussen haar rok en tikte hij tegen haar dijen aan en zei dominant: "Poten wijd teefje". Hij lachte toen hij de loop van zijn geweer tot tegen haar lipjes drukte en bleef zo even staan om haar te vernederen. Nu ze dit had toegelaten voerde hij het op en trok zijn geweer weg en snauwde: "Doe uit die jurk wild katje". Lachend keek hij hoe ze het deed en hij liet haar weer staan met haar handen in haar nek en haar benen uit elkaar. Ze droeg nu alleen nog een halsketting en bandjes om haar polsen. Ze was slank en had nog niets wat op borsten leek. Hij slikte en kon zich met moeite inhouden. Voor de zekerheid keek hij rond of er iemand was. Om zeker te zijn dat hij niet gestoord werd kon hij beter de bergen in gaan, verder van het Indianengebied.

Hij bond het meisje haar polsen op haar rug vast en trok het touw via haar kontje naar voren, zodat het tegen haar lipjes kwam als hij eraan trok. Terwijl hij naar de veel veiliger bergen keek stapte hij op zijn paard en keek achterom naar het meisje. Ze beet op haar lippen toen het touw met een tik tegen haar lipjes en klitje kwam. Hij dacht: net goed sletje, had je maar niet moeten vluchten, en hij trok haar mee. Ze kon het tempo van het paard met moeite volgen, maar hij reed meedogenloos door en keek af en toe eens om. Zijn zorgen waren onterecht want een stuk verder passeerde hij drie Indianen die lachend toekeken. Het meisje hoorde niet bij hun stam en ze staken begroetend hun wapens omhoog. Ze was niet eens zijn gevangene maar meer zijn eigendom nu volgens de wet. De Indianen lieten hem links liggen en als hij westerlingen tegenkwam dan zagen ze haar niet als gevangen mens maar als zijn eigendom. Het meisje was afhankelijk van hem. Het stierf van de wolven en beren in de bergen, waar ze zeker niet tegenop kon.

Tegen de avond stapte hij af en viel het meisje doodmoe op haar knieën. Maar ze werd al snel aan het werk gezet om een vuur en eten voor hem te maken. Hongerig keek ze toe hoe hij at. Hij gooide pesterig een stuk gerookt spek naar haar toe, waar ze wild op af sprong en het begon op te eten. Hij keek naar het verwilderde meisje en zei lachend: als je meer wil moet je in die dekens op mij wachten, dan kun je er voor werken. Tot zijn verbazing deed ze het, ze was uitgeput en uitgehongerd en tot alles in staat. Hij lachte en bedacht zich: alleen dames kunnen verkracht worden en dit is maar een wilde, mijn eigendom. In plaats van zichzelf af te trekken zou het meisje moeten zorgen dat hij klaar kwam, dan had ze nog een beetje nut. Het meisje trok de deken tot net onder haar neus en schaamde zich duidelijk. Ze keek gespannen in zijn richting.

De man legde zijn geweer zoals gewoonlijk dichtbij het vuur, zo kon hij het makkelijk vinden als er iets was. Hij pakte het mes dat hij gebruikt had met eten en ging op het meisje af. In zijn andere hand had hij een bord met eten en hield dat voor haar. Hij zette het demonstratief op een steen vlak naast haar en hij gromde: "Iedereen moet werken voor eten bij mij, begrepen?" Het meisje knikte dat ze het snapte, maar hij had zo zijn twijfels of ze ook wist wat er ging komen. Gelijk schudde hij dit van zich af en dacht het is gewoon maar een wilde, een inferieur wezen en niets meer dan een hond of een paard. Bij gebrek aan een bordeel en omdat hij het masturberen wat zat was had hij iets van: waarom niet klaarkomen op die kleine rat?

Met het mes in zijn hand schoof hij de dekens weg en kroop naast het meisje, dat rillend van angst alleen oog had voor zijn mes. Ze volgde het terwijl hij het door haar zwarte haar haalde en ze merkte nauwelijks op dat hij zijn riem losmaakte en aan zijn kant neergooide. Hij speelde dreigend met het mes dat hij langs haar hals liet glijden en op haar tepels hield. Hij genoot hoe haar tepels opzwollen. Ondanks dat ze doodsbang was reageerde haar lichaam toch op zijn aanrakingen. Hij lachte en dacht: het reageert gewoon als elk wild dier. Hij vroeg zich af of hij het meisje, net als de hoeren in het bordeel, ook nat kon krijgen, zodat hij makkelijker in haar kon komen. Hij ging met het mes over haar buikje en dwong haar met het puntje van zijn mes haar benen iets uit elkaar te doen. Even schoot hem te binnen dat het met zo'n wilde doen wel te extreem zou zijn en hij draaide van het meisje af .

Hij bond het meisje, dat nu vast sliep, op een deken die hij op de grond had gegooid. Ze was zo moe dat ze niet eens merkte dat hij haar benen uit elkaar trok en recht tegen haar kale kut keek. Lang hield hij dit niet vol, hij bond haar benen uit elkaar aan een stevige tak vast, zodat ze alleen met haar knieën omhoog kon komen als ze wilde. Haar armen ondergingen dezelfde behandeling boven haar hoofd. Haar tienertieten lagen nu naakt en goed bereikbaar voor hem. Hij bekeek zijn werk en lachte tevreden. De meid lag nu voor hem klaar om te gebruiken. Bij het riviertje waste hij het zweet van zijn grote lijf en liep toen naakt naar de roodhuid die nog steeds sliep.

Hij ging naast haar liggen en begon haar kleine tietjes bij haar tepels te likken en te kussen. Ondanks het feit dat het meisje sliep kreeg ze toch harde tepels, in haar droom beleefde ze dat wat hij met haar deed en kreunde. Go on, oooojea go on you basterd, fuck me… Zijn mond ging nu naar haar gladde buik en haar kale kut. Haar klitje stak een klein beetje tussen haar kutlipjes uit en hij likte het voor vrouwen zo belangrijke lichaamsdeel. Niet alleen likte hij haar klit, alsof hij bang was haar pijn te doen beet hij er voorzichtig in, terwijl hij met zijn dikke vingers probeerde in haar kut en kont te komen. Het meisje sliep gewoon door en hij ging nu verder. Hij wilde meer van deze wilde. Zijn grote lichaam verplaatste hij nu boven de meid, die hij als zijn eigendom beschouwde en bracht zijn harde lul vlak voor haar kutje. Zijn glijvocht vond hij voldoende om haar droge kut glad genoeg te maken voor zijn extra large lul. Dit apparaat was minstens 20 cm lang en in omtrek 10 cm, doorsnede dus een dikke 6 cm. Deze lul moest dus passen in het kleine kutje. Met een hand bracht hij zijn lul in positie en plofte gewoon in haar kutje. Met een schok werd de meid wakker en schreeuwde van de pijn die zijn lul bij haar veroorzaakte.

Zich niets aantrekkend van het gegil van deze kleine wilde dreef hij zijn pik verder haar nauwe kut in. Hij probeerde de meid te kussen, deze echter draaide haar hoofd steeds weer weg van hem. Ook niet erg dacht hij en pompte zijn dikke lul in het frèle lijf van zijn wijfje zoals hij het zag. Hij voelde zijn geile zaad borrelen in zijn ballen en hij spoot het wijfje vol met zijn zaad. Het mokkeltje, dat nu met hem in hetzelfde tempo haar bekken op en neer bewoog en nu geen pijn meer had maar ook genoot van zijn harde lul. Hij mocht alleen niet er voor zorgen dat ze zwanger raakte, ze moest per slot van rekening teruggebracht worden naar de legerschool. De meid keek hem aan en gebaarde met haar hoofd dat ze losgemaakt wilde worden. Hij lachte haar uit en liep weg. Hij had zijn lolletje met haar gehad, een paar meter verder maakte hij zijn leger klaar en viel als een blok in slaap.

Het meisje echter was een Indiaanse en was niet van plan om haar verdere leven naar de pijpen van deze blanke hond te dansen. Verwoede pogingen ondernam ze om los te komen. Met haar benen zich afzettend probeerde ze bij het riviertje te komen. Wat ze van haar vader en moeder geleerd had bracht ze nu in praktijk. namelijk touwen die te droog waren aangebracht om armen en benen worden losser als je ze in water even laat wellen. Haar gedachte was: als ik het water bereik met eerst mijn armen kan ik verder alles losmaken. Het lukte haar na enige uren van hard werken met haar handen in het riviertje te komen. Haar polsen werden iets dunner en het touw liet zich "vermurwen" en werd dus iets losser. Haar linkerhand was nu los en haar rechterhand wurmde zich uit de lus die de grote man had gemaakt. Voorover gebukt maakte ze ook de boeien los die om haar enkels gebonden waren.

Het wilde meisje was nu vrij en haar gedachte was wraak. Wraak voor wat de grote blanke hond haar had aangedaan. Haar pijniger sliep nog diep en hiervan maakte ze gebruik. De touwen die nu nat waren zouden bij het droog worden verder strak gaan zitten en het meisje bond de polsen van de blanke hond aan de paal vast die hij voor haar benen had gebruikt. De andere pols werd vastgebonden aan zijn ballen. Als hij zijn pols naar boven wilde trekken zou het touw, dat strak om zijn balzak was gebonden, een hevige pijn veroorzaken in zijn onderlijf. Met twee takken maakte ze een vork en bond zijn benen kruiselings vast, zodat hij bij opstaan, als dat al mogelijk was, meteen weer zou omvallen. Zo liet ze hem liggen en zijn roes uitslapen. Maar haar wraak was nog niet voorbij, een dochter van een Indianenhoofdman pakte hij nooit meer op deze manier. Nu liep ze lenig naar het paard van de man en bond het paard met de lasso van de man aan de nek vast, zodat door het touw, als de man iets wilde, het paard op de vlucht zou slaan, de man aan zijn nek meeslepend en hem onbewust van het leven zou beroven. Haar kapotgetrokken jurk trok ze weer aan, en hoewel het kledingstuk niet eens meer iets verborg gaf het deze meid een schitterend geil aanzicht.

Zo ging ze op een meter afstand van de man zitten, met het geweer en mes van hem voor zich op de grond, maar zo dat ze elk wapen onmiddellijk kon gebruiken. Haar kleine borstjes kon ze door de scheur niet bedekken en die keken nu vrolijk de vrije wereld in. Omdat de man haar had ontmaagd lag hij op de deken met zijn lul vol met haar bloed. Ze stond op en gaf hem opeens een enorme trap in zijn kruis, haar ogen vol van haat ten opzichte van de blanke hond die het gewaagd had haar te pijnigen. De hond werd wakker van de vlammende pijn in zijn onderlijf en wilde omhoog springen. Nu werkte de vork zoals het meisje had gehoopt, de man schreeuwde het uit van pijn en liet zich vallen, hij kon immers niet meer staan. Voorover lag hij in de nu al brandende zon. Zonder kleding aan zijn lijf werd zijn huid als een brandend vuur. Als een haard brandde zijn vel. Langzaam kwam hij bij, niet alleen van de pijn maar ook omdat de drank, die hij voor de verkoop aan jagers had gedronken nu uitgewerkt was. Hij begon te beseffen dat hij aan de goden was overgeleverd.

Het meisje zat voor hem, haar borsten naakt. Ze had haar gezicht met oorlogskleuren volgesmeerd. Hij besefte zijn netelige positie en begon te huilen en te smeken: "Laat mij los, laat mij gaan". Slijmerig smeekte hij: "Het was een vergissing van mij, ik had dit nooit mogen doen". Het meisje bleef hem aankijken, haar ogen vol haat. De man wist nu dat zijn leven ernstig in gevaar was en probeerde op te staan. Onmiddellijk verloor hij zijn evenwicht en klapte weer tegen de grond, de lus om zijn hals aantrekkend en het paard opschrikkend. Deze liep een paar keer rond de paal waaraan het was vastgebonden, waardoor de lus rond de hals van de man aangetrokken werd. "PIJN?" vroeg het meisje met een minachtende blik. In gebroken Engels vroeg ze waar zijn eer gebleven was, alsmede zijn moed die hij had tijdens de verkrachting. Spottend keek ze hem aan en tilde haar rok van het kleed op en liet hem kijken naar haar naakte kut.

Zijn pik werd weer hard, maar blij kon hij er niet van worden. Zijn ballen werden nu afgeknepen en bijna van zijn onderlijf getrokken. Het schreeuwen van pijn deed de natuur verstillen. "PIJN?" vroeg het meisje weer, nu lachend. Het mes pakkend liep ze op hem toe en pakte hem bij de weinige haren die hij had. Een zwaai met het mes en de man was zijn skalp kwijt. Hij wist dat zijn leven geen cent meer waard was, hij had zich vergist in zijn slachtoffer, hij wist dat zijn dood nu vlakbij was. Met zijn bloed, dat nu over zijn hoofd en ogen liep, smeekte hij om zijn leven. Weer liep het meisje op hem af, nu met het geweer, en schoot vlak voor zijn ballen en lul in de grond. Zijn paard werd nu wild en begon te stijgeren, de keel van de man dichttrekkend. Het meisje zat als een sfinx voor hem. Onbeweeglijk liet ze het paard uitrazen, terwijl de lus om zijn nek steeds strakker werd aangetrokken.

De man zijn tong hing nu uit zijn mond en zijn ogen puilden uit zijn hoofd. Het meisje trok haar totaal kapotte jurk nu over haar hoofd, naakt stond ze voor hem. De man probeerde met zijn hand te bewegen terwijl zijn lul weer hard werd, andere lichaamsdelen kon hij niet bewegen zonder pijn. Met zijn handen vastgebonden en bijna blauw van kleur beklom het meisje zijn lul en liet zich daarover naar beneden zakken. "Kijk mij aan" zei het meisje in gebroken Engels, "Kijk mij aan jij hond, het is het laatste wat je zult zien op deze wereld. Jij zal nooit meer een kut zien, nooit meer een vrouw aandoen wat je mij aandeed". Ze wipte nu op en neer over zijn lul. De man huilde van pijn maar zijn lul kon niets anders dan hard blijven. Het bloed in zijn pik kon niet terug naar het lichaam, daar de lus om zijn ballen nu strak getrokken werd door zijn harde lul.

Het meisje bleef op en neer gaan over zijn geslacht. Nu waren de rollen extreem omgedraaid. Het meisje ging met haar lichaam achterover hangen, de pijn van de man nog eens verhogend, zijn pijn nam niet af. Het meisje zag dit. "PIJN?" vroeg ze weer. Nadat ze was klaargekomen ging ze van de man af. Ze liep naar het bowiemes van de man en kwam terug. De man brulde het uit, alsof hij wist wat er ging gebeuren. Met een snee over zijn ogen maakte het meisje hem blind voor altijd. "Nee" zei ze: "Ik laat je leven hond, maar een vrouw iets aandoen zal je nooit meer" en ze sneed zijn lul vlakbij zijn buik weg en gooide het deel weg. De man had geen menselijke stem meer en zakte bewusteloos in elkaar. Het meisje ontdeed hem van zijn boeien en liet hem liggen, het bloeden zou uit zichzelf ophouden.

Het meisje nam de twee paarden, een met de handelswaar van de man en het rijpaard, en liep met beide dieren weg. Ze gunde de man geen blik meer waardig. Nu het meisje twee paarden had was ze niet alleen rijk maar haar aanzien was aanmerkelijk meer waard in de ogen van de Indianen. Elke zichzelf respecterende man, van welke stam dan ook, had een zelfstandige en sterke vrouw, ze zouden om haar vechten. Haar oorlogskleuren waren van haar gezicht verdwenen en met een enkele streep, welke overwinning betekende, nam ze plaats op het paard van de man die nu geen man meer was. Hij lag nog steeds op de plaats waar hij zijn lichaamsdelen was kwijtgeraakt, de diepe bewusteloosheid had hem beschermd tegen doodbloeden, hij zag niets en voelde evenmin iets tussen zijn benen. Zijn handen voelden daar waar iets moest zijn. Niets voelde hij, huilend en in letterlijke blinde haat tegen alles wat Indiaan was, nam hij zich voor wraak te nemen op alles wat niet blank was. Dat hij nooit meer iets zou zien wilde hij niet weten, zonder paard was zijn leven in deze wildernis gewoonweg niets meer waard en na enkele dagen zonder iets te zien, zou hij niets te eten hebbend dood gaan. Naakt lag hij op een zandbank in het riviertje waar de gieren en andere roofdieren zich aan hem te goed deden. Zijn skelet was het enige wat aan hem herinnerde.

Het meisje liep enkele dagen door de wildernis en kwam bij haar stam. Een jonge Indiaan gaf een vreugdekreet toen hij haar zag. Haar naakte lichaam liet hem genieten van een harde lul die hij trots toonde aan haar. Zij stapte af en viel voor de jongen neer. Ze nam haar vriend zijn lul in haar mond en met volle aandacht en liefde pijpte ze hem klaar en slikte zijn zaad. Daarna ging ze op haar rug liggen en ontving de jongeman in haar al lekkende kut.