Maureen - 107

Adil neemt de ballen van sissy Jacky mee in een zakje. Ik stel me voor dat die per opbod verkocht zullen gaan worden. Ik geef er helemaal niets voor, maar misschien zit er wel iemand in de zaal die er grof geld voor geeft. In de soep?
Nee dank je…

Het hele gedoe in de Arena heeft me niet heel erg kunnen boeien… De laatste wedstrijd voelde niet als wedstrijd. Ik had het eigenlijk helemaal niet moeilijk en ben zeker niet tot het uiterste gegaan. Het voelt een beetje als een anticlimax… Ik sta er wat verloren bij en bedenk me dat er nog wel een spelletje mogelijk moet zijn. Gewoon als bonus, maar vooral omdat ik mezelf niet echt heb kunnen laten zien: het vorige spel was voor sissy Jacky misschien wel Hell ’n heaven, maar voor mij helemaal niet… Okay, goed: mijn kont doet zeer van die noppendildo, maar ook dat valt op de keper beschouwd wel mee.
Ik kijk de Arena rond en zie de Rus praten met de Arabier. Ze hebben beide hun handen geforceerd onder controle; de ene achter de rug en de ander in de zij.
Ze hebben duidelijk moeite om hun gebaren te onderdrukken. Ik loop naar hen toe en zeg: “Ik heb geen idee waar jullie het over hebben, maar het moet vast in geld uit te drukken zijn. Ik weet niet hoeveel jullie verschil van mening is, maar ik wil graag de verdubbelaar inzetten. Ik heb als voorstel: je mag wedden op de hoeveelheid water wat ik in en aan mijn lijf kan dragen. Ik zal het met mijn tieten, tepels, piercings en gewoon in mijn lijf dragen. Mijn handen en benen zal ik niet gebruiken”.

De Rus kijkt blij verrast op en zegt: “Dat is een prima voorstel Maureen; zeker omdat dat mietje mij in de steek gelaten heeft. Ik reken op je dat je 10 liter water aan kan”.
Ik schrik van de hoeveelheid, maar zeg tegen de Arabier: “Wat denkt u, kan ik meer of minder dan 10 liter aan?”
Hij kijkt me aan en leest mijn geschrokken blik nog van mijn gezicht. Hij kijkt nog dieper in mijn ogen en zegt: “Ik zeg niet meer of minder, maar ik zeg: 12 liter. Daarmee maak ik het voor jou en voor mezelf alleen maar moeilijker om het kantelpunt te halen. Wie het dichtstbij zit heeft gewonnen. Okay?”

We schudden elkaar midden in de Arena de hand. Als de beide mannen weer als een soort van vrienden weglopen, maak ik een strijdplan. Een kilo aan een plastic anaalplug, om elke tiet een touw met daaraan een emmertje? Oef… Dit wordt best lastig…

Iemand komt met een elektronische weegschaal aan. Ik moet er op gaan staan, maar ik pis eerst nog even midden in de Arena mijn blaas leeg, zodat ik iets lichter ben bij aanvang: alle beetjes helpen…
Ik ga op de weegschaal staan en lees mijn gewicht. Ik ben er tevreden mee. Vooral omdat ik weet dat ik de laatste tijd veel spieren gekweekt heb. Ik ben blij met de score (nee lezers: geen gewicht: de auteur houdt van een mooie lijn bij een vrouw, en dat is geen anorexia-lijn. Rond is ook een lijn! ).

Dan roep ik Mark. Ik wil hem als mijn geweten bij deze bijzondere beproeving. Hij komt in de Arena, maar zoals zo vaak in de Arena heeft hij al heel wat alcohol op. Ik vraag hem om Irma te gaan halen. Schouderophalend vertrekt hij en zijn vrouw komt naar me toe. Ik zeg tegen Irma dat ik haar graag aan mijn zij wil hebben. Haar blik zegt me dat ze wel begrijpt waarom ik niet voor Mark, maar voor haar gekozen heb.
We maken een plan en we laten ballonnen van een liter maken. Daar moet dan een touwtje aanzitten, zodat we mij als een kerstboom kunnen gaan versieren met ballonnen. Irma zegt: “We beginnen eerst met de makkelijk hanteerbare gewichten. Ik leg een breed touw rond je tieten, wat niet insnoert. Je moet volgens mij, ondanks je eerdere martelingen vandaag makkelijk twee ballonnen aan elke tiet kunnen houden. Daarna drink je zoveel mogelijk, doen we een klysma van een paar liter en stoppen we er een plug in zonder dat we er vooralsnog gewichten aan hangen.

Het klinkt makkelijk, maar in de praktijk blijkt het tegen te vallen. De ballonnen aan mijn tieten gaan prima. Het is een lichte druk, maar verder geen probleem. Dan drink ik een liter water, maar daar raak ik nogal duizelig van, zodat Irma mij eerst mijn kont vol laat lopen. Ik heb geen idee hoeveel daar in gaat, maar gevoelsmatig ben ik heel snel vol.
Irma duwt snel de dikke plug in mijn kont om het water binnen te houden. Weer drink ik een bekertje.
Dan moet ik wijdbeens gaan staan en om het gewicht te verdelen hangt Irma per twee piercings een ballon aan mijn kut-ornamenten.
Ik voel mijn kutlippen pijnlijk uitrekken en ik hoop werkelijk dat geen van de tunnels uit zal scheuren… Aan mijn beide tepels maakt Irma ook een stropje en ook daar wordt een ballon gehangen. Het dunne touwtje snoert helemaal in mijn tepels en de topjes doen al snel snerpend pijn. Ik ben de tel kwijt van de vele ballonnen en krijg knikkende knieën door het gewicht en het vele ongemak. Ik moet heel nodig pissen en ondertussen hangt Irma nog wat gewicht aan mijn anaalplug. Ik weet niet hoe lang ik die in kan houden, maar het kost me erg veel moeite; zeker ook omdat de binnenkant van mijn kont al helemaal rauw is van de noppendildo van een half uur geleden…

Dan zegt Irma: “Ik denk dat het nog niet genoeg is. Ik heb een idee hoe je het kan redden, maar het is een heel extreme actie. Je mag weigeren”.
Irma kent me goed genoeg om te weten dat ik niet snel zal weigeren. Ik zeg: “Wat is het?”
Ondertussen bedenk ik me dat het voor Irma een fluitje van een cent moet zijn om alle ballonnen te tellen, waarna ze precies weet of ik het gered heb of niet.
Irma zegt: “Ik heb een paar grote S-haken gevonden. Als ik die in je kont duw en daar een paar ballonnen aan hang, weet ik zeker dat je de 12 liter gaat halen”.
Ik ben verward, want mijn kontspieren kunnen echt niet meer gewicht hebben: de anaalplug is eigenlijk al te zwaar…. Ik vraag: “Wat bedoel je?”
Irma zegt ongeduldig: “Ik jens de scherpe punt van de haak in het vlees van je kont en hang daar een stel ballonnen aan. Snap je het nou!?”

Ik moet dat even verwerken en besef me dat dit spel voor mij geen bekend spel is. Daarmee gaan we een grens over waar we het nog nooit over gehad hebben en ik snap nu waarom Irma zei dat ik mag weigeren. Met alle reeds aanwezige gewichten probeer ik zo helder mogelijk na te denken en ik zeg: “Ja, ik doe het. Steek in elke bil twee haken en hang aan die twee haken met een touw een emmer. Vul daarna de emmer, maar stop met vullen als je de 15 kilo bereikt hebt”.
Irma kijkt me met wijd open ogen aan. Ze is duidelijk verbaast over de gedetailleerdheid van mijn instructies.

Ik buig wat voorover, wat vooral voor mijn tieten en tepels een zeer onplezierig gevoel teweeg brengt. Ik ontspan mijn kont zoveel mogelijk en ik voel de snerpende pijn van een heel dikke indringer in mijn zitvlees. De pijn valt me eigenlijk nog wel mee. Dan één in de andere bil en dan in iedere bil nog een haak.
Ik voel wat gerommel aan de haken en het lijkt er op dat er emmertjes aan hangen. Dan hoor ik stromend water en neemt de druk op mijn verse wonden toe.
Ook mijn opwinding neemt toe. Ik vind hetgeen ik aan het doen ben ontzettend geil. Ik roep Irma. Ze schrikt van mijn roep, maar ik stel haar met mijn blik gerust.
Ik vraag: “Als het gewicht van 15 kilo heb bereikt, wil je mij dan klaar laten komen? Ik zal mijn best doen om alle extra gewicht in te houden, maar of dat dat lukt?”

Irma kijkt me aan en zegt: “Ik haal de ballon van je anaalplug af en doe alles verder in je kont-emmers. Dan kan je het wel allemaal inhouden. Als je minder dan 500 gram verliest tijdens het klaarkomen, dan krijg je geen straf”.
Dat vind ik een goede deal en ga door met het ontvangen van steeds meer gewicht. Ik voel de trekkracht aan mijn anaalplug plotseling afnemen, maar ondertussen neemt de druk aan allerlei andere delen van mijn lichaam nog steeds toe. Ik krijg zelfs een paar tepelklemmen opgedrukt, waar ook nog een klein ballonnetje met water aanhangt. Dat zet geen zoden aan de dijk, maar het levert me wel enorm veel extra ongemak op…
Ik ga voorzichtig op de weegschaal staan, maar het display wordt geblokkeerd door Irma. Ze staat er met haar kont precies voor…. Dan zegt ze: “Sluit je ogen en geniet”.
Ik volg haar raad op en terwijl ik een enorme watermassa meetors, voel ik een Hitachi tegen mijn kut gedrukt worden. Er wordt geen enkele omhaal gemaakt: dit wordt gewoon functioneel klaarkomen. Omdat het al best weer even geleden is, kijk ik wel uit naar een orgasme, maar ik besef ook wel dat ik het niet moet gaan rekken.
Ik geef me al snel over aan mijn orgasme en kom klaar. Mijn anaalplug schiet uit en van schrik sluit ik snel mijn aars om te voorkomen dat de hele inhoud op de grond belandt.
Ik kom spuitend klaar en ongemerkt bedenk ik me, dat ik mijn spuitende sappen moet beperken, omdat het in mijn nadeel kan werken. Ik geniet van het orgasme, ondanks dat het zwaar beladen is.

Als ik weer de volledige controle over mijn lichaam heb, kijk ik op de weegschaal en zie dat ik de limieten ruimschoots gehaald heb: ik hoef niet bang te zijn voor straf en ik heb zelfs na afloop van het orgasme nog meer dan 15 kilo aan extra ballast aan me hangen.
Irma komt naar me toe en zegt: “Je hebt het goed gedaan meisje” en ze geeft me door alle ballonnen een onhandige omhelzing. Ze fluistert in mijn oor: “de Rus is furieus en de Arabier is dolblij. Pas op dus!”

Ik antwoord: “Haal zo snel mogelijk de haken uit mijn billen, want die voelen alsof ze scheuren”.
Irma zegt met een uitdempende stem: “Dat zal ik doen, maar ze zitten in stevig weefsel wat niet zal scheuren. Je had er makkelijk nog vijf kilo bij kunnen hebben”.
Dan bedenk ik dat Irma al veel langer meeloopt in deze scene en ik ben blij dat zij me heeft geholpen. Zij heeft buiten mijn kaders gedacht en op een verantwoorde manier heel veel kilo’s aan mijn last toegevoegd.
Het verwijderen van de haken uit mijn billenvlees is pijnlijk, maar dat trekt snel weg. Ik zal een paar dagen niet zo best kunnen zitten, maar dat was ik toch niet van plan. Ik slaap liever een paar dagen. Allejezus wat ben ik moe….

Irma verwijdert al mijn ongemakken en ik leeg mijn darmen en mijn blaas gewoon in het zand in de Arena. De Arabier heeft in zijn woestijnen toch zat schoon zand om het te laten verversen.
Langzaam voel ik me opknappen: geen interne of externe druk meer, maar nog wel een snel toenemende vermoeidheid. De Rus komt naar me toe en geeft me plichtmatig een hand met zijn felicitaties. Dan merkt hij op dat ik er erg moe uit zie, maar dat hij daar wel iets tegen heeft. Hij laat me een papiertje zien en ik besef dat het coke is. Ik denk snel na en strek mijn hand uit. Ik vraag: “Mag ik er mee doen wat ik wil?”
De Rus is een beetje in verwarring door deze vraag en zegt: “Ja, anders bied ik het je toch niet aan?!” Ik pak het papiertje aan, smeer het uit over zijn blote snikkel en zeg: “Neuk me, want ik ben zo godvergeten geil geworden!” Ik zie dat Irma’s lippen de toestemmende woorden “kom maar klaar” vormen.

De Rus kijkt me verwonderd aan, maar als ik me omdraai en buk, zodat ik hem mijn wijd open gesperde kut toon, kan hij zich niet meer inhouden. Ik ga er van uit dat de coke zijn eikel zal verdoven, zodat hij het lang vol kan houden en ik zet me schrap voor een enorme beurt.
Hij begraaft zijn lul in één snelle beuk in mijn kut en begint daarna als een dwaas te pompen. Puur mechanisch gaat hij te keer en het duurt heel lang voordat ik er iets bij kan voelen. Dan bedenk ik dat de coke ook mijn kut heeft aangeraakt.

De Rus blijft als een konijn op me in beuken. Het doet me weinig, maar heel ver weg merk ik dat er een orgasme aan kan gaan komen. Ik focus me er op en voer een dansje uit met mijn bekkenbodemspieren: het is zo lekker als je je eigen orgasme handsfree op kan wekken!
Ik ben er klaar voor om tegelijk met de Rus klaar te komen. Nu hij nog… Ik begin een beetje terug te stoten, maar dat helpt niet echt. Ik kan net bij zijn ballen en knijp die zowat fijn. Dat geeft een duidelijke reactie en hij raakt uit de coke-trance die hij waarschijnlijk ook via zijn neus heeft binnengekregen. Hij gaat nu actief in mijn kut beuken en uiteindelijk dumpt hij met een enorme brul een beetje van zijn zaad in mijn kut. Tegelijkertijd beleef ik mijn daverende orgasme.

Als ik me een paar minuten later omdraai, zie ik een verlopen vent staan. Een paar uur geleden was hij stoer en fier, maar nu is hij (zeker voor mij) een zielige junk die met een overvloed aan geld plezier probeert te kopen.
Ik streel door zijn haren en zeg: “Vergeet de fooi aan het eind van de avond niet!”

Hij kijkt me glazig aan, maar ik weet dat hij me gehoord heeft.
Dat is het moment dat ik samen met Irma naar de kleedkamer ga. Ik ben op alle mogelijke manieren volledig uitgewoond!

Als we in de kleedkamer aangekomen zijn, vertelt Irma me hoe het zit met de S-haken. Die enorme vleeshaken zien er ontzettend gevaarlijk uit, maar als je ze op de goede plek in je lichaam steekt, raak je geen vitale spieren. Er zijn zelfs mensen die met hun hele lijf aan twee haken kunnen hangen.
Ik geloof Irma niet, maar ik heb geen lust om tegen haar in te gaan. Ik neem het voor waar aan en beloof mezelf dat ik me daar een andere keer in ga verdiepen.

Irma ontsmet mijn wonden, waar weinig bloed uitkomt. Daarna gebruikt ze pleisterspray om de wondjes van de invloeden van buiten te beschermen. Dan reikt ze me een pil aan en zegt: “Dit is speed. Ik weet niet of je dit vaker gebruikt hebt, maar hierdoor kan je de komende paar uren nog genieten van de afterparty.
Automatisch strek ik mijn hand uit en neem de pil aan. Dan bedenk ik me of dit wel verstandig is. Eigenlijk moet ik gewoon gaan slapen, maar ik ben wel benieuwd wat de afterparty zal brengen.

Ik maal de pil met een lepel fijn en neem er een klein beetje van. Ik wil de afterparty ook wel eens meemaken! Irma kijkt me goedkeurend aan en zegt: “Dit was een testje om te weten te komen of je ondanks alles wat je vandaag al hebt meegemaakt nog wel een beetje rationeel na kan denken. Je bent geslaagd, want je hebt een goed overwogen besluit genomen.
Ik ga alvast naar de loge. Je kent de weg, maar ga eerst nog maar even uitrusten en als de speed begint te werken kan je naar ons komen”.
Ik knik en vraag: “Hoe merk ik dat dan?”
Irma glimlacht en zegt: “Je merkt het vanzelf en anders kan je gewoon doorslapen”.

Ik haal mijn schouders op en ga even liggen. Irma drapeert een dunne deken over me heen en ik val gelijk in een droomloze slaap, die snel overgaat naar een nachtmerrie.
Ik ga snel rechtop zitten en merk dat ik me heerlijk voel. De vermoeidheid is helemaal weg en ik ga energiek op weg naar de loge. Als ik daar binnenkom is het een gekrioel van mensen. Veel mensen liggen relaxed op de banken, anderen wurmen zich er tussendoor. Ik kan er maar weinig structuur in ontdekken. Ik zie Elena en Marcus tussen de mensen doorwurmen. Ze hebben een dienblad met een riem om hun buik vastgemaakt. Het dienblad blijft recht doordat er een touwtje van het dienblad naar een tepel of halsband leidt. Als ze rechtop lopen blijft het dienblad recht, anders glijden de glazen er af.
Ik zie dat haar kutje en zijn pik met regelmaat aandacht krijgen. Elena lijkt er nog van te genieten, maar Marcus krimpt telkens in elkaar als iemand zijn wormpje vastpakt. Hij zal zeker nog gevoelig zijn van de afranseling van uren geleden, maar het is ook waarschijnlijk dat al velen hem betast hebben.

Ik weet inmiddels waar de speelgoedkast van de Directeur is en ik vind daar al snel wat ik zoek: een penishoes, die met een riem om het onderlijf kan worden vastgemaakt. Ik loop naar Marcus toe en doe zijn pik in de hoes, maak snel de riem achter zijn rug vast en zeg: “Zo, nu kan je wat makkelijker je werk doen”.
Door het dienblad ziet hij niet wat hij nu tussen zijn benen heeft hangen, maar als hij in de spiegel kijkt, snapt hij het. Hij geeft me een schalkse knipoog en gaat weer verder met bedienen. Hij heeft al snel een meester gevonden die hem een fooi geeft en als tegenprestatie ragt hij al snel met zijn kunstlul in het holletje van de voorover gebogen meester die ondertussen door zijn slaaf afgezogen wordt.
Mijn actie zorgt in ieder geval voor wat meer leven in de brouwerij. Ik loop verder en ik voel dat veel verschillende handen mij beroeren. Vooral mijn dikke tieten krijgen veel aandacht.
Ik laat me languit op een bank vallen en kijk geamuseerd rond. Bijna de helft van de aanwezigen is met een seksuele daad bezig. Er wordt veel gestreeld en gekust. Het valt me op dat er maar weinig gecopuleerd wordt. Dan komt er een man naar me toe, die zegt: “Het spijt me als ik je lastig val Maureen, maar mijn slavin zou heel graag seks met jou willen hebben”.
Ik kijk hem aan en merk schamper op: “Dat meen je? Sinds wanneer gaat een dominant op zoek voor een maatje voor zijn slavin?”

De man buigt beleefd en zegt: “Dat is inderdaad ongebruikelijk, maar mijn slavin zit in een rolstoel, omdat ze een paar jaar geleden een auto-ongeluk heeft gehad”.
Ik word knalrood van schaamte en sla een hand voor mijn mond. Ik prevel: “Sorry…” en ik loop achter de man aan. De rolstoel staat aan de rand van alle activiteit, zodat die niet zo in de weg staat. Ik kijk naar de slavin en zie dat ze een enorme zwarte latex body aan heeft, waar zelfs haar armen en handen in zitten en daardoor onbruikbaar zijn geworden. Haar bovenbenen en hoofd zijn de enige zichtbare lichaamsdelen. Haar benen zijn net boven de knieën geamputeerd en ze zit stevig vastgesnoerd aan de rolstoel. Haar gezicht is betoverend mooi: een hemels mooi rond gezichtje met stijl hoogblond haar in een hoge paardenstaart en met hele donkere wenkbrauwen. Ze ziet er ondanks haar hulpeloze houding heel gelukkig uit: ik zie een stralende glimlach met spierwitte tanden. Ik wil in een impuls mijn hand uitsteken, maar dat gaat natuurlijk niet werken. Ik geef een kus op haar voorhoofd en zeg: “Stel je eens even voor, wil je?”

Ze zegt: “Ik heet Charel, ik ben 21 jaar oud en ik leef sinds een tijdje bij mijn meester. Hij zorgt heel goed voor mij”. Ik zeg: “Jij kent mij waarschijnlijk al”.
Charel knikt en zegt: “Ja, ik heb je de vorige keer in de Arena ook al gezien en daarom heb ik mijn meester gesmeekt dat hij jou zou overhalen om na een sessie nog met mij te seksen. Je bent vanaf de vorige keer mijn idool geworden. Mijn meester heeft ook voor het snoepje gezorgd wat je net op hebt”.
Ik kijk om me heen en zie Irma glimlachen. Wederom is het gelukt om mij ‘uit vrije wil’ de wil van Mark en Irma te laten doen… Het begint te wennen…

Ik vraag aan Charel: “Wat is de functie van deze zak?” Dan zegt haar meester: “Charel heeft me gesmeekt om jou over te halen om seks met haar te hebben. Ze zei zelfs dat ze wilde overwegen om haar armen op te offeren. Ze had gelijk spijt van die opmerking, maar voor ze terug kon krabbelen heb ik gezegd dat ik akkoord was, maar dan wel met die voorwaarde. Ik heb Charel nog nooit eerder zo erg zien schrikken en ze is dagen depressief geweest, omdat ze zo’n domme opmerking gemaakt had.
Ik heb gelijk een latex body zak laten maken. Deze zak kan vacuüm gezogen worden, zodat ze werkelijk geen vinger meer kan bewegen. Ze heeft deze zak nu al wekenlang aan en de enige keer dat de zak uitgaat is als ik haar onder de douche schoonmaak. Zelfs dan zorg ik er voor dat ze haar handen en armen niet kan bewegen”.

Ik kijk naar Charel en probeer te tellen hoe lang het geleden is dat ik in de Arena geweest ben. Dit meisje heeft echt heel lang afgezien! Ik pak haar kin beet en bewonder haar mooi opgemaakte gezichtje. Ik vraag: “Wie heeft je zo mooi opgemaakt?”
“Mijn meester heeft dagenlang geoefend en hij heeft me zo mooi mogelijk opgemaakt”
Ik kijk bewonderend naar de meester en zeg: “U heeft aanleg, meneer”.
Hij glimlacht en zegt: “Maar nu het belangrijkste: wil je seks hebben met Charel?”

Charel kijkt me smekend aan en ik weet dat ik niet kan en mag weigeren. Zeker niet omdat alles mede met Irma in scene gezet is.
Ik pak haar gezicht beet en zeg: “Ja, voor zo’n grote fan heb ik nog wel energie over!”

Ongemerkt is het stil gevallen in de loge, omdat iedereen aan het luisteren was. Er klinkt plotseling luid applaus en er begint plotseling van alles te bewegen. Het midden van de ruimte wordt leeggemaakt en daar komen een stel podiumblokken te staan.
Haar meester maakt Charel los en werpt haar soepel over zijn schouder. Ze is echt klein en slank. Hij sjouwt Charel naar het podium, waar een zachte vloerbedekking over uitgerold is, met daarover een plastic zeil. Hij legt Charel ruggelings neer, maakt de ritssluiting aan de voorkant los en pakt Charel uit. Hij trekt haar beentjes voorzichtig uit de strakke latex body en wurmt ook de rest van haar lijf uit het strakke pakje.
Haar armen liggen op haar buik met brede riemen stevig samengesnoerd. Ook die bondage gaat af en al snel is ze helemaal naakt. De lichaamsgeur is penetrant en ik vraag aan Charel: “Hoe ging je naar de WC?”
Ze antwoordt met een licht rode kleur: “Als ik moest poepen, moest ik dat aan mijn meester vragen. Op het moment dat het hem uitkwam mocht ik een paar minuten op het toilet zitten. Mijn pis liep via een slangetje in een zak die aan mijn rolstoel vast zat. Dat slangetje zat overdag in mijn blaas, zodat ik mijn meester niet zo vaak hoefde te storen”.

Ik knik: een ingenieus systeem, maar het is wel heftig zoals iemand dan afhankelijk van een ander is. Ik denk aan elle. Charel en elle hebben wel wat met elkaar gemeen: beiden hebben ze de controle over hun lijf overgegeven. Ik zie elle en haar eigenaren niet, maar ik neem me voor om met Arno en Anouk hierover te spreken.
Dan komen Elena en Marcus met een bakje water en sponsen aanzetten en Charel wordt door haar meester helemaal schoongemaakt. Het is een goed doordacht, vooropgezet ritueel wat ik zie. Ondertussen zien ik dat Charel haar armen weer langzaam gaat bewegen. Ze zal morgen wel enorme spierpijn hebben!
Als het badderen voorbij is, wordt het plastic weggehaald, en moeten we naast elkaar op de vloerbedekking gaan liggen en worden we allebei gemasseerd. Vooral mijn benen zijn na het trappen op de hometrainer erg moe geworden en de massage voelt heerlijk.
Ik zie dat Charel veel met haar eigen handen door haar haren wrijft en ik bedenk me dat ze dus wekenlang haar eigen gezicht niet heeft kunnen voelen, strelen of krabbelen. Wow….
Ik reik naar haar gezicht, woel door haar haren en zeg: “Kus me”.

We raken verstrengeld in een erotische kus en ik voel me weer enorm geil worden; vooral als ik de hunkerende kleine ogen van Charel zie. Ze begint me te strelen en ik leid haar handen naar mijn tieten. Daar heb ik de minste ongemakken en kan ik het beste van haar aandacht genieten.
Ondertussen ben ik met mijn hele lijf op zoek over haar lichaam naar haar gevoelige plekjes. De binnenkant van haar dijbeen, de puntjes van haar beenstompjes en de buitenkant van haar heupen zijn gevoelig voor zachte streling.
Haar kleine borsten zijn ook erg gevoelig en ze ligt al snel te hijgen doordat ik haar tepels hard onder handen neem. Haar kut bewerk ik met mijn bovenbeen en ik voel mijn been al snel glibberig worden.

Verstrengeld genieten we van elkaars lichaam. Charel hijgt: “Wil je me vuist neuken?” Ik ben verbaasd dat zo’n tenger vrouwtje mijn vuist zou kunnen bergen, maar ik pak de aangereikte fles met glijmiddel aan en sop mijn hand er mee in.
Rustig, vinger voor vinger werk ik mijn hele hand in haar drijf- en drijfnatte kut. Ik duw hem zo diep mogelijk naar binnen, terwijl Charel met opgetrokken stompjes en een holle rug hard ligt te hijgen. Haar meester fluistert in mijn oor: “Pak haar cervix vast en knijp er hard in”.
Dat trucje ken ik nog niet en vouw mijn vingers zo ver mogelijk om haar baarmoedermond en knijp met gekromde vingers in de homp vlees. De ogen van Charel gaan wijd open, haar mond opent zich en daar komt een loeiende schreeuw uit. Ik schrik er van en wil instinctief los laten, maar haar meester zegt snel: “Vasthouden en nog wat harder knijpen!”
Ik doe mijn best, maar alles om mijn diep verborgen hand en arm begint te bewegen. Charel komt klaar en kronkelt als een paling op het droge. Met mijn hand kan ik haar wel makkelijk op dezelfde plek houden: met haar kut klemt ze zo hard om mij heen, dat ze zelf voor de benodigde grip zorgt.
Ik heb haar cervix nog steeds beet en het orgasme lijkt niet op te houden. Dan zegt haar meester: “Laat de cervix los en stop een vinger in haar baarmoeder. Probeer zo diep mogelijk te komen”.
Ik steek mijn middelvinger in de baarmoedermond. Die gaat door alle orgasmes fanatiek open en dicht. Ik kan zonder moeite het eerste kootje van mijn middelvinger in de nauwe opening steken en juist als het orgasme afneemt, merkt Charel dat er weer een nieuwe impuls in haar lijf aan de gang is.

Weer komt ze klaar en ik voel dat de baarmoeder mijn vinger naar binnen wil trekken. Ik laat dat gebeuren en mijn middelvinger gaat nog wat dieper naar binnen.
Ik hoor haar meester zeggen: “Niet meer bewegen nu, anders trekt ze het niet meer”.

Ik hou me stil en het orgasme dempt na een paar minuten uit. Ik hoor Charel ademloos hijgen: “Er uit, er uit, er uit….”
Ik trek heel zachtjes mijn hand uit haar vreselijk opgerekte doos. De spasmes blijven vanwege mijn terugtrekken door haar lijf sidderen. Ik ben verbijsterd door de heftigheid van haar orgasmes en maak mijn hand zo smal mogelijk om het voor Charel het minst moeilijk te maken.

Ik blijf Charel rustig strelen en heel langzaam komt ze weer bij de graat. We kijken elkaar in de ogen en ik zie dat haar passie een heel stuk afgenomen is. Ik zeg: “Dit was een heel bizarre climax. Wat zit hier allemaal achter?”
Charel kijkt me met verliefde ogen aan en zegt: “Tijdens het ongeluk zijn de zenuwen naar mijn clitoris beschadigd en kan ik niet meer zelf klaar komen. Ik kan alleen nog maar van diep vuist neuken klaarkomen. Mijn meester is erg goed voor me, maar jammer genoeg zijn zijn handen te groot om in mijn doos te stoppen. We trainen er hard voor, maar het past gewoon nog niet. Zijn pik is wel lekker, maar die raakt mijn cervix niet, zodat ik nog niet klaar kan komen”.
Mijn mond staat open van verbazing als ik dit hoor en hoor mezelf zeggen: “Wanneer was je laatste orgasme?”
Charel trekt haar schouders op en zegt: “Ik heb werkelijk geen idee. Ik denk sinds mijn ongeluk maar twee of drie keer. Zo heftig als vandaag ben ik trouwens van mijn hele leven nog niet klaargekomen!”

Ze richt zich op en grijpt me bij mijn hoofd. Ze trekt mijn mond naar haar mond en geeft me een enorm lekkere tongzoen. Ik ruk me met tegenzin los en zeg: “Het is tijd voor een wederdienst”. Ik duw haar achterover en ga met mijn druipende kut boven haar mond zitten. Ze kan maar net adem halen en ze begint met een zeer onervaren tong mijn kut te verkennen. Ik laat overdreven merken wanneer ze het goed doet en gaandeweg doet ze het steeds beter.
Ondertussen wenk ik Irma. Ze komt naar me toe; Charel ziet haar niet, omdat ik met mijn kut en kont boven haar ogen zit. Ik zeg zacht tegen haar: “Kan je zo’n vuist zoals bij de hometrainer gebruikt is aan Charel meegeven? Dan hebben ze thuis ook nog wat te spelen”.

Irma schudt meewarig haar hoofd en zegt: “Sociaaltje… Ben je je weer druk aan het maken over anderen?” Ik steek plagerig mijn tong naar haar uit en ik zie een twinkeling in de ogen van Irma. Ze vertrekt en komt al snel met de nepvuist terug die ze aan de meester van Charel geeft. Hij smeert het apparaat gelijk in met glijmiddel en laat hem in de kut van Charel verdwijnen. Ik merk gelijk aan de intensiteit waarmee ze mij aan het beffen is: nu gaat ze pas echt los!
Ik pak haar bij haar mooie blonde lokken en dirigeer daarmee haar tong naar de voor mij lekkerste plekken. Ik probeer ook haar neus vaak te blokkeren, zodat ze gehinderd wordt in haar ademhaling.
Het is een kwestie van tijd en ze komt snuivend wederom klaar. Ik laat me ook gaan en ik spuit wat geil in haar open staande en hijgende mond. Gorgelend werkt ze mijn liefdesgeil weg en ik laat haar voor dood achter in de wetenschap dat haar meester haar heel goed zal begeleiden.

Ik ga weer op de bank zitten en ik merk dat de verschillende mensen weer speelkameraadjes zoeken. Elena brengt me een sapje. Ik tik hard tegen haar klit en vraag: “Heb je het naar je zin?” Ze krimpt even in elkaar van de pijn en zegt: “Ja, het is heerlijk. Lekker veel aandacht en een enorme klandizie”.
“Hoe doet Marcus het?”
“Hij moet nog veel leren, maar hij komt er wel. Het was een heel handige zet van jou om hem een soort peniskoker te geven. Nu kan niemand meer bij zijn overgevoelige pik en kan hij met zijn enorme gevaarte anderen veel makkelijker plezieren!”

“Graag gedaan, Elena”, zeg ik. “Weet jij misschien of er nog ergens nog iets heel bizars aan de gang is?”
Elena snuift en zegt: “In dit gezelschap?? Dûhhûh…
Tuurlijk! Het zijn allemaal heel erg open minded mensen. Ik vind zelf de opstelling daar in de hoek wel bizar. Ik zou willen dat jij daar ook nog op zou kunnen liggen. Ik denk dat ik er aan het eind van de avond zeker even op ga liggen”.

Nieuwsgierig geworden slenter ik naar de hoek waar Elena naar keek. Ik zie een soort behandeltafel zoals ook bij de huisarts altijd staat. Hij is alleen een beetje hoger en ter hoogte van de borsten van de vrouwen is een opening gemaakt, zodat die naar beneden kunnen hangen.
Er zijn wat mensen in de weer en ik vraag aan de dichtstbijzijnde vrouw: “Wat is dit voor iets?”
Ze lijkt verbaasd te zijn dat ik dat niet weet en ze zegt: “Dit is de melkhoek. Vrouwen kunnen hier gemolken worden”.
Ik ben even uit het veld geslagen en vraag dan: “Hoe gaat dat?”
De vrouw zucht even van zoveel onwetendheid, maar legt dan uit: “De vrouw gaat op haar buik liggen, haar uier steekt door het gat en daarna wordt een melkmachine met twee houders op de tepels gezet. Dat blijft dan ongeveer 3 tot 8 minuten hangen en daarna is de volgende”.

Ik zeg: “Waarom is er zoveel tijdsverschil?”
Ze legt uit: “De ervaren koeien kunnen de pijn veel langer verdragen dan de starters. Zo dadelijk komt er eentje die al jaren melk geeft. Niet alleen hier, maar ook regelmatig bij haar meesteres thuis”.
Dat lijkt me interessant en ik zie een oudere vrouw van 45 of 50 jaar op de tafel kruipen. Ze wordt vastgesnoerd met riemen, terwijl haar dikke, slappe tieten met enorme tepels en tepelhoven door het gat in de tafel naar beneden hangen.
De melker heeft een paar papieren doeken, waarmee hij het uier van de vrouw bewerkt en daarna zie ik een gele bus waar Bogena op staat. Daarin zit zalf en die smeert hij op het uier van de vrouw.
Dan komen de bekers naderbij, die zich om de tepel vastzuigen. Ik zie de vrouw even met haar gezicht trekken en daarna gaat ze er ‘rustig’ bij liggen.
Het valt me op dat de tieten van de vrouw onnatuurlijk ver in de bekers van het melkapparaat gezogen worden. Het is heel duidelijk dat het niet eerste keer is dat deze vrouw aan een dergelijk apparaat gehangen wordt… Dan zie ik de melk straaltje voor straaltje in het apparaat verdwijnen. Na een paar minuten is de melkgift helemaal op gang gekomen en bij elke keer zuigen stroomt er een straaltje melk in het apparaat.
Na vijf minuten wordt het minder, maar het apparaat gaat gewoon door. De vrouw heeft nu heel erg veel pijn, maar het apparaat wordt niet uitgezet. Ik blijf kijken en zie dat er nog een paar schamele druppeltjes uit komen en naar het apparaat stromen. De vrouw huilt nu openlijk, maar haar marteling gaat door.
Dan zie ik dat een man zijn hand opsteekt en het apparaat wordt uitgezet. De bekers vallen van het uier af en ik zie dat er letterlijk spenen ontstaan zijn in de vorm van de bekers. Ze zijn vuurrood en de vrouw doet ontzettend voorzichtig, zodat haar spenen nergens tegen aan zullen komen.
De man wiens hand net omhoog gestoken werd, komt dichterbij en vraagt: “hoeveel had ze deze keer?”
Ik schrik van deze vraag: hij heeft het echt over een koe. Iemand bij het apparaat zegt: “450 ml. Het is weer een goede opbrengst vandaag”.
Ik zie opluchting op het gezicht van de vrouw verschijnen en ze gaat op een stoel zitten om bij te komen. De man is al lang weer weg. Ik ga bij haar staan en vraag: “Waarom doe je dit, terwijl het veel pijn doet?”
De vrouw kijkt me aan en zegt: “Ja, het doet veel pijn, maar aan de andere kant doe ik er ook iets goeds mee”.
“Waarom dan?”
“Nou”, zegt ze. “Hiermee kunnen veel kindjes gevoed worden en lever ik voor mijn meester nog wat op ook nog”.
Ik vraag nieuwsgierig: “Wat levert het op dan?”
Ze haalt haar schouders op en zegt: “Dat weet ik niet, maar als het te weinig is, dan melkt mijn meester me met de hand nog even na en dat doet zo verdomd veel pijn, dat ik mijn uiterste best doe om zo lang mogelijk aan het apparaat te blijven hangen. Dat doet ook pijn, maar veel minder dan wanneer hij in mijn spenen gaat knijpen of mijn uier in een soort klem zet”.
Dan hoor ik iemand zeggen: “haar hoeveelheid levert ongeveer €20,- op”.

Ik vraag haar: “Hoe vaak doe je dit per dag?” Ze zegt: “Drie keer, maar het apparaat wat we thuis hebben zuigt veel harder, waardoor ik eerder met stoppen. Dan is mijn uier nog niet altijd helemaal leeg, zodat ik minder heb. Dat vindt mijn meester dan vaak grappig, omdat ik dan volgens hem zo mooi kan zingen”.
Ik heb weer met een ander aspect van de wondere wereld van de Arena kennis gemaakt. Mijn laatste vraag is: “Hoe lang doe je dit al?” Ze antwoordt: “Mijn jongste kind is nu 14. Ik doe dit dus nu ongeveer 13 jaar en zolang ik het vol kan houden, zal ik het blijven doen!”

Ik heb bewondering voor het doorzettingsvermogen van de vrouw en bedenk dat ze inmiddels meer dan 6000 liter borstvoeding heeft geproduceerd… En dat tegen een prijs van ruim 40 euro per liter. Dat zijn duizenden euro’s, maar om drie keer per dag die helse pijnen te moeten doorstaan en er afzichtelijke uiers van te krijgen….
Ik hoop dat ze gelukkig zijn.

Ondertussen ligt er een andere vrouw op de tafel. Ze is jong en iemand verduidelijkt naar mij: “Ze heeft een tijdje terug een miskraam gehad. Sinds die tijd is zij onze beste koe. Ze wordt 5 of 6 keer per dag gemolken en heeft altijd meer dan 400ml. Haar eigenaar houdt er een mooi bedrag aan over!”
Ik zie dat het meisje super relaxed op de tafel ligt. De melk gutst werkelijk uit haar tepels. Ze kijkt me aan, geeft me een knipoog en zegt: “mijn kindje leeft helaas niet, maar met mijn melk kan ik andere kinderen wel uitzicht op een goed leven geven. Dat motiveert mij en daarom doe ik mijn best om zoveel mogelijk te kunnen geven. Ik drink speciale thee, masseer mijn uier de hele dag en vang elke druppel op. Soms zet ik zelfs ’s nachts het apparaat aan. Als mijn meester merkt dat ik de machine aanzet terwijl ik in mijn stal ben, komt hij meestal naar me toe en neukt hij me van achteren. Dat levert altijd meer melk op dan wanneer hij dat niet doet. Zo helpt hij ook om de melkgift te stimuleren”.
Ik vraag verbaasd: “Slaap je in een stal?” Ze knikt en zegt: “Ja, ik slaap in een soort houten kist ter grootte van een bed. Als ik dan aandrang heb, dan kan ik het apparaat snel aankoppelen en de melk opvangen. Voorwaarde is wel dat ik op ellenbogen en knieën moet leunen, omdat mijn meester me anders niet kan neuken als hij wakker wordt”.

Ik steek een duim naar haar op en loop weg. Ik heb inmiddels genoeg van de BDSM wereld gezien. Althans voor vandaag: tijd om te gaan slapen…