Het is aardedonker als we terug naar het huisje terug lopen. We gaan met ons vijven terug, want elle mag vanavond in de bench bij de hond van Jacques en Celina slapen. We zijn benieuwd hoe dit gaat bevallen. Ook hoe het de hond zal bevallen.

Ik moet wijdbeens lopen, omdat mijn kut anders overprikkeld wordt en ik mezelf niet in bedwang kan houden. Ik weet niet wat voor olie het is, maar het zorgt er wel voor dat ik immens geil wordt!

In het huisje maken we ons klaar om te gaan slapen. Tandjes poetsen en plassen. Uitkleden hoef ik niet en de anderen hoeven alleen hun onderkleding nog maar uit te trekken. Het is echt heerlijk om de hele tijd lekker bloot buiten rond te kunnen lopen! Gelukkig storen de Malagassiërs zich niet aan naaktlopers en de andere vakantievierders naast ons die we tot nu toe gezien hebben, lijken het prima te vinden dat ze naar mijn enorme tieten mogen staren.

Ik ga op het kleinste bed liggen, maar dat is niet naar de zin van Mark. Hij zegt dat ik in het grootste bed moet gaan liggen, met Lova en Lea naast me. Hij zegt dat hij bang is dat ik vannacht een nachtmerrie krijg of ga slaapwandelen door de sessie van vanavond.

Ik denk dat het wel mee zal vallen, maar hij heeft een punt: heel soms slaapwandel ik wel eens en dat is hier, zwevend boven de oceaan niet zo handig. Lova en Lea worden bijgepraat en ze stappen met alleen een onderbroek aan naast me: ieder aan een kant. Lova gaat met zijn rug naar mijn rug liggen en Lea met haar buik naar mijn buik.

In het zwakke schijnsel in de hut zie ik haar ogen vurig vlammen. We strelen elkaars haren zonder dat we elkaar uit het oog verliezen. Pas als Irma het laatste lampje uit doet, zien we elkaars gezicht niet meer.

Ik sluit mijn ogen om mijn welverdiende rust te kunnen pakken, maar ik word gehinderd door een ritmisch bewegen van Lova. Het is duidelijk dat hij zich aan het aftrekken is. Ach: het is hem gegund!

Heel zacht kreunend komt hij al vlot klaar en hij valt bijna gelijk snurkend in slaap.

Dat is het moment dat ik tastende vingers naar mijn tepels voel gaan. Ik zucht zachtjes: houdt het nu nooit op dat ik met seks bezig met zijn?!

Lea fluistert heel zacht in mijn oor: “Wil je hetzelfde bij mij doen, als wat ik bij jou doe?”

Inwendig lach ik. Het meisje wil een ontdekkingstocht gaan doen. Dat kan en mag ik natuurlijk niet weigeren en ik zorg voor een klein beetje meer armslag, zodat we beide meer ruimte hebben.

Ik voel al snel dat Lea mijn beide tepels beet heeft. Zachtjes rollen en strelen. Krassen met een nagel en tikken met een vinger.

Ik doe bij haar telkens een paar seconden later hetzelfde als wat ze bij mij doet. Dan knijpt ze een beetje in een tepel. Ik hum even en doe haar na. Ze haalt scherp adem als ik in haar tepel knijp.

Ze pakt ook mijn andere tepel en knijpt steeds harder. Ik weet niet echt wat haar bedoeling is, maar ik doe haar na. Ook als ze haar nagels diep in mijn gevoelige tepels drukt.

Dan, ineens, haalt ze haar handen weg na een paar seconden voel ik haar onderlijf sidderen. Ik haal even later ook mijn handen weg en aai even over haar hoofd. Daarna val ik echt in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker en ik lig alleen in het grote bed. Broer en zus zijn al bezig met het klaarmaken van het ontbijt. Ze zijn druk aan het praten in een voor mij onbekende taal. Ze praten gedempt en heel erg snel. Mark en Irma slapen nog. Als Lova en Lea zien dat ik wakker ben, ronden ze hun gesprek af en komt Lova naar me toe. Om Mark en Irma niet te wekken, wenkt hij mij. Ik sla een lamba om mijn onderlijf loop naar hem toe. Hij neemt me mee naar een mooi plekje waar we achter een heuvel over de oceaan kunnen kijken. Hier kunnen we vrijuit praten.

Als we zitten, wacht Lova met praten. Ik houd mijn mond ook dicht, maar als we minutenlang gezwegen hebben, zeg ik: “Spreek gerust Lova. Je kan alles tegen me zeggen en mag alles aan me vragen”.

Lova haalt diep adem en zegt: “Wat ik gisteren gezien heb, was veel heftiger dan wat ik op oude films heb gezien waar slaven afgeranseld werden. Ik snap niet dat je er van geniet en ik snap al helemaal niet, dat je er een orgasme van kan krijgen”.

Ik ga er eens voor zitten om Lova wat basiskennis over BDSM bij te brengen en vertel hem dat ik een pijnslet ben en het fijn vind om gedomineerd te worden. Ik vertel dat seksueel getinte pijn mij opwindt en als het precies goed gedoseerd wordt, dan kan ik er zelfs door klaarkomen. Ik leg hem het verschil uit met elle: zij heeft veel minder de drang om pijn te ervaren; zij heeft juist nodig dat ze extreem gedomineerd wordt: zelfs haar eigen wil heeft ze opgegeven.

Zo vertel ik nog meer over BDSM, zodat Lova wat meer begrip krijgt. Als ik stop met praten, is hij even stil en daarna vraagt hij: “Bestaan er ook mensen die er van houden om anderen pijn te doen en er ook van houden om zelf pijn te krijgen?”

Ik heb gelijk in de gaten dat hij waarschijnlijk op zijn zus Lea doelt. Door het stellen van deze vraag wordt mij duidelijk wat het vuur in de blik van het meisje betekent. En, het wordt me ook duidelijk dat het meisje geen moment gewacht heeft om met haar grote broer te praten.

Ik antwoord: “Ja, het lijkt me dat dergelijke mensen ook bestaan: elk mens is anders, dus er zullen ook mensen zijn die dit opwindend vinden”.

Lova zucht hoorbaar, maar zwijgt. Ik vraag: “Maak je je zorgen om Lea?”

Hij kijkt betrapt en knikt. Hij zegt: “Ja, de belofte aan mijn moeder valt me zwaar. Zowel Lea als ons zusje lopen veel gevaren. Ik doe mijn uiterste best om vooral Lea tegen alle gevaren te beschermen, want zij is de parel van onze familie. Ik voel me ontzettend schuldig voor ons zusje, maar ik kan het niet anders.

Over Lea maak ik me op een andere manier zorgen. Wij behoren tot een familie van edelen en die edele trekken zijn in Lea allemaal samengekomen. Ik maak me nu zorgen over hoe Lea in het leven staat. Jullie aanwezigheid heeft haar ogen geopend… Ze is net als haar moeder altijd al erg in seks geïnteresseerd geweest. Daarom knuffelen we veel en maken we samen plezier. Ik wil namelijk op alle manieren voorkomen dat ze een foute man tegenkomt die haar mishandelt of misschien wel ziek maakt.

Om haar te beschermen zijn we hier op dit resort terecht gekomen. Hier komt geen prostitutie voor, waardoor de kans op mishandeling en ziekten al veel kleiner is. Daardoor weet Lea nog maar heel weinig over seks, maar daar hebben jullie in een paar dagen een enorme verandering in gebracht. Ze heeft een paar dingen bij zichzelf ontdekt, die ze graag met jou zou willen overleggen.

Vind je dat goed?”

Het is een heel verhaal wat Lova vertelt en het Frans is niet altijd goed door mij te volgen, maar ik ben er van overtuigd dat ik snap wat hij bedoelt. Ik kijk Lova aan en knik: “ook Lea mag alles tegen me zeggen en alles aan me vragen”.

Lova ziet er gerustgesteld uit en zegt: “Dankjewel. Ik hoop dat we veel van jullie kunnen leren”.

Ik kijk naar zijn kruis en zeg: “Ik hoop dat ook”.

Hij moet lachen en we staan op. Ik ga het verhaal aan Mark en Irma vertellen, terwijl Lova naar zijn zus gaat.

Mark en Irma horen het verhaal aan en Irma vraagt me: “Waar leeft het zusje van hun?” Die vraag had ik niet aan zien komen en haal mijn schouders op. De vraag van Irma zet me wel aan het denken. We staan met ons drieën naar elkaar te kijken en zonder woorden maken we een plan. Irma verwoordt het plan. Ze zegt: “Na het ontbijt gaan we allemaal naar een privékliniek om ons te laten testen op ziekten. Ook Lova, Lea en elle. Op die manier kunnen we veel makkelijker met elkaar om gaan, zonder angst voor ziekten of zo. Daarna gaan we praten met Lova en Lea, zodat we elkaar en elkaars wensen beter leren kennen”.

Mark knikt, maar lijkt niet overtuigd. Ik ook niet. Ik vul aan: “Dan vind ik dat Lova zijn zusje ook moet halen en moet laten testen. Dan moeten we ook iets verzinnen zodat zij niet meer terug hoeft de seksindustrie in. Dat moet toch kunnen?!”

We knikken en gaan naar buiten. We duiken even in de oceaan om ons te verfrissen en zitten een paar minuten later aan het ontbijt.

Eerst zwijgt iedereen, maar dan steek ik van wal. Ik vertel aan Lova en Lea dat ik alles met Mark en Irma besproken heb en vertel wat ons voorstel is. Lea is heel enthousiast, maar Lova lijkt er geen vrede mee te hebben. Ik kijk hem aan en vraag wat er is. Hij twijfelt met het geven van een antwoord en zegt uiteindelijk: “Ik maak me ernstig zorgen over ons zusje. Ik weet niet of ik de uitslag van haar test wil weten…”

We snappen allemaal wat hij bedoelt, want de risico’s zijn natuurlijk heel groot voor haar…

Lea praat in het rap Malagassisch en na een tijdje is Lova akkoord. Hij vertrekt direct om zijn zusje te halen, terwijl de rest verder gaat met het ontbijt.

We praten al snel over de seksuele wensen van Lea. Ze kan nu ongehinderd door haar luisterende broer met ons praten. Ze leert heel veel in korte tijd. Hierbij is de belangrijkste les, dat ze niet tegen haar wil dingen zou moeten doen. Denkend aan haar zusje, springen de tranen in haar ogen.

Na het ontbijt ga ik naar elle. Ik neem wat eten voor haar mee. Ik ben benieuwd hoe haar nacht was. Als ik bij het huis van Jacques en Celina aankom, zie ik elle in de schaduw zitten. Netjes met de benen open en de handen naast haar dikke tieten. Ik maak haar eten klaar, wat ze netjes opslobbert.

Ik kijk bewonderend, maar tegelijk nog steeds verwonderd hoe ze dit doet. Het is voor mij zo onmenselijk, maar voor haar juist heel erg goed. Als ik haar vraag hoe haar nacht was, geeft ze aan dat ze heerlijk samen met de hond in de bench heeft geslapen. Ze hebben elkaar voor de kille zeewind beschermd. Ik strijk even over het stoppeltjeshaar van haar hoofd en ze maakt een spinnend geluid. Ze zegt: “Ik voel me in het paradijs hier. Zo mooi, zo gaaf. Ik ben zo blij dat ik mee mocht en dit allemaal mee mag maken”.

Ik vertel haar wat we gaan doen en zeg dat ze zich schoon moet maken, zich op moet maken zodat haar gezicht er wat menselijker uit ziet en dat ze de pruik op moet zetten als Lova terug is.

Het duurt bijna twee uur voordat Lova terug is. Hij heeft zijn zusje meegenomen, maar ook een man die hen in een andere auto gevolgd is. Jacques en Mark gaan er naar toe, terwijl de vrouwen op gepaste afstand blijven staan kijken.

De man blijkt de pooier van het meisje te zijn en hij wil het meisje niet laten gaan. Hij zegt dat ze van hem is. Lova kan amper iets uitbrengen. Hij is er duidelijk kapot van dat hij zijn zusje de prostitutie in heeft laten gaan…

Mark komt uiteindelijk naar ons toe en hij zegt dat het meisje voor $ 1000,- los kunnen kopen; dit zouden de openstaande schulden van haar zijn. Ik aarzel geen seconde en zeg: “Doen! Desnoods verkoop ik mijn auto”.

“Ja”, zegt Mark. “Maar, dan moeten we voor het meisje wel een andere inkomstenbron vinden, want anders vermoed ik dat ze in korte tijd weer in hetzelfde vaarwater terecht zal komen...”

“Dat zien we straks wel”, zegt Irma. “Desnoods nemen we haar mee naar Nederland”.

We kijken Irma verbaasd aan en Mark gaat naar de man en er wordt een deal gemaakt: wat een bizarre aangelegenheid: mensenhandel…

Als de man wegrijdt, vliegen de zussen en broer elkaar om de hals en lopen we allemaal naar het groepje toe. Het meisje bedankt Mark en vertelt dat ze Warda heet. Ze krijgt van Jacques wat lekkers te eten en drinken en dat laat ze zich goed smaken. Het is duidelijk dat ze maar weinig te eten kreeg. Waarschijnlijk om haar langer klein te laten zijn.

Dan staat Lova op en zegt dat we naar de kliniek moeten gaan. Zeven mensen in één auto blijkt in Madagaskar makkelijker te passen dan in Nederland. Na ruim 45 minuten gehobbeld te hebben, komen we gebutst en zwetend aan bij een privé kliniek. Als we uitleggen wat we willen, blijkt het maar goed te zijn dat we onze paspoorten meegenomen hebben.

Mark en Lova regelen alles zoveel mogelijk, waarbij Mark verbaasd naar de ID’s van de broer en zussen kijkt. Hij vraagt aan Lova of de data wel kloppen die op de ID’s staan. Hij knikt en zegt: “Dat moest wel: ik heb al jaren een aangepast geboortejaar, omdat ik anders niet als gigolo kon werken. Ook Warda heeft een ID waar nogal wat jaren bij opgeteld zijn, anders zou ze zich niet in de barren mogen vertonen”.

Mark vertelt even later tegen ons, dat Lova al 24 zou zijn, Lea 20 en de kleine Warda 18. Iedereen kijkt naar de kleine Warda en het is heel duidelijk dat ze veel jonger is.

De tests worden afgenomen en omdat Mark veel meer geld heeft betaald dan de vraagprijs was, wordt ons toegezegd dat de resultaten vanavond al bij Jacques en Celina zullen worden afgegeven. Soms is corruptie ook wel handig… We bedanken voor de service en hobbelen over de kuilenweg weer terug naar ons resort.

Warda lijkt onderweg niet erg gelukkig met het feit dat ze niet meer in de ‘industrie’ zit. Wellicht maakt ze zich zorgen over straffen van haar voormalige pooier? Of kan ze nog niet begrijpen wat er gebeurd is?

De zussen praten honderduit in de lokale taal. Ik kan er geen touw aan vastknopen, maar ze hebben het, aan de gebaren te zien, over ons.

Als we weer in ons huisje zijn, gaan Lea en Warda aan de slag om eten en drinken voor ons te maken. Lea heeft alleen een lamba om haar middel geslagen en na het wisselen van een paar woorden zie ik dat Warda zich ook alleen maar kleedt in een enkele lamba om haar middel. Ze heeft net als haar oudere zus vrij brede schouders, maar die vallen niet erg op, doordat ze haar schouders naar voren houdt. Daardoor lijken haar kleine borstjes nog kleiner.

Ik loop naar haar toe en zeg dat ze haar houding beter aan kan passen, omdat ze anders last van haar schouders en rug kan krijgen. Ze antwoordt verbazend in perfect Frans: “Ja, dat klopt, maar ik heb dat geleerd, omdat ik er dan jonger uit zie. Hoe jonger ik er uit zie, des te meer er voor me betaald wordt”.

Ik ben even uit het veld geslagen en vraag: “Wat spreek je goed Frans! En: hoeveel moest een klant voor je betalen dan?”

Ik sla mijn hand voor mijn mond voor deze onbeleefde vraag, maar het meisje schrikt er niet van. Ze vertelt: “Toen ik begon met werken, kreeg ik meteen Franse en Italiaanse les zodat ik de toeristen goed kon verstaan. De opbrengst varieert een beetje. Mijn allereerste keer leverde 100.000 Ariary op. Daarna werd het minder en de laatste waren soms 50.000, maar meestal 60.000 Ariary”.

Een snel rekensommetje leert me dat de eerste keer ongeveer €25 was en daarna €15… Wat een land….

Ik wordt nieuwsgieriger en vraag verder, waarbij ik er voor zorg dat Lea het ook hoort: “Wat verdient een volwassen vrouw?”

“Dat ligt er aan hoeveel klanten je aan kan. Volwassenen kunnen er meer aan. Sommigen wel 10 per dag! Voor mij was vier het meeste wat ik op één dag gedaan heb. Mijn pooier was erg blij toen ik er vier deed”.

Ondanks mijn nieuwsgierigheid ga ik de inhoud niet verder in, maar ik zeg: “Het valt me op dat je een ander geboortejaar op je ID hebt staan. Waarom is dat?”

Warda legt uit: “Zo ongeveer één keer per maand is er een controle in de bars waar we de toeristen ontvangen. Dan moeten wij een ID laten zien waarop staat dat we 18 jaar of ouder zijn. Ik heb de eerste maanden moeten werken om dat ID af te betalen, maar nu heb ik hem en dat is erg handig. Toen ik hem nog niet had, moest ik zeggen dat ik 14 was en dat ik met een vriendin uitging. Het is me twee keer gebeurd en toen heb ik dat verhaaltje verteld. De agenten geloofden er niets van, maar gelukkig hebben ze me niet opgepakt. Toen ik hen allebei klaar gepijpt had, keken ze niet meer naar mij en kon ik gaan”.

Wat een land…. De armoe en corruptie zijn echt bizar!

Ik besluit om het gesprek wat ‘gezelliger’ te maken en vraag: “Wat zou jij graag willen worden? Welk beroep wil je uitoefenen?”

Daar hoeft ze niet lang over na te denken en ze zegt: “Ik wil jurist worden en dan ons land beter maken. Dit land heeft veel regels, maar die worden amper gevolgd. Ik wil dat verbeteren”.

Ik ben verbaasd dat dit jonge meisje dit al zo beleeft! “Dat is een heel nobel streven, maar hoe wil je dat gaan doen?”

Warda heeft hier ook al over nagedacht en vertelt: “Eerst veel geld verdienen en een stuk ouder worden. Daarna wil ik met het verdiende geld gaan studeren. Als ik dan ouder ben, dan heb ik ook veel minder risico dat de ronselaars op school je weer te pakken nemen”.

“Weet je al wat het kost om te gaan studeren?”

“Ja, ongeveer vijf miljoen Ariary per jaar”.

Dit meisje is niet dom. Ze heeft haar plan al klaar: goed om te weten!

Ik kijk Lea aan en zij knipoogt naar me. Ze is duidelijk trots op haar zusje.

Lova komt er ook bij en wordt in rappe taal door Lea bijgepraat. Hij loopt naar zijn zusje en knuffelt haar.

Iedereen voelt de spanning van het wachten op de uitslag van de kliniek. De zussen gaan een eindje wandelen, terwijl de rest in het ‘oneindige’ zwembad gaat zwemmen. Dat is heel mooi gedaan: het einde van het zwembad lijkt over te lopen in de oceaan. Het voordeel is, dat het water niet zout, maar zoet is. Dat scheelt een heleboel prikkertjes in mijn nog wel wat beschadigde kut.

Na het zwemmen luieren we wat en ik ben aan het denken wat wij, als rijke Nederlanders, kunnen doen voor deze straatarme kinderen. Ze hebben niets. Ze mogen op het eigendom van Jacques en Celina verblijven, maar hebben geen dak boven hun hoofd. Dat lijkt me zeker in de regentijd geen prettig vooruitzicht… Ik denk aan de eerder gemaakte opmerking: meenemen naar Nederland. Dat klinkt wel leuk, maar het lijkt me dat daar wel veel regels aan vastzitten. Je kan toch niet zomaar een stel tieners/kinderen ‘importeren’? En dan? Wat gaan ze doen? Leerplicht? Taalproblemen?

Nee: het zou het beste zijn om ze in hun eigen land een goede basis te geven, zodat ze door kunnen. Hier is de afkomst van hen ook nog van enige waarde. In elk ander land is dat niet zo.

Maar: wat kunnen wij doen om te voorkomen dat ze weer in een vergelijkbare situatie belanden? Als we hen een hoop geld zouden geven, dan is het volgens de Afrikaanse manier van leven binnen zeer korte tijd allemaal op.

Gezien de prijzen van de verschillende dingen is het niet heel veel geld. We kunnen het gewoon allemaal sponsoren, maar wat leren ze er dan echt van? Ik ben er nog niet uit. Maar: ik maak me ook een beetje zorgen om de uitslag van de testen. Het ergste wat er uit kan komen is HIV, maar er zijn nog zoveel andere mogelijkheden… Allemaal onaangenaamheden…

Ieder zoekt iets op om te doen te hebben. Iedereen is met de uitslag bezig. Het is een keerpunt. Voor iedereen! Het verbaast me dat ik een ‘we-gevoel’ heb. We zijn pas een paar dagen in een prachtig land en ik heb nu al een enorm hecht gevoel bij de relatie met Lova en Lea. Het gevoel met Warda is anders. Dat is (vanuit medelijden) nog dieper. Zeker ook omdat zij zoveel jonger en dus kwetsbaarder is.

Jacques komt langs en ziet ons er wat treurig bij zitten. Hij begint een enthousiast verhaal over een boot die hij voor de komende weken geregeld heeft. Voor een klein bedrag (yeah right) kunnen wij er ook gebruik van maken. We mogen met maximaal vier mensen tegelijk met de schipper meevaren. We delen ons op in twee groepjes in de boot en maken na elkaareen leuke boottrip langs de prachtige kust van Nosy Be. De natuur is werkelijk adembenemend mooi. Dit moeten we zeker nog een paar keer doen!

De zon zakt al, als de laatste groep afmeert. De schipper blijft even mee-eten en Lova is al snel met hem in gesprek. De zussen babbelen onophoudelijk en ik ben vooral aan het observeren van hun body language. We hebben elle te eten gegeven en haar weer bij de hond in de bench gedaan. Ze was erg dankbaar dat ze er weer naar toe mocht.

Dan komt er een knallende motor aan, die ook stopt. De berijder geeft een envelop aan Jacques. Hij zet even een krabbel en de motor gaat er weer hard knetterend vandoor.

We zijn allemaal erg benieuwd. Jacques komt naar ons toegelopen en wappert met de envelop. Hij weet wat we vandaag gedaan hebben en hij profileert zich nu als een quizmaster… Hij leest één formulier helemaal voor. Dat is Irma. Er zijn bij haar geen ziekten gevonden. Daarna ik: niets. Lea: niets. Lova: niets. Mark: niets. Warda: niets (!). elle: gonorroe.

We zijn allemaal verbaasd door deze uitslag. Iedereen was er waarschijnlijk wel van uitgegaan dat Warda gezien haar laatste bezigheden wel iets zou mankeren en dat juist elle gonorroe heeft is voor ons een verrassing. Broer en zussen vieren een feestje: ze zijn zonder kleerscheuren een tijdperk doorgekomen. De attente kliniek heeft er een brief bijgedaan voor elle, met daarbij alvast een paar antibioticapillen. De rest van de pillen kunnen we morgen (tegen betaling natuurlijk) op komen halen. Er is geen twijfel over: dat gaan we doen.

Ondertussen wordt deze vakantie een stuk duurder dan we begroot hadden. Gelukkig hebben we wel een paar centen te makken, maar het geld gaat er momenteel met meer dan duizend euro per dag doorheen. Dat is zelfs voor onze maatstaven heel veel.

Als we klaar zijn met het vieren van een feestje, nemen we allemaal een versnapering. Die lokaal gestookte rum is met cola ontzettend lekker….

Ik bedenk me dat elle de uitslag nog niet weet en dat ze haar antibiotica moet krijgen. Ik loop naar haar toe, waar de hond mij als eerste in de gaten heeft. Hij begint met een kwispelende staart te blaffen, waardoor elle op mij geattendeerd wordt. Ik zeg: “De kliniek heeft ontdekt dat je gonorroe hebt. Je krijgt daar antibiotica voor. Hier heb je het eerste pilletje. De rest krijgen we waarschijnlijk morgen”.

elle kijkt me dankbaar aan. Ze verorbert het pilletje, likt een slok water uit de bak en kruipt weer tegen haar maatje aan. Ik vraag: “Weet je misschien hoe je dit hebt gekregen? Het moet meer dan twee weken geleden geweest zijn”.

Ik zie dat ze haar schouders optrekt en zegt: “Ik heb geen idee. Ik heb inmiddels zoveel pikken van truckers in me gehad, dat ik de tel ben kwijt geraakt. Daar kan vast wel iemand tussen gezeten hebben”.

Ik mompel iets en vertrek. Ik loop rechtstreeks naar Jacques en vraag of ik zijn computer of telefoon mag gebruiken om een bericht te versturen. Hij leidt me naar zijn computer waar ik inlog op gmail en aan Arnold en Anouk een dringende mededeling verstuur. Ik meldt dat elle gonorroe heeft en dat zij niet weet door welke trucker het gekomen zou kunnen zijn. Ik vertel hen ook, dat zij misschien denken dat we altijd onveilige seks hebben, maar dat is echt niet waar: als we geen condoom gebruiken, dan is dat omdat we zeker weten dat deze partner ‘safe’ is. Daarnaast laten we onszelf ook regelmatig controleren. We zijn namelijk seksueel erg actief met ‘wisselende contacten’ en dan kan je niet voorzichtig genoeg zijn.

Hopelijk begrijpen ze mijn bericht op de juiste manier en ik loop terug naar onze hut. Daar informeer ik Mark en Irma. Zij bedanken mij dat ik een puntje van hun agenda heb opgepakt en ik ga op zoek naar een slaapplek. Als het goed is, komen we vandaag één plekje te kort, maar dat is inmiddels opgelost: ik mag samen met Lova op het eenpersoonsbed. Ik durf het niet aan om aan de muurkant te gaan liggen. Lova ook niet. Ik grap dat we dan maar moeten dobbelen wie er boven of onder gaat liggen.

Hij zegt: “Mannen horen boven, zodat ze de vrouwen kunnen verwennen”. Ik kijk even naar Mark, want hij is juist op dat moment op gehoorsafstand en ik zie dat hij zijn duim omhoog steekt. Ik vraag: “Mag ik hem neuken?”

“Ja, maar niet klaarkomen”.

Ik snap het. Ik besluit dat ik Lova hierover moet informeren, omdat hij zich anders onbegrepen voelt. Als ik het hem vertel, kijkt hij wel even vreemd, maar hij is als een kind zo blij dat hij mij mag neuken, dat hij een gat in de wolkeloze lucht springt.

Ik lig naast zijn heerlijke lichaam. Zijn pik is fors, maar niet extreem. Maar: het is niet de grootte die bepalend is; het is wat je er mee kan doen! Wat dat betreft heb ik van hem als gigolo een heel hoge verwachting.

Ik zeg tegen Lova: “Neem me. Neuk me. Laat me alle sterren zien en maak duidelijk dat jij de beste neuker allertijden bent”.

Hij neemt de handschoen op en begint mijn kutje even te likken. Daarna drijft hij al snel zijn grote snikkel in mijn druipende kut. Het voelt heerlijk en hij begint mij in een snel ritme te dekken. Weinig fantasie, maar wel met een lekker stuk pikvlees.

Met een pulserende kut breng ik hem tot een orgasme wat hij heel intens beleeft. Hij prevelt: “Wat voelt dit lekker”.

Ik vraag er niet verder na, want hij laat zich van mij afglijden en valt op de rand van het bed in slaap. Daardoor heb ik voldoende plek over om ook lekker in slaap te kunnen vallen en ben ik al snel in dromenland.

De volgende dag is Lova het bed al uit en hoor ik hem met zijn zussen praten. Ze doen het echt zachtjes, maar het hele huisje is gebouwd op ventilatie (lees: overal zitten gaten in de muur), waardoor het opvalt dat ze aan het praten zijn. Ik loop naar hen toe en ze praten een stuk rustiger en Lea komt naar me toe. Ze geeft me een kus op mijn mond en zegt dat ze zo ontzettend blij is, dat ze het niet in woorden uit kan drukken.

Ik vraag: “Waarom ben je dan zo blij?”

Ze antwoordt: “Ik ben zo blij dat Warda gezond is en dat jij hebt aangegeven dat je mij wilt helpen om mezelf te ontdekken”.

Owkee, bedenk ik me. Die letterlijke tekst kan ik me niet herinneren, maar ik wil haar graag helpen. Ik geef haar een kusmondje en dan komt Lova naderbij. Hij geeft me een zacht klapje op mijn blote billen en zegt: “Volgens mij kan jij me nog veel leren in bed”.

Ik kijk even goochem en zeg: “ook buiten bed hoor!” Hij schiet in de lach en zegt: “Dat heb ik allang in de gaten gekregen hoor!”