Zuchtend loop ik door de stad. Ik weet dat ik nog iets moet doen, maar ik ben het vergeten. Waarom maak ik ook nooit een boodschappenlijstje.

In mijn hoofd ga ik alles na: Nieuwe broek, eten voor twee avonden, een fles wijn, een cadeautje voor mijn nichtje... En toch... ik mis wat.

Net als ik me omdraai om weer naar de auto te gaan, schiet het me te binnen. Nieuwe luiers voor de kinderen waar ik op pas!

Gelukkig ligt er naast me een babywinkel. Eigenlijk zijn de luiers daar veel te duur, maar ik heb geen zin om weer helemaal terug door de stad te lopen om naar de Kruidvat te gaan.

Mopperend op mezelf loop ik de winkel binnen en kijk om me heen. Overal hangen en staan babyartikelen. Het duizelt me bijna.

Rij voor rij langslopend zie ik uiteindelijk helemaal achterin de winkel de luiers liggen. Heel fijn, wat een dag...

Net als ik naar de kassa wil lopen hoor ik een luide knal, gevolgd door nog wat andere knallen en een kei harde "AU!". Mijn humeur is zo slecht dat ik eigenlijk geen zin heb om me om te draaien, wat zou betekenen dat ik waarschijnlijk iemand moet helpen met oprapen of wat dan ook. Toch wint mijn nieuwsgierigheid het van mijn humeur en draai me om.

Ik schrik. Snel laat ik mijn pakken luiers vallen en ren naar de plek van de knallen. Daar, onder een stapel maxi-cosies ligt een vrouw op de grond.

"Jemig", zeg ik en gooi die dingen van haar af. Kreunend komt ze overeind en bevoelt haar hoofd. Een straaltje bloed loopt langs haar slaap naar beneden.

"Gaat het?", vraag ik bezorgd.

"Ik... denk het." Ze kijkt om zich heen. "Wat een bende! O, nee..."

Vragend kijk ik haar aan.

"Ik was deze maxi-cosies aan het opruimen, maar ik had wat haast omdat ik vanavond naar de verjaardag van mijn vriend moet. Blijkbaar was ik iets te snel, want ineens kwamen ze allemaal naar beneden", zucht ze.

"Nou, ik geloof dat we beide onze dag niet zo hebben", grinnik ik toch een beetje. "Ik zal je wel helpen opruimen", knipoog ik.

"Nee, dat kan ik niet aannemen."

"Doe niet zo gek", lach ik en begin met het opruimen van die onhandige dingen. Rij voor rij leg ik ze netjes naast elkaar neer, zo, dat ze niet weer naar beneden kunnen komen met z'n alle.

De vrouw naast me staat op en wankelend wil ze me helpen.

"Ho, even", zeg ik haastig en neem de maxi-cosie uit haar handen. "Zo kan je echt niet werken hoor, je hebt een klap op je hoofd gekregen. Straks heb je nog een hersenschudding!"

"Dan heb ik pech, ik moet vanavond daar zijn, anders..", zegt ze en stopt haar zin.

"Anders?"

"Niets, laat maar."

Ik haal mijn schouders op en stapel ze verder op. Als ik de laatste heb gedaan kijk ik goedkeurend naar het rek. "Zo."

"Heel erg bedankt!", zegt de vrouw en omhelst me.

"Graag gedaan. Je hebt nog steeds een straaltje opgedroogd bloed langs je gezicht lopen", zeg ik haar. Ze kijkt verschrikt naar me op.

"Ik zal je even helpen. Hebben jullie ergens een wc?"

Ze knikt en neemt me mee naar de personeelsruimte.

Ik haal een stuk wc-papier van de rol en maak het nat. Voorzichtig dep ik langs haar gezicht en vraag: "Was je nog maar alleen hier?"

"Ja. Mijn collega's waren al naar huis, ik moet sluiten. En tja, de rest weet je."

Ik lach.

Ze lacht terug naar me en even slaat mijn hart over. Wat heeft ze een mooie en lieve lach!

Snel concentreer ik me weer op de wond waar ik bijna ben. "Even je tanden op elkaar", zeg ik en dep heel voorzichtig de schaafwond.

"AU!", roept ze weer.

"Niet aanstellen."

"Heb je kinderen?", vraagt ze aan me.

Ik kijk haar vragend aan.

"Wat doe je anders in de babywinkel?", vraagt ze.

Ineens schiet het me weer te binnen dat ik hier in gegaan ben en niet de kruidvat. Ik begin te lachen. "Oh, ja. Dat is waar ook. Nee, ik heb geen kinderen. Ik werk als gastouder. Ik heb dagelijks baby's en peuters over de vloer."

"Ah, vandaar die strenge toon."

"Strenge toon?"

"Ja. Typisch een moeder. 'Stel je niet aan.'", imiteert ze me.

Even bloos ik en knik. "Sorry."

"Geeft niet. Ik vond het wel typisch."

Ik gooi het wc-papier weg en bekijk haar. Wat is het eigenlijk een mooie vrouw. Haar blonde haren vallen in wilde krullen langs haar smalle en lieve gezichtje. Een paar helderblauwe ogen staren in de mijne. Haar lippen, bijna vuurrood, staan een klein beetje open.

Snel wend ik mijn blik beschaamd af. Ook zij zegt niets en staat op. Even kucht ze. "Dus... ehm..."

"Caithlynn", antwoord ik snel.

"Rose. Dus, Caithlynn, dankjewel voor je hulp. Ik waardeer het echt! Maar nu moet ik snel gaan voor ik te laat ben", verontschuldigd ze zich.

Ik wil opzij stappen, maar op dat moment stapt zij net dezelfde kant op. Snel stap ik de andere kant op, maar ook zij doet dat. Ik begin te lachen en blijf staan, zodat ze om me heen kan lopen.

Weer hoor ik die tinkelende lach van haar.

"Nou, misschien tot ziens, en veel plezier op die verjaardag", zeg ik buiten.

"Ja, dankje."

Verward loop ik naar de parkeergarage, als ik ineens iemand mijn naam hoor roepen. "Caithlynn!"

Ik draai me om. Ineens staat Rose heigent voor me. "Je bent je luiers vergeten! Van de zaak", zegt ze.

"O, dank je wel!", zeg ik beduusd.

"Ik heb mijn telefoonnummer erbij in het zakje gedaan. Misschien kunnen we eens een keer koffiedrinken, en elkaar wat beter leren kennen. Dan kan ik je nog eens goed bedanken voor wat je vanmiddag hebt gedaan."

"Bedankt! Dat komt goed. Doei", roep ik haar na, want ze is alweer weg richting de winkel.

Eenmaal thuis warm ik mijn magnetronmaaltijd op en kijk mijn huis rond. Wat een rommel. Ik ben in alle haast helemaal vergeten om al het speelgoed van de kinderen met ze op te ruimen. Zuchtend begin ik alles in de kist te gooien en schoon te maken.

Mijn nieuw gekochte broek hang ik in de kast en mijn pak luiers gaat naar de kinderkamer. Ineens valt het briefje met het telefoonnummer van Rose uit de tas. Ik raap het op en breng het naar mijn slaapkamer.

Ik zal haar wel eens een keer bellen.

Plots ruik ik een aangebrande geur. Shit! Mijn eten! Als een speer ren ik naar beneden. Natuurlijk ben ik al veel te laat. Verkoold staat mijn eten in de magnetron.

"Godver...", begin ik te schelden.

Beslissend dat het niet veel zin heeft om nog langer naar mijn verkoolde eten te gaan staan kijken, doe ik mijn jas weer aan en loop naar de dichtstbijzijnde chinees om daar dan maar mijn avondeten te gaan halen.

"Een menu voor één persoon graag", bestel ik en wacht geduldig tot het klaar is.

Met een zak chinees in mijn hand loop ik weer terug naar huis. De wandeling van ongeveer een kwartier doet me toch wel goed. Zo kan ik mijn hoofd eens lekker leeg maken.

Ineens hoor ik ergens gesnik vandaan komen. Ik kijk verbaasd om me heen en zie iemand op een bankje aan de overkant van de straat zitten. Ze lijkt wel heel erg op... "Rose!", roep ik en ren zonder te kijken de straat over. Gelukkig komt er op dat moment niets.

Snel laat ik me naast haar op de bank vallen en trek haar in mijn armen. "Stil maar. Het is al goed."

Als het snikken wat minder wordt bekijk ik haar eens goed. Het schaafwondje is opnieuw aan het bloeden en er zit nu ook een sneetje in haar lip. Ook heeft ze hier en daar wat scheuren in haar kleding.

"Meisje toch, wat is er gebeurd?"

Opnieuw begint ze te snikken en ik realiseer me dat het hier ook niet gaat werken. "Kom mee naar mijn huis. Een paar straten hier vandaan.

Met mijn eten in mijn hand (Dat inmiddels ook al weer koud is... ) en Rose aan de andere hand, loop ik snel naar huis toe. Me nog steeds afvragend wat er is gebeurd met haar. Misschien ruzie gehad?

"Ga lekker zitten", zeg ik als we binnen komen.

Rose laat zich op de bank ploffen met een snik.

"Zo, kom maar even tot rust. Heb je al gegeten?"

Ze schudt van nee. Ik doe wat chinees op twee borden en zet ze in de magnetron. Dit keer let ik er wel op dat het niet weer verbrand.

Met twee dampende borden ga ik naast haar zitten. "Kan je praten?"

Ze knikt en neemt een hap. "Zoals je weet moest ik naar de verjaardag van mijn vriend. Ik realiseerde me toen ik in de auto zat, dat ik in die conditie niet naar een verjaardag kon. Maar haar door de war, een schaafwond en werkkleding. Dus ik ben eerst naar huis gegaan om me te verzorgen. Natuurlijk was ik daardoor wel te laat. Dave is een man van principes. Als hij zegt dat het feest om zeven uur begint, dan moet je er ook om zeven uur zijn en niet later. Als familie kan je nog wel eens wat later zijn, maar als vriendin hoef je dat niet te proberen. Dus toen ik daar aankwam was hij al witheet van woede en schreeuwde tegen mij dat ik een vervelende, ondankbare slet was.

Stamelend probeerde ik te vertellen wat er gebeurd was. De hele familie staarde naar me. Natuurlijk geloofde Dave er niets van en sloeg me, recht op mijn schaafwond. Daarna nog eens. En nog eens. En hij duwde me op de grond. Hij trok me weer omhoog, waardoor mijn avondkleding scheurde. Toen hij me nog eens wilde slaan, hield iemand hem tegen. Ik heb niet gekeken wie, ik ben weg gegaan en heb niet omgekeken." Weer begint ze te huilen.

Verbouwereerd kijk ik naar het hoopje ellende op de bank. Ergens vind ik haar nu nog schattiger, was het niet dat ze zich zo ellendig voelde.

"En nu dan?", vraag ik als ze wat rustiger is, en strijk zachtjes door haar haren.

"Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat i hem niet meer wil zien", zegt ze vastbesloten.

"Ik denk dat je aangifte van mishandeling moet doen, liefje."

"Dat kan ik niet!"

"Waarom niet?"

"Hij kan agressief zijn, maar het is een goed man. Hij heeft een hart van goud."

Ik lach spottend. "Gouden hersens zeker, kan hij niet goed denken."

Ik zie aan haar gezicht dat ze het meent, en ik zucht. "Ik ga wel met je mee, als je er aan toe bent. Oké?"

Ze aarzelt even en knikt dan.

Voor een aantal seconden kijken we elkaar in de ogen. Dan draait ze haar hoofd blozend weg.

Ineens besef ik me dat deze mooie, lieve vrouw ook gevoelens heeft voor mij, al weet ze het zelf misschien nog niet.

Al vanaf kleins af aan ben ik lesbisch, dus ik schrik er niet van. Volgens mij doet zij het wel.

"Kom, laten we je eerst eens wat anders aan doen, zo kan je niet de hele avond blijven zitten."

Ze schudt haar hoofd.

"Heb je eigenlijk iets waar je heen kan gaan of niet? Een eigen huis ofzo?"

"Nee, nee eigenlijk niet. Ik woonde net samen met Dave..."

"Dan blijf je lekker hier vannacht en dan zoeken we morgen een oplossing, goed?"

Weer knikt ze en laat zich mee naar boven voeren.

Ik duw haar de badkamer in, leg een handdoek klaar en een pyjama en badjas van mij.

Na een goed halfuur komt ze de dampende badkamer uit. Ik bekijk haar van top tot teen. Wat is ze mooi... zelfs in een pyjama en badjas.

Ik merk dat ze zich geen houding weet te geven en gebaar dat ze naast me moet komen zitten. "Liefje, voor je hier blijft slapen vannacht vind ik dat je moet weten dat ik al vanaf kleins af aan op vrouwen val. Als je je hier ongemakkelijk bij voelt, begrijp ik dat en zoeken we een goed hotelletje."

Even kijkt ze me aan en schud haar hoofd. "Nee... dat idee had ik al. Het maakt me niet uit", zegt ze zacht.

Ik ruik haar frisse haren en voel kriebels in mijn buik. Jemig... zo snel ben ik nog nooit verliefd geworden op een vrouw. Mijn wangen beginnen te gloeien van opwinding en verliefdheid. Ik staar haar aan, en zij kijkt mij aan.

Ineens bewegen onze hoofden als vanzelf naar elkaar toe. Het lijkt wel eeuwig voor mijn mond bij de hare is... maar uiteindelijk raken onze lippen elkaar.

Een hemels gevoel bestijgt mijn hoofd en ik begin te vliegen zodra ik haar warme, zachte lippen op die van mij voel. Mijn hand gaat langzaam richting haar nek, en duw haar nog wat dichter tegen me aan.

Ik maak me los van haar en kijk haar verliefd aan. "O, meisje toch, wat ben je mooi."

Ze bloost en glimlacht liefjes terug. "Ik geloof dat ik verliefd op je ben", zucht ze.

Ik knik en omhels haar zachtjes. Ik snuif de geur van haar huid en haren op en geniet van dit hemelse moment.

"Kom, dan gaan we naar beneden. Lekker op de bank met een wijntje."

Hand in hand lopen we naar beneden.

De hele avond zijn we vrij stil. Genietend van de film, de wijn en natuurlijk elkaar.

Na de film richt ze zich op, me aankijkend. "Caith?"

"Ja?"

"Ik wil met je naar bed."

Dat laat ik me geen twee keer zeggen en pak haar gezichtje vast. Opnieuw begin ik haar te zoenen, deze keer alleen wat meer passie en heftiger.

Ik laat mijn hand langzaam over haar borst glijden en voel hoe haar borstje precies in mijn hand past. Haar tepel wordt stijf onder mijn aanraking en ik knijp er zachtjes in, wat een kreuntje bij Rose ontlokt.

Ik kan me niet meer beheersen en trek de badjas van haar lichaam. Een spoor van kussen volgen mijn vingers, als ik de knoopjes van haar pyjamajas open doe. Natuurlijk krijgen haar tepels en borsten wat extra aandacht.

Zacht kronkelend ligt ze onder mij, als ik haar tepel in mijn mond neem en er zachtjes in bijt. "O, Caithlynn...", zucht ze.

Langzaam vervolgt mijn weg zich naar beneden. Aangekomen bij haar broek richt ze als vanzelf haar kontje op, zodat ik haar broek en slipje over haar billen kan trekken.

De heerlijke geur van haar vrouwelijkheid komt me tegemoet en maakt mij deze vrouw nog meer willen.

Toch beheers ik me en begin met kusjes bij haar voeten, langzaam naar boven en weer naar beneden, ondertussen plagend over haar schaamlipjes wrijvend.

"O, alsjeblief, plaag me niet zo", zucht ze gefrustreerd.

Ik besluit haar te gehoorzamen en lik over haar lippen. Ze spreid haar benen zowaar nog wijder en kreunt.

Dit is voor mij een teken om er vol tegenaan te gaan. Ik lik tussen haar lippen door, over haar clitje en gaatje. Langzaam steek ik een vinger naar binnen en zuig op haar clit. Ik voel haar onder me kronkelen en haar spieren spannen zich samen. Ik weet dat ze binnen nu en een paar seconden een orgasme krijgt.

En inderdaad... Ineens begint ze hevig te trillen en beven en gilt het uit. "Caithlynn! Oh, jaaa, lekker! Oh, lekker." Ze zucht en zakt vermoeid in elkaar. Glimlachend kom ik naast haar op de bank liggen en streel haar blote huid.

"Hoe vond je het?", vraag ik.

"Ongelofelijk."

"Wat?"

"Wat je net deed. Welke man ik ook had, ze hadden altijd moeite om me te laten komen en het lukt jou gewoon binnen een paar minuten!"

"Tja, lieverd, dat is de vrouwenliefde. Ik voel precies aan wat je lekker vind", knipoog ik en zoen haar loom.

Ineens begint ze aan mijn borsten te voelen en strelen. Ik word gelijk weer zo geil als boter en kreun zachtjes. Ze heeft blijkbaar goed opgelet, want ook zij rolt mijn tepels lekker tussen haar vingers door. Heftiger zoenend, trekt ze mijn shirt uit en zoent mijn borsten.

Ik hou het niet meer, ik ben zo geil. "Alsjeblieft", roep ik, "maak me klaar."

Dat hoef ik geen tweede keer te zeggen. Ze trekt mijn broek van mijn kont en duikt tussen mijn benen. Als een ervaren minnares begint ze me te likken. Ik weet niet wat ik voel.

Haar vingers gaan tot diep in mijn schacht en raken mijn G-spot. Ik kom al bijna klaar van die aanraking. Daarnaast begint ze ook op mijn klitje te sabbelen en bijt er een beetje in.

"Oh, Rose, wat doe je dit goed. Zo lekker... ohhh...", kreun ik en beweeg onder haar.

"Geniet maar", zegt ze even en gaat snel verder.

Ik word langzaam naar de zevende hemel getilt, als mijn orgasme dichterbij komt.

"O, Rose... ga door... ga door! Ik kom zo... Jaaa, ik kommm, jaaa! Oh, lekker! Oooo...", roep ik uitgeput en zak in elkaar.

"Kom, dan gaan we naar boven."

Slenterend van vermoeidheid begeven we ons naar boven en vallen in bed. Even is het stil.

"Caith?"

"Ja, lieverd?"

"Ik hou van je."

Bij goede reacties een vervolg :)