Deel 2 van 2

4. - nu

De dames waren van plaats gewisseld. Nu lag Cassandra Ladeuse op haar rug met de benen wijd open. Lady Antoinette deed zich met volle teugen tegoed aan de sappen die uit de kut van haar vriendin stroomden. Met haar tong en een glazen dildo stimuleerde ze enthousiast de productie van deze sappen.

Cassie drukte haar waardering voor wat Antonia deed door haar over haar hoofd te strelen en zachtjes te steunen.

Dan trok Lady Antoinette de dildo uit de kut van haar chauffeuse - het was tijd om een verdieping lager te gaan. Ze was dan wel niet zo’n anale hoer als zij, ze wist dat de vrouw het ook wel wist te waarderen dat ze haar kontje gestimuleerd werd. Een klein beetje druk op de sluitspier en het gladde, doorzichtige speeltje verdween voor drie vierde in de donkere tunnel.

De grote vrouw begon harder te hijgen. Genotsgolven rolden door haar lijf, vooral nu de tong van Antonia vrij spel had met haar vagina en clitoris. Ze sloot de ogen en onderging - met plezier - wat haar werkgeefster haar aandeed.

Antonia schoof de dildo alsmaar sneller heen en weer in de darmen van Cassandra, terwijl ze de schaamlippen tussen haar lippen knelde en er op deze manier zachtjes aan trok. Dit deed ze gedurende een paar minuten. Dan hield ze het niet meer uit - ze was dan misschien wel al klaar gekomen, maar was er geen gezegde dat stelde dat één keer geen keer was? Dus, volledig in karakter, gaf ze haar werkneemster aanwijzingen voor het standje waar ze zin in had en even later lagen ze heerlijk te scharen. Wat haar echter niet belette om in gedachten weer terug te keren naar die tweede ontmoeting met Cassandra Ladeuse.

5. - toen

Er werd aangebeld. Terwijl ze op haar horloge keek - het was stipt halfelf - ging Antonia Devries naar haar videofoon en zag een bekende hoed. Zij was het. Ze duwde op het communicatieknopje.: ‘Kom maar naar boven.’ Een beetje overbodig vermits die informatie ook op de belknop in de foyer te vinden was, voegde ze er ‘Twintigste verdieping’ aan toe.

Terwijl ze wachtte tot de lift boven was, vroeg ze zich af of de vrouw zich met de vijfhonderd euro die ze haar gegeven had-

(die ze geroofd had)

-een beetje opgeknapt zou hebben, zich een beetje fatsoenlijk gekleed zou hebben? Of zou ze het allemaal aan drugs en drank uitgegeven hebben? Dat zou een grote teleurstelling zijn, moest ze toegeven.

Een ogenblik later weerklonk het vertrouwde ding-dang-dong. Ze opende de deur. ‘Kom binnen,’ zei ze tegen de figuur in de gang.

De grote vrouw deed wat ze vroeg, zonder een woord te spreken.

Ze zal toch wel kunnen spreken? vroeg Antonia zich af. ‘Ga zitten.’ Ze wees een lederen tweezit aan.

Tot haar genoegen zag ze dat de vrouw er proper uitzag en dat ze zich inderdaad op propere kleren getrakteerd had - lange jas, trui, jeans. En stevige wandelschoenen. De hoed was dezelfde als twee dagen ervoor. Blijkbaar kon ze er geen afscheid van nemen. Of ze droeg hem om er zeker van te zijn dat zij haar zou herkennen.

Antonia ging op de sofa tegenover haar zitten. Tussen hen in bevond zich de glazen salontafel. ‘Ik ben blij dat je gekomen bent.’

Geen reactie.

‘Kun je eigenlijk wel spreken?’ vroeg de zakenvrouw dan, lichtelijk geïrriteerd.

De andere vrouw knikte.

Ondanks de irritatie die ze voelde, moest Antonia glimlachen. Zwerfster of niet, moordenares of niet, ze had wel stijl. Ze stelde een vraag die alleen maar met woorden beantwoord kon worden: ‘Hoe heet je?’

‘Cassandra.’

Verbazingwekkend zachte, melodieuze stem, vond Antonia. ‘Wil je iets drinken?’

‘Heb je whisky?’

De zakenvrouw stond recht en ging naar de bar in de hoek van de woonkamer. ‘Puur?’

‘Natuurlijk. Water en ijs vermoorden de smaak.’

‘Inderdaad.’ Ze schonk een bodem van een whiskyglas vol met het gouden vocht en kwam terug. ‘Gezondheid, Cassandra.’

De dames klonken en namen een slok.

‘Goed spul,’ prees de zwerfster terwijl de whisky door haar slokdarm naar haar maag gleed.

‘Zou ook moeten voor de prijs die ik ervoor betaald heb.’ Antonia nam nog een slok. ‘Je bent een interessante vrouw, Cassandra.’ Op het laconieke “Oh ja?” van de andere vrouw, zei ze: ‘Oh ja. Je komt uit die steeg als een dakloze, een bedelaar, een schooier. Maar dan richt je je op en je ziet er ondanks je sjofele uiterlijk zo trots en sterk uit. Je leeft duidelijk nog niet lang op straat. En het neerschieten van die klootzak van een chauffeur van me? Hoe kon je dat zo… zo…’ Wat was het juiste woord? ‘… zo terloops doen?’

Cassandra dronk haar glas leeg. Ze overwoog haar opties. Ze kon zeggen dat dat haar niks aanging. Dat ze haar het geld dat ze haar schuldig was - nou ja…- moest geven zodat ze kon vertrekken. Ze maakte zich er geen zorgen over dat ze naar de flikken zou stappen. Ze zaten samen in het moord-bootje.

Maar er was iets aan deze vrouw. Iets dat haar aantrok. Iets dat ervoor zorgde dat haar poesje nat werd. Ze was ontegensprekelijk mooi. Lang zwart haar, donkere ogen, een lichte haviksneus, een mond die precies bij de rest van haar gelaat paste, gave, gebruinde huid - ze droeg een blauwe jurk met spaghettibandjes, waardoor haar armen, schouders en een groot deel van haar benen bloot waren. En bij het binnenkomen had ze haar figuur al bewonderd. Slank, maar niet mager. Mooie C-cup.

Ze zou er best wel eens een geil nachtje mee willen beleven.

Dus vertelde ze over zichzelf. Hoe ze op korte tijd met heel veel pech af te rekenen had gekregen.

Relatie waar een einde aan gekomen was - dus geen onderdak meer, vermits ze in zijn appartement woonden.

Op hetzelfde moment job kwijtgeraakt - ze werkte voor een bewakingsfirma die failliet gegaan was.

En kon het op? Door de beurscrisis van de voorgaande zomer was ze al haar spaargeld - nota bene door haar klootzak van een ex belegd, mijnheer “vertrouw me maar, ik weet wat ik doe” - kwijtgeraakt.

Voeg daar het feit aan toe dat ze omzeggens geen familie meer had - ouders en enige zuster omgekomen in een auto-ongeval - en het plaatje was compleet, niet?

‘En het feit dat ze in het begin van de avond terwijl ik sliep mijn schoenen gepikt hadden, was de druppel die de emmer deed overlopen. Ik had gezworen mijn pistool alleen maar te gebruiken voor zelfverdediging, maar nu kon het me geen zak meer schelen. Ik was zo boos dat ik gewoon iemand moest neerschieten…’

‘Erg aardig van Helmut om zo mee te werken,’ liet Antonia haar sarcastische “ik” zichzelf zijn. Dan zuchtte ze diep. Ondanks het feit dat de wereld van de werkende mens mijlenver van haar af stond, begreep ze wel dat iemand op korte tijd op straat terecht kon komen. ‘Soms kan het tegensteken in het leven.’ Wat kon ze anders zeggen? ‘En doordat je voor een bewakingsfirma werkte, heb je leren omgaan met vuurwapens?’

Cassandra schudde het hoofd. ‘Ik ben bij het leger geweest.’

Ja, daar leerde je mensen afknallen. Dat verklaarde dat ze zonder aarzelen Helmut omgelegd had. ’Waarom ben je daar weggegaan?’

‘Niet echt weggegaan. Meer weggestuurd…’

‘Omdat…?’

‘… de commandant van de kazerne het niet zo leuk vond dat hij me met zijn dochter in bed aantrof…’

Voor het eerst zag Antonia een zweem van een glimlach op het gezicht van Cassandra alsof ze er heimelijk trots op was. ‘Bi, dus?’ Toen de andere vrouw knikte, wist Antonia genoeg. Ze stond op en nam naast haar op de tweezit plaats. De zakenvrouw legde haar hand tegen de wang van de dakloze en streelde haar teder. ‘Dat is goed. Dan hebben we iets om mee te werken.’ Ze neeg naar haar toe.

Terwijl ze Antonia halverwege tegemoetkwam, nam Cassandra haar hoed met de rand vast en zwierde hem achteloos door de kamer. Het volgende ogenblik waren de twee hitsige teven verbonden door een innige tongkus, waarbij hun handen onmiddellijk borsten en kut van de andere vrouw verkenden.

6. - nu

Al scharend kwam Lady Antoinette net na Cassandra Ladeuse klaar. De dames lieten zich achterover zakken op het bed. Zwaar ademend bleven ze zo even liggen. Allebei raakten ze voorzichtig hun supergevoelige poesje aan. Als altijd zond dit een nieuwe genotsgolf door hun zoet-geteisterde lijf.

Cassandra kwam uit bed en verliet de kamer.

Loom keek Antonia de naakte figuur bewonderend na. Wat had ze toch een lekkere kont.

Een halve minuut later was Cassandra terug. Met een fles Cava en twee glaasjes. Bij het avondeten hadden ze er ieder een glaasje van gedronken. Nu schonk de chauffeuse ze opnieuw vol. Met een ‘op ons’ dronken ze van het tintelende vocht. Waar Cassandra nog meer plannen mee had, zo te zien. Al tongend nam ze het glas uit Antonia haar handen en dwong haar terug te gaan liggen. Dan nam ze haar glas - dat nog halfvol was - en goot het vocht uit over de borsten en buik van haar vriendin.

Lady Antoinette kirde en giechelde als een kind terwijl het koude, bubbelende vocht op haar huid spetterde, vooral omdat Cassie het laatste straaltje over haar vagina uitgoot.

Cassandra zette het lege glas op het nachtkastje. Dan boog ze zich over het lijf van de vrouw voor wie ze gemoord had. Sensueel likte ze de Cava van tussen haar borsten; vervolgens volgde ze het hemelse spoor via haar buik tot bij haar navel. Het putje was tot aan de rand gevuld. Ze zette haar mond erover en slurpte het leeg.

Nu giechelde Antonia niet meer - ze gierde het uit. ‘Stop!’ riep ze. ‘Dat kriebelt!’

Glimlachend keek Cassandra haar aan. ‘Kriebelt dat?’ vroeg ze. ‘En dit dan?’ Met deze woorden nam ze de fles in haar rechterhand; met haar linkerhand duwde ze de schaamlippen van Antonia zover mogelijk uit elkaar en goot er een flinke geut Cava in.

‘Hooo!’ reageerde deze toen ze het bruisende vocht in zich voelde vloeien.

Onmiddellijk duwde Cassandra haar mond op het Cava-grotje en slurpte het leeg.

Lady Antoinette dacht dat haar kut ontplofte. ‘Njjjeee-ieee,’ wrong zich tussen haar opeengeklemde kaken door. Ze klauwde in het laken onder zich. Onder normale omstandigheden zou dit gewoon als een prettig gevoel geklasseerd worden; nu, na pas klaargekomen te zijn, zorgde het haast voor een overbelasting van haar zintuigen. Een machtig na-orgasme rolde door haar hitsige lijf.

Cassandra voelde hoe Antonia haar benen sloot - met haar hoofd nog tussen haar dijen. Zuigend op het klitje van haar werkgeefster zorgde ze ervoor dat het orgasme nog een poosje aanhield.

Pas toen de andere vrouw haar benen terug opende en tegen haar hoofd begon te duwen, hield ze hiermee op. Ze tilde haar hoofd op en keek over het lichaam van Antonia heen. Haar billen en achterhoofd raakte de matras, voor de rest niets. De kracht van het orgasme had haar lichaam opgespannen als een boog. Haar mond was open, maar er kwam geen geluid uit; haar ogen wijd opengesperd, maar ze zagen niets - enkel het wit was zichtbaar.

Na een halve minuut ging de storm liggen en kwam de persoonlijkheid “Antonia Devries” terug tevoorschijn. Hijgend, transpirerend, rillend, met een hart dat aan een waanzinnig tempo klopte om het bloed met de zuurstof waar het lichaam om schreeuwde rond gestuwd te krijgen.

‘Doe-doe dat nooit’ - naar adem happen - ‘nooit meer’ - … - ‘hoor je me?’

‘Nee, milady,’ zei Cassandra. Tot volgende keer dat we vrijen, dacht ze.

Twintig minuten later waren de dames gedoucht en gehuld in een kamerjas zaten ze in de kamer van het penthouse die als bureau ingericht was. Cassandra checkte op de iMac of er berichten en emails voor club GALA binnengekomen waren.

‘En?’ Antonia duwde op het rode telefoontje op haar smartphone. Ze had net haar meid opdracht gegeven om de sekskamer proper te maken. Tegenover het royale loon dat zij haar betaalde, stond dat ze 24/7 ter beschikking moest zijn.

‘Deze.’ Cassandra wees een bericht dat hen via het contactformulier op www.clubgala.xxx bereikt had. Een - naar eigen zeggen - aantrekkelijke vrouw van middelbare leeftijd droomde ervan om zich eens als een loopse teef door een hond te laten dekken, terwijl een zwarte zich in haar gezicht aftrok. ‘Geil,’ mompelde Lady Antoinette. Ze zei dan ook tegen Cassie dat ze deze dame moest contacteren.

‘Ok,’ zei Cassandra en maakte het standaard sms’je klaar. ‘Wat gaan we van haar verlangen?’

‘Het wordt winter. IIn de gaarkeukens van de stad kunnen ze altijd wel een helpende hand gebruiken. Tien keer helpen lijkt me een billijke tegenprestatie, niet?’

7. - toen

Cassandra Ladeuse was klaar om te vertrekken. Ze had heerlijk geneukt. In bed was de rijke griet veranderd in een gulzig beest! Na een verkwikkende douche had ze haar kleren terug aangetrokken en haar hoed terug opgezet. Devries stond nu voor haar, haar prachtige lijf in een doorschijnende, witte negligé. Haar grote tepels priemden haast twee gaten in het delicate stof.

De zakenvrouw overhandigde de moordenares een dikke omslag. 4.500 euro in briefjes van tien en twintig euro, dat nam wat plaats in. ‘Zo, hier is de rest van je geld,’ zei ze. Toen de grote vrouw de omslag beet pakte met de bedoeling hem van haar over te nemen, liet ze hem niet los. Dit kwam haar op een indringende, dreigende blik te staan. Hete kut, koude ogen, ging door haar hoofd. ‘Geen angst, ik zou je niet durven bedriegen,’ verzekerde ze haar.

Ladeuse, terug hervallen in haar zwijgzame rol, keek Antonia vragend aan.

‘Dit geld krijg je sowieso,’ zei Antonia. ‘Maar er is misschien meer…’

Nu haalde Cassandra één wenkbrauw op en drukte zo haar interesse uit voor wat de andere zakenvrouw zei.

‘Ik heb een openstaande vacature voor een chauffeur. Een chauffeur en een lijfwacht.’ Ze liet haar kant van de omslag los. ‘Wat denk je ervan?’ Cassandra stak hem niet onmiddellijk weg - dat was een goed teken. Ze probeerde het voorstel nog aantrekkelijker te maken: ‘Met kost en inwoon?’

De stugge uitdrukking op Cassandra’s gelaat brak aan stukken in een grote glimlach. ‘Vanaf wanneer? Ik moet namelijk mijn huur onder de brug opzeggen...’

‘Vanaf nu.’ Demonstratief deed Antonia een pas opzij om de vrouw toegang te verlenen tot haar appartement.

Die ging zonder aarzelen op de uitnodiging in. ‘Fuck de brug. Ze zoeken het zelf maar uit.’

8. - toen

Ze werden wakker. Antonia lag genesteld in de armen van de grotere Cassandra. De vrouw zuchtte. Ze had nooit gedacht dat ze zo gelukkig kon zijn. Niet alleen omwille van het feit dat ze samen was met een prachtige teef, vier maanden op de dag af. Maar die teef had haar dan ook nog eens zoveel over seks geleerd. Waar het leger al goed voor was…

Scharen. Heerlijk, twee kutjes die over elkaar schuren.

Gang bangs. Wel gemaskerd - haar sociale status als zakenvrouw maakte dat ze niet wilde dat iedereen wist wat voor een slet ze was; ze hield trouwens ook wel van de zweem van geheimzinnigheid die het haar verleende.

Speeltjes. De soort die je een hele dag kon inhouden, die je een hele dag tegen dat magische moment aan hielden. Balletjes, trileitjes, butt plugs...

Bdsm. Dat ze ervan hield om anderen te domineren verwonderde haar dan niet weer - ze had ten slotte rechtstreeks en onrechtstreeks om en bij de 5000 mensen onder zich.

‘Wat is er?’ hoorde ze dan. Cassie keek neer op haar.

‘Niks,’ schudde ze. ‘Ik dacht dat je nog sliep.’

‘Net wakker. En ik zag je zo dromerig voor je uit staren.’

‘Ja hé. ik was aan ons aan het denken. Hoeveel geluk ik heb met jou. Hoe gemakkelijk het voor mij is om al mijn wensen en ideeën werkelijkheid te doen worden.’ Ze hoefde er niet ‘Door mijn geld’ aan toe te voegen.

‘Je voelt je tegelijk dankbaar en schuldig.’

‘Zoiets, ja.’

‘En als je daar nu iets aan deed?’

‘Hoe bedoel je?’

‘Als je nu iets deed om gewone mensen gelukkig te maken op het gebied van seks?’ Cassandra Ladeuse schetste in grote lijnen wat uiteindelijk tot club GALA uitgewerkt zou worden. Mensen helpen hun seksuele wensen te realiseren door de juiste mensen samen te brengen en een aangepaste locatie te voorzien, was uiteindelijk niet zo moeilijk. Maar Antonia Devries was nu eenmaal een zakenvrouw en iets voor niets doen, daar had ze het moeilijk mee. Dus van haar kwam het idee van de tegenprestatie en het verspreiden van visitekaartjes, zodat zoveel mogelijk mensen hun seksuele dromen vervuld zouden zien worden.

En vermits ze zelf twee geile, kinky teven waren, besloten ze, waar mogelijk, iets aan de wens toe te voegen of te veranderen, zodat zijzelf er ook genot aan onttrokken. Om die reden kwamen ze ook tot hun alter ego’s: Lady Antoinette, streng, statig, ongenaakbaar, en de chauffeuse, altijd in het wit gekleed, met pet en donkere zonnebril, intimiderend en zwijgzaam.

Naar een geschikte naam was het wat zoeken. Geen van beiden wilden ze de zaak overhaasten. Na een paar weken kwam Cassandra het woord “gala” tegen in een tijdschrift. Het beeld dat hierdoor opgeroepen werd, beviel haar wel - mooie, gesofisticeerde mensen, in dure kleding, die zich tegoed deden aan alles wat deze wereld te bieden had… Ze staarde er een tijdje naar. Het eindigde op “la”. Dan kwam overeen met de initialen van Lady Antoinette. En de “ga” dan? Dan viel het in zijn plooi. ‘Wat dacht je hiervan, schat?’ vroeg ze. ‘Gewaagde Avonturen met Lady Antoinette.’

Antonia Devries was meteen verkocht en de rest, zoals ze zeggen, is geschiedenis.