Eiland Schoolkamp - 2

Opeens besefte ik dat ik in mijn tent lag. Wat had ik heerlijk geslapen. Mijn lichaam manifesteerde zoals iedere ochtend en mijn paal stond in vol ornaat. Hmmmm…. Behoedzaam raakte ik mijn eikel aan en die reageerde met een heerlijke tinteling door mijn lijf. In gedachte ging ik terug naar de dag van gisteren, waarvan Henk een belangrijk aandeel uit maakte. Wakker worden met een odol en een geile gedachte vroeg maar om één ding en dat was lekker klaarkomen. En in alle rust waarbij de spieren in mijn hele lijf zich spanden en ontspanden kwam ik in de vroege ochtend heerlijk klaar met Henk in mijn gedachten. Waarom steeds Henk? Ik grinnikte om mij zelf toen ik zo heel loom lag na te genieten.

Na een poosje kreeg ik eindelijk contact met de buitenwereld. Zo te horen sliep iedereen nog. Gauw douchen en een pot koffie zetten. Ik liep mijn de handdoek om me heen naar het toiletgebouw. Langs de tent van Henk hoorde ik gesnurk. Ik kon de verleiding niet weerstaan om even te gluren. Door het luchtgat keek ik naar binnen. Alles was ik zag was gewoon geil. Mijn maatjes lagen alleen gehuld in een boxer kris kras door elkaar en Henk had zo te zien een stevige paal en de benauwde tentlucht geurde me tegemoet. Gedver wat geil en ondanks mijn enkele minuten geleden ontlading begon er bij mij weer wat te steigeren. Toe nou Robbert, geil niet zo op je maatjes!

Snel alsof ik betrapt was liep ik naar de douche waar in mijn verwarde hoofd liet bijkomen door het stromende water. Waarom wond mij dit nu zo op. Ik had die kerels al zo vaak bloot gezien. Die blik van Henk had iets in mij wakker gemaakt wat mij nog steeds van mijn stuk bracht. Ik droogde me af en liep terug om me aan te kleden. Het water voor de koffie was net opgezet toen de tent van de begeleiding open ging en Karel met een duffe kop me goede morgen wenste. Jij bent er al vroeg uit. Ach ik was wakker en had zin in een bakkie. Karel kwam de tent uit in een strakke boxer. Je kon duidelijk zien dat hij ook met een stijve was wakker geworden want de contouren tekenden nog duidelijk af. Mijn blik werd er naar toe gezogen. Hij zag het, knipoogde en liep naar de douche en zei: Ik haal zo even verse bolletjes in de kampwinkel en dan gaan we met z’n allen ontbijten. De anderen zullen nu ook wel gauw wakker worden.

En zo zaten we een half uur later gezamenlijk te ontbijten en spraken we de dag door. Het zou een dag worden vol excursies en weinig eigen tijd, maar morgen stond onze vrije dag gepland.

Aan het einde van de middag kwamen we weer bij de tenten aan. Het avond eten zou verzorgd worden door de 4 meiden en die gingen aan de slag. Wij lagen voor onze tenten een beetje te luieren, te lezen en wat te kletsen. Zo kwam het ook over het slapen. Was het niet erg eenzaam voor jou in je eentje in je tent? Vroeg Henk in eens en keek mij doordringend aan. Ach, valt wel mee hoor en ik heb een zee van ruimte. Wij anders niet, zei Arnaut. Zou Henk niet bij jou in de tent kunnen, dan hebben we de slaapplaatsen verdeeld en hoef jij ook niet in je eentje in een tentje. Tja, dat we daar nu niet eerder aan gedacht hebben, kwam Karel tussenbeide. Het lijkt me wel een goed idee, maar dan moet Robbert het natuurlijk ook willen. Het is tenslotte zijn tent. Waarom niet. Heb ik tenminste ook wat gezelschap en hoef ik niet in mijn eentje ‘s morgens koffie te zetten en terwijl ik dit zei bekroop mij een kriebelend gevoel in mijn buik. Ik schudde het van me af, maar toch weer die verwarring. Tof man. En Henk kroop snel de tent in en kwam met zijn luchtbed en slaapzak naar mijn tent. Ik hielp met zijn tas.

Samen kropen we de tent in om alles op orde te brengen. We lagen op onze knieën en onze blote bovenlichamen kwamen steeds met elkaar in aanraking. Ik voelde de warme uitstraling van zijn blote bovenlijf, wat me een sensationeel gevoel gaf waarop mijn lijf natuurlijk reageerde. Ik blijf even in de tent liggen. Kom er zo aan. Je vindt het toch wel leuk dat ik bij je kom? Heel leuk en erg gezellig. Oké, ik ga kijken hoever het met het eten staat, en hij kroop in zijn bermuda over me heen naar de uitgang. Ik voelde zijn harde pik duidelijk tegen mijn lichaam aan. Deed hij dat nu expres? Waarom kon ik dat voelen? Met een stijve en weer een verward hoofd bedacht ik hoe het verder vannacht zou gaan.

Maar Henk ging door alsof er niets was voorgevallen. Hij naar de ‘keuken’ en galmde even later dat het eten klaar was. De meiden hadden echt heerlijk gekookt en we smulden er allemaal van. Steeds als Henk mij aankeek kreeg ik een knipoog en weerde ik mijn blik af.

Tijdens het eten vertelt Jan een verhaal dat ze vroeger als kind altijd gingen krabben tukken aan de wadkant. Krabben tukken wat is dat dan? Met een touwtje en een stukje mossel proberen krabben te vangen! Dat leken Tim en Wim het einde. Kunnen we dat nu ook niet eens proberen? Zijn jullie daar niet te oud voor? Natuurlijk niet man Ik wil dat ook wel eens gedaan hebben en gekscherend Goed voor mijn algemene ontwikkeling. Alle mannen wilden mee maar de meisjes wilden er niets van weten

Dus zo kwam het dat de heren gezamenlijk op de fiets naar het wad gingen krabben tukken. Gewapend met een paar touwtjes en de instructies van Jan hadden we een heleboel pret en de opmerkingen en kreten waren niet van de lucht. We hadden een emmer meegenomen om de vangsten te verzamelen om ze later weer vrij te laten. Na een tijdje werden de gesprekken serieuzer. Het ging over vriendschappen en zaken waar jongens tegenaan liepen. Vooral het punt dat we zaken van meisjes soms maar niet konden begrijpen. Ik vertelde dat daarom mijn verkering uit was geraakt. Ik had geen zin op steeds maar mee te huppelen naar de stad en daar te winkelen of een terrasje pakken. En steeds maar moeten praten over mijn gevoelens en waarom ik de dingen deed zoals ik ze deed, deed me de keel vaak dichtknijpen. Maar daar zat bij mij en Fleur een heel stuk onbegrip wat eindigde dat we uit elkaar gingen.

Ook anderen kwamen met hun ervaringen. Daarna was het een hele tijd stil en was iedereen ingespannen bezig krabben te vangen. Een dergelijke stilte die je alleen kunt hebben als mannen onder elkaar zonder het gekwek van de dames.

Al vangende was ik van de groep afgedwaald en ik voelde een aanwezigheid van iemand. Karel kwam naast me zitten en praatte eerst wat algemeen. Ik voelde aan dat er meer gaande was en was dus helemaal niet verbaasd dat hij op het spel van gisteravond terugkwam. Vind je dat erg als ik je daarover iets vraag? Ik haalde mijn schouders op en wist niet waarheen hij wilde met zijn vraag. Dat je mij redde door de club te wijzen op het recht van privacy? Zei ik met een zuurzoet lachje. Ja, je voelde je niet erg op je gemak, klopt dat? Ik knikte maar zei niets…………… De stilte bleef even hangen. Het is niet voor niets dat je daar geen antwoord op wilde geven. Nee, is gemakkelijk gezegd maar dat zei je niet. Jouw antwoord was een grote stilte. De stilte was nu te snijden en ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. Waar wilde Karel naar toe. Wat wilde hij mij nu eigenlijk vertellen! Ik voel aan dat er de laatste paar dagen met jou veel is gebeurd. Komt dat omdat je verkering met Fleur uit is of spelen er andere zaken. Je hoeft mij geen antwoord te geven. Ik kom je alleen vertellen dat mocht je met iemand in vertrouwen willen praten ik een luisterend oor voor je heb. Ik ben jullie decaan dus geheimhouding verplicht en je weet daarop kun je mij vertrouwen. Ik knikte maar zei verder niets. Ik kon zelfs helemaal niet nadenken. Mijn hoofd was gewoon een dot watten. Karel klopte me op de schouder en ging weer naar de anderen.

Hé, Robbert ben je laatste oortje aan het versnoepen? Ik schrok op uit mijn dufheid en keek Henk wazig aan. Deze schrok. Wat is er man, wat kijk je, is er iets mis? Heeft Karel je van streek gemaakt met een of andere opmerking? Nee, hoor ik was er even helemaal niet bij, maar ik ben er weer. Kom laat eens zien wat je al hebt gevangen. Henk laat zijn vangst zien en zei met een geheimzinnige stem. Maar mijn grootste vangst heb ik nog niet binnen. Hoezo? Precies zoals ik zeg: Mijn grootste vangst heb ik nog niet binnen. Ik gooi wel aas uit maar er is nog steeds niet in gehapt. Maar weet jij dan wel wat je wilt vangen? Natuurlijk, ik wel, maar de vangst nog niet. Wees eens wat duidelijk Henk, ik snap er geen mallemoer van. Komt wel, zei Henk, ik zal het je wel laten merken als ik beet heb. Kom we gaan, de anderen maakten al aanstalten op te stappen. Hij knipoogde en gaf me een hand en trok me overeind. Maar de hand hield hij vast en keek me recht in de ogen. Voor het eerst hield ik zijn blik vast. Mijn hart klopte in mijn keel. Mijn adem stokte wat een ogen ze stonden zo serieus zo vragend …… zo lief…………zo afwachtend…….

Hé, blijven jullie de hele dag zo staan? Karel riep ons. We maakten ons los van de blikken en er bleef met een gloeiend gevoel in mijn borst achter. Wat steekt hier allemaal achter? Veel tijd om daar over na te denken was er niet. De vangsten werden bekeken en er werd geconcludeerd dat Henk het meeste had gevangen. Ik ben kampioen krabben tukken, riep hij uit en keek glunderend mijn kant op. Tof man. We zetten de krabben terug en gezamenlijk fietsten we weer naar de camping. Henk vooraan en met veel gebaren vertelde hij aan Jan hoe veel hij had gevangen en waardoor dat kwam. Hij zei dat je daar gewoon gevoel voor moest hebben. Ik reed achteraan in mijn eigen gedachten verzonken.

We roken de koffie al toen we bij de tenten aankwamen. Onze handen stonken en gewapend met afwasmiddel gingen we met z’n allen handenwassen in het toiletgebouw. Dat was natuurlijk vragen om kolder en dat gebeurde ook. Eerst was iedereen heel serieus met zijn handen bezig om die stank van die schelpdieren eraf te krijgen toen Jan met water begon te spuiten door zijn vinger op de kraan te houden. In een mum van tijd was het een keet van jewelste en iedereen werd drijfnat. Gelukkig hadden we allemaal onze zwembermuda’s aan dus dat was niet een dergelijk probleem. Maar niemand had een handdoek bij zich, alleen het keuken doekje dat voor de handen bedoeld was. Henk was de eerste die zijn broek uit deed en onder de douches stapte. Dan maar meteen helemaal dan heb ik dat ook gehad. Morgen weer met shampoo. In een mum stonden we onder de douche en spoelden we ons af met het warme water. Heerlijk al die natte jongenslijven.

Dan doe ik ook mee, zei Jan en trok zijn broek uit. Er was nog een douche vrij. Schuif eens op Jan dan kom ik er ook bij, zei Karel. Wij kunnen wel samen onder één straal. Lachend zei Jan kom maar lieverd dan zal ik je rug wel wassen. Iedereen lachte toen Karel zei: oeps wat lekker. We moesten zo hard lachen dat we Lucia helemaal niet hadden horen aankomen. Komen de heren nog? Want de koffie wordt koud en met al dat kabaal worden we nog van de camping afgestuurd! Ik dacht dat jullie alleen maar handen zouden wassen. Nou dan hebben jullie wel heel grote handen.

We komen.

En allemaal met het zwemshort voor onze Jodocus liepen we op een drafje naar de tenten. Het was geen gezicht al die natte blote kerels met een broek voor zich al dravend naar de tenten.

Lachend zei Lucia, Dames kijk eens een blote konten parade, Ze lopen hier voor het uitzoeken. Het gejoel, gefluit en applaus van de meisjes was dan ook niet uit de lucht toen wij allemaal onze tenten in doken om ons af te drogen en wat droogs aan te doen. Henk en ik doken ook de tent in en deden de rits dicht. Zo, zei Henk. Dat gaat hun niets aan. We zochten onze handdoeken, maar eigenlijk hadden we die niet meer nodig. Henk zocht een droge broek en ik zag zijn prachtige kont met twee harde billen.

Hoe komen jouw billen zo bruin, zei ik. Ik loop thuis buiten altijd in mijn blootje wanneer ik alleen ben en zwem ook vaak op een naaktstrand. Tja, en dan wordt je lekker bruin. Mooi, zei ik, echt mooi om geen witte kont te hebben. Vind je? Ja, ik meen het. Henk draaide zich naar mij om met weer die blik in de ogen hij wilde wat zeggen maar op hetzelfde moment klonk de stem van Lucia vlak voor de tent: Komen jullie nog, of moeten we jullie de tent uitslepen.

Gauw deden we een schone broek aan en gingen naar de anderen. Nu wisten we waarom we allemaal tegelijk moesten komen. Lucia had een traktatie gemaakt van cake met verse aardbeien met slagroom. Dit is omdat jullie zo’n fijn stel zijn en dat wij (ze wees ook naar Jan en Karel) het zo enorm naar ons zin hebben om dit samen met jullie te beleven. Het applaus en de dankjeweltjes waren natuurlijk niet uit de lucht en samen smulden we er goed van.

Na de koffie lagen we als een club bij elkaar. De één was aan het lezen de andere luisterde naar muziek met een oortje, maar de meesten lagen te doezelen na deze enerverende dag. Het was een zwoele avond met weinig wind. De lucht was drukkend en er kon best eens uitmonden in een stevige onweersbui.

Irma stond op. Wie heeft er zin in een dropveter? Ikke… ik wel ….klonk het overal vandaan. Zij liep naar de voorraadkist en viste daar de dropveters vandaan.

Ik weet iets leuks! Kom allemaal deze kant op want je moet je de drop verdienen. De reacties waren van leuk tot moet dan nu weer… maar toch kwam iedereen in een kring om Irma heen zitten.

Luister dit spelletje deden we ook altijd op de bonte avond van de basisschool. Nee toch, zei Henk, Irma we zijn geen kleine kinderen meer. Daarom juist zei Irma is het nu veel leuker en ze knipoogde naar Henk. We gaan tegenover elkaar zitten en dan steken we allemaal een uiteinde in de mond en dan allebei met de handen op de rug gaan eten.

Wie samen het eerste de veter op heeft krijgt als beloning een extra veter die ze mogen delen. Dan wisselen we van persoon en dan gaan we net zo lang door totdat de veters op zijn. Lucia wil jij scheidsrechter zijn? Ik wil best de eerste keer scheidsrechter zijn maar de tweede keer wil ik ook meedoen, zei Lucia. Jan en Karel jullie doen toch ook mee?

En zo gingen ze allemaal twee aan twee zitten. Robbert zat tegenover Marjolein en Henk tegenover Irma. Jullie hebben het mooi voor elkaar zei Tim ik moet samen met Wim en dat is lang niet zo gezellig. Oké zei Marjolein dan ik zo met jou en Irma met Wim. Daar houd ik je aan. En zo begon het eerste spel. Er werd gevreten als een bezetene en het eerste winnende stel was Karel en Jan. Ik wist niet dat jouw lippen zo lekker smaakten Jan, zei Karel met een lach. Jan bloosde en iedereen lag in een deuk.

Kom de volgende ronde. Nu waren Tim en Wim met Marjolein en Irma en Jan was de scheidsrechter. Karel zat tegenover Robbert en keek hem lachend in de ogen. Doe je best Robbert ik wil weer winnen. Maar ik weet niet of mijn lippen die aantrekkingskracht hebben als die van Jan, zei ik plagerig. Vast wel, misschien niet voor mij maar dan wel voor een ander. Hoezo? Kom aan we beginnen. En op het startsein van Jan werd er weer gegeten. Wanneer ik had gezien hoe Henk hem in de gaten hield had die al veel geweten. De lippen van Karel beroerden die van Robbert en verder niets maar er ging door beide een gevoel van siddering heen. Karel wendde direct zijn blik af en riep heel hard: Wij hebben gewonnen.

Henk had in een fractie van een seconde gezien wat er gebeurde en vond dat het nu eens tijd werd om Robbert eens flink wakker te schudden. Hij was al jaren verliefd op hem. Iedere avond wanneer die zichzelf aftrok was dat een beeld van hem in zijn gedachten. En nu de verkering met Fleur uit was wilde hij zijn kans wagen. Hij wilde in ieder geval zeggen dat hij van hem hield met het risico afgewezen te worden, maar dan wist hij waar die aan toe was.

Toen die vraag gisteren gesteld werd door Irma was hij heel benieuwd naar het antwoord. Hij had het al voor elkaar dat hij bij Robbert in de tent lag, maar Robbert hapte niet naar al dat aas. Was hij dan niet duidelijk genoeg, moest hij hem dan zomaar in de armen nemen en kussen en zeggen: Ik wil je, want ik houd al heel lang van je. Zie je dat niet, merk je dat niet of wil je me niet!

En nu hij deze fragiele trilling had waargenomen tussen Karel en Robbert moest hij haast maken.

Daarom was hij meegegaan met dit kamp. Dit leek hem de mogelijkheid bij Robbert te komen. Laurens, het maatje van Robbert had verkering gekregen met Annelies en wilde graag naar het zeilkamp. Zo konden de beide jongens mooi ruilen. Bij Evert en Arnaut was er nog wel plaats in de tent dus de zaak was gauw beklonken. Alleen Irma was op de hoogte.

Irma was zijn hartsvriendin. Twee jaar geleden hadden zij samen verkering gehad. Maar hoewel hij erg van Irma hield was er geen verliefdheid, geen hartstocht, alleen maar heel veel genegenheid. Samen waren ze er achter gekomen dat hij niet op vrouwen viel maar op mannen. Eigenlijk wist hij het wel, maar hij wilde er niet aan. Nu was het nog moeilijk. Irma was de enige die het wist het en met haar kon hij erover praten. Zij hield zich stil! Een moordmeid. Hij wou dat zich seksueel ook tot haar aangetrokken voelde dan waren ze samen een pracht koppel geweest. Maar ja, dat was nu eenmaal niet zo. Hij was verliefd op Robbert!

De volgende ronde en dat is de laatste want dan is de drop op: Dus doe je best. Karel was nu scheidsrechter. Ik zat met Henk vooraan. Mijn gedachten waren nog bij dat sensuele gevoel dat door mij heen flitste toe de lippen van Karel mij raakten. Gewoon raakten verder niets. Ik zag de blik in de ogen van Henk. Een blik die hij niet kende maar die in een keer veel duidelijk maakte. Nu wist ik wat er aan de hand was. Henk was jaloers. Jaloers op het raken van Karels lippen op mijn mond dat wel een beetje op een kus leek, in ieder geval ook zo’n beetje aanvoelde. Nu besefte ik opeens dat Henk meer van mij wilde. Henk is verliefd op mij! In die ene minuut die het duurde om te wachten op de volgende ronde verspreidde bij mij een ongekend gevoel van warmte door mijn hele lichaam.

Ik zat tegenover hem en hapte naar de dropveter en als in een roes voelde ik zijn lippen. Niet alleen een aanraking, maar een zachte druk en een streling van zijn tong langs mijn lippen. En weer drukte Henk er een zoen achteraan en liet zijn tong langs mijn lippen glijden. Een sensationele vlam vloog door mijn lijf. Het bloed stroomde alsof er een vuur werd ontstoken. Ik keek Henk aan recht in zijn ogen. Nog nooit had ik in zo’n korte tijd zo’n passie ervaren. Het was alsof er een energiebal over ons heen samen kwam. Dit alles in luttele seconden…….. in een moment!

Een plotselinge donderslag met de daarop volgende stortregen verbrak dat moment. Door het dropveterspel hadden we helemaal niet meer op het weer gelet. De lucht was inktzwart geworden wat verstekt werd door de invallende duisternis. En met een enorme klap opende de wolkbreuk haar in volle heftigheid aanwezige natuurgeweld.

Van het een op het andere moment kletterde de regen met stromen naar beneden. Iedereen vluchtte gillend, lachend, roepend de tent in. Karel en Jan schreeuwden nog: Zorg dat je de boel droog houdt.

Ik vloog ook de tent in en Henk viel over me heen. Onze lijven waren nat van de regen wat een heel apart gevoel gaf. De regen viel bij bakken neer en ik deed de tent dicht. Veel tijd om iets te zeggen of over iets na te denken had ik niet. Ik voelde hoe Henk me beetpakte en op het luchtbed duwde. En daar waren de lippen. Smachtend en tomeloos. Heftig kuste hij me en drong met zijn tong bij me naar binnen. Verzetten had geen zin. Hij was sterk krachtig onstuimig en onbeheerst. Zijn hele lijf trilde en hij lag bovenop me. Ik was volledig overrompeld letterlijk en figuurlijk. Maar tijd om daarover na te denken was er niet. Al die kleine vlammetjes van de afgelopen twee dagen explodeerden in mijn lijf. Een ongekende sensatie maakte zich van mij meester. En in de overrompeling liet ik hem helemaal begaan. Ik kuste terug eerst voorzichtig en toen met volle overgave. Ik kuste voor het eerst een jongen, maar dat besefte ik niet door de heftige gevoelens die zich van mijn lichaam meester maakten.

Mijn handen pakte hem bij zijn hoofd en ik drukte zijn mond nog steviger tegen mijn aan. Zijn zoenen werden nog intenser. Onze lichamen begonnen te zweten maar het zoenen ging maar door. Henk begon te kreunen. Ik voelde zijn paal op mijn lichaam, zijn eikel kwam boven zijn broekrand uit en ik voelde de geile warmte tegen de mijne die ook te voorschijn kwam. Mijn paal steigerde als een jonge hengst en ik reed met mijn heupen tegen hem aan. Onze eikels stimuleerden elkaar en brachten ons in opperste vervoering. Onze monden hielden elkaar in hun macht onze armen omhelsden elkaar onze lijven kronkelden tegen elkaar.

Er was zoveel passie zoveel ontlading dat ik mijn orgasme voelde opkomen. Het maakte ook niets uit. De regen kletterde op het tentdoek niemand kon ons horen Ik wilde maar een ding ik wilde me geven aan Henk. Nog nooit was ik zo bemind. Nog nooit had ik dit gevoel ervaren. En vanuit mijn onderbuik explodeerde mijn zaad in een aantal ferme ontladingen in een ervaring die haar weerga niet kende. Ik kreunde hijgde kermde en klampte me helemaal vast terwijl mijn lichaam zich helemaal verkrampte in de weergaloze ontlading. Het warme sap dat zich een weg baande tussen onze lichamen en mijn dierlijke geluiden de lucht van zaad bracht ook Henk in een opperste staat van verrukking en al kreunend en kermend kwam ook hij klaar. Zijn dikke stralen zaad vermengden zich met dat van mij. Aan elkaar gesmeed in een opperste verstrakking en verrukking bleven we liggen, hijgend en elkaar ruikend.

De heftigheid van de kus verminderde. En in het schemerige licht keken twee ogen mij liefdevol aan. Robbert, ik houd van je, ik houd al heel lang van je. Niets zeggen, nu niet ik wil nu even niet denken alleen maar tegen je aanliggen en vooral niet praten, ik wil genieten van dit moment, laat me nu even zijn in het nu. Morgen zien we wel verder. Henk begreep dat en ging naast me liggen en wreef ons vocht over onze lichamen uit. De broekranden waren helemaal nat geworden en de tent vulde zich met de lucht van vers zaad. Robbert,………………….. Nee Henk, nu even niets zeggen. Kom bij me liggen, ik wil je lijf voelen.

We deden onze broeken uit ritsten de slaapzakken open gingen op de een liggen en trokken de andere over ons heen. En zo lagen we dicht bij elkaar in de volle stilte van onze tent met op de achtergrond het ritmische geluid van de vallende regen zo nu en dan ondersteund door een donderslag. Twee mensen die een nieuwe ervaring gedeeld hadden. Een nieuwe ervaring! Welke gevolgen? En nu? Kan en wil Robbert de liefde van Henk beantwoorden? De warmte, de ontlading de stilte het ritme van de regen deden allemaal mee om ons in een diepe slaap te laten wegzakken. Straks zien we wel verder, niet nu. Nu alle nieuwe indrukken laten bezinken. De regen tikte haar eigen ritme.