Ieder jaar maakte ik met mijn tweedejaars bouwkunde studenten een studiereisje naar Rome. Een beetje eigen belang, misschien, want zo eind september, begin oktober vindt ik het een heerlijk stad. En ook nog gemakzuchtig, want ik had er op subtiele wijze een strak programma van gemaakt, omdat ik de stad en haar verlokkingen kende. En de zucht van studenten van rond de twintig, hoe die zich daar in weten te storten.

Dit jaar was het een groep van twaalf. Vier meiden en acht jongens. Ik was blij met de meisjes. Het nivelleerde de wilde driften van het testosteron. Echt. Het werkt remmend.

Het goedkope hotelletje had ikzelf geregeld. De reis liet ik aan het vermogen van hun portemonnee over. En tussen de goedkope busreis en het dure vliegtuig werd het de nachttrein.

Dat Cerio de nachtcoupé met me wilde delen vond ik prima. Een rustige aardige jongen, die geïnteresseerd meedeed in de lessen die ik gaf, een beetje stil en excentriek misschien op het sociale vlak. Maar het was dan ook de kunstzinnigste van hen die architect wilde worden.

Maar het had ook een ander mogen zijn, wat mij betreft, want ik was gepokt en gemazeld in mijn eigen studententijd en in de vijf jaar dat ik doceerde, waarin ik mijn frustraties in het kickboxen van me afstootte, en niet op de jongelui afreageerde.

Dit klinkt allemaal heel luchtig, maar zo was het ook. Ik had er gewoon plezier in, omdat ik alles goed had voorbereid, omdat het een redelijk prettige groep was.

Totdat:

Ik lag al in mijn bed in de schommelend razende, voortjagende nachttrein. Het onderste van het stapelbed want ik gunde de donkere wat stille jongen met de wilde donkere krullen het bovenste.

Maar mijn ontspannen luchtigheid veranderde, toen hij terugkwam van het douchje verderop in het gangetje, zich uitkleedde en staande voor mijn bed zijn badspullen begon op te ruimen op het bed erboven.

En echt, ik blijf er met mijn handen van af, van mijn eigen leerlingen van rond de twintig. Om alle denkbare redenen.

Zelfs al was hij zo mooi diep gebruind, zo slank en strak in dat lichte elastische slipje, en ik zijn prachtige benen zag, zijn mannelijkheid in dat slanke, of zelfs om het dunne streepje donker glanzende haartjes dat uit de slip oprees en rond de navel oploste, het strakke buikje, het verbredende erboven dat achter het bovenste bed verdween waar hij bezig was.

Natuurlijk, een heerlijke en levende en slanke jongemannen pin-up zo vlakbij, het was mij een lust voor het oog. Maar het was meer om hoe ik voelde dat hij zich wat verloren waande in zijn verstilde wezen, waarom ik hem even aan de binnenkant van de knieholte tikte. Om hem te bemoedigen, of om de stilte verbreken.

‘Gaat ‘ie, Cerio?’

Meer was het niet. En toch zag ik hem verstrakken. Om mijn vraag? Om mijn simpele bemoedigende aanraking?

En als hij dan nog wat gezegd had. Maar hij zweeg. Zo’n eenvoudige vraag. Ik voelde dat het hem raakte.

‘Kom op, joh,’ zei ik toen zelf wat geraakt, ‘het worden leuke dagen. Echt.’

En bemoedigend streelde ik in de korte handbewegingen even over de achterkant van zijn dij en liet hem los.

Maar hij bewoog niet. En hij zei ook niets. Hij stond er met zijn armen op het bovenste bed, staande voor mij met zijn bijna blote lijf, dat ik zag vanaf de kuiten tot aan de verbredende borst. Open en bloot, bijna.

En ineens zag ik het gebeuren. Hoe de ontspannen penis in dat lichte elastische slipje zich overdwars begon te strekken. In een mum van tijd. Een mannelijke vlezige stijve prangde ineens.

Even nog wilde ik het afdoen met een luchtig grap. ‘Nu al een ochtenderectie, Cerio?’ Maar dat lukte me niet. Want hij stond er gewoon, hij bleef er bewegingloos. Minuten lang. Echt. Althans, zo leek het.

In mijn verwarring voelde ik het. Hij wachtte. In mijn plotseling eigen opgewekte lustgevoelens ook, zo vermoed ik. Want wat was het prachtig slank viriel jong, wat ik zag. En wat voelde ik opeens zijn verlangen.

Het was bijna als in een droom dat ik overeind ging zitten in mijn onderste bed, met mijn voeten buiten zijn voeten, met mijn hoofd bijna tegen het bovenste bed.

Opgewonden en verbaasd, legde ik mijn handen op de slanke heupen. Eigenlijk als vraag zonder woorden. Want het kon nog anders. De jongen kon nog terug. Maar dat gebeurde niet en ik voelde alleen nog maar die sterke warmte in mijn handen van dat strakke jonge lijf, ik zag alleen nog maar die mannelijke erectie overdwars in die lichte slip, die forse ballen eronder.

Toen stroopte ik het slipje omlaag tot onder de kuiten. Ik zag een bruine pik opspringen, zag een sliertje voorvocht slingeren, vaag ook hoe als vanzelf het laatste stukje dunne voorhuid zich achter de vurige eikel terugtrok. Als bij een puber die dit voor het eerst overkomt. Alsof de mooie penis nog nooit was aangeraakt, nog nooit een hand had gevoeld. Een maagdelijke stijve van een jong volwassen prachtige slanke vent.

Ergens remde me dat ook, maakte me behoedzaam in mijn plotselinge verhitte drift die soms zo heftig kan zijn. Langzaam boog ik die sterke en halsstarrig krachtige pik omlaag met mijn ene hand en schoof mijn andere hand warm tussen de gesloten bruine dijen.

Ik likte de sliert voorvocht op en streelde met mijn tong over het toompje terwijl ik met mijn duim over de beide ballen streelde. Ik zag een huiverend bewegen in dat verstrakte lijf, een verstilling ook die zich niet terug trok, maar mij liet begaan, die stil verlangde zo voelde ik.

My god. O, heel langzaam, om het verstilde en prille, maar zo alles omvattende in de simpelheid. Dat ik zijn dijen voelde en streelde, zijn slanke hoge billen, zijn rugholte, zijn strakke buikje dat even trilde, alles wat binnen handbereik lag en alles wat een vent opwind raakte ik aan, wilde ik voelen. En dat terwijl ik langzaam die harde penis opzoog en met mijn tong streelde en omcirkelde.

Ik was verrukt, om wat ik die donkere mooie en strakke slanke aandeed, omdat ik voelde hoe hij verlangde, zonder zich echt te kunnen geven. Langzaam streelde ik zijn slanke billen, zacht ook, en zoog zijn warme en vooral weerspannig harde stijve.

Ergens daar ervoer ik het. Kleine verstrakkingen in de benen, de billen, het lijf. Korte ondiepe stoten in mijn mond. En dan opeens een verkrampen. Het spuiten van warm zaad. Alsof ik zelf klaar kwam. Zo voelde het bijna. Om deze prilheid, om het jonge zaad dat ik proefde en gewoon slikte.

Dan de verstildheid. Ik voelde zijn penis wat verslappen, ik zoog er nog zacht aan om de eikel schoon achter te laten. De mooie gebogen lul ontsnapte me. Ik zag het, dat gekromde en bruine lid in die viriele boog over de forse ballen. Voelde ook de verstijfde stilte erna, de schaamte van de jongen Cerio.

Ikzelf trok zijn slip omhoog, omdat ik voelde dat hij zich niet durfde te bukken om mij daarbij aan te zien. Ik schoof het over de slanke billen, het volle geslacht erin opvangend en opbergend.

Toen verdween hij met een hupje omhoog en knipte ik het lichtje uit.

De dagen erna. Enerzijds gesneden koek voor mij. De excursies waren eender, de laat puberale tieners van rond de twintig anders maar even voorspelbaar als vorige jaren. De avonden verplichte ik ze tot uitgezochte terrasjes van goedkope maar goede restaurantjes waar je lang in de zwoelte en het avondlicht bij Italiaanse wijn bleef hangen. In die zin had ik ze gevangen, zoals me dat de vorige jaren gelukt was ze uit de kroeg te houden en te voorkomen ze laveloos en wezenloos een volgende dag in zouden schuiven met knijpende ogen en verstrakte blikken.

Maar er hing, in mijn verdelende energie en aandacht voor iedereen, dat ene gebeuren in de nachttrein. Soms zag ik even die blik van de donkere Cerio, die dan de ogen neersloeg. Ergens was er iets onbedoelds gebeurd, zo meende ik. Of er had een gedroomd verlangen plaats gevonden. En nu en dan bedrukte me dat.

Maar in de loop van diezelfde dagen ervoer ik ook iets anders. Iets, zo voelde ik, dat te maken had met het intieme wat ik met Cerio in dat onmogelijk en verstild verzwegen moment had beleefd. Althans zo meende ik het te verstaan in de blikken van lichaamstaal, die soms meer zeggen dan woorden Er was een andere spanning. Een spanning tussen Cerio en een andere student. En dat verbaasde me.

FrederickJan.

[En nu moet ik even teruggrijpen naar het vorige jaar toen deze groep op ons technisch college aan het eerste jaar begon. FrederickJan was daar de meest aanwezige en dominante, was een prachtige blonde hunk. ten minste, zo ervoer ik dat. Frank en vrij, brutaal en soepel, makkelijke in alles, zowel mentaal als fysiek.

En echt. Ik heb fantasieën gehad over die prachtige blonde jongen van negentien met z’n platte krulletjes en zijn energieke blauwe ogen; die eerste weken, vooral in de ochtend wanneer ik seksueel zo emotioneel kan zijn en de repeterende wekker zich wel vijf keer moet herhalen voor ik op het uiterste moment opsta. Die brutale kop, en vooral die lange gezwollen blonde hals, want hij bleek een fanatiek zwemmer te zijn, wat heb ik me daar toen vaak virtueel aanvast gezogen…

Het ging wel over toen, zoals dat altijd gebeurde. Vooral, door toedoen van hem zelf. Want het bleek een magneet te zijn, een zoete vliegenvanger voor vrouwelijk schoon, die gelokt werden, gebruikt en weer verstoten. FrederickJan was een koel arrogantje.]

En met die herinnering in het achterhoofd was ik daar in het heerlijke Rome tussen alle bedrijven door dus vooral buitengewoon verbaasd over.

Want dat wat die energieke blauwe ogen van die zo prachtige zwemhunk FrederickJan uitzonden, leek op haat, op vernietiging en vertering. En de blik van die sociaal verstilde kunstenaar in de dop, die donkere opponent, bleef een zwijgend antwoord, een overduidelijke afwijzing.

Nu was ik wel wat gewend geraakt aan het jeugdelijke elan. Maar dit slurpte toch al mijn energie op. Om de verbazing van het onmogelijk lijkende tussen die twee in combinatie met dat ene gebeuren in de slaapcoupé. Want stiekem en langzaam, als een fnuikende ziekte, begon mijn verlangen naar die slanke stille donkere Cerio met dat slanke strakke lijf en zijn krachtige mannelijk stijve in mijn mond, uit te groeien tot meer dan een ochtend droom.

Het was geen vergissing geweest, ook geen toevallig moment van hem omdat ik hem plotseling had aangeraakt. Het was zijn eigen verlangen geweest, wist ik nu bijna zeker in mijn langzaam aanzwellende hunkeren.

Die kleine week zoog me gaandeweg zo leeg, dat ik uiteindelijk blij was met de laatste avond, waarin ik hen los liet en waarin ze Rome bij nacht mochten zien en beleven en ondergaan. Want zo stak mijn programma in elkaar, omdat we de laatste ochtend niets hadden en we pas vroeg in de middag op de nachttrein hoefden te stappen.

Even een avond voor mezelf alleen. En aan het barretje van het kleine hotel, waar ik met handen en voeten praatte met de eigenaar die ik van vier jaren kende, en met twee glazen wijn dronk ik mij de vergetelheid in. Ik wilde even helemaal niks meer en ging vroeg te bed.

Ik schrok wakker. Gebonk op mijn kamerdeur. Het was ver na tweeën, zag ik slaperig. Omdat het aanhield stond ik slaapdronken op en sloeg een handdoek om mijn middel, opende de deur. En ik was in één keer wakker.

Een briesende FrederickJan die onmiddellijk naar binnen stormde, de deur dicht smeet en met al zijn tien toppen van zijn zwemvingers in mijn borst prikte en stootte. Ik rook drank. Hij leek me dronken, of ten minste aangeschoten.

‘Dus jij schiet onder mijn duiven.’

Het knalde eruit, zoals de deur was dichtgesmeten. Een ouderwetse uitdrukking, dacht ik nog, terwijl het pijnlijke vingerstoten mijn adrenaline opgang bracht. Ik wilde iets zeggen, maar hij prikte door, stotend en furieus en wild.

‘Wat heb jij met Cerio uitgevreten! Hè!? Nou!’

Tien hard stotende vingertoppen tegen mijn borst. Het deed verrekte zeer. En in dat overblufte en ontwaakte moment gaf ik hem in mijn kickboksers reactie een klap tegen zijn hoofd. Dat hij het amper voelde in zijn dronkenschap en waarmee ik hem alleen maar woester maakte, merkte ik pas toen hij me in een plotselinge houdgreep tegen de vloer werkte en ik klem zat.

‘Jij,’ siste hij, die roodaanlopende blonde FrederickJan, terwijl ik naar adem hapte en me probeerde los te wringen. ‘Waar heb je het over,’ zei ik hees en verhit terug vechtend. ‘Dat weet je donders goed, vuile flikker.’

Vreemd dat je op momenten als deze zo helder en ook zo snel kunt denken. Vier meiden. Acht jongens. Zes duo’s voor zes slaapcoupés. Want wat had Cerio ertoe gebracht bij mij te komen slapen tijdens de heenreis? Dat schoot er door me heen toen ik zijn arm van mijn keel wist te trekken.

‘O ja?,’ schreeuwde ik, ‘en waarom lag hij dan niet bij jou en wel bij mij?’ Het was een gok. ‘Omdat jij altijd zo geil naar hem kijkt.’

FrederickJan was dronken, meende ik. Daar was eigenlijk geen praten tegen. En opeens ontspande ik me onder hem en was hij aan het vechten tegen een bierkaai.

‘Wat maakt jou dat uit?’, vroeg ik toen, met in het achterhoofd dat niet alleen kleine kinderen, maar ook dronkaards de waarheid spreken.

‘Omdat ik hem godverdomme opeens niet meer mag neuken!’ Vaag ergens bleef er een gedachte hangen dat het niet klopte. Maar wat overheerste was zijn dronken erkenning.

Nu wilde ik me echt niet slimmer of intelligenter achten dan deze woeste dronken zwemmer. Maar ik was in ieder geval nuchterder, terwijl ik zag hoe het langzaam tot hem doordrong wat hij had gezegd. Zijn erkenning, dat hij Cerio neukte.

En ik, naakt onder mijn losliggende badhanddoek, was daar plotseling bloedgeil van. Met een superieur gevoel dat eindelijk e’s het zijne oversteeg, draaide ik ons om, kwam ik schrijlings op hem zitten met mijn handdoek als een tentje hangend over mijn stijve lul. Onmiddellijk ook boog ik me voorover en greep mijn hand vast in die korte blonde krullen en hield het stoere hoofd tegen de vloer gedrukt. En met de andere hand streelde ik achter me, over zijn jeansgulp, voelend en knedend.

Langzaam zag ik hem veranderen, na een kleine week van droog staan, omdat ik wist dat hij bij de vier meiden van de klas niet scoorde en dat mijn Romeinse programma strakker was geweest dan welk lekker kontje ook.

In een mum van tijd voelde ik zijn lul verstijven. Toen keek ik op hem neer, en bracht ik uitdagend mijn speeksel naar mijn blote hol en ruimde het op en ik zag zij verbazing. Zijn laatste woestheid verdween, terwijl ik zijn gulp achter me opende en zijn warme harde lul aanlegde.

Maar dat was niet alles. Want gelijk met dat ik zijn harde lul in me voelde komen, boog ik me voorover, greep ik ook met mijn andere hand in zijn korte krullen en zoende hem vol op de mond. Hij zou alles krijgen. En ik ook.

Die mannelijke lul in me was een verrukking, maar om in dat plotselinge zoenen zijn volle lippen opeens mals te voelen worden terwijl ik die zoog en masseerde met mijn mond, bijna zacht als boter werden, waar ik mijn tong tussen kon drukken.

En ergens begreep ik al die meiden. Want wat kon die blonde vent lekker vrijen en wat kon hij met dat soepele zwemlijf heerlijk geil en wellustig opstoten. Het was dat hij dronken was of flink aangeschoten en dat het daarom kort duurde. Anders had hij me spontaan klaar geneukt. Allemachtig.

En misschien was het daarom wel, omdat ik niet klaar was gekomen en eigenlijk nog steeds bloedgeil was. Ik zette hem in mijn douchje, het recht van mijn eenpersoons kamer. Want ik wilde hem zien, die mooie blonde zwemmer wiens woestheid ik geblust had. Geil en mooi en prachtig met dat soepele zwemlijf dat helmaal licht gebruind was, die ijdeltuit. Zijn vurige half gespannen lul in een grote boog afhangend. My god.

Die mooie vent had ik door zijn eigen toedoen eindelijk zover gekregen, verder nog dan in mijn dromen van vorig jaar. En opeens wilde ik nog meer. Ik wilde hem wel e’s laten genieten, zoals echte genieters van de herenliefde elkaar dat aan kunnen doen.

Ik droogde ons af en legde hem voorover op mijn bed, ik spreidde zijn benen en knielde ertussen. Ik genoot. Ik was geil. Mijn stijve glansde hard en prangde tegen mijn holgetrokken kickboxbuik, terwijl ik hem van zijn voeten tot zijn gezwollen zwemnek streelde en hem zag ontspannen.

Ik masseerde zijn soepele zwembillen tot ze mals waren. Ik drong mijn handen onder zijn buik en drukt hem om hoog, blies en zoende in de zich openende bilnaad en likte zijn roze knijpende gaatje.

Ik moest me echt beheersen, omdat hij om dit alles begon te kreunen en te draaien, toen ik zijn roze sterretje opruimde en drijfnat maakte met speeksel, diep en glad er in stak met een vinger.

Ik moest me beheersen toen ik mijn glanzende weerbarstig en opgefokte stijve omlaag drukte en aanlegde, om niet hard toe te stoten, maar het langzaam en behoedzaam te doen, te luisteren en te kijken. Heerlijk, zijn warme en natte hol, die onwennig knijpende kringspier telkens, tot ik er in mijn ballen instak.

Toen duwde ik hem plat omlaag, kwam over hem liggen en draaide zijn hoofd opzij. Want ik wilde hem opnieuw zoenen. Dat heerlijke vrijen en tongen van een super charmeur wilde ik opnieuw proeven en beleven, ik wilde opnieuw zijn lippen voelen, zijn tong over de mijne laten strelen, zijn speeksel opzuigen.

En dat gebeurde ook, terwijl ik hem heel behoedzaam met kleine bewegingen neukte, met uiterste zelfbeheersing ook, want ik was helemaal gek en geil van hem. Zoals hij opeens zijn slanke zwemkontje in mijn schoot drukte en behoeftig en verlangend was en zacht in mijn mond kreunde, omdat ik telkens zijn genotspot melkte.

Ik drong mijn handen onder zijn buik en vatte zijn ballen en pik. Hard en groots en mannelijk en opnieuw vol van verlangen. Hij begon erin te neuken en kreunde in mijn mond, hij kronkelde onder me en masseerde mijn lul met zijn zwembillen. Toen hield ik het niet langer. Ik stootte en verstrakte. Ik voelde zijn lul nog verstijven. We spoten.

‘Je hebt me genaaid, Bouwman,’ bromde hij. Hij lag nog voorover naast me en ik knikte hummend instemmend. Het was een waarheid als een koe. Het was ook maar net hoe je het bekeek. En ik ging hem, de brutale bouwmanager in wording, echt niet vragen naar het ontbrekende woord ‘lekker.’

Want ik wist het ook zo wel. Hij had me tot twee keer toe beantwoord in ons vrijen en leek nu nuchterder dan ik had gedacht.

‘Je kunt maar beter gaan,’ zei ik met een blik op de wekker. Het was al ver na drieën. Hij knikte, maar maakte geen aanstalten.

‘Dat ik ooit echt nog e’s met een vent zou vrijen…,’ bromde hij zacht. En ik glimlachte om zijn onmacht en mijn heerlijk bevredigde gevoel.

’Wat lach je?’

‘Niks,’ zei ik en streelde zijn slanke blonde zwembillen, gleed door zijn bilnaad en duwde langzaam mijn duim in zijn hol dat drijfnat was van mijn zaad, duwde mijn andere vingers dieper tussen zijn dijen tot aan zijn ballen. Even zag ik hoe die energieke blauwe ogen verflauwden en versluierd raakten. Hij genoot ervan, die heerlijke te brutale zwemlummel.

En toen ik mijn duim iets kromde in zijn natte holletje en ook mijn vingers tegen het kruis achter de ballen dat al weer harder werd, zag ik even een lichte trilling, hoorde ik een zachte zucht.

‘Ben jij een masochist?,’ vroeg hij, die mooie blonde brutale zwemmer FrederickJan. ‘Nee. Jij?’, vroeg ik.

‘Soms,’ zei hij en grinnikte zowaar, genietend van mijn hand, die ik langzaam weer terug trok uit zijn natte hol en van zijn hard geworden kruis. En langzaam likte ik mijn eigen zaad van mijn duim. Hij grijnsde en draaide zich langzaam op zijn rug. En even bezag ik zijn mooie soepele zwemlijf, zijn opnieuw blonde stijve.

‘Woon je alleen?’, vroeg hij. ‘Half,’ zei ik, ‘we hebben een latrelatie.’ ‘En weet zij dit?’

Dat was het. Die mooie lummel dacht al weer verder, meende ik, was zijn eigen toekomst aan het inrichten.

‘Nee hoor,’ antwoordde ik, ‘ik weet ook niet alles van haar.’ ‘Goh? Slim. Is ze pot?’ ‘Nee, echt niet,’ zei ik en schoot in de lach, en vroeg toen,’en jij? Hoe vaak neuk jij Cerio?’

En terwijl ik het vroeg, schoot me te binnen wat er niet klopte aan zijn verhaal toen hij was binnengestormd. ‘Soms,’ gaf hij toe. ‘Maar,’ vroeg ik daarom toen, ‘hoe kwam het dan, dat hij bij mij kwam slapen, nog voor ik mijn zogenaamde verliefde blikken op hem richtte?’

Niet dat ik er echt op uit was, maar hij moest mij niet de schuld geven van zijn eigen drama. ‘Ik was wat lomp geweest,’ gaf hij toe. Het was bijna aandoenlijk. Die mooie stoere bink met al voor de derde keer zijn stijve prangend. Bijna onschuldig.

‘Misschien wil Cerio wel wat meer dan alleen maar recht op en neer en gebukt staan,’ zei ik plat en rechtuit. ‘Hè?’ ‘’n Beetje passie. ’n Beetje gevoel erbij. Want een beetje vent weet precies wat een andere vent lekker vindt.’ Hij keek me zo ongelovig aan, dat ik me afvroeg of het ooit nog goed zou komen tussen die twee.

En dan de dag van vertrek. Bij het hele late ontbijt na hun stapavond, op het station, in de restauratie van de trein, ontdekte ik dat de beide jonge heren in ieder geval gepraat hadden. De signalen die ze elkaar uitzonden waren niet langer vernietigend en afwijzend.

En ik was moe. Rond achtuur lag ik in mijn kooi, heerlijk alleen in mijn slaapcoupé, en liet me inslaap wiegen door de voortjagende trein met het monotone ratelgeluid. Het dozijn postpuberaal volwassen studenten, dat ik na hun avondje stappen met moeite op tijd in de trein had gekregen, kwam tot leven. En ze konden geen kant uit.

Een uur later schrok ik wakker. Er werd op de deur geklopt. Shit! Nee hè! Niet weer, dacht ik, terwijl ik slaapdronken opstond, een handdoek om mijn middel sloeg en het deurtje opende.

Cerio, de donkere wat sociaal stille en kunstzinnige student, het neukvriendje van FrederickJan, enigszins bedremmeld. De jongen die ik had gepijpt tijdens de heenreis, die zich had willen laten pijpen.

Het voelde zo aandoenlijk dat ik de macht niet had om hem weg te sturen. Ik sloot het deurtje achter hem af, liet mijn handdoek vallen en schoof naakt en met een stijve in mijn onderste bed. En ik keek toe hoe hij zich uitkleedde. Want heimelijk had ik dit korte weekje naar hem verlangd.

Allemachtig, wat zijn ze mooi, die jongens van rond de twintig, ook al doen ze niet zwaar aan sport. Naakt en prachtig schoof hij bij me en kwam tegen me aanliggen. Ik knipte het licht uit.

Aanhankelijk en warm, half over me, met zijn armen rond mijn hoofd, zijn gezicht in mijn hals ademend, voelde ik zijn spanning zoals bij de eerste keer. Ik sloot hem in mijn armen en streelde zijn schouders en zijn slanke warme billen. Het hielp. Hij ontspande. Ik voelde het en ik gaf hem een zoen op de wang.

Met onze stijve lullen tussen ons in viel ik als een blok in slaap. Heerlijk, zo’n lieve jongen, die er zelf dood mee aan was, die tijd nodig had.

Ergens in de nacht werd ik wakker. Ik voelde hem opstaan, zag het licht aangaan. Er met mijn slaperige ogen er tegen in knijpend zag ik hem naast het bed knielen, het dek van me afschuiven. Ik voelde en zag een warme hand om mijn stijve heen, die langzaam naar de mond werd gebracht.

Grote donkere ogen die vragend vanonder die lange wenkbrauwen naar me opkeken. Of ik het wel lekker vond, dat hij het mondje zoende, het toompje likte, mijn eikel schoon zoog, met de tong langs de rand ervan gleed.

Die ogen.

Dat verstilde subtiele.

Ik huiverde om alles. De kleinste beroering was een tinteling in mijn hele lijf.

Vingertoppen over mijn ballen terwijl hij mijn eikel in zijn mond zoog en zacht met zijn tong masseerde, met zijn vingers tussen mijn dijen gleed en er de haartjes kietelde, mijn gevoelige gaatje vond.

Die vragende naar mij opziende blik. Of ik het wel lekker vond. Ik verzwolg erin. In alles, spanningloos en zonder inspanning.

Meer had hij niet nodig, die stille donkere Cerio, om mijn zaad te drinken waarna ik hem verlangend en verrukt en bevredigd op me trok en hij weer tegen me aan te komen liggen, om mij lief te zoenen waarbij ik mijn eigen zaad proefde bij het van verbazing verstilde tongen.

‘Wil jij ook,’ vroeg ik schor omdat ik ontdaan was en ook omdat ik zijn slanke billen in mijn handen soms voelde bewegen, zijn ranke onderlijf soms even voelde draaien tegen mijn schoot. Hij schudde zijn donkere krullen en deed het licht uit, zuchtte een heerlijk zucht. Alsof hij ook klaar was gekomen. ‘Lief,’ fluisterde ik. Hij zoende mijn hals, als antwoord.

Sorry, FrederickJan, maar je hebt het niet in je, dacht ik nog, terwijl de nachttrein ons opnieuw met razende vaart in slaap wiegde, monotoon ratelend in een steeds verdere verte en ik me gelukkig voelde omdat hij zich ook gelukkig voelde. Ik droomde al van een toekomst….