Onbewoond Eiland? - 2

Toen Andreas wakker werd, rekte hij zich gelukzalig uit. Daar had hij de ruimte voor, want Farodin was blijkbaar al opgestaan. Naakt gooide hij de deken van zich af. Zijn oog viel op een bladerende vlek opgedroogd zaad ter hoogte van zijn navel. Met een brede glimlach herinnerde hij zich het avontuur dat hij de vorige avond samen met die lieve Farodin had beleefd. Zijn piemel werd alweer half stijf bij de herinnering.
Andreas wilde net opstaan toen Farodin de hut binnenkwam. De knappe jongen was zelf ook nog steeds naakt. Zijn piemel zwaaide in volle glorie heen en weer tussen zijn lenige benen. Hij keek Andreas lachend aan. Hij had zijn handen vol met vier bananen en twee kokosnoten. ‘Goeiemorgen,’ zei hij vrolijk, terwijl hij het eten op een klein tafeltje uitstalde.
Andreas liep naar hem toe. Gek, gisteren was alles zo natuurlijk gegaan, maar nu voelde hij zich toch weer een beetje ongemakkelijk zo helemaal naakt met een andere jongen. Farodin leek echter nergens last van te hebben. Waarschijnlijk liep hij hier meestal zo rond. En waarom zou hij ook niet? Hij had hier al heel lang alleen gewoond. Andreas pakte een banaan. ‘bedankt voor het eten.’
Farodin knipoogde gaf hem een kneepje in zijn arm. Andreas’ hart maakte een sprongetje. Van zo dichtbij zag hij dat er ook op Farodin’s huid nog opgedroogde zaadvlekjes zaten. Farodin zag dat hij ernaar keek. ‘We moeten ons zo maar even gaan wassen. Ik weet een mooie plek daarvoor, niet ver hiervandaan. Als we dit op hebben, zal ik het je laten zien.’
Zo gezegd, zo gedaan. Ze aten een gezond ontbijt en daarna haalde Farodin zijn witte doek tevoorschijn die hem als ondergoed diende. Andreas vond het wel jammer dat Farodin niet helemaal naakt bleef, maar ja. Hij pakte zijn eigen onderbroek en trok die aan. De rest van zijn kleren liet hij achter. Het was een warme dag, dus hij zou er niet zo veel aan hebben.
Het was al bijna middag toen ze de hut verlieten – Andreas had lang uitgeslapen. Farodin leidde hem over het prachtige eiland naar een besloten baai die waarschijnlijk alleen met vloed volliep. Het kalme, helderblauwe water werd omsloten door een flinke rotspartij. Farodin pakte Andreas’ hand en liet hem het verborgen pad zien dat naar het water liep. Je moest goed uitkijken waar je je voeten neerzette, want er waren een hoop scherpe stenen.
Na een korte klim kwamen ze bij een klein plateau van vlakke, gladde steen dat slechts een paar centimeter boven het water uit kwam. ‘Een mooie plek om te badderen, vind je niet?’ vroeg Farodin gretig. Andreas knikte. Farodin deed zonder omhaal zijn ondergoed uit en Andreas volgde zijn voorbeeld. Samen sprongen ze van het plateau.
Het water was van aangename temperatuur en de zanderige bodem was ondiep genoeg dat je kon staan – het water kwam dan ongeveer tot Andreas’ borst. De mooie, naakte jongens zwommen wat rond, tot Farodin een plens zout water in Andreas’ richting smeet. Andreas nam de uitdaging aan en begon Farodin ook onder te spetteren. Lachend bestookten ze elkaar met golven zeewater. Ze kwamen dichter en dichter bij elkaar totdat Farodin Andreas vast pakte en hem kopje onder duwde. Onder water zag Andreas Farodin’s licht gezwollen piemel tussen diens spartelende benen – een mooi uitzicht.
Toen Andreas weer boven kwam greep hij zijn kans en duwde de knappe eilandbewoner onder water. Farodin was echter behendiger dan hij had gedacht en wist aan hem te ontsnappen. De knappe jongen zwom zo tussen zijn benen door, waarbij Andreas hem langs zijn piemel voelde glijden. Het bezorgde hem een rilling van genot en hij wist dat onder water zijn piemel stijf begon te worden.
Farodin kwam weer boven en knipoogde naar Andreas. Hij zwom rustig terug naar het plateau, alwaar hij zich uit het water hees. Andreas had uitgebreid zicht op zijn gespierde rug en strakke, ronde billen. Zijn redder ging uitdagend op de warme steen van het plateau liggen, dicht bij de waterrand.
Andreas zwom naar zijn nieuwe vriend toe. Hij legde zijn armen over elkaar op de rand van het plateau en kwam iets naar boven ter hoogte van de buik van Farodin. Wat zag die jongen er toch prachtig uit. Toen Andreas dichter bij kwam kon hij zijn blik haast niet afhouden van Farodin’s piemel. Dit was de eerste keer dat hij hem van dichtbij in het volle licht kon bekijken. Hij was iets langer dan die van Andreas zelf, niet heel dik, met een gladde huid zonder oneffenheden. Door de krullerige schaamhaartjes bij de stam zag hij er mannelijk uit. Toen Andreas nog wat beter keek zag hij het topje van de glimmende eikel tussen de voorhuidplooi uitsteken. ‘Je kijkt wel veel naar mijn plasser, Andreas,’ merkte Farodin op.
Andreas keek hem schaapachtig aan. ‘Sorry,’ zei hij.
‘Waarom?’ vroeg Farodin. ‘Ik mag toch ook naar jou kijken?’
Andreas knikte. ‘Dat is waar.’ Hij aarzelde even. ‘Je… plasser. Hij is mooi.’
‘Dankjewel,’ zei Farodin met een glimlach. ‘Die van jou ook. Net als je gezicht.’
Andreas bloosde.
‘Kom eens hier,’ ze Farodin. Hij maakte een wenkend gebaar. Andreas kwam dichterbij. Farodin bracht zijn hoofd naar voren en kuste Andreas vol op de lippen. Van de verrassing bekomen begon Andreas vol overgave terug te zoenen. Al snel waren hun tongen weer met elkaar verstrengeld, net als gisteren. Andreas kwam onhandig het water uit en ging half bovenop Farodin liggen. Ondertussen werd hun kus nauwelijks onderbroken.
Andreas waande zich in de zevende hemel. De smaak van Farodin’s mond was onbeschrijfelijk. Het deed hem hunkeren naar meer. Hij verbrak de kus en ging met zijn tong op verkenning uit. Hij kuste Farodin’s nek en schouder, gleed met zijn tong langs diens oksel en proefde zout zweet en zeewater. Verder afdalend beet en likte hij speels de zachte huid rond Farodin’s tepels. Hij voelde de kleine donshaartjes kriebelen op zijn tong. Verder naar beneden. Over de harde buikspieren naar de navel. Die uitstulping kreeg ook extra aandacht van Andreas. Het voelde grappig als hij er met zijn tong rondjes overheen draaide.
Farodin keek met grote ogen toe hoe Andreas zijn lichaam verkende. Hij leek het wel lekker te vinden, want af en toe slaakte hij een waarderend kreuntje. Met een hand aaide hij over Andreas’ hoofd, met de ander bewoog hij zachtjes heen en weer over zijn inmiddels stijf geworden piemel.
Toen Andreas dat zag, kreeg hij een idee. Hij kwam overeind en ging tussen de benen van Farodin zitten. Die verwachtte duidelijk dat Andreas hem nu zou gaan aftrekken, want hij haalde snel zijn hand weg. Andreas had echter een heel ander plan. Hij boog voorover en nam zo het topje van de piemel in zijn mond. Hij voelde de gevoelige huid langs zijn lippen glijden en proefde het kleverige vocht dat uit de eikel op zijn tong lekte. Het smaakte beter dan alles wat Andreas ooit geproefd had. Gulzig probeerde hij het ding zo ver mogelijk in zijn mond te krijgen, alvorens hem er weer half uit te laten glijden zodat hij met zijn tong de eikel kon bewerken.
Farodin begon nu duidelijk zwaarder te ademen. Hij had niet eens bedacht dat dit zou kunnen, maar het voelde zo goed dat hij het niet wilde laten stoppen. Andreas deed zijn uiterste best het zo fijn mogelijk te maken voor zijn redder. Eerst liet hij zijn tong kringetjes maken rond de eikel, maar al snel ontdekte hij dat hij het het leukst vond om zijn tong door het plasgaatje te laten gaan, of over het randje van de teruggetrokken voorhuid. Hij wisselde dit af met het langzaam op en neer gaan met zijn hoofd, zodat zijn lippen de schacht stimuleerden. Farodin lekte veel vocht, en dat gemengd met Andreas’ speeksel maakte het een natte boel. Andreas smulde ervan.
Farodin kronkelde van genot onder die heerlijke behandeling. In het begin had hij Andreas nog gestreeld over diens hoofd en schouders, maar al snel trilden zijn handen daar te veel voor. Hij kromde zijn tenen en rug, sloot zijn ogen. Hij hijgde en kreunde totdat… ‘Andreas, ik… het komt.’
Andreas haalde de piemel uit zijn mond. Lange slierten vocht dropen van zijn lippen. Hij wilde het laatste stukje met de hand te doen. Het was zo nat dat zijn hand alleen maar wat glibberde, maar het was meer dan genoeg. Met een hulpeloze kreun kwam Farodin tot een orgasme. Zijn buikspieren trokken zich samen en zijn tenen bewogen ongecontroleerd. Andreas voelde de piemel kloppen in zijn hand terwijl een vloed van zaad naar buiten schoot. Het witte vocht vormde een spoor van Andreas’ hand tot Farodin’s keel.
Farodin hijgde. ‘Dat… wat je deed met je mond… waarom?’
‘Ik was gewoon benieuwd naar de smaak,’ bekende Andreas.
‘En?’
‘Lekker.’
‘Mag ik het ook bij jou proberen?’ vroeg Farodin verlegen.
‘Jazeker,’ zei Andreas enthousiast. Hier had hij al op gehoopt.
De twee jongens wisselden van positie. Farodin maakte het zich comfortabel tussen de benen van Andreas. Hij trok eerst nog een paar keer zodat Andreas’ piemel helemaal stijf was voordat hij hem in zijn mond nam. Andreas wist niet wat hem overkwam. Hij slaakte een diepe zucht toen Farodin’s vochtige lippen traag over de schacht van zijn piemel naar beneden gleden. Het was vochtig en warm. Dit voelde nog veel lekkerder dan hij had verwacht. De zuigende kracht van Farodin’s mond werkte uiterst stimulerend.
Andreas tilde zijn hoofd iets op zodat hij kon zien hoe Farodin hem bewerkte. Het knappe gezicht van zijn redder ging langzaam heen en weer over zijn stijve piemel. Ongelofelijk, dat zo’n prachtige jongen bezig was hem dit genot te bezorgen.
Andreas kreunde het uit toen Farodin zijn tong inzette om zijn eikel te verkennen. Hij merkte dat het niet lang meer zou duren voor hij klaar zou komen. Met bevende hand tikte hij Farodin op zijn schouder, zodat de eilandbewoner op keek. Het topje van Andreas’ piemel zat nog in zijn mond terwijl hij hem met onschuldige ogen aankeek. Dit aangezicht werd Andreas te veel. ‘Farodin, pas op…’ kreunde hij. Farodin kon nog net op tijd de piemel uit zijn mond laten glijden voor Andreas tot een orgasme kwam. Ook hij produceerde een hoop zaad. De eerste straal kwam tot zijn schouder.
Terwijl Andreas lag bij te komen van het heerlijke orgasme keek Farodin hem glimlachend aan. ‘Je had gelijk,’ zei hij, ‘het is inderdaad erg lekker. Alleen, nu moeten we ons nog een keer wassen.’ Met die woorden pakte hij Andreas vast en rolde zo met hem het water in. Ze gingen kopje onder.
Toen Andreas naar adem happend boven kwam trof hij een schaterende Farodin aan. ‘Zullen we doen wie als eerst aan de andere kant van de baai is,’ vroeg de knappe eilandbewoner. Andreas knikte en zette het op een zwemspurt. Farodin bleek echter een zeer ervaren zwemmer. Moeiteloos wist hij Andreas in te halen. Aan de andere kant van de baai wachtte hij Andreas op. ‘Nu mag ik je om een gunst vragen.’
Andreas haalde zijn schouders op. ‘Prima.’
‘Nou,’ zei Farodin, ‘Je was net al zo snel klaar… Ik wil je plasser nog een keer proeven.’
Andreas glimlachte. ‘Dat mag.’
Farodin knikte. ‘Oké, zo meteen dan.’ De twee jongens zwommen nog wat rond in de baai. Er zwommen allerlei kleine visjes rond, en Farodin liet zien dat als je heel stil ging staan, ze naar je toe kwamen om je te “kussen”. Dit gaf een grappig, kietelend gevoel. De twee jongens stonden naast elkaar terwijl de visjes hun bovenbenen verkenden.
Toen een van de vissen Andreas’ piemel kuste, werd deze meteen stijf. Farodin zag dit natuurlijk. ‘Volgens mij ben je er wel klaar voor,’ zei hij met een knipoog. Andreas knikte. De twee jongens klommen weer op het plateau. Andreas ging liggen in de veronderstelling dat Farodin tussen zijn benen plaats zou nemen, maar in plaats daarvan ging Farodin zo liggen dat zijn hoofd bij Andreas’ piemel was en zijn eigen kruis ter hoogte van Andreas’ mond. Het was wel duidelijk wat zijn bedoeling was. Ze zouden elkaar tegelijkertijd helpen.
Zonder aarzelen nam Andreas de prachtige piemel van Farodin in zijn mond. Farodin deed het zelfde bij hem. Door deze nieuwe positie konden beide jongens optimaal genieten. Andreas rilde bij het idee dat terwijl hij zelf heerlijk werd bevredigd, hij ook Farodin genot bezorgde.
Nadat ze zo een tijdje elkaars piemel hadden bewerkt bedacht Andreas dat er nog meer te ontdekken viel. Met een vochtig geluid liet hij de piemel uit zijn mond glijden, waarna hij zijn hoofd iets naar voren bracht zodat hij Farodin’s ballen kon onderzoeken. Deze waren bijna haarloos en iets donkerder dan de rest van Farodin’s huid. Andreas kon het niet laten zijn tong uit te steken en te proeven. Likkend en zuigend ging hij steeds verder naar beneden tot hij bij de aanzet van de bilnaad kwam. Hij wilde hier niet echt verder likken omdat hij niet dacht dat dat lekker zou zijn… maar hij wilde wel voelen.
Hij stopte twee vingers in zijn mond en maakte ze zo nat met speeksel. De vochtige vingers stak hij in Farodin’s bilnaad, om er daarna rustig mee heen en weer te bewegen. Farodin was ondertussen even gestopt met Andreas bevredigen om te kijken waar hij mee bezig was. Ook de eilandbewoner werd nu benieuwd wat er verdere nog te ontdekken was en boog zich verder over Andreas’ kruis. Het duurde niet lang, of Andreas voelde ook een paar vochtige vingers door zijn eigen bilnaad glijden. Het voelde een beetje gek, maar we lekker.
Terwijl Andreas bezig was voelde hij ineens een gaatje waar het topje van zijn middelvinger zo naar binnen gleed. Andreas probeerde hem verder te duwen, en met een beetje speeksel lukte dat.
‘Wat is dat?’ bracht Farodin kreunend uit.
‘Ik weet niet,’ antwoordde Andreas. ‘voelt het goed?’
Farodin aarzelde even. Toen knikte hij.
Andreas ging door met het verkennen van Farodin’s gaatje tot hij bij zijn eigen kontje iets hards naar binnen voelde glijden. Het was een heel vreemd gevoel, maar elke keer als de vinger een beetje verder ging, klopte zijn stijve piemel en kwam er een druppel vocht naar buiten. Andreas keek en zag dat de top van Farodin’s piemel ook glom van het vocht. Zonder er bij na te denken bracht hij zijn mond naar voren en slurpte het heerlijke vocht op.
Dit was voor Farodin blijkbaar de druppel, want ineens kreunde hij luid. Zonder waarschuwing spoot een fonteintje zaad uit zijn plasgaatje. Een paar druppels kwamen hierdoor op Andreas’ gezicht terecht. Eentje zelfs in zijn mondhoek. Terwijl Farodin klaar kwam voelde Andreas ook hoe de spieren in het gaatje zich ongecontroleerd samentrokken rond zijn vinger, die nog steeds diep in Farodin’s kontje zat. Dat voelde erg interessant.
‘S-Sorry,’ zei Farodin.
Andreas veegde het zaad van zijn gezicht. ‘Maakt niet uit hoor,’ zei hij geruststellend. ‘Wil je alsjeblieft verder gaan? Het is zo lekker.’ Farodin knikte en begon zich weer op Andreas’ edele delen te concentreren. Terwijl hij zijn vinger langzaam heen en weer liet gaan tussen Andreas’ billen, nam hij diens kloppende piemel weer in zijn mond en begon zo hard als hij kon te zuigen.
Door de dubbele bevrediging duurde het niet lang voordat Andreas zijn zaad voelde opborrelen. Blijkbaar had Farodin dit door, want net voor hij klaarkwam haalde de eilandbewoner zijn piemel uit zijn mond en trok hem naar een hoogtepunt. Net toen de eerste straal zaad naar buiten kwam stak Farodin zijn middelvinger zo diep mogelijk in Andreas’ kontje, wat Andreas een diepe kreun ontlokte en zijn orgasme nog intenser maakte. Zijn zaad spoot alle kanten op en bevochtigde beide lichamen.
Beide jongens moesten hierna even bijkomen. De zon stond hoog aan de hemel en het begon aardig heet te worden op het plateau. Zowel Andreas als Farodin baadde in het zweet. De geur ervan, vermengt met die van hun zaad, maakte dat Andreas zich graag weer af wilde spoelen.
Voor de derde keer vandaag dook hij het water van de baai in. Farodin volgde hem bijna meteen. De jongens zwommen naar elkaar toe en keken elkaar diep in de ogen. Een gepassioneerde kus volgde, waarbij Farodin zijn benen om Andreas heen sloeg zodat zijn slappe piemel tegen Andreas’ buik wreef. Ze rolden met hun tongen door elkaars mond en proefden elkaars speeksel tot ze buiten adem waren.
Farodin verbrak de kus en keek Andreas aan. ‘Ik ben blij dat ik je gevonden heb, Andreas. Ik houd van je.’ Andreas zag in zijn ogen dat hij het meende.
‘Ik houd ook van jou Farodin. Heel veel zelfs.’ Ze zoenden nog een keer. Andreas waande zich in de zevende hemel. Wat een geluk dat hij hier terecht gekomen was. Hij wilde nooit meer weg.