Me even voorstellen jongens. Ik ben Jelmer, ben in 1980 geboren en als plattelandsjongen opgegroeid in een klein dorp. Het verhaal begint na mijn zestiende verjaardag en ik was toen volgens de betrokken meiden een hele mooie verschijning: Halflang witblond koppie, ovaal gezicht en grote bruine pupie-ogen, slank lichaam en een lekker stevig bobbelkontje. Ik was wat kleiner en een beetje tenger vergeleken bij mijn leeftijdsgenootjes en werd daardoor meestal wel een jaartje jonger geschat. Dat ik op jongens viel wist ik al vanaf mijn tiende jaar, al heb ik het er uit zelfbescherming in die tijd nooit over gehad. Ik deed er verder ook nog niks mee en had toen ook nog nooit van het begrip "homo" gehoord of er uitleg over gehad, dat kwam later pas.

Het verhaal hieronder is grotendeels echt gebeurd, ik probeer in het onderstaande verhaal en de vervolgverhalen zo goed mogelijk de gebeurtenissen weer te geven die toen plaatsgevonden hebben inclusief de emoties die horen bij de hoofdpersonen waar over geschreven wordt. De Namen in dit verhaal komen niet overeen met de werkelijkheid en plaatsnamen worden in dit geval geheel achterwege gelaten.

1996. Zaterdagochtend 9 uur. Het was in de herfstvakantie. Ik lag nog in bed half slapend wakker te worden met een enorme odol. Ik hoorde mijn ouders in huis, die waren beneden in de keuken bezig met de ontbijttafel. Mijn moeder riep me. Jelmer!!! Kom je uit bed? over een half uurtje gaan we weg. Jahaa, ik kom zo riep ik terug. Ik voelde nog eens lekker tussen mijn benen aan m’n harde bobbel en masseerde mijn lekkende jongenspaal over m’n onderbroekje totdat ik uiteindelijk schokkend begon te spuiten. Dikke stralen warm sperma schoten in m’n witte onderbroekje terwijl ik Tom in mijn gedachten voor me zag. Nadat ik uit gehijgd was spoedde ik me naar de badkamer, gooide m’n natte onderbroek in de wasmachine. Tanden poetsen, wassen, haartjes in model en aankleden. Schone onderbroek en een strakke gebleekte Levi’s 501 aan, die dingen zitten zo heerlijk en je hebt er zo’n mooie dikke bobbel in. Strak blauw T-shirtje en een paar witte Nikes aanschieten en dan snel door naar de ontbijttafel.

Mijn spullen waren al gepakt en zaten sinds gisteravond al in de kofferbak gepropt. Ik zou namelijk voor tijdelijk bij mijn grootouders in de stad gaan wonen en zou daar ook mijn laatste schooljaar af gaan maken.

Mijn ouders gingen samen voor onbepaalde tijd naar Abu Dhabi in de Arabische Emiraten en zouden daar gaan wonen. Mijn vader was als architect werkzaam voor een projectontwikkelaar en zou daar voor tijdelijk zijn werk gaan doen, in ieder geval voor minstens een jaar. Mijn moeder ging al die tijd met hem mee en ik bleef achter vanwege m'n studie bij me opa en oma in de grote stad op de eerste verdieping van een ruime flat.

Maar wat was nou het geval? Mijn grootouders hadden sinds enige tijd nieuwe onderburen, op de begane grond. Een gezin met 2 kinderen. De buurman was een collega van mijn opa, daarom kenden ze elkaar natuurlijk al behoorlijk goed en kwamen nu ook bij elkaar over de vloer. Ik had ze inmiddels ook al leren kennen vanwege de zondagmiddag bezoekjes op de koffie. De 2 kinderen van dat gezin waren Tom en Nora. Tom was de oudste en vanaf het eerste moment dat ik hem leerde kennen was hij geen seconde uit mijn gedachten. Hij was mijn opponent. Ik was een rustig, stil en ietwat timide typetje, maar wel doortastend en intelligent. Tom daarentegen was met de kennis van nu eigenlijk een beetje een ADHD kind. Heel druk, altijd op de voorgrond, aandacht trekken maar ook veel geven, een beetje kinderlijk eigenlijk maar soms wel met een grote mond en een hart van goud. Ik daarentegen was toch wat serieuzer en ingetogen dan Tom hoewel ik jonger was. Hij was groter breder en meer al een echte kerel dan ik vond ik zelf. We scheelden ook meer dan een jaar, ik was 16 en Tom was al lang 17, en hij zag er voor z’n leeftijd eigenlijk wat ouder uit. Maar hij was wel een knapperd met donker krullerig haar, schitterende groene ogen, sproeten op zijn neus en uiteraard een kontje om in te bijten.

We gingen naar hetzelfde college en deelden dezelfde groep. Dat kwam omdat ik een vroege leerling was en Tom een late, hij was ook een keer blijven zitten in een lagere groep. Dan krijg je later dus in de groepen er na een jaartje leeftijdsverschil, maar dat vonden we beiden uiteraard niet erg. Zijn moeder zat in het bestuur van de school en had er vanuit haar positie voor gezorgd dat we in dezelfde groep zouden komen te zitten. Anders had ik in een groep met “uitblinkers” gekomen zonder Tom. Ik zou Tom op sleeptouw nemen om hem door het laatste jaar heen te helpen met zijn huiswerk. Maar dan specifiek voor de talen en mathematica. Zijn ouders waren er namelijk bang voor dat hij het anders niet zou redden en ik was daarbij toevalligerwijs de redder in nood. Dat was het plan.

Ik had al afscheid genomen van het college waar ik op gezeten had en had er de afgelopen week wel drie dagen over gedaan om van al m’n vrienden en bekenden afscheid te nemen. We zouden verder wel contact houden want bij mij geld: uit het oog is niet uit het hart.

Het was best wel lang rijden naar opa en oma en ik kon bijna niet wachten tot we er waren. Eindelijk reden we na een half uurtje de parkeerplaats op voor de flat en stonden daarbij meteen recht voor het raam van Tom. Dat had ik liever niet gehad, want dan komt ie soms als een jonge hond naar buiten gehold en gaat dan ook net als een jonge hond tegen je op staan springen zo blij is tie dan, het ontbreekt er nog net aan dat ik niet helemaal wordt afgelikt door hem want daar zou ik me best wel voor generen als me dat zou overkomen. Dus snel de kofferbak leeg maken en door de portiek heen, twee trappen omhoog en de voordeur stond al open. Snel naar binnen. Eerst gezamenlijk een bakkie doen en dan op m’n nieuwe kamer al m’n tassen uitpakken. Schoolboeken, kleren, hobby dingetjes, alles moest een plek hebben. Het was even druk voor me met kasten inpakken en de boel ordenen en opruimen. Ik was nog druk met m’n spullen bezig toen ik plotseling gestommel hoorde in het trappenhuis.

Het trappenhuis grensde tegen mijn slaapkamer aan dus ik kon het goed horen als er iemand naar boven kwam. Tom!!! schoot het door mijn hoofd heen. Hij komt er aan. De voordeur hoorde ik open gaan want die stond nog op een kiertje open. Hij denderde door de gang heen langs m’n slaapkamer en stormde de huiskamer in waar mijn ouders en grootouders nog aan de koffie zaten. Ik hoorde zijn heldere stem. Is Jelmer er niet bij hoorde ik hem hard zeggen, waar is tie?

Hij hoort zich eerst bij mij te melden want ik ben hier het opperhoofd van de flat. Hij werd dus vakkundig en lachend als eersteklas grapjas doorverwezen naar de kamer waar ik bezig was, en meteen daarna stormde hij mijn kamer binnen.

Stralend stond hij daar met zijn armen gespreid, hee Jelmertje, klein kereltje van me ik heb je helemaal niet aan zien komen man. Hij plofte naast Jelmer neer op het bed en begon honderduit te babbelen, een stortvloed aan woorden kwam over Jelmer heen, die de woordenvloed maar gelaten over zich heen liet komen.

Toen Tom eindelijk was uit gebabbeld zei hij er als laatste nog achteraan dat hij Jelmer sinds de laatste keer echt heel erg had gemist, maar ja we hebben gelukkig nog wel een week samen herfstvakantie om het goed te maken.

Jelmer was een stapel cd'tjes aan het sorteren en zat met een glimlach op z’n gezicht naar Tom te luisteren. Hij zette de cd’s opzij en keek Tom aan met toch wel een ietwat verlegen maar nu toch wel een hele brede glimlach. Ik heb jou ook gemist hoor, maar daar zullen we voorlopig geen last meer van hebben hoop ik.

Aach, wat schattig flapte Tom er uit, je bent mijn held! Maar wat gaan we samen straks doen vroeg Tom. Zullen we samen een balletje gaan trappen op het veldje voor de flat. Nee, zei ik, ik moet me eerst nog ff installeren. Binnen nog een bakkie doen met m’n ouders want die gaan straks weer weg, dan nog afscheid nemen en dan is het bijna al weer tijd voor het avondeten, en misschien eten ze vanavond ook nog wel mee. Maar daarna heb ik alle tijd voor je. Mooi, zei Tom, je maakt me helemaal gelukkig, en gaf Jelmer een por in zijn zij.

Jelmer was anti kietel, dus hij valt opzij tegen Tom aan en slaakt een kreet. Oooh, niet doen man daar kan ik niet tegen kermde Jelmer, ik plas in m’n broek dat weet je toch? Dan moet je er maar vast aan wennen schatert Tom, dus samen veel oefenen totdat je er aan gewend ben, ik zal je wel es even zindelijk maken.

Nou dat kan dan lang duren zei Jelmer, dat gaat op die manier niet lukken. Tom begint hem op dat antwoord verder te porren en te kietelen en er ontstaat zo een kortstondig maar hard lachend stoeipartijtje.
Hee jongens!!! wordt er dan opeens vanuit de huiskamer geroepen. Doen jullie een beetje rustig aan, denk om de buren. Ja, wat maakt dat nou uit moppert Tom, de buren dat zijn we zelf dus dat maakt niet uit.

Hij gaat dan in de hoek van de kamer voor een grote kleedspiegel staan en kijkt naar zichzelf met stralende ogen. Kijk nou toch es wat een vreselijke mooie bink dat ik ben, onweerstaanbaar toch, vind je niet? Ja, dat zal wel zucht Jelmer nog na hijgend van de stoeipartij en kijkt om het onopgemerkt te laten verlegen de andere kant op want hij heeft nu toch echt wel en kleurtje op z’n wangen gekregen, en in z’n broek is er door dat gestoei ook al het een en ander aan de hand.

Hij trekt daarom z’n shirtje maar wat verder naar beneden voordat het op begint te vallen. Dan klinkt er opeens hard een schelle meidenstem vanaf de galerij. Tommiee!…..Tomieeee!!!, kom je naar beneden, er is telefoon voor je. Dat was Tom zijn zus, Nora. Echt een hele lieve meid, eentje die overal doorheen prikt. Ze liet op die manier even weten dat Tom weer naar beneden moest komen. Zijn ouders wilden vast niet dat hij ons vanmiddag lastig zou vallen omdat we graag nog even samen wilden zijn voor dat mijn ouders zouden verkassen. Morgenochtend heel vroeg zouden ze naar Schiphol vertrekken en om 7 uur zou het vliegtuig opstijgen. Daarna zou ik m’n ouders zeker een jaar moeten missen, misschien wel langer.

Maar… Ik kreeg Tom er voor terug. Kom je vanavond naar beneden vroeg Tom. Er komt een spannende film op tv, gezellig samen kijken, zak chips en een colaatje er bij, heerlijk! Ja hoor dat is goed zei ik, daar heb ik wel zin in, hoe laat? 8 uur? Is goed, dan zie ik je. En weg is Tom. Op de galerij hoor ik hem nog roepen; LATER!!!

Tom.

Probleempje... Al sinds een half jaar ken ik Jelmer. Jelmer is de kleinzoon van onze bovenburen. Op zondagmiddag komt hij vaak maar niet altijd mee met zijn ouders een bakkie doen en al vanaf het eerste moment dat ik hem zag ben ik tot over mijn oren stapelverliefd op die jongen, nog nooit in mijn leven heb ik dit zo intens meegemaakt. Wat is hij toch een ongelofelijk mooi blondje en wat is hij lief en zo verlegen, ik verdrink in zijn grote bruine ogen, een poepie is het! En, hij is nog een superslimme leerling ook. Hij spreekt zomaar vloeiend vier talen! Ik heb er slapeloze nachten van. Helemaal hopeloos word ik er van want ik had ook verkering met een meisje hier uit de buurt. Had ja, want ik heb het sinds kort uitgemaakt omdat Jelmer hier boven ons komt wonen bij zijn grootouders. Mijn cadeautje komt nu echt bij me wonen, vlak boven me. Ik kan voortaan zo naar hem toelopen als ik wil. En ik zie hem vanaf nu iedere dag en dan samen ook nog naar college.

Mijn verkering was voor mij niks anders dan een camouflage, een noodzakelijk kwaad om te voldoen aan de heersende norm. Het meisje, Amanda, heb ik er diep mee gekwetst door het uit te maken want ze was echt hopeloos verliefd op mij en dat deed pijn want het leek wel een wurgcontract. Ik kon haar liefde echt niet beantwoorden en heb haar gevoelens voor mij benadeeld door het zomaar uit te maken. Maar wat moest ik anders? Ik heb als verklaring eerlijk gezegd dat ik niet verliefd op haar ben en dat het me heel veel spijt en dat ik er eigenlijk nog helemaal niet aan toe ben. Afijn hele toestanden zijn dat, verkering uitmaken, en dat voor een jongen waar ik wel verliefd op ben, maar wat voor één!

In ieder geval hoop ik toch dat Amanda het snel te boven komt en iemand tegen komt die wel verliefd op haar is. Maar nu dus euhhh, Jelmer. Hoe moet k dit nu aan gaan pakken? Valt hij wel op jongens net als ik? Misschien niet of wel? Hoe kom ik daar achter. Ik vind hem zo lief en zo verlegen en kwetsbaar. Als onze ogen elkaar kruisen dan lukt het maar even om hem aan te kijken en dan kijkt hij verlegen weg de andere kant op. Zou mij dat wat moeten zeggen? Moet ik dan juist toeslaan, en hoe? Stel dat ik er helemaal naast zit, dan sla ik wel flink de plank mis en een bad coming out op de koop toe. Maar stel dat Jelmer ook op jongens valt dan kan ik lang wachten tot dat hij een keer het initiatief neemt denk ik, dus ik zal zelf wat moeten ondernemen, ik moet wat doen, maar wat en wanneer? Maar ach, wie weet, misschien gaat het allemaal vanzelf wel.

Mijn ouders hadden we net uitgezwaaid en we hadden nog even tijd voor dat de zaterdagavondfilm zou beginnen. Ik had al verteld dat ik bij Tom tv zou gaan kijken. De film was één van mijn favorieten uit de Star Trek reeks en ik had geen restricties gekregen om hoe laat ik weer boven zou moeten zijn. Het was ten slotte weekend, zaterdagavond. Tom’s ouders zouden visite krijgen en de film gingen we op Tom zijn kamer kijken. Nora zou gaan stappen met vriendinnen, dus daar hadden we ook geen last van. Ik wilde niets liever dan met Tom samen zijn, en dat dan meteen al de eerste avond!

Na het uitzwaaien ging ik meteen mee met Tom waar we ons binnen eerst in de huiskamer samen naast elkaar op de bank posteerden. Even later kwam er visite, familie van Tom waar ik me aan voorstelde als de nieuwe buurjongen van boven. Verder een hoop gebabbel en kopjes koffie die achterover gingen. Alleen gingen al die volwassen mensen er bij zitten roken en dat is nou precies waar deze jongen niet zo goed tegen kan. Al die vieze tabaksrook slaat op mijn ogen en dat irriteert me ontzettend. Gelukkig zag Tom het al snel aan me dat m’n ogen begonnen te irriteren. Hij kwam naar me toe en pakte me stevig beet. Kom jij maar es met mij mee vriendje voordat we je hier op kunnen dweilen. Hij kan niet tegen jullie sigarettenrook excuseerde hij zich richting de visite. We gaan wel op mijn kamer zitten, er komt een film op tv van Mister Spock. Hij pakte me in m’n nekvel en met z’n arm stevig om me heen verlieten we de rokerige huiskamer. Op z’n kamer ploften we op zijn bed neer, een twijfelaar, geen één en geen tweepersoonsbed maar iets er tussenin, maar genoeg voor ons samen…