Misschien ken je ze wel
Misschien ken je ze niet
Maar dit zijn de verhalen
Van Little College Street
En mag dit vogeltje
Ooit gevangen zijn
Dan behoedt dit boekje
Hem voor pijn

20 maart 1893

Wie ik ben maakt niet zoveel uit. Als je dit boek hebt gevonden weet je het waarschijnlijk wel. Zo niet... Dan zweer ik met mijn hand op mijn nobele hart dat alles wat hierin beschreven is waar is. Blader gerust wat rond, perverseling! Lees een verhaal en ruk jezelf van hoogtepunt naar hoogtepunt. Naar zowel dat van jou, als alle andere die jou voorgingen met mij.

Hoe ik eruit zie? De man waar ik het eerste verhaal over schreef beschreef mij als ‘een wonder’. Als ik mij een dag of twee niet zou scheren dan zou ik als een echte vent door kunnen gaan, maar ben ik wel geschoren en geef je mij de juist schmink, dan ben ik je nichtje, zus of lang verloren vriendin. Zolang ik mijn mond maar houd.
Mijn ouders waren Italiaanse straatmuzikanten. Variété. Ik zit niet heel ver weg van wat zij deden, alleen is mijn gunst niet alleen voor het oor. Dat ik uit het zuiden van Europa kom zie je aan mijn vollere lippen, mijn ogen, mijn licht krullende haar en mijn licht getinte huid. Maar genoeg over mij. Laten we het over hem hebben. Mijn tweede man: Jack.

Ik lig alleen in het hok dat Terry, Richard en ik een kamer noemen. De twee heren zijn bij Oliver op bezoek. Ik lig naakt naar mijn lijf te kijken. Mijn buik laat duidelijk zijn spieren zien en zwarte haartjes banen zich een weg van mijn navel naar mijn kruis. Mijn half slappe pik ligt in zwarte krulletjes voor mijn balzak. Gisteren heeft er voor het eerst iemand anders aan gezeten. Een man. En ik vond het fijn. Ik vind het blijkbaar nog steeds fijn, want de gedachten eraan zorgen er voor dat mijn pik zich gelijk weer in erecte stand komt. Ik streel hem. Ik streel dat ding dat mij gisteren - nadat ik mijn zaad in de handen van een vreemde heer had gespoten - een rijk man had gemaakt. Ik vis het kaartje dat hij mij had gegeven uit mijn broekzak. Little College Street. Ik lach. Erg ‘little’ was hij niet, mijn ding. Ik streel met de punt van het kaartje over mijn pik. Vanmiddag om drie uur zal ik er heen gaan.
Ik zal mijn geld voortaan verdienen met genot. Ik pak mijn pik vast en begin te rukken. Ik sluit mijn ogen. Ik ben weer in de steeg. Hij heeft mij weer vast. Maar ik nu ook hem. Ik trek hem af. Niet mijzelf. Hij kreunt. Niet ik. Hij spuit over mijn vingers. Niet ik. Ik proef zijn zaad als ik mijn vingers lik. Niet het mijne. Nog nooit had ik het geproefd. Maar dit was al de tweede keer sinds gisteravond en het is nog maar ochtend.

Ik besluit dat het slim is om zo schoon mogelijk naar mijn afspraak in Little College Street te gaan. Als gisteravond een voorbode was van wat gaat komen, dan zal ik denk ik nog wel meer handen aan mijn lijf krijgen. Misschien dat ik zelfs onderweg nog een nieuw overhemd ging kopen. Ik heb er nu immers het geld voor.
Ik schiet mijn kleren aan en sluit ons hok goed af. Ik ren de krakende trappen af en open de voordeur van ons ‘luxe’ pand. Twee ratten vluchten samen met mij naar buiten. Tot nu toe zijn we ongeveer de helft van wat we met z’n drieën bij elkaar weten te sprokkelen in een week kwijt aan de huur van ons hok. Veel te veel, want het ging om een uit de hand gelopen provisiekast waar we met z’n drieën in lagen, maar het was wél in het goede deel van Londen. Het deel waar je goed gevulde beurzen in bijna iedere jaszak vindt. En natuurlijk deden wij ook aan gewoon werk. Soms liepen we mee met de schillenboer of haalden we een pakhuis leeg en kregen we daar netjes voor betaald. De eigenaar van het pand waar wij ons hok hadden vroeg ons soms ook om te helpen in zijn kroeg bij feesten en partijen. Wat zo weer een halve week drinken en eten opleverde. Maar nog nooit had ik zo snel geld weten te krijgen als gisteravond.
Ik speel met de twee munten in mijn broekzak terwijl ik de wijk uitloop richting de binnenstad. Ik laat de munten door mijn vingers glijden en langs mijn ballen. Een munt voor iedere rijk gevulde bal met zaad.
Ik lach bij mijn eigen perverse gedachten.
Ik weet dat er in Baker Street een bad is waar ook hete stoom gebruikt wordt. Misschien moet ik daarheen. Het ligt immers op mijn route naar Westminster; de wijk waar Little College Street ligt.

Wanneer ik Baker Street inloop word ik bijna omvergelopen door een lange man met een deerstalker op zijn hoofd en een pijp in zijn mond. Achter hem loopt een kleinere man met een snor en een bolhoed. Hij draagt twee leren tassen. Ze hebben geen oog voor mij en houden een paardentaxi aan.
‘Een spookhond? Weet je het heel zeker?’
‘Niks is zeker, Watson. Tot het zeker is’
De twee stappen in en rijden weg.
Een spookhond? Had ik dat nou goed verstaan? Ik schud mijn hoofd en loop verder. Dan zie ik een etalage vol met overhemden. Ik loop er heen en loop de winkel binnen.
‘Wij zoeken geen hulp!’
De man achter de toonbank kijkt mij afkeurden aan.
‘Ik kom ook niet voor werk, maar voor een nieuw hemd.’
‘Wat voor een wil je dan hebben?’
‘Een blanke, met losse boord.’
De man komt achter de toonbank vandaan.
‘Heb je geld meegekregen van je meester?’
‘Ik heb geld, ja.’
Ik laat hem een van de twee muntstukken zien.
‘Maar natuurlijk, jonge heer. Wat voor maat heeft uw meester?’
Zijn hele houding veranderde bij toverslag.
‘Het is niet voor mijn meester, maar voor mijzelf.’
‘Maar natuurlijk. Loopt u maar mee.’
Hij zet mij in de kleedkamer en komt ogenblikkelijk terug met een overhemd. Eentje met kartonnen boord. Hij is net iets te ruim, maar dan heb ik hem op de groei. Stel dat ik de komende jaren nog iets groei. Al bleven veel jongens van mijn leeftijd dezelfde lengte houden en gingen ze vooral in de breedte groeien.
Ik betaal netjes en krijg nog geld terug. Het overhemd laat ik in vloeipapier inpakken zodat het schoon blijft tot ik ook schoon ben. Met het pakket onder de arm loop ik verder. Een paar meter verderop zit het badhuis. Het is gelukkig niet al te druk. Ik koop van het geld dat ik over heb niet alleen entree, maar ook een stuk zeep en lotion. Ik krijg een katoenen lap mee om mij af te drogen. In de centrale hal hangt een grote klok. Ik ben nog zo’n drie uren om mij schoon te boenen, te ontspannen en bij mijn afspraak te komen. Ik loop de kleedkamer in en kleed mij uit. Mijn beetje overgebleven wisselgeld doe ik in mijn linker schoen en stop het toe met mijn sokken. Naakt, met zeep en lotion, loop ik naar de wasbaden.
Ik draai de kraan open en laat warm water in de grote tobbe lopen. Het is een luxe, je eigen bad en je eigen water te hebben. Vroeger moesten we met het hele gezin in een tobbe. Nu hoef ik hem zo af en toe te delen met Terry en Richard. Maar vandaag is het bad voor mij alleen. In neem plaats en maak mijzelf nat. Ik laat water in de kommen die ik van mijn handen gemaakt heb lopen en laat het water over mijn hoofd stromen. Dan ga ik staan en begin mij in te zepen. Eerst mijn hoofd. Dan mijn schouders, armen borst. Dan mijn buik en borst. Dan het gene dat mij straks waarschijnlijk geld op zal leveren: mijn pik en misschien ook wel mijn billen. Ik was ze uitvoerig. Zo uitvoerig dat mijn pik zich opricht. Mijn ballen hangen laag onder mijn harde geslacht. Ik kijk op of iemand dit ziet en ik kijk in de blauwe grijze ogen van een niet al te oude man. Hij moet ergens in de twintig zijn, schat ik. Zijn blonde haren zijn in een scheiding gekamd. Zijn borst en buik zijn licht behaard. Hij heeft de katoenen lap om zijn middel heen, maar hij kan niet verbergen dat ook hij stijf is. Hij loopt op mij af.
‘Zal ik jouw rug even inzepen? Ik zag namelijk dat je daar niet bij kwam.’
Even twijfel ik. Maar dan geef ik het stuk zeep aan hem. Ik draai mij met mijn rug naar hem toe. Hij legt het stuk zeep op mijn rug en streelt mij er zachtjes mee. Het is geen boenen, maar meer... masseren.
‘Ik heb dit nog nooit eerder gedaan.’
Zegt hij zacht.
‘Ik ook niet. Maar je doet het denk ik goed.’
Hij masseert zachtjes door.
‘Ik kan je ook daar wassen. In een privé kamer. Dit heb ik gehuurd. Dan staan we niet zo... publiek.’
‘Dat is goed. Loop er maar vast heen, dan kom ik eraan.’
Ik spoel de zeep snel van mij hoofd af om te voorkomen dat het in mijn ogen komt. Dan laat ik het bad leeglopen, stap uit en pak mijn laken en lotion. De jongeman houdt de deur open en sluit hem achter mij.
‘Zal ik het bad laten vollopen?’
Hij kijkt mij vragend aan. Hij is net zo onervaren als ik.
‘Ja, doe maar.’
Ik heb mijn zeep nog overal zitten en stap in het bad dat de jongeman nu laat vollopen.
‘Ik heet trouwens Jack.’
Hij is duidelijk zenuwachtig.
‘Ik ben Matteo.’
‘Je bent mooi, Matteo.’
Het is zo’n enorm meisjes ding om te doen, maar ik denk dat ik bloos.
‘Houd jij jouw laken om?’
Vraag ik brutaal om niet verder in een giechelend meisje te veranderen.
Jack schudt zijn hoofd en doet het laken af. Voor het eerst die ik levende lijve de stijve pik van een andere man. Natuurlijk had ik stiekem die van Terry en Richard al eens gezien op momenten dat zij met zichzelf bezig waren dachten dat ik sliep, maar dat was niet de bedoeling. Dit lid, dit geslacht, deze pik, deze lul was hard voor mij. En door mij.
‘Mag ik bij jou komen staan?’
Ik knik en Jack stapt bij mij het warmte water in. Hij heeft nog steeds de zeep in zijn hand.
‘Zal ik jou inzepen?’
Vraag ik hem. Hij knikt als een verlegen jochie. Ik pak met mijn handen water en laat het over Jack zijn lijf lopen. Als hij helemaal nat is pak ik voorzichtig de zeep uit zijn hand. Ik streel met mijn vingers zijn hand. Hij kijkt mij aan. Dan wrijf ik de zeep tussen mijn handen en geef hem terug aan Jack. Dan ga ik met mijn gezeepte handen over zijn natte lijf. Net zo zacht als hij net bij mij had gedaan, maar dan aan de voorkant. Ik glij over zijn borst, over zijn schouders en zijn armen. Een voor een doe ik zijn vingers. Heel langzaam. Ik had niet gedacht dat wassen zo spannend kon zijn. Dan glij ik met mijn handen terug omhoog langs armen. Ik ga met mijn vingers naar beneden over zijn borst en tepels. Over zijn licht gespierde buik en neem dan zijn balzak in mijn hand. Zijn pik staat recht omhoog en is niet alleen nat van het water. Ik sop zijn ballen goed en dan pak ik zijn pik. Ik streel hem voorzichtig met mijn handen vol sop. Hij kreunt en zijn lijf trilt zachtjes. Alsof hij het koud heeft. Ik streel zachtjes door. Heen en weer. Heel langzaam en dan ineens spuit er zaad uit zijn eikel. Een zachte oerkreet ontsnapt uit Jack zijn mond. Zijn zaad spuit in zijn schaamhaar, op zijn en mijn buik en over mijn vingers.
‘Mijn hemel!’
Zegt hij zacht. Ik maak mijn hand schoon in het water.
‘Zal ik jou ook...?’
‘Als jij dat wilt?’
Hij knikt en pakt voorzichtig mijn natte pik beet. Hij begint mij af te trekken.
‘Mag... Mag ik je ook zoenen?’
Ik antwoord hem door hem te zoenen. Onze tongen vinden elkaar. Hij voert het tempo waarmee zijn hand over mijn natte pik heen gaat op. Ik kreun zacht in zijn mond. Dan spuit ook ik. Ik loos mijn zaad tegen onze buiken en hoor de druppels in het water vallen. Ik pak zijn hand waar mijn zaad op zit en lik het er vanaf.
Daarna wassen wij onszelf schoon en ontdoen ons van sop, vuil en zaad.
‘Ga je nog mee naar de stoomkamer?’
Vraagt Jack?
‘Daarvoor ben ik speciaal hier gekomen.’
Zeg ik enthousiast.
‘Ben je daarvoor hier?’
Jack kijkt mij nu verbaasd aan.
‘Waarom dacht je anders dat ik hier was?’
Lach ik.
‘Om wat wij net gedaan hebben. Daarom zijn jullie toch hier?’
‘Jullie?’
‘De jongens van Taylor.’
Ik begrijp hem niet.
‘Ik ben hier omdat ik straks een afspraak heb en daar schoon voor de dag wil komen.’
De mond van Jack valt bijna open van verbazing.
‘Sorry, ik dacht... Mijn excuus is was in de veronderstelling.’
Hij loopt naar een kast die in de kamer staat en opent hem. Hij zoekt wat. Het blijkt zijn beurs te zijn. Hij haalt er een biljet uit. Een biljet!
‘Hier, neem dit alsjeblieft aan en vergeet wat er zojuist gebeurd is.’
‘Maar...’
‘Je zou er mij een groot genoeg mee doen.’
‘Oké!’
Dan pakt jij al zijn spullen uit de kast en loopt er mee op zijn arm de kamer uit. Ik loop achter hem aan om hem te vragen wat er nou is, als hij ineens resoluut mijn kant op draait.
‘Jack? Jack Cooper?’
Ik hoor een onbekende stem en zie dan een veel oudere man met een flink litteken op zijn buik en met witte haren. Overal!
Gelukkig heeft hij een laken voor zijn oude geslacht hangen.
Voorzichtig draagt Jack zich om.
‘Meneer Williams. Wat goed om u weer in alle gezondheid te zien.’
‘Met dank aan jouw vakkundigheid. Als het aan de andere artsen had gelegen dan was ik nu dood geweest. Maar jij... Jij hebt mij opengeritst en het gezwel weg weten te halen. De jeugd heeft de toekomst. Daarover gesproken, wie is deze jongeman?’
Jack kijkt verbaasd naast zich. Alsof hij mij volledig vergeten is.
‘Dit is... Uh... Is...’
‘Jack is mijn broer!’
Zeg ik en steek mijn hand uit.
‘Ik ben Harry.’
Even kijkt de man bedenkelijk en dan begint hij te lachen.
‘Dat er uit twee ouders twee zulke verschillende kinderen kunnen komen! Nu weet ik daar alles van. Mijn broer is namelijk compleet rood. Qua haar dan. Nou, ik was vroeger compleet zwart.’
Ik luister niet meer en zie achter de man een deur open gaan waar allemaal rook uit lijkt te komen. Stoom, weet ik.
‘Ik ga alvast naar de stoomkamer.’
Zeg ik en verwacht geen antwoord terug. Toch hoor ik Jack zeggen dat hij er zo aankomt. Dan bedenk ik dat ik nog het geld in mijn handen heb. Snel loop ik naar mijn kastje en druk het biljet in mijn schoen.

Als ik de stoomkamer binnenkom lijkt het wel alsof ik de hel binnen gestapt ben. Zo heet is het er. En ik ben nog geen eens volledig binnen. Ik hang mijn laken aan een haak en open de deur die naar de echte stoomkamer gaat. Ik zie geen hand voor ogen. Het is donker en mistig. Op de tast zoek ik een plek op een bankje dat met tegels is gemaakt. Althans, zo voelt het aan. Ik heb het gevoel dat ik helemaal alleen ben. Dan hoor ik een deur open en later zie ik iemand door de stoom binnen komen.
‘Matteo?’
‘Hier!’
We praten beiden zacht terwijl er niemand anders is.
Jack komt naast mij zitten. We zijn een hele tijd stil.
Dan zegt hij: ‘Dankjewel, voor daarnet. Dat je mij uit die ongemakkelijke situatie redde. Ik wist niet wat ik moest zeggen.’
‘Het geeft niet.’
Weer is het even stil.
‘Het is mijn eerste keer. In het badhuis.’
‘Voor mij ook.’
Ik voel zweetdruppels op mijn voorhoofd.
‘Ook voor dat andere?’
Dan andere? Wat bedoelde hij? Oh wacht. Een man rukken.
‘Ik had dat nog nooit gedaan, nee.’
‘Ik ook niet.’
Zegt hij zacht.
‘Ik wist niet... Ik dacht dat het alleen betaald te verkrijgen was. Dat ik... Dat er weinig zijn die dat willen.’
Ik lach.
‘Ik wist tot gisteren niet eens dat het kon. Maar blijkbaar ben ik niet alleen.’
‘Nee, blijkbaar zijn wij niet alleen.’
Ik voel zijn hand op mijn knie. Dan een kus op mijn wang. Dan staat hij op.
‘Ik denk dat ik volgende week hier weer ben. Jij ook?’
Ik twijfel wat ik zal zeggen. Als ik geen geld heb, dan kon ik het wel vergeten dat ik hier binnen kwam. Maar Jack had mij net genoeg gegeven om twee weken ruim van te leven. Dus als ik zuinig aan zou doen, dan moest het...
‘Ik wil wel betalen. Voor de entree en privé badkamer. Als je dat fijn vindt?’
‘Goed. Ik zal er zijn.’
Daarna verdwijnt hij in de stoom. Alsof het de duivel is die terug naar de hel gaat.