Sissend stroomde de lucht uit de remleidingen en kwam de grote truck met oplegger tot stilstand.

Geeuwend rekte Marc zich uit, wreef zich door de ogen en was blij dat deze werkdag er weer opzat.

Het was een lange dag geweest. Vanochtend had hij zijn laatste vrachtje gelost in Perpignan Daarna doorgereden naar Barcelona om daar op een aantal plaatsen van een enorm groot industrieterrein zijn oplegger tot de nok toe vol te krijgen, met bestemmingen in België en Nederland. Het was allemaal heel vlot gegaan en daar was hij heel blij om. Natuurlijk heeft een chauffeur altijd haast, maar Marc had er een gruwelijke hekel aan om aan de grens te moeten overnachten. De hotels waren er schreeuwend duur en in de truck deed je geen oog dicht omdat er telkens nieuwe wagens arriveerden. Nee dan dit plekje! Op enkele kilometers van de afslag Beziers was langs het Canal du Midi een oude loswal waar je prima kon staan en waar het zo stil was en de natuur zo ongerept, dat je er geen notie van had dat slecht enkele kilometers verderop het geraas en de drukte van de stad en de autoroute onverstoord heersten. Zachtjes wiegden de bomen op de wind en in de ondergaande avondzon floten een aantal vogels dat het een lust was. Marc liet zich uit de cabine zakken sloot hem af en begon, stijf van het zitten, houterig richting kanaal te lopen. Omdat de loswal niet meer gebruikt werd stond er nog al wat struikgewas op de pakweg honderd meter tussen de plaats waar zijn truck stond en het kanaal. Hij merkte dat niet alleen zijn benen wat stijf geworden waren van het zitten in de warme chauffeursstoel, nee ook tussen zijn benen was “gerritje” zoals hij zijn pik liefkozend noemde, behoorlijk opstandig. Hij wreef ‘ns lekker ongegeneerd met zijn hand door de wijde sportshort in zijn kruis en dat voelde goed.

Bij het kanaal aangekomen zag hij dat er een jacht was afgemeerd. Een blonde knul van midden twintig lag lekker onderuitgezakt in de kussens van de bank helemaal verdiept in een boek. Hij merkte niet dat Marc naderbij was gekomen terwijl deze hem aandachtig opnam. Marc zag iets bekends maar wist niet wat.

En toen opeens las hij de titel van het boek: “De ontdekking van de Hemel”. Die gozer las een Hollands boek.

Een landgenoot, bijna 1000 kilometer van huis! “En de Hemel al ontdekt?” vroeg Marc. Eh eh neeh.. was het aarzelende antwoord. En toen realiseerde “blondkop” zich dat hij een vreemde in zijn moerstaal had geantwoord, dus zo vreemd kon deze niet zijn. Hij keek op zag Marc staan veerde overeind, sprong op de kant, zei, “misschien toch wel!” en vroeg: “Waar kom jij vandaan?” “Ik sta hier met mijn truc en was even een wandelingetje aan het maken”. “Goh wat leuk om zo maar een Hollander te treffen. Ik ben al twee weken met mijn ouders hier aan het rondtuffen, maar heb nog geen enkele Hollander gezien. Aanvankelijk is dat wel zo prettig maar nu heb ik zo zoetjes aan wel eens zin in een praatje”. “ Hoezo praten je ouders dan niet?” “Ach natuurlijk wel maar dat is toch anders”. “Waar zijn ze trouwens”. Oh die zijn net als jij een stuk wandelen. Zullen zo wel terugkomen. Lust je koffie?” “Ja natuurlijk hoezo?” Nou dan zet ik vast een bakkie en als ze dan terugkomen is dat een dubbele verrassing want ook zij zullen het leuk vinden om je te ontmoeten. Hoe heet je trouwens”. “Marc Swets,” zei hij, zijn hand uitstekent, “Luc van Andel” antwoordde blondkop en schudde Marc de hand. “Swets, Swets, toch niet uit Zwijndrecht?” vroeg Luc aarzelend. “Ja, hoezo ken je me soms?”

“Nee helaas nog niet, maar Swets is zo’n Zwijndrechtse naam dat ik dat als echte Dordtenaar toch moet weten”.

“Kom jij uit Dordt?” “Ja”. “ Man dan zijn we eigenlijk overburen”. “Ja, leuk he, zo ver van huis en dan ineens blijken twee onbekenden toch bekend te zijn. “Gaat er zitten zei Luc, wijzend op de grote U vormige bank die de hele achterkuip besloeg. Marc vleide zich behaaglijk in een hoek van de bank.

Luc dook de kajuit in rammelde wat met bussen en bekers en kwam even later weer het trapje op naar de zitkuip. Hij wilde juist zeggen dat de koffie subiet klaar zou zijn, maar slikte zijn woorden in. Marc lag met gesloten ogen en het hoofd achterover op het kussen wijdbeens te doezelen. En omdat Marc geen slip onder zijn sportbroekje droeg, kreeg Luc vrij uitzicht op een prachtige zak en dito lul. Seconden lang bleef hij naar dat moois staren onderwijl z’n eigen pik en beetje masserend tot de orde roepend, want die liet zich bij zoiets moois niet onbetuigd. “Huh” schrok Marc en keek met grote ogen naar Luc, “Ik was verdraaid even ingedommeld”.

“Eh, ja eh datteh geloof ik ook ja” zei Luc stotterend, onderwijl zich afvragend of Marc gemerkt zou hebben dat hij zich een beetje aan het opgeilen was door de inkijk in zijn sportshort. Waarschijnlijk niet want Marc vroeg gelijk met een brede grijns, hoe het met de koffie zat. Nou die loopt door dus over vijf minuten heb jij je opkikkertje. En daar komen mijn ouwelui trouwens ook aangeslenterd, wijzend naar het pad langs het kanaal achter Marc zijn rug. Even later zaten ze met z’n vieren druk te praten. Eerst met een bakkie troost en daarna kwam er een flesje wijn op tafel. Het was bere gezellig en de tijd vloog om. Marc had verteld van zijn reizen en dat hij nu, via een paar adressen in Frankrijk en Belgie op weg was naar Rotterdam, waar hij maandag morgen de laatste lading moest lossen. “Zeg” vroeg Luc opeens, “kan ik morgen niet met jou meerijden? Ik moet sowieso dit weekend terug naar huis reizen, maar ik rij net zo lief morgenvroeg met jou mee dan dat ik overmorgen moet zien hier ergens in deze rimboe een trein te vinden”. “Ja je kunt wel meerijden” zei Marc “ maar je moet er wel rekening mee houden dat we op z’n vroegst overmorgen avond in Dordt zijn en dat er in de truck maar één slaapplaats is zodat je in bijrijders stoel zult moeten slapen”.

“ Nou als dat het enige probleem is dan heb je morgen een bijrijder, zonder groot rijbewijs”. “Afgesproken” zei Marc.

“Ja alles goed en wel” zei Luc z’n moeder, “Maar hoe moet dat dan met je kleren, ik heb nog niet alles schoon”. “Ach mevrouw, hij pakt twee grote zakken, in het ene gaat het schone spul en de vuile troep gaat in de andere zak. En volgende week heeft hij tijd genoeg om zelf te wassen.” zei Marc. “Nou dan zal ik nu maar gelijk beginnen met verzamelen, want anders ben ik niet op tijd klaar. Hoe laat wil je morgen rijden”?

“Ja dat is moeilijk te zeggen, ik rijd altijd alleen en als ik wakker wordt en voel me fit ga ik rijden, ook al is het pas vier uur. Dus ik adviseer je om je spulletjes te pakken, fatsoenlijk afscheid te nemen van je ouders, en dan met je spullen naar mijn truck te komen. Ik laat beide portieren open zet je spullen maar op de chauffeurstoel en zoek zelf een plekje op de bijrijder stoel. Ik zal hem in slaapstand zetten en als je dan een slaapzak meeneemt dan lig je prima. Je kunt dan morgen blijven snurken tot je een ons weegt”. “Afgesproken”. Marc nam afscheid van Luc z’n ouders en wandelde naar zijn truck. Vlug zette hij de bijrijders stoel in de slaapstand, kleedde zich uit tot op zijn short en kroop in z’n bed dat zich achter de stoelen bevond. Ofschoon hij het nooit had uitgesproken, voelde hij zich altijd al meer tot mannen dan tot vrouwen aangetrokken. Maar iemand waarmee hij een vaste relatie zou willen hebben had hij nog niet ontmoet en dus was er ook geen reden geweest om met zijn diepste gevoelens naar buiten te komen. En bovendien als hij soms van die nichterige types zag dan voelde dat ook niet goed. Hij was nog helemaal vrijgezel en tot dan toe beviel hem dat prima. Zo, lekker op zijn rug liggend, gingen zijn gedachten echter naar Luc en zijn lekkere lijf, en als vanzelf ging zijn hand naar zijn inmiddels behoorlijk stijve pik. Eerst langzaam masserend begon hij steeds harder te trekken en eigenlijk sneller dan de bedoeling was voelde hij dat hij klaarkwam. Vlug greep hij naar een poetslap die hij achter de stoel had liggen, en spoot die met een paar krachtige stralen vol. Gelukkig had hij alles opgevangen, want in de nauwe bedruimte wist je soms niet wat je onderspoot als je het de vrije loop liet. Ineens hoorde hij voetstappen, duwde gauw de poetslap weg , trok zijn short op en op dat moment opende Luc het portier. Het leek Marc maar het veiligst om zich slapend te houden. Hij hoorde hoe Luc tweemaal iets op de chauffeurstoel mikte, maar begreep niet waarom het eigenlijk zo lang duurde voordat hij het portier sloot.. Marc wilde juist vragen of er soms iets was, maar toen hoorde hij hoe Luc zachtjes het portier sloot. Hij verwachtte dat Luc rond de truc zou lopen om dan aan de andere zijde het portier te openen om aan de andere kant van de cabine op de bijrijderstoel te komen. Maar het duurde en duurde zonder dat er iets gebeurde, ten minste dat dacht Marc, en daarom keek hij toch maar eens voorzichtig of hij in het donker iets kon zien. Hij tuurde door de voorruit en wat hij toen zag….!

Toen Luc twee tassen en daar bovenop een slaapzak op de chauffeursstoel had gezet, wilde hij het portier sluiten, maar juist op dat moment viel er een doek uit de cabine op de grond. Achteloos bukte Luc zich om deze lap op te rapen en terug achter de stoel te leggen waar hij kennelijk gelegen had. Maar op het moment dat hij hem met zijn volle hand pakt voelde hij dat de doek vol zat met een lauwwarme vochtige substantie die Luc niet onbekend voorkwam. Bijna automatisch bracht hij de doek naar zijn neus en wist toen zeker dat hij met een versgespoten kwakkie in zijn hand stond. Een golf van sensatie schoot door hem heen! Die prachtige lul die hij vanavond stiekem had staan bewonderen had nog geen vijf minuten geleden, natuurlijk stokstijf, een enorme hoeveelheid zaad geproduceerd, want de lap was bijkans doornat. En aan wie of wat zou Marc gedacht hebben toen hij zich lag af te sjorren? Luc maakte zich geen enkele illusie, natuurlijk aan z’n vrouw, want uiteraard was deze stoere trucker zeer gewild bij het andere geslacht. Maar de gedachte aan Marc terwijl die zich op zijn chauffeurs brits lag af te trekken maakte Luc zo bloedgeil dat hij het ook tot actie moest overgaan. Hij legde de doek weer op zijn plaats en sloot zachtjes het portier, want kennelijk was Marc van een en ander zo moe geworden dat hij direct in een putdiepe slaap was verzonken. Luc stelde met vreugde vast dat het inmiddels helemaal donker was en nergens een kip te bekennen. Hij liep een paar meter van de truck weg, en trok ondertussen zijn t-shirt over zijn hoofd en mikte het op het gras, haakte zijn duimen achter de elastieken van zijn trainingsbroek en boxershort en schoof deze naar beneden en stapte vervolgens uit de broeken en naast zijn slippers.

Poedelnaakt en met en inmiddels knoerharde pik stond hij daar in de koele nacht. Het voelde heerlijk. Sinds hij zich ooit in een park tussen de rododendrons had afgetrokken, had de openlucht zijn voorkeur als “speelplaats” met zichzelf. Langzaam pakte hij zijn paal en begon er aan te sjorren. Met zijn duim wreef hij over het puntje van zijn eikel en het duurde dan ook maar heel even of hij voelde dat alle spanning van de afgelopen uren zijn uitweg ging zoeken. En al die tijd werd hij vanuit de donkere cabine gadegeslagen door Marc die zijn ogen niet kon geloven dat zo iets spannends en moois zich vlak voor zijn truck afspeelde.

Nog trillend op zijn benen kwam Luc langzaam weer op adem. Uit zijn trainingsbroek viste hij een tissue om zijn inmiddels verslapte pik af te vegen. Hij trok zijn muisgrijze boxershort aan, schoof in zijn slippers, raapte de rest van de kleding bij elkaar en liep naar de truck om deze heel zachtjes aan de bijrijderszijde te openen. Luc kroop op de brede in slaapstand staande stoel, pakte de gereedliggende slaapzak trok die over zich heen om zich met en heerlijk bevredigd gevoel aan de slaap over te geven. Hij ging er van uit dat aan de regelmatige ademhaling te horen, Marc nog steeds in diepe slaap was.

Hij wist niet dat deze “regelmatige ademhaling” eigenlijk niets anders was dan het opgewonden hijgen van een man die de grootste moeite heeft om zich in te houden, en zich niet spontaan op al dat lekkers in de bijrijderstoel te werpen. Ondanks dat Marc zich nog geen kwartier daarvoor helemaal leeggespoten had, lag hij weer met een paal van jewelste. De aanblik van een spiernaakte zich aftrekkende Luc had hem zo opgewonden dat hij er geen raad mee wist. Het duurde nog een hele tijd voorat hij weer een beetje tot rust was gekomen.

Maar toen viel hij ook als een blok in slaap om pas tegen vijven wakker te schrikken