Deel 3 van deze reeks is al weer even geleden geplaatst, en dit deel is wel een beetje aan de late kant. Ik wil jullie er op wijzen dat dit niet helemaal fictie is maar een gebeurtenis op feiten gebaseerd, op de locatie zoals in het verhaal omschreven. Alleen sommige namen en situaties zijn ietwat anders dan in het echt. In de vorige afleveringen heb ik er over geschreven hoe Curtis en Benjamin slachtoffer waren van gedwongen sekshandel. Ze waren er voor op de vlucht, en door een omzwerving vanuit Orlando als twee zielige straatjochies bij ons terecht gekomen waar ze door iedereen liefdevol en behulpzaam werden opgevangen op Mansion Whiteham Court in Tampa Palms Florida.

Vanaf de eerste dag waren ze gelukkig al snel aan het herstellen geraakt, maar de komende tijd zouden we ze aan hun misdadige werkgevers moeten onttrekken, dit alleen al door te rechercheren op het internet en eigen toegepast onderzoek vanuit rechtswetenschappelijke hoek. Maar die ontwikkeling zou mogelijk nogal wat problemen met zich mee kunnen brengen. In deel 3 was aan het eind te lezen dat Jelmer voor zijn werk in het vliegtuig zat op weg naar het Internationaal strafhof maar dat het toestel tijdens de vlucht om moest keren vanwege een mogelijke bedreiging die wereldwijd aan de orde is maar zich op dat moment toespitste in Tampa op de activiteiten van Jelmer en Tom. Hoe het verhaal verder gaat en hoe het afloopt valt in dit laatste deel te lezen.

Ze waren op weg naar Orlando om bij instanties de papierwinkel van de jongens op te halen.Tom reed met de Fisker op topsnelheid over de linkerbaan met fel flitsende alarmlichten en de Dodge volgde als een speer op maar enkele tientallen meters afstand. Voorliggers gingen haastig aan de kant. Tom zat bijna achterstevoren in de bestuurdersstoel, en dat kon want SENECA, de supercomputer op Whiteham had op afstand de besturing van de auto overgenomen. Curtis en Benjamin zijn best wel stoere knapen want ondanks de toestand waar ze nu in beland waren hielden ze het hoofd behoorlijk koel. ‘Alles komt helemaal goed jongens’ zei Tom, ‘over een paar minuten krijgen we hulp van de High Way Patrol’.

Plotseling begon de auto schokkend in te houden en weer snel op te trekken. Langzaam kwam de grote zwarte Dodge daardoor een stuk dichterbij. Nog drie meter en hij zou onze vrienden weer een flinke tik uitdelen. De stem van SENECA klonk weer, ‘Tom, er zit een storing in het systeem van de energietoevoer waardoor de aandrijving hapert. Het wordt veroorzaakt door een bug in het besturingssysteem van de telemetrie. Ik kan het wel oplossen, maar de enige oplossing op dit moment is om de werking er van om te draaien, het vervelende alleen is dat de auto dan achteruit gaat rijden. Het zal jammergenoeg niet helpen om de besturing weer van me over te nemen, het probleem blijft bestaan. Wat te doen, plan uitvoeren?’

‘Doe dat maar’ zei Tom, ‘maar wel zo safe mogelijk… ‘Er zal jullie niets overkomen’ zei SENECA. ‘Fasten your seatbelts en zet je schrap’. De auto versnelde eerst haperend om een zo veilig mogelijke afstand tot de Dodge te maken. Daarna begon SENECA de auto om te draaien door één voor één de wielen af te remmen, en langzaam begon hij met een snelheid van 180 km pu om zijn lengteas te draaien.

Op hetzelfde moment passeerden de 2 auto’ s op topsnelheid de truckstop waar de Highway Patrol met vier wagens in de startblokken klaar stond om de achtervolging in te zetten, en met loeiende sirenes werd de achtervolging exact getimed ook ingezet. Verbaasd zagen de Marshalls hoe de Fisker langzaam om zijn as draaiend voorbij stoof met de enorme Dodge RAM op zijn hielen. Boven het tafereel vlogen inmiddels twee helikopters, één van de FBI en één van CBS News die het incident rechtstreeks op tv uitzond, dat is nogal een gebruikelijk fenomeen in de States. Twee drones vlogen laag boven de auto’s om de details van de gebeurtenis te registreren.

Curtis en Benjamin zaten met hun armen strak om elkaar heen met verbaasde blikken naar buiten te kijken. Benjamin had van de spanning zelfs een flinke stijve in zijn bermuda zitten wat heel goed te zien was. (Dit is een verschijnsel wat ook in de autosport voorkomt, spanning en adrenaline). Zonder dat Curtis het waarschijnlijk zelf besefte zat hij met zijn friemelvingers de harde bobbel van Benjamin af en toe zelfs stevig te masseren. De vier Highway Patrol auto’s kwamen langzaam dichterbij.

De Fisker jakkerde nu op topsnelheid achteruit, met de neus richting de achtervolger. Auto’s die gepasseerd werden stoven uiteen richting de vluchtstroken en stopten daar. Plots kreeg Tom een meesterlijk idee. ‘SENECA?’ ‘Ja Tom, zeg het maar’. ‘Kan de Fisker in dit noodgeval dienen als springplank?’ Het bleef even stil. SENECA begreep het idee van Tom en was nu aan het rekenen. Even later klonk haar zwoele damesstem weer. ‘Je plan is uitvoerbaar, maar heeft wel tot gevolg dat de spatborden van de auto hoogstwaarschijnlijk vervangen zullen moeten worden, en misschien ook de airbags’. ‘Er zijn nagenoeg geen fysieke gevolgen voor jullie te verwachten, het is mogelijk dat jullie even een beetje doof zullen zijn nadat de airbags af zijn gegaan’.

Dit voorstel moest onderling even overlegd worden. ‘Doen Tom’ zei zijn vader met een brede gijns. ‘Dit is echt een spectaculaire vertoning op de national tv’. ‘Jongens, wat vinden jullie er van?’ Benjamin balde zijn vuisten en zei, ‘yesss do it now!’ SENECA had meegeluisterd. ‘Oké mannen, ik ga eerst de Higway Patrol informeren daarna kom ik bij jullie terug’. Dat duurde even en in tussentijd zag Tom in de achteruitkijkspiegel dat Benjamin hevig schokkend klaar kwam op de achterbank. Verbaasd zaten de jongens samen tussen de benen van Benjamin te kijken waar langzaam een steeds groter wordende natte vlek op zijn korte broek verscheen. Tom grinnikte. ‘Wat?’ Zei Tom zijn vader. ‘Oh niks’ zei Tom, ‘ik vind dit wel leuk’.

SENECA meldde zich weer. ‘Heren, de Higway Patrol is akkoord en we kunnen over gaan tot actie. Ik ga zo meteen aftellen van tien tot nul, dan houden jullie je handen voor je gezicht en zet je schrap. De ramen worden verduisterd en de binnenverlichting doe ik vast aan. De Fisker stoof nog steeds op topsnelheid maar dan achteruit richting Orlando met op enkele tientallen meters afstand de zwarte Dodge in de achtervolging. Daarachter inmiddels op vijfhonderd meter afstand vier wagens van de Higway Patrol met loeiende sirenes.

Opeens ging met een schok de kont van de Fisker hydraulisch een stuk omhoog en tegelijk ging de neus een stuk naar beneden. Alle ramen begonnen donker te worden totdat er geen licht meer van buitenaf binnen kon komen. SENECA begon met tellen…. ‘tien… negen… acht… zeven… zes… vijf… vier… drie… twee… één… NUL! Eerst remden de achterwielen voluit en daarna kwamen de voorremmen er bij, en binnen vier seconden kwam de Fisker met rokende banden tot stilstand, midden op de snelweg…

Het was op de National tv van CBS News te zien met een camera vanuit de helikopter. De presentatrice was helemaal confused en opgewonden. ‘This is Amazing! Wat is hier in vredesnaam aan de hand?’ ‘Wat jullie hier zien is wereldnieuws, dit is onmogelijk! Iedereen zag in close up hoe de Fisker plots vanuit hi speed bliksemsnel tot stilstand kwam. Drie seconden later werd de Dodge door de Fisker geschept en werd daardoor als door een springplank gelanceerd. Het zwarte gevaarte vloog op meters hoogte door de lucht en kwam vijfentwintig meter verderop met een enorme klap op de vangrail terecht. Onderdelen vlogen door de lucht en half uiteengespat vatte het motorruim van de auto vlam.

De deuren gingen open en twee mannen lieten zich half verdoofd op het wegdek vallen. Enkele seconden later stopten er twee auto’s van de Higway Patrol naast hen en werden de twee figuren in de handboeien geslagen. De ramen van de Fisker werden weer licht doorlatend en met een blazend gesis gingen in de noodstand alle vier de deuren automatisch open. Twee politiewagens stopten naast de Fisker en iedereen stapte uit de voertuigen. Tom stond als eerste naast de auto, trok de zonnebril van zijn neus en stak zijn hand uit naar een van de naderende marshall’s. ‘What the hell is happening? What is this all about?’ Vroeg Tom aan de man. Tom liet zich door de man uitleggen wat er allemaal aan de hand was terwijl om hen heen voertuigen van de hulpdiensten met joelende sirenes aan kwamen rijden.

Ondertussen in het vliegtuig; Ik zit hier ongerust en opgewonden in een 747 richting Europa. SENECA heeft vanwege de veiligheid de communicatie verbroken zonder dat ik weet wat er zich in Tampa afspeelt, en de 747 is met een grote boog aan het draaien om mij straks met een tussenlanding af te zetten op MacDill Air Force Base bij Tampa. Ik roep een stewardess en vraag aan haar of dat ik de gezagvoerder van het toestel kan spreken. Vijf minuten later is de beste man er en komt op zijn gemak naast me zitten om het één en ander uit te leggen. Hij heeft in ieder geval contact met de verkeerstoren. Hij stelt zich voor en vraagt me of ik soms een special agent ben van de overheid of zo iets? Ik lach er om en leg hem uit dat ik een special jurist ben maar onverwacht verwikkeld ben geraakt in politiezaken.

Hij legt me uit dat er een verzoek is geweest van de FBI omdat er op dit moment politie acties gaande zijn in Miami, Orlando en Tampa. Het fijne weet de beste man er niet van te vertellen, maar hij weet dat de 747 nu naar MacDill Air Force Base vliegt vanwege de veiligheid van de bewoners van Whitham Court. Onmiddellijk gaan er dan lampjes bij me branden en hoef ik er niet over na te denken hoe deze situatie is veroorzaakt. De telefoon van Curtis is uitgelezen, maar tijdens het overleg daarover met het openbaar ministerie op Whitham is er waarschijnlijk een datalek geweest waar onze tegenstander gebruik van heeft gemaakt. De FBI is daardoor genoodzaakt om vroegtijdig tot acties over te gaan en ons daarbij in bescherming te nemen, iets anders kan het niet zijn. Ik bedank de gezagvoerder en de man vertrekt weer richting de cockpit.

Een uur later landt de 747 op MacDill Air Force Base. Ik stap op de landingsbaan uit met m’n handbagage op een stairvehicle. Terwijl ik de trap afloop komt er een zwart geblindeerd busje aan gereden die onder aan de trap stopt. De schuifdeur gaat open, en wie stappen er uit? Juist ja, Tom met zijn vader en de twee tortelduifjes. Ze vliegen alle vier om m’n nek en praten druk door elkaar heen. Maar we moeten snel in het busje stappen omdat de 747 een doorstart wil maken. Dat bakbeest heeft vanwege deze toestand nu uren vertraging.

In het busje word ik volledig op de hoogte gebracht door Tom en zijn vader. Het is wel ongeveer zoals ik dacht, alleen was ik dus niet op de hoogte van het ritje met de Fisker naar Orlando en het tafereel wat zich daaromheen had afgespeeld. Mijn Fisker is met een Car ambulance naar een garage gebracht om de schade te laten herstellen. Curtis en Benjamin zitten me met grote onschuldige ogen aan te kijken. Benjamin zit met een grote natte vlek op zijn bermuda tussen zijn benen. Die heeft van de schrik vast iets laten lopen wat niet de bedoeling was, haha.

Na een rit van een half uur worden we thuis afgeleverd. Twee agenten van de FBI lopen mee naar binnen om ons informatie en instructies te geven. De invallen die op dit moment plaats vinden hebben te maken met een crimineel netwerk. Misdaad in de vorm van mensenhandel, gedwongen prostitutie, pedoporno, drugs en nog veel meer. Omdat er een vermoeden bestaat van een datalek tussen SENECA en het openbaar ministerie toen we de telefoon uitgelezen hebben van Curtis zijn ze ons hoogstwaarschijnlijk op het spoor gekomen op de één of andere manier, en daar hebben ze actie op ondernomen tegen ons.

De twee FBI agenten weten ons er van te overtuigen dat we op dit moment eigenlijk nergens veiliger zijn dan op een militaire basis. Dat is de reden waarom we in eerste instantie naar MacDill Air Force Base waren gebracht. De grootste dreiging geldt voor drie dagen en men heeft besloten in onderling overleg dat we die tijd ook door mogen brengen op ons eigen landgoed, maar dan wel met bewaking op en om de villa. Op het dak wordt een sluipschutter ondergebracht. Op straat voor de villa staan permanent twee FBI agenten in een busje gestationeerd, en er wordt continue door de politie in de wijk gepatrouilleerd.

Zo gauw als we thuis binnen zijn spoed ik me naar mijn afdeling. Ik overleg met wat collega’s die bepaalde taken van mij overnemen. Dat moet omdat ik zelf onder deze omstandigheden helaas niet kan functioneren zoals ik het zou willen. Ik riep Mike en Tony bij me, de twee IT-ers en Eddy, hoofd van de Juristen. Mike en Tony zouden met behulp van SENECA alle gangen van de acties na gaan en vastleggen, van de FBI, het openbaar ministerie en de netwerken die op dit moment opgerold werden. Eddy zou het papierwerk in gang zetten waarmee het mogelijk gemaakt moest worden om Curtis en Benjamin binnen afzienbare tijd te adopteren.

Zelf regelde ik het artsentoezicht op de jongens, want vanmiddag zouden ze al weer controle krijgen van een langskomende arts van het healthcenter. Daarna gaf ik ze op bij de dichtstbijzijnde private school waar ze na de vakantie al naar toe zouden kunnen om het achtergebleven onderwijs in te halen. Dan spoedde ik me naar beneden. De mannen zaten met elkaar in de serre hun verhaal te doen aan de dames. Ze waren uiteraard hevig geschrokken omdat ze op tv de achtervolging op de highway naar Orlando hadden gezien. De jongens hadden het buiten alle verwachting om echt heel goed doorstaan, want je zou verwachten dat ze totaal overstuur zouden zijn door al die toestanden. Het zijn gelukkig geen snotneuzen meer, vandaar…

Ze zitten samen in een hoek naast elkaar in de kleermakerszit met grote ogen naar onze verhalen te luisteren en houden elkaars handen vast, maar Maria roept ze om wat met ons te komen eten. Ze heeft een paar dienbladen vol lekkere hapjes voor ons gemaakt. Benjamin komt in dezelfde houding op de grond tussen mijn benen zitten en legt zijn hoofd achterover op m’n knieën. Als ik hem aankijk geeft hij me een dikke knipoog. O, o, wat een schattebouten zijn het toch! Tom zit me met een grote grijns aan te kijken en steekt een duim omhoog. Snel pak ik van het dienblad een knapperige tosti en steek het lachend bij Benjamin in zijn klep.

Jammer dat ik hier op deze verhalensite geen foto’s kan plaatsen, dan zouden jullie die mooie lieve koppies ook kunnen bewonderen.Dan springt Benjamin op en beland met zijn bobbelkont bij me op schoot. Onze gezichten en onze ogen zijn heel dicht bij elkaar. Ik hou me ontzet helemaal doodstil.Zijn heldere blauwe ogen zijn groot en wijd opengesperd en kijken me schitterend en blij aan. Dan spreid hij wijd zijn armen en kijkt omhoog door het glazen dak van de serre. Uit zijn mond fluisteren de woorden; There’s a big party now, all over the world, i can feel it… Dikke tranen rollen over onze wangen… Ik pak hem stevig vast en geef hem snotterend een welgemeende dikke knuffel.

Er kwam op mijn tablet een berichtje binnen van Mike. SENECA melde dat er op dit moment in Europa een enorm pedonetwerk werd opgerold met diverse arrestaties in Duitsland, Engeland, Nederland, Denemarken en enkele Oostbloklanden. Het netwerk werd al langer gadegeslagen door Interpol, maar door de acties van nu uit Tampa vandaan werd er versneld gehandeld. Kijk… daar doen we het voor!

Na het eten stuurde ik de jongens naar hun kamer om te gaan douchen want het medisch toezicht zat er in de loop van de middag aan te komen. Eddy kwam nog met een bericht dat het openbaar ministerie zijn volle medewerking verleende aan de verwezenlijking van de adoptie, maar ze konden op dit moment uiteraard nog geen goede afloop garanderen. Er is nog veel onderzoek nodig naar de ouders en andere familiebanden. Nadat de jongens weer onderzocht waren door een arts en in orde bevonden waren kwam er een koerier uit Orlando langs. Hij kwam de papierwinkel uit de jeugdopvang en het cityoffice langsbrengen. De jongens waren vanaf nu dus weer voorzien van hun ID bewijzen.

Met de aanvang van onze vakantie zouden onze ondernemingen in ieder geval drie weken gesloten zijn. Op een andere manier kan het niet. Om de reden dat er nog enkele dagen gewerkt moest worden werd er door de FBI een extra mannetje aan de bewaking toegevoegd. Het personeel moest de laatste werkdagen voor de aanvang van de vakantie ten slotte op een veilige manier hun werk kunnen doen. Toeleveranciers en afnemers werden daarom bij de toegang gecontroleerd. De voedselbank viel ook onder de bewaking. Er stond de hele dag een mannetje bij de ingang om I-dee’s te checken. Het resulteerde helaas wel in wat minder aanloop.

Vrijdagavond, de werkweek zit er op. De wereldwijde arrestaties hebben er toe geleid dat in totaal meer dan 700 kindermisbruikers zijn opgepakt en opgesloten in afwachting van hun strafvervolging. Het aantal personen waar het om draait lijkt veel maar in werkelijkheid is het maar een klein druppeltje op een gloeiend hete plaat. In het echt zijn er veel en veel meer mensen die op wat voor illegale wijze dan ook misbruik maken van minderjarige jongens en meisjes. Er zijn minderjarigen die er zelf voor gekozen hebben om dit te doen, maar nadat ze het lugubere wereldje hebben leren kennen waar ze in verzeild geraakt zijn is er helaas geen weg meer terug, om wat voor reden dan ook. Door intimidatie angst en schaamte is het erg moeilijk om je oude vertrouwde leven weer terug te krijgen.

Ook in Nederland is dit aan de orde en komt het onderwerp steeds vaker onder de aandacht. Het is zelfs gebleken dat er meer jongens bij dit soort zaken betrokken zijn dan dat tot nu toe verondersteld werd. Het percentage werd geschat op 5 procent, maar na gedegen onderzoek blijkt dat dit geen vijf maar 15 procent moet zijn. En wat is dan het probleem? Nou, voor die jongens is er vaak geen weg meer terug zoals ik net al schreef. Ze zoeken geen hulp, schamen zich er voor om dat te doen en zakken daar door steeds dieper in de shit. Iedereen kan het zijn. Iemand uit je straat een buurjongen, een schoolvriend, een neefje of in het ergste geval jij zelf!

We zitten er buiten op het terras over te praten met elkaar. Tom zijn vader is op de barbecue steaks aan het braden, en Curtis en Benjamin zitten dicht naast elkaar met hun kontjes op de rand van een enorme plantenbak met grote ogen en dito oren naar het gespreksonderwerp te luisteren. Ik richt me tot Curtis en vraag aan hem of dat hij een idee heeft hoeveel jongens er in Tampa zijn die gedwongen in de prostitutie zitten. Hij kijkt Benjamin aan, maar die haalt zijn schouders op. Met een verlegen gezicht kijkt Curtis in het rond. Ik weet het niet zeker zegt hij maar ik denk dat het er honderden zijn, alleen jongens, en meisjes nog veel meer. Ik kijk bedenkelijk. Tampa heeft 385 duizend inwoners. Hoeveel jongens zouden er dan landelijk misbruikt worden? Ik zou graag plannen willen maken om hier wat tegen te gaan doen, maar voorlopig heb ik nog geen idee wat… In ieder geval hebben zich na de politie invallen en diverse arrestaties tientallen jongens en meiden zich gemeld bij de lokale hulpinstanties.

Nadat we gegeten hebben begint het al donker te worden. In de verte komt er een flinke onweersbui aan dus na dat we opgeruimd hebben besluit iedereen om naar zijn of haar kamer te gaan. Curtis en Benjamin vertrekken ook naar hun kamer. Tom en ik blijven nog op, we kijken in de living op het grote scherm naar de nieuwste Star Trek film, Star Trek Beyond. De lichten dimmen en we kruipen op de enorme loungebank lekker dicht tegen elkaar aan met een grote bak popcorn en een paar koude biertjes van een bekend Nederlands merk. Hier heb ik echt behoefte aan na een drukke week vol consternatie en heftige emoties. En ik heb het er voor over voor die twee…

Het weekend brengen we binnenshuis door. De FBI staat al die tijd voor de deur om ons te beschermen tegen de dreiging van geweld. Gelukkig gebeurt er helemaal niets. Wel is ons op het hart gedrukt om na het weekend als de bewaking niet meer nodig is toch extra op onze hoede te zijn. Maar voor ons is het vakantie. Maanden eerder hadden we al een trip naar Nederland geboekt die we maar geannuleerd hebben. Daarvoor in de plaats vliegen we met de jongens naar Miami en huren daar een uit de kluiten gewassen motorhome. Vier weken lang hebben we rondgereisd en van alles gedaan en bekeken. Heel wat Disneyparken zijn onder onze voeten door gegaan en andere bezienswaardigheden. Het was voor Tom en mij een genot om mee te maken hoe Benjamin en Curtis er van genoten, helemaal tot rust kwamen en weer twee normale leuke jongens werden.

Na de vakantie hebben ze het onderwijs weer opgepakt. Ze zitten beiden op een highschool in Tampa met in het vooruitzicht dat als ze daar slagen om door te studeren. Benjamin wil tandarts worden en Curtis gaat economie studeren. Later in het jaar zijn van beide jongens de grootouders gevonden. Die hadden geen belangstelling om de jongens van ons over te nemen (gelukkig!), maar spanden ons wel een rechtszaak aan in verband met financiële belangen. Nou, als het zo moet dan ben je bij mij dus aan het verkeerde adres want dat draai ik juridisch de nek om. De daar opvolgende periode is de adoptieprocedure met behulp van het OM in een versnelling geraakt, en met ingang van februari 2017 mogen de jongens zich onze kinderen noemen.

Na die tijd hebben we ook niet stil gezeten, want in augustus 2017 is hier in Tampa voor het eerst in de geschiedenis een onderkomen geopend speciaal voor jongens uit het misbruikcircuit. Een safehouse for boys. Ze kunnen daar de buitenwereld ontvluchten en krijgen hulp van instanties en justitie om weer een normaal leven te krijgen. In het eerste huis was plaats voor vijf jongens en nadien zijn er nog meer van dat soort plaatsen bij gekomen. Alleen al in Tampa zijn er nu meer dan tien van dat soort schuilplaatsen waar jongens zich van hun misbruikers af kunnen zonderen en aangifte kunnen doen.

In Nederland bestaat zoiets (nog) niet maar als je iemand ben die hulp nodig heeft dan kun je de link van een website daarvoor op mijn profielpagina vinden.

EINDE