Tre Systrar (drie Zussen) - 33

We zijn al weer een paar weken verder. Het is eind januari en Roald en zijn gevolg maken zich op voor een vakantie in Nederland. Voor Ester en Ingrid is dit spannend, want ze zijn nog nooit in Nederland geweest. Ada is al enkele keren met Roald mee geweest voor zaken, en voor haar is het wat minder spannend.

Gelukkig heeft Roald nu een grote auto, want er worden heel wat koffers ingepakt voor de reis naar Nederland. Ook al zijn ze maar 10 dagen in Nederland, het lijkt wel over er een volksverhuizing plaats vindt.

Bert en Samantha bekijken glimlachend het tafereel.

Bert is zijn vakantiedagen op aan het maken bij zijn werkgever, waar hij over enkele maanden ontslagen zal worden. Veel zorgen over zijn toekomst maakt Bert zich niet. Hij is een vrachtwagenchauffeur met alle papieren, die een chauffeur maar kan hebben. Hij heeft ook enkele sollicitaties in Zweden gedaan, maar heeft nog geen reactie gekregen.

Maar Bert en Samantha maken van de gelegenheid gebruik om verder te gaan met de verbouwing. Nu Roald en de drie zusters weg zijn, hebben ze alle rust om daaraan te werken. Bert hoeft eigenlijk niet mee te helpen bij de verbouwing, maar hij voelt het als zijn plicht, omdat hij nu full-time bij Roald logeert.

De badkamer op de eerste verdieping is nu helemaal eruit gesloopt, en dat moet nu allemaal weer nieuw worden. Het is nu duidelijk te zien, hoe groot de nieuwe badkamer wordt. Ook het extra toilet, dat er gemaakt wordt, is best ruim. Samantha heeft daarvoor al de benodigde wanden gezet en is nu hard bezig de nieuwe vloer te maken, zeer tot tevredenheid van Roald.

Samantha heeft zich in korte tijd ontpopt tot een echte allround vakvrouw. Ze heeft van Roald ook alle vrijheid om te werken, ze weet wat Roald voor eisen stelt aan de badkamers en hoe het eruit moet komen zien, maar verder mag ze zelf bepalen hoe ze het verder doet.

Om die reden neemt ze ook duidelijk de leiding als Bert haar meehelpt met de verbouwing. Maar nu lopen ze even liever niemand in de weg en hebben ze hun werkzaamheden een dag gestaakt. Het is toch zaterdag, en ze hebben de hele week hard gewerkt, dus ze mogen best wel een dag vrij nemen.

Roald praat even met Bert.

‘Gedraag je je ook, als we weg zijn, Bert? Niet dat ik straks hoor, dat Samantha zwanger is!’

Bert lacht. ‘Ben maar niet bang, Roald. Ze is nu aan de pil, want op dit moment willen we nog geen kinderen. Misschien later, als we een tijdje samenwonen. Wanneer ga je weer met Theo praten over die huizen?’

‘Ik zie hem donderdag even, als de vrouwen met mijn moeder gaan winkelen in Amsterdam. Dan heb ik een drukke dag, ik heb dan een bespreking voor de middag met het bedrijf, voor de planning voor het komende jaar, en ’s middags zit ik dan met Theo om tafel. En dan moet ik tegen vijf uur mijn vader ophalen, want dan gaan we uit eten in een restaurant.’

‘Ik dacht dat je vakantie had, Roald!’

‘Heb ik ook, maar die vergadering is belangrijk. En Ester, Ada en Ingrid vonden het niet erg, als ik er eens een dag niet bij was. En ik hoef er ook niet per se bij te zijn, als de vrouwen gaan winkelen.’

Bert lacht. ‘Daar kan ik je volledig in volgen. Als vrouwen aan het shoppen zijn, voel je je daar als man echt niet helemaal thuis!’

‘Het valt wel mee, maar ik gun ze ook een dagje zonder me. Net als mannen soms gewoon onder elkaar moeten zijn.’

Bert zegt: ‘Dat mis ik nu wel een beetje, nu ik hier in Zweden ben, maar morgen ga ik met Kevin en Pelle stappen, zonder Samantha en de vrouwen doen hetzelfde. Maar het is wel de bedoeling, dat we elkaar later op de avond weer treffen, zodat we samen met de taxi naar huis kunnen.’

Roald glimlacht. ‘Je begint hier je draai al een beetje te vinden, Bert?’

‘Nou ja, je moet toch iets? En ik kan goed opschieten met Kevin en Pelle. Maar doe je de groeten aan onze vrienden? Ik zie ze nu niet meer zo vaak!’

‘Dat zal ik doen, Bert. Ik zal wel zeggen, dat het goed met je gaat en dat je al helemaal onder de plak zit!’

‘Dat moet jij zeggen, Roald. Ester, Ada of Ingrid hoeven maar te kikken, en je staat al voor ze klaar!’

‘Zit ik daarom onder de plak, Bert? Want omgekeerd geldt hetzelfde voor hun. Ik hoef maar wat te zeggen en ze doen het voor me.’

Ze moeten allebei lachen. Ester komt erbij staan en zegt: ‘Ik heb net mijn moeder gebeld, ze zijn er bijna, dan kunnen we vertrekken. Alles zit al in de auto, dus we zijn startklaar.’

‘Kijk aan, het wordt tijd dat we vertrekken, want we moeten wel op tijd zijn voor het veer. Maar ik heb genoeg tijd uitgetrokken om er op tijd te zijn.’

Een klein kwartier later komt de auto van Björn en Anna aanrijden. Ze hebben pas veertien dagen geleden besloten of ze mee zouden gaan met Roald en hun dochters.

Roald had het ze aangeboden, omdat hij een ruim chalet geregeld had in de buurt waar zijn ouders wonen. Dat was een 8-persoons huisje, dus er was genoeg plaats voor zijn schoonouders om mee te komen. En Björn en Anna zagen dat wel zitten. Ze blijven geen 10 dagen, zoals Roald dat wel doet, want Björn kan maar een week vrij krijgen. Maar een week vinden ze ook voldoende.

Na een korte begroeting nemen ze afscheid van Bert en Samantha. Roald zegt: ‘Pas goed op mijn huis! En niet dat ik straks rare dingen hoor!’

Bert lacht. ‘Ben maar niet bang, we gaan hier geen feesten houden, hoogstens een klein feestje onder onze vrienden. En ik beloof je, dat je straks ook nog een huis hebt om naar terug te keren!’

Ze slaan elkaar op de schouders en daarna stapt Roald in zijn wagen en rijdt hij met zijn familie richting Nederland. Onderweg gaat het lekker voorspoedig, zoals normaal is in Zweden. Roald heeft ruimschoots tijd ingepland, zodat hij op tijd is voor het veer.

Het is geen toeval, dat hij hetzelfde veer geboekt heeft, als waar hij zijn drie nieuwe liefdes voor het eerst heeft ontmoet. Omdat ze net na middernacht aankomen in Duitsland, heeft hij geen cabine geboekt, maar wel een zestal plaatsen in het restaurant op de boot. Nu is het restaurant op de boot niet echt van allerhoogste klasse, maar je kunt er zeker goed eten.

En dat doen ze ook zeker. Ze amuseren zich prima aan boord en de overtocht is sneller voorbij, dan ze dachten. Roald wil niet de hele nacht doorrijden, dus hij heeft ook een hotel geboekt, waar ze de nacht kunnen doorbrengen. Gelukkig is het hotel ingespeeld op zulke gasten en is het dan ook geen probleem, dat ze pas laat inchecken. Het is dan ook half twee ’s nachts, als ze kunnen slapen.

Roald is als vanouds weer vroeg wakker, al is het later dan normaal. Hij weet dat het hotel een fitnessruimte heeft, en daar wil hij ook gebruik van maken. Hij heeft al eens vaker in dit hotel overnacht, samen met Ada, als ze weer eens naar Nederland moesten voor werk, en hij legt een briefje neer voor Ester, waar hij naar toe is.

Roald maakt het niet lang in de fitnessruimte, na drie kwartier vindt hij het wel genoeg en keert terug naar zijn hotelkamer. Ester was gisteren echt moe, en slaapt nog steeds als hij terug komt. Ze wordt wakker als hij de deur opent.

‘Oh, heb ik je wakker gemaakt?’

Ze schudt haar hoofd. ‘Ik was al een keer wakker geworden, omdat ik naar het toilet moest, maar ik ben weer ingeslapen. Was het fijn in de fitness?’

‘Het gaat wel. Ze hebben hier niet zo’n fijne apparaten. En bovendien wilde ik niet al mijn energie verspillen, we moeten straks nog een kleine zes uur rijden.’

Roald kruipt op het bed en laat zijn hand glijden over de steeds meer bollende buik van Ester. Hij geeft een kusje op haar buik en zegt: ‘Groei maar lekker door. Mama zal straks weer lekker eten voor je innemen.’

Ester lacht. Ze vindt het wel grappig, hoe Roald tegen haar ongeboren kind praat. Maar dat doet hij niet alleen bij haar, ook bij haar zusters. Want die dragen ten slotte ook zijn kinderen.

Ester staat op en zegt: ‘Vind je me nu niet te dik met mijn dikke buik?’

Roald schudt zijn hoofd. ‘Nee, ik vind je nu gewoon nog sexyer. Het staat je goed!’

‘Zo voel ik me anders niet, Roald. Maar het hoort er schijnbaar gewoon bij, als je zwanger bent. Maar ik kan in ieder geval nooit klagen, dat je geen aandacht voor je hebt. Ik vraag het me soms af, hoe je nog tijd vindt om aandacht aan mij en ook Ada en Ingrid te schenken. Je werkt hard, en drie zwangere vrouwen tevreden houden, dat is echt zwaar. En ik weet dat ik soms veel van je eis.’

‘Het is voor mij geen zware last, Ester. Ja, soms is het moeilijk om jullie ieder de aandacht te schenken, die jullie verdienen. Maar met een beetje geluk ben ik met mijn herstructureringsproject over veertien dagen klaar. Henk heeft zijn goedkeuring al gegeven, ik moet alleen nog de plooien glad strijken en dan hoef ik alleen nog maar te volgen, of mijn plannen goed uitgevoerd worden.

Dat is evengoed nog veel werk, maar beduidend minder. Dan ben ik ook weer ’s avonds weer vaker thuis en dat is ook goed voor Ada. Ze wil nog niet ophouden met werken, terwijl ik aan haar merk, dat ze meer zou moeten rusten. Dus probeer ik haar wat te ontlasten, door dingen zelf te doen.’

‘Ada had me al verteld, dat ze gemerkt had, dat je dingen zelf deed. Maar ze is bijna zover, om het rustiger aan te doen. Ze wil zeker zijn, dat Mimie goed ingewerkt is, als ze met zwangerschapsverlof gaat.’

‘Mimie doet het nu al heel erg goed. Ze is een schat van een vrouw. Ik ben er over aan het denken om Henk te vragen haar ook nadat Ada weer terug komt, in dienst te laten blijven. Want na dit project wacht er al weer iets nieuws op me.

Henk heeft me dat van de week verteld. Hij heeft de nieuwbouw eindelijk rond, en hij wil dat ik het hele project ga leiden. Dat wil zeggen, de financiering van het interieur, de machines, de computers, maar ook de aankleding in en om het gebouw.’

‘Ow? Dat is een hele verantwoording, Roald.’

‘Dat is het zeker. Henk was heel erg tevreden met me. Alleen al de kleine veranderingen die ik heb aangebracht, hebben zich al terug betaald. En nu Michel begint met het stroomlijnen van de software, beginnen we nog meer winst te behalen op de deadlines. En dat zorgt dat het bedrijf weer meer verdiend.’

‘En dan zit ik maar thuis om jouw geld weer op te maken, Roald.’

‘Je weet dat het niet waar is, Ester. Je helpt hard mee met de verbouwing, je zorgt voor het huishouden, je doet de boodschappen en je zorgt er altijd voor dat er lekker en gezond eten op tafel staat. Als dat niks doen is, dan ben ik een aap.’

‘Nou ja, qua schoonmaken is dit huis eigenlijk veel gemakkelijker als een klein huis. Omdat er meer ruimte is, kun je gemakkelijker stofzuigen, vegen en dweilen. Ik ben er eigenlijk net zo veel tijd mee kwijt als ik normaal kwijt was voor een normaal huis. En Ingrid helpt me ook nog eens mee, dus eigenlijk ben ik zo klaar.’

‘Straks zal je wel minder tijd hebben, als die drie deugnieten uit jullie buiken zijn gekomen.’

Ester lacht. ‘Die kans is best wel groot, Roald. Maar het eerste half jaar zijn Ada en Ingrid toch ook altijd thuis, vanwege hun zwangerschapsverlof. En Ingrid sowieso, want ze werkt vanuit thuis. De afgelopen weken heeft ze veel vooruit gewerkt, zodat ze toch aan haar verplichtingen kan voldoen, terwijl ze met verlof is.’

Roald glimlacht. ‘Ingrid begint best al een naam te krijgen. Ik hoor de mensen erover praten in de kantine. Maar ze hebben geen idee, dat Ingrid een vrouw van mij is. Ada en ik moeten daar af en toe flink over lachen. Want ’s maandags wordt er altijd flink gediscussieerd over haar column. Ze moesten eens weten, dat ik die column al gelezen heb, voordat de hoofdredacteur dat doet!’

Ester lacht. ‘En ik lees het nog eerder, dan jij. Soms vraag ik me af, waar ze de inspiratie vandaan haalt om steeds weer nieuwe onderwerpen aan te snijden. Maar sinds dat ze het interview van ABBA had geplaatst, lijkt iedere bekende Zweed wel in de rij te staan om in haar column te mogen staan.’

‘Dat was wel een beetje haar echte doorbraak. Ik heb trouwens pas nog een mail gehad van Björn, hij vroeg wanneer de boot weer te water ging voor de eerste vaart.’

Ester lacht. ‘Dat vraagt hij nu al? Er ligt nog een dikke laag ijs op het water!’

‘Dat weet ik. Ik heb hem geantwoord, dat ik het hem meteen zal vertellen, zodra ik meer weet.’

Er klinkt geklop op de deur van de kamer. Roald doet de deur open. Hij is niet eens verrast, als Ada en Ingrid voor de deur staan, slechts gekleed in een badjas en een nachthemd. Hij laat het tweetal binnen. Ze begroeten hem met twee innige zoenen, waarna ze bij Ester in bed klimmen. Ook zij wordt op dezelfde manier begroet.

Roald lacht. ‘Maar goed dat anderen dit niet zien, ze zouden het niet eens geloven wat ze zouden zien.’

Hij gaat bij hun op het bed zitten. Ingrid zegt: ‘Waar waren jullie over aan het praten?’

‘O, we waren bezig over Roalds werk, Ada en over jou, Ingrid.’

‘Dus waren jullie aan het roddelen?’

‘Nee, zo kun je dat niet noemen, Ingrid. Ik ben juist erg trots op je, dat je zo’n fantastische stukken in je column kunt schrijven. Ada en ik moeten af en toe best lachen als de mensen op het werk daarover discussiëren. En over Ada hadden we het erover, dat ze af en toe wat meer rust moet nemen. En ik heb het ook over Ester gehad, ze vond dat haar aandeel in ons gezin te klein was. En dat is absoluut niet waar.’

Ingrid voelt zich gevleid door zijn woorden en kijkt hem verliefd aan. ‘Nou geef je me te veel eer, Roald. Ik vind dat mijn stukken nog lang niet goed genoeg zijn.’

Ada zegt: ‘Onzin, Ingrid. Roald heeft gelijk. We moeten af en toe best lachen, als ze erover praten op het werk. Ze weten niet, dat jij en Roald bij elkaar horen. Ze weten het wel van mij en Roald, en dat hij ook samen leeft met jullie, maar ze weten niet, dat Ingrid die column schrijft.

En wij lezen die al ver voordat het in de krant komt, dus we weten ook de achtergronden, die je niet schrijft.

En je hebt echt al fans, Ingrid. Op het werk is er ook een, die echt een fan van je is geworden. Dat is een beetje een beterweter, en hij probeert altijd je column te analyseren. En soms plaagt Roald hem, door zijn analyse vakkundig te verbrijzelen. Zoals laatst, toen je die misstanden aan de kaak zette.’

Ingrid lacht verlegen. ‘Ik weet dat ik al een hele schare fans heb. Op de redactie scannen ze al mijn mail in, en dat begint steeds meer te worden. Ik heb nu al zo’n kleine 3000 mails van fans. Die beantwoordt ik allemaal, want soms leveren die mij ook een artikel op. Op die manier ben ik achter die misstanden gekomen. Ik heb daar een collega opgezet, en op die manier is het balletje aan het rollen gegaan. Mijn collega schreef het artikel en ik kon daar fijn op inspelen in mijn column. En de redacteur is daar heel erg blij mee, want de oplage stijgt duidelijk op zaterdag. Je kunt het duidelijk merken in de cijfers.‘

‘Dat is toch alleen maar goed!’

‘Dat is het zeker! Mijn redacteur heeft me al gevraagd, of ik geen interesse heb om ook de woensdageditie te verzorgen, maar ik heb hem eraan herinnerd, dat ik over een aantal weken met zwangerschapsverlof ga, en dat ik dan maar net genoeg artikelen heb om de eerste 10 weken te overbruggen.’

Roald geeft haar een zoen en zegt: ‘Geef nou maar toe, dat je stiekem heel erg goed bezig bent, Ingrid.’

Ingrid kan niet anders dan glimlachen. Roald staat op en zegt: ‘Ik weet niet wat jullie gaan doen, maar ik ga me douchen en dan ga ik ontbijten. Anders komen we nooit op onze bestemming!’

Ada en Ingrid gaan weer terug naar hun kamer, en een ruim half uur later zit iedereen aan het ontbijt. Rond 10 uur zijn ze weer onderweg en tot Roalds genoegen schiet het verkeer lekker op. Nergens files en dus komen ze lekker op tijd aan in het vakantiepark, waar Roald het huisje geboekt heeft.

Roald loopt de receptie binnen, waar hij naar de sleutel van het huisje vraagt. Maar daar blijkt een probleem te zijn. Het huisje dat Roald geboekt heeft, is bezet door iemand anders. Wel hebben ze twee losse huisjes ter beschikking, maar dat is geen optie voor Roald.

‘Ik heb een 8-persoons huisje besteld en geen twee 4-persoons. Dit probleem is niet door mij veroorzaakt, dus jullie lossen het maar op!’

De receptioniste kijkt behoorlijk moeilijk, het is druk in het park en ze weet niet hoe ze dit moet oplossen. Ze roept haar chef erbij. Die komt erbij en vindt al snel een oplossing.

‘Mijnheer de Vries, het spijt me dat het fout is gelopen, maar ik heb een oplossing voor u. Normaal zou het hier helemaal niet druk zijn, maar schijnbaar is er een of ander evenement, en daardoor zijn vrijwel alle woningen bezet. Hierdoor kunnen we u niets passend in het park aanbieden.

Maar we hebben sinds kort wel iets nieuws, dat we u dan ook willen aanbieden. Dat zijn luxe bungalows, met veel privacy en een eigen zwembad met bubbelbad en sauna. Dat is natuurlijk niet een heel groot zwembad, maar zeker groot genoeg. Maar helaas is dat wel een 6 persoons woning, ik weet niet of dat een bezwaar is?’

Hij laat Roald een brochure zien en wat Roald ziet, bevalt hem wel.

‘Nou goed dan, we zijn met 6 personen, dus dat is geen probleem. Ik neem aan, dat er geen bijkomende kosten zijn?’

‘Nee, uiteraard niet! Dit is onze fout, dus wij moeten het goed met u maken. Wel zouden we graag een reactie willen, hoe u de bungalow bevalt.

U bent de eerste gebruiker en het kan voorkomen, dat er gebreken zijn, hoewel we onze best hebben gedaan om alles in orde te krijgen. Deze bungalows zouden eigenlijk pas over een paar weken in gebruik genomen worden, als het nieuwe gedeelte geopend wordt. Uw bungalow is al helemaal klaar, en u zult dan ook geen last hebben van de bouwwerkzaamheden bij de andere bungalows. Hoogstens wat verkeer op de vroege ochtend, als de bouwvakkers aan de slag gaan.’

Roald lacht. ‘Dat is geen probleem. Ik zit zelf al een half jaar in een verbouwing en ben nog lang niet klaar. Maar kunnen we er nu al in?’

‘Als u een uurtje de tijd heeft, dan kunnen we het even voor u klaarmaken. We hebben hier uiteraard geen rekening mee gehouden.’

‘Nee, dat begrijp ik. Op zich is dat geen probleem, ik ben hier om mijn ouders te bezoeken, maar ik zou wel graag mijn bagage vast daar laten. Ik neem aan dat dat geen probleem is?’

‘Nee, dat is geen probleem. Ik zal ervoor zorgen, dat uw huisje tiptop in orde is en als u terug komt, kunt u er zo in. Hier is de sleutel van het huisje en hier is de routebeschrijving er naar toe. Als u hier een handtekening wilt zetten, dan is alles geregeld.’

Even later stapt Roald weer in zijn auto. Ester zegt: ‘Dat duurde nogal lang, Roald. Was er iets?’

‘Ja, we kunnen niet terecht in ons huisje, het was dubbel geboekt.’

Ester kijkt bezorgd. ‘En nu?’

‘We hebben een andere woning aangeboden gekregen. Ik moet wel waarschuwen, we zijn echt de eerste gebruikers, het is nog maar net klaar. En we kunnen er ook nog niet meteen in, het moet nog even schoongemaakt worden. Maar we kunnen wel alvast onze bagage daar neerzetten en dan rijden we even naar mijn ouders. Als we dan terug komen, kunnen we er gewoon in.’

‘Ow, is het nu verder weg van het zwembad? Want ik wilde wel eens een keer gaan zwemmen.’

‘Het is aan het andere kant van het park, Ester. Dus ja, het is best wel een stuk weg.’

Ester kijkt een beetje zuur. Roald start zijn wagen en rijdt door het park. Het is inderdaad heel erg druk in het park. Overal lopen mensen in dikke jassen. Opeens draait Roald af in een smal weggetje, dat schijnbaar door een bos leidt.

Ester zucht: ‘Dat ook nog eens! Als we willen zwemmen, moeten we wel bijna met de auto gaan!’

Roald grijnst. Hij vindt de verrassing, die hun nu te wachten staat, al een heel stuk leuker worden. Uiteindelijk doemen er een paar woningen op. Dat zijn echter gebouwen van de interne dienst. Iets verder draait Roald weer af en rijdt weer een stukje door het bos. Dan, opeens, ziet hij de bungalow liggen. Dat blijkt toch best wel een ruime bungalow te zijn. Compleet met een grote oprit en een grote tuin.

Ester, Ada en Ingrid kijken geschokt.

‘Is dit onze woning, Roald?’

Roald lacht. ‘Ja, wat vind je er van?’

‘Wow! Dat is echt heel erg groot!’

Roald zet de auto vlak voor de deur. Björn zet zijn auto naast die van Roald en stapt uit.

‘Uhh, Roald? Klopt dit wel? Ik dacht dat we een heel andere woning zouden betrekken!’

Roald glimlacht. ‘Ze hadden een foutje gemaakt bij de receptie en daardoor had ik de keuze tussen twee 4-persoons woningen of dit. Nou, die keuze was gemakkelijk!’

Björn lacht. ‘Ja, als ik die keuze zou moeten maken, dan zou ik dit ook gekozen hebben. Wat een huis is dit!’

Roald maakt de deur voor hen open en ze bekijken de woning. Er is duidelijk nog wel wat werk voor de schoonmakers te doen. De bedden zijn nog niet klaar, de vloer is smerig en zo zijn er nog een heel aantal dingen, die moeten gebeuren.

Ester en Ingrid zijn samen het huis aan het verkennen en komen dan uit bij het zwembad. Ze gillen van blijdschap. ‘Roald! Moet je eens komen kijken! We hebben een eigen zwembad! En ook een bubbelbad!’

Roald glimlacht. Björn zegt: ‘Volgens mij wist je dat al!’

Roald knikt. ‘Er is ook nog een sauna. Maar ik rij zo door naar mijn ouders, zodat de schoonmakers hier de woning in orde kunnen maken.’

Ze lopen dan door naar het zwembad om het met eigen ogen te bekijken. Het zwembad is niet heel erg groot, misschien net 8 meter lang, maar het is wel overdekt, zodat ze binnen kunnen zwemmen. Het bubbelbad is groot genoeg om met meer dan 6 personen in te kunnen zitten en er is zelfs een kleine minibar bij het bubbelbad. Een deur verder vinden ze de sauna. Iedereen is het er wel over eens, dat dit een fantastische woning is en ze verheugen zich dan ook op de komende dagen.

Ze laden snel hun bagage uit, en rijden dan naar Roalds ouders. Dat is een half uur rijden verderop. Johan en Ineke wonen in een vrijstaande woning midden in een wijk. Het is geen heel grote woning, maar ruim genoeg en met een ruime tuin.

Ze worden ontvangen door Ineke. Johan moet nog werken, maar het is al bijna vijf uur, en hij zal zo thuis komen. Ineke knuffelt iedereen fijn. Hoewel ze elkaar enkele weken nog gezien hebben, heeft Ineke iedereen al weer heel erg gemist.

Als ze haar vertellen over hun vakantiewoning, zegt Ineke: ‘Roald, je hebt ook wel heel erg veel geluk de laatste tijd!’

Roald lacht. Hij zegt: ‘Nou ja, geluk? Ik noem een gebroken been niet echt geluk, mam!’

‘Nee, dat klopt, maar als je het afgelopen half jaar bekijkt?’

Daar moet Roald zijn moeder wel gelijk in geven. ‘Oké, jij wint. Wanneer komt pap thuis?’

‘Die gaat je grootvader en je grootmoeder ophalen. We gaan straks uit eten bij “Willem’s”, we hebben daar gereserveerd.’

‘Oh? Komen opa en oma ook? Wat een leuke verrassing!’

‘Ja, we vonden dat ze meteen ook hun drie schoondochters moesten ontmoeten.’

‘Wat heeft opa gezegd van het dagboek?’

‘Hij was tot diep in zijn hart geroerd. Je moet je voorstellen, hij heeft voor het eerst in 75 jaar echt iets tastbaars van zijn moeder. En ik durf te wedden, dat hij het hele dagboek al gelezen heeft.’

‘Kan hij dan Zweeds lezen?’

Ineke lacht. ‘Ja, zodra hij hoorde, dat jij naar Zweden ging, is hij Zweeds gaan leren, samen met je oma. Ze wilden Ester, Ada en Ingrid in hun eigen taal kunnen aanspreken. Nou gaat het spreken nog niet zo heel goed, maar lezen kunnen ze wel al. En ze verstaan het ook al. Ik vind het knap, dat ze op die leeftijd nog zo goed kunnen leren!’

‘Dat wist ik niet! Wat leuk van ze!’

Roald vertelt het tegen zijn vrouwen en tegen zijn schoonouders. Die zijn aangenaam verrast hierdoor. Een uur later komt Johan met zijn auto en parkeert hem op de inrit.

Roald rent naar buiten om zijn opa en oma te begroeten en natuurlijk ook zijn vader. Ester, Ada en Ingrid kijken vanuit de deuropening toe, hoe Roald zijn oma uit de auto helpt, terwijl Johan zijn eigen vader helpt. De twee oudjes zijn nog in blakende gezondheid en lopen nog zonder hulpmiddelen. Vooral de opa van Roald ziet er jong uit voor zijn leeftijd. Zijn vrouw ziet er wat ouder uit, maar ook zij ziet er nog heel goed uit voor haar leeftijd. Bij de deur worden ze netjes voorgesteld door Roald aan de drie zusters.

‘Opa, dit is Ester Henstavsen. Ze is de eerste met wie ik een verhouding kreeg. Ester, die is mijn opa, Gustav Gijsbregchts.’

Ester begroet Roalds grootvader gepast met een paar zoenen op zijn wang.

In het Nederlands, maar met een zwaar accent, zegt ze dan: ‘Ik ben blij u te mogen ontmoeten! Ik weet al een heleboel over u, maar ik had u nog nooit eerder gezien.’

De oude man glimlacht en Ester moet even diep ademhalen. De gelijkenis met Isabel is erg groot, wanneer de man glimlacht.

‘Jag är glad att träffa dig’, zegt hij.

Het is duidelijk, dat hij hier op geoefend heeft en Ester waardeert dat ook zeer.

’Tack, det är ömsesidigt’.

De man glimlacht. Tegen Roald zegt hij: ’Je hebt een goede smaak, Roald. En ik kan nu al zien, dat je echt een hele fijne meid hebt uitgezocht. Maar nu stel me ook maar eens voor aan die andere meiden.’

Uiteraard doet Roald dat ook. Ada en Ingrid worden op gelijkaardige wijze begroet en de man glimlacht breed als hij het drietal eens goed bekijkt.

Dan begint hij te lachen. ’Roald, nu snap ik wel, waarom je er drie genomen hebt. Ze lijken wel zoveel op elkaar en ze zijn stuk voor stuk echt beeldschoon!’

Roald glimlacht van genoegen. Dan stelt hij ze voor aan zijn oma.

’Oma, dit zijn Ester, Ada en Ingrid Henstavsen.’

De oude vrouw zegt: ’Mijn Zweeds is nog niet zo goed, maar ik merk dat ze al Nederlands verstaan?’

’Nog niet zo goed, maar het gaat steeds beter. Als ze het niet verstaan, vragen ze wel aan mij, wat je gezegd hebt.’

De oude vrouw neemt nu zelf het initiatief. ’Hallo, ik ben Renate Gijsbregchts, de oma van deze knappe jongeman!’

Ester gaat als eerste en zegt: ’Leuk u te ontmoeten, oma Gijsbregchts! Ik kijk al een hele tijd uit om u eindelijk eens te ontmoeten.’

De oude vrouw giechelt even. ’Weer eens wat anders, om door een vrouw aangesproken te worden als oma Gijsbregchts! Dat ik dat nog mee mag maken!’

Ze omhelst Ester stevig, die best onder de indruk is van de kracht van de oude vrouw.

Daarna is het de beurt aan Ada en vervolgens aan Ingrid.

Björn en Anna zijn er ook bij komen staan.

Roald zegt: ’En dit zijn de ouders van dit vrolijke drietal. Dit is Björn Henstavsen en dit is Anna Henstavsen!’

Ook Björn en Anna krijgen een allerhartelijkste begroeten van deze twee oude mensen. Dan gaan ze naar binnen. De woonkamer is nu goed gevuld, nu iedereen binnen is. Er is net geen plek meer voor Ester, maar die neemt graag genoegen met de ereplaats, op schoot bij Roald.

Roald vertelt tegen zijn grootouders in het honderd uit over zijn belevenissen in Zweden. En zijn grootouders horen maar al te graag toe, wat hun kleinzoon in het afgelopen half jaar allemaal beleefd heeft. Maar het is al weer snel tijd om naar het restaurant heen te gaan.

Maar daar wacht Roald en zijn gezinnetje een grote verrassing. Al zijn vrienden zijn daar en ook nog wat familie. Ze hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een verrassingsparty voor Roald te organiseren.

Normaal zouden ze in het voorjaar een gezamenlijk feest geven, zodat ze de hele tijd naar verjaardagen heen moeten. Daarom houden ze een groot feest en daarnaast bezoeken ze elkaar nog wel op verjaardagen maar dat is niet veel meer dan koffie met gebak. Dat vergt niet zo’n grote belasting op hun toch al drukke leven. Maar nu Roald in Zweden woont, en nu weer eens, samen met zijn nieuwe liefdes, naar Nederland gekomen is, hebben ze dit feest nu georganiseerd.

Roald is echt blij verrast, als hij bij binnenkomst al zijn vrienden ziet. Het is een vreugdevol weerzien en Roald komt bijna tijd te kort om iedereen te begroeten en ze voor te stellen aan zijn drie vrouwen. En er wacht hem nog een verrassing. Want tot zijn grote verbazing ziet hij ook Bert en Samantha daar in de zaal, waar het feestje gehouden wordt.

’Hé? Jullie hier?’

Bert lacht. ’Niet mijn idee, Roald. Dat was het idee van Guido en Nancy. Die hebben voor ons een vlucht geboekt. Zondag gaan we weer terug, dus je huis is niet zo lang onbewaakt!’

’En ik dacht dat je een mannenavond zou gaan houden met Kevin en Pelle?’

’Dat was om je op het verkeerde spoor te zetten, Roald. Ik mocht toch niets verraden!’

Roald lacht. Maar het is tijd om te gaan eten. Roald wordt naar een grote tafel gebracht, waar zijn familie aan kan gaan zitten. Guido komt bij Roald staan en zegt: ’Tja, ik hoop dat je nog steeds Hollandse kost lust, Roald. Want je zal nu wel verwend worden door de Zweedse kookkunsten van Ester!’

Roald lacht. ’Nou, mijn moeder heeft Ester wel een paar recepten met Hollandse kost geleerd. Maar als het is, wat ik denk, dan krijgen we boerenkool met worst en dikke saus.’

’Je mag nooit meer raden, Roald. Je weet, daar staat dit restaurant hier wel bekend om. Dus je vrouwen en je schoonouders lusten dit ook wel? Want anders moet ik de kok even waarschuwen om ze iets anders klaar te maken.’

Roald vraagt het even voor de zekerheid, maar niemand blijkt daarmee problemen te hebben. Ze willen die Hollandse boerenkost wel eens proberen. Nou, ze worden niet teleurgesteld.

Het restaurant staat niet voor niets bekend om deze kost en dat is goed te merken. Een fijne puree met boerenkool, die zijdezacht op je tong ligt. De dikke saus en de heerlijke worst doet iedereen watertanden. En er staat voor iedereen een behoorlijk groot bord op tafel.

Uiteindelijk zijn er maar enkelen die hun bord niet leeg gekregen hebben, maar er is ook niemand meer die nog honger heeft.

Als de serveersters de borden hebben opgehaald en iedereen van drinken hebben voorzien, komt Guido naar voren. Hij is de organisator van dit feest en schraapt zijn keel.

’Welkom allemaal. We hebben net genoten van weer een heerlijke maaltijd hier bij Willem’s, en de avond is nog heel erg jong. Dit is ons jaarlijke feest, vroeger dan normaal, vanwege de aanwezigheid van Roald en zijn drie vrouwen. Ik heb met Nancy een aantal weken in zijn kapitale huis, daar in Zweden mogen doorbrengen, en ik kan uit eigen ervaring zeggen, dat Ester, Ada en Ingrid stuk voor stuk geweldige vrouwen zijn.

Er rijst alleen de vraag, hoe Roald het op kan brengen om ze ook nog eens alle drie tevreden te houden.

Maar we weten allemaal, dat Roald een geweldige conditie heeft opgebouwd en die zal nu wel niet slechter zijn geworden!’

Er klinkt gelach en sommige roepen wat schunnige opmerkingen naar Roald en Roald moet wel lachen.

’En hij is niet de enige, die naar Zweden is getrokken. Ook Bert probeert daar nu zijn eigen plek te vinden, met een beetje hulp van Roald, dat wel. De liefde heeft hem daar ook te pakken gekregen en we kennen inmiddels Samantha al van een eerder bezoek.

In ieder geval heten we onze Zweedse bezoekers van harte welkom hier bij ons, en we hopen ze nog vele malen weer terug te zien!’

Er klinkt een groot applaus.

Roald staat op en zegt: ’Nu moet ik ook een paar woorden kwijt. Allereerst is dit een zeer grote verrassing. Nooit had ik kunnen denken, dat jullie me zo zouden verrassen.

En jullie weten allemaal, dat alleen dat al bijzonder is, omdat jullie nooit iets verborgen voor me kunnen houden. Maar dat Bert het voor me verborgen heeft kunnen houden, dat is weer eens wat nieuws.’

Bert roept: ’Zo moeilijk was dat niet, Roald. Ik wist het ook niet, tot afgelopen zondag!’

Roald lacht. ’Ja, zo kan ik het ook! Maar ik wil jullie echt bedanken, dat jullie Ester, Ada en Ingrid zo goed opnemen. Ik had niet verwacht, dat jullie het zo goed zouden accepteren, want ik kan me voorstellen, dat men het wat vreemd vindt, dat ik nu van drie vrouwen tegelijk houd. En zoals jullie al hebben kunnen zien, word ik over een paar maanden ook al weer vader. Dat hadden jullie zo snel niet gedacht, of wel?’

Er klinkt gelach.

’Ze zijn echt een verrijking van mijn leven en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. En dat kan ik echt oprecht zeggen. Ik heb mijn overgrootmoeder mogen ontmoeten, van wie ik niet eens wist, dat ze bestond. Ik heb het voorrecht gehad haar huis te kunnen kopen, en Guido en Mark kunnen wel beamen, dat het werkelijk een kast van een huis is.

Voor degenen, die zich er geen beeld bij kunnen vormen, Het huis heeft totaal 4 verdiepingen, waarvan een grote kelder, waar ook een enorme wijnkelder is ingericht. Op de begane vloer heb ik een gigantische woonkamer, met daarnaast een aparte kamer, compleet met een eigen badkamer, waar straks onze babykamer komt. Die is al bijna klaar, we wachten nog op de wiegjes, die is Samantha voor ons aan het maken. Ze is al bijna klaar, maar ze is ook druk bezig met de verbouwing van ons huis. Maar daar vertel ik later nog wel eens over.

Verder heeft het huis nu een flinke grote keuken gekregen, die was eerst een stuk kleiner. Maar we hebben onder ook een eigen slaapkamer, waar we een flink groot bed hebben geplaatst en daar beschikken we ook over een eigen badkamer. Daar slapen we nu.

Eerst deden we dat boven, daar waren op iedere verdieping 6 grote slaapkamers en een badkamer. Daar hebben we op de eerste verdieping nu een slaapkamer opgeofferd voor een grotere badkamer en een apart toilet. Daarnaast hebben we een slaapkamer opgeofferd om er een grote walk-in kast van te maken.

Op de tweede verdieping hebben we nu vijf slaapkamers, en daar gaan we nog een grote badkamer maken, ook met een apart toiletruimte. En dan is er nog een grote zolder.

Dus het is niet echt een heel klein huis, het is echt een behoorlijk groot huis.

Daarnaast heb ik nu ook een nieuwe baan, ik ben nu sinds eergisteren bevorderd tot Vice-manager van HRT-Technology. Dat ik daarmee ook een aardige cent mee verdien, dat mag wel duidelijk zijn.

En voordat ik het vergeet, ik ben ook in het bezit van een prachtig schip. Want je kunt dit met recht geen bootje meer noemen. Het is een Engelse Clipper, van 48 voet, een prachtige tweemaster. Naar zeggen, het mooiste schip van het Vänernmeer. Waar of niet, Guido?’

’Helemaal waar, Roald. Als je ooit de kans krijgt om met Roald mee te varen, dan moet je dat echt doen. Het is echt een prachtig schip en een unieke ervaring!’

’Maar ik ga wel mooi niet als hotel dienen, Guido. Maar ik heb er niets op tegen als er ooit iemand me wil bezoeken. Maar spreek dat dan wel even goed af, want ik ben niet altijd thuis. Drukke baan en zo! En dan moet ik ook nog eens drie vrouwen tevreden houden en ben ik ook nog eens bezig een eigen bedrijfje op te richten.’

’Druk bezig, Roald! Hoe hou je het vol?’, vraagt een van zijn vrienden, John genaamd.

’Dat vraag ik me soms ook wel eens af, John! Maar ik hoef maar naar deze drie geweldige vrouwen te kijken en dat geeft me meer dan voldoende motivatie om alles te doen om ze gelukkig te maken en ze te voorzien van een goed leven. En dat lukt me nu al vrij aardig.’

’Dus ze mogen lekker op jouw kosten teren?’

’Nee, zo is het ook weer niet. Ester doet samen met Ingrid het huishouden, hoewel Ingrid intussen ook behoorlijk naam begint op te bouwen met haar zaterdagcolumn in een landelijk dagblad. Ze is eigenlijk journaliste, maar de column is haar werk. Daar is ze toch wel dagelijks mee bezig. Het is nog lang niet gemakkelijk om een goede column te schrijven en ze krijgt het steeds voor elkaar om telkens weer thema’s aan te snijden of onderwerpen te vinden, die druk gediscussieerd worden. Dat vind ik ontzettend knap.

En Ada werkt ook. Ze is secretaresse, en laat ik meteen duidelijk zijn, ze is mijn persoonlijke secretaresse. En nee, geen secretaresse met speciale diensten, zoals sommigen van jullie wel zullen denken. Ik werk bij een keurig firma, en daar horen zulke dingen echt niet bij.’

Een vriendin van Roald roept: ’Wel lekker handig, je eigen vriendin als secretaresse benoemen!’

Roald lacht. ’Nou ja, het heeft wel zo zijn voordelen. We kennen elkaar echt heel erg goed en ze zorgt er echt wel voor, dat ik niets vergeet in mijn drukke agenda. Wat dat betreft is ze echt een zeer goede vakvrouw. Ze weet wat ze moet doen en ik hoef het haar geen twee keer te zeggen. Ik zou haar waarschijnlijk ook aangenomen hebben, als ze geen vriendin van me zou zijn geweest.’

’En hoe zit dat nu met Bert en Samantha? Ik begrijp dat die ook in jouw huis wonen?’

’Voorlopig nog wel, Julia. Ze spelen een rol in het bedrijf dat ik wil gaan oprichten, en als het meezit, dan kunnen ze over een kleine maand al verhuizen en beginnen in dat bedrijfje.’

’Toe maar! Je hebt nogal wat voor! Ik kan me niet herinneren, dat je ooit zoveel geld had, Roald!’

’Ik heb een en ander geërfd van mijn overgrootmoeder, waardoor ik dat geld heb. Je moet je nu niet voorstellen, dat ik nu meteen een rijke stinker ben, dat klopt ook weer niet, maar ik hoef me nu ook weer geen zorgen te maken over mijn toekomst. Dat is dan weer wel zo.’

Bert staat ook op en zegt: ’Het is ook niet zo, dat Roald alleen maar geld in dat bedrijf stopt. Zoals jullie weten, heb ik mijn ontslag gekregen bij dat transportbedrijf, waar ik werkte. Nu heb ik daar een flinke ontslagvergoeding gekregen en dat stop ik in het nieuwe bedrijf dat Roald en ik gaan oprichten. Roald is wel grootaandeelhouder, maar ik ga samen met Samantha dat bedrijf leiden en voeren.

En als alles zo gaat, zoals we hopen dat het gaat lopen, dan kom ik nog heel vaak hier terug in Nederland. Want samen met Theo is het de bedoeling dat we hier luxe houten huizen gaan afleveren, en ik geloof dat Theo al enkele bestellingen binnen heeft, niet waar, Theo?’

’Ja, Bert. En daar is vanmiddag weer een order bij gekomen. Als het zo doorgaat mag je wel al bijna personeel aannemen!’

Roald kijkt even naar Ester en ze knikt. Roald heeft een verrassing voor Bert en Samantha.

’Nou, dan kan ik maar beter nu ook iets bekend maken voor Bert en Samantha. Ik ben sinds eergisteren eigenaar van een nieuw pand, compleet met bedrijfswoning. Eigenlijk was het de bedoeling, dat ik jullie dat zou vertellen als we terug zouden komen, maar nu jullie toch hier zijn, kan ik het net zo goed nu al vertellen.’

Bert en Samantha kijken blij verrast. ’Echt waar, Roald? Waar dan?’

'Bij Sunnersberg. Vlak langs de grote weg richting Lidköping. Daar stond een huis met een heel grote schuur te koop.’

’Ja, ik weet waar je bedoelt, daar kom je zowat langs. Maar dat is nogal een schuur zeg!’

’Je hebt toch ook ruimte nodig, om te gaan maken wat we van plan zijn, of niet?’

’Ja, maar dan nog!’

’Je hebt daar de ruimte om hout op te slaan en de machines te plaatsen. Zodra we die gekocht hebben en ook nog een vrachtwagentje, kunnen we aan de slag.’

’Wow, Roald! Dat is nog eens een verrassing! En wij maar denken, dat wij je eens goed konden verrassen. Maar deze verrassing is zelfs nog beter!’

Roald lacht. ’En voor mij brengt dat ook voordelen, Bert. Want dan ben ik eindelijk dat monsterlijke ding van een heftruck kwijt, die ik me gekocht heb voor het opknappen van mijn huis.’

Bert lacht. ’Ja, maar dat ding doet het nog best goed en hij zal zeker nog wel van pas komen bij ons bedrijfje!’

Ze praten dan nog, in beslotener kring, na over hun nieuwe bedrijfje. Maar ook weer niet te lang, want Roald wil ook nog met zijn andere vrienden praten. Die zijn blij te zien, dat Roald duidelijk gelukkig is, daar in Zweden.

Maar ook Ester, Ada en Ingrid worden echt hartelijk onthaalt door zijn vrienden. Ze worden helemaal uitgevraagd, wat op zich wel logisch is. Roald kijkt geregeld naar ze om, hij is toch een beetje bezorgd, dat zijn vrienden misschien soms wat te ver zouden gaan. Maar dat blijkt gelukkig niet nodig.

De avond verloopt heel erg fijn. Zowel Roald, als Ester, Ada en Ingrid genieten met volle teugen. Als ze na twaalven naar huis rijden, zegt Ester: ’Dit was echt een heel gezellig avond, Roald. En je vrienden zijn allemaal heel erg aardig tegen ons geweest.’

’Dat komt vooral door Guido en Nancy. Die hebben veel verteld over jullie en hoe de verhoudingen tussen ons liggen. Ik denk dat ik ze daarvoor best wel dankbaar mag zijn.’

Bij het vakantiepark wacht Roald echter een wat minder aangename verrassing. De slagboom is dicht en hij kan nu niet binnen met zijn auto. De nachtwaker vertelt hem, dat hij moet lopen, na 10 uur ’s avonds mogen er geen auto’s meer rijden in het park. Maar het is gelukkig droog, hoewel het wel best fris is. Hij parkeert zijn auto op de parkeerplaats en dan lopen ze door het park naar hun huisje. Er is niemand op straat en er heerst een serene rust. Arm in arm lopen ze door het park naar hun huisje heen. Dat is toch best wel een eind lopen, ze hebben er bijna een kwartier voor nodig. Maar als ze het huisje bereiken, is het gelukkig lekker warm in het huisje.

Er wacht Roald een kleine attentie in het huisje, een grote fles champagne staat in een koeler. Die is nog best koud en Roald vraagt: ’Zullen we die nog openen, om onze vakantie te vieren?’

Daar stemt iedereen mee in. Roald steekt eerst de haard aan. Dat is een gashaard, die er echt uitziet als een echte open haard. Dat geeft meteen een lekkere warmte en een mooie sfeer. Als de champagne ingeschudt is, toosten ze op hun vakantie en genieten van het edele drankje. Ze kijken naar buiten, waar de maan goed zichtbaar is door de bomen.

Björn en Anna laten het viertal alleen en gaan naar bed. Roald ligt met zijn dames op de bank, en ze hangen tegen hem aan. Ester ligt aan zijn linkerkant, Ada en Ingrid aan zijn rechterkant. Ze genieten gewoon van elkaar, door lekker tegen elkaar aan te hangen. De setting is dan ook best romantisch te noemen. De warmte van de haard, champagne, kaarslicht en de aanwezigheid van vier mensen, die heel erg verliefd op elkaar zijn. Opeens springt Ingrid op en zegt: ’Ik heb zin om te gaan zwemmen!’

Ester en Ada hebben ook wel zin, maar ze hebben hun koffers niet uitgepakt en weten zo niet, waar hun bikini zit.

Ingrid lacht. ’Wie heeft er hier een bikini nodig met een overdekt zwembad in huis?’

Ester en Ada grijnzen. Meteen springen ze op en trekken Roald mee. ’Je komt toch ook lekker mee zwemmen?’

Roald lacht. ’Natuurlijk, wie zou drie zulke mooie vrouwen alleen durven laten zwemmen? Stel je voor, jullie verdrinken! Wie moet jullie dan redden?’

Ester en Ada lachen en trekken Roald mee naar het zwembad. Hun kleding hangt al snel over een stoel en Ingrid is de eerste die in het zwembad springt. Maar haar mooie sierlijke lichaam zwemt ze enkele slagen en roept: ’Het water is heerlijk warm! Kom er snel in!’

Niet veel later is iedereen in het water en ze spatten elkaar nat. De naakte lichamen van de drie meiden doen Roalds pik meteen reageren. De drie geile loeders hebben dat meteen in de gaten en ze plagen Roald dan ook, door steeds kort zijn pik te strelen.

Roald probeert ze dan te pakken te krijgen, maar ze duiken vlug weg. Ze zijn verbazend snel in het water en Roald moet goed zijn best doen om zijn eerste slachtoffer te pakken te krijgen. Ada is als eerste aan de beurt, maar ze laat zich gewillig ”straffen”.

Dat straffen bestaat uit een zoen, en een vinger langs haar gleufje. Ada is meteen geil, en ze wil al meteen meer. Maar Roald gaat niet verder en laat Ada achter, om de volgende te pakken. Geschokt kijkt Ada Roald na, maar ze moet al meteen lachen. ’Jij gemeen mannetje!’

Roald lacht. ’Boontje komt om zijn loontje, Ada! Help me liever mee om je zussen dezelfde straf te geven!’

Ada lacht. Samen met Roald proberen ze dan Ingrid en Ester te pakken te krijgen. En dat gaat natuurlijk niet zonder gegiechel en gegil. Uiteindelijk krijgen ze Ingrid te pakken, en ook zij krijgt de ”straf” van Roald. Ester is ongemerkt het zwembad uitgegaan en heeft zich verstopt in het bubbelbad.

Als Roald en haar twee andere zuster op zoek gaan naar Ester, kijken ze even verbaasd. Maar al snel hebben ze haar gevonden, hoewel ze haar best doet om verborgen te blijven. Roald duikt het bubbelbad in en pakt haar meteen vast. Ester gilt van plezier, terwijl Roald haar kietelt. Ze ondergaat meteen haar straf, Roald geeft haar een zoen en haalt zijn vinger door haar gleufje.

Maar in tegenstelling tot Ada en Ingrid, laat Ester het hier niet bij zitten. Ze zoekt met haar handen zijn pik op, die onder haar vaardige handen al snel stijf wordt. Roald weet wat er gaat gebeuren en hij is behoorlijk geil.

Ester twijfelt niet en gaat op zijn pik zitten. Ze leidt zijn pik naar haar kutje en begint hem te neuken. Ada en Ingrid doen Meteen mee, en beginnen allebei Roald kusjes te geven, ieder aan een andere zijde. Roald laat zijn handen over hun lichamen glijden, en vindt uiteindelijk hun gleufjes, waar hij hun begint te vingeren. Zo bedient hij nu opeens drie vrouwen tegelijkertijd, die nu letterlijk aan zijn lichaam hangen. Het gekreun mag er best zijn en Roald kreunt net zo hard mee. Ester komt als eerste klaar, gevolgd door Ingrid en Ada.

Pas als het drietal klaar is gekomen, komt Roald ook klaar. Maar het heeft veel van hem gevraagd, en hij is nog moe van de reis en de avond. Voor het eerst moet hij de avances van Ada en Ingrid afslaan. Maar die doen niet moeilijk, ze begrijpen ook wel, dat Roald ook zijn grenzen heeft. Ze drogen zich af en gaan slapen.