De volgende dag is Roald pas erg laat wakker. Zeker voor zijn doen. Het is pas 11 uur als hij wakker wordt. Het bed is leeg, Ester heeft hem lekker laten slapen, toen ze zag dat hij nog steeds sliep. Roald doucht zich vlug en loopt dan naar de woonkamer, waar iedereen zit.

’Ha, langslaper!’

Roald lacht. ’Dat is ook voor het eerst sinds jaren, dat ik zo laat wakker ben geworden.’

Björn zegt: ’Het is ook wel eens een keer goed, dat je goed doorslaapt, Roald. Zeker na jullie wilde nacht gisteren. Hoewel, het was volgens mij niet zo lang als normaal...’

’Sorry, hebben we jullie wakker gehouden?’

’Het valt wel mee, Roald. We beginnen er aan te wennen.’

Roald glimlacht. Hij smeert zich snel een broodje, want hij heeft honger.

Björn vraagt: ’Wat gaan we vandaag doen, Roald?’

’Ik heb geen opgesteld plan, maar ik stel voor om het vandaag eens lekker rustig aan te doen en lekker hier te blijven. Dan kunnen we voor morgen wat gaan plannen.’

Daar kan iedereen zich wel in vinden. Hun kleding wordt al snel omgeruild voor badkleding en al snel is iedereen aan het luieren bij het zwembad. Opeens gaat de telefoon van Roald.

Roald neemt op.

’Met Roald de Vries’

’Hallo Roald, met Henk. Roald, ik weet dat je vakantie hebt, maar we hebben een probleem en dat moet meteen opgelost worden.’

’Wat is er aan de hand?’

’Die nieuwe programeur van jou, die is bezig geweest met de software en nu werkt niets meer!’

Roalds gezicht betrekt. ’Dat meen je niet, Henk! Ik ga meteen even actie ondernemen en dan hoor je nog van me.’

’Ik verwacht niets anders van je, Roald. Het spijt me dat het tijdens je vakantie gebeurt, maar ik kan echt niet wachten, totdat jij terug bent.’

’Nee, geen probleem, Henk. Ik ga dit oplossen.’

Ester kijkt Roald aan. ’Wat is er, Roald?’

’Het hele computersysteem ligt plat, omdat Michel met de software is bezig geweest. En Henk verlangt nu van me, dat ik het meteen oplos.’

Roald wacht geen antwoord af van Ester en loopt met zijn telefoon weg. Als eerste belt hij Alfred meteen op en schildert hem het probleem.

’Alfred, ik heb een probleem. En ik zou je heel erg dankbaar zijn, als je dat snel kunt oplossen, want het hele systeem ligt nu plat.’

’Ik ben al op de hoogte, Roald. We hebben een waarschuwingssysteem ingebouwd, waardoor wij een seintje krijgen, als bepaalde programma’s niet naar behoren functioneren. Meestal krijgen we die signalen al ruim van te voren, zodat we ook tijdig in kunnen grijpen als het fout dreigt te gaan. Maar nu ging het wel heel erg snel.’

’Ja, Michel is een aanpassing aan het maken voor het interne communicatietraject. Ik wilde daar een chatfunctie in hebben, die alles opslaat, maar waar je ook met meerdere mensen intern kunt overleggen. Maar schijnbaar is daar iets fouts gegaan. Ik moet Michel nog bellen, maar zou jij van daaruit al kunnen kijken waar het fout is gegaan?’

’Geen probleem, Roald. We zijn al bezig, en omdat we al weten welke programma’s niet functioneren, zal het wel niet heel erg lang duren.’

’Bedankt, Alfred! Ik bel zo Michel op en dan bel ik jou terug.’

’Is goed! Ik zet mijn beste mensen er even op.’

’Tot zo, Alfred.’

Roald verbreekt de verbinding en belt meteen met Michel.

’HeRo Technology met Michel Sörensen.’

’Hoi Michel, met Roald. Wat is er aan de hand?’

’Ik was bezig met een test om die chatfunctie aan de praat te krijgen, maar ik snap er niets van. Dat heb ik op de testserver gedaan, die staat verder helemaal los van het gewone systeem. Maar toen ik de chat startte, ging het hele systeem plat.’

’Bel even met Seon Systems en vraag naar Alfred Sonnemans. Dat is de eigenaar en ze weten al dat er problemen zijn. Heb je ze al gebeld?’

’Nee, zover ben ik nog niet gekomen. Ik heb geprobeerd zoals de handleiding ook zegt, om de database opnieuw in te lezen, maar dat werkt nog niet. En nu bel jij al.’

’O, dan heeft Henk wel heel erg snel gebeld! Bel maar meteen, hoe eerder dit opgelost is, hoe beter.’

’Dat is goed. Heb je toevallig ook een rechtstreeks nummer van hem?’

’Dat heb ik wel, maar dat is zijn privé-nummer. Dat doe ik liever niet, Michel. Bel maar gewoon op het bedrijfsnummer, dan komt het wel goed. Hij verwacht je telefoontje al.’

’Goed, zal ik doen, Roald.’

’Ik bel je later wel weer, als alles weer werkt, Michel. Maak je maar geen zorgen, zulke dingen kunnen gebeuren.’

’Dank je, Roald. Maar het is niet leuk, om hier als nieuwe man meteen problemen te veroorzaken. Je wilt niet weten, hoe ze nu naar me kijken!’

’Dat kun je ze niet kwalijk nemen, Michel. Maar bel nu maar snel met Alfred, anders wordt Henk nog bozer, dan hij nu al is.’

’Dat zal ik maar meteen doen, Roald. Tot later!’

Een half uur later gaat de telefoon van Roald weer. Het is Alfred.

’Hoi Roald, met Alfred.’

’Oh, Alfred. Ik hoop dat je me goed nieuws komt vertellen?’

’Ja, het werkt weer. Het kwam door dat programma, dat je mannetje geschreven heeft. Op zich een heel aardig stukje werk, maar we werken hier met andere protocollen, en dat vloekt met zijn techniek. Hij had het wel op een testserver geschreven, dat was heel goed. Maar omdat het programma toch ergens contact mee moest maken, gaf dat een enorm conflict. Dat hebben we nu hersteld. Het was ook geen heel groot probleem, maar wel eentje met een lastige bijwerking. Als het goed is, kunnen ze nu gewoon weer werken.’

’Gelukkig. Henk was volgens mij behoorlijk in paniek.’

’Dat kan ik me voorstellen, maar als het goed is, is er geen data verloren gegaan. We loggen namelijk ook de data, als het systeem ooit offline mocht gaan. Dat is ook de reden, waarom mijn software bij zulke bedrijven zo geliefd is, het crasht namelijk nooit. Dit was echt de eerste keer, dat het gebeurde.

Maar daar leren we weer van. Michel stuurt ons nu dat programma even op, want we willen er ook van leren. Want op zich is zijn manier van werken zo slecht nog niet. Ik ken het principe, maar omdat mijn software op een bepaalde manier werkt, heb ik me daar nooit in verdiept. Misschien dat we daarmee ook een beperking, die de software heeft, kunnen wegwerken.’

’Daar heb ik allemaal geen verstand van, Alfred. Voor mij is dat allemaal abracadabra voor me, wat je me daar allemaal zegt.’

Alfred lacht. ’Ik begrijp het. Laat ik het dan simpeler zeggen, de communicatie tussen de software gebeurt bij mij in twee richtingen, op zich heel normaal. Alleen bij mij moet dat door een tunneltje, waar maar plek is voor een richting. Dus moet alle communicatie even om de beurt wachten. De manier waarop Michel werkte, ging er vanuit, dat het dubbelbaans was. En dus kwam er een gigantische file.’

’Aha, dat kan ik wel uitleggen aan Henk. Maar komt dat puur door de software?’

’Ja, alleen gebruik ik wel twee van die tunnels, een voor de daadwerkelijke stroom data en een voor de controle. Ik snap dat hij gedacht heeft, dat die als dubbelbaans communicatie dienden. Maar bij mij dient dat als een soort beveiliging.’

’Ik denk dat ik het begrijp, Alfred. Maar heel erg bedankt! En vooral, omdat je het zo snel hebt opgelost!’

’Zoveel heb ik niet gedaan, Roald. Michel heeft me precies gemeld, wat hij gedaan had, en vanwege de alarmbellen, die hier aan gingen, kon ik dan precies zeggen, wat hij moest doen om het op te lossen. Dat was niet meer dan even een stekkertje los pluggen, en er weer in steken.’

’Maar toch, Alfred!’

’Het hoort bij de service, Roald. Maar wanneer komen jullie nu eens hier naar toe? Gina vroeg het me vanmorgen nog!’

’Ik zal het eens vlug navragen, Alfred. Heb je een momentje?’

Roald loopt weer naar het zwembad. Aan het opgeluchte gezicht kan Ester zien, dat het probleem verholpen is. Ze zegt: ’En, opgelost?’

Roald knikt. ’Gelukkig wel, maar die eigenaar van dat bedrijf, Alfred, vraagt wanneer we hem gaan bezoeken. Je weet wel, daar hebben we over gepraat.’

’Morgen zouden we naar die molens gaan kijken, Roald.’

’Het hoeft ook niet morgen, Ester. Wat dacht je van overmorgen?’

Ester kijkt even naar Ada en Ingrid. Die knikken en daarmee is het besloten. Roald pakt zijn telefoon weer op en zegt tegen Alfred: ’Zou het overmorgen schikken?’

’Dat is voor mij geen probleem, Roald. Zullen we afspreken, rond een uur of twee ’s middags? Dan heb je zelf ook nog wat aan de morgen en dan blijven jullie gezellig hier eten.’

’We zijn wel met zes man, Alfred. Mijn schoonouders zijn ook mee.’

’Geen probleem, Roald. Ze zijn van harte welkom.’

’Nou, dan tot overmorgen.’

Roald verbreekt de verbinding en meteen gaat zijn telefoon weer. Het is Henk.

’Hoi Roald, met Henk.’

’Hoi Henk. Alles werkt weer, hoorde ik net?’

’Ja, gelukkig wel. Maar ik ben wel flink uitgevlogen tegen die Michel. Misschien ben ik wel een beetje hard tegen hem geweest.’

’Dat los ik wel voor je op, Henk. Ik heb net met Seon Systems gesproken, het was een probleem, dat ze nog niet eerder gehad hebben, maar ze snappen wel, waarom het fout is gelopen. Ze proberen eruit te leren en misschien kunnen ze zelf hun software daaruit verbeteren.

Dat is wat Alfred me net vertelde. Eigenlijk was het niet echt de schuld van Michel, want hij deed het keurig volgens de regels. Maar de software, die hij geschreven had, botste met die van van ons.’

’Moet hij er dan niet mee ophouden, Roald? Niet dat dadelijk weer ons systeem plat ligt!’

’Voorlopig wel, Henk. Maar ik acht die functie wel belangrijk. Ik zie Alfred binnenkort toch nog en dan zal ik wel met hem overleggen, hoe we dat nu het beste kunnen aanpakken.’

’Goed, dan geloof ik je. Maar ik heb nu wel even niet het vertrouwen in hem, dat begrijp je wel!’

’Ik neem die verantwoordelijkheid wel op me, Henk. Ik vertrouw Michel en ik denk echt dat hij de juiste man op de juiste plaats is.’

Daarmee is Henk weer gerustgesteld en Henk verontschuldigt zich bij Roald, dat hij heeft lastig gevallen tijdens zijn vakantie. Niet lang daarna belt Michel op.

’Hoi, Roald, met Michel. Ik bel je even, dat ik het zo niet zie zitten om hier te blijven werken. Ik ben net uitgekafferd door de directeur en ik weet wel dat ik problemen veroorzaakt heb, maar dat heb ik ook weer niet verdiend!’

’Ik heb Henk net aan de telefoon gehad, en hij zei me net al, dat hij misschien wat te ver gegaan was. Je kunt hem het toch niet helemaal kwalijk nemen, dat hij boos is! Ik weet dat hij nu met een ontwikkeling bezig is, waar niets fout mee mag gaan en elke storing is er eentje te veel.

Het gaat om erg veel geld, Michel. Dus ik snap wel, waarom hij boos is, maar ik zal er wel voor zorgen, dat hij zich bij je verontschuldigt.’

Michel zucht. ’Wat moet ik dan? Ze kijken me hier nu met een scheve nek aan, en dan zo’n commentaar krijgen is ook niet leuk!’

’Dat snap ik, maar dat is ook geen reden om meteen maar de handdoek in de ring te gooien, Michel. Ik heb mijn nek voor je uitgestoken en dat valt me dan nu toch zwaar.’

Het is even kort stil en Michel zegt dan: ’Goed, je hebt me overtuigd. Ik blijf. Maar wat moet ik nu doen?’

’Laat dat programma nog maar even zitten, Michel. Ik overleg even met Seon Systems wat de volgende stappen zijn, en dan hoor jij het automatisch. Ga nu maar naar huis, het is toch al bijna middag en dan heb je toch weekend. Geniet lekker even van het weekend en maandag hoor je meer van me, wat je nu kunt gaan doen. Kun je je daar in vinden?’

’Ja, dat lijkt me een goed plan. Maandag zullen de meesten het wel weer vergeten zijn. Goed, ik wacht dan maandag af.’

Roald hangt de telefoon weer op en zucht eens diep. Hij grinnikt. ’Leuke vakantie is dit. Maar ja, ik kan wel begrijpen, waarom Henk zo boos was. Ik zal hem straks wel weer eens bellen, maar nu even niet!’

Ingrid zegt: ’Kom, dan zal ik je rug eens lekker masseren, zodat je weer lekker ontspannen wordt!’

Dat laat Roald zich geen tweede keer meer zeggen en hij neemt meteen plaats op zijn ligbank. Ingrid haalt binnen even wat massageolie en begint Roalds rug te masseren. Dat doet Roald echt goed en weldra valt hij in slaap.

Ada giechelt zachtjes. ’Slaapt hij nu al weer? Vanmorgen sliep hij ook al zo lang!’

Ester zegt: ’Laat hem nu maar lekker slapen, Ada. Hij doet zoveel en eigenlijk slaapt hij veel te weinig. Maar hij doet het allemaal voor ons, en dat is zwaar. En over een paar maanden wordt het voor hem nog veel zwaarder, als we zelf minder kunnen. Dus alles wat hij nu kan rusten, is meegenomen.’

Ada knikt. Ze laten hem lekker liggen, en het is alweer bijna schemerig aan het worden, als Roald weer wakker wordt. Hij kijkt wat wazig om zich heen, maar kan zich niet herinneren, waar hij is. Verbaasd kijkt hij naar Ingrid en zijn verbazing wordt nog groter als Ada binnen komt.

In prefect Zweeds zegt hij: ’Waar ben ik hier?’

Ada lacht. ’Kom, Roald! Heb je zo vast geslapen, dat je niet meer weet waar je bent?’

Roald kijkt echt verslagen, en begint in paniek te raken.

’Wie zijn jullie en waar ben ik?’

Ingrid en Ada kijken geschrokken naar Roald. Ingrid vraagt: ’Gaat het wel goed met je, Roald?’

Roald kijkt Ingrid verbaasd aan. ’Wie is Roald?’

’Dat ben jij.’

Ada loopt meteen weg om Ester te halen.

’Ester, kom even! Roald doet heel erg raar! Hij weet niet meer hoe hij heet en waar hij is. En hij kan zich ons niet herinneren!’

Ester zegt: ’Doe niet zo raar, Ada!’

’Nee, ik meen het! Het lijkt wel of hij niet echt wakker lijkt te worden. Net of hij iemand anders is! Want net leek hij even in paniek!’

Ester loopt meteen mee met Ada en zodra ze binnenkomt, zegt Roald tot ieders verbazing: ’Ester, waarom lijken die twee vrouwen zo veel op jou?’

Nu is echt iedereen verbaasd. Ester gaat langs Roald op haar knieën zitten. Ze zegt: ’Is alles goed met je, Roald?”

Roald zegt: ’Ik weet het niet. Jou kan ik me wel herinneren, maar die andere twee niet. En ik weet niet eens hoe ik zelf heet. Het voelt zo raar!’

’Zal ik maar even een dokter bellen, Roald?’

Roald knikt. Het is maar goed, dat Ester wat lessen van Hilde heeft gekregen, want daardoor kan ze de receptie bellen en al snel komt er een dokter opdraven. De goede man stopt bij het huis en onderzoekt Roald.

Hij stelt hem enkele vragen en gaat dan met Ester praten.

’Mag ik u wat vragen? Ik heb net met uw vriend gepraat. U zegt dat hij Nederlander is?’

’Ja, maar nu praat hij opeens vloeiend Zweeds, terwijl hij eerst altijd een zwaar accent had.’

’En hij herinnert zich u wel, maar uw zusters en uw ouders niet?’

’Ja, precies zoals u het zegt. Ik snap het ook niet.’

’Heeft hij de afgelopen tijd veel aan zijn hoofd gehad, ik bedoel veel stress en zo?’

’Hij heeft wel een nieuwe baan, waar hij erg veel moet doen.’

’En hij is nu hier voor vakantie? Had hij last van overmatige vermoeidheid?’

’Ja, normaal slaapt hij nooit uit, maar vanmorgen wel. En vanmiddag viel hij ook in slaap.’

’Oké, dan heb ik een vermoeden, maar voor de zekerheid stuur ik hem even naar het ziekenhuis. Het zou namelijk kunnen zijn, dat stress-stoornis heeft. Dat gaat vanzelf wel weer weg, maar u moet hem even ontzien.

Dat gebeurt soms wel meer, als mensen, die onder zeer hoge druk werken, en dan opeens om moeten schakelen naar volledige rust, dat ze even een tijdelijk geheugenverlies hebben. Maar schijnbaar bent u van grote invloed op hem, want hij herinnert u zich nog wel.’

Ester glimlacht. ’En hoe lang kan zoiets duren?’

’Dat valt niet te zeggen, mevrouw. Het kan morgen al weer voorbij zijn, maar het kan ook enkele weken duren. Maar voor de zekerheid laat ik hem even onderzoeken in het ziekenhuis, niet dat hij wat anders mankeert. Want dat kan natuurlijk ook.’

’Maar hoe kan het dan, dat hij nu opeens zo perfect Zweeds kan spreken?’

’Dat duidt, dat hij iets heel erg belangrijk vindt, want daar is hij op gefocust. Dat is ook de reden, waarom ik denk, dat hij gewoon heel erg veel last heeft van stress en dat het daarom ook niets ergers is. Laten we daarom ook maar hopen, dat het alleen dat is, want dan zal hij er niets negatiefs aan over houden.’

’Dank u, dokter.’

De dokter schrijft een verwijskaart voor het ziekenhuis en vertrekt weer. Ester belt meteen Johan en Ineke op, die natuurlijk erg schrikken van dit bericht. Daarna gaan ze meteen naar het ziekenhuis. Daar wordt hij meteen onderzocht, maar ze kunnen niets vinden, dat duidt op een erge kwaal. De dienstdoende dokter denkt daarom ook, dat de huisarts de juiste diagnose gesteld heeft.

Als ze terugkomen, zijn Roalds ouders er ook. Die herkent hij wel meteen.

Hij zegt: ’Het voelt echt heel raar. Ik herken nu de gezichten wel, maar ik kan echt niet meer op de naam komen. En waarom ik nu opeens geen Nederlands meer spreek, weet ik ook niet.’

Ester zegt: ’Maar wat moeten we nu doen? Moeten we hier blijven en hopen dat het Roald snel beter gaat? Of moeten we terug naar huis?’

Ada zegt: ’Hier is hij wel in een rustvolle omgeving. Je hebt gehoord wat de dokter zei, hij moet in een rustige omgeving herstellen.’

Ze beslissen dan, dat ze toch maar blijven. Roald voelt zich moe en valt op de bank in slaap. Ester dekt hem toe met een deken en stopt een kussen onder zijn hoofd. Ze praten nog verder, over hoe het nu verder met hem moet.

Ada zegt: ’Ik bel Henk wel even op, die moet ook weten wat er gebeurd is met Roald. Dat zou eigenlijk geen groot probleem moeten zijn, anders had Roald nu ook niet op vakantie kunnen gaan. Hij heeft zijn zaakjes goed voor elkaar, en ze kunnen nog meer dan genoeg vooruit.’

’Goed, dan bel jij Henk even op. En die Alfred, waar we morgen naar toe zouden gaan. Heb je daar een telefoonnummer van?’

’Nee, die heeft Roald in zijn telefoon staan. Maar daar kunnen we zo niet op, die is geblokkeerd met vingerafdruk.’

Ester zegt: ’Daar weet ik wel wat op.’

Ze pakt de telefoon van Roald en zet zijn vinger op de blokkering. De telefoon ontgrendelt meteen en Ester zoekt het telefoonnummer op van Alfred. Omdat Roald daar nog maar pas mee gebeld heeft, heeft ze het al snel gevonden. Ze belt het nummer en Alfred neemt op.

’Hoi Roald!’

’Oh, mijnheer Sonnemans? U spreekt met Ester, de vriendin van Roald.’

’O, sorry! Ik dacht dat het Roald was.’

’Dat maakt niet. Maar ik bel even voor morgen. Ik ben bang, dat we niet kunnen komen. Roald is ziek en moet dringend rust houden. Hij heeft een stress-aanval en kan zich opeens amper wat herinneren.’

’Oei, dat is geen goed nieuws! Wens hem maar beterschap!’

’Dat zal ik doen, mijnheer Sonnemans. Als ik het goed begrijp, bent u van de software, die Roald gebruikt?’

’Ja, dat klopt. Hij heeft me straks nog gebeld, omdat er een probleem was.’

’Ik hoop dat het opgelost is, want Roald mag echt voorlopig niets doen.’

’Ik zal wel contact opnemen met zijn baas en met zijn IT-man. Ik geloof dat hij Michel heet?’

’Ja, dat is Michel. Dat is een vriend van mij en mijn zussen. Ik heb wel een direct nummer voor u, als u dat nodig heeft?’

’Dat zou misschien wel handig zijn. Stuur me dat maar door, en dan zorg ik er wel voor, dat zijn problemen afgehandeld worden. Ik spreek dat wel door met zijn baas en met die Michel.’

’Graag, want ik wil niet, dat zijn werk nu in problemen komt, omdat Roald ziek is.’

’Komt in orde, Ester. Bedankt voor je belletje!’

Ester hangt op. Ada hangt ook net de telefoon op, ze heeft net Henk gebeld.

’En? Wat zei Henk?’

’Roald moest het maar even rustig aan doen, hij zou wel zorgen, dat alles goed verder loopt.’

’Oh, en ik heb geregeld, dat die problemen, die Roald had, nu door die Alfred en door Michel afgehandeld worden.’

Ze praten nog wat na over Roald en hoe ze het de komende dagen moeten aanpakken. Roald slaapt de hele tijd en ze kijken regelmatig bezorgd naar hem om.

Ada zegt: ’Ik denk dat het allemaal wat veel voor hem is geworden. Het is ook niet normaal, wat hem in korte tijd ook allemaal is gebeurd! Hij heeft ons ontmoet, een groot huis gekocht, waar ontzettend veel aan moet gebeuren, binnenkort wordt hij zelfs drie keer vader en dan heeft hij ook nog zijn nieuwe baan, waar hij echt ontzettend veel werk moet verzetten.

Henk zal er dadelijk nog wel achter komen, hoeveel Roald nu eigenlijk al voor hem regelt. Want ik heb echt nog nooit iemand gezien, die zoveel werk verzet. Ik zeg hem dan wel eens, dat hij rustiger aan moet doen, maar hij luistert nooit.

En ik snap dat wel, er ligt zoveel werk, en het lijkt ook niet af te nemen. Het ene probleem is nog niet weggewerkt of hij heeft er weer twee nieuwe voor terug.

En dan is hij nu ook nog bezig met die firma voor Samantha en Bert. Het is gewoon allemaal wat veel!’

’Dat weet ik, maar hoe krijg je hem rustig?’

Ingrid zegt: ’En hebben we zelf ook geen oorzaak in zijn problemen? Ik bedoel, qua seks zijn we behoorlijk veeleisend. Voor een normale man is een vrouw al moeilijk genoeg en Roald heeft er drie van ons.’

Ester knikt. ’Ik denk dat het over het totaal gewoon allemaal wat veel is. Het enige wat we nu kunnen doen, is voor hem zorgen en afwachten.’

Tegen de avond maken ze Roald even wakker, om hem naar bed te brengen. De volgende dagen brengen maar weinig verandering, maar er is wel een positieve verandering, hij begint nu Ada en Ingrid weer te herkennen. Dat was eigenlijk al meteen na de eerste nacht zo. Maar verder kan hij zich nog niets herinneren.

Hij slaapt erg veel, waardoor er van de vakantie weinig terecht lijkt te komen. Maar doordat ze het zwembad en het bubbelbad aan huis hebben, kan iedereen er toch wel een beetje van genieten. Het is alleen wel een kleine domper op de vreugde.

Als Roald wakker is, voelt hij zich wel een beetje schuldig, omdat ze nu met hem rekening moeten houden. Voor zwemmen is hij veel te moe, maar gezellig samen in het bubbelbad gaan, dat lukt hem wel. Al valt hij dan wel vaker in slaap, maar dat vinden Ester, Ada en Ingrid alleen maar schattig.

Na drie dagen begint er echter een verandering plaats te vinden. Roald herkent opeens Björn en Anna terug.

Ook begint hij weer wat Nederlands te praten en voelt hij zich weer fitter. Dat geeft iedereen weer goede moed.

De volgende dag gaat het weer een stuk beter. Roalds geheugen begint weer helemaal terug te komen, al blijft hij nog wel steeds moe. Maar dat is voor iedereen maar bijzaak.

Een dag later wil Roald echt niet meer binnen blijven. De zon schijnt, en voor zijn gevoel heeft hij nu wel genoeg binnen gezeten. Maar Ester is bang dat hij teveel van zichzelf vraagt. En voor het eerst is hij dan ook oprecht boos op Ester.

’Ester, ik mag dan wel ziek zijn, maar ik ben geen klein kind! Ik moet gewoon even naar buiten, frisse lucht ademen. Het is ook niet, dat ik meteen het hele park ga rondlopen! Ik ben nog steeds moe, maar ik moet even naar buiten.’

Ester geeft toe en samen maken ze een korte wandeling.

De frisse lucht doet Roald duidelijk goed. Hij wandelt met Ester arm in arm. Het is maar een heel klein stukje, misschien net een paar honderd meter. Dan is hij al weer moe. Maar de frisse lucht heeft klaarheid in zijn kop gebracht. Ze lopen weer terug naar het huisje en gaan weer naar binnen.

Daar zitten Ada, Ingrid samen met Björn en Anna om tafel. Anna zegt tegen Roald: ’We willen even iets met je bespreken, Roald. Ga even zitten.’

Roald heeft al een idee over wat Björn en Anna met hem willen bespreken.

Ester hangt zijn jas op en Roald gaat zitten. Anna wacht geduldig, tot Roald terug is.

’Roald, je bent echt een goede vent, en wat ik je nu ga vertellen, moet je niet verkeerd begrijpen. Je bent zonder twijfel het beste wat onze dochters overkomen is, maar ik zie dat je er volledig aan onderdoor gaat.

Dit kan zo niet langer, Roald. En dat besef je zelf ook wel. We hebben net met Ada en Ingrid gepraat, en ze komen even bij ons terug wonen. Dat is het beste voor jou en voor hun.’

Roalds ogen schieten vuur. ’Over mijn dood lijk, Anna! Ada en Ingrid blijven lekker wonen waar ze nu ook wonen. Ik snap ook best, dat dit wel eens kan komen, omdat ik me overwerkt heb.

Maar dat wil niet zeggen, dat ik weg loop voor mijn verantwoordelijkheden! Of zijn jullie vergeten, dat ik de vader ben van hun ongeboren kinderen? Alleen al om die reden blijven ze! Echt, geen haar op mijn hoofd die er over denkt om ze te laten gaan!’

Anna schrikt van de heftige reactie van Roald. ’Maar hoe kun je dan een goede vader zijn voor hun, als je het zelf niet eens kunt bolwerken?’

’Als ze er niet zijn, kan ik ook geen goede vader zijn, Anna. We hebben samen voor dit gekozen, en samen komen we er ook weer uit. Ja, er zal iets moeten gebeuren en nee, het zal niet gemakkelijk worden.

En dat begint met mijn werk. Op het moment zijn werkdagen van 12 uur eerder regel, dan uitzondering en dan ook in het weekend. Dat zijn gemiddeld 85 uur per week, maar het waren er eerder meer.

En dat ik dan ook nog drie vrouwen moet onderhouden, dat zal dan ook wel te veel zijn.

Dus in plaats dat Ada en Ingrid weg gaan, ga ik eerst met Henk praten. Want ik zie niet in, dat de komende tijd er minder werk zal komen. En straks als onze kinderen geboren worden, zal ik toch al langer afwezig zijn, je weet wel, vaderschapsverlof.

Dan moet er ook iemand zijn om het werk te doen. Dus laat ik eerst daar beginnen, en dan kijken we weer eens verder. Maar Ada en Ingrid gaan niet weg!’

Anna zucht eens. Ze kent Roald inmiddels al een beetje en weet dat hij echt niet op andere gedachten gebracht kan worden, als hij het in zich heeft.

’Dan moet je het zelf maar weten, Roald. Het was ook alleen maar goed bedoeld, ter ontlasting van jou!’

’Dat waardeer ik ook, Anna. Ik ben niet boos op jullie. En ik begrijp jullie standpunt ook wel, maar ik hou van al jullie dochters. En daar kan niets meer aan veranderd worden!’

Er hangt een wat gespannen sfeer, die Ester doorbreekt.

’In plaats dat we hier binnen zitten, wat dachten jullie van een autoritje. Ik rij wel, en Roald kan me wel vertellen waar ik heen moet rijden. Ik heb nu wel lang genoeg binnen gezeten, ik wil nu ook wel wat van zijn land zien!’

Anna zegt: ’Als Roald zich er fit genoeg voor voelt, dan heb ik daar niets op tegen. Maar passen we allemaal bij jullie in de wagen?’

Roald zegt: ’Dat moet wel lukken, ik heb niet voor niets een SUV! Achter zijn nog enkele stoelen, waar jullie kunnen zitten, de bagage is er nu toch al uit. En ik ben wel moe, maar in mijn kop voel ik me fit. En ik denk dat het me goed doet om ook even ergens anders heen te gaan.’

Dus stemt iedereen in om een autoritje te gaan maken. Roald toont iedereen waar hij gewoond heeft, daarna rijdt hij door naar de polders, waar hij ze enkele molens laat zien. Iedereen geniet van de tocht en Roald voelt zich ook helemaal niet meer zo moe. Pas als ze ’s avonds terugrijden, begint de vermoeidheid weer terug te keren en valt hij in slaap. Hij wordt pas weer wakker als ze het park inrijden. Hij heeft eindelijk weer die ontspannen blik in zich en dat ziet Ingrid tot haar genoegen. Ze omarmt Roald en geeft hem een zoen.

’Bedankt, Roald. Bedankt omdat je me getoond hebt, hoe zeer je van me houdt, door tegen mijn ouders in te gaan.’

’Je hoeft nooit te twijfelen aan mijn liefde voor jullie, Ingrid. Als ik van iemand houd, dan doe ik dat ook onvoorwaardelijk. Het is niet jullie schuld, dat ik nu even er niet goed aan ben. Ik heb gewoon veel te veel van mezelf gevergd. Ik slaap te weinig, en doe te veel. Dat breekt je op een gegeven moment op.’

Ada brengt Roald zijn telefoon. ’Roald, ik zie dat Henk al een paar keer geprobeerd heeft te bellen. Moet ik even terug bellen?’

’Nee, ik bel zelf wel even. Ik wil hem zelf even spreken.’

Roald pakt de telefoon en belt Henk op.

’Hoi Henk, met Roald!’

’Ah, Roald! Hoe gaat het met je?’

’Al iets beter, de rust begint zijn vruchten af te werpen. Het is alleen dat ik nog steeds wat snel moe ben.’

’Dat klinkt in ieder geval al beter, als wat Ada me verteld had. En hoe is het met je geheugen?’

’Daar is alles weer goed mee. Maar ik begrijp wel, hoe het allemaal gekomen is. En daar wil ik je eigenlijk wel even over spreken.’

’Ik heb al een idee, waarover het gaat. Ik heb nu even je taken overgenomen, en ik kom nergens meer aan toe! Hoe heb je dat in godsnaam allemaal gedaan gekregen?’

’Door veel te werken, Henk. Ik heb de afgelopen maand, vanaf 2 januari tot mijn vakantie, iedere dag meer dan 12 uur gewerkt, en ook in het weekend, zodat al het werk af was, en ik op vakantie kon.’

’Dat is toch onmenselijk, Roald! Waarom heb je er niets van gezegd?’

’Ach, je weet hoe dat gaat. Het kan nog wel en steeds doe je er een schepje op. Maar je vergeet jezelf dan wel even.’

’Ja, ik begrijp wat je bedoelt. En ik denk dat ik ook wel snap, wat je me wilt zeggen. Ik hoop in ieder geval, dat je wel voor me blijft werken, want je bent in korte tijd echt onmisbaar geworden. Dat merk ik nu al wel!’

’Ja, ik blijf voor je werken, Henk, maar er moet iemand bij komen. Dit kan gewoon zo niet langer. En als straks mijn kinderen geboren worden, dan moet er ook iemand zijn, die alles kan overnemen.’

’Juist, en daarom heb ik even rondgebeld. Ik ga een vacature plaatsen en als je terugkomt van je vakantie, gaan we die sollicitaties even doornemen. Dat wil echter niet zeggen, dat je weer begint met werken, Roald.

Ik wil dat je je laat onderzoeken of er echt geen lichamelijke kwalen zijn, en dat je verder ook geen schade hebt opgelopen. Pas als de dokter je zegt, dat je weer mag werken, dan mag je pas weer van mij!’

’Ik was ook niet anders van plan, Henk. Maar dat plan klinkt wel goed. En als je er niet aan uit komt, dan kun je me altijd bellen. En geen zorgen, ik ga echt niet werken, maar ik kan je dan wel vertellen, hoe je dingen aan moet pakken of wat je moet doen.’

’Goed, dan gaan we dat zo doen, Roald. Beterschap en kom eens voorbij als je weer terug bent!’

’Doe ik! En zeg maar tegen Hilde, dat ik er ten minste een goed ding aan over gehouden heb: Ik kan nu vloeiend Zweeds praten. Geen idee hoe dat kan, maar ik schijn zelfs al een klein accent te hebben. Ze staan hier ervan te kijken!’

Henk lacht. ’Ik zal het uitrichten. Maar doe lekker rustig aan en geniet van je vakantie!’

Roald legt de telefoon neer en zegt tegen Ada: ’Zo, dat is ook weer geregeld. Henk gaat een vacature plaatsen, die mij gaat ontlasten. En ik mag van Henk niet eerder beginnen, voordat de dokter heeft gezegd, dat ik het mag. En dat was ik ook niet van plan!’

Ada glimlacht. Ze is blij, dat Roald weer zo de oude lijkt. Hij is weer bijna de oude Roald. En nu ze terugkijkt, had ze moeten zien, dat Roald steeds weer een beetje veranderde.

Ze zagen hem amper, hij was hele dagen aan het werk en kwam eigenlijk alleen maar naar bed om te slapen. Verder was hij de hele tijd aan het werk. Het was niet, dat hij geen tijd voor haar of haar zussen nam, maar Roald wilde per se klaar met zijn werk zijn, voordat hij op vakantie ging.

Ze voelt zich een beetje schuldig, dat ze niet die symptomen heeft gezien. Er rolt een traan over haar gezicht en Roald merkt het op.

Hij trekt haar tegen zich aan en zegt: ’Wat is er, Ada?’

’Ach, ik had moeten zien, dat je gewoon veel te veel werkte en daar had ik ook iets van moeten zeggen.’

’Ada, je weet hoe ik ben, ik stop niet eerder, voordat ik klaar ben. Je kunt je zit niet kwalijk nemen. En ook al had je iets kunnen doen, het is nu gebeurd en het eigenlijke probleem ligt toch bij mezelf. Want het was vroeg of laat een keer fout gegaan, dat besef ik me nu ook wel.’

Ada huilt zachtjes, er komen wat spanningen bij haar los en Roald kust haar zorgen weg. Björn komt toevallig langs gelopen en kijkt goedkeurend. Roald heeft gelijk, het zou niet goed voor hem zijn geweest om zijn dochters bij hem weg te halen. Hij heeft hun nodig en omgekeerd ook.

Hij loopt naar zijn slaapkamer, waar Anna is. Zodra hij binnenkomt, zegt Anna: ’Björn, Roald kan er nog zo op tegen zijn, maar ik neem Ingrid en Ada toch mee naar huis.’

’Anna, dat laat je! En als je wilt weten waarom, hoe je alleen maar even in de woonkamer te kijken. Ada staat te huilen en het is echt overduidelijk, dat ze Roald nodig heeft, net zoals hij haar nodig heeft. En geldt voor Ingrid en Ester net zo.’

’Ester snap ik, dat is ook echt zijn grote liefde. Maar Ada en Ingrid?’

’Ja, zij horen er ook gewoon bij, Anna. Je doet maar wat je wilt, Anna, maar ik werk er niet meer aan mee.’

Anna schrikt hier wel een beetje van. Normaal is Björn niet zo uitgesproken, maar nu heeft hij echt een duidelijke mening. Ze geeft dan maar toe, ze wil geen ruzie met haar man. ’Goed dan, jij je zin. Ik zal er niets meer over zeggen!’

Björn kijkt Anna aan en zegt: ’Ik ken je, je zegt niets, maar je gaat wel zitten mokken, totdat ik toegeef. Maar deze keer niet, Anna. Ik ga het geluk van mijn dochters echt niet verstoren. Geen haar op mijn hoofd, die daar aan denkt!’

’Oké! Oké! Ik hou erover op! Maar het is niet mijn schuld, als het fout gaat!’

’Anna, ik waarschuw je!’

Anna ziet dat Björn boos begint te worden en ze zwijgt dan maar liever. Ze kent hem meer dan goed genoeg, dat hij het menens meent. Zo boos is hij niet snel, en ze wil de vakantie ook niet verpesten door er nog verder op door te gaan. Ze besluit het maar even af te wachten. En misschien heeft Björn wel gelijk.

Als Björn weer in de woonkamer komt, is Roald al weer aan het bellen. Het is duidelijk een informeel gesprek met iemand die hij kent.

Opeens zegt Roald: ’Dat meen je niet! Kom op! Dat is te veel!’

Iedereen kijkt verbaasd op en Roald zegt tegen hun: ’Ik heb net Alfred aan de telefoon, en hij nodigt ons uit om van het weekend naar een schaatswedstrijd in het Thialf-stadion te gaan. Hebben jullie zin om te gaan?’

Ester zegt: ’Is dat niet te zwaar voor jou, Roald?’

’Nee, dat zal wel gaan. Misschien moet ik dan maar niet zelf rijden, maar ik denk wel dat ik de hele dag kan volhouden.’

Ada vraagt: ’Wat moet ik me daarbij voorstellen?’

’Net wat ik zeg, schaatswedstrijden. Het is daar altijd feest en ik heb er altijd wel een keer naar toe willen gaan.’

Iedereen krijgt er wel zin in en Björn zegt: ’Gaan jullie maar lekker samen. Dan hebben wij nog een lekker dagje alleen en zondagmorgen moeten we toch terug.’

Ester en Ingrid hebben er wel zin in. Ada weet nog niet zo goed of ze het wel zo leuk zal vinden, maar geeft dan toch toe.

Roald zegt dan in zijn telefoon tegen Alfred: ’Goed, ik neem je aanbod aan. We komen alle vier. Mijn schoonouders willen een dagje alleen in het weekend en moeten toch zondagmorgen naar huis.’

’Dus je hebt er ook geen probleem mee, als we ook echt een compleet weekend gaan? Ik betaal alles!’

’Dat is echt te veel, Alfred! Ieder de helft!’

’Niks daarvan, ik heb nog steeds wat bij je goed te maken, en bovendien hebben we ook nieuws voor jullie, we hebben iets te vieren.’

’Ow? Wat dan?’

’Tja, dan moet je van het weekend komen!’

Roald lacht. ’Als je dan toch niet toegeeft, dan zal ik maar niet langer aandringen. Goed, ik neem je aanbod aan.’

’Je hoeft zelf niet te rijden, Roald, we gaan lekker met de trein. Want anders kunnen we ook niets drinken en dat was wel de bedoeling!’

’Maar de dames mogen toch niets drinken, dat is niet goed voor ze!’

’Ach, een klein glaasje mag toch wel? Want we hebben echt iets te vieren!’

’Waar treffen we elkaar?’

’Alles is al geregeld, Roald. Morgen heb je het in je postvak bij je vakantieadres.’

Roald schudt zijn hoofd. ’Je bent echt niet te redden, Alfred!’

’Als je nee had gezegd, dan had ik je persoonlijk daar opgehaald en meegesleept!’

Roald lacht. ’Dan moet het wel heel goed nieuws zijn. Dus we zijn van zaterdag tot zondag weg?’

’Ja, dat is wel de bedoeling.’

’Goed, dan wacht ik het wel af en ben eens benieuwd wat voor nieuws je hebt. Ik spreek je anders morgen nog wel even.’

’Is goed, Roald. En doe iedereen de groeten van me!’

Roald hangt op. ’Het ziet er naar uit, dat we het hele weekend daar blijven. Alfred heeft alles al geregeld. Wat een man is dat!’

’En hoe ver moeten we dan rijden?’

’Tot het station, Ester. Hij heeft zelfs de trein geregeld. We moesten per se komen, want hij had groot nieuws en dat wil hij schijnbaar met ons vieren.’

’Ow, dan zien we pap en mam niet meer, als ze weggaan!’

Björn zegt: ’Maak je over ons maar geen zorgen. Je kunt toch ook afscheid nemen, als jullie weggaan? Bovendien zijn we al snel weer terug, want over een paar weken is Roald jarig!’

Ester vraagt: ’Maar wat wil hij dan vieren, Roald?’

’Ik weet het niet, Ester. Hij wou het me niet vertellen. Nou ja, het wordt in ieder geval wel leuk.’

Ada is nog niet helemaal overtuigd en zegt: ’Ik kan me er nog steeds niet wat bij voorstellen.’

Roald pakt zijn telefoon en zoekt dan op internet naar een video van zo’n wedstrijd. Al snel heeft hij iets gevonden en dat overtuigt Ada om toch mee te gaan.

’Maar moeten we dan niet ook van die sjaals en vlaggetjes hebben?’

’Dat kan, maar die kunnen we daar ook wel kopen. Maar we moeten wel warme kleding meenemen, want het is daar best wel koud, daarbinnen.’

Iedereen is dan wel wat opgewonden en daarmee komt wel de sfeer van de vakantie terug. Al snel wordt bijna vergeten, dat Roald ziek is, en tot zijn eigen verbazing is zijn vermoeidheid helemaal weg. Maar toch gaat hij tijdig slapen en valt ook snel in slaap.

Hij merkt het niet eens, dat Ester naast hem komt liggen. Pas midden in de nacht, als hij wakker wordt om naar de wc te gaan, voelt hij het warme lichaam van Ester, wat hem eraan herinnert hoe blij hij met haar is.

Voorzichtig glipt hij uit bed, zonder haar wakker te maken, en even later kruipt hij weer naast haar. Maar hij kan niet voorkomen, dat Ester wakker wordt.

Ze glimlacht, als hij weer naast haar komt liggen. ‘Ik kreeg het koud, zonder jou in mijn bed!’

Er begint een vuur bij Roald op te laaien. Het is al weer enkele dagen geleden, dat hij seks met Ester had. De laatste keer had uiteindelijk een wat mindere afloop, maar dat neemt hij nu voor lief. Hij kust haar in haar nek, en daarmee heeft hij Ester meteen in vuur en vlam staan. Toch is ze ook bezorgd, en vraagt het even of het wel kan. Maar Roald gaat gewoon door en al snel is ze vergeten, wat ze vragen wilde.

Roald knabbelt aan haar oor en streelt haar borsten. Het is weer hun liefdesspel, zoals ze het eerst deden, als ze alleen waren. Ester geniet, hoe Roald haar streelt, ze heeft kippenvel, als hij zijn vaardige handen over haar lichaam laat glijden. Maar ze merkt wel, dat Roald het allemaal wat vlotter doet, alsof hij wil behoeden, dat hij te snel moe wordt.

Al snel duwt hij zijn pik in haar kutje, en begint haar te neuken. Ze zijn allebei zo geil, en er ook heel erg aan toe. Het duurt dan ook niet lang, voordat Ester klaarkomt, en Roald komt vrijwel gelijk met haar klaar. Dan is het beste van hem er ook wel vanaf en gaat hij hijgend naast haar liggen.

‘Daar was ik aan toe, Ester!’

‘Ik merkte het, Roald. Maar ik was er net zo hard aan toe. Maar niet dat je me dadelijk weer alles vergeet!’

‘Ben maar niet bang, Ester. Toen voelde ik me ook heel anders. Nu voel ik me beter, meer ontspannen. Ik merk alleen nog, dat mijn conditie weer wat heeft ingeleverd. Maar dat komt ook wel weer!’

‘Wat ga je morgen doen?’

‘Lekker een dag met je vader doorbrengen, zoals we ook gepland hadden. En jullie gaan gewoon lekker een dagje naar Amsterdam.’

Na wat lekker geknuffeld te hebben, vallen ze in slaap.

De volgende dag is Roald al weer op tijd wakker, zoals hij gewoon is. Maar hij staat niet op en blijft lekker liggen. Hij wacht totdat Ester wakker is. Hij geeft haar een zoen en zegt: ‘Goedemorgen, Ester!’

Ester rekt zich uit en zegt: ‘Dus je blijft vandaag lekker hier met mijn vader en je stuurt ons weg?’

‘Dat was wel de bedoeling, ja! Ik ga vandaag lekker rustig aan doen, al bestaat er wel een kans, dat ik nog even naar het bedrijf hier in Nederland ga. Ik moet daar nog even wat afgeven, maar daar blijft het ook bij.

En ik moet eigenlijk nog even naar Theo heen. En ben maar niet bang, ik blijf niet lang. Daarna ga ik hier lekker uitrusten.’

‘Dat is je ook geraden, Roald! Wil je nog zieker worden?’

‘Nee, maar ik kan ook niet weglopen van mijn verantwoordelijkheden, als is het maar om die uit mijn handen te geven. Daar zou ik me heel onprettig bij voelen, als ik dat niet goed kon afhandelen. Ik zou dan de hele tijd liggen te piekeren en dat doet me ook geen goed.’

‘Vooruit dan! Maar ik zal mijn vader zeggen, dat hij je desnoods daar weghaalt, als je te lang blijft.’

‘Dat vind ik niet erg, Ester. Ik wil nu ook echt vakantie houden en me goed herstellen.’

Ze staan op, en gaan zich douchen. Al snel is er weer leven in de brouwerij. De dames verheugen zich op een dagje winkelen, terwijl Roald en Björn het lekker rustig aan doen.

Björn zegt: ‘En wat ga jij vandaag doen, Roald?’

‘Hoezeer ik het zou overslaan, moet ik toch nog wel een paar dingen doen, Björn. Ik had gehoopt, dat je me even zou kunnen chaufferen.’

‘Geen probleem. Waar moet je naar toe?’

‘Nog even naar mijn werk, daar moet ik deze map afgeven, en daarna moet ik nog even naar Theo om de deal met hem rond te maken. Ik heb iets in gang gezet, dat ik niet langer wil laten wachten, omdat Bert en Samantha hun toekomst daarvan afhangt. Hoe eerder dat begint, hoe beter het is. Maar dat duurt niet lang, enkel het tekenen van contracten, en die hebben we al opgesteld en besproken. En dat is het dan wel voor vandaag.’

‘Dat moet wel lukken. Nu begrijp ik ook, waarom Ester me zei, dat ik goed op je moest letten. Je hebt haar dit al verteld, is het niet?’

‘Ja, het heeft ook geen zin om dit voor ze verborgen te houden. Ze zouden er toch achter zijn gekomen.’

‘Dus als het een beetje meezit, dan ben je op tijd klaar?’

‘Ja, dat moet allemaal niet lang duren, hoezo?’

‘Nou, ik had gehoord, dat ik hier misschien goedkoper een goede vliegenhengel kon kopen en misschien weet jij wel een winkel daarvoor.’

‘Ik heb zelf geen verstand van vissen, ik heb het wel ooit eens gedaan, maar ik kon me het geduld er niet voor opbrengen. Maar misschien is het een goed idee om het eens te leren. Zodat ik me wat meer kan ontspannen. Ik denk dat ik mijn vriend John eens op ga bellen, dat is een fervente visser. Die zal heus wel een hengelsportwinkel weten.’

‘Dat zou helemaal top zijn! Ik weet dat je op het Vänermeer grote zalmen kunt vangen, en omdat we nu toch regelmatig bij jou komen, wil ik me het vliegvissen toch weer eens oppakken.’

‘Dat wist ik helemaal niet, Björn. Kun je daar zalm vangen?’

‘Ja, en goed ook. Er worden daar soms best grote zalmen gevangen. Zeker in de zomer!’

‘Nou, dan zullen we maar eens op pad gaan!’

Ze wikkelen de dingen van Roald als eerste af, en al ruim voor de middag zijn ze daarmee klaar. Roald heeft zich aan zijn belofte gehouden, en is nergens heel erg lang gebleven. Daarna zijn ze op bezoek gegaan bij zijn vriend John, die een eigen zaak heeft. Hij verwijst ze door naar een specialist, een 75km verderop. Voor Zweedse begrippen niet heel erg ver.

De winkel is niet heel erg groot, maar is wel heel erg gespecialiseerd. Ze hebben precies wat Björn zoekt en hij laat ook heel wat geld in die winkel achter. Roald koopt zich daar ook wat spullen, een hengeltje met wat toebehoren. Roald voelt zich de koning te rijk, en heeft best wel zin om het uit te proberen. Ze rijden terug naar het vakantiepark, waar ze hun nieuwe aanwinsten nog eens met trots bekijken.

Roald fantaseert over de grote zalmen, die hij gaat vangen. Björn lacht, hij weet als geen ander, hoe moeilijk het kan zijn om die vissen te vangen. Maar wie weet, heeft Roald eens geluk en vangt hij er een. Dat zou niet voor het eerst zijn, dat een beginneling zoveel geluk heeft.

Ze praten nog na over hun plannen van komende zomer, Roald neemt zich voor wat vaker te gaan vissen. Ze bestellen zich een pizza als avondeten en hebben die net op, als de dames terug komen van hun dagje uit.

‘Al terug? Ik had jullie nog niet terug verwacht!’

‘Het is anders al bijna 8 uur, Roald. De dag was om voordat we het wisten. Het was echt heel erg leuk geweest. En hoe was jouw dag?’

‘Ook heel erg leuk. Ik heb die spullen afgegeven op het werk en daarna zijn we kort bij Theo geweest om de contracten te tekenen en daarna ben ik met je vader naar een hengelsportwinkel geweest, waar we wat spullen gekocht hebben.’

Ada giechelt. ‘Ga je vissen, Roald?’

‘Waarom niet, Ada? Misschien dat me dat kan kalmeren, zodat ik het rustiger aan kan doen. Ze zeggen, dat vissen je rustiger maakt. Het kan toch geen kwaad om dat te proberen, of wel?’

Daar kan niemand het op tegen hebben. De dames laten dan hun aankopen zien. Dat zijn hoofdzakelijk kleren, die ze dan ook meteen showen. Dat vind Roald wel amusant. Opeens blijven de dames wat langer weg in hun slaapkamer en Anna zegt: ‘Ik denk wel, dat ik weet, waarom ze zo lang weg blijven, Roald. Ik denk dat je maar beter even zelf kunt gaan kijken.’

Roald grijnst en zegt: ‘Dan kan ik me nu ook wel een voorstelling maken, wat ik daar kan verwachten, Anna.’

Hij staat op en loopt naar de slaapkamer, waar de drie dames zich verborgen hebben. Als hij wegloopt zegt Anna: ‘Ik denk niet, dat we hem vandaag nog terug zien, Björn. Zullen we ook maar naar bed gaan? Ik heb ook iets leuks gekocht, misschien dat je dat ook wel eens wilt zien?’

Björn kijkt zijn vrouw verrast aan. ‘Hmm, misschien helemaal geen slecht idee, Anna. Je kunt zeggen, wat je wilt van Roald, Anna. Maar hij is echt het beste wat onze dochters kon overkomen en ons ook. Sinds we hem kennen, is ons seksleven weer helemaal opgeleefd.’

Anna trekt Björn overeind. Ze lacht en zegt: ‘Ik denk dat je wel gelijk hebt. Misschien was ik laatst ook wat hard voor hem, maar nu ik vandaag even alleen was met onze dochters, begrijp ik ook beter, wat hij voor ze betekent. Het zit echt veel dieper, dan ik had verwacht. Ze houden echt van hem, en ik heb al kunnen merken, dat het omgekeerd ook zo is. Dus laat ik ze maar en pik daar ook mijn graantje mee van.’

Björn geeft zijn vrouw een zoen en ze lopen gearmd naar hun slaapkamer als ze gegiechel uit de slaapkamer van Roald en Ester horen. Anna lacht en zegt: ‘Volgens mij heeft Roald ook wat gekregen, dat hij moet aantrekken.’

Björn lacht. ‘Ik kan me er van alles bij voorstellen, Anna. Maar voor nu ben ik meer nieuwsgierig naar wat jij gekocht hebt.’

Anna glimlacht. Ze is blij, dat ze hem nog steeds kan bekoren na al die jaren. En Björn heeft gelijk, sinds Roald in hun leven is, is het vuur tussen hun beiden weer helemaal opgelaaid. En bovenal begrijpt ze nu ook de band tussen haar dochters en Roald beter. Nu is ze trots op haar dochters.

Ze bekijkt Björn nog eens. Met zijn 50 jaren ziet hij er nog steeds heel erg goed uit, en haar hart klopt nog steeds harder met zijn aanblik. Nu is ze blij, dat ze de stap gezet heeft om wat spannend ondergoed te kopen. Dat heeft ze al een hele tijd niet meer gedaan en ze is blij, dat hij nog steeds naar haar verlangt. En ook is ze blij, dat ze haar dochters advies heeft aangenomen, om het al aan te trekken.

En dat is niet het enige, wat haar dochters haar verteld hebben. Vandaag zal Björn eens echt wat meemaken, wat hij nog niet eerder beleefd heeft. En nu ze er aan denkt, begint ze al opgewonden te raken. Haar kutje begint nat te worden, alleen al bij de gedachte, wat ze zo meteen met hem gaat doen.

Björn doet galant de deur voor haar open, en laat haar binnen. Nu ziet hij haar van achteren en kan haar mooie figuur bekijken. Anna is met haar 48 jaar en ondanks dat ze een drieling heeft gebaard, nog steeds een prachtige slanke vrouw, met mooie vrouwelijke vormen. Alleen al haar aanblik geeft hem een stijve. En hij is nog steeds net zo verliefd op haar, als op de dag dat hij haar voor het eerst zag.

Eenmaal binnen geeft hij haar een gepassioneerde zoen, die ze gretig beantwoordt. Ze begint zijn blouse los te knopen en als ze alle knoopjes los heeft, trekt Björn zijn blouse uit. Anna wrijft met haar handen door zijn borstharen. Ze vindt dat heerlijk. Verder moet ze niet veel van lichaamshaar hebben, maar dat borsthaar vindt ze heel erg bij Björn passen. Björn glimlacht. Ze doet dat iedere keer weer, door zijn borstharen kroelen. En hij vindt het wel leuk, dat ze het doet. Door de jaren heen heeft hij geleerd, wat haar voorkeuren zijn en heeft zijn beharing erop aangepast. Een kort kapsel op zijn hoofd, en een glad gezicht. En tussen zijn benen is hij ook netjes kaal, hoewel zijn schaamstreek lichte beharing heeft, als verlengstuk van zijn borstharen. En hij voelt er zich behoorlijk mannelijk, en Anna schijnt zich er ook prettig bij te voelen.

Dan begint Anna zijn broek los te knopen. Die valt al snel op de grond en daarna begint ze zijn pik en zijn zak te strelen. De pik van Björn begint al snel te groeien, maar Anna laat het slechts bij strelen. Björn glimlacht. Hij weet al, dat ze niet verder zal gaan. Ze is van plan hem zo veel mogelijk op te winden, dat haar vrijwel altijd heel goed lukt.

Ze geeft hem weer een lange tongzoen, en duwt zich dan van hem af. Ze beduidt, dat Björn moet gaan zitten en naar haar moet kijken.

Dat doet Björn maar al te graag, maar hij vraagt zich af, wat ze nu van plan is. Dit heeft ze duidelijk nog niet eerder gedaan in al die jaren. Maar ze is vandaag alleen met haar dochters op stap geweest en de kans is groot, dat haar dochters haar iets ingefluisterd hebben. In dat geval zal het wel goed zijn, want Björn weet dat zijn dochters stuk voor stuk geile loeders zijn, wat Roald ook regelmatig bewijst.

Maar de ogen van Björn worden groot, als Anna met sensuele bewegingen een striptease begint op te voeren. Met elegante bewegingen begint ze haar eigen blouse los te knopen. Björn lacht en geniet van de show, die Anna voor hem opvoert. En de lach van Björn spoort Anna aan om dit voort te zetten. Ada had haar al gezegd, dat haar vader dit absoluut wel zou waarderen en ze had gelijk. En zelf heeft ze er ook wel plezier in. Anna laat haar blouse van haar lichaam glijden, maar bedekt meteen haar borsten, alsof ze die wil verbergen.

Björn moet weer lachen, en Anna loopt naar hem toe. Dan ziet Björn, dat ze een nieuwe BH heeft gekocht, die hij dan mag loshaken. Glimlachend voldoet hij aan haar wens, waarna Anna haar show voortzet. Björn volgt elke beweging van haar, en dat geeft Anna een warm gevoel, ondanks dat ze steeds minder kledingstukken draagt. Maar tegen de verwachting van Björn in, laat ze haar bh nog niet vallen.

Anna begint nu met het losmaken van haar pantalon, die strak om haar lichaam zit en haar vrouwelijke vormen goed doen uitkomen.

Björn moet zelfs even slikken, als hij haar zo sensueel ziet uitkleden. Hij krijgt het er zelfs warm van!

Anna glimlacht, als ze Björn zweet van zijn voorhoofd ziet afvegen. Ze laat dan haar broek zakken en stapt eruit, en met een handige beweging schopt ze de broek weg. Ze is blij, dat de broek meewerkt en niet aan haar voet blijft handen en daarmee de stemming zou verstoren.

Maar Björn kijkt met open mond naar Anna. Dit had hij echt niet verwacht: Anna draagt prachtige zijde kousen met kanten versieringen, opgehouden door jarretels. Daarboven draagt ze een bijpassend slipje, wat ook weer past bij haar bh.

Op deze reactie had Anna echt gehoopt, en ze is blij dat het ook gelukt is. Met een grote grijns laat ze dan eindelijk haar bh vallen, en gooit die naar Björn toe, die het behendig opvangt. Anna loopt naar hem toe en drukt haar borsten tegen zijn gezicht.

Geil als Björn nu is, laat hij zich de kans niet nemen om haar borsten ze kussen. Anna moet echt moeite doen om niet te hard te kreunen en zich onmiddellijk over geven aan Björn, want ze is nog niet helemaal klaar met haar show. Ze neemt een stap terug, en laat Björn iets teleurgesteld achter. Maar niet voor lang, want hij wordt snel verwend door enkele zeer erotische poses, die zijn pik weer flink laten opzwellen. En die opwinding blijft niet onopgemerkt, Anna ziet ook dat de pik van Björn flink stijf aan het worden is, en dat zorgt ervoor, dat ze zelf ook al behoorlijk nat tussen haar benen is.

Uiteindelijk trekt ze haar slipje uit, en gooit die ook naar Björn toe. Björn vangt het op en ruikt er even aan. Hij grijnst, als hij merkt, dat er haar heerlijke geile geur aan hangt.

Anna lacht, als Björn dat doet, en loopt dan naar hem toe. Björn verspilt geen enkele tijd, en steekt een vinger in haar kletsnatte gleufje, waar het geil al langs haar benen begint te lopen.

Nu is er voor beiden geen houden meer aan. Anna duwt Björn achterover, en gaat bovenop hem zitten. Ze laat zich over zijn pik zakken en begint hem te neuken. Voor beiden voelt dit weer als de gepassioneerde seks van hun eerste jaren en ze komen beiden gelijk klaar, Anna komt hevig schokkend klaar, terwijl Björn warme stralen zaad diep in haar spuit.

Anna is werkelijk uitgeput, net als Björn, en laat zich over hem heen vallen.

Björn zegt: ‘Wow, dat was nu werkelijk eens een leuke verrassing. En hoewel de seks altijd wel goed is geweest, is het echt lang geleden, dat ik zo lekker klaargekomen ben!’

Een groter compliment had hij Anna niet kunnen geven. Ze ervaart het zelf ook zo, en geeft hem een zoen.

‘Ik hou van je, Björn!’

‘En ik hou met heel mijn leven van jou, Anna!’

De nacht is voor hun beiden nog lang niet afgelopen, en ze zijn weer net zo verliefd op elkaar als de dag dat ze elkaar ontmoet hebben.